zine Maurice Engelen Georges McCrae Chris Jones Peter Luts COLOFON

Transcriptie

1 Maurice Engelen zine Welkom in de allereerste HIT FM bijlage van Bello Magazine! Als echte muziekliefhebbers zijn wij, het team achter HIT FM, ervan overtuigd dat muziek verenigt, verblijdt en soms ook troost kan bieden. Dankzij onze samenwerking met Bello Magazine krijgen we de kans om elke editie een echte muziekbijlage aan te bieden waar we bijzonder trots op zijn. Georges McCrae Bij HIT FM, de radiozender die al bestaat sinds 1988, zijn we volop bezig om een nieuw verhaal te schrijven. Als één van de vrije radiostations die Vlaanderen rijk is, willen we muziek en artiesten centraal zetten en daar draait het in deze HIT FM bijlage rond. Binnenkort verneemt u veel meer over HIT FM, het online, interactieve magazine en onze radiostations die in gans Vlaanderen te beluisteren zullen zijn, maar tot dan kan u al genieten van deze allereerste editie die een nieuw tijdperk voor HIT FM inluidt. Met Maurice Engelen, George McCrae en Peter Luts kunnen we u alvast enkele absolute toppers aanbieden. Maar er volgt veel meer, dus willen we u graag uitnodigen om deze HIT FM bijlage ook in de toekomst ter hand te nemen en samen een muzikale ontdekkingstocht te maken doorheen het wonderlijke landschap dat muziek ons aanbiedt. Chris Jones Lezen, kijken én luisteren HIT FM magazine is zoveel meer dan enkel maar tekst en beeld. Bij elk artikel vind je een bijpassende QR-code, waarmee we je graag een muzieknummer of interessante achtergrondinformatie van de geïnterviewde presenteren. Wij geloven heel sterk in de kracht van een goed interview, maar wij geloven nog meer in een volledige beleving, waarbij je onmiddellijk weet over welke artiest het gaat, over welk nummer hij of zij het in het interview heeft of waarom je deze artiest moet beluisteren. Met de interactieve QR-codes die je in de volgende pagina s terugvindt, ben je ineens mee! Peter Dingenen caret-sq Luister naar hit fm Peter Luts COLOFON Redactie Kurt Aerts Art Director / Vormgeving Joeri Sacré Marketing HIT FM Uitgave HIT FM Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

2 Artiest in de kijker Maurice Engelen Toen had ik de hitformule te pakken en dat allemaal dankzij XTC. Terwijl ik er nog nooit één zelf gepakt heb! Zestig is hij ondertussen, maar nog steeds bruist hij van energie en zit hij boordevol plannen. Nee, Maurice Engelen is nog niet van plan om zijn keyboards en mengtafels aan de wilgen te hangen. Zijn muzikale projecten Praga Khan en Lords of Acid houden hem jonger dan een pasgeboren veulen. Wij strikten hem voor een lang gesprek over de weg die hij aflegde én de wilde dromen die hij koestert. Lords of Acid heeft steeds een fout imago gehad in België: voor de ene waren we dat groepje uit de New Beat, voor de andere dat groepje met die zangeres uit Rad van Fortuin. In het volkscafé Sint-Job in Heusden- Zolder wacht Maurice Engelen ons op: Elke keer wanneer ik naar huis rijd na een show, passeer ik hier, vaak laat in de nacht. Slechts één keer was het gesloten: hier wordt nog stevig gefeest. Het plaatje klopt compleet: in het café staan een draaitafel en discobar, terwijl het aanwezige publiek z n eerste pint van maandagmorgen aan het verorberen is. Volkser wordt het niet, maar het zegt alles over Engelen zelf. Geen grote woorden, geen blits vertoon, maar een doodgewone jongen die een uitzonderlijk pad heeft bewandeld. Met zijn succesverhaal in de Verenigde Staten had hij al lang in de heuvels van Hollywood kunnen wonen, maar toch is hij verknocht aan zijn plekje in Limburg, zegt hij: Eigenlijk ben ik afkomstig uit Herselt, in de provincie Antwerpen. Geboren en getogen, met alles erop en eraan. Ik speelde er zelfs nog in het eerste elftal van de lokale voetbalploeg. Het is ook de plek waar ik mijn eerste optredens organiseerde in de parochiezaal. Maar m n familie woont in Limburg, waardoor ik er steeds een band mee had. Heb je nooit overwogen om naar Amerika te verhuizen? Engelen: Toen we met Lords of Acid internationaal doorbraken, had dat gekund, maar ik had ondertussen mijn eigen platenlabel. Artiesten als Belle Perez, Kate Ryan, Regi, Patje Krimson, Yasmine en Leopold 3 zaten daarop. Die mensen hadden met mij een contract getekend: ik kon het niet over m n hart krijgen om hen achter te laten. Bovendien was m n zoontje toen 11 jaar, dus dan is zo n verhuis niet evident. Anders had die kans er dik in gezeten. Heb je er ooit spijt van gehad? Engelen: Ik ben blij dat ik ben gebleven, maar voor de rest van m n leven blijf ik wel met de vraag zitten: wat als? Wanneer je in Brussel op café gaat, kom je vaak andere artiesten tegen. Maar doe je dat in Los Angeles, is de kans groot dat je naast de bassist van de Red Hot Chili Peppers of de kerel van Nine Inch Nails staat. Dan speel je natuurlijk mee op een ander niveau. Je bent begonnen als platenbaas, maar hoe ben je daarin verzeild geraakt? Engelen: Ik was altijd een grote muziekliefhebber, maar geen muzikant of zanger. Van kleins af was dat wat ik wou doen, maar in de jaren 70 kon je niet van muziek leven. Haal jij maar eerst een diploma!, zei mijn moeder zaliger. Mijn pa deed in kalvermeel, dus stuurden ze mij naar de beenhouwersschool, want dat is toch een goed beroep. Ik heb het tegen mijn goesting afgemaakt. Ik kan dus een varken uitbenen of ten minste: ik kon. Toen ik afgestudeerd was, heb ik m n diploma aan m n ma gegeven en ben ik in de muziek begonnen. Ik organiseerde

3 fuiven in de plaatselijke parochiezaal. Dat werden daarna concerten: zo heb ik nog het allereerste optreden van TC Matic georganiseerd. Dat was toen een heftige discussie, want ik had Tjens Couter geboekt, de vorige naam van TC Matic. Plots wou de manager die nieuwe naam gebruiken. Uiteindelijk is het een compromis geworden waarop ik toch Tjens Couter mocht vernoemen samen met TC Matic. Die affiche heb ik nog altijd liggen. (lacht) Jij was dus de Herman Schueremans van Herselt. Wat gebeurde er daarna? Engelen: Ik wou verder geraken dan m n geboortedorp. Ik moet naar t Stad, ging er door m n hoofd. Zo gezegd, zo gedaan en in Antwerpen maakten wij een deal met Jan, de baas van café De Muze. Elke donderdag mochten we concerten organiseren in zijn café. Na het optreden gingen we dan plakken om het volgende aan te kondigen. Het was ongelofelijk hard werken voor een paar centen. Ik wou de lat hoger leggen, dus trok ik als ambitieus veulen naar Engeland, de bakermat van de muziek. Ik stond in Waterloo Station in Londen, maar ik kende er niemand. In zo n rode telefooncel heb ik alle bladzijden met muziekagentschappen uit de telefoongids gescheurd, waarna ik ze één voor één belde als jonge promotor uit België. Meestal hadden ze al een agent: Herman Schueremans. Dus vroeg ik achter de kleine bands die Herman niet zag zitten. Zo heb ik heel wat van die obscure groepen naar hier kunnen halen. En, was het een groot succes? Engelen (lacht): Ik heb s een band naar de Monty in Antwerpen gehaald waarvoor er één betalende toeschouwer opdook. Maar ik leerde heel wat mensen kennen en ondertussen begonnen de independents op te komen, zoals 4AD, Rough Trade en Beggars Banquet: kleine labels met heel nieuwe, creatieve bands zoals The Smiths en The Cure. De punk was net voorbij en er zat een nieuwe lading psychedelische rockgroepen aan te komen. Ik begon die naar België te brengen. Ik raakte heel goed bevriend met iemand van Cherry Red Records. Hij vroeg of ik een Belgische tak van z n label wou oprichten. Maar ik ken er niks van, zei ik hem. Samen met Roland Beelden zijn we er toch aan begonnen. Onze eerste band was The Neon Judgement. Ineens een voltreffer! Plots waren we aantrekkelijk voor groepen uit het electronische genre en we tekenden bands als Split Second, The Klinik, Vomito Negro en The Arch. Het was een zwart label. Front 242 heb ik toen net misgelopen. (lacht) Toch heb je ook commerciële dingen uitgebracht? Engelen: Iemand raadde me aan om een band te gaan bekijken in Sint-Niklaas. Het bleek 2 Belgen te zijn. We hebben ze direct getekend. Alleen had ik dan naast m n zwarte, diep elektronische label een meer commercieel gericht label nodig. Vervolgens tekenden we Nacht und Nebel we hebben er zelfs geld voor moeten lenen. De timing was net goed: de belpop was aan het opkomen en met Beats of Love kregen we een serieuze boost. Daarna raadde iemand me een bandje op dat op de Worstenfeesten in Vlimmeren optrad. Het was Chow-Chow, het latere Won Ton Ton, met Bea Van der Maat. Ook The Pop Gun zat op ons label. Voor ik het wist, had ik een hele commerciële tak. En toen besloot je om zelf muziek te gaan maken? Engelen: Toen the Popgun in 1986 met 2 Belgen aan het toeren was, vroeg ik hun keyboardspeler of hij met mij s geen muziek kon maken. Ik had gehoord dat er een computer was waarmee je dat kon: zo n Commodore 64 waarop je sequencers kon maken. We begonnen te componeren en brachten een eerste plaat uit: Blowjob. Ik had geen idee wat het wou zeggen ik dacht dat het om een slecht uitgevoerde job ging. Tot mijn verbazing werden we in 10 landen getekend! Ik werkte keihard om de bands van mijn platenfirma in het buitenland te promoten, maar mijn eigen nummer werd onmiddellijk internationaal opgepikt. Dus bleven we verder doen. En toen bezocht ik de Ancien Belgique in Antwerpen. Wat gebeurde er daar? Engelen: Eén van onze bands, Split Second, stond er geprogrammeerd in de AB in Antwerpen. Ik vond dat vreemd, want doorgaans was een discotheekpubliek niet hun ding. Er hing iets nieuws in de lucht: de AB-sound. 45 toeren-platen werden er trager gespeeld op 33 toeren, waarmee een nieuwe beat werd gecreëerd. Door die platen te vertragen, gaat de bas heel diep klinken. Iedereen was er wild van en toen dacht ik: dat kan ik ook. Ik begon platen te Breakfast in Vegas maken, de ene na de andere. Voor ik het wist, waren dat allemaal hits, zoals Rock to the Beat. Elke maand brachten we er vier of vijf uit, telkens onder een andere naam zodat het niet zou blijken dat het steeds dezelfde gasten waren. Zelfs bij Sabam gebruikten we pseudoniemen. Ik bracht ook het allereerste verzamelalbum van die nieuwe beat uit. We hebben het New Beat, take 1 genoemd. Alleen: ik had niet voldoende nummers, dus heb ik er een aantal platen van groepen die op ons donkere label zaten, aan toegevoegd. Die leunden er wel bij aan, zoals Euroshima van Snowy Red. En niemand had door dat die niet uit het genre kwamen? Engelen: Goh Wat ik erop zette, dat was het genre, want er was nog nooit een verzamelaar uitgebracht. M n partner geloofde er niet in, maar drie weken later hadden we al stuks verkocht. En toen begonnen de eerste CD s uit te komen en daar verkochten we er ook weer zoveel van. Het ging bijzonder hard. Engelen: Dat was ongelofelijk. We moesten mensen blijven aannemen. Om aan de vraag naar nieuwe platen te voldoen, schakelde ik zelfs rockmuzikanten van m n andere label in om New Beat te maken, zoals Rembert van 2 Belgen, Ferre Baelen van TC Matic,... De New Beat die van ons label kwam, zat artistiek goed. Het waren allemaal rasmuzikanten die wisten hoe ze een goeie mix moesten maken. Daarna is het genre populair geworden. VTM sprong erop en plots waren ook de Vlaamse zangers New Beat aan het maken. Het werd carnaval-achtig. Toen is die hele stroming in verval geraakt. We moesten mensen ontslaan. De hype was voorbij. De dance-scène werd overgenomen door de acid house uit Amerika. Maar toch kwam er een vervolg? Engelen: Rond 1990 bracht Frank De Wulf B-sides uit, wat voor een nieuwe golf zorgde. En de muzikanten die in de tweede helft van de jaren 80 goed geld hadden verdiend aan New Beat, waren zo slim geweest om dat te investeren in materiaal. Met de kennis en vaardigheden die ze hadden opgedaan in die periode, stonden ze nu klaar om op die nieuwe golf te springen. Artiesten en nummers als T99 met Anasthasia, Quadrophonia, 2Unlimited, Technotronic,... Dat is allemaal een gevolg van de New Beat. En daar hebben we begin jaren 90 de vruchten van geplukt, toen de grote explosie van de dance-muziek plaatsvond. Ook voor Lords of Acid, dat een product van de New Beat was. Al is dat wel een speciaal verhaal. Hoezo? Engelen: De New Beat was gedaan. Er werden geen platen meer besteld, behalve eentje: I sit on Acid van Lords of Acid. Die bleef tot onze eigen verbazing maar verkopen. Wat bleek? Quasi al die bestellingen kwamen uit de Verenigde Staten. In 1992 belde een Amerikaanse verdeler me op. Of ik er een bezwaar tegen had dat hij een platenfirma voor me zou zoeken voor een nieuwe plaat van Lords of Acid? Ik was toevallig in die periode een weddenschap aangegaan: in La Rocca had iemand me gezegd dat het voor mij voorbij was nu de New Beat dood en begraven was. Ik heb m toen geantwoord dat hij me zes weken moest geven. Tegen dan zou ik de nummer één plaat van La Rocca in elkaar steken. In die periode werden m n platen er niet meer gedraaid, dus dat was ambitieus. Ik ben toen vijf weekends op stap geweest in Engeland. Ik wou weten wat daar werkte. Op dat moment was XTC serieus aan het opkomen in Engeland. Ik vroeg Choki, een DJ uit Londen, wat dat precies was. Ik neem geen drugs, maar ik wou het wel weten. Wil je weten wat dat doet? Let op. Hij zette een donkere plaat op van N-joy. Kijk nu, dit is wat XTC doet, zei hij en toen mixte hij die plaat van Rozalla, Everybody s Free, erdoor. Iedereen in die discotheek stak z n armen omhoog en had een enorme lach op z n gezicht. Ik ging terug naar buiten en dacht: dat kan ik ook! In de studio hebben we zo n plaat gemaakt en dat was Injected with the Poison van Praga Khan. Een enorme hit in Engeland exemplaren verkocht in de eerste week. Ik had de hitformule te pakken. Voor de enige keer in mijn leven had ik het gevoel dat ik wereldwijd de markt aan het beïnvloeden was. Moby heeft daarna op hetzelfde stramien Feeling so Real gemaakt. Heel wat Engelse groepen hebben diezelfde principes gebruikt. Na een tijd is dat natuurlijk ook uitgemolken. Net toen we Lust uitbrachten in de Verenigde Staten, werden de stickers voor expliciete teksten verplicht. Betere marketing kon je je niet voorstellen

4 Dus je hebt die hit te danken aan XTC? Engelen: (lacht) Hoe vreemd het ook klinkt. Terwijl ik er nog nooit één gepakt heb! Maar daarmee was Praga Khan wel gelanceerd. En ondertussen kwam het album van Lords of Acid in de Verenigde Staten uit? Engelen: In die periode was Tipper Gore, de vrouw van vice-president Al Gore, een campagne aan het voeren tegen expliciete teksten in liedjes. Het werd verplicht om daarvan een melding te maken op de hoes. Net op het hoogtepunt van die campagne kwam Lust van Lord of Acid uit, een plaat die alleen maar over lust en seks ging. Dat was de verboden vrucht: we verkochten er exemplaren van. Dat stickertje Explicit Lyrics was de beste marketing ooit? Engelen: Elke plaat die die sticker kreeg, werd een voltreffer. Dat was heel gewaagd. Tegenwoordig zingt elke rapper dingen die 1000 keer erger zijn dan alles wat ooit op onze platen verscheen, maar toen... Onze volgende plaat, Voodoo-U, werd uitgegeven door Rick Rubin, de legendarische producer. Het was zijn eerste Europese project, dus dat gaf weer een extra boost. We waren gelanceerd in de Verenigde Staten, wat weer deuren opende richting de filmindustrie. Zo kwamen we op de soundtracks van Basic Instinct, Sliver en The Spy Who Shagged Me. Alleen had dat ook nadelen. Hoezo? Engelen: Op de duur wist ik niet meer wat er in België gebeurde. Vandaar heb ik in 1998 besloten om me volledig op mijn muziek te smijten en de platenfirma te verkopen aan EMI. In de Verenigde Staten maakte downloaden zijn opgang, dus leek me dat een verstandige beslissing. Vorig jaar heb je voor het eerst in 17 jaar met de Lords of Acid nog s terug in België gespeeld. Dat is toch vreemd voor een Belgische band? Engelen: Wat Lords of Acid begin jaren 90 was, sloeg in Europa niet aan. Het was te weird. Terwijl Rammstein, dat ons voorprogramma deed in de Verenigde Staten, op een podium veel gekkere dingen doet. Nu wordt dat aanvaard, toen niet. Op Graspop hebben al heel wat groepen gestaan die ons voorprogramma deden, zoals Combichrist of Rammstein. Maar je kan de mensen van Graspop niet aan hun verstand brengen dat Lords of Acid zou werken op hun wei. Zij hebben die evolutie niet meegemaakt, want Lords of Acid kwam hier pas op de markt in 2000 omdat Deborah Ostrega, de toenmalige zangeres, voorstelde om een plaat in België uit te brengen. Voor hen is Lords of Acid ofwel een New Beat-groepje ofwel het bandje van die zangeres die ook nog Rad van Fortuin deed. Terwijl Perry Farrell van Porno For Pyros wel aangeeft dat Lords of Acid een belangrijke invloed op de markt heeft gehad. Als organisator programmeer je zoals je wilt, maar voor Lords of Acid is dat een vreemde situatie. Frustreert dat jou? Engelen: Nee, want ik heb met Praga Khan in België overal gespeeld. Moest dat er niet geweest zijn, had dat misschien wel wat gestoken. Maar bijvoorbeeld Suicidal Commando, een Belgische groep, is wereldwijd erkend, maar in België is er geen kat geïnteresseerd. Front 242 heeft nog nooit op Werchter gespeeld en dat zal ook niet gebeuren. Waarom? Engelen: Ik weet het niet, maar het is toch waanzinnig. Als er nu één groep invloedrijk is geweest in België, dan is het wel Front 242. Vraag aan Depeche Mode wie een invloed voor hen betekende, en ze zullen Front 242 antwoorden. Als wij in Zuid-Amerika spelen, kennen ze daar maar één naam uit België: Front 242. Het is de bekendste Belgische groep ter wereld. Lords of Acid bevat veel referenties naar drugs en seks. Is dat een bepaald kantje van jezelf? Engelen: Dat is eerder toeval. Het ontstond binnen de New Beat, een vrij decadente periode. Heel veel nummers gingen over seks en de sampler was net opgekomen, dus werden er gretig samples uit films gebruikt. En dan kies je de meest controversiële. Eens je zo n richting inslaat, zit je een beetje vast. Maar we hebben dat altijd benaderd met humor en daardoor geraak je met veel weg. Rubber Doll gaat bijvoorbeeld over een kerel die verliefd wordt op een opblaaspop, ze meeneemt om uit te gaan en ze voorstelt aan z n ouders. Indien je dat schrijft om te choqueren, lukt dat niet. Heel wat groepen die dat proberen te kopiëren, mispakken zich daaraan. Wij zingen op een grappige manier over seks, maar als je daar een te heftige act aan koppelt, werkt dat niet meer voor het brede publiek. En dan is het voor mij ook niet meer grappig. Eén van onze bekendste nummers in de VS is Pussy, dat twee jaar op nummer één heeft gestaan in de Billboard dancecharts. Dat gaat over een kleine kat - alleen is de tekst dubbelzinnig te interpreteren. Daar schuilt voor mij de humor in. Toch was dat het imago dat Lords of Acid hier in België had? Engelen: Hier was dat verschrikkelijk! Ik heb onder politiebegeleiding opgetreden op Marktrock in Leuven omdat de goegemeente vreesde dat het één grote orgie op het podium zou worden. Dat waren vooral fel overdreven verhalen. Wij wisten allemaal wat de regels waren. Er zal nooit iemand van Lords of Acid met blote borsten op het podium staan, maar als daar plots iemand uit het publiek op het podium springt zonder bovenstukje, kan ik daar weinig aan doen. Binnenkort vertrek je weer op toer doorheen de Verenigde Staten? Engelen: Eerst werken we nog een theatertoer met Praga Khan af. Daarna gaat het richting de VS. We beginnen op 14 maart in Los Angeles. Deze keer doen we een duoshow: Lords of Acid én Praga Khan. Met die laatste heb ik niet meer opgetreden in de VS sinds 20 jaar. Vorig jaar kreeg je een carrièreprijs en je bent ondertussen 60 jaar. Hoelang wil je nog doorgaan? Engelen: Zolang ik het graag doe. Om heel eerlijk te zijn: ik ga op tournee door de Verenigde Staten voor de fans. Die zijn zó trouw en volgens ons al zo lang. Ik krijg vaak berichten aan die me zo raken dat ik het niet kan maken om hen in de steek te laten. Hoe verklaar je dat succes? Engelen: Ik maak altijd wel tijd voor iedereen, ook naar de fans toe. Er is een groot wederzijds respect. Dat voelen ze. Gelukkig ben ik begonnen als platenbaas: ik had al een zekere levenservaring voor ik doorbrak als artiest. Maar kan je je voorstellen hoe moeilijk het is wanneer je al op heel jonge leeftijd op een voetstuk wordt geplaatst? Dan moet je uit het goede hout gesneden zijn om niet naast je schoenen te lopen. Ik heb het meegemaakt met X-factor, waar ik in de jury zat. Daar zitten vier totaal onbekende, jonge artiesten die een paar weken later bekend zijn over heel Vlaanderen. Dan is het bijzonder moeilijk om ze met de voeten op de grond te houden. Dan heeft het te maken met het karakter: bij sommigen loopt dat goed, bij anderen weet je dat het een vogel voor de kat is. Ik maakte het mee bij X-factor: bij sommigen weet je dat ze een vogel voor de kat zijn. Met beide benen op de grond blijven staan, dat is één van de belangrijkste eigenschappen van een artiest. De belangrijkste eigenschap van een artiest is om met beide benen op de grond te blijven staan. Tegen iedereen vriendelijk zijn, dat is toch niet zo moeilijk? Dan ben je ineens 50 procent verder dan iemand die misschien 10 of 20 procent meer talent heeft maar een rotkarakter heeft. Welke toekomstplannen heb je zelf nog? Engelen: Ik ben al sinds 2014 bezig aan een nieuwe firma die we met de universiteit van Leuven aan het bouwen zijn. Op basis van artificiële intelligentie en machine learning willen we een systeem ontwikkelen voor het ontdekken van nieuw talent. Een computersysteem dat het oordeel van muziekkenners gaat analyseren om het vervolgens toe te passen op nieuw materiaal en er zo de potentiële toppers uit te halen. Daar staan we in vergevorderde fase mee. Als we dat kunnen uitrollen, zullen er weinig of geen talenten zijn die niet door ons systeem zijn opgemerkt. Dat is mijn droom. Waarom? Engelen: Omdat ik altijd een platenfirma gehad heb, omdat ik een heel grote interesse in technologie heb en omdat ik het gewoon fantastisch vind om talent te ontdekken. En het is enorm fascinerend om dat muzikaal gevoel over te zetten naar een systeem. Het zou uniek op deze planeet zijn. Als alles goed zit, hopen we binnen enkele maanden met een betaversie te kunnen starten. En op muzikaal vlak? Engelen: Ik heb nog één project dat ik heel graag zou doen: ik heb vroeger nog met choreograaf Marc Bogaerts samengewerkt aan dansvoorstellingen. Met hem en Lords of Acid wil ik een rockmusical maken over het leven van Markies de Sade. Als ik één of andere gek vind die geld genoeg heeft, doe ik het direct. Ik ben zeker dat het zou scoren! I sit on acid Lords of Acid

5 Het levensverhaal van Georges McCrae is er eentje om U tegen te zeggen: wanneer de toen nog onbekende Harry Wayne Casey en Richard Finch van KC & The Sunshine Band in 1974 een nummer schreven, misten ze nog een zanger. De hoge noten vormden voor hen een struikelblok, dus vroegen ze George McCrae omdat hij toevallig in de studio aanwezig was. Rock Your Baby werd een wereldwijde hit en de toekomst lachtte McCrae toe. Alleen ging zijn eerste huwelijk ten onder aan het succes, terwijl zijn tweede huwelijk hem een faillissement opleverde. Zoveel jaren later woont hij met zijn huidige vrouw, de Nederlandse Yvonne Bergsma, in Nederland. Muzieklegende: Georges McCrae Van Timboektoe tot in Amerika, iedereen kent mijn plaat Ook die ontmoeting leest als een filmscenario: Yvonne werkte in een casino waar Georges kwam optreden. Jaren daarvoor had hij ooit een foto gemaakt van een model dat met blote borsten in een reclame voor Fa poseerde. Alsof het in de sterren geschreven stond, bleek dat over Yvonne te gaan. De twee werden een koppel, zijn nog steeds gelukkig samen en verdelen hun tijd over Nederland en Aruba, tenminste: wanneer Georges niet aan het optreden is. Geloof me, hij heeft het heel druk. Dit jaar liggen er al 35 optredens vast. Tussendoor doen we nog een prachtige cruise met allemaal acts uit de jaren 70, waaronder Sister Sledge. Geweldig toch?, vertelt Yvonne. George knikt instemmend. Onlangs stond je nog op het podium van de Bello Night? Georges: Fantastisch! Belgen zijn altijd zo lief en beleefd. Het gaat er altijd gemoedelijk aan toe en als artiest is dat heel fijn om te ervaren. Ik hou van België. Ken je België goed? Georges: Ik heb al heel veel plaatsen gezien in jullie landje: ik trad op in de casino s, maar stond evengoed op het podium in het Sportpaleis. Eén keer per week komen we ook tanken in België, want we wonen op amper 11 kilometer van de Belgische grens. Jullie benzine is een pak goedkoper dan in Nederland. (lacht) Jouw carrière begon 57 jaar geleden. Hoe vaak heb je jouw grootste hit, Rock Your Baby, al gezongen? Georges: Er een getal op plakken is onmogelijk en elke show weer zit iedereen te wachten tot dat nummer komt. Als je dat allemaal moet optellen, zit je aan een gigantisch aantal. Ik heb er geen idee van hoeveel dat precies is. Word je dat nummer ooit beu? Georges: Rock your baby is my moneymaker! Nee, als ik een show zou

6 afsluiten zonder dat nummer, zou het niet compleet voelen. Iedereen zingt het steevast mee. Yvonne: Waar je ook ter wereld komt. Dertig jaar geleden waren we op een cruise in Madagascar. In die periode had nog iedereen cassettebandjes. De post werd er nog ergens onder een boom bezorgd. Ik vroeg enkele locals of ze Georges McCrae kenden, maar helaas. Toen stak ik zo n cassette in de bandrecorder en iedereen begon het mee te zingen, inclusief de lokale bevolking die nog gekleed was in hun traditionele kledij. Toen heb ik tegen Georges gezegd: nu kan je letterlijk en figuurlijk zeggen dat iedereen jouw nummer kent, van Timboektoe tot in Amerika, zoals die Belgische meisjes van K3 het zingen. (lacht) Wanneer was iemand voor de laatste keer verrast dat jij die zanger van dat nummer was? Yvonne: Op de luchthaven wordt hij vaak herkend. We kwamen s een heel klein meisje tegen wiens moeder met Georges op de foto wou. Zij wist niet wie hij was. Die meneer zingt een liedje, maar dat ken jij niet, vertelde de moeder. Het meisje, dat amper zeven was, vroeg welk liedje dat was. Toen ze het hoorde, bleek ze het te kennen en begon ze het te zingen. Weet je, Georges heeft een publiek van 8 tot 98. Jij wordt ook wel s beschouwd als de grondlegger van de discomuziek. Had je toen al een idee dat het zo groot ging worden? Georges: Nee, ik had daar totaal geen besef van, maar het gebeurde gewoon. Plots was er een nieuwe trend. Disco all over: Gloria Gaynor volgde, de Bee Gees, iedereen begon disconummers te zingen. Een geweldige tijd. Toen mijn plaat uitkwam, heb ik de eerste twee exemplaren zelf gekocht. Dan had ik er tenminste twee verkocht, dacht ik nog. Ik belde m n familie, die allemaal muziek maken. Ze waren laaiend enthousiast. Daarna kreeg ik telefoon dat m n plaat in Duitsland op nummer één stond. En in Nederland. En ga zo maar door. Yvonne: Nadien kreeg hij telefoon van een Duitse manager met de vraag om zes weken naar Europa te komen. Hij was toen al min of meer weg van z n tweede vrouw, dus zijn die zes weken een jaar geworden. Jij stond nog op het podium met James Brown en The Jackson Five? Georges: James Brown, dat was een beleving. Als er iemand in de entourage iets verkeerd deed, kreeg die gewoon geen salaris. En zingen kon James goed, maar als hij sprak, verstond je hem bijna nooit. Er heerste een ijzeren discipline op het podium. In de kleedkamer werd iedereen gedrild. Yvonne: Maar er was wel een heel groot wederzijds respect. Zo stond Georges in de jaren 80 op het podium van het Swingpaleis in Antwerpen. Een dag eerder moest James Brown er optreden en we waren er uitgenodigd. Plots stond de schijnwerper op onze tafel en kondigde James een speciale gast aan. Georges moest op het podium komen. Dat was ongelofelijk: Georges heeft toen Sex Machine gezongen, terwijl James Brown Rock Your Baby bracht. Nochtans had het allemaal anders kunnen lopen: op een bepaald moment in je carrière was je failliet en moest je zelfs bijklussen in een supermarkt en als portier? Georges: Mijn toenmalige vrouw had een gat in haar hand: alles wat er binnenkwam, werd ook snel weer uitgegeven. Ik moest opnames doen in een muziekstudio, maar had helaas geen geld meer. Bovendien was mijn management corrupt: alles waar ik recht op had, ging in mijn manager zijn zak. Daarna ben ik gescheiden van die vrouw, maar dat kostte toen gigantisch veel geld. Maar ik heb de muziek nooit opgegeven. Ondertussen noem je jezelf Wordwide Ambassador of Love. Waarvoor staat dat? George: Mijn laatste album heette Love en die titel is eruit gevolgd. Maar het heeft alles te maken met de videoclip waarmee ik doorbrak. Yvonne: Tijdens de clip van Rock Your Baby maakte hij een bepaalde heupbeweging. Dat werd z n handelsmerk. Als hij dat op het podium deed, begonnen de vrouwen al te gillen. Iedereen probeerde dat te kopiëren, maar dat lukte niet. Rock your baby is my moneymaker! Een show afsluiten zonder dat nummer, zou niet compleet voelen. Je mag terugblikken op een rijkgevulde carrière. Ondertussen ben je 75 jaar. Waar droom jij nog van? Georges: Nog één keer een nummer 1 hit, dat zou fantastisch zijn. Ik heb speciaal een studio gebouwd op Aruba. Daar duik ik drie maanden in met al het materiaal dat ik hier in Nederland al heb ingezongen en opgenomen. Op persoonlijk vlak zou ik nog s graag met al mijn kinderen en kleinkinderen op Aruba samenkomen. Yvonne: Georges heeft vijf kinderen: vier dochters en één zoon. Hij heeft 2 dochters met Gwen McCrae, de zangeres van Keep the fire burning. Hij heeft één dochter met zijn Canadese vrouw, één met een Italiaanse en één zoon met mij. Ik heb al z n kinderen op z n 75ste verjaardag laten overvliegen. Het was fantastisch. Ondertussen zijn er ook zes kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Het is ook een heel muzikale familie, want al zijn dochters zingen. Zo werd Marcella McCrae zelfs tweede in Deutschland sucht den superstar. Jennifer woont ondertussen in België en heeft een paar albums uit. Zijn oudste twee dochters, Leah en Sophia, hebben op het album Love meegezongen. Jullie zoon, Shaka, is ook aan de weg aan het timmeren? Georges: Op dit moment zingt hij nog vooral covers: reggae nummers en hits van KC & the Sunshine band. Hij is op dit moment aan z n eerste album aan het werken. Summer Vibes is z n eerste single, waar hij op dit moment al 1 miljoen streams mee heeft. Hij gaat ook op toer met Sister Sledge. Hij vergezelt me trouwens op cruise. Binnenkort verschijnt hij als special guest op een gigantisch feest in Duitsland, dat er heel bekend is en op televisie uitgezonden wordt. Als je terugblikt op jouw carrière, wat waren dan de beste en de slechtste beslissing die je genomen hebt? Georges: De beste was het aanbod aannemen om naar Europa te komen. Ik werd hier op handen gedragen! En de slechtste, tja Dat was mijn tweede huwelijk. Ik was nog wrokkig op Gwen, mijn eerste vrouw, omdat ze me bedrogen had. Ik ben toen heel snel getrouwd met een fan die me overal volgde. Helaas was dat niet zo n goeie beslissing. Iedereen gaat ervan uit dat je na een wereldhit binnen bent. Is dat zo? Georges: We hebben absoluut niets te kort. Hier in Nederland wonen we in een mooi huisje. In Aruba hebben we vier woningen. Daarnaast geven we veel aan goede doelen. Yvonne: Weet je Dat is een kant van Georges die niet zo bekend is, maar tijdens ons kerstfeest is hij tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht nog naar een huis gereden van een vrouw die voor vijftig eenzame mensen had gekookt. Georges en onze zoon hebben er toen elk een liedje gezongen. Dat soort dingen maakt mij ongelofelijk trots. Ik geef niet om diamanten. We hebben altijd wel luxe gekend, maar andere mensen helpen, daar word je écht rijk van. Als je begrijpt wat ik bedoel. Rock Your Baby

7 Chris Jones: zanger, DJ en broer van Grace Jones Ongetwijfeld heb je al gedanst op Walking in the Rain. Of ken je de woorden van Pull Up to the Bumper. Ja, die Grace Jones heeft een aantal nummers gemaakt die iedereen kent. Haar broer, Chris Jones, is helemaal niet zo bekend, maar timmert zelf aan de weg als zanger en DJ. Als een echte spraakwaterval vertelt hij over zijn carrière en natuurlijk zijn leven aan de zijde van één van de meest onbereikbare supersterren op aarde. Het is laat op de avond wanneer Chris Jones eindelijk terugbelt. Zijn biologische klok loopt niet gelijk met kantooruren verre van. De tol van het nachtleven, zeker? Maar eens hij aan de praat is, druipt de hartelijkheid en het enthousiasme ervan af. Nochtans heeft zijn zus een behoorlijk moeilijke reputatie, maar daar valt hier niets van te merken. Ik kom net terug van Jamaica, waar ik meegewerkt heb aan de nieuwe plaat van Grace, vertelt Chris Jones. De eerste single komt binnen een paar maanden uit! Jij doet ook mee op het album? Jones: Ik doe een deel van de achtergrondzang. Grace is zo enthousiast over het album! Wij allemaal, hoor. Het is een echt familieding, want haar zoon zingt ook mee. Over jouw zus hebben we het later nog. Hoe ziet jouw leven eruit? Jones: Ik woon in Londen bij een hele goeie vriend van me: DJ Top Cat. Hij is één van m n grote muzikale voorbeelden en is ook betrokken bij het album van Grace.

8 trouwens getekend door Trax Records, het label dat de zowat iedereen onder z n hoede had in de 54 -periode, van de legendarische feestjes uit de jaren tachtig. Toen acid de rythm n blues heeft overgenomen! (lacht) Hoe zou jij zelf jouw stijl omschrijven? Jones: Voor mij is het een combinatie van rythm n blues, soul en dance. En een heel klein beetje trance! (lacht) Verder ben ik er ook heel trots op dat Ebby Dwenthe, de grootste gospelzangeres van Europa, de backing vocals heeft gedaan op mijn album. Heeft de beroemdheid van je zus jou ook geholpen met jouw carrière? Jones: Eerlijk gezegd: dat helpt niet echt. Haar fans zijn heel trouw aan haar. Ik heb s één keer iets over mij op haar website gezet. Tweeëneenhalf miljoen volgers heeft ze, maar mijn bericht is maar door een paar honderd mensen bekeken. Snap je? Haar fans zijn niet geïnteresseerd in mij. Maar dat stoort me niet. Ik bewonder gewoon wat zij doet. Geeft ze je soms advies? Mijn carrière is altijd een hobbelig pad geweest, waarin ik een paar keer op mijn gezicht ben gegaan. Maar ondertussen heb ik de middenweg gevonden. is. Kijk, dat laat ze niet gebeuren. Zo stonden we ooit op een optreden en ze vroeg de verantwoordelijke ter plekke naar het afgesproken voorschot. Die man antwoordde haar dat dat in een safe opgeborgen zat met een tijdslot. Een kluis met een tijdsslot?, zei ze. Wel, dan is het nu tijd om het slot van de kluis te doen. (lacht) Ik lag toen strijk van het lachen. Zo is Grace helemaal: ze laat niet met haar voeten spelen. Ze heeft te veel meegemaakt. Verschillen jullie erg van elkaar? Hoe gaat het met jouw muzikale carrière? Jones: Vorig jaar is mijn album, Strong 2, uitgekomen. Wist je dat een deel van het album in België gemixt is? We zijn naar de Mediamix studio s getrokken. Glenn Roggeman van AED studio s heeft het album mee ondersteund. Ook de coverfoto is gemaakt door een Antwerpenaar, dus er zit een Belgisch kantje aan mijn album. Is dat de reden waarom je een tijd in België verbleven hebt? Jones: Inderdaad, vanwege die opnames. Weet je: Grace en ik hebben een heel speciale band met jullie land. Toen we nog modellenwerk deden in de jaren 80 en 90, verbleven we vaak in België. We bezochten vaak Marianne Vervloet, die manager was van Grace. En Liesbeth Peeters, de dame van het kledingmerk So Antwerp is een heel goede vriendin van me. Het is haar man die de coverfoto van mijn album heeft gemaakt. België voelt voor mij aan als een tweede thuis: ik voel me er heel goed. Ben je tevreden van het resultaat? Jones: Helemaal! Het album is gemixt door Eric Kupper, een partner van Frankie Knuckles. Zij speelden een grote rol in het ontstaan van de housemuziek. Ik ben Ben je zelf beïnvloed door gospel? Jones: Er staat één nummer op dat er een duidelijke link mee heeft. Mijn zus en ik zijn gestart in een gospelkoor, dus dat heeft me zeker wel beïnvloed. Dat was de reden waarom ik er achter vroeg. Vertel ons: wie van jullie was de beste zanger? Jones: (lacht luidbundig) Ik weet waar je naartoe wilt. Maar je kon ons niet echt vergelijken, want ik was de koorleider. Tussen ons was er geen concurrentie. Ik zing trouwens nog steeds met Grace, alhoewel je me niet op het podium ziet. Ik doe haar backing vocals. Waarom doe je dat niet vanop het podium? Jones: Omdat ik haar daarnaast ook help met de kledingwissels. Ik heb twee jobs tijdens haar optredens, ze zou me dubbel moeten betalen! (lacht) Nee, voor mij maakt dat niets uit: ik hoef de spotlights niet. Ik heb bovendien mijn eigen werk. Tijdens de optredens van Grace wil ik dat de aandacht volledig naar Grace gaat: ze is de allerbeste zus ter wereld. Helpt ze jou ook? Jones: Jawel. We helpen elkaar. Thuis waren we met zeven broers en zusters, maar Grace en ik hebben altijd het dichtst bij elkaar gestaan. Met de rest van de familie gaat het ook goed hoor: mijn broer Noël is een heel bekende predikant. Toen we in Jamaica waren, hebben we elkaar allemaal gezien. Jones: De ganse tijd! En dan zegt ze: Ik geef je goeie raad, maar je doet er niets mee!. Maar ik luister wel naar haar, hoor. Nadat ik eerst met m n kop tegen de muur ben gelopen. (lacht) Wat vindt zij van jouw muziek? Jones: Ze is er gek van. Toen wij samen in de mode-industrie begonnen, hadden we niemand, behalve elkaar. We zaten daar in Parijs en kenden niemand. Ik heb haar toen geholpen en dat is ze nooit vergeten. Wanneer we samen in Jamaica zitten, zet ze regelmatig heel luid mijn muziek op en dan begint ze te dansen, dus dat is heel leuk. Jij bent zowel zanger als DJ. Wat doe je nu het liefst? Jones: Alles! Ik hou van die combinatie. Eens je daar in rolt, blijf je daar in hangen. Ik ben ook een dromer en een romanticus. Muziek en poëzie zijn mijn leven. En daarnaast heb ik een ongelofelijke passie voor mensen. Als je terugkijkt, ben je dan tevreden met de weg die je hebt afgelegd? Jones: Ja, al was het een hobbelig pad! (lacht) Het is lastig om als artiest de nodige discipline op te brengen. Het heeft lang geduurd eer ik daar de goeie middenweg in had gevonden. In de muziekbusiness zit je constant in het nachtleven. Er zijn veel verleidingen. Heel wat van mijn vrienden zijn er niet meer. Dat moet heel moeilijk zijn. Jones: Het gooit je leven overhoop, al heeft het me ook sterker gemaakt. Maar je hebt dus wel discipline en structuur nodig. Daar had ik het moeilijk mee in het begin, maar ondertussen drink ik al 15 jaar niet meer. Dat heeft geholpen. Dat is nochtans een stevige vorm van zelfdiscipline. Jones: Ik moest wel, want ik ben een paar keer zwaar op mijn gezicht gegaan! (lacht) Maar het was nodig. In dit wereldje moet je er je hoofd bij houden, terwijl je in het nachtleven door iedereen getrakteerd wordt. Wat zijn jouw nabije toekomstplannen? Jones: Binnenkort ga ik op tour met mijn album. Mijn promotor in New York, Brad Lebeau, heeft heel erg z n best gedaan, dus ik kijk uit naar wat er op me afkomt. Ga je ook mee op de tour van Grace? Jones: Grace start met een wereldtour in oktober, dus daarmee zal ik ook vier of vijf maanden zoet zijn. Jouw zus heeft de reputatie geen makkelijke dame te zijn. Jij kent haar door en door. Wat is er nu eigenlijk waar van die geruchten? Jones: Ach Grace is een harde tante wanneer het over zaken gaat. Mannen hebben het doorgaans voor het zeggen in het muziekwereldje, dus daar heeft Grace altijd tegen moeten opboksen. Soms behandelen ze haar alsof ze dom Jones: Grace is heel erg georganiseerd. Alles moet een zekere structuur hebben. Ik zeg haar soms dat dat té veel is voor mij, maar dat krijg ik er niet uit. Ik bewonder haar ervoor, maar zo ben ik helemaal niet. Ze let op alle kleine details. Als je zo niet in elkaar zit, kan ik me voorstellen dat het moeilijk is om met haar samen te werken, ja. Meestal begint zij de organisatie dan op zich te nemen, terwijl het net andersom zou moeten zijn. Maar jullie hebben toch een goeie band? Jones: Oh jawel. Weet je: als je Grace leert kennen buiten de spotlight, wanneer ze niet de rol van de mytische superster Grace Jones hoeft te spelen, dan is ze een heerlijke persoon en vooral een fantastische zus! Strong

9 België heeft al jarenlang een uitstekende reputatie wanneer het over DJ s gaat. Peter Luts is zo n Belgisch exportproduct: als man achter de populaire acts Lasgo, Ian Van Dahl en AnnaGrace scoorde hij heel wat internationale hits. Daarnaast is hij succesvol met verschillende projecten en onder zijn eigen naam. Zijn single The Rain haalde in 2010 wereldwijd de hitlijsten, tot in Mexico toe. Met 25 jaar professionele ervaring is zijn muzikale passie nog steeds niet gedoofd. Deze zomer staat hij alweer voor de zevende keer op Tomorrowland. Dat vraagt om een interview! Deze zomer op Tomorrowland: Peter Luts Voor mij is een DJ nog steeds gewoon een DJ: al die show hoeft er niet bij Tegenwoordig maakt hij het mooie weer in de grootste dancing van België, de Hasseltse Versuz. Nochtans komt Luts oorspronkelijk uit een heel ander muziekgenre, zo vertelt hij: In de beginperiode heb ik vooral in rockbands gespeeld, maar ik wou meer m n eigen projecten opstarten, dus dan heb ik de overstap naar dance muziek gemaakt. Heeft die achtergrond in een ander genre je geholpen in de dance-wereld? Luts: Ik denk het wel. Ik ben muzikaal heel breed denkend. Ik heb geen vakjesmentaliteit. Ik doe de dingen die ik graag doe. Ook nu nog produceer ik wel s muziek voor rockbands of hiphop artiesten. Maar mijn voorliefde gaat nog altijd uit naar elektronische muziek. Ondertussen leef je al 25 jaar van jouw muziek. Heb je het wereldje zien veranderen? Luts: Zeer zeker, en niet altijd in de goeie zin. Het draait niet meer om de muziek zelf. De social media, hoeveel volgers je hebt, hoeveel likes je haalt op jouw berichten, dat speelt allemaal een grote rol. Tegenwoordig zijn er heel veel mensen, ik ga geen namen noemen, die hun muziek laten maken door iemand anders en doen alsof ze zelf de producer/dj zijn. Door social media zo groot te maken, lijkt het alsof dat echt is. Het is een fake wereld geworden en dat betreur ik toch wel. Wat voor invloed heeft dat op jou? Luts: Voor mij speelt dat niet zo hard omdat ik er al jaren inzit, maar voor nieuwe muzikanten is het heel moeilijk om door te breken, tenzij ze met hun social media scoren. Die hele ram-tamtam rond de muziek, dat is waar het nu om draait. Dat maakt het moeilijk om aan de bak te komen. Zelfs voor de min of meer gevestigde waarden is het nog steeds knokken, maar dat is nu eenmaal eigen aan de muziekwereld. Nochtans zijn DJ s tegenwoordig de nieuwe rocksterren. Luts: Ik stam nog uit het tijdperk dat DJ s gewoon in een café of op fuiven stonden te draaien van acht uur s avonds tot wanneer de fuif gedaan was. Tegenwoordig hebben DJ s misschien een rockstatus, maar niet in mijn ogen: een DJ is gewoon een DJ. Het belangrijkste is dat hij zijn volk entertaint. Dat er wat show bij komt kijken, begrijp ik, maar wanneer ze met taarten beginnen te gooien, is dat voor mij een te-ver-vanmijn-bed-show. De favoriete plaat van Peter Luts Enjoy The Silence Depeche Mode Telkens ik die plaat hoor, krijg ik kippenvel. Ik was 12 jaar toen ik op de Nederlandse TV naar het legendarische programma Toppop keek. Depeche Mode kwam er optreden. Ik zag al die synthesizers. Toen wist ik dat ik dat ook wou doen. Daarmee is het allemaal begonnen. Daarna brachten ze Enjoy the Silence uit. Ik heb ondertussen al zoveel concerten van hen gezien, maar die plaat raak ik nooit beu. Peter Luts favoriete plaat Depeche Mode - Enjoy the Silence

10 Jij bent één van de resident DJ s van Versuz. De voorbije jaren hoorden we vaak dat het discotheekbezoek achteruitgaat? Luts: De laatste jaren is het, met de komst van de grote festivals, wat moeilijker geweest voor de clubs, maar ik heb toch de indruk dat het aan het heropleven is. We merken dat ook bij ons: er is terug sprake van een clubscène. Zoiets verloopt altijd met cyclussen, maar ik denk dat het de komende jaren alleen maar gaat beteren. Helaas is de muziekbusiness een fake wereldje geworden. Het draait vaak niet meer om de muziek, maar wel om het aantal likes op Instagram. Al waren de Belgische discotheken in de jaren 80 en 90 wereldberoemd. Luts: De heel drugproblematiek en de negatieve berichtgeving in de pers daarrond heeft een impact gehad, maar ondertussen is er veel veranderd, de muziek in eerste instantie. Het komt heel fel terug op. Er is een terugkeer naar kleinere, meer intieme gelegenheden. De grote festivals zoals de Tomorrowlands van deze wereld zijn vaste waardes en zullen blijven, maar de kleinere festivals zijn er aan het uitgaan omdat het financieel niet meer haalbaar is. Er wordt terug meer naar clubs gegaan om te feesten. Zitten er op muzikaal vlak nieuwe trends aan te komen? Luts: Momenteel is iedereen een beetje zoekende: de underground scène is weer heel hard aan het opkomen. Er wordt terug meer techno en retro gedraaid. Je voelt dat iedereen op zoek is naar dé nieuwe sound, maar wat die gaat worden, dat is nog afwachten. Er zijn heel veel stromingen. Als één van de éminences grises van de Belgische DJ-wereld ben jij uitstekend geplaatst om het ons te vertellen: welke Belgische acts zie jij binnenkort de wereld veroveren? Luts: The next big thing Dat is altijd moeilijk te zeggen. Maar er is heel veel talent in België, er lopen heel wat jonge kerels rond die al heel bekwaam mzijn als producer of DJ. Alleen is het heel moeilijk om de nodige steun van de nationale media te krijgen. Om op radio of TV te komen, wordt ook daar eerst gekeken hoe populair ze zijn op sociale media. Dan mag je een goeie plaat hebben, dat wil nog niet zeggen dat je er mee zal doorbreken. caret-sq Bekijk: Aftermovie Tomorrowland Welk advies zou je hen geven? Luts: Blijven volharden, dat is de enige manier. Als je goeie platen maakt, komen die vroeg of laat wel boven. Daar ben ik zeker van. Wat brengt de toekomst voor jou persoonlijk nog? Luts: Ik ben volop bezig met nieuw werk, dus dit jaar mag je nog een aantal releases verwachten onder m n eigen naam. En daarnaast heb ik heel wat werk in m n studio en als producer. Noteer dat maar: we blijven nog zolang muziek maken als we kunnen! (lacht) In het verleden heb je in de grootste buitenlandse clubs gedraaid. Doe je dat nog? Luts: Ach, ik heb de wereld rondgetoerd met Lasgo en met DJ-sets, maar je wordt ook een dagje ouder en dat merk je. Dat nachtleven kruipt niet in je schoenen. (lacht) Ik zal het nog wel doen, maar dat hoeft niet meer elke week te zijn. Kijk je al uit naar Tomorrowland? The Rain Luts: Absoluut! Voor mij is dit altijd één van de hoogtepunten van het jaar. Er is geen enkel festival of evenement dat dit kan overtreffen: de sfeer is ongezien. Elk jaar denk ik weer: hoe gaan ze dit overtreffen?. Keer op keer sta ik daar weer met mijn mond open van verbazing.

11 Interview de terugkeer van Radio Expres De radio van t Stad Drieëntwintig jaar geleden ging het licht uit bij Radio Expres: dé lokale radio van Antwerpen was niet meer. Jarenlang was Radio Expres de referentie voor al wie het kloppende hart van Antwerpen nabij wou voelen. Sinds september 2019 is de zender echter terug in de ether: samen met zijn team bouwt Marc Dhollander terug aan een nieuw verhaal. Terwijl de media steeds meer gedomineerd worden door grote groepen, is het niet evident om nieuwe initiatieven uit de grond te stampen. Het was dan ook een aangename verrassing dat de iconische Radio Expres terug zou keren. Ondertussen is de zender al vier maanden te beluisteren. Alles begon met een reünie van de oude getrouwen, vertelt Marc Dhollander: In het voorjaar van 2017 hadden we een reünie gehouden van medewerkers die in de jaren 80 en 90 Radio Expres maakten. Plezante tijden en we hebben dat altijd graag gedaan, dat hoorden we constant. Ik had zelf ook veel zin om terug radio te maken. Een jaar later kwam het nieuwe frequentieplan, waardoor we een vergunning konden aanvragen. Het is allemaal bijzonder snel gegaan. Het had ook een nieuw project kunnen worden, maar jullie grepen terug naar Radio Expres? Dhollander: De meeste medewerkers van vroeger waren toch al aan boord en Radio Expres was een populaire naam in de jaren 80 en 90. Bovendien hebben quasi al onze huidige medewerkers het DNA van de vroegere zender. Natuurlijk zijn de tijden heel erg veranderd: toen hadden we heel wat mensen in loondienst, maar nu is het een lossere samenwerking. Langs de andere kant is er nu technisch zoveel meer mogelijk. Met minder middelen kan je nu ook een volwaardig product maken. Radio Expres heeft een serieuze geschiedenis. Het begon ooit met voetbalclub Antwerp? Dhollander: Destijds was Louis De Vries, de manager van Antwerp, op zoek naar meer media-aandacht voor de club. De vrije radio s kwamen toen op en het weekblad TV Ekspres was sponsor van Antwerp. De grote baas van TV Ekspres was Jan Merckx, die later mee VTM heeft opgericht. Louis De Vries en Jan Merckx hebben samen Radio Expres opgericht. Zo is ook de slogan De radio van t Stad ontstaan. Nadat Louis De Vries bij Antwerp verdween, is dat aandeel overgenomen door de Gazet van Antwerpen. Is er nu nog enige band met Antwerp? Dhollander: We zijn nog maar vier maanden bezig. De radio draait nu en we zijn volop bezig om nieuwe samenwerkingsverbanden op te zetten. Zo hebben we vanaf nu elke week reportages van nieuwe musicals en concerten die in Antwerpen doorgaan. We werken ook samen met Lekker Antwerpen voor de lekkerste restaurants, maar met de voetbalclub hebben we nog geen overeenkomst. Het zit allemaal nog in de beginfase. De radio blijft zich toespitsen op Antwerpen? Dhollander: We zijn een lokale, regionale radio uit Antwerpen, dus dat blijft. Dankzij het internet kan iedereen ons beluisteren, tot in de verste uithoeken van de wereld. Maar Antwerpen is onze grote troef: plaatjes spelen kan iedereen, maar wat Radio Expres onderscheidt, is net die toegevoegde waarde van de stad Antwerpen. Dat bruisende Antwerpen, waar elke dag zoveel gebeurt, willen we vertalen naar de radio. Dat doen we met regionaal nieuws, met een dagelijkse rubriek Antwerpen Leeft, met aankondigingen van evenementen en zoveel meer. Ook één van de leden van Kastastroof heeft z n eigen rubriek bij jullie? Dhollander: Vele mensen weten dat niet, maar Jos Smos is een gediplomeerde stadsgids. Hij geeft ook rondleidingen in Antwerpen en elke week komt hij vertellen over een gebouw, een plaats of een historisch gebeuren in de stad. We herhalen dat item ook. Wie ook zijn opwachting maakt is Ed Kooyman, één van de grote kleinkunstzangers van Antwerpen. Hij staat nu 50 jaar op de planken en komt gedurende 50 weken een verhaal vertellen bij één van z n nummers. Daarnaast hebben we ook live-uitzendingen op het Bollekesfeest, op de winterbarbeque van de stad Antwerpen enzovoort. We proberen ons zo veel mogelijk te binden aan alles wat leeft, beweegt en bruist in deze stad. Het is een fantastisch project, maar ik vraag me dan toch af of lokale radio nog steeds een publiek aantrekt? Dhollander: Volgens mij wel, op voorwaarde dat je je onderscheidt van de anderen. Natuurlijk wemelde het begin jaren 80 van de vrije radio s. Nationaal was er minder. Nu is de situatie omgekeerd en die nationale zenders hangen af van grote mediagroepen. Het zal niet simpel zijn om daartegen op te boksen, maar met een duidelijk, afgelijnd product dat dicht bij de bevolking staat, moet dat lukken. Er zijn nog andere Antwerpse radio s die het fantastisch doen, zoals Radio Minerva, dus waarom niet? Wij hebben onze eigen invulling die we als troef uitspelen. Geen enkele nationale zender kan zo dicht bij de mensen staan met hun berichtgeving omdat ze net bovenlokaal werken, terwijl wij daarvan onze niche maken. Ondertussen zijn jullie vier maanden verder. Wordt Radio Expres opgepikt? Dhollander: Al voor de start hadden we heel wat positieve reacties. En dat ging heel breed: van Antwerpse organisatoren over handelszaken tot luisteraars. Ook de pers heeft uitvoerig aandacht besteed aan onze heropstart. Echte metingen zijn er nog niet, maar op basis van de hoeveelheid reacties via Facebook durf ik wel te concluderen dat er een publiek voor is. Langs de andere kant: vier maanden is heel kort, dus er zijn nog heel wat mensen die de radio nog moeten ontdekken. Maar Radio Expres leeft, dat is duidelijk. Muziek is een belangrijk onderdeel van radio. Wat voor muziek kunnen we verwachten op Radio Expres? Dhollander: We willen een brede waaier aan muziek aanbieden. We hebben bewust gekozen om niet té recent te klinken, want daar is het aanbod al heel groot. We proberen een breed muzikaal profiel te hebben waarbinnen de jaren 70, 80 en 90 ruim aan bod komen, aangevuld met oldies en recente nummers. Daarnaast willen we ons niet beperken tot de grootste hits, maar ook de vergeten nummers aan bod te laten komen. Krijgt Antwerpse muziek ook een plaats? Dhollander: Dat is een heel belangrijke factor. Elke zondagmorgen hebben we het programma Op trot met Glenn Pellis, dé kenner van Antwerpse muziek. In zijn programma komt heel wat Antwerpse muziek aan bod. Elke week programmeren we ook een Antwerpse groep met een interview of een optreden. Daarnaast brengen we ook elke week een muzikale ode aan Antwerpen. Tenslotte hebben we ook een item met de poesjenellen. Dat is echt héél Antwerps getint. Hoe kunnen we Radio Expres beluisteren? Dhollander: In Groot-Antwerpen is dat via FM. Via de website radioexpres. be eveneens en tenslotte ook via de app radiospeler.be. Die is gratis en biedt ook Radio Expres aan. Dankzij het internet zijn we wereldwijd te beluisteren. We krijgen regelmatig berichten aan van Antwerpenaren uit het buitenland die blij zijn dat ze op deze manier de voeling met hun stad kunnen behouden. Laatst was dat nog een Antwerpenaar die in Griekenland woont. Dankzij onze uitzendingen had hij toch het gevoel op de hoogte te zijn van wat er thuis allemaal gebeurt. Fantastisch toch? caret-sq Luister nu naar radio Express