Agenda. Verder in deze nieuwsbrief

Transcriptie

1 Agenda Vanaf maandag 6 juni: Hardlopen en wandelen op de Strabrechtse heide We vertrekken om 19 uur op de parkeerplaats bij de heide (aan de Heezerweg) Met ingang van 5 september vertrekken we weer vanaf de Oudvensestraat Maandag 18 juli: Campingtrack Start om 19 uur vanaf camping De Sprink aan de Kasteelweg 21 in Mierlo Maandag 1 augustus t/m zondag 28 augustus: Zomerstop voor de wandelaars Zondag 18 september: Jaarlijks Herfstuitje Dit jaar wordt het een sportieve uitdaging en een ontspannen dag, beide gecombineerd met de prachtige Brabantse landschappen. Makkelijk zittende kleding en stevige schoenen die nat mogen worden en een set reservekleding zijn hierbij een vereiste Zondag 9 oktober: Marathon Eindhoven Woensdag 12 oktober: Wandeldag Zaterdag 17 december 2016: Huis-naar-Kluisloop Zet de datum vast in jouw agenda Verder in deze nieuwsbrief Trial de Primavera, een prachtig loopverhaal door Jeroen Zwitserloot Op veler verzoek: Aanwas en Afwas Voorbereiding Marathon Eindhoven bij LopersGroep Mierlo Terugblik op onze Prestatieloop 2016, met de uitslag en enkele foto s Prestatieloop in het park langs het kanaal Redactie en opmaak: wimvanalphen@gmail.com

2 Trail de Primavera 58 km door Jeroen Zwitserloot Hennie voorspelde het al in de jubileum uitgave van de rode loper: Jeroen gaat steeds extremere hardloop-uitdagingen aan. Hennie had zoals wel vaker gelijk. Hieronder mijn ervaring van een van mijn laatst gelopen trails in de Ardennen: de Primavera-trail van 58 kilometer en 2000 hoogtemeters in de buurt van Andenne in België, gelopen op 12 maart In plaats van de bekende, populaire, drukke en commerciële Spa du Crete loop ik de Primavera-trail in Andenne. Het is de tweede keer dat deze trail wordt georganiseerd en heeft (naast het inschrijfgeld van 12 euro) alle charme van een kleine trailrun. Geen stress voor de start, geen digitale tijdswaarneming, geen duidelijke startstreep, het startschot is gewoon iemand die in het Frans roept: oké, jullie mogen nu vertrekken. En dan is het go. Heerlijk. In tegenstelling tot mijn vorige trailruns heb ik mij deze keer niet zo heel goed voorbein Spa waar vaste trailroutes zijn reid: slechts 2 keer heuveltraining, één keer een 32 km uitgezet en één keer op de Gulberg (14 keer omhoog). De enige lange-duurtraining was een 42 km run waarvan de laatste 15 km met mijn loopmaatjes Jeroen, PP, Jacqueline en Charel. Rustig beginnen is dus een must. En als na 1 km de weg even flink omhoog loopt, wandel ik net als de rest in een stevig tempo naar boven. Als we na 5 km eindelijk het bos in duiken, ligt het lopersveld al behoorlijk uit elkaar en begint het rustiger om me heen te worden. De mist van die ochtend is er nog steeds en zorgt voor spookachtig mooie beelden. Omdat de rustige start nu voorbij is, blijf ik nu omhoog hardlopen waar anderen besluiten te wandelen. Sommige stukken zijn echter ook voor mij te steil, mijn kuiten zullen het zwaar krijgen vandaag... Deze trail kent fantastische vergezichten en veel afwisseling tussen heide, moerasgebied, bossen, weilanden en pittoreske dorpjes. Het gaat het prima, ik zie de fotograaf op tijd staan, dus borst vooruit en lachen voor de foto!

3 De eerste verzorgingspost bij kilometer 18 heeft een uitgebreid menu: twee soorten chips, chocola, olijven, nootjes, winegums, zoute koekjes, bananen, sinaasappels, kaas, chocolade koekjes, cake, peperkoek, thee, koffie, water en energie drank. En ja, dit is een stuk uitgebreider dan tijdens een weg hardloopwedstrijd. Naast het eetaanbod valt ook op dat iedereen erg relaxt is. Iedereen neemt rustig de tijd bij een ver- zorgingspunt, praat even met elkaar, eet en drinkt iets, vult zijn watervoorraad aan, vouwt zijn beker weer in elkaar (om afval te voorkomen, moet je bij trailrunning altijd een eigen beker meenemen) en gaat na en paar minuutjes weer op weg. Er is geen haast, het gaat niet om de tijd maar om de uitdaging van het parcours. Na genoeg te hebben gegeten, ga ook ik weer op pad. Ik merk dat het eigenlijk helemaal niet vanzelf gaat, de benen zijn zwaarder dan normaal en na een erg steile beklimming voel ik dat de kuiten helemaal vollopen. En damn, damn, damn, daar is de eerste kramp en ik zit pas bij kilometer 24, nog 34 (!) te gaan. Ik denk aan opgeven en neem het besluit om bij de volgende verzorgingspost uit te stappen. Dat is nog maar 4 km, dat moet ik halen. Ik probeer alles om de kramp weg te krijgen: veel drinken, fit-crème smeren, met mijn loopstokken masseren, augurken eten en veel water drinken. Dit helpt en de 4 km kom ik door met zo nu en dan kramp aanvallen in alle spiergroepen in mijn benen. Bij het verzorgingspunt eet ik veel sinaasappels, banaan en chips. Ik lees een sms van Erik Wijnoogst waarbij hij schrijft dat ik niet zomaar opgeef, maar een echte vechter ben. Dat berichtje, samen met de aanmoediging van een andere loper die ook kramp heeft en het feit dat de volgende verzorgingspost maar 16 kilometer verderop ligt, doen mij besluiten om door te gaan. De 16 kilometer haal ik altijd voor het donker en als ik daar ben kan ik altijd beslissen om uit te stappen of door te lopen naar de finish. Na even met thuis te hebben gebeld, ga ik vol goede moed weer verder. De benen blij- ven verzuurd en doen pijn, maar de kramp blijft de eerste 8 km gelukkig weg. Ook het onderweg om je heen kijken en genieten van de prachtige omgeving helpt enorm. Na de mist, is de zon tevoorschijn gekomen, het is een prachtige dag en ik besef ineens wat voor een voorrecht het is om in deze prachtige omgeving te mogen en kunnen lopen. Ik loop een tijd samen met andere deelnemers die ook last hebben van kramp. Ik loop de hele tijd met mijn lichtgewicht stokken want zowel bij stijgen als dalen is een beetje extra ondersteuning welkom. Zeker als na 8 km de krampaanvallen weer terugkomen, juist tijdens een redelijk vlak stukje. Doorbijten en verder gaan. Berg op wande- len; vlak of naar beneden betekent hardlopen.

4 Door de lange afstand en tijd loop je het grootste deel van de tijd alleen. Dus ondanks dat de route goed is aangegeven (bij iedere kruising, en bij lange rechte wegen om de 400 meter, hang een lintje of staat een bordje) moet je wel goed op blijven letten. Enkele keren zie ik lopers een verkeerde afslag nemen, erg vervelend als je daarna weer 500 meter bergop moet lopen. Gelukkig heb ik geen last van verkeerde routes en ben ik, met nog drie-en-een-half uur te gaan totdat het donker is, bij het laatste verzorgingspunt op kilometer 44 aangekomen. Daar heb ik me natuurlijk weer volgestopt met si- naasappels en chips. Even heb ik zelfs overwogen om een biertje te pakken dat werd aangeboden door een van de organisatoren. Ik praat nog wat met een aantal toeschouwers, maak me gereed voor het laatste stuk van 14 kilometer en weet dat ik het, zelfs met krampaanvallen, zal gaan halen. Dit besef maakt het lopen alleen niet minder erg. Nadat ik kilometer 50 ben gepasseerd, merk ik dat ik soms hardop in mezelf aan het praten ben. Een keer komt er zelfs plotse- ling een harde oerkreet naar boven. Tja, de toeschouwers ers verklaren je al voor gek, dan kun je ze maar beter een beetje gelijk geven. Met nog 5 km te gaan komt de kramp weer terug. Dus weer stoppen, smeren, masseren, drinken en weer verder heuvelop gaan. Doorgaan, doorgaan, doorgaan. Nog 3 kial in het dorp. Nu kan er toch niet veel meer gebeuren denk je. Rechtdoor, linksaf de grote weg en dan de finish. Maar dan ineens een pijl naar rechts, kaarsrecht met touwen omhoog klimmen. Niet leuk. De benen accepteren dit niet meer. En al lometer, ik ben is de weg naar beneden eenvoudig, een tempo boven de 10 kilometer per uur lukt echt niet meer. De laatste kilometer gaat het hardlopen zelfs niet meer. Ik loop nu met continu verkrampte spieren. Alleen wandelen is nog mogelijk. De laatste 300 meter haalt iemand mij in en spreekt mij moed in. Wandelend over de finish gaan is geen optie. Doorzetten en de pijn verbijten is het enige dat rest. En dan na 8 uur lopen zit het erop. I did it!!! En na afloop geen sportdrank en een baen een biertje (en daarna nog twee). Het was fantastisch! De volgende keer weer net iets verder naan, maar braadworst. Jeroen Zwitserloot

5 Aanwas Diana de Cock Rob Lammers Karim Riad Ton van Overbruggen Katarina von Kuenheim H H H N N Afwas Kees van Baaren N Margreet Stavast W Petra Kleijne H Voorbereiding Marathon Eindhoven bij LopersGroep Mierlo Altijd al de ambitie gehad om een keer mee te doen met de (halve) Marathon van Eindhoven? Ben je wellicht al zelfstandig hiervoor aan het trainen? Een goede voorbereiding is het halve werk. Wil je in oktober goed voorbereid aan de start verschijnen, dan kun je bij Lopersgroep Mierlo werken aan een verantwoorde opbouw van je conditie. Lopersgroep Mierlo biedt je de mogelijkheid voor een gezamenlijke voorbereiding op de (halve) Marathon in Eindhoven. Deze voorbereiding bestaat uit het deelnemen aan de gezamenlijke maandagavond duurlooptraining op de Strabrechtse heide, de zaterdagochtend duurlooptraining in de omgeving van Mierlo, de donderdagavond intervaltraining op onze accommodatie aan het Oudven en de gevarieerde zondagochtendtraining bij de TV toren in het Mierlose bos. De eenmalige kosten voor deelname aan de voorbereiding voor de Marathon Eindhoven bedragen 30,-. Dit jaar start de voorbereiding op maandag 6 juni met een duurloop van een uur op de Strabrechtse Heide. Inschrijven is mogelijk door een mail te sturen aan info@lopersgroepmierlo.nl

6 Terugblik op onze Prestatieloop Prestatieloop Mierlo, 12 mei 2016 Naam Twan van Genugten Tonnie Willems Maria van Genugten Tiny van Grootel Hennie Jansen Jaap Taal Geert Maas Rob Lammers Robert de Groot Karien Vissers Laurens van Lieshout Johan den Ouden Annemie Meulendijks Hans Bekx Rudolf de Bruijn Hennie Verhofstadt Sjef van de Biggelaar Marijn Verschuren Gerrit Bust Afstand 2740 mtr 4110 mtr 5480 mtr 6850 mtr 6850 mtr 6850 mtr 9590 mtr 9590 mtr mtr mtr mtr Tijd km/u 12,35 10,98 9,69 11,18 10,33 9,29 10,90 10,82 10,77 10,48 9,55 9,07 8,94 8,70 10,95 9,55 11,20 10,37 12,33 De laatste instructies voor de start

7 We zijn begonnen Koploper

8 Nog maar 5 rondjes te gaan Het verzorgingspunt, niet overbodig door het warme weer