Uitgave 1/2007. Vereniging van Merenpoortzeilers

Transcriptie

1 1 Uitgave 1/2007 Vereniging van Merenpoortzeilers Merenpoort Clubblad Officieel orgaan van de Belangenvereniging van Merenpoorteigenaren 31 e jaargang nr. 1 april 2008 Adressen: Vorzitter: Piet-Jean Boegem Vlindermeent 76 Kammerkamp CW Hilversum Marienfeld 2 Redactie Birgit & Heiner Thebing 0031 (0) (0)5247/8673 voorzitter@merenpoortclub.nl redactie@merenpoortclub.nl Secretaris Ledenadministratie: Internet: Simon Bakker Zomertaling 18 info@merenpoortclub.nl 8532 BB Lemmer 0031 (0) Contributie leden : 22,50 per jaar secretaris@ merenpoortclub.nl Donateurs: 12,50 per jaar Penningmeester: Betaalingen Ron Leenaars postgiro nr Landkamp 43 tnv vereniging van Merenpoorteigenaren 6909 CG Babberich Babberich 0031 (0) penningmeester@ merenpoortclub.nl Beitragsüberweisungen Bestuursleden: ACHTUNG! Klaas Kapitein Auch die deutschen Mitglieder können Schroef 7 ihren Beitrag nun auf das niederländische 8322 AN Urk Konto überweisen 0031 (0) bestuurslid2@merenpoortclub.nl tnv vereniging van Merenpoorteigenaren IBAN: NL 35 PSTB Jens v.d. Akker BIC: PSTBNL21 Het Zeilvat NT Hoogeveen 0031 (0) bestuurslid1@merenpoortclub.nl Advertentietariven voor commerciele Doeleinden 1 hele pagina 72,00 ½ pagina 36,00 ¼ pagina 18,00 Leden Adverteren gratis Mits niet voor commerciele doeleinden KvK inschrijving nr

2 Van de voorzitter Beste Merenpoortvrienden, Het is al weer 5 jaar geleden dat ik de voorzittershamer van Henk Edelenbos heb overgenomen. Deze vijf jaar heb ik mijn voorzitterschap met veel plezier vervuld. Door de steun van enthousiaste leden om mij heen, bleef alles op rolletjes lopen. Regelmatig kwamen er in de afgelopen jaren nieuwe leden bij. Was er een bijeenkomst, dan betrokken de oude leden de nieuwe direct in de gesprekken. Er was al snel niet meer te zien welke leden zich pas bij de club hadden aangesloten en welke al langere tijd lid waren. Het is dan ook leuk om voorzitter te mogen zijn van zo n gezellige vereniging. Onze evenementencommissie is al druk in de weer geweest om het een en ander te regelen. Het hemelvaartweekend gaat weer erg leuk worden. Het enige wat Simon niet in de hand heeft is het weer. Maar optimistische Merenpoorters zien altijd de zon, ook al schijnt hij achter de wolken. Het voorjaarstreffen, waar ik zelf bij betrokken ben, verloopt wat minder soepel. Een leuk en interessant programma via het scheepvaartmuseum was op de afgesproken datum helaas niet inpasbaar. We kunnen proberen dit programma in 2008 alsnog te realiseren. Op het moment dat ik dit stukje schrijf, is de jacht op mogelijkheden voor de 16e juni nog in volle gang. Tot op heden is het de organiserende leden altijd gelukt iets te verzinnen dat alles in zich heeft om er met elkaar een succesvolle dag van te maken. Stel de organisatoren niet teleur! Het bestuur rekent dan ook op een grote opkomst bij de komende MP-evenementen. Tot ziens Piet-Jean Van de voorzitter Liebe Merenpoortfreunde, Es ist schon wieder 5 Jahre her, daß ich den Vereinsvorsitz von Henk Edlenbos übernommen habe. Diese 5 Jahre habe ich mein Amt mit viel Spaß ausgeübt. Durch die Hilfe der enthusiastischen Mitglieder um mich herum lief alles wie geschmiert. Regelmäßig traten in der vergangenen Zeit neue Mitglieder bei. Auf allen Mitgliedertreffen zogen die alten Mitglieder die neuen direkt ins Gespräch. Schon schnell war nicht mehr zu sehen, wer dem Club gerade erst beigetreten war oder wer schon längere Zeit dabei war. Es ist einfach schön, der Vorsitzende eines so gemütlichen Vereins sein zu dürfen. Die Organisatoren unserer Vereinsfeste sind voll und ganz damit beschäftigt, das ein oder andere in die Wege zu leiten. Das Himmelfahrtswochenende wird wieder wunderschön. Das einzige was Simon nicht in der Hand hat, ist das Wetter. Aber die optimistischen Merenpoortler sehen immer die Sonne, auch wenn sie hinter den Wolken scheint. Mit dem Frühjahrstreffen, das ich mitorganisiere, läuft es nicht ganz so rund. Ein schönes und interessantes Programm in einem Schiffahrtsmuseum konnte am 16. Juni leider nicht mehr dazwischen geschoben werden. Wir könnten versuchen, dieses Programm in 2008 zu realisieren. In dem Augenblick, in dem ich dies schreibe, ist die Suche nach Möglichkeiten für den 16. Juni noch im vollen Gang. Aber bis heute ist es den organisierenden Mitgliedern immer geglückt, sich etwas auszudenken, das allen Mitgliedern einen schönen Tag beschert. Enttäuscht die Organisatoren nicht! Der Vorstand rechnet mit vielen Teilnehmern bei den kommenden MP-Treffen. Tot ziens Piet-Jean 3 4

3 Van de redactie Beste Merenpoorters, De redactie is uit de winterslaap ontwaakt en is aan een nieuwe taak begonnen. Dit jaar zal de ledenlijst niet in de Merenpraet worden afgedrukt, maar als losse bijlage zijn toegevoegd. We dachten dat 2 lijsten wel handig zou zijn. Een waterproof exemplaar voor aan boord en een voor thuis. Daarmee wordt ook bereikt dat persoonlijke informatie niet op Internet gepubliceerd wordt en ook niet zomaar via het clubblad voorhanden is. Tegelijkertijd willen we dank zeggen voor de overweldigende response op de deelnemers enquête. Velen hebben gereageerd. Heel erg vast was onze winterslaap nu ook weer niet. Heeft iemand ook gemerkt dat het clubblad op een andere manier op onze website gepresenteerd wordt? De link naar de digitale versie van het clubblad is helaas wel wat verstopt. Hij is te vinden op de "Introductie" pagina onder "Clubblad Merenpraet" en via de menu keuze "Contakten & Links". Kijk maar eens als je zin hebt! Het project "Handboek voor de Merenpoorter" begint al vorm te krijgen. We hebben een drukkerij gevonden, die voor een gunstige prijs een boekje op A5 formaat kan drukken en inbinden. Dan past het ook qua grootte bij het clubblad op de boekenplank van de Merenpoort. De eerste artikels zijn binnen en Birgit heeft al de helft van de oude Merenpraeten doorgestruint. Maar dat is bij lange na nog niet genoeg. Dus alsjeblieft, neem contact met ons op als je een idee of suggestie hebt. Het hoeft namelijk niet direct een heel artikel te zijn. We wensen jullie een vrolijk Pasen en tot ziens in Holland. Ganz so fest war unser Winterschlaf nun doch nicht. Hat jemand unsere Bemühungen bemerkt, die Merenpraet in einem anderen Erscheinungsbild ins Internet zu stellen? Der Link zur digitalen Merenpraet ist leider etwas versteckt, Ihr findet ihn auf der Clubseite unter Einleitung und Links und Kontakte. Wenn Ihr Lust habt, klickt mal hin! Das Projekt Handbuch für den Merenpoortler nimmt Formen an. Wir haben eine Druckerei gefunden, die uns kostengünstig ein Buch im DIN A5-Format drucken und binden würde. So passt es auch in den Bücherschap der Merenpoort. Die ersten Artikel sind angekommen und Birgit hat schon die Hälfte der alten Merenpraets durchstöbert. Aber es reicht bei weitem noch nicht. Bitte setzt Euch mit uns in Verbindung, wenn Ihr Ideen habt, es muß ja nicht gleich ein ganzer Artikel sein. Wir wünschen Euch frohe Ostern und freuen uns auf ein Wiedersehen in Holland. Van de redactie Liebe Merenpoortler, Eure Redaktion hat den Winterschlaf beendet und sich an die neue Ausgabe gemacht. In diesem Jahr ist die Mitgliederliste nicht fest in die Merenpraet eingebunden, sondern liegt bei. Wir haben uns gedacht, 2 Listen könnten eine schöne Sache sein. Ein wasserfestes Exemplar voor aan boord und eines voor thuis. So ist auch gewährleistet, daß die persönlichen Daten nicht im Internet und in den ausliegenden Exemplaren der Clubzeitung auftauchen. An dieser Stelle möchten wir uns für die rege Teilnahme an der Mitgliederbefragung bedanken. Sehr, sehr Viele haben geantwortet. 5 6

4 Hemelvaart weekend: 17 mei t/m 20 mei Zoals afgesproken tijdens de algemene leden vergadering in 2006, heeft Simon het op zich genomen om een locatie te zoeken voor het Hemelvaart weekend Bij het overwegen van de diverse mogelijkheden, was steeds weer de vraag of men wel een eind zou willen varen, of liever dichter bij huis zou willen blijven. Het is maar een weekend dus erg veel tijd om heen en terug te varen is er dan niet. Bovendien kwam de vraag op of er misschien ook leden zijn die dan hun boot nog niet klaar hebben en misschien met de auto willen komen. Om deze vragen te beantwoorden is toch een breder overleg nodig. Simon: "Daarom lijkt het ons leuk en ook handig om het weekend op dezelfde locatie te houden als in 2005 : In de tuin van mijn huis aan de Zomertaling 18 te Lemmer. Iedereen die er toen was, was hier zeer enthousiast over. Genoeg aanlegplaats (soms met z'n tweeën tegen elkaar afgemeerd, maar dat is geen groot bezwaar), water en toilet en elektra aanwezig en speelgelegenheid voor kinderen dichtbij. Net als vorige keer maken we er weer een leuk evenement van. Dus als je er in 2005 ook bij was, wil je vast nog wel een keer komen. Voor wie er niet bij konden zijn, en de leuke ervaringen van anderen gehoord hebben; kom ook om het nu zelf mee te maken. Ook de Dompzeilers worden (weer) uitgenodigd. Het treffen in 2006 viel letterlijk in het water, bij mijn weten had niemand de storm er regen getrotseerd om naar het eiland in het Tjeukemeer te gaan. Hierbij dus de herkansing voor de leden van de vereniging van Dompzeilers. Op de zaterdag avond zal er weer het bekende Merenpoort Diner worden genuttigd. Daarvoor mag ieder iets koken of klaar maken waar zij/hij goed in is en lekker vindt. Dit in een hoeveelheid die ongeveer afgestemd is op het eigen gebruik. Daardoor is het een grote verrassing wat er te eten zal zijn en bovendien is er dan niet te veel of te weinig. Deze brug heeft niemand toen gepasseerd omdat men niet zeker was van de vaartdiepte ter plaatse. Het Slingerak is 1,3 mtr. diep. Dus genoeg voor een Merenpoort. De hele route kan met staande mast gevaren worden. De foto s van de vaar-puzzeltocht, die start vanaf de Merenpoortwerf in Echtenerbrug, staan op internet en zijn daarvan te downloaden. Hetzelfde geldt ook voor de vragenlijst, waar dit keer de antwoorden bij zijn gegeven. Voor diegenen die geen internet hebben en toch de route willen varen, kan ik de foto's en vragenlijst toesturen. Vraag hier dan even om per telefoon: of per van een vriend of kennis naar ons informatie adres info@merenpoortclub.nl. Vanaf donderdag 17 mei zullen Sascha en Simon op de ontmoetingsplaats aanwezig zijn om jullie te verwelkomen. Vanaf de Grote Brekken, waar goed gezeild kan worden (maar denk aan het verkeer in de vaargeul dat altijd voorrang heeft), is het een kwartier varen tot aan de aanlegplaats. Houdt het weekend van 17 mei dus vrij om gezamenlijk het Merenpoort zeilseizoen gezellig te beginnen." De organisatoren, Sascha en Simon Bakker. Het adres is: S. Bakker Zomertaling BB Lemmer tel.: Degenen die in 2005, om wat voor reden ook, de foto vaarpuzzeltocht niet konden volbrengen, hebben nu de kans om dat nogmaals te proberen. Bijzonder leuk is de zelfbedienings brug over het Slingerak. 7 8

5 Hierna een overzichtskaart met de locatie waar het Hemelvaart evenement zal plaatsvinden. Himmelfahrtstreffen vom 17. bis 20 Mai Die Organisatoren des diesjährigen Himmelfahrtstreffens Simon & Sascha laden alle Merenpoortler herzlich ein: Wie auf der Jahreshauptversammlung 2006 besprochen wurde, hat Simon sich bereiterklärt, einen Ort für das Himmelfahrtstreffen 2007 auszusuchen. Es wurden verschiedene Möglichkeiten erwogen. Eine Frage tauchte immer wieder auf: Sollten wir ein Stück weit wegfahren oder lieber in der Nähe bleiben. Wir haben nur ein Wochenende zur Verfügung und deshalb nicht viel Zeit, hin und zurück zu fahren. Darüber hinaus kam der Gedanke auf, ob es vielleicht auch Mitglieder geben könnte, die ihr Boot noch nicht klar haben und lieber mit dem Auto kommen wollen. Um all das zu beantworten sind doch gründlichere Überlegungen notwendig. Simon: "Darum scheint es uns schön und auch praktisch zu sein, das Treffen am selben Ort wie 2005 durchzuführen: Im Garten unseres Hauses an der Zomertaling 18 in Lemmer. Jeder der damals dabei war, zeigte sich begeistert. Es gibt genügend Anlegeplätze (zum Teil in Päckchen, aber das dürfte kein großes Problem sein), Wasser, Toilette und Strom stehen zur Verfügung und Kinder finden in der Nähe Spielplätze. Genau wie beim letzten Mal soll es wieder ein schönes Fest werden. 9 Deshalb wird jeder, der 2005 dabei war, sicher wiederkommen. Alle, die damals nicht kommen konnten, und nur gehört haben, wie schön es war, sollten sich jetzt persönlich überzeugen. Auch die Dompzeiler werden wieder eingeladen. Das Treffen 2006 fiel ja leider wörtlich ins Wasser, meines Wissens nach hat keiner Sturm und Regen getrotzt und ist zu der Insel im Tjeukermeer gefahren. Dies ist nun die nächste Gelegenheit für ein Treffen mit den Dompzeilern. Am Samstagabend steigt wieder das bekannte Merenpoort Dinner. Jeder kocht oder bereitet etwas sie/er gut und lecker findet. Die Menge sollte auf den Eigenbedarf abgestimmt sein. Es wird also wieder eine große Überraschung sein, was es zu Essen gibt. Darüber hinaus haben wir dann nicht zu viel und nicht zu wenig. 10

6 Alle die, die 2005 aus welchen Gründen auch immer, die Foto-Puzzle-Tour mitgemacht haben, bekommen nun die Chance, es noch einmal zu versuchen. Besonders schön ist dabei die Selbstbedienungsbrücke über het Slingerak. Diese Brücke hat letztes Mal keiner passiert, weil niemand wußte ob die Wassertiefe reicht. Het Slingerak ist 1,3 m tief. Genug für eine Merenpoort. Die ganze Route kann mit stehenden Mast gefahren werden. Die Fotos der Puzzle-Tour, die bei der Merenpoortwerft in Echtenerbrug startet, findet ihr im Internet und könnt sie dort runterladen. Das Gleiche gilt auch für die Liste der Fragen, deren Antworten wir diesmal dazugeschrieben haben. Allen, die keinen Internetzugang haben und die Tour fahren wollen, kann ich die Fotos und Fragen zuschicken. Ruft mich unter 0031/ an oder benutzt den Computer eines Freundes und schickt eine an: info@merenpoortclub.nl. Ab Donnerstag den 17 Mai werden Sascha und Simon am Treffpunkt anwesend sein, um euch willkommen zu heißen. Von de grote Brekken, auf denen man gut segeln kann(aber denkt daran, der Verkehr im Fahrwasser hat immer Wegerecht), ist es nur eine viertel Stunde bis zum Anlegeplatz. Deshalb haltet euch das Wochenende vom 17. Mai an frei, um zusammen gemütlich die Merenpoort-Segelsaison zu beginnen. Voorjaarsbijeenkomst 16 juni EXCURSIE OP PAMPUS De voorjaarsbijeenkomst vindt dit jaar plaats op het fort Pampus. Na een boottocht met Connexxion te water naar het eiland Pampus. Daar krijgen we een rondleiding door de fortwachter of een van de gidsen. Er blijft daarna genoeg tijd over om te genieten van de natuur op en rond het eiland of van een lekker drankje op het terras of in de bar op het eiland. Om 15:00 uur gaat de boot terug naar Muiden. Die Organisatoren, Sascha & Simon Bakker. Het adres is: S. Bakker Zomertaling BB Lemmer tel.: Datum en tijd: zaterdag 16 juni om 12:00 uur Aanmelden: bij het steiger worden jullie op gewacht door de penningm/voorzitter Waar: het steiger bij het Muiderslot, Herengracht 1 (aanlegplaats Connexxion-boot) Afvaart boot: 12:30 uur Terug: 15:30 uur komen we weer aan in Muiden Kosten: Overtocht en rondleiding 12,= per persoon, kinderen < 12 reductie. Helaas: Op het eiland zijn geen honden toegelaten Die Nahansteuerung zu Simon findet ihr im niederländischen Artikel

7 Bijzonderheden: Het eiland heeft geen PIN-mogelijkheid, dus voldoende cash-geld meenemen. Trek makkelijke schoenen aan en neem verrekijker en fototoestel mee. Parkeren op korte afstand van de boot alleen bij een parkeermeter. Slechts enkele parkeermeters accepteren muntgeld (zie kaartje), 1,30 per uur. De Stichting Pampus adviseert op de P&R-parkeerplaats te parkeren. Een wandeling van 15 minuten door de vesting brengt je bij het Muiderslot. Pampus onderdeel van de Stelling van Amsterdam De Stelling van Amsterdam is een verdedigingskring rond de hoofdstad Amsterdam. Als gevolg van de Frans-Duitse oorlog van werd de Vestingwet aangenomen. Op grond van deze wet werd tussen 1880 en 1920 de Stelling door het Departement van Oorlog aangelegd. Naast 36 forten bevat de stelling vele vesting- en innundatiewerken. Pampus werd aangelegd op een zandbank. Deze lag voor de ingang van het IJ. Doel was het tegengaan van een beschieting van Amsterdam van uit de Zuiderzee. Rondom het eiland is vlak onder de waterspiegel een stortkade aangelegd om landingen van Merenpoorters te voorkomen. Wel is er een reguliere afmeermogelijkheid in het haventje. Aanmelden Verzoek om een week van te voren aan te melden bij Piet-Jean Boegem Telefoon: Mobiel: Het Muiderslot bevindt zich bij de vlag Rechtstreeks te bereiken via afslag 4 op de A1. Betaald parkeren kan op de Ton Kootsingel. In de omgeving van de Ossenmarkt staat een parkeermeter die muntgeld accepteert. Kosten: 1,30 per uur Hartelijk gefeliciteerd!! Jeannet Posthumus, de secretaresse van de Wind Werft heeft sinds 13. maart een nieuwe opgave: Haar zoon Jorn is er!!! De Merenpoortclub feleciteerd hartelijk en wenst het allerbeste voor de toekomst. Via afslag nr 3 van de A1 bereikt men het P+R parkeerterrein (het vierkantje). Na een wandeling door de vesting (ca 15 minuten) bereikt men via de Grote Zeesluis de Herengracht. Op het P+R terrein kan men gratis parkeren. Herzlichen Glückwunsch! Jeannet Posthumus, die Secretärin der Werft Wind hat seit dem 13. März eine neue Aufgabe: Ihr Sohn Jorn ist da!!! Der Merenpoortclub gratuliert ganz herzlich und wünscht für die Zukunft alles Gute

8 Frühjahrstreffen am 16. Juni Ausflug zur Insel Pampus Das Frühjahrstreffen findet in diesem Jahr im Fort Pampus statt. Wir fahren mit der Connexxion te water zur Insel Pampus. Der Fortwächter oder einer seiner Führer begleiten uns auf einem Rundgang. Danach ist noch genügend Zeit, die Natur auf der Insel und um sie herum zu genießen oder sich auf der Terrasse oder in der Bar zu stärken. Um 15 Uhr geht unser Boot zurück nach Muiden. Neben 36 Forts besteht die Stellung aus vielen Festungen- und Schanzwerken. Pampus wurde auf einer Sandbank gebaut. Diese lag vor dem Eingang zum IJ. Ziel war es, einen Beschuß Amsterdams von der Zuiderzee her auszuschließen. Rund um die Insel ist ein Unterwasserhindernis errichtet worden, um das Anlegen von Merenpoortlern zu verhindern. Dennoch gibt es im kleinen Hafen durchaus eine reguläre Anlegemöglichkeit. Anmelden Bitte meldet Euch bitte bis spätestens eine Woche vorher bei: Piet-Jean Boegem Telefon: Mobiel: boege002@planet.nl Datum und Zeit: Samstag, den 16. Juni um 12:00 Uhr Anmeldung: Vorsitzenden erwartet Wo: Abfahrt Boot: Zurück: Kosten: Leider: Am Steiger werdet ihr vom Schatzmeister und vom Steiger am Muiderschloß, Herengracht 1 (Anleger des Connexxion-boot) 12:30 Uhr Um 15:30 Uhr kommen wir wieder in Muiden an. Die Überfahrt und Führung kosten 12 pro Person, Kinder unter 12 Jahren zahlen die Hälfte. Auf der Insel sind Hunde nicht erlaubt! Die Nahansteuerung zum Treffpunkt findet ihr im niederländischen Artikel. Besonderheiten: Die Insel hat keine PIN-Möglichkeit, also bitte ausreichend Bargeld mitnehmen. Zieht bequeme Schuhe an und vergeßt den Fotoapparat nicht Parken in der Nähe des Abfahrtssteigers ist nur mit Parkschein möglich. Der Automat nimmt leider nur Münzen an (siehe Karte) und die Stunde kostet 1,30. Die Stiftung Pampus empfiehlt einen P&R Parkplatz. Ein Fußmarsch von 15 Minuten bringt Euch dann zum Muiderschloß. Pampus, ein Teil der Festung Amsterdam Die Festung Amsterdam ist ein Verteidigungsring, der sich rund um Amsterdam erstreckt. Als Folge des Deutsch-Französischen Krieges von wurde ein Gesetz zur Verteidigung erlassen. Aufgrund dieses Gesetzes wurde in der Zeit von die Stellung durch das Kriegsministerium angelegt

9 Groot onderhoud aan WEL Mijn Merenpoort 880 bouwnummer 64 uit 1973 heeft wel het nodige onderhoud gehad door de jaren heen, maar op een gegeven moment is de verwoesting door roest niet meer te stoppen. De vorige eigenaar had de boot gebruikt om reizen mee te maken naar Engeland, Ierland, Denemarken en Noorwegen. Het zoute water van de Noordzee heeft zijn sporen duidelijk nagelaten op het schip. Het grote luik in de kuip boven de motor had vroeger een rand waar de deksel precies overheen paste. Deze opstaande rand zorgde ervoor dat er geen water in de motorruimte liep als er een golf of regen in de kuip kwam. Vorig jaar was deze rand aan de kant van de kajuit helemaal weggeroest. Het water uit de kuip kon toen direct op de motor en op de dynamo druppelen. Ook de andere randen waren er slecht aan toe, maar daar stond tenminste nog een klein stukje staal van overeind. Duidelijk was dat hier snel iets moest gebeuren. Omdat mijn vrouw erover klaagde dat haar voet af en toe klem zat tussen de deksel van het luik en de bakkist, wilde in dat probleem ook direct aanpakken door een geheel nieuwe rand constructie te maken. Op figuur 1 is de oude situatie te zien: 1: motor ruimte 2: kajuit 3: Luik 4: kuipvloer 5: U-profiel 40X60 mm 6: scharnier 7: bakkiest 8: U-profiel 40X40 mm 9: verhoogde kuipvloer Op figuur 2 (dwarsdoorsnede) en figuur 3 (langsdoorsnede) de nieuwe situatie zoals ik die wilde construeren Allereerst heb ik de oude opstaande rand, of wat er nog van over was, weggeslepen met de haakse slijper. Vervolgens heb ik een vierkant raamwerk gelast van U-profiel van 40 X 40 mm aan bakboord en stuurboord en hoeklijn 40 mm aan de spiegelkant van het luik. Aan de boegkant (ingang van de kajuit) komt een U profiel van 60 X 40 mm. Steeds even passen zodat dit raamwerk net zo "haaks" werd als het luik wat er weer overheen moest passen. Dit raamwerk heb ik op de bodem van de kuip op enkele punten vastgeklemd, zodat het goed op zijn plaats bleef. Daarna heb ik een mal gemaakt van karton van de ruimtes aan stuurboor en bakboord zijde en van de ruimte tussen het raamwerk en de kajuitingang. Met deze mallen ben ik naar een staal constructie bedrijf gegaan om hetzelfde model te knippen van 4 mm dik plaatstaal. Deze plaat heb ik thuis aan het frame gelast. Nog even wat kopse plaatjes erop lassen en mijn verhoogde kuipvloer met luikrand was klaar

10 Dit geheel op de kuipvloer leggen en als eerste het frame op enkele punten vastlassen op de "oude" kuipbodem. Daarna met lijmklemmen en een krik in de bakkist (om het terugbuigen van de plaat tegen te gaan) de verhoogde bodemplaten aan de bakkist wanden vastlassen. Eerst op enkele punten vastpikken en daarna de over de hele lengte vol doorlassen. Wanneer nu de deksel op het luik ligt, is de zijkant naast de deksel even hoog als de deksel zelf. Dus geen verzwikte enkels meet. De afwateringsgaten bij de loosbuizen zijn nog op de zelfde plaats gebleven. Het water uit de kuip loopt nu via de U- profielen langs de luikdeksel naar de loosgaten. 19 Nadat alles zogoed mogelijk gelast was, de las wat gefatsoeneerd met de haakse slijper en in de menie gezet. Toen deze droog was, de naden mooi rond afgesmeerd met Sikkaflex 920 kit. Aan de kajuitkant heb ik de deksel van het luik vastgezet met grote koperen scharnieren. Daartoe heb ik zowel in het luik als in de nieuwe kuipboden bij de kajuitingang gaten geboord met 3,2 mm en hier toen M4 draad in getapt. Toen wat Sikkaflex onder het scharnier en de boel vastgeschroefd met M4 RVS boutjes met verzonken kop. Het geheel afgeschilderd en klaar is Kees. Mijn luik kan er weer een jaar of 20 tegen. Simon Bakker. Umfangreiche Instandsetzung der WEL Meine Merenpoort 880 mit der Bau-Nr. 64 aus dem Jahr 1973 hat durchaus die nötigen Instandsetzungsarbeiten erhalten, aber ab einem gewissen Zeitpunkt sind Beschädigungen durch Rost nicht mehr zu stoppen. Der frühere Eigner hatte das Boot benutzt, um mit ihm Reisen nach England, Irland, Dänemark und Norwegen zu unternehmen. Das Salzwasser der Nordsee hat auf dem Schiff deutliche Spuren hinterlassen. Das große Luk im Cockpit über dem Motor hatte früher einen Rand, über den der Deckel genau paßte. Dieser hochstehende Rand sorgte dafür, daß kein Wasser in den Motorraum lief, wenn eine Welle oder Regen in das Cockpit kam. Im vorherigen Jahr war dieser Rand an der Kajütseite komplett weggerostet. Das Wasser aus dem Cockpit konnte direkt auf den Motor und die Lichtmaschine tropfen. Auch die anderen Ränder waren schlecht zurecht, aber davon stand wenigstens noch ein kleines Stückchen Stahl. Klar war, hier mußte möglichst schnell etwas passieren. Weil meine Frau sich darüber beklagte, daß ihr Fuß sich ab und zu zwischen Lukendeckel und Backskiste verklemme, wollte ich dieses Problem durch eine komplett neue Randkonstruktion gleich mit anpacken. Figur 1 zeigt die alte Situation: 20 1: Motorraum 2: Salon 3: Luk 4: Cockpitboden 5: U-Profil 40X60 mm 6: Scharnier 7: Backskiste 8: U-Profil 40X40 mm 9: erhöhter Cockpitboden

11 Figur 2 (Querschnitt) und Figur 3 (Längsschnitt) zeigen die erneuerte Situation Zuerst habe ich den alten Rand oder was davon noch übrig war mit dem Winkelschleifer weggeschliffen. Danach habe ich einen rechteckigen Rahmen geschweißt. Er besteht an Backbord und Steuerbord aus einem U-Profil 40 x 40 mm, an der Kajütenseite aus einem U- Profil 60 x 40 mm und hinten aus einemwinkelprofil 40 x 40 mm. Das Ganze soll so passen wie das Orginal sein, sodaß der Deckel beim Öffnen und Schließen nicht hakt. Den Rahmen habe ich auf den Boden des Cockpits an einigen Punken festgeklemmt, damit er gut an seinem Platz blieb. Danach habe ich Schablonen aus Karton für die Zwischenräume an Steuerbord und Backbord, sowie für den Zwischenraum zum Saloneingang gemacht. Mit den Schablonen bin ich zu einer Schlosserei gefahren, um mir aus 4 mm dicken Blechen dieselben Konturen schneiden zu lassen. Diese Bleche habe ich dann zuhause an den Rahmen geschweißt. Nun mußte ich nur noch die Stirnseiten zuschweißen, dann war mein neuer Cockpitboden fertig. Das Ganze wird nun auf den Cockpitboden gelegt und der Rahmen an einigen Punkten mit dem alten Boden verschweißt. Danach werden die erhöhten Bodenplatten an die Backsksiten geschweißt. Um das Verbiegen der Bleche zu verhindern, fixiert man sie zuvor mit Schraubzwingen und einem Wagenheber. Zuerst werden einige Punkte gesetzt und danach kann man die gesamte Länge verschweißen. Wenn der Deckel auf dem Luk liegt, ist der Boden nebenan genau so hoch wie der Deckel selber. Also keine umgeknickten Fussgelenke mehr. Die Öffnungen der Lenzrohre sind am selben Platz geblieben. Das Wasser das dem Cockpit läuft nun durch die U-Proflie entlang dem Luckendeckel in die Lenzrohre. Nachdem alles möglichst gut verschweißt war, wurde die Schweißnaht mit dem Winkelschleifer glattgeschliffen und mit Mennige gestrichen. Nach dem Trocknen werden die Nähte mit Sikkaflex 920 Kit schön rund zugeschmiert. An der Salonseite habe ich den Deckel mit großen Scharnieren gefestigt. Dafür habe ich sowohl in den Deckel, als auch in den neuen Cockpitboden beim Saloneingang Löcher von 3,2 mm Durchmesser gebohrt und M4-Gewinde geschnitten. Etwas Sikkaflex unter das Scharnier und mit rostfreien Senkkopfschrauben M4 verschrauben. Nun kann lackiert werden und Kees (Simon?) ist fertig. Mein Luk hält nun die nächsten 20 Jahre. Simon Bakker

12 Marktplein: Over kennis van lijnen en het splitsen van een gevlochten lijn. In januari zijn we naar de BOOT-beurs in Düsseldorf geweest. Vroeger keken we praktisch alleen naar bekleding en dingen die je op een charteryacht gebruiken kon. Nu als Merenpoorters, is onze interesse wezenlijk veranderd. Op een kleine stand in hal 5 ontmoetten we de heer Petersen. 30 Jaar lang was hij bedrijfsleider van een touwslagerij, die onder vele grote merknamen lijnen en netten produceerde. Op mijn verzoek heeft hij in het kort samengevat, welke lijn voor welk doel het meest geschikt is. Tot slot gaf hij nog een goede raad over hoe je een gevlochten lijn splitst. Merenpoort 930, ALBATROS, Baunummer 198 mit AK, Liegeplatz Stavoren-Außenhafen, zu verkaufen. Segel: Groß,Genua (2005),Fock, Sturmfock, Spi Motor: 18 PK SABB-Diesel mit Verstellschraube Navigation: Fluxgate Kompass, Logge, Echolot, GPS, Navgate Wetter, Autopilot, See- und Binnenfunk (ATIS) Deck: VA-Anker mit mechanischer Winsch und 35m Kette, Rollvorsegel, 4 Winschen, Fallen und Strecker ins Cockpit umgeleitet, feste Reling (VA), Sprayh. und Kuchenbude, neue Winterplane Salon: Pantry mit Gasherd und Backofen (komplett neu gestaltet), Kühlschrank, Doppelspüle, Druckwasser w/k, Dieselheizung, Schiffsklimaanlage, PumpWC, Das Schiff wurde 2001 gesandstrahlt und komplett mit 2K Lack gestrichen, Fenster erneuert, Teak in der Plicht und im gesamten Salon, neuer Plichttisch, neue Ruderanlage und Lenzrohre. 2 Bilgepumpen (el. und mech.), 220V Anschluss mit Ladegerät, 2 neue Batterien, gesamte Elektrik neu, Preis auf Anfrage! Heinz Koesling, Kormoranweg 11, Wesel dagmar@koeslingwolbeck.de Telefon // // Maar nu eerst een kleine instructie over lijnen (van Volkmar Petersen): Landvasten, stootwillen, sleep en ankerlijnen zijn bij voorkeur van polypropyleen (PP) gemaakt. De draad Multifil, die ik begin jaren 80 mee hielp ontwikkelen in de toen door mij geleidde fabriek, is een PP draad. Ze is zeer goed UV-bestendig, blijft drijven, neemt geen water op en is bovendien erg sterk. Wat sterkte betreft is ze vergelijkbaar met Polyester (PES). Drijvende lijnen hebben bij de watersport meer voordelen dan nadelen. Vele schippers zullen dat kunnen beamen. De tegenhanger van de Polypropyleen landvasten, die een natuurlijke rek hebben, zijn de vallen en schoten. Hiervoor moeten rekvrije grondstoffen gebuikt worden. Op de eerste plaats komt dan Polyester. Voor de vallen adviseer ik de schippers de voorgerekte vallen uit PES. Deze moeten te splitsen zijn, zijn middels een thermische rek voorgerekt, en dienen een uiterlijk kenmerk te hebben van verschillende herkenningsdraden om ze te kunnen onderscheiden van andere lijnen. Graag adviseer ik de CUP-Shot van Gleistein, want die staat voor een goede prestatie, is zonder problemen toe te passen en is goed te hanteren. Ook andere fabrikanten zoals Liros, hebben een soortgelijke kwaliteit in hun programma. Voor de veeleisende gebruiker hebben de fabrikanten de Dyneema-Lijnen ontwikkeld. Hierbij is de stijfheid nog groter en de torsie vanwege de materiaaleigenschappen nog geringer. Dyneema-Lijnen zijn altijd verwerkt in de ziel van het zeil, dus binnenin en daarom niet zichtbaar. De buitenste laag bestaat uit lichtecht en schuurbestendig Polyester. Voor schoten gebruikt men eveneens rekvrij Polyester. De eigenschap van geringe rek moet hier ook aanwezig zijn, maar niet zo extreem als bij de vallen. Hierbij hebben we een katoenachtige omkleding van Polyester voor lijnen die met de hand bediend worden. Noodzakelijk voor de grootschoot, in tegenstelling tot de fokkeschoot die meestal via een lier aangetrokken wordt. De schoten moeten een niet op te stropen oppervlakte hebben, dus gladder zijn en toch heel flexibel en 24

13 goed houvast bieden. Ik raad daarvoor graag de Gemini X of de Tasmania van Gleistein aan. Nu wordt het eind van de lijn zover mogelijk in de naald gestoken. Zo, nu zoals afgesproken: het splitsen van een gevlochten lijn. Ik vraag de heer Petersen naar een geschikte lijn voor onze stootwillen, want bij de nu gebruikte lijn trekken de knopen zich zo vast dat ze nauwelijks los te krijgen zijn. Hij adviseert een gevlochten lijn zonder kern, een holle lijn dus, van Polypropyleen (PP) die voor ons doel zeer geschikt is. Nadat de naald er bijna doorheen is, drukt men de lijn bij het insteekpunt dicht en trekt de naald er uit. Even aantrekken en KLAAR! Het einde van de lijn wordt met tape omwikkeld. Als splitsnaald dient een stuk (elektra) pvc pijp zoals in de bouw gebruikt wordt. De einden worden schuin afgezaagd. Het einde van de lijn wordt ongeveer 25 cm door het oog van de stootwil gestoken. Dan alsjeblieft nog even op een kleinigheid letten! De splits kan los komen zodra er geen trekkracht meer op de lijn staat (b.v. bij opslag in de bakkist). Daarom de insteekplaats van de splits met paar steken met zeilgaren vastzetten. Onder trekkracht gaat deze splits nooit meer los. Moet je zelf maar eens proberen. De "naald" steekt men ongeveer 15 cm in de holle lijn. Dan steekt men de naald weer terug naar buiten. Na een beetje oefening gaat het heel makkelijk. De knoop ligt mooi stevig om de reling en kan moeiteloos worden verschoven of worden losgemaakt

14 Marktplein: Koos van der Kooi hat ein Handbuch für den Sabb- Motor Ihr könnt es bei der Redaktion als PDF oder per Post als Kopie bestellen Die in het artikel "Kleine lijnenkunde en Splijssen" beschreven lijnen kunnen jullie bestellen via de redactie van de Merenpraet. Heer Petersen heeft nog de Werbung volgende lijnen: Dikke tut 2 x 25 m zijn zwart met witte streep, 16 mm doorsnede 1 x 25 m is blauw met witte streep, 16 mm doorsnede De Prijs per lengte is 22,--, dat zijn dus 0,88 per meter. (In de prijs zitten ook al de vrachtkosten) Wanneer je geen 25 meter wilt, kun je ons ook je gewenste lengte noemen. Wij kijken dan of we uit alle bestellingen een gecombineerde bestelling kunnen maken. De lijnen zijn geschikt voor scheepsgewichten tot 12 ton als vastmaker, maar natuurlijk ook als stootwillen. Het materiaal is Polypropyleen(PP) dus drijvend. Die im Artikel Kleine Leinenkunde und Spleißen beschriebenen Festmacherleinen könnt ihr über die Redaktion der Merenpraet bestellen. Herr Petersen hat noch folgende Leinen: 2 x 25 m in schwarz mit weißem Einschuss, 16 mm Durchmesser 1 x 25 m in blau mit weißem Einschuss, 16 mm Durchmesser Der Preis pro Länge beträgt 22, das sind also nur 88 Cent pro Meter (Im Preis ist schon die Fracht enthalten). Wenn ihr keine 25 m wollt, könnt ihr auch die benötigte Mengen nennen. Wir schauen dann, daraus eine Sammelbestellung zu machen. Die Leinen sind für Schiffgewichte bis zu 12 t geeignet als Festmacher, aber natürlich auch als Fenderleinen. Material ist Polypropylen (PP), also schwimmend. 27 Kleine Leinenkunde und Spleißen einer geflochtenen Leine Im Januar haben wir die Messe BOOT in Düsseldorf besucht. Früher haben wir nur nach Bekleidung und Dingen, die man auf Charteryachten gebrauchen kann, Ausschau gehalten. Nun, als Merenpoortler, haben sich unsere Interessen sehr verändert. An einem kleinen Stand in Halle 5 lernten wir Herrn Petersen kennen. 30 Jahre war er Betriebsleiter einer Tauwerkfabrik, die für viele namhafte Hersteller Leinen und Netzte herstellt. Auf meine Bitte, hat er einmal kurz zusammengefaßt, für welchen Zweck, welche Leine optimal ist und hat mir anschließend noch einen tollen Tip gezeigt, wie man eine geflochtene Leine spleißt. Doch zuerst die kleine Leinenkunde (von Volkmar Petersen): Festmacher, Fender-, Schlepp- und Ankerleinen sind bevorzugt aus Polypropylen (PP) hergestellt. Die Faser Multifil, die ich Anfang der 80er Jahre in der von mir damals geleiteten Fabrik mit entwickelt habe, ist eine PP-Faser. Sie ist hoch stabilisiert gegen UV-Einflüsse, leichter als Wasser (nimmt kein Wasser auf!) und hochfest. In der Festigkeit ist sie vergleichbar mit Polyester (PES). Schwimmleinen haben sicher mehr Vorteile als Nachteile im Bereich Wassersport. Das werden viele Skipper wissen und schätzen. Der Gegenpol zu den auch mit natürlichem Reck ausgerüsteten Polypropylen-Festmachern sind Fallen und Schoten. Hier muß reckarmes Grundmaterial eingesetzt werden. Da ist in erster Linie Polyester zu nennen. Für Fallen empfehle ich dem Skipper die vorgereckten Fallen aus PES. Diese sollten spleißbar sein, durch eine thermische Verstreckung vorgereckt, und für die gute äußerer Kennzeichnung mit verschiedenen Kennfäden versehen sein. Ich empfehle gern die CUP-Schot von Gleistein, denn sie bringt eine hohe Leistung, ist problemlos anwendbar und hat ein gutes Handling. Auch andere Hersteller, wie Liros, haben ähnliche Qualitäten im Programm. Für höhere Ansprüche haben die Hersteller den Einsatz von Dyneema-Leinen vorgesehen. Hier ist die Festigkeit noch höher und die Dehnung wegen der Materialeigenschaften noch geringer. Dyneema-Fasern sind immer in der Seil-Seele, also im Innenteil, verarbeitet und deshalb nicht sichtbar. Die äußere Hülle besteht aus dem lichtechten, scheuerfesten Polyester. Für Schoten verwendet man ebenfalls reckarmes Polyester. Die Anforderungen an geringe Dehnung sind ebenfalls vorhanden, aber nicht so extrem wie bei Fallen. Hier gibt es die baumwollartige Oberfläche aus Polyester für Leinen, die aus der 28

15 Hand gefahren werden. Zumeist für die Großschot, im Gegensatz zu den Schoten für die Vorsegel, die zumeist über Winschen gezogen werden. Diese Schoten sollen eine abriebfeste Oberfläche haben, also glatter sein, aber dennoch sehr flexibel und griffig. Ich empfehle gern die GEMINI X oder TASMANIA von Gleistein. Dann sticht man wieder heraus. Nach ein bißchen Übung geht das ganz leicht. So, nun wie versprochen zum Spleißen der geflochtenen Leine: Ich fragte Herrn Petersen nach einer geeigneten Leine für unsere Fender, denn bei der jetzigen zieht sich der Knoten so stark fest, daß er nur schwer zu lösen ist. Er empfahl uns eine geflochtene kernlose, also hohle, Leine aus Polypropylen (PP), die nach seinen Plänen angefertigt wird. Nachdem man die Nadel fast durchgezogen hat, drückt man den Einstichpunkt zu und zieht die Nadel heraus. FERTIG! Nun wird das Leinenende in die Nadel geschoben. Das Leinenende wird mit Klebeband umwickelt. Als Spleißnadel dient ein Stück Kunststoffrohr, wie man es als Leerrohr für den Bau verwendet. Die Enden sind schräg abgesägt. Bitte eine Kleinigkeit noch beachten! Der Spleiß kann sich lösen, wenn die Leine ohne Zug (z.b. in der Backskiste) liegt. Deshalb fixiert man die Einstichstelle mit einem Zwirn oder Segelgarn. Unter Zug löst sich dieser Spleiß nie wieder. Ihr könnt gerne die Probe machen. Das Leinenende ca. 25 cm durch das Auge des Fenders geführt. Mit der Nadel sticht man in die Hohlleine und führt sie ca. 15 cm durch. Der Knoten liegt schön flach auf der Reling oder dem Relingsdraht und läßt sich mühelos verschieben und wieder lösen

16 Een reis naar Vlieland: deel 2 snelheid heeft. Dan is achteruit varen vaak beter. Maar ja, dat probeer ik steeds weer graag uit, opdat ik niet nog vaker de dukdalven van de bruggen meeneem. In de sluis houd ik het midden en kan dan eenvoudig aan een andere boot vastmaken. Het schutten gaat echt snel, maar daarna heb ik alle tijd van de wereld om te oefenen. Het duurt een goeie 3 kwartier, tot de draaibrug na de sluis bediend wordt. In die tijd was het aardig fris geworden. Pas als er weer een zeer groot beroepsschip door de sluis gaat, gaat de brug open. Het beroepsschip is tamelijk snel en ik kan me met moeite ervan vrijhouden - vanwege de zojuist aangegeven redenen: sterke zijwind. De boot wil niet door de wind; dus beter niet voor het schip gas geven, maar wachten. Achteruit gaan en later erdoor. Ik red het precies om bij hoogwater in de sluis van Kornwederzand te zijn. Was overigens ook niet zo moeilijk, want de hoogste waterstand was vandaag te verwachten om 14:00 uur. Dus - ik had mijn dag! Wederom had ik hand over hand het anker binnengehaald en ben daarna aan het roer gegaan om de boot richting Makkumer Diep te sturen. Vroeger zou ik daar natuurlijk zenuwachtig van geworden zijn, als ik er aan dacht dat ik al aan het roer moest staan, voor het geval het anker los zou schieten, om dan direct het schip te kunnen bijsturen. Bij storm zou dat ook nu nodig zijn, maar zelfs bij windkracht 5 is uit te rekenen dat het enige tijd duurt voordat de boot door de wind zover weg waait, dat het in een ondiep gedeelte komt. Dus blijf ik er rustig onder en kijk af en toe, hoe ver ik afdrijf. Bij het invaren van de sluis zie ik enige boten die aan de afmeerplaats liggen voor de Sport-vaart. Ik besluit om even voor het naar binnen varen te wachten zonder aan te leggen. Ondertussen zie ik dit steeds weer als een manoeuvreer oefening. Stoppen - wachten - opletten wat er gebeurt. Hoe lang heeft de wind nodig om me weg te zetten. Hoe kan ik dat het beste verhinderen? Wanneer gaat dat tegenhouden niet meer. Bij sterke zijwind bijvoorbeeld, wordt bij te weinig vaarsnelheid de boeg weggedrukt. Dan kan ik met mijn 10 Pk Sabb Diesel zoveel gas geven als ik wil, het schip reageert pas op een koerswijziging, nadat het enige 31 Een of andere grotere boot heeft zojuist direct achter de brug zijn toilettank geleegd. Smerige viespeuk vind ik. Voor het eerste stuk richting Harlingen staat de wind eigenlijk nog gunstig. Halve wind van bakboord. Eigenlijk heb ik besloten, op het wad niet te zeilen, maar op de motor te varen. Ik vind het beslist zeer inspannend, op het wad te zeilen. terwijl je ook op de tonnen moet letten. Maar goed denk ik, ik zou het toch eens met de genua kunnen proberen. Zodra alle anderen mij voorbij zijn, maak ik de fokkeschoot aan stuurboord vast (niet strak, maar ruim gevierd) en haal op het voorschip de genua omhoog. Daarvoor had ik het zwaantje eenvoudig stilgelegd. De motor loopt nog in zijn vrij. De helmstok is niet vastgezet. Ik wil eens zien of het gaat. En het gaat. Het zeil laat zich zonder problemen ophijsen, hoewel het toch waait. Ondanks storm en wind kan ik op mijn gemak de kuip opzoeken om nu de helmstok te bedienen en uiteindelijk het zeil te trimmen. Het weer is zeer grauw en ondanks dat voelt het zeilen goed aan. Duidelijk is echter ook, dat dat niet langer zo zal gaan. Vanaf Harlingen komt de wind pal van voren. Bij afnemend tij. Dat wenst men zich eigenlijk niet - wind tegengesteld aan 32

17 het getij is in elk geval geen lolletje. Dan zullen de anderen wel weer mijn kiel kunnen bekijken. Tot aan Harlingen is het toch heel fijn om te zeilen. Ik ben benieuwd, hoe ik die lap zeil straks weer naar beneden krijg. Zo op het wad bij eb het zeil strijken? Voor Harlingen ter hoogte van Pollendam heeft men genoeg ruimte. Ik start de motor (in z'n vrij) en haal de genua iets aan. De helmstok laat ik gewoon los en ga naar voren. In de meeste gevallen loeft het schip nu op en dat zou me erg goed uitkomen. Om die reden had ik de genua ook iets strakker gezet. Maar ook om een tweede reden: hij valt nu ook niet zo snel buitenboord. Het opbergen gaat prima. De boot drijft ook niet veel af. De stroming neemt ons ook in de juiste richting mee. Nadat het zeil weggestopt is, gaat het verder op de motor. Nu regent het ook nog. Dat is me ook een geschommel. Het gaat te keer als op het IJsselmeer. Hierbij is de snelheid beter. Ik vraag me af, of behalve ik ook nog anderen onderweg zijn. Ik voel me hier behoorlijk alleen. Het is echter ook niet het mooiste weer, en degenen die met mij uit de sluis kwamen waren ook sneller. Als dan eindelijk de havenmond van Vlierland voor me ligt, ben ik verbaasd, dat er zo weinig stroming is. Voorheen moest ik toch tamelijk veel gas geven bij het binnenlopen. Deze keer gaat het makkelijk. Het is wel raar, als je hier een langere tijd niet geweest bent. Aanvankelijk dacht ik nog, hebben ze hier ook dezelfde boksen als op Texel? Ja dat hebben ze - maar altijd al! Die zijn niet nieuw. Dus zoals altijd - mooi ver doorvaren en op aanwijzingen van de havenmeester vastmaken. Tja, hoe klein is de wereld. In het voorbij varen zie ik Wolfgang en Elke met de Seebär. We wuiven naar elkaar. Nadat ik afgemeerd ben en de gebruikelijke opruimwerkzaamheden achter me heb, ben ik oprecht verheugd dat alles goed verlopen is. Ik betaal bij het havenkantoor direct voor 2 dagen - morgen da ik in geen geval verder. De volgende morgen - nu ja misschien toch eerder 's middags, wordt ik wakker van een raar geruis. Nee, ik ben er zeker van, dat niemand een koek aan het bakken is. Dan zal het wel zo'n boegschroef zijn. Ik ga naar de kajuit en zie een Bavaria 43 direct voor me, dwars voor mijn spiegel. Le Papillon - mijn tandarts en zijn vrouw. Hoezeer we financieel ook van elkaar verschillen, het is mooi te weten, dat je ook met een kleine beurs een gelijke belevenis kunt hebben. Ik wuif en zwaai, maar beiden zijn nog te druk. Pas later in de middag bemerkt ze mij. We spreken af voor de koffie en ik ga bij hen op bezoek. Het is wel verbazingwekkend hoe comfortabel zo'n boot zijn kan. Bij 33 Hans-Werner is alles op het gebied van techniek aanwezig wat men zich wensen kan, tot en met een radar en een ijsmachine. Ja werkelijk - een apparaat te grootte van een broodbakmachine produceert geregeld nieuwe ijsklontjes. Airco en een magnetron ontbreken echter. Daarvoor in de plaats is er wel een gastentoilet met elektrische pomp. Daarbij schaam ik me haast, omdat ik dat deel blijkbaar niet juist bedienen kan. Nouja, het zeeventiel was dicht. Het bliksembezoek duurt veel langer dan gepland Maar goed dat ik vakantie heb - dus had ik mooi de tijd om te kletsen. Morgen ga ik in elk geval joggen. Ik probeer het daadwerkelijk. Ik loop op blote voeten - op het strand natuurlijk. Ik heb eens in een boek gelezen, dat men zo weer een natuurlijke loophouding kan krijgen. De schrijver van van het boek heeft het van de Afrikaanse lopers afgekeken. Men moet het merken aan zere beenspieren. Ik moet het pijnlijk met hem eens zijn. Het was evenwel ook heel erg prettig, omdat het zeer oorspronkelijk aanvoelt. Daarbij dan nog het uitzicht over het water, tezamen met de zon, glinsterende golven, kinderen die kastelen bouwen en vakantiegangers die enthousiast met een bal spelen of liggen bij te komen in de zon. Vanwege de lichamelijke inspanning beloon ik mezelf met een plaats op de eerste rij. Voor mij zijn dat de duinen, die je tegenkomt als je richting het strand loopt, maar net daarvoor op de deels met asfalt verharde weg, linksaf gaat. Vanaf daarboven heb je een geweldig uitzicht over het zeegat tussen Vlieland en Terschelling. Je kan de binnenkomende en uitvarende schepen zien in de betonde vaargeul en soms ook boten die droog vallen. Ik geniet van het uitzicht en lig te zonnen in het warme zand. In de haven heb ik hele nette buren. Ik lig ondertussen als tweede boot aan de steiger. De familie aan bakboord, een heel keurig echtpaar met een kind van 16 jaar, vertelt me, dat ze eens per jaar naar Vlieland varen en daar minstens 4 weken 34

18 blijven liggen. In die tijd wordt er alleen gelezen. Van 's ochtends tot 's avonds; ze hebben beide een zeer inspannend beroep, zodat ze deze tijd eenvoudig nodig hebben om te ontspannen. De vrouw vertelt ook van de avonturen die ze bij het zeilen beleefd hebben. Het verbaasde me, dat ze nog steeds de zeilsport trouw zijn gebleven, want ze hebben al tweemaal een kentering meegemaakt. Deze vrouw ziet er altijd zo tevreden uit, dat het gewoon opvalt. Ik zie hoe ze aan boor zit en met gesloten ogen de zon toelacht. Ze schijnt een gelukkig leven te hebben. Haar man is ook heel voorkomend en vooral zeer precies. haven met een intekenaktie. We moeten allemaal onze handtekening zetten, opdat ze nog een nacht kunnen blijven. Natuurlijk doet iedereen mee, inclusief de havenmeester, die aan het geschrevene nog een persoonlijke opdracht toevoegt. En inderdaad, de vader zwicht en blijft nog een nacht. Uiteindelijk komt dat ook nog goed uit met het weerbericht, dat een dag later ook wat gunstiger uitvalt. Bij toenemende wind controleert hij regelmatig alle lijnen en stootwillen en geeft me ook meteen aanwijzingen hoe ik mijn boot beter vast kan leggen. Om hem niet te ontrieven en teleur te stellen breng ik op zijn aanraden nog een extra landvast aan. Ik tap bij hem stroom af en geef hem elke dag 1 Euro, zodat ook dat geregeld is. De rust van de ouders is ook op de zoon overgegaan, die net zo beleeft en hulpvaardig is en altijd ergens mee bezig is. De hond, een Bearded Collie, zoals Fricka die we van Birgit en Heiner kennen, herinnert me niet alleen aan Fricka, maar is - hoe kan het ook anders, ook vriendelijk. De buren aan stuurboord, ook een echtpaar, maar met twee dochters en een zoon, zijn ook zeer tegemoetkomend en onderhouden zich met mij. De vader is een enthousiast zeiler en de oudere dochter zeilt ook graag. Zij beiden zijn het die bij wat grotere afstanden de boot varen. De echtgenote en de jongere dochter worden altijd zeeziek. Daarom zullen ook deze keer alleen de vader en de dochter de boot naar Harlingen varen, terwijl de rest van de familie met de veerboot gaat. Van daaruit willen ze ook nog Friesland intrekken en bekenden bezoeken. Dan is het voor de moeder ook niet gevaarlijk, zodat vanaf Harlingen de reis gezamenlijk wordt voortgezet. De dochters hebben hier op Vlieland een soort disco ontdekt en schijnen vrienden gevonden te hebben. Op een gegeven avond verrassen ze de 35 Door deze boordgesprekken kom ik met mijn buurvrouw aan backboord ook nog over joggen in gesprek. Ze had gezien, dat ik aan het joggen was en stelt voor, om aan de Halve Marathon van Vlieland deel te nemen, dat zou een heel leuk evenement zijn. Heel Vlieland is dan op de been en spoort de lopers aan. Het schiet me te binnen dat ik eens ergens gelopen heb en ook pas na drie uur weer thuis was. Daarom dacht ik, nou ja, dat zou best wel kunnen. Mijn buurvrouw zegt dat ze ook eens meegelopen heeft en toont me een T-shirt met de opdruk van de Vlieland Loop. Hmm, dat overtuigt wel en ik overweeg, om de laatste dag eens naar het startkantoor te gaan en me misschien ook werkelijk aan te melden. Wat ik mogelijk vanwege mijn vakantiestemming onderschat, is, dat ik sinds vier weken maar eenmaal op het strand een stukje gejogd heb. Culinair gezien is ook een geringe overdosis aan lekker bier tijdens de vakantie van belang geweest, dat het hier niet direct gaat om de optimale voorbereiding voor een halve marathon. Mogelijk compenseert de overdosis aan optimisme hier het gebrek aan voorbereiding. Aldus meld ik me de volgende dag aan en verheug me alvast op de loop, want ook het weer belooft heel mooi te worden. De avond tevoren bereid ik me, evenals de 36

19 laatste paar dagen voor, met lekker eten en een paar biertjes; ga voor mijn doen op tijd naar bed, opdat ik niet te laat zal komen voor de start van 13:00 uur. Ik verschijn aldus zo rond 12:45 uur op de steiger - waar ook de aanmelding is - en vraag me af waarom het hier zo verlaten is. Bij navraag blijkt dat de start ergens bij een camping is. Omdat er behalve ik nog zo'n onwetend figuur was, besluit een aardige hulpvaardige burger, ons naar de start te rijden. Dat had ik anders, ondanks de fiets, niet meer gered. Hoe het Christian bij de halve marathon verder vergaat en hoe hij weer in Echtenerbrug. terechtgekomen is, ervaren we in het derde en laatste deel van deze trilogie. Ein Törn nach Vlieland Teil2 einige Zeit braucht, bis das Boot durch Wind soweit versetzt wird, dass ich möglicherweise auf einer Untiefe lande. Also bleibe ich dabei auch entspannt und beobachte lediglich, wie weit ich vertrieben werde. Bei der Einfahrt zur Schleuse sehe ich einige Boote, die am Sportanleger festgemacht sind. Ich entscheide mich, ein wenig vor der Einfahrt zu warten, ohne anzulegen. Mittlerweile betrachte ich das immer als ein wenig Manövrierübung. Aufstoppen warten aufpassen, was passiert. Wie lange braucht der Wind, um mich zu vertreiben. Wie kann ich am besten dagegenhalten? Ab wann geht es nicht mehr mit Dagegenhalten. Bei starkem Seitenwind beispielsweise wird ohne genug Fahrt im Schiff der Bug herumgedrückt. Da kann ich bei meinem 10 PS Sabb Diesel soviel Schub geben, wie ich will, das Schiff reagiert erst ab einer gewissen Fahrt durchs Wasser wieder mit genug Kursänderung. Da geht es oftmals rückwärts besser. Nun, das probiere ich halt immer wieder gern aus, damit ich nicht noch öfter die Dalben vor Brücken mitnehme. In der Schleuse halte ich mich mittig und kann so einfach an einem anderen Boot festmachen. Der Schleusengang geht recht zügig, aber danach bekomme ich dann alle Zeit der Welt zum Üben. Es dauert eine geschlagene Dreiviertelstunde, bis die Drehbrücke hinter der Schleuse bedient wird. In der Zeit hatte es ganz schön aufgefrischt. Erst als wieder ein recht großes Berufsschiff durch die Schleuse geht, öffnet die Brücke. Das Berufsschiff ist ziemlich schnell und ich habe Mühe, mich davon freizuhalten - aus den gerade erwähnten Gründen: Starker Seitenwind, das Boot will nicht durch den Wind; also doch besser nicht vor dem Schiff Gas geben, sondern warten, Rückwärtsschub und später durch. Ich schaffe es pünktlich zum Hochwasser in der Schleuse von Kornwerdersand zu sein. War allerdings auch nicht so schwierig, da der höchste Stand des Wassers heute um 14:00 Uhr zu erwarten ist. Also mein Tag. Wieder hatte ich zuvor Hand über Hand den Anker eingeholt und bin danach zur Pinne gegangen, um das Boot Richtung Makkumer Diep zu steuern. Früher war ich da natürlich nervöser und dachte, ich muss doch schon am Steuer sein, wenn der Anker ausbricht, um jederzeit das Boot sicher steuern zu können. Bei Sturm wäre das sicher auch heute noch richtig, aber selbst bei 5 Windstärken lässt sich doch ausrechnen, dass es 37 Irgendeiner von den Größeren hat erstmal direkt hinter der Brücke seinen Fäkalientank entleert. Ziemliche Sauerei, wie ich finde. Für den ersten Weg Richtung Harlingen steht der Wind eigentlich noch günstig. Halber Wind von 38

20 Backbord. Eigentlich hatte ich mir ja vorgenommen, im Watt nicht zu segeln, sondern unter Maschine zu fahren. Ich finde es halt sehr anspruchsvoll, im Watt zu segeln, weil man ja auch noch auf die Tonnen achten muss. Aber gut denke ich mir, ich könnte es ja mal mit der Genua probieren. Als alle anderen an mir vorbei sind, mache ich die Fockschot an Steuerbord fest (nicht dicht sondern gut gefiert) und ziehe auf dem Vorschiff die Genua nach oben. Vorher habe ich die Zwaantje einfach aufgestoppt. Der Motor läuft noch, allerdings im Leerlauf. Die Pinne ist nicht festgelascht. Ich will sehen, ob es so geht. Und es geht. Das Segel lässt sich ohne weiteres hochziehen, obwohl es windig ist. Trotz Strom und Wind kann ich in Ruhe das Cockpit aufsuchen, um jetzt die Pinne zu bedienen und nach und nach das Segel zu trimmen. Das Wetter ist sehr grau, und trotzdem gefällt mir jetzt das Segeln. Klar ist allerdings auch, dass das nicht lange so gehen wird. Ab Harlingen kommt der Wind direkt von vorn. Bei ablaufendem Wasser. Das wünscht man sich ja eigentlich nicht Wind gegen Tide macht einfach keinen Spaß. Da werden die anderen wohl wieder mal meinen Kiel beschauen können. Bis nach Harlingen macht es jedoch viel Spaß zu segeln. Bin mal gespannt, wie ich den Lappen gleich wieder nach unten bekomme. So im Watt bei ablaufendem Wasser das Segel bergen? Vor Harlingen in Höhe des Pollendamm hat man ja genug Platz. Ich starte die Maschine (Leerlauf) und setze die Genua etwas dichter. Die Pinne lasse ich einfach los und gehe nach vorne. Im Zweifelsfall luvt sie jetzt an und das könnte mir ja nur recht sein. Aus dem Grund hatte ich die Genua ja auch dichter gesetzt. Aber noch aus einem zweiten Grund: Sie fällt jetzt auch nicht so schnell außenbords. Das Bergen klappt sehr gut. Das Boot vertreibt auch nicht viel. Die Strömung nimmt uns auch in die richtige Richtung mit. Nachdem das Segel verzurrt ist, geht es jetzt unter Maschine weiter. Nun regnet es auch noch. 39 Das ist aber auch ein Geschaukel. Es stampft wie auf dem Ijsselmeer. Dafür ist die Geschwindigkeit besser. Ich frage mich, ob außer mir noch andere unterwegs sind. Bin ja ziemlich alleine hier. Ist aber auch nicht das schönste Wetter und die, die mit mir aus der Schleuse kamen, waren auch schneller. Als dann endlich Vlielands Hafeneinfahrt vor mir liegt, bin ich erstaunt, dass so wenig Strom steht. Bisher musste ich da doch immer ziemlich viel Gas geben bei der Einfahrt. Diesmal geht es einfach. Ist schon ulkig, wenn man länger nicht hier war. Im ersten Moment dachte ich noch, haben die jetzt hier auch Boxen wie auf Texel. Ja haben sie aber schon immer. Die sind nicht neu. Also wie immer schön weit durch und nach Hafenmeisteranweisung festmachen. Tja und so klein ist die Welt. Im Vorbeifahren sehe ich Wolfgang und Elke mit ihrem Seebär. Wir winken uns zu. Als ich dann festgemacht liege und die üblichen Aufräumarbeiten hinter mir habe, freue ich mich schon ziemlich, wie gut alles geklappt hat. Ich bezahle beim Hafenbüro direkt für zwei Tage morgen geht es in keinem Fall weiter. Am nächsten Morgen na ja vielleicht doch eher mittags, werde ich von Quirlgeräuschen wach. Nein, ich bin mir sicher, dass hier keiner einen Kuchen backt. Es wird wohl doch so ein Bugschrauber sein. Ich gehe zum Niedergang und sehe eine Bavaria 43 direkt gegenüber quer vor meinem Heck. Le Papillon mein Zahnarzt mit seiner Frau. So sehr wir uns doch finanziell unterscheiden, schön ist doch zu wissen, dass man auch mit kleinem Budget das Gleiche erleben kann. Ich winke und winke, doch die beiden sind noch zu beschäftigt. Erst am Nachmittag bemerken sie mich. Wir verabreden uns auf einen Kaffee, und ich gehe sie besuchen. Es ist schon erstaunlich, wie komfortabel so ein Boot sein kann. Bei Hans-Werner gibt es wirklich fast alles an Technik, was man sich vorstellen kann, bis hin zu Radar und Icemaker. Ja wirklich ein Gerät in der Größe eines Brotbackautomates zaubert ständig neue Eiswürfel. Klimaanlage und Mikrowelle fehlen allerdings. Dafür gibt es auch eine Gästetoilette mit elektrischer Pumpe. Da ist es mir fast peinlich, dass ich das Teil offensichtlich nicht richtig bedienen kann. Nun, das Seeventil war zu. Der Kurzbesuch dauert viel länger, als geplant. Schön, dass ich Urlaub habe so hat man richtig Zeit zum Klönen. Morgen werde ich in jedem Fall joggen. Ich probiere es tatsächlich aus, ich laufe barfuss- am Strand selbstverständlich. Ich habe in einem Buch gelesen, dass man so wieder einen natürlichen Laufstil 40