Spanning, sensatie en vooral ook opluchting en feest. Vmbo-t de wereld in het klein

Transcriptie

1 Spanning, sensatie en vooral ook opluchting en feest. Vmbo-t de wereld in het klein Het schooljaar 2008/2009 is wel een heel bijzonder jaar. Het is het eerste jaar dat er diploma s worden uitgereikt aan leerlingen op onze nieuwe locatie. Spannend was het aan het begin van het jaar toen jullie als vierdeklassers van de Leemweg, de Streekweg of zelfs van nog een andere school kwamen. Een nieuw gebouw, soms ook nieuwe leraren en vooral nieuwe regels. Daar moest nogal aan gewend worden maar in de loop van het jaar ging het steeds beter. Sensatie vooral bij de Londenreis van 4T en de Yorkreis van 4 BK, de opening met Vato Gonzales en de gezellige laatste lesdag. Die was dan ook voortreffelijk georganiseerd door een enthousiaste groep examenkandidaten Sensatie en opluchting na de laatste examens en vooral ook de uitslag. Veel geslaagden, maar ook verplichte herexamens en teleurstelling. Gelukkig slaagden er heel veel leerlingen en dat is reden voor feest. Zo n vmbo diploma is immers een prima opstap in het ROC of op de HAVO. Je hebt veel geleerd en wij zijn trots op jullie We vertrouwen jullie de toekomst dan ook volledig toe. Geniet de komende uren, weken, maanden van het succes, de vakantie en het mooie weer. Blader op gepaste momenten nog eens door dit jaarboek. Kijk met weemoed naar de foto van je eerste vriendje of vriendinnetje. Haal stoere verhalen op over die ene of juist die andere docent. Of misschien krijg je weer een nachtmerrie van dat ene, verschrikkelijke examen. Dit jaarboek geven we jullie als herinnering mee, veel gezondheid en geluk toegewenst namens alle medewerkers van onze locatie! Henk Keijman, locatiedirecteur Het leek ver weg. Het was ver weg. Maar nu is het er toch opeens; het eindexamen van vmbo-t in het nieuwe gebouw. Iets kan altijd maar één keer de eerste keer zijn. En dat geldt voor deze leerlingen. Jullie zijn de eerste die in dit gebouw hun eindexamen doen. Klaar voor de volgende stap in je leven. Niet alleen dat jullie als eerste examen doen in de nieuwe Oosterweg maakt het bijzonder. Maar ook de Maaswaal-geschiedenis. De meesten zijn gestart op de Veenseweg of op het toenmalige Junior College en via de Leemweg meeverhuisd naar het nieuwe gebouw. Er zijn lesuren van 60 minuten geweest, z-uren, de eerste leerplein-uren op de Leemweg. Kortom jullie hebben alle veranderingen van oud naar nieuw meegemaakt. Daardoor is het niet altijd makkelijk geweest. Maar, terwijl ik dit schrijf, zijn de examens in volle gang, jullie staan er goed voorbereid voor. Klaar voor het einde hier. Onlangs werd me weer gevraagd wat het vmbo-t zo bijzonder maakt. Dat is makkelijk. We hebben heel goede leerlingen die erg veel kans maken in het vervolgonderwijs en straks op de arbeidsmarkt. Dat is de overeenkomst. Maar de verschillen onderling zó groot: sommigen gaan naar de havo, andere kiezen voor Techniek, of een opleiding in de verzorging. Weer anderen kiezen voor de horeca en weer anderen gaan heel creatief verder. Weer anderen kiezen voor ICT of voor reclame en marketing. Weer anderen kiezen voor een opleiding in een blauw of groen uniform. Er dan zijn er nog veel andere keuzes die hier niet genoemd zijn. Daarmee is ons vmbo-t de wereld in het klein. Ik wens alle leerlingen van het vierde jaar heel veel succes toe. Deel je succes ook met ons en kom nog eens terug om te vertellen hoe het met je gaat. Het afscheid hoort erbij. We hebben samen veel bijzondere, leuke én verdrietige dingen meegemaakt. Daarom is afscheid nemen na deze bijzondere jaren niet makkelijk. Succes! Klaas Bergers Afdelingsleider vmbo-t 1

2 4T1 was een klas die van gezelligheid hield 4T1 een klas bestaande uit 18 meisjes en 7 jongens begon het schooljaar in een nieuw gebouw. Het contrast met het kleine oude schooltje aan de Leemweg was groot. Een grote, nieuwe, mooie school met een groot aantal nieuwe gezichten. Door de aparte VMBO T afdeling, welke te herkennen is aan zijn paarse kleur, kregen we toch weer het gevoel van het kleine gebouw aan de Leemweg. Niet alleen het gebouw, maar ook de regels waren anders. Dat was voor veel 4T1 leerlingen toch wel even wennen. Maar zoals bekend, passen jonge mensen zich snel aan een nieuwe omgeving aan. Al vlug waren we allemaal heel blij met onze nieuwe school. 4T1 was een klas die van gezelligheid hield. De grote meerderheid vond dat veel belangrijker dan leren. Spoedig bereikte mij als mentor dan ook de eerste klachten over de groep. Luidruchtig, geen inzet, kletsen, niet opletten en gezelligheid alom. 4T1 had nog niet door dat ze in een examenjaar zaten en was van mening dat het allemaal wel los zou lopen. Tijdens een van mijn donderpreken werd ik onderbroken door een leerling wiens naam ik niet zal noemen met de opmerking:,, Het komt allemaal wel goed schatje! Het ijs was gebroken en ik was overtuigd. Tijdens de examens zag ik de rode hoofden en hoorde ik ze kreunen. Maar het ware gezicht van de groep handhaafde zich ook in deze zware tijd. De enige vraag die ik kreeg was:,, Wanneer gaan we nou bqq en mogen we echt geen alcohol drinken? 17 meisjes en 7 jongens in één klas, dan moeten er wel bepaalde relaties ontstaan en na een paar maanden was de eerste verkering al een feit. Na een paar weken waren er de eerste ruzies onder sommige vrouwen. Uit alle macht probeerde ik het onderlinge geschil te blussen. Maar telkens als ik dacht dat ik het vuur meester was, laaide het weer op. Als de vrouwen uit 4T1 ruzie hadden dan smeulde het heel lang na, iets waar ik als mannelijke mentor wanhopig van werd. 2 Gedurende het schooljaar werd de inzet steeds groter en werd er harder gewerkt. De klas begon te beseffen dat er een diploma behaald moest worden. Ik hoop dat het besef op tijd bij de meesten is doorgedrongen, want ondanks alle leuke dingen zoals wokken, bbq, Londenreis, schaatsen, het Galafeest, etc. vind ik het uitreiken van de diploma s toch het mooiste. Mentor, Jo Toonen 4 VMBO-T

3 4T2 Augustus 2008, het begin van 4T2. Een nieuwe klas in een nieuw gebouw, met veel bekende gezichten, maar ook een paar nieuwe. Het is een gezellige groep en de nieuwe gezichten vinden snel hun plek. Het leuke aan de klas is dat er zoveel verschillende types in zitten: sportieve types en het glamourtypes, rustige types en types die overal wel wat over te vertellen hebben. Maar samen is het één klas en dat hoor ik ook van andere docenten in de loop van het jaar: een leuke klas en ze zijn ook hecht met elkaar. Het jaar dat voor ons ligt heeft wel wat te bieden: de reis naar Londen, het Gala, de Laatste Lesdag en ook dat ene, het Eindexamen. Maar dat is pas aan het einde van het jaar, eerst genieten van een reis naar Londen. Spannend, bij gastgezinnen. Daarover zijn al de nodige verhalen bekend van leerlingen die vorige jaar geweest zijn, maar daar is ook veel van overdreven. De eigen ervaringen vallen gelukkig allemaal mee. We bezoeken een wereldstad en lopen ons de nodige blaren op de voeten. Het was een hele belevenis, alleen dat rare links rijden, dat gaat nooit wennen. En dan zitten we weer gewoon op school, in het nieuwe gebouw. Anders, na de Leemweg. Het gebouw is mooi en 4T2 maakt gretig gebruik van de computers. Maar de nieuwe regels zoals niet in de pauzes op de leerpleinen, eten alleen in de aula, rookverbod op het plein en pas na de eerste bel naar de kluisjes, daar moeten we wel aan wennen. In het begin is het wel eens moeilijk, maar gaandeweg het jaar lopen dingen steeds soepeler. En ach.. we zijn ook een eindexamenklas, in staat tot goed overleggen en soms mogen we een beetje meer dan niet-eindexamenleerlingen. Eind november beginnen de gesprekken steeds meer te gaan over baljurken en bijzondere voertuigen, van limousines tot tractors. Het Gala is in aantocht. Een grootse gebeurtenis, prachtige jurken en strakke pakken. Sommige pakken nog iets te groot, maar op de avond zelf kijkt je naar de jongens en meisjes van 4T2 en je ziet jonge mensen op het stoepje van de grote wereld. Ze zijn bezig volwassen te worden. De schoolexamens zijn achter de rug, de meesten staan er goed voor. Een enkeling moet het vooral van de eindspurt, het centraal examen, gaan hebben. Maar nog een paar weken en 4T2 gaat na een welverdiende vakantie verder, die grote wereld in. Ik zal ze missen, mijn verschillende types. Heel veel succes met jullie verdere carrières! Maydy de Jong, Mentor 4T2 4 VMBO-T 3

4 Beste klas 4T3 Na de zomervakantie in 2008 zijn wij voortvarend met de doelstelling: het behalen van het diploma VMBO-T, van start gegaan. Niet voor iedereen was dit van meet af aan duidelijk! Deze hebben in de laatste periode nog een flinke inzet moeten doen. Op het moment dat ik dit schrijf, verwacht ik dat zij daar in zullen slagen. Wat mij in jullie het meeste aansprak waren de diverse karakters. Uiteenlopend van minimalistische inzet tot prestatiedrang. Ingrijpend, dit schooljaar, was het overlijden van de moeder van Guido. De vanzelfsprekendheid dat de ouders er altijd zijn en deze werkelijkheid heeft op eenieder van ons een grote impact gehad. Het bracht de klas nader bijeen. Tóch jammer is dat het organiseren van een gemeenschappelijke activiteit tot op heden met jullie tot nu toe niet is gelukt. Van mijn kant uit verwacht ik dat jullie op de vervolgopleiding jullie stinkende best gaan doen en uiteindelijk een mooie carrière tegemoet gaan zien (de economische omstandigheden moeten dan wel meewerken). 4T3, tot ziens, het gaat jullie goed! Marco Kok Mentor / docent economie 4 VMBO-T 4

5 5

6 Terugblik op 4T4. Ook dit jaar heb ik het genoegen gehad mentor van een 4T- klas te mogen zijn. Zo n examenklas is voor mij altijd iets speciaals. Het werd 4T4, een klas waar eigenlijk Marco Kok de logische mentor van had moeten zijn. Dit i.v.m. hun gezamenlijke keuze voor het vak economie. Door een misverstand werd deze klas aan mij toegewezen en dat vond ik echter helemaal niet erg. In deze klas zaten een aantal leerlingen waar ik al eerder mentor van geweest ben en ik vond het een uitdaging juist deze leerlingen naar het eindexamen te begeleiden. Daarbij komt ook nog dat er nogal wat dyslectisch zijn en omdat ook 4 van mijn eigen kinderen ook dyslectisch zijn, wilde ik er alles aan doen om te zorgen dat juist deze leerlingen kregen waar ze recht op hadden. Bij dyslectische leerlingen zijn er verschillende ontwikkelingen gaande! Bijna alle overige leerlingen kende ik nog van de tijd dat ze bij mij het vak Nederlands kregen en die wilde ik maar wat graag in mijn groep hebben. Bij het eerste tussenrapport werd al snel duidelijk dat sommige leerlingen zo n examenjaar veel te gemakkelijk opvatten en zich al rijk gerekend hadden. Dat viel dus even tegen. De meesten hadden echter maar èèn doel voor ogen en dat was slagen en zo goed mogelijk en dat lieten ze ook zien ook. Ieder jaar streef ik ernaar om van zo n examenklas een zo goed mogelijk geheel te maken: Een groep jongeren die wederzijds respect tonen en waar ( indien mogelijk) langdurige vriendschappen ontstaan, dus ook in het vervolgonderwijs en verdere leven. In een eindexamenklas is dat best moeilijk omdat ze in allerlei clusters verschillende lessen volgen en als mentor heb je ze maar bij 1 vak( in mijn geval was dat Nederlands) en bij de SOM-lessen. Ik denk dat ik hierin heel aardig geslaagd ben, gezien de opkomsten bij het uit eten gaan, buitenschoolse feestjes en niet te vergeten de Laatste Lesdagactie, waarbij ondergetekende midden in de nacht bezoek kreeg van een groot aantal 4T4-leerlingen die de gehele oprijlaan versierde met spandoeken met Bedankt voor dit jaar enz. erop geschreven. Dan voel je als mentor, dat je weer zo n groep hebt afgeleverd waar je met recht hèèl trots op mag zijn. In de onzekere wetenschap dat misschien niet alle leerlingen zullen slagen, kijk ik terug op een enerverend maar fantastisch schooljaar. 4T4 Bedankt! Rob Vermeulen 4 VMBO-T 6

7 4 VMBO-T 7

8 4T5 Omdat de eindexamens i n volle gang zijn mag ik als mentor gaan nadenken over het naderende afscheid. Wat vorig jaar een beetje onwennig begon als een nieuwe klas is ondertussen een behoorlijk rumoerige maar ook gezellige eindexamenklas geworden. Nu zou ik hier kunnen schrijven over het feit dat het allemaal niet perfect liep in het begin van dit schooljaar, hoe zowel leerlingen als ook docenten nog een beetje moesten wennen aan het nieuwe gebouw. Maar daar wil ik het nu niet meer over hebben. Volgend jaar is er ten slotte weer een nieuw gebouw, met daarin nieuwe vrienden en ook weer nieuwe docenten. Dat betekent dus weer wennen en misschien ga je daarna nog wel verder leren of besluit je om te gaan werken, en moet je dus nogmaals opnieuw beginnen. Daar wil ik het dus over hebben. Je diploma halen hier op het Maaswaal College is het begin van de rest van je leven. Je middelbare schooltijd besteedden velen van jullie aan MSN, of andere leerplein varianten. Je boeken lagen thuis, misschien wel in je kluisje, maar slechts zelden op tafel in de klas. Kauwgum kauwen, chips eten of snel even wat drinken kon ook prima tijdens de les. Huiswerk maken is een typisch onderbouwfenomeen, er zijn echt veel andere zaken die jullie aandacht opeisen. Het is dus het perfecte moment voor goede voornemens! Als mentor acht ik het mijn plicht om jullie hier nog een beetje bij te helpen. Decio komt voortaan altijd op tijd, Fatma en Arjan komen voortaan elke dag. Nikki, Sare en Merit laten ook eens een docent aan het woord, Joris, Kavish en Erwin gebruiken schoolcomputers waar ze voor bedoeld zijn. Teun, Remco en Melchior geven regelmatig toe dat hun nieuwe docenten gelijk hebben. Nienke en Chantal G. denken voortaan twee keer na voordat ze wat roepen en Chantal F. weet wat ze wil. Sjors, Mike en Dennis hebben niet alleen hun boeken bij zich maar er staat daadwerkelijk wat in, terwijl Amy en Lise juist een keer wat te laat zijn met het inleveren van hun werk, live dangerously girls ;-) Martijn, Maaike en Mickey gaan op tijd naar bed en zijn uitgeslapen en alert. Manon en Laura tenslotte gaan volgend jaar al de dingen hierboven juist één keer niet doen. Nu zou je kunnen denken dat ik niet ontzettend trots ben op klas 4T5, en niets is minder waar. Jullie waren namelijk vooral een lieve en gezellige groep die op de juiste momenten hard kon werken en op andere momenten goed konden ontspannen. Ik wens jullie het allerbeste toe en ik hoop dat jullie de rest van je leven met net zoveel plezier terug zullen denken aan afgelopen jaar als ik dat zal doen. Flip Hendriks 4 VMBO-T 8

9 Beste leerlingen van 4zwb1, Wat zijn die twee jaar voorbij gevlogen....samen hebben we veel meegemaakt en geleerd! We hebben jullie veel afwisseling en variatie geboden in zowel gebouwen, docenten, werkwijze en methodes. Saai en eentonig was het in ieder geval niet! Ook jullie waren bepaald niet saai te noemen, als groep waren jullie sprankelend en dynamisch! We hebben gemerkt dat voor sommige leerlingen deze variatie iets te veel van het goede was, de overgang van het veilige schooltje in Wijchen naar de grote stad Nijmegen was voor sommige leerlingen een regelrechte cultuurshock! Andere leerlingen hebben deze afwisseling ervaren als vooral erg spannend en leerzaam. We hebben geprobeerd tijdens deze twee jaren toch zoveel mogelijk veiligheid en zorg te bieden. We hebben samen veel leuke, spannende, gekke en ook wel nare dingen mee gemaakt. De nachtelijke herrie tijdens het introductiekamp in het derdejaar, de unieke uitwisseling naar Spanje, de start in het nieuwe gebouw, de aankomst als prinsessen tijdens het galafeest en een stormachtige reis naar York! Alle emoties zijn voorbij gekomen: dankbaarheid, blijdschap, opstandigheid en woede Het laatste jaar, het examenjaar, weer terug naar Wijchen, de nieuwbouw, de opening, Zou alles wel op tijd klaar zijn? De vertrouwde conciërge bij de deur, weer les van die strenge docent van het junior college, voor velen een veilige thuiskomst! Net nu we allemaal een beetje gewend zijn is het alweer tijd om het warme nest te verlaten en de wijde wereld in te vliegen op weg naar een mooie toekomst. Liefs Baukje Broekhoff 9

10 4zwb1 Lieve leerlingen van 4zwb1, Fijn dat ik jullie de afgelopen 2 jaar heb mogen volgen, ik heb er vaak van genoten! Jullie zijn een hechte club en een mooi stel meiden. En dan nu de wijde wereld in, veel succes en geluk met alles wat op jullie pad komt. Liefs Ineke Cremers 4hvb + 4hak Op de eerste lesdag zat mijn mentorklas, bestaande uit 16 leerlingen op mij te wachten in een lokaal. Eerst moest ik het lokaal weten te vinden, dat bleek voor mij net zo lastig als voor mijn mentorleerlingen. We gingen enthousiast naar beneden om daar aan de slag te gaan met graffiti. Er was mij van te voren verteld dat er een aantal aparte exemplaren in mijn mentorklas zouden zitten, die dag waren het allemaal keurige en lieve leerlingen. Naarmate het jaar vorderde vertoonde een paar leerlingen toch wat barstjes in dit keurige gedrag, maar als ik over de gehele linie terug kijk heb ik een heel fijn mentorjaar gehad. Een van de mooiste avonden van het schooljaar vond ik het Gala. Verbazingwekkend om te zien hoeveel tijd en aandacht sommige leerlingen hadden besteed aan hun outfit. De aankomst was al een feestje op zich, er waren een aantal leerlingen die echt een prachtige entree maakten. Daarnaast was voor mij als mentor het bootreisje naar York een hoogtepunt. Ontspannen sfeer en gewoon echt even alle tijd voor elkaar. Ik heb leerlingen nog nooit zo aandoenlijk mee gemaakt als in de York Dungeon. Als het had gekund waren ze op mijn rug geklommen. Niet dat ik nou zo n held was. Nu dan nog de diploma uitreiking, ik heb er ontzettend veel zin in. Ik weet zeker dat het een geweldige afsluiting wordt van het jaar. Tot dan, Sanne Heijmans 10

11 Examenklas niet benauwd voor onderzoek! De klas waarvoor deze serie lessen wordt voor bereid door mij is een VMBO 4 Kader klas met de sector Zorg & Welzijn. Dit betekent dat de leerlingen Biologie verplicht in hun vakkenpakket hebben. De klassen bestaat voornamelijk uit meisjes en een paar jongens. (19 meisjes en 2 jongens) Meiden die Zorg & Welzijn doen hebben vaak niet zo n goed beeld waarom Biologie voor hen verplicht is. De relevantie naar hun beroepskeuze zal daarom een bepalende factor zijn voor hun intrinsieke motivatie. Het is daarom aan mij om zo vaak mogelijk de link naar de sector Zorg & Welzijn te leggen. Dit is voor mij niet zo moeilijk omdat ik ook veel lessen geef in de sector Zorg & Welzijn. Biologie is in de sector Zorg & Welzijn ondersteunend. Het doel van het vak is om de leerlingen een basiskennis te geven om een beroep uit te oefenen waarbij kennis over de natuur, het milieu en het menselijk lichaam in het bijzonder. Mijn eigen doel hierbij is het activerende leren een sterke plaats te geven in de lessen. De leerlingen moeten zelf op zoek naar de antwoorden en conclusies van hun onderzoeksvraag. Het is hun eigen traject. Omdat niet alle leerlingen hier mee bekent zijn of het durven zelf te doen moet ik waken over de groepsprocessen. Elke les ga ik in gesprek over de voortgang en ontwikkeling van het samenwerken om de nodige informatie te vinden, te verwerken en eigen te maken. uit de methode erbij pakken. Zodoende moeten alle onderwerpen als anatomie en de functie en werking van ademhaling en gaswisseling behandeld worden. Als afsluiting behandel ik de aangepaste ademhaling van vissen d.m.v. het practicum met vissenkieuwen en eindpresentaties over de luchtwegaandoeningen. Reacties van leerlingen: Om dat je zelf het onderwerp kon kiezen en er zelf wat mee moet doen. Het is leerzamer want je bent zelf bezig. Ik leer nu op mijn manier. Zo kom je nog eens iets extra s te weten. Ik was nieuwsgierig naar de onderwerpen van de andere groepen. Met werkstukken haal ik ook hogere punten. Omdat ik me er zelf in verdiept heb snap ik het beter. Als ik het in mijn eigen woorden zet onthoud ik meer. Je leert heel veel over je eigen onderwerp, daardoor snap de andere onderwerpen ook et doen. Caissonziekte is erg interessant, ik had er nog nooit van gehoord. Het is leuk om als de docent de methode los te laten en de leerprocessen van leerlingen te begeleiden in plaats van voor te kauwen. En zo blijkt maar weer: een 4K-klas is ook niet benauwd voor een wetenschappelijk onderzoek! Matthijs van t Wout Ik wil een logische opbouw van de lessenserie. Ik wil deze keer starten met een vraagstelling vanuit de sector Zorg & Welzijn, nl. Wat is..? En dan een luchtwegaandoening. De onderwerpen die ik daarvoor gebruik zijn: COPD, hoogteziekte, Caisson, astma, rokerslong, verkoudheid, koolmonoxidevergiftiging, longembolie, longontsteking en hooikoorts. Daar wil ik de leerlingen over laten nadenken, uitzoeken, verwerken en presenteren wat ze daarover weten. Aan de hand van de niet opgeloste problemen en niet beantwoorde vragen wil de lesstof 11

12 VAARWEL! Geachte lichting 2009, Enige weemoed maakt zich van mij meester nu dit fantastische jaar alweer afscheid neemt. Jullie hebben je dit jaar een fantastische groep getoond die er echt keihard voor heeft gewerkt. Eerlijk is eerlijk: dat had ik vorig jaar niet gedacht. Jullie waren in 4 HAVO een turbulente groep waarmee je kon lachen, maar waar veel docenten en ik ook aardig wat te stellen had. Laten we het er maar op houden dat jullie vorig jaar een soort gemeenschappelijke puberteit hebben doorgemaakt én afgesloten. Dit jaar zijn jullie ervoor gegaan en een fantastische groep geworden. Onder leiding van jullie bekwame mentoren en de docenten hebben jullie als eerste lichting Nieuwe Tweede Fase een voorbeeld gesteld. Komende lichtingen zullen er nog een hele kluif aan hebben om dat te verbeteren. In ieder geval en hopelijk hebben jullie nu ook loon naar werken: een diploma. De middelbareschooltijd wordt door iedereen anders beleefd. Sommige mensen kijken er met plezier op terug en anderen willen er nooit meer aan denken. Alles wat daar tussenin zit komt ook voor. Vrijwel iedereen is het er wel over eens dat de tijd die jullie nu tegemoet gaan één van de mooiste tijden van je leven kan worden. De studententijd waar jullie je nu voor hebben gekwalificeerd biedt ongekende mogelijkheden tot ontplooiing en ontmoeting. Beloof me ervan te genieten én er iets van te maken. Het ga jullie goed! N. A. van der Graaff, afdelingsleider HAVO T.F. 12

13 Beste leerlingen van 5HA, Het is gedaan, het zit erop. Als je nu omkijkt zie je vijf (of zes), Maaswaal College-jaren achter je liggen. En wat zou je je hiervan nog herinneren over pakweg twintig jaar? De leuke activiteiten in de brugklas? De keer dat alle klassen naar de Efteling gingen? Wellicht het spannende optreden bij MaasWaalLive? Of toch het dagje naar Parijs of een klassenuitje naar WalibiWorld? Iedereen neemt zijn eigen herinneringen met zich mee, en iedereen heeft het Maaswaal College op zijn eigen manier beleefd. Maar een ding geldt voor jullie allemaal: dat je met een diploma de deur uitstapt. Een diploma dat vele deuren voor jullie opent. De juiste deur kiezen is niet makkelijk, en soms moet je meerdere deuren proberen voor je juiste pad hebt gevonden. Maar dat eenieder van jullie er gaat komen, daarvan ben ik overtuigd. Jullie zijn allemaal, een voor een, individuen met je eigen kwaliteiten, met je eigen verhaal en soms met je eigen tegendraadsheid. 5HA is nooit een eenheidsworst geweest. Ieder maakte zijn eigen keuzen en deed zijn eigen ding. Dat advies wil ik je graag meegeven voor de rest van je leven. Kies voor dingen die jij belangrijk vindt. Laat je niet opjutten door een groep. Met de bagage van de afgelopen jaren, krijgen jullie dat volgens mij prima voor elkaar. 5 HAVO A Beste leerlingen van 5HA, ik wens jullie heel veel moois en goeds toe. Voor nu en voor de toekomst. Ik hoop dat jullie zo nu en dan met genoegen terugdenken een de jaren op het Maaswaal College. En loop vooral een keertje binnen als je in de buurt bent. Het ga jullie goed! Joost Schellekens 13

14 Beste mentorleerlingen, Nog éénmaal deze aanhef. Eindelijk is het zo ver: de eindstreep is bereikt, je HAVO-diploma is binnen, de middelbare schooltijd is afgesloten, beëindigd! Toen je aan het begin stond van je middelbare schoolcarrière (of zelfs aan het begin van dit laatste schooljaar) leek het nog zo ver weg, voor sommigen zelfs onbereikbaar. En nu is het toch al daar: het moment waar je zo naar toe gewerkt, of op z n minst naar uitgekeken, hebt. Je hebt een belangrijke mijlpaal bereikt: wees er trots op, geniet er van, vier het!!! Het was voor allen immers een intensief, spannend jaar. En niet voor iedereen was het halen van deze eindstreep op voorhand een uitgemaakte zaak: drie toetsperiodes, profielwerkstuk, presentaties, diverse werkstukken en als klap op de vuurpijl en goed voor de nodige spanning het centraal schriftelijk examen: drukte, stress, spanning genoeg. Als mentorgroep waren jullie een zeer divers gezelschap. Verschillende vakkenpakketten, verschillende interesses, hobby s en nevenactiviteiten. Dus als groep niet zo herkenbaar of aanspreekbaar. Des te meer hebben velen van jullie zich als individu hier op school gemanifesteerd en daarmee de school mede gemaakt tot wat zij is: een plezierige, goede school met een gemoedelijke, prima sfeer. Niet dat je je daarvan altijd bewust bent (geweest), maar ik voorspel dat je daar in de toekomst nog wel eens op die wijze aan terug zult denken. Voor die toekomst, met als startpunt het HAVO-diploma!, wens ik jullie allemaal voorspoed en succes. Fons Bartray 5 HAVO B 14

15 This must be heaven! Elf jaar geleden werd ik voor het eerst mentor van een brugklas! Ik was mentormama van 29 schattige, vrolijke, dol enthousiaste bruggers en voelde me echt een kloek die waakte over haar kuikens. Heel soms had één van mijn koters zijn of haar huiswerk niet af, nog minder vaak kwam er iemand te laat op school (en dan had dat altijd nog een goede reden ook) en maar liefst één keer in dat hele schooljaar werd een van de jongetjes uit mijn groep uit de les verwijderd omdat hij tijdens de ongetwijfeld boeiende biologieles had zitten kleuren in zijn agenda in plaats van aantekeningen overnemen van het bord. Al met al was mijn taak als mentor dat jaar dus niet gering: een aai over de bol hier, enkele bemoedigende woorden daar, het verwerken van wel één hele gele kaart et voilà het jaar was om en ik vond het mentorschap top (maar bovenal een eitje!). Twee jaar later werd ik gebombardeerd tot mentor van een havo 4! En dat was andere koek, kan ik u vertellen. De eerste gele kaart werd al op dag twee van het nog verse schooljaar met een big smile gescoord ( die vent van wiskunde is écht compleet gestoord! ), de leerling die het vaakst te laat kwam werd beschouwd als een held en over het op tijd af hebben van huiswerk wil ik het hier niet eens met u hebben. Ik was nu mentor in de bovenbouw van het havo en dat was zo totaal anders dan dat eerste jaar met de brugklassers. En leuk dat ik het vond! Bij deze club leerlingen voelde ik me thuis! Vanaf dat moment ben ik elk jaar mentor geweest van óf havo 4 óf havo 5: dikwijls een hele pittige klus (zeker de afgelopen vier jaar), maar tegelijkertijd altijd uitdagend. En dus was ik begin dit schooljaar helemaal klaar voor de volgende ongetwijfeld lastige klus. Maar liefst 28 leerlingen uit het eindexamenjaar (uit de klassen 5hc en 5hd) moesten naar de spreekwoordelijke eindstreep worden getrokken. Ik vermoedde vele kleine (of grotere) conflicten, hield rekening met notoire te- laat- komers en spijbelaars, verwachtte aanhoudend gezeur van dwarse tienermeiden en baldadig getreiter van vervelende puberjongens, maar (vrijwel) niets van dit alles! Meer dan eens heb ik me het afgelopen schooljaar afgevraagd of ik wel echt mentor was van een havo 5. Vaak heb ik bij mezelf gedacht: Als er al leven is na school, then this must be heaven! Uiteraard was er heel soms heus wel een leerling met een serieus probleem, vanzelfsprekend kwam er wel eens iemand te laat en heb ik zelfs een paar gele kaarten in mijn postvak kunnen bespeuren, natuurlijk was niet elke les een feest en werd er wel eens geklaagd. Maar als ik terugkijk op het afgelopen jaar met jullie, dan zie ik vooral een hele makkelijke, gezellige, sociale, prettige groep tienermeiden en jongens van wie ik zeker weet dat ze een hele mooie (en liefst onbezorgde) toekomst tegemoet gaan. Toegegeven, mijn dikke buik maakte het mentormama gevoel dit jaar nog specialer en intenser. Het was voor mij een groot genot voor één jaar jullie schoolmama te mogen zijn. Beste Desi, Josan, Noor, Janske, Manon, Esther, Niek, Brian, Anne, Yasmine, Kira, Bridget, Rosanna, Jim, Maaike, Loes, Margot, Haico, Bram, David, Emmalie, Arjan, Nikki, Siem, Sven, Joyce, Cansu en Ted, Moge het jullie meer dan goed gaan in de rest van jullie leven en onthoud één ding: Be yourself, no matter what they say! Chantal van Summeren 5 HAVO C 15

16 EH BIEN, LES VOILA MES ELEVES DE 5 HAVO Een leuke groep, Een meiden-groep, Een heel gezellige groep, samen. In 4 Havo een klas, nu een mentorgroep. 21 meiden, en Joeri. Dat was in het begin even wennen voor hem, maar later ging het wel, en in Parijs had hij Bart bij zich. Gezellige lui, Meestal heel ijverig, hard werkend, Soms niet uit bed te krijgen, Soms heel stil, Soms eindeloos giebelend, Soms bedroefd en verdrietig ( bij de crematie van de moeder van Anouk ), Soms uitbundig (als Myrte weer eens lachend en zingend de klas binnen kwam ) Allemaal verschillend, allemaal anders, maar ook al : ieder zichzelf! En dat was het mooie van deze groep: jullie waren hartelijk en open naar elkaar,iedereen mocht zijn en kon zijn wie hij/ zij was.blijven zo! 5 HAVO D We hebben vaak samen gegeten in 4 en in 5 Havo altijd gezellig. We hebben 2 leuke dagen in Parijs gehad : brrrr, koud, toch veel gezien en ook nog gewinkeld. En maar geen disco. Anouk Aimée Ik heb jullie zien groeien in die 2 jaar, problemen zien overwinnen ( soms op school, soms anders ). Jullie zijn meer volwassen geworden! En dat is prachtig om te zien, als mentor. En nu sta je daar: stralend en eigenlijk al weg van school. Allemaal aan het begin van een nieuw stuk leven maak er wat moois van! Een mooie herinnering, deze groep mooie mensen, mijn laatste mentorgroep. Fietje Penders 16

17 Beste examenkandidaten Op het moment dat ik dit stukje schrijf zit de eerste week van het centraal schriftelijk er al weer op. Een korte week, gevolgd door een mooi lang Hemelvaart weekend. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben ondanks de stress die het examen voor een aantal van jullie met zich meebrengt. Het werd jullie ook niet makkelijk gemaakt. De start van het examen met het onderdeel Nederlands zal voor veel kandidaten niet geweest zijn wat ze ervan verwachten, voor jullie docenten overigens ook niet. Zoveel open vragen waren de laatste jaren ook niet gebruikelijk. Gelukkig vielen de examens erna mee. Sommige waren pittig, af en toe moest er een vraag geschrapt worden, maar volgens jullie docenten waren ze wel te doen. Ik heb dan ook goede hoop op een mooi slagingspercentage. Jullie stonden er als groep ook mooi voor, er is hard gewerkt voor de schoolexamens! En dan de grote wereld in. Ik ben best jaloers op de periode die nu op jullie wacht. Ik zou mijn studentenleven graag nog eens over willen doen. Het gevoel dat de hele wereld aan je voeten ligt heb ik daarna niet meer zo sterk gehad. Ik wens jullie dan ook veel plezier tijdens jullie studie en ik duim voor degenen die moeten inloten. Jacinta Laan 6 VWO 17

18 Beste Björn, Sjoerd, Bram, Anika, Charlotte, Erik, Anouk, Esther, Rianne, Dennis, Daisy, Lisa, Jordi, Cherelle, Max, Miriam, Nick, Booy, Tom, Roy, Martijn, Matthijs, Marthe en Bob, Het is donderdag 14 mei uur. Morgen moet ik dat stukje inleveren voor het jaarboek 2009 over de 6VA-ers (dat zijn dus jullie). Waarom dat uitstelgedrag, dat last-minute-management? Zo lastig is het toch niet!? Of toch wel; want ken ik jullie echt een beetje? Ja sommigen best wel, maar anderen helemaal niet. Toch waren jullie allemaal twee jaar lang mijn mentorleerlingen. Misschien komt het doordat ik vond dat de meeste tijd die er beschikbaar was aan het vak Nederlands besteed moest worden, of doordat we op 5 VWO helemaal geen mentoruur hadden. Maar misschien lieten sommigen van jullie je ook gewoon niet echt kennen. Ik herinner me de eerste bijeenkomst met jullie als groep tijdens het mentoruur nog heel goed. Een van jullie formuleerde het groeps gevoel treffend: Ach meneer, wij zijn al die jaren nooit een groep geweest, dus we zullen dat ook niet meer voor elkaar krijgen. Verschillende karakters, andere voorgeschiedenissen, bijna alle 5 vwo-doubleurs in 5VA, ik weet de oorzaak niet. Maar een keer dit jaar en een keer vorig is het toch maar wel gelukt samen uit te gaan eten, terwijl er maar één (of twee) van de vijfentwintig ontbrak. Het is jammer dat we er dit jaar een zijn kwijtgeraakt Jullie waren een mixture van kleine vriendengroepen met een paar groepjes van twee en enkele individualisten. Een grote groep van jullie vroeg om veel aansporing, maar een aantal ging ook zijn eigen weg. Al gauw maakten jullie me duidelijk, dat ik niet te veel tegen jullie hoefde te zeggen: We kennen onze verantwoordelijkheid wel; andere dingen buiten school zijn (ook) belangrijk; we redden het wel!. En door de vernieuwde tweede fase hijgend in de nek ging bijna de hele klas van 5V over naar 6V en nu ik dit schrijf blijkt ieder van jullie een goede kans te hebben om met het diploma op zak de nieuwe wereld in te stappen. En dat is toch maar mooi je eigen verdienste. Ik herinner me een aantal mentorgesprekken over: naar welke universiteit of hogeschool? Bij de een gebeurde dat heel uitvoerig, met een ander was dat nauwelijks nodig en sommigen bleven die keuze maar uitstellen. Maar ik ben nu al benieuwd te horen tijdens de oudleerlingendag over zo n anderhalf jaar hoe jullie het maken na een (eventuele) propedeuse WO of HBO. Ik wens jullie na het verlaten van het Maaswaal College alle geluk in je verdere leven en. Blijf vooral genieten. Joost Angenent 6 VWO 18

19 6 VWO 19

20 Beste leerlingen van 6 VWO, Eigenlijk had hierboven moeten staan: Beste leerlingen van 6VC, want dat zijn/ waren mijn mentorleerlingen. Maar dat voelde in zoverre vreemd aan, dat die benaming eigenlijk niet toereikend is. Zoals het er nu staat klopt overigens ook niet. Want wat wil het geval? Onder de leerlingen van het huidige 6 VWO bevinden zich er nogal wat waar ik ooit mentor van was. Van sommigen toen ze in de 4 e klas zaten, van anderen toen ze in de 5 e zaten en van een club die nu examen gedaan heeft. Van sommigen zelfs in de 4 e, de 5 e én de 6 e. De meeste andere leerlingen heb ik wel ooit in de klas gehad. Vandaar. En dan is het nu zover. Iedereen verdwijnt van het Maaswaal College, althans dat is te hopen (dit is positief bedoeld!). Meer of minder getalenteerd, hard of minder hard werkend, meer of minder fortuinlijk; ik ga hier geen namen noemen. In ieder geval stuk voor stuk aardige mensen, die ik in mijn leven heb mogen ontmoeten. Allemaal mensen waar ik in zekere zin verknocht aan ben geraakt, maar voor wie het nu tijd is om aan iets nieuws te beginnen. Ik hoop dat jullie allemaal toch in ieder geval met enig plezier terugkijken op je middelbare schooltijd en dat jullie allemaal nog een lang en genoeglijk leven tegemoet gaan. Ik wens jullie allemaal heel veel succes toe met alles wat je in de toekomst onderneemt. Dat het geluk jullie mag toelachen. Hartelijke groeten en hopelijk ooit tot ziens, Jos Keersmaekers Lynn 6VB Over Wieteke Wieteke is iemand die ik heel erg bewonder. Ze maakte ondanks vele verwachtingen haar school af, terwijl ze ook voor haar dochter zorgt én nog tijd heeft voor haar vriendinnen. Met Wieteke kun je praten, uitgaan, samenwerken en altijd lol hebben. Begin vorig jaar zag ik nog een lief, rustig meisje, maar nu ken ik ook de grappige Wieteke, die heel verassend uit de hoek kan komen (zei WIETEKE dat?!). Ik weet zeker dat ze het als ze gaat studeren ook goed zal doen en ik wens haar heel veel geluk! Over school Na 6 jaar hebben we een super leuke vriendengroep, die samen uitgaat, de Spice girls nadoet, gekke verjaardagscadeaus verzint en ook nog naar school gaat. Wieteke Vrieling 6VB over Lynn Heijthuijzen Ik ben Lynn heel erg dankbaar, omdat ze mij, als buitenstaander, omdat ik zwanger was, heel erg heeft geholpen. Eerst kende ik haar eigenlijk helemaal niet, maar het laatste jaar hebben we elkaar steeds beter leren kennen. Ze is iemand die geen genoegen neemt met een zesje en dat vind ik knap. Eerder nam ik zelf altijd wel genoegen met een zesje, maar eigenlijk ben ik dankzij Lynn (en anderen) gaan inzien dat ik meer in me heb. En ook heb ik geleerd dat populariteit niet het belangrijkste is, maar dat je met mensen die gewoon zichzelf zijn veel meer lol kan hebben. Wat ook wel grappig is, is dat Lynn en ik soms best iemand heel erg belachelijk kunnen maken, dan geeft Lynn de voorzet en ik kop het er dan in, maar dan geeft ze mij altijd de schuld!! (Lynn je snapt het wel hè!) Lynn is een erg intelligent iemand, als ik iets niet weet, weet zij het wel. Behalve 1 ding: volgens Lynn is Israël een Europees land, omdat het meedoet aan het Eurovisiesongfestival! School Graag wil ik ook de docenten bedanken, met name: Mevrouw Laan, Mevrouw Pauwelussen en Mevrouw Goldhoorn. Zij hebben mij erg geholpen, toen ik zwanger was en ze hebben mij de mogelijkheid gegeven om dit jaar een diploma te gaan halen. Het laatste jaar was overigens wel het leukste, gekste en grappigste jaar van de 7 jaar die ik op school heb gezeten! 20