LOTUSBLOEMTOER 2015: GROTE BELANGSTELLING & OPBRENGST!

Transcriptie

1 Maandelijkse Digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel uit Vinkeveen Juni 2015 Jaargang 23, Nummer 5 LOTUSBLOEMTOER 2015: GROTE BELANGSTELLING & OPBRENGST! De Lotusbloemtoer 2015 is met ruim 250 deelnemers opnieuw een groot sukses geworden. De opbrengst was dit jaar maar liefst 2.850,-! Grote drukte tijdens de koffiepauze bij de Lotusbloem in Aalsmeer. Zelfs de vensterbanken moesten worden benut. In dit nummer treft u verslagen aan van Milaan-San Remo en Limburgs Mooiste (en zwaarste). Interessante door leden gemaakte tochten. 1 emerel Jaargang 23, Nummer 5

2 VAN DE VOORZITTER D e jaarlijkse Lotusbloemtoer is al weer een maand geleden gefietst. Het is een mooie dag geworden met veel deelnemers en een hele mooie opbrengst van 2.850,--. De senioren van onze vereniging waren ook dit jaar weer makkelijk te verleiden om voor het uitpijlen en ophalen van de pijlen te zorgen. Uiteraard moet dit op door-de-weekse dagen gebeuren en moeten zij deze klus dus altijd opknappen. De Merelleden die de maatschappij met hard werken draaiende houden worden hiervoor uiteraard ontzien. Bij de organisatie van de Rabobank Fietstocht verlenen de Merel en WTC uit Woerden de nodige hand- en spandiensten. En ook nu zijn onze senioren makkelijk bereid in te springen. Bij het verschijnen van deze uitgave van de emerel is deze tocht al achter de rug. Het verloop ken ik dus nog niet maar hopelijk zien we weer veel leden deelnemen. Het organiseren van zo n tocht met zoveel bereidwillige vrijwilligers maakt het altijd heel plezierig. Dank daarvoor! Een ander belangrijk onderdeel van het jaarprogramma is het clubweekend. André van den Berg is druk met de organisatie. Hij heeft zelfs voor een hotel met zwembad en sauna gezorgd! Gerard de Graaff fietst op dit ogenblik door Twente op zoek naar de mooiste weggetjes. Alle fietsende leden weten dat je dit aan hem kunt overlaten. Vorig jaar waren er 25 deelnemers aan dit weekend die allen een fantastische tijd hebben gehad. Met de herinneringen van vorig jaar er bij verwacht ik nu nog meer deelnemende leden. Mede dankzij de bijdrage die vanuit de vereniging bij het inschrijfgeld wordt gedoneerd is het ook een zeer betaalbaar weekend. Ik kan dan ook niet anders dan tegen de weifelaars zeggen. Ga eens mee! De zomer staat voor de deur. De vakanties beginnen. De Merels zwermen uit over de wereld met of zonder fiets in hun bagage. Ik wens allen een hele mooie zomer en fijne vakantiedagen toe met veel, maar vooral veilige fietskilometers. Enno Steenhuis Geertsema (voorzitter TTC De Merel) COLOFON De emerel is de maandelijkse digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel. De emerel verschijnt elf keer per jaar, in alle maanden behalve januari. De emerel wordt per verzonden naar alle leden, donateurs, sponsoren en adverteerders van onze vereniging. Ook belangstellenden kunnen zich op de verzendlijst laten plaatsen. Bestuur Enno Steenhuis Geertsema steenhuis31@zonnet.nl Voorzitter Stefanie Miltenburg info@ttcdemerel.nl Secretaris Gijs Ekelschot penning.merel@ziggo.nl Penningmeester Peter Meijer peter.ttcdemerel@gmail.com Bestuurslid, Bosdijkloop Hans Hazeleger hans.hazeleger@ziggo.nl Coördinator Toertochten Ledenadministratie: Tom Zuijdervliet info@ttcdemerel.nl Fietscompetitie: Henk Mulder mulder7@xs4all.nl emerel: Stefanie Miltenburg Frans de Koning redactie@ttcdemerel.nl Website: Richard Morssink Erelid: H.A. Könst Vrijwilliger(s) v.h. jaar: Joyce en Dick Hagenaars Clublocatie: Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen TTC De Merel is aangesloten bij de NTFU, de overkoepelende organisatie van alle fietsverenigingen in Nederland ( 2 emerel Jaargang 23, Nummer 5

3 MEREL-NIEUWS Bestuursmededelingen Nieuwe leden Afgelopen maand mochten we weer een nieuw lid verwelkomen: Inge Teeuw uit Vinkeveen. Inge, van harte welkom en met jou erbij telt de club nu 138 leden. De twee op bijgaande foto zijn dan nog niet meegeteld. De ballotagecommissie is daar nog druk mee in de weer! Dank Via deze nieuwsbrief wil ik eenieder die op enige wijze met mij heeft meegeleefd tijdens mijn herstelperiode van mijn beenbreuk, door middel van een bezoek, kaartje of mailtje, hartelijk danken. Dit heeft het voor mij een stuk gemakkelijker gemaakt om deze 7 weken door te komen. Ik heb inmiddels af en toe op de gewone fiets een klein rondje gefietst en dat ging redelijk goed. Het duurt echter nog wel even alvorens ik weer op de racefiets zal zitten. Ik hoop begin augustus weer zover te zijn dat ik weer met de club mee kan fietsen. Nogmaals allen haar hartelijk dank voor jullie steun en belangstelling. André van den Berg Clubweekend De Merel Je hebt de datum toch wel gereserveerd? Het weekend van 21, 22 en 23 augustus 2015! Wij hebben reeds diverse inschrijvingen ontvangen. Doe ook mee en schrijf je in voor 1 juli a.s. in verband met het reserveren van de kamers. 3 emerel Jaargang 23, Nummer 5

4 We gaan er samen een geweldig weekend van maken! Maak a.u.b. voor je inschrijving gebruik van het inschrijvingsformulier. En... geen zorgen over het fiets-transport, dit komt allemaal goed Voor eventuele vragen vooraf ben ik ter beschikking en mag je mij altijd bellen of mailen. Mail: of Tel: overdag en s avonds Organisatie Clubweekend de Merel: Gerard de Graaff en André van den Berg. Lotusbloemtoer 2015 Deze jaarlijkse Lotusbloemtoer, georganiseerd in samenwerking met de Oudercommissie van de Lotusbloem, werd zondag 17 mei jl. verreden en de weergoden waren ons welgezind. Het was uitermate fraai fietsweer en het was werkelijk héérlijk om zorgeloos de prima uitgepijlde route te volgen. De vrijwilligers die daar zorg voor hebben gedragen verdienen een dik compliment. Je moest werkelijk je best doen om de pijlen te missen; al bleek dat missen bij enkele rijders toch nog soepeltjes te gaan... De ruim 250 deelnemers, waaronder 50 Merel-leden, kwamen dit jaar uit maar liefst 34 verschillende plaatsen, o.a. uit Waalre, Medenblik, Zoetermeer en Waalwijk. De inschrijvingen en de vrijwillige bijdragen voor de appelpunt leverden uiteindelijk het fantastische bedrag op van maar liefst 2.850,-! De route was fraai; door de Mije, langs de Kromme Mijdrecht, de Amstel en de Ronde Hoep Natuurlijk: blije gezichten. foto: Peter Schattenberg en vooral in de buurt van Papenveer, waar enkele zeer fraaie huizen worden gebouwd en het vervolg naar Langeraar en Bilderdam. Voordeel van een uitgepijlde route is dat je een eigen tempo aan 4 emerel Jaargang 23, Nummer 5

5 kunt houden, met z n tweetjes of ander klein gezelschap. Niemand hoeft met de tong op de schoe- portretrecht nooit veel kon zijn. zonnebril niet eens af te zetten om te zien dat het nen bij te spijkeren om bij de groep te blijven waar Het mooie stuk polder van Uithoorn naar Abcoude ging met het windje in de rug en hield na- de voorrijders er niet altijd erg in hebben dat het voor enkelen wat te hard gaat. tuurlijk in dat het laatste stuk naar Vinkeveen tégen was. En sommigen zullen gehoopt hebben dat In de Lotusbloem was het een drukte van belang en had men moeite de appeltaart- en koffieproduktie op het nodige niveau te houden. Op alles leid, maar ze kwamen bedrogen uit. Het werd ze naar de Baambrugse Zuwe zouden worden ge- waarop gezeten kon worden wèrd ook gezeten en Oukoop met het open veld waar de wind vrij spel buiten moest je nota bene zoeken naar een plekje had. Daar passeerde ons nog een deelnemer met om je fiets even te parkeren. een shirt waar achterop de naam van zijn team Een piepklein incidentje was er buiten toen de fotograaf werd aangesproken omtrent vermeend niet. stond: equipe lantaern rouge. Nou die dag dus portretrecht. Het werd snel opgelost want, dichterbij gekomen hoefde betreffende claimer zijn vallen en zijn fiets liep grote schade op. Helaas kwam Heite Hendriks tijdens deze toer te DE KRACHT VAN HET PELOTON door Alex Wolf Een verslag over het meedoen aan Milaan-San Remo over een afstand van maar liefst 296 kilometer. Alex deed het en ondervond dat het allerzwaarste stuk pas kwam nadat de rit was voltooid en hij weer terug moest fietsen naar het hotel. Alex en Thijs vol goede moed naar de start. Niet iedereen zal er mee bekend zijn, maar in de wielerwereld heb je 5 klassieke ééndagskoersen die er toe doen. Het wielerseizoen begint in het voorjaar met Milaan-San Remo, dit is ook gelijk de langste. Dan krijg je de Ronde van Vlaanderen, lastig vanwege de combinatie van kasseien en pittige klimmetjes. Dan volgt Parijs-Roubaix ook bekend als de Hel van het Noorden, berucht vanwege de veelal slechte kasseien-stroken, dan Luik-Bastenaken- Luik met veel venijnige klimmetjes en uiteindelijk in het najaar de Ronde van Lombardije. Luik- Bastenaken-Luik is de oudste klassieker en werd voor het eerst in 1892(!) gereden. Maar allemaal zijn ze minstens 100 jaar oud. Verleden jaar heb ik er twee gereden en dit jaar was Milaan-San Remo aan de beurt. Om eerlijk te zijn, ik zag er wel een beetje tegenop. Ga er maar Nog even inhouden en dan los! 5 emerel Jaargang 23, Nummer 5

6 aan staan: 296 kilometer fietsen op één dag met nog hier en daar een heuveltje er tussen. We zouden het eerst met z n vijven doen, maar door allerlei logistieke problemen werd het plan afgeblazen... dacht ik. Mooi niet, want ik had buiten mijn schoonzoon gerekend die had zijn zinnen op deze tocht gezet. Dus daar stonden we op 26 april om 7.00 uur aan de start in de buitenwijken van Milaan. De avond ervoor in een echt Italiaans restaurant van een heerlijke pasta maaltijd genoten. En ook die ochtend om 6.00 uur een uitgebreid ontbijt rijk aan koolhydraten om de eerste fietsuren goed door te komen. Lekker internationaal gezelschap met natuurlijk veel Italianen, Fransen, Belgen maar ook wat Ieren, Australiërs, een verdwaalde Deen, een Spaanse triatlete en vier Grieken. En natuurlijk Nederlanders. Om 7.20 ging de derde en laatste groep los. Daar had ik niet op gerekend. Bij die andere klassiekers heb je geen echte vaste starttijd, dus begin je individueel te fietsen. Dit was een op hol geslagen kudde mannen met een enkele vrouw ertussen. Na vijf kilometer ging het tempo omhoog en zaten we op zo n 36 kilometer per uur. Na 10 kilometer zat ik behoorlijk naar adem te happen. Ik keek eens achterom, maar niemand die opgaf. Dus lossen was geen optie, want 285 kilometer in mijn uppie rijden, daar had ik ECHT geen zin in. De eerste 25 kilometer waren ook behoorlijk onrustig. Er zaten wat onervaren renners tussen en daardoor met name in dat eerste uur best wat valpartijen. En geloof me: in Italië valt het net zo hard als waar dan ook. Maar gelukkig kwam er rust in de groep en begon ik zelf goed warm te draaien. En dan ga je de kracht van het peloton ervaren. Als je zo tussen 100 tot 150 andere fietsers zit word je gewoon meegezogen. Een echt Tour de France gevoel. Je gaat harder, houdt het langer vol en het kost minder moeite. Een prachtig voorbeeld van groepssamenwerking. Misschien een gek moment, maar ik moest toen toch even aan De Merel denken en de heerlijke tochten die ik al heb mogen meemaken. De eerste 120 kilometer waren vlak en binnen vier uur hadden we de eerste officiële rustplaats bereikt. Daar vond dan eindelijk de grote schifting plaats. Want de fanatiekelingen waren na 5 minuten alweer weg, Thijs mijn schoonzoon na 20 minuten en ik nog weer 5 minuten later. Was ik nou maar gelijk met hem mee gegaan, want we begonnen direct aan de eerste klim en weer 10 minuten later lag mijn ketting eraf. En laat ik nou net twee linkse handen hebben en hij mister-ex-fietsenmaker zijn! Enfin, ik heb mijn ketting er weer op gekregen, maar het duurde wel tot 150 kilometer voor ik hem weer ingehaald had. En dat was gelijk mijn tweede les, zorg dat je materiaal in orde is... eikel! Tussentijds een heel stuk alleen gefietst en veel tijd gehad om te bedenken waar ik in hemelsnaam mee bezig was. En passant een stuk of 7 achterblijvers opgeveegd en na zo n 60 kilometer werden ik en mijn groepje weer door een grote Italiaanse fietsclub van zeker 25 man ingehaald. Het moreel steeg weer met sprongen, het tempo ook! Maar de afstand begon te tellen en mijn maag werd steeds holler. Ik had wel powerbars, mueslirepen en gelletjes bij mij. Op 200 kilometer was er weer een rustplaats met koeken, stukken banaan, sinaasappel, frisdranken, maar mijn ogen vielen zowat uit mijn kassen toen ik zag dat die Italianen allemaal lekkere sandwiches met salami vanuit hun eigen bevoorrading kregen. Dus dat weet ik óók voor een volgende keer: zorgen voor voldoende zout en substantie, want alleen al die koolhydraten is niet genoeg! Op 260 kilometer kwamen er weer wat klimmetjes en moest ik mijn groepje dan ook voor me laten. Echt erg was dat niet, want met nog 40 kilometer te gaan wist ik dat ik het wel zou gaan redden, ook al moesten de beruchte twee klimmetjes, de Cipressa en de Poggio de San Remo nog komen. Ik vond het eigenlijk wel prima, want dit was misschien wel het mooiste stuk met prachtige vergezichten. En nu had ik de tijd om goed om me heen te kijken en ervan te kunnen genieten. Dit stuk wordt de Bloemen Riviera van Italië genoemd. Overal zie je dan ook kassen tegen de heuvels aangeplakt. Tien uur en vijfenvijftig minuten deed ik erover om in San Remo aan te komen. Thijs was 5 minuten voor mij gefinished. Allebei moe maar voldaan, konden we gelijk aan de pasta maaltijd die de organisatie daar voor alle deelnemers klaar had staan! Het zwaarste stuk kwam pas toen we naar ons hotel moesten. Dat bleek eerst onvindbaar en toen een flink stuk de heuvel op boven San Remo te liggen. Mijn lichaam kraakte in al zijn voegen om er te komen. En zo leerde ik op de valreep nog een wijze les: het is pas voorbij, als je er echt bent! 6 emerel Jaargang 23, Nummer 5

7 Stand kilometercompetitie (uitgedrukt in kilometers): Maand: mei 2015 totaal kilometers vorige maanden kilometers mei kilometers Dames: 1 Margot Kompier maandkampioene 2 Mirjam Spek, van der Marjan Hart, van 't Stefanie Miltenburg Heren (< 55 jaar): 1 Richard Wagenaar maandkampioen 2 Jan-Willem Bouwman Hans Hazeleger Emerson Aerts geen gegevens ontvangen Heren (55 t/m 64 jaar): 1 Sjoerd Boer, de maandkampioen 2 Tom Zuijdervliet Anton Senten, van Bert Fakkeldij Aad Hart, van 't Peter Meijer Leo Greft, van der Kees Graaff, de Alex Wolf Peter Graaff, de Wietze Pathuis Heren (65 jaar en ouder): 1 Gerard Graaff, de maandkampioen 2 Dick Winters Jan Alblas Enno Steenhuis Kees Smit Ger Hulsman Gijs Ekelschot Nico Kroon Henk Mulder emerel Jaargang 23, Nummer 5

8 Stand kilometercompetitie (uitgedrukt in punten): Maand: mei 2015 totaal vorige maanden mei punten punten punten Dames: 1 Mirjam Spek, v. d maandkampioene 2 Marjan Hart, van 't Margot Kompier Stefanie Miltenburg Heren (< 55 jaar): 1 Richard Wagenaar maandkampioen 2 Hans Hazeleger Jan-Willem Bouwman Emerson Aerts geen gegevens ontvangen Heren (55 t/m 64 jaar): 1 Anton Senten, van maandkampioen 2 Kees Graaff, de Alex Wolf Aad Hart, van 't Peter Graaff, de Peter Meijer Wietze Pathuis Sjoerd Boer, de Tom Zuijdervliet Leo Greft, van der Bert Fakkeldij Heren (65 jaar en ouder): 1 Ger Hulsman maandkampioen 2 Enno Steenhuis Gerard Graaff, de Gijs Ekelschot Henk Mulder Dick Winters Jan Alblas Kees Smit Nico Kroon emerel Jaargang 23, Nummer 5

9 Grenzen Je grenzen opzoeken. Dat doet iedereen wel eens. Of wil iedereen wel eens doen. Vaak bewust, soms onbewust. En dan word je geconfronteerd met je grenzen. Of ik ermee werd geconfronteerd? Ik ben er nog niet uit. Enkele maanden geleden schreef ik in deze column dat de geplande Bordeaux-Parijs, een fietstocht van 640 kilometer, niet doorging. Dat lag niet aan ons, de Franse organisatie kreeg het niet rond. Ik zou deze tocht met mijn goede vriend Koos fietsen. Wat te doen als je ineens hoort dat je niet naar Bordeaux hoeft? Dan heb je vijf dagen over. In plaats van naar Bordeaux te gaan en 640 kilometer te fietsen, bedachten Koos en ik dat je in plaats daarvan ook Nederland in de rondte kunt fietsen. In vijf dagen. Dan heb je duizend kilometer. Zo gezegd, zo gedaan. Twee weken geleden. We startten in De Rijp, de woonplaats van Koos. Met een gunstige wind in de rug naar Garrelsweer, bij Delfzijl. Fluitje van een cent. De volgende dagen was de wind ongunstiger. Veel ongunstiger. Veel schuin tegen en pal tegen. Geen matige wind, maar een krachtige wind. Met af en toe flinke buien, inclusief hagelstenen. Dan wordt het een ander verhaal. Dan ga ik zitten piekeren of ik dit wel leuk vind. Elke dag 200 kilometer. Fietsen, eten, slapen. Dan denk ik eraan dat ik tegen mijn grenzen aan zit. Of ik zulke dingen nog wel moet doen. Zeker als we op dag 3 in de buurt van Nijmegen ook nog een paar klimmetjes krijgen. Ik heb af en toe medelijden met Koos. Hij moet zich soms duidelijk inhouden. Maar daarvoor had ik hem gewaarschuwd en hij doet het zonder morren. Anders had hij maar in zijn eentje moeten gaan. s Middags begin ik de pijntjes te voelen, drukt de rugzak zwaar op me, zitten mijn nieuwe fietsschoenen niet lekker en zit ik constant te rekenen hoeveel procent van de afstand ik nog moet afleggen. Zowel op deze dag als samen met de resterende dagen. Op dag 4, van Arcen naar Bergen op Zoom met de hele dag wind tegen, weet ik het zeker. Ik heb mijn grenzen bereikt. Ik moet zulke dingen niet meer doen. Daar ben ik te oud voor. Dat vind ik niet leuk meer. Waren we op dag 1 tegen vijf uur bij ons logeeradres, op dag 4 is het al tegen achten. Maar de laatste dag hebben we gunstige wind. Pal in de rug. Zuidenwind. We moeten via Zeeland en Zuid-Holland naar het noorden. Naar De Rijp. Het is heerlijk fietsen. Ondanks de regen die we de laatste 150 kilometer hebben. Het deert me niet. Of ik mijn grenzen heb bereikt. Ik weet het niet. Als dat al zo was, dan was het in ieder geval mentaal. Want na die laatste 150 kilometer in de regen had ik er nog zo honderd bij kunnen doen. Met rugwind. Uiteraard. Tom Zuijdervliet reageren? tom.zuijdervliet@gmail.com 9 emerel Jaargang 23, Nummer 5

10 Limburg s Zwaarste door Mirjam van der Spek Toen Enno op een donderdag aan mij vertelde dat hij Limburgs Mooiste ging rijden samen met Gijs en Ria Ekelschot, had ik nog niet kunnen bedenken dat op zaterdagmorgen vroeg Enno zijn fiets bij mij in de auto legde en wij achter Gijs en Ria aanreden richting Heerlen. Voor het geval er een fiets mocht afvallen. Soms gebeuren die dingen spontaan (nietwaar Gijs?). Op de startlocatie deden een paar meisjes erg hun best om een leuke dans te laten zien. Veel toeschouwers trokken ze niet. Het publiek dat er nog rond liep, was drukdoende met startbewijzen en rugnummers opspelden om één van de prachtige ritten te rijden van Limburgs Mooiste. Vóór de start, dús koffie. Ons doel voor die dag was 105 km. Voor Ria en Gijs was het bekend terrein. Enno en ik wisten niet wat we konden verwachten. Zelfs nadat Gijs ons had verteld dat er toch echt wel pittige klimmetjes inzaten, gingen we nog enthousiast van start. Wisten wij veel. De eerste klim was de Ankerweg. Dat was prima te doen. Nog wat klimmetjes verder werd het wel wat serieuzer werk. De Eysenbosweg moesten we omhoog. En boven kwamen we. Om meteen te bedenken dat deze dus nog een keer bedwongen moest worden. Op 24 km werd mijn zicht belemmerd door asfalt dat bijna recht omhoog ging. Ik hoorde fietsen kreunen onder het schakelgeweld. Diepe zuchten klonken en hopeloze blikken werden er omhoog geworpen. Een opeenhoping van moedige mensen die de Dode Man beklommen. Wat ik toen nog niet wist en nu dus wel, is dat het ding een gemiddeld stijgingspercentage heeft van 7,4% en dat het steilste stuk over 100 m maar liefst 15,6% richting hemel gaat. Dat er mensen waren die dachten dat ze in de Hel beland waren... Ik geef ze geen ongelijk. In Gulpen was de eerste controle. Hier en daar werden wat krentenbollen, halve bananen en Snelle Jelle's mee gegrist, om vervolgens voor een korte stop op koffie getrakteerd te worden door Ria nog vanwege haar verjaardag. Een aantal km's voor de tweede keer Eysenbosweg, had Enno zijn fiets geparkeerd in een flinke gleuf in de weg en ging over de kop richting Gijs. Wat bibberig bleek met geschaafde knie en pijnlijke schouder lapten we hem weer op met een kop koffie. Het laatste stuk naar Heerlen reden we ieder voor zich. Nog even de laatste energie eruit. Hard rijden en stampend naar boven. Na de finish zagen we dat de dansende meisjes ingeruild waren voor harde muziek, eten en heel veel gezelligheid. Wij kregen ons welverdiende biertje, maakte een foto om vervolgens voldaan in de auto te stappen om terug te keren naar 't vlakke land. Einde tocht en dan het welverdiende biertje! 10 emerel Jaargang 23, Nummer 5

11 Mont Ventoux? Nooit zal ik vergeten dat ik in 2002 samen met mijn fietsmaatjes John Roeleveld en Wim Jacobs op vakantie in Frankrijk was en wij plannen hadden om voor de tweede keer de Mont Ventoux te beklimmen. De berg des doods. Wij waren al enkele dagen in de buurt van Nyon neergestreken op een camping en hadden de dagen ervoor al de benen getest. Inmiddels waren we ook gewend aan de ijle omstandigheden in de bergen die ons naar zuurstof lieten happen. Het was een prachtige dag, de zon stond hoog aan de hemel en de temperatuur liep al snel op naar 22 graden. In de loop van de ochtend zou dit graden worden. Goed ontbeten en voldoende te eten mee. Twee bidons gevuld met energydrank en wij stapten om uur dapper op de fiets. Na een kleine 37 kilometer arriveerden wij in Bedoin alwaar wij begonnen aan de klim van 21,4 km naar boven. Een waarlijk zware klus, zo werd mij duidelijk, maar ook een die als je eenmaal boven bent heel veel voldoening geeft. Ik geef eerlijk toe dat ik halverwege dacht waarom doe ik dit voor de tweede keer? Maar, na ongeveer 10 kilometer en na een steile bocht krijg je op een gegeven moment de kale berg te zien. Je merkt dan dat de temperatuur je parten gaat spelen en de twee bidons voor mij in ieder geval te weinig bleken te zijn. Plots passeerde een Nederlandse auto. Hij stopte na 200 meter aan de kant van de weg, de chauffeur stapte uit, deed de kofferbak open en haalde daar een grote waterfles uit. Ik dacht: hij komt als geroepen! Ik stopte, stelde me voor en maakte een praatje. Hij wachtte op zijn zoon die onderweg was en wilde hem water aanreiken indien nodig. Waarop ik vroeg of hij wat water kon missen. Ja natuurlijk zei hij, en mijn wens werd vervuld. De zon had inmiddels de volle sterkte bereikt en het werd allengs zwaarder, maar toch was ik er van overtuigd dat ik het zou halen. Boven op de top had ik mij door André van den Berg voor het vertrek al voorgenomen een bolknak op te steken als het ultieme resultaat, een wat vreemde gedachte want ik rook helemaal niet maar was het wel van plan. Deze bolknak had ik gekocht bij mijn vroegere sigarenboer in Amstelveen waar ik vele jaren geleden nog wèl mijn rokertjes kocht. Doch deze keer was het heel anders. Vroeger lagen onder de glasplaat (waar je altijd je centen op legde) vloeitjes van het merk Rizla of Mascotte en asbakken en aanstekers. Maar toen ik de bolknak kocht lagen er allerlei dingen met bloot onder de glasplaat. Eerst dacht ik nog dat dit de folder van de keurslager was, maar toen ik nog eens goed keek bleken dit blootfoto s van het andere geslacht te zijn. Ik was enigszins verbaasd dat mijn nette sigarenboer Jaap (die zondags altijd voorin de kerk zat zich verrijkte met deze lectuur), maar ik schaamde mij ook een beetje. Mijn zoon Job van 15 was erbij en ik hoopte maar dat hij niets in de gaten had. Al lachend rekende ik met sigarenboer Jaap af nadat hij mij vroeg waarvoor ik 1 bolknak nodig had. Nadat ik het had uitgelegd kreeg ik zelfs nog een speciaal blikje om hem daarin te bewaren tijdens de trip naar de top van de Mont Ventoux. Ik keek hem vriendelijk aan en bedankte hem voor zijn service, toen Job plots wijzend naar de glasplaat tegen me zei: kijk pap, zo n asbak hebben wij thuis ook. Eerlijk gezegd deed dat me goed hij had dus schijnbaar niet gezien wat ik wel gezien had, dus hoefde ik me niet te schamen. Het ging tenslotte om de bolknak voor op de Mont Ventoux. Na bloed zweet en tranen waren wij boven gekomen en hadden gedrieën een voldaan gevoel. En stak ik echt mijn bolknak op. John en Wim waren heel oprecht en zeiden toen: rook jij maar lekker, maar als wij ooit nóg een keer een dergelijke klim willen beginnen, moest ik voor hen de psychiater bellen... En, geloof me, ik vond diep in mijn hart dat ze wel gelijk hadden. It was a hell of a job, but WE DID IT! 11 emerel Jaargang 23, Nummer 5

12 Gespot... Wie zagen we in Aalsmeer bij de pauze van de Lotusblooemtoer? Ons 91-jarige erelid Huub Könst. Nee, niet op de fiets. Daar begint hij niet meer aan. Maar zijn autorijbewijs was pas weer verlengd, glunderde hij. Huub vertelde dat hij mede aan de wieg heeft gestaan van de Lotusbloemtoer. Deze goededoelentocht is nu zo n dertig jaar oud. En zo lang het kan, blijf ik komen, aldus Huub. Op de foto staat Huub met voorzitter Enno. Nee, onze voorzitter is niet moe. Gewoon een ongelukkig moment bij het indrukken van de knop van de camera. Dat komt ervan als je een bril nodig hebt en die niet gebruikt bij het maken en controleren van de foto. Overigens vinden wij (red.) dat wij een zéér wakkere voorzitter hebben! foto: Tom Zuijdervliet Bike MOTION Benelux 2015 is van 16 t/m 19 oktober De datum voor Bike MOTION Benelux 2015 is bekend: van 16 t/m 19 oktober kun je als fietsliefhebber weer vier dagen alles op het gebied van racefietsen en mountainbikes bewonderen en beleven. Vier dagen inderdaad, want dit jaar zal voor het eerst de maandag ook toegankelijk zijn voor jou als fietsconsument! Tipje van de sluier De voorbereidingen zijn nu al in volle gang. We kunnen alvast verklappen dat het nóg leuker wordt dan vorig jaar. Wat kun je dit jaar verwachten op de beurs? Natuurlijk is er weer een Hoofdpodium voor interviews en spelletjes, een Workshop Theater, het testparcours en de Ladies Night op vrijdag komt ook weer terug. We zijn ook al druk bezig met een aantal nieuwe activiteiten. Houd voor nieuws daarover de komende maanden de nieuwsbrieven en de website goed in de gaten. 12 emerel Jaargang 23, Nummer 5

13 FIETSPROGRAMMA TTC DE MEREL (t/m 16 juli 2015) 17 juni woensdag Woensdagrit uur CR km 18 juni donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 21 juni zondag Zondagrit 8.30 uur CR km 24 juni woensdag Woensdagrit uur CR km 25 juni donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 28 juni zondag Heuvelrugtoer 8.30 uur CTT 150 km 1 juli woensdag Woensdagrit uur CR km 2 juli donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 5 juli zondag Zondagrit 8.30 uur CR 100 km 1 e zondag van de maand! 8 juli woensdag Woensdagrit uur CR km 9 juli donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km 12 juli zondag Zondagrit 8.30 uur CR 100 km 15 juli woensdag Woensdagrit uur CR km 16 juli donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km 9.30 uur CR km BCR = Besloten clubrit in groepsverband, alleen voor Merelleden CR = Wekelijkse clubritten in groepsverband VTT = Vrije Toertocht (uitgepijlde rit niet in groepsverband) CTT = Clubtoertocht (in groepsverband door toerleiders georganiseerd, gastrijders welkom) UR = Uitgepijlde route GD = Opbrengst naar een goed doel De zondagsritten starten bij Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen. De woensdag- en donderdagtochten starten bij Smit Fietsen, Stationsweg 1/3, Wilnis. Bij alle ritten is het dragen van een valhelm verplicht. 13 emerel Jaargang 23, Nummer 5