Ook voor een aantal wilde zwijnen is de tijd om. Nog nooit waren er zoveel als dit jaar.

Transcriptie

1 Wat vliegt de tijd Alweer 3 dagen in het nieuwe jaar maak ik weer een foto boven de ezel-wei. Dezelfde wolkenlijn maar nu prachtig gekleurd. Doordat de hogere Morvan de luchtlagen als het ware tegenhoudt. Voor onze kleine haantjes zit de tijd er ook op. Ze belagen de kippen en het oude haantje moet zijn uiterste best doen om alles in het gareel te houden. De kippen willen het hok niet meer in en ook met de leg valt het vies tegen. Dat komt helemaal tot uiting als het probleem is opgelost en er ineens 4 a 5 eieren per dag in het nest liggen. Dwz als onze Tjalling niet eerst is gaan rapen. Maar hij verraadt zichzelf doordat dan ook meestal het kunst-ei niet meer in het nest ligt. Ook voor een aantal wilde zwijnen is de tijd om. Nog nooit waren er zoveel als dit jaar. Ze zijn ook groter en zwaarder dan vroeger. Erg slim hebben ze geprofiteerd van de voerbakken die buiten staan waar de koeien in gevoerd worden. Doordat de koeien lang buiten waren is er ook langer buiten bijgevoerd. De dieren die geschoten worden zitten niet vol met eikels en andere bosvruchten, maar met graan. Verstopt in de enorme bramen heggen weten ze zich aardig veilig en heel vaak laten ze zich niet verleiden om eruit te komen. Met hun rug bescherming zoekend bij een

2 boom weren ze de honden handig af. Ook het volgen van hun sporen is niet eenvoudig. Vaak moet je het hebben van een paar pluizen haar aan het prikkeldraad. Wij maken alweer de eerste paté en de diepvries raakt weer voller. De honden zijn zeer nieuwsgierig. Maar Taupe is de slimste in dit geval en behandeld het zwijn met respect en blijft op afstand. En dat terwijl ze toch nog nooit een levend zwijn van dichtbij heeft meegemaakt. Naast de sporen van de zwijnen vinden we ook die van de vele ragondins ( beverratten) aan de waterkant. En afgelopen week een prachtige afdruk van een das:

3 Op 15 januari valt de eerste sneeuw. Maar het blijft niet liggen. Wel is het aardig afgekoeld en moet er elke ochtend gekrabd worden. Omdat nu alle koeien wel op stal zijn moet er hard gewerkt worden om de winterbloedtap campagne op tijd klaar te krijgen. Ik werk weer wat minder voor de praktijk, we hebben waarschijnlijk een vervanger voor Philippe die er dit jaar toch echt mee op wil houden. Ook wel beter want in november heeft hij een knieprothese gekregen en dat gaat niet echt samen met het werk tussen de koeien. De nieuwe collega is meer gespecialiseerd in runderen waardoor ik weer meer paardenvisites te doen krijg. Hetgeen ik helemaal niet erg vind. We horen een eerste grus ( kraanvogel) op weg naar het noorden. Het arme dier vliegt eenzaam en alleen. Omdat normaal er hele groepen overkomen herkennen we in eerste instantie deze eenzame dwaler niet eens. Zoals het aloude franse spreekwoord zegt: 1 kraanvogel maakt nog geen lente!! Dat blijkt enkele dagen later ook wel, de vorst zet in en het sneeuwt een beetje. Vervolgens trekken er enkele kleine groepjes kraanvogels over alsnog op weg naar het zuiden. Na bijna 14 jaar nemen we afscheid van onze oude ooi Nollie. Het eerste ooilam bij mij geboren. Van de stoere struise ooi was niet veel meer over. Ze was op. Ooit geboren in een erg regenachtige lente in Waarland. Een leven met veel nazaten en de laatste jaren genietend van haar wel verdiende pensioen met nog steeds een economische factor in de vorm van pleegmoeder voor de potters. Geboren in het jaar waar ik eindelijk begreep wat het is om je schaapjes op het droge te hebben.. Net voor het invallen van de vorst waren de ochtenden nog al mistig. Hetgeen fraaie plaatjes opleveren kan

4 Gelukkig hebben we onze jumbo aangeschaft. Want bij mijn auto moeten de remklauwen schoongemaakt worden en zo heb ik dan toch nog vervoer. Terwijl wij sporen zoeken worden we zelf ook in de gaten gehouden. We komen verscheidene groepen reeën tegen onderweg Maar heel veel trekken ze zich ook weer niet van ons aan! We worden gespot en vervolgens graast men rustig verder. Veel indruk maken we niet!

5 We sluiten onze sporentocht af met een prachtige volle maan. In de verte horen we de ezels al reclameren om eten. Wat draagt dat gebalk ver! We merken al dat de dagen weer lengen. Zowel s morgens als s avonds valt het op. Door het prachtige weer rommelen we ook alweer wat in de tuin. We snoeien en harken en ruimen blad weg. Onze Tjalling blijkt uiteindelijk niet de kalkei dief. Het is uiteindelijk Nollie zelf die het kunst-ei raapt en het nog te gelde maakt ook. Slinks weet ze het in een eierdoos te werken en te verkopen aan vrienden. Toch komt het uit en een week later is het ei terug op het nest. Januari sluiten we af met een hoop regen. De Nievre meandert weer vrolijk door en over het weiland van de buren. En achter het huis ontstaat langzaam aan weer een meer. Na een samenzijn van bijna 12 jaar komt er ook voor onze Teazle een eind aan het leven op Maubranche. Ze was een heerlijk eigenwijs hondje toen ze kwam op Valentijns dag 2004.Een puppy met een echte eigen wil. Wat hebben we vaak om je gelachen en wat zullen we je missen. Op naar februari, wie weet met een vierde generatie Teazle en Wallis afstammelingen Nol en Koos

6