DUIK SOMS LAAG EN SOMS HOOG BELAST IN DE SPORTWERELD. Duik soms laag en soms hoog belast in de sportwereld Hulp gevraagd!...

Transcriptie

1 x INHOUD Duik soms laag en soms hoog belast in de sportwereld... 1 Hulp gevraagd!... 2 Kroonjuweeltjes zonder belastingdruk... 4 Het op locatie persen van sappen en verbruiksbelasting... 5 Ter beschikkingstelling van kamers aan prostituees... 6 BTW-rekentoets op schoolgebouw... 8 Overdrachtsbelasting: onroerende zaak lichaam of toch een bedrijf... 9 VRIJSTELLING EN SPORT DUIK SOMS LAAG EN SOMS HOOG BELAST IN DE SPORTWERELD Onder het verlaagde btw-tarief valt het geven van gelegenheid tot sportbeoefening en baden (post b3 van Tabel I bij de Wet OB). De tekst doet vermoeden dat alle vormen van sportbeoefening onder het verlaagde btw-tarief vallen. Immers, er wordt in de letterlijke tekst geen beperking gegeven aan het soort sportbeoefening. Ook lijkt het niet logisch om bepaalde sporten wel en bepaalde sporten niet onder het verlaagde tarief te laten vallen. Toch zit er wel degelijk een in mijn ogen zeer onwenselijke beperking aan de toepassing van deze bepaling. Die beperking is gelegen in de tekst van de btw-richtlijn. In post 14 van bijlage III bij deze richtlijn is bepaald dat lidstaten het verlaagde tarief mogen toepassen op het recht gebruik te maken van sportaccommodaties. Dat is in feite iets heel anders dan de Nederlandse wettekst! De Hoge Raad heeft echter vastgesteld dat de Nederlandse tekst richtlijnconform moet worden uitgelegd, en dat in die zin de wettekst dus hetzelfde is als de richtlijntekst. Er moet dus een sportaccommodatie in het spel zijn. De vraag is dan wat een sportaccommodatie is. Een bekende zaak hierover was de vraag of de Nijmeegse Vierdaagse een sportevenement was dat onder het verlaagde tarief kon vallen. De Hoge Raad besliste in die zaak dat de weg tijdelijk werd afgezet voor het evenement, en daarmee een sportaccommodatie was geworden.

2 2 De volgende stap was echter de vraag of ook hardloopevenementen waarbij de weg niet volledig werd afgezet onder het verlaagde tarief konden vallen. Ook hierop heeft de Hoge Raad een oplossing gevonden. Het verlaagde tarief kan worden toegepast, zolang het evenement maar start of finisht bij een sportaccommodatie. Dit betekent dat er sprake is van een accommodatie indien de accommodatie is ingericht op het beoefenen van de sport zelf (1) en/of wordt gebruikt voor het verblijf van de deelnemers met het oog op het zich gereed maken voor het beoefenen van de sport en/of het beëindigen daarvan (2). Bij deze tweede situatie kan men denken aan een sportkantine of kleedkamers. De staatssecretaris volgt die lijn ook in zijn besluit van 4 september Volgens een recente uitspraak (Rechtbank Noord-Nederland, 2 december 2014, nr. 13/1260) is niet van belang of de sportaccommodatie roerend of onroerend is. Die opvatting deelt de staatssecretaris niet. In deze zaak ging het overigens om de vraag of een mobiele (omkleed)unit op het strand die fungeerde als uitvalbasis voor de deelnemers, kwalificeerde als sportaccommodatie. Deze mobiele unit was volgens de rechtbank een sportaccommodatie. Op zich lijkt de lijn die de Hoge Raad heeft uitgezet zich goed te verhouden met de richtlijnbepaling. Sporten die niet vanaf een bepaalde sportaccommodatie starten vallen niet onder het verlaagde tarief. Maar wat nu als dezelfde sport soms wel, en soms niet vanuit een sportaccommodatie start? Denk aan sporten als bootcamp, surfen of sportduiken. Zelf was ik jaren een fervent sportduiker. Meestal rijd je dan zelf naar een duikplek, kleed je in de buitenlucht om en gaat duiken in openbaar water. Geen verlaagd tarief als dit tegen betaling gebeurt (bijvoorbeeld omdat je aan een evenement meedoet). Echter, er zijn ook duikplekken waarbij er een kantine met kleedkamers en douches aan het water staat. Tegen betaling kun je daar duiken en kun je vanuit de sportaccommodatie starten. Als nu een duikevenement wordt georganiseerd op zo n plek, kan wel het verlaagde tarief worden toegepast. Wat mij betreft is dat een schending van de neutraliteit. Die schending komt weliswaar voort uit de tekst van de btw-richtlijn, maar is daarom niet minder flagrant! Wijzigen dus die richtlijn! Dat is echter nog niet zo eenvoudig, maar daarover meer in een volgende BTW Update! RICK FRANKE HULP GEVRAAGD! Soms heb je een oud besluit dat opeens in de belangstelling komt te staan. BTW-283 is zo n besluit (besluit van 5 januari 1990, nr. VB89/2161). Dit besluit gaat over toepassing van het nultarief voor Nederlandse hulporganisaties op het gebied van ontwikkelingssamenwerking die projecten uitvoeren in ontwikkelingslanden. In de praktijk blijkt dat de Belastingdienst dit besluit anders toepaste ten aanzien van verschillende belastingplichtigen. Dit heeft ertoe geleid dat SGP-er Dijkgraaf Kamervragen heeft gesteld. De antwoorden van de staatssecretaris zijn voor de betrokkenen niet verrassend (zie brief staatssecretaris van Financiën van 24 februari 2015, nr. DGB/2015/408). Dijkgraaf stelt dan ook opnieuw vragen naar aanleiding van deze antwoorden (zie Kamervragen nr. 2015Z04181).

3 3 Waar gaat het besluit eigenlijk over? Nederlandse hulporganisaties mogen (onder voorwaarden) volgens het besluit het nultarief toepassen indien zij projecten in ontwikkelingslanden realiseren in opdracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (of een ander departement of andere Nederlandse organisatie). Het doel van het toepassen van het nultarief is om geen btw-druk bij de Nederlandse hulporganisaties te laten ontstaan voor de kosten die deze organisaties maken voor de uitvoering van projecten in ontwikkelingslanden. De staatssecretaris geeft in zijn antwoorden aan dat de goedkeuring in het besluit slechts ziet op organisaties die in de hoedanigheid van ondernemer optreden. Doen deze instellingen dit niet, dan kunnen zij het nultarief niet toepassen en hebben zij dus ook geen recht op de aftrek van voorbelasting. Op zich is dit antwoord van de staatssecretaris niet verrassend. Aan een nietondernemer kan de staatssecretaris nu eenmaal moeilijk het aftrekrecht geven. Juist organisaties in deze sector ontvangen gelden / subsidies (van bijvoorbeeld het Ministerie van Buitenlandse Zaken) waarbij de vraag speelt of deze subsidies onderworpen zijn aan btw-heffing. Volgens de staatssecretaris is er alleen sprake van diensten wanneer er over en weer prestaties worden verricht en de gelden de werkelijke tegenwaarde vormen voor de activiteit van de organisatie (over de wijze waarop men dit dient vast te stellen, kan men nog wel even discussiëren. Hierop gaat de staatssecretaris helaas niet in). Indien hiervan geen sprake is, kwalificeert de organisatie niet als btw-ondernemer en kan zij BTW- 283 niet toepassen. De staatssecretaris wil BTW-283 niet verder oprekken. Hierdoor zou er volgens hem strijd ontstaan met Europese en/of nationale btwregels. In de praktijk bleek dat de inspecteur in het verleden ook bij subsidies die niet onderworpen waren aan btw-heffing, toestond dat organisaties BTW-283 toepasten. Dit is echter helaas nu niet meer mogelijk. Of bestaat er wel ruimte op grond van Europese en/of nationale btw-regels? In ieder geval is duidelijk dat het verbruik van het project niet in Nederland plaatsvindt. Doel van het btw-stelsel is om gebruik te belasten, waarbij het bestemmingslandbeginsel het uitgangspunt is. Het is dan ook niet de bedoeling dat Europese btw drukt op goederen en diensten die men buiten de EU verbruikt! Dit zien we ook terug in de richtlijn; organisaties die goederen uit de EU uitvoeren in het kader van hun menslievende, liefdadige of opvoedkundige werk buiten de EU, verkrijgen een recht op aftrek van btw ter zake van deze goederen. Ook het niet in Nederland ingevoerde artikel 58 lid 1 van de richtlijn is hiervan een voorbeeld; de plaats van dienst wijzigt voor sommige diensten van Nederland naar buiten de Gemeenschap, wanneer het werkelijke gebruik en de werkelijke exploitatie buiten de Gemeenschap geschiedt. We roepen de staatssecretaris dan ook op om BTW-283 ruimer toe te passen dan dat hij in zijn antwoord aangeeft. De geest en de tekst van de richtlijn bieden hier volop mogelijkheden voor. En.. de ontwikkelingslanden kunnen hulp uitstekend gebruiken! LUCAS BLOM

4 4 INTRACOMMUNAUTAIRE VERWERVING KROONJUWEELTJES ZONDER BELASTINGDRUK Binnen de werking van het btw-stelsel zijn ondernemers aangewezen om de belasting te collecteren en af te dragen aan de Belastingdienst. Deze afdracht bestaat uit de verschuldigde btw over de omzet onder aftrek van de betaalde btw over inkopen en kosten. Als de omzet is vrijgesteld van btw kan de ondernemer de betaalde btw niet in aftrek brengen. overeenstemming met de richtlijn alsmede lidstaten die daarvan afwijken. In Nederland is de vrijstelling geïmplementeerd. 1 Zolang het lokale (binnen één lidstaat) handelingen betreft, zal het verschil in btw-regime niet zichtbaar worden; bij grensoverschrijdende leveringen van tandprothesen tussen lidstaten met een verschillend btw-regime dient een rationele oplossing te worden gevonden voor het feit dat de regels op intracommunautaire leveringen van goederen niet (geheel) zijn afgestemd op verschillen in btwbehandeling op lokale leveringen. Het is de bedoeling dat in alle lidstaten van de Europese Unie (EU) het btw-stelsel zoveel als mogelijk op dezelfde wijze wordt toegepast. Er is echter een aantal afwijkingen mogelijk waardoor verschillen tussen lidstaten zichtbaar worden. Deze afwijkingen worden veroorzaakt door bepaalde keuzes die een lidstaat op grond van de btw-richtlijn kan maken. Daarnaast hebben lidstaten de mogelijkheid gehad om bij inwerkingtreding van de Zesde richtlijn ( ) of bij hun toetreding tot de Europese Unie bepaalde handelingen (genoemd in bijlage X) te blijven vrijstellen terwijl de btw-richtlijn geen vrijstellingsbepaling voor die handelingen kent (artikel 371 btw-richtlijn) of juist bepaalde handelingen te blijven belasten in gevallen waarin de btw-richtlijn daarvoor juist vrijstellingen bevat (thans artikel 370 btw-richtlijn). In een drietal Nederlandse zaken heeft het Hof van Justitie van de EU duidelijkheid gegeven. 2 Het gaat om: 1. een Nederlandse tandarts die in Duitsland tandprothesen bestelt voor zijn Nederlandse patiënten (X); 2. een Nederlandse tussenhandelaar die in Zweden tandprothesen bestelt voor zijn Nederlandse afnemers/tandtechnische laboratoria (Nobel Biocare); 3. een Nederlandse tussenhandelaar die in andere EU lidstaten en non-eu landen tandprothesen bestelt voor zijn afnemers in Nederland en daar buiten. In de btw-richtlijn is een vrijstelling opgenomen voor de diensten door tandtechnici en de leveringen van tandprothesen door tandartsen en tandtechnici (artikel 132 (1) e). Deze prestaties worden ook in bijlage X, onderdeel a genoemd. Binnen de EU zijn er aldus lidstaten die deze handelingen vrijstellen in 1 Vanaf 1 januari 2008 is de levering van tandprothesen door tandartsen en tandtechnici opgenomen in artikel 11 (1) g ten eerste onder a (thans b). Voor die tijd had Nederland de levering door een ieder vrijgesteld. 2 Zaken C-144/13 CDP Dental Laboratory B.V., C-154/13, X B.V. en C-160/13 Nobel Biocare Nederland B.V. van 26 februari 2015.

5 5 Voor de invoer en de intracommunautaire verwerving van tandprothesen in Nederland door tandartsen en tandtechnici bestaan vrijstellingen omdat de binnenlandse levering daarvan is vrijgesteld. 3 Komen de tandprothesen uit een land waar de levering belast is met btw, zoals Duitsland, dan dreigt een kroonjuweeltje zonder enige belastingdruk te worden geplaatst wanneer de invoer, intracommunautaire verwerving en levering allen zijn vrijgesteld van btw en op de productie in Duitsland alle voorbelasting in aftrek is gebracht. Daar had de Nederlandse Belastingdienst geen trek in zodat de vrijstelling op de intracommunautaire verwerving en de invoer in Nederland werd geweigerd. 3. dat de lidstaat van levering bepaalde handelingen blijft belasten die de btw-richtlijn vrijstelt, betekent niet dat de vrijstelling voor de intracommunautaire verwerving van die goederen in een lidstaat van bestemming niet van toepassing is. Het gevolg is duidelijk, Nederlandse tandartsen en tandtechnici kunnen zonder belastingdruk tandprothesen vanuit lidstaten aanschaffen die de overgangsregeling van artikel 370 toepassen. PAUL CRAMER Het HvJ EU dient enkele knopen door te hakken om de niet volledige harmonisatie in het btw-systeem tussen lidstaten rationeel op te lossen. Dat dit met zich meebrengt dat bepaalde handelingen zonder belastingdruk de consument bereiken, is voor het HvJ EU geen probleem. De volgende uitgangspunten worden gegeven: 1. wanneer een nationale vrijstelling in strijd is met de btw-richtlijn kan de belastingplichtige kiezen tussen toepassing van de vrijstelling zonder recht op aftrek van voorbelasting of toepassing van de btw-richtlijn met het recht op aftrek van voorbelasting; 2. de vrijstellingen voor de invoer of de intracommunautaire verwerving van goederen dienen op dezelfde wijze te worden uitgelegd en zijn van toepassing als in de lidstaat van bestemming van deze goederen de levering daarvan is vrijgesteld; 3 Voor de invoer op grond van artikel 143 btw-richtlijn (art. 21, c Wet OB 68) en voor de intracommunautaire verwerving op grond van artikel 140 btw-richtlijn (art. 17 e, a Wet OB 68). ADMINISTRATIEVE VERPLICHTINGEN HET OP LOCATIE PERSEN VAN SAPPEN EN VERBRUIKSBELASTING In de Wet op de verbruiksbelasting van alcoholvrije dranken en van enkele andere producten uit 1993 is de heffing van belasting ter zake van de uitslag en de invoer van genoemde dranken geregeld. Deze wet is ingevoerd ter gelegenheid van het verdwijnen van de omzetbelastinggrenzen tussen de lidstaten van de EU. Zo vallen kant-en-klare frisdranken, vruchtensappen, groentesappen, mineraalwater en limonade alsmede dranken in vaste vorm (poeder voor energiedrankjes) en concentraat (siroop voor het aanmaken van limonade) in de heffing. Mengsels van sappen met water worden ook als sappen beschouwd voor de wet, met de kanttekening dat deze mengsels een minimumgehalte aan sap, vruchten- en/of groentemoes dienen te bevatten. Met regelmaat geeft de Douane informatiebrieven uit.

6 6 In een uitgave van eind 2014 is uiteengezet vanaf welk moment men aangifte verbruiksbelasting dient in te dienen voor het persen van vruchten- en groentesappen. In supermarkten, cafés en kantines komt het steeds vaker voor dat verse en zelf geperste sappen worden aangeboden. Sinds 1 januari 2014 bestaat hiervoor nieuwe regelgeving. Wat dient er te gebeuren als men bijvoorbeeld in een sportkantine meer dan liter sap per jaar produceert? Dan is het wettelijk verplicht voor de hoeveelheid sap boven de liter een Aangifte Verbruiksbelasting vruchten- en groentesappen in te dienen en de belasting op aangifte te betalen. Het vervaardigen van zo n hoeveelheid wordt voor de wet beschouwd als uitslag van alcoholvrije dranken. Wordt die hoeveelheid niet gehaald, maar beschikt de kantine wel over een Vergunning inrichting verbruiksbelastinggoederen, dan is eveneens sprake van een (in dit geval maandelijkse) belastingplicht. Voor de wet wordt de kantine dan als een inrichting beschouwd alwaar men sappen vervaardigt. De eerdergenoemde vergunning verleent de inspecteur voor minimaal vijf jaar. Intrekking daarvan kan niet op verzoek van de belastingplichtige, maar slechts als blijkt dat niet langer sappen worden vervaardigd. Of wel of geen vergunning moet worden aangevraagd, hangt af van de vraag of sprake is van doorgaans of incidenteel maken van meer dan liter sap per jaar. Daarvoor neemt de Douane een voorgaande periode van twee kalenderjaren in ogenschouw. Zodra een belastingplichtige over een vergunning beschikt, is vanaf de eerste liter sap die wordt geproduceerd verbruiksbelasting verschuldigd. Overigens sluit men voor het ondernemersbegrip aan bij de Wet op de omzetbelasting In het geval een belastingplichtige over meerdere vestigingen beschikt, dan wordt in de aangifte verbruiksbelasting per betrokken vestiging (waar een hoeveelheid bovenop de liter sap wordt behaald) de berekende hoeveelheid vermeld. Dit is relevant voor bijvoorbeeld een supermarkt met meerdere filialen of een foodservicebedrijf met meerdere locaties. GIJS OTTEN VRIJSTELLING ONROERENDE ZAKEN TERBESCHIKKINGSTELLING VAN KAMERS AAN PROSTITUEES In de procedure d.d. 18 december 2014, met zaaknummers 14/00023 tot en met 14/00033, wordt bij Hof Amsterdam een zoveelste poging gedaan het ter beschikking stellen van kamers aan prostituees te laten delen in de vrijgestelde verhuur van onroerende zaken in de zin van artikel 11, eerste lid, letter b Wet OB Het betreft een verwijzingszaak van de Hoge Raad. Wat is er aan de hand? Door een splitsing aan te brengen tussen de feitelijke verhuurdienst van de kamers en het beheer door een beheerder probeert belanghebbende haar dienstverlening te beperken tot het ter beschikking stellen van kamers. Oftewel passieve verhuur van onroerend goed. Hof Den Haag heeft naar aanleiding van deze splitsing beslist dat het ter beschikking stellen van de kamers is te onderscheiden van de aanvullende werkzaamheden die door een beheerder worden uitgevoerd.

7 7 De diensten door belanghebbende zijn dan te kwalificeren als de verhuur van een onroerende zaak. Dat de onroerende zaak uitsluitend in het kader van een sexinrichting wordt gebruikt, doet hieraan niet af. Voor de Hoge Raad is dit echter niet een uitgemaakte zaak. Er is volgens de Hoge Raad slechts sprake van passieve verhuur van onroerende zaken indien de beheerder de aanvullende werkzaamheden, waaronder de werkzaamheden die voortvloeien uit verplichtingen verbonden aan de exploitatievergunning voor een seksinrichting, uitsluitend verricht op eigen naam en voor eigen rekening, en op grond van een met de prostituee gesloten overeenkomst. Indien van een dergelijke overeenkomst tussen de beheerder en de prostituee inderdaad sprake is, kunnen deze aanvullende werkzaamheden niet worden toegerekend aan de door belanghebbende verleende (verhuur)dienstverlening. De Hoge Raad verwijst de zaak voor nader onderzoek door naar Hof Amsterdam. Uit het feitenonderzoek door Hof Amsterdam komt naar voren dat de beheerder met belanghebbende een overeenkomst heeft gesloten op grond waarvan de beheerder tegen een vaste vergoeding per maand onder andere de volgende werkzaamheden verricht: de identificatie van de huurders, het bijhouden van de huuradministratie en het opstellen, uitreiken en incasseren van facturen (in verband met de ter beschikkingstelling van de werkkamers), de werkzaamheden met betrekking tot hygiëne, in het bijzonder het schoonmaken van de kamers en het verschonen van bedden en handdoeken, het (laten) onderhouden van het pand en de inrichting en het - gedurende openingstijden - fysiek houden van toezicht ter bewaking van de algemene orde. Alleen indien de prostituee na afloop van het gebruik er voor kiest niet de kamer zelf schoon te maken, maar deze werkzaamheden door de beheerder, op eigen naam en voor eigen rekening laat verrichten ontstaat er tussen de beheerder en de prostituee een rechtsbetrekking. Ter zake hiervan reikt de beheerder een factuur uit aan de prostituee. Dit brengt Hof Amsterdam tot de conclusie dat de door de beheerder, in opdracht van belanghebbende verrichte werkzaamheden, opgaan in de door belanghebbende jegens de prostituees verrichte dienstverlening. Deze dienstverlening gaat verder dan de passieve verhuur van onroerend goed zodat er sprake is van een dienstverlening welke is onderworpen aan het normale tarief. Naar mijn mening is belanghebbende gestrand in het zicht van de haven. De contouren zijn door de Hoge Raad aangegeven en het is wachten op een casus waarbij er een zuivere splitsing plaatsvindt tussen de beheersactiviteiten en de verhuurder van de kamers. Of deze beoogde splitsing tussen verhuur en beheer (lees: toezicht) mag in het kader van de voor dergelijke seksinrichting vereiste Bibob-vergunning is nog maar de vraag. Dit laatste is geen fiscaal probleem, maar kan wel een fiscaal gewenste oplossing in de weg staan. AD FRUIJTIER

8 8 BTW-REKENTOETS OP SCHOOLGEBOUW ECONOMISCHE ACTIVITEIT De gemeente Wageningen verkocht een nieuw schoolgebouw aan de schoolstichting tegen een nietsymbolische vergoeding ( incl. btw), maar wel aanzienlijk lager dan de kostprijs van 18,9 miljoen, vermeerderd met btw. Over de verkoopprijs werd btw afgedragen en de btw op de stichtingskosten werd teruggevorderd. De inspecteur was van mening dat de btw op de stichtingskosten niet terugvorderbaar was. Hij nam het standpunt in dat de overeengekomen vergoeding van geen echte vergoeding, maar hooguit een symbolische vergoeding kan worden genoemd. Het Hof oordeelde dat geen sprake is van een symbolische vergoeding nu de getaxeerde waarde in het economische verkeer circa 1,7 miljoen ex btw was en tevens dat de gemeente hier niet als overheid maar als ondernemer in de zin van de btw was opgetreden. Ten slotte bepaalde het Hof dat in deze situatie geen sprake was van misbruik van recht. In cassatie voert de Staatssecretaris van Financiën vijf middelen aan. Twee van deze middelen worden behandeld, middel 1 met betrekking tot de vraag of sprake is van een economische activiteit en middel 5 waar het gaat om de vraag of het Hof ten onrechte de naheffingsaanslag geheel vernietigd heeft. Het ontbreken van een economische activiteit is gebaseerd op het feit dat de betaalde vergoeding van ten opzichte van de werkelijke voortbrengingskosten van 18,9 miljoen een symbolische vergoeding is. Bij het Hof is echter aangesloten bij de economische (getaxeerde) waarde van 1,7 miljoen. De staatssecretaris beargumenteert dat deze getaxeerde waarde uitsluitend ziet op de onderliggende grond en niet op de grond plus opstallen. De Hoge Raad verwerpt dit cassatiemiddel omdat dit oordeel berust op de aan het Hof voorbehouden waardering van bewijsmiddelen, die overigens, als van feitelijke aard en niet onbegrijpelijk, in cassatie niet met vrucht kunnen worden bestreden. Deze toelichting van de Hoge Raad geeft naar mijn mening ruimte om in een nieuwe situatie, waarbij wel de hoge economische waarde/voortbrengingskosten in vergelijking met de betaalde prijs in de procedure zouden worden betrokken tot een andere conclusie kan worden gekomen. Met andere woorden, nu in deze casus geen sprake is van een symbolische vergoeding wil dat niet zeggen dat in een nieuwe procedure, met vergelijkbare prijzen, deze conclusie overeind gehouden kan worden. Het vijfde cassatiemiddel betreft een voor het Hof niet bestreden stelling dat de aanslag voor een deel overeind zou moeten blijven, omdat door belanghebbende een bedrag ten onrechte is teruggevorderd. Dit cassatiemiddel slaagt. De HR doet zelf de zaak af en stelt de naheffingsaanslag vast op het ten onrechte teruggevorderde bedrag ( ). Het belang van deze procedure voor de praktijk is dat een levering tegen een lagere vergoeding dan de kostprijs een economische activiteit is die de gemeente in haar hoedanigheid als btw-ondernemer verricht. De gemeente moet btw afdragen over de gerealiseerde koopsom en kan de btw op de kosten/investeringen terugvorderen.

9 9 Naar mijn mening kan nog niet gezegd worden dat een verkoopprijs van ten opzichte van de voortbrengingskosten ten bedrage van 18,9 miljoen geen symbolische vergoeding is. Deze conclusie is slechts getrokken voor de genoemde verkoopprijs ten opzichte van de economische waarde van 1,7 miljoen. HARRY HENDRIKS OVERDRACHTSBELASTING 3. Doeleis: De onroerende zaken zijn op het tijdstip van de verkrijging of waren in het voorafgaande jaar voor meer dan 70% dienstbaar aan het verkrijgen, vervreemden of exploiteren van die onroerende zaken. 4. Verkrijgingsvereiste: De verkrijging van aandelen in een OZL door een rechtspersoon is alleen belast met overdrachtsbelasting indien de verkrijger van de aandelen voor ten minste een derde belang heeft of verkrijgt in het OZL (het verkrijgingsvereiste). Het verkrijgingsvereiste ten aanzien van natuurlijke personen wijkt af van dat ten aanzien van rechtspersonen. OVERDRACHTSBELASTING: ONROERENDE ZAAK LICHAAM OF TOCH EEN BEDRIJF De verkoop van aandelen lijkt zo eenvoudig. Doorgaans kunt u gebruik maken van de deelnemingsvrijstelling. Voor de omzetbelasting is de levering van aandelen niet belastbaar of vrijgesteld. Voor de aftrek van voorbelasting verwijs ik u graag naar het artikel van Harry Hendriks in de vorige BTW Update. Voor de schenk- en erfbelasting is er de Bedrijfsopvolgingsfaciliteit. Maar daarnaast is er ook nog de overdrachtsbelasting. Deze komt aan de orde bij de levering van aandelen in onroerende zaak lichamen (OZL). Van een OZL is sprake indien: 1. Bezitseis: De bezittingen bestaan op het tijdstip van de verkrijging voor meer dan 50% uit onroerende zaken of hebben op enig tijdstip in het daaraan voorafgaande jaar voor meer dan 50% daaruit bestaan. Er wordt hierbij gekeken naar de waarde in het economisch verkeer; 2. Nederlandeis: Tegelijkertijd bestaat of heeft ten minste 30% van de bezittingen bestaan uit in Nederland gelegen onroerende zaken; Indien een lichaam voor meer dan één/derde belang heeft in een ander lichaam, vindt er naar evenredigheid consolidatie plaats. Deze consolidatie is van belang voor zowel de doeleis als de bezitseis. Wil er sprake zijn van een OZL, dan moeten de onroerende zaken dus voor meer dan 70% dienstbaar zijn aan het verkrijgen, vervreemden of exploiteren van die onroerende zaken. Gelukkig valt niet iedere aanwending van onroerende zaken onder dit criterium. Daar wordt nog wel eens over geprocedeerd. Zo deed Gerechtshof Arnhem/Leeuwarden op 10 februari 2015 (nr. 14/00407) uitspraak in een zaak, waarbij een B.V. alle aandelen verkreeg in een andere B.V., die een camping exploiteerde. De B.V. bezat hectare grond met opstallen. De camping had op het tijdstip van verkrijging 35 seizoensplaatsen voor stacaravans, die waren voorzien van elektra-, gas-, water- en rioleringsaansluiting. De camping had voorts 34 seizoensplaatsen voor tenten en toercaravansen twee passantenvelden voor in totaal 52 tenten en/of toercaravans.

10 10 Op de camping bevonden zich een bedrijfswoning, een receptie, een speeltuin met diverse speeltoestellen, een wasserette en twee sanitaire gebouwen. Naast één van de twee sanitaire gebouwen was een werkplaats gelegen. De camping had 50 parkeerplaatsen. De camping was gelegen aan het open vaarwater van een meer. De camping beschikte over een jachthaven. In de jachthaven waren 49 ligplaatsen aanwezig. Verder waren langs de kade nog 38 ligplaatsen beschikbaar. De ligplaatsen werden zowel aan vaste klanten verhuurd als aan passanten. De B.V. gaf overdrachtsbelasting aan ter zake van de verkrijging van de aandelen en maakte bezwaar tegen de eigen voldoening op aangifte. De inspecteur was van mening, dat er sprake van een OZL en wees het bezwaar af. Het Hof oordeelde, dat alle tot het bedrijf behorende onroerende zaken dienstbaar waren aan de bedrijfsexploitatie. Dit betekende dat het tegen vergoeding afstaan van het gebruik van zowel de seizoensplaatsen als de passantenplaatsen door de B.V. aan recreanten plaatsvond in het kader van het eigen bedrijfsproces van de B.V., gericht op dienstverlening van andere aard dan het tegen vergoeding afstaan van onroerende zaken. Dit betekende dat niet voldaan was aan de doeleis. COLOFON REDACTIE: MR. LUCAS BLOM AA RB (HOOFDREDACTEUR) PAUL CRAMER RB MR. RICK FRANKE LL.M. RB MR. AD FRUIJTIER RB HARRY HENDRIKS RB MR. GIJS OTTEN RB MR. DICK ROEMELING RB Btw Update is een uitgave van de specialistengroep Btw voor het Register Belastingadviseurs en verschijnt 10x per jaar op het RB Ledennet. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen met het RB via communicatie@rb.nl. De informatie in Btw Update heeft een signalerend karakter, is niet bedoeld als advies en de ontvanger/gebruiker kan hieraan geen rechten ontlenen. Ondanks de zorgvuldige samenstelling van de inhoud van Btw Update kan het RB en de betrokken btw-specialisten geen enkele aansprakelijkheid aanvaarden voor schade, direct dan wel indirect, tengevolge van eventuele fouten, vergissingen of onvolledigheden van de aangeboden informatie. Btw Update kan verwijzen naar andere websites of andere bronnen. Het RB heeft geen controle of zeggenschap over zulke andere websites en bronnen en is niet verantwoordelijk of aansprakelijk voor de beschikbaarheid, de inhoud en de veiligheid daarvan, noch voor eventuele inbreuken op auteursrechten of andere intellectuele eigendomsrechten via zulke websites of bronnen. Het is de ontvanger/gebruiker van Btw Update niet toegestaan deze te vermenigvuldigen, te distribueren, te verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, zonder uitdrukkelijke, schriftelijke toestemming van het RB. DICK ROEMELING