Inhoudsopgave. Jubileum-binder nr 2OO3l2. Voorwoord

Transcriptie

1 $ $ È s' 3 o È o I s) q) I $ q) \ g

2 Inhoudsopgave Jubileum-binder nr 2OO3l2 Voorwoord Geen jubileumboek maar een speciale uitgave van dê SNeLbinder voor al onze leden en bezoekers van de Fleiinie van vandaag, 4 oktober 2003, Dit nummer, dikker dan ooit en met êen dubbele oplage, barst van de herinneringen aan 55 jaar Nicolaas en aan de niet minder spraakmakende PIUS. Vele oud-leerlingen hebben hun, vaak zéér herkenbare, herinneringen opgeschreven, Veel posilieve herinneringen, maar ook zaken met een kíitische noot, die vaak niet minder herkenbaar zijn. Daarnaast komen twee oud-docenten aan bod, die de leeftijd der zeer sterken bereild hebben. De voorpagina van deze SNeLbinder illustreert de veranderingen van lokati en de uiteindelijke niêuwbouw eind jaren '50. Dit is de situatie waar het huidige SNL in de komende vijí jaar weer opniêuw mee in aanraking komt: de voorberejding voor nieuwbouw diê toch rond 2010 wel gerealiseerd moel zijn. Dat het jaadal niet met meer nauwkeurigheid te zeggen is, valt in het niel bí de brief van de eerste reclor twee maanden voor de start van het SNL in "lk hoop u spoedíg gunstige berichten te mogen toeendal omtrent de huisvesting". Het SNL gaat voodopig verder in haaí huidige gebouw. Namens vele oud-leêrlingen Íeliciteren wij het SNL van harte mel haar 55 jarig bestaanl Geert RolÍ, René Leijen, Leon de Rooij, Koos van Langen SNeLbinder

3 En zo begon het... De geschiedenis van het SNL begint op 27 juli 1948, als pater L. van MarÍewijk een brief stuurt "aan de Ouders of Voogden dêr leerlingen van het Sint-Nicolaaslyceum". Daarin verhaalt hij over de "zwerftochten" die hij gedurende zêven maanden door Amsterdam heeft gemaald, "en de ondervindingen daarbij opgedaan bij het zoeken naar schoollokalen, of ruimte diê daartoe dienstbaar gemaald zou kunnen worden". Van Manewijk beschrijft kleuríijk hoe hrj daarbí te werk ging: "in den beginne aazelend en zoekend, afgaand op een weer aankloppend, de wijze van de weduwe uit het evangelie". gerucht, later iêts brutaler binnendringend en inspecterend, ingelicht door personen die op de hoogte waren; tenslotte doordringend tot de hoogste instanties, telkens Het complête verhaal moet maar bewaard blijven voor een jubileumboek, schrijft hij verder. Dat van het vijfentwintigjarjg bestaan lijkt hem wel wat. Zijn verhaal woídt uíteindêlijk gepubliceerd in het jubileumboek van 1998, blij het vijftigjarig bestaan dus, maar een kniesoor die daar op let. Wie dat verhaal nogmaals wil lezen, pakke dit boek, getiteld '50 Jaar Erkend Talent', waarin de bewuste brief van Van Marrewijk integraal is opgenomen, Ook in het prachtige '48-88' boek is veel over de schoolgeschiedenis opgelekend. steld. Op 8 september 1948 werd de school ofiicjeel en plechtig geopend, met een heilige mis in de Sint N icolaaskerk (waar andeís?). Fr was een openingsvergadering hêt Arnerican Hotel aan het Leidseplêin en een dag later, donderdag I september 1948, was de eerste lesdag. Achtenzeventig leerlingen in drie parallelklassen, drie lokalen waaruan eentje als kapel was ingericht, en acht leraren, waarvan vieí paters en vier "lekenlerarên", in de oude jongensschool van de Sini lvlagdalenaparochie, net hersteld omdat er een vliegtuig op neêrgestort was, aan de Westzaanstraat 61. Het SNL bestónd! En zo eindigt het? Toch ontkomen we ook in deze reunie-uitgave niet helemaal aan dê schoolgeschiedenis, zeker nu steeds duideli.iker wordt dat het SNL binnenkort weer van lokatie moêt veranderen. Aan het rijtje Wes anstraat, Van Beuningenstraat, Da Costastraat, 't Zand, Prinses lreneslraat wordt de komende jaren een ander adres toegevoegd. Want wat gebeurt er allemaal aan de Zuidas? ls in die planne nog ruimte voor het Nicolaas? Een tijdje terug was sprake van vestiging van een museum, oí althans een dependance van het Stedelijk Museum. Die plannen zijn van de baan, maar andere plannen kwamen én komen ervoor in de plaats. Het oude klooster is al 'ingepikt' door he1 Sandberginstituut, de vervolgopleiding van de Fietveld Academie, De oude kerk is een SNeLbinder De rest van het verhaal moge daarom als bekend woíden vêrondêrultrahi podium voor frlm- en videokunst, geèxploiteerd door de Stichting Cinema Zuid. Theaterproducent Joop van den Ende gaat z'n derde musicaltheater bouwen, vlak bij station Bai; de nieuwbouw aan de Mahlerlaan groeit elke dag, het WTC breidt alsmaar uit. Er komt een gigantiscne vid@wa bitt het Zuidplein, en op het parkeerteríein aan de Beethovenstraat is een lunchrestaurant verschenen voor de zakenmannetjes uit de omgeving. í.w,}atl,o En de school, ónze school? "Op meerdere plekken aan de Zuidas komen culturele voorleningên, maaí één locatie wordt aangeduid als de 'Museumkavel'. Het museumgebjed ligt aan de rand van het Beatrixpark aan de oostzijde van de Bêêthovenstraat. De kavel bestaat uit ongeveer vierkante meter, waarvan zo'n vierkante meter beslemd is voor een museum/of musea.' Officiêel staat het er niet, maar deze kavel is wel de SNL-kavel. Volgens het laatste nieuws op de Zuidas-website ( ondezoei<t de gemeente Amsterdam samen met enkele vastgoedbedríven of dit een goede plek is voor een designmuseum oí een designlab. "Een voomaarde voor de bouw van een museum is dat zoveel mogelijk van de bestaande bebouwing vanuit het Beatrixpark wordt veíplaatst." Het project moet in 2007 starten, dus binnenkort zal er meer duidelijkheid (moeten?) komen over de toekomst van de school. Zekêr jlï dus wel dat de volgende Nicolaasreunie niet meer aan de Prinses kenestíaat wordt gevierd... 3

4 Westzaanstrcat 61, waar het aoít began Het gebouw toen en nu Een reènie, dus eên jubileum-editie van de SNeLbinder? Bij vorige jubilea was dat nog wel eens het geval. De redactie heeft echter gemeend het dit keer iets anders te doen. De 'ofnciële' schoolgeschiedenis is immers al vele malen op schrift gesteld, er zijn voldoende jubileumboeken bêschikbaar en nog zo veel ándere zaken die aandacht veídienen. Daarom een iets andere jubileum-binder dan u wellicht gewend bent. Geen historisch ovezicht, geen traditionele geschiedschrijving. Maar toch is de Binder niet compleet zonder een 'toen en nu' rubriêk, zoals aan de voorpagina van deze Bindêr al te zen ts. Noodbarckken aan 't Zand, 1959 Een kort oveeicht van de verschillende schoollocaties, Een aardijksku ndelokaal, 1961 Het SNL n4 m ulti mediaal ingericht SNeLbinder

5 De leraren, toen en nu Ook het lerarencorps veranderde. Het groêide uiteraard, net als het aantal leerlingen. Maar er zijn meer verschillen, zoals blijld uit deze íoto's. Het eeíste \ercra1 co íf Ê, schdiaaí Staand vlnr: Eders (w0, van Buuen (ot), Hetkaft (n, Duíndan (ak), Beldeik hl, Ruth (gs); Zttend vtnr: Bliboom (o) met Van Manewík l\lotons (A N het onderyijzend persond, schoolkaí De leerlingen, toen en nu In 1948 b gon het Nicolaas met drie eeísie-klassen. toen ai B en 1C genêien. VUfenvijftig jaar later let zo'n SNL-klas er natuurlijk gêheel anders uit. Dit is een eindêxamenklas van Kas 14, 1948 Endexamenldas VWO 2003 SNeLbinder

6 En verder... beslaat het leven uit formulieren, zo is alom & iedereen bekend. ln ons leven vullen we dagelijks vele formulieren in, die dan weer wor den opgeslagen in computers en zo ontstaat een wereld vol dalabestanden. De somberen onder ons roepen dan iets over'big brother', anderen volgen gedwee de aanwijzíngen op het formulier en weer anderên herlnneren zich dat ze ooit jong, bevlogen en misschien zelís anarchistisch waren en vuilen die formulieren soms helemaal niet in. Eén formulier dat vele duizênden oud-leedingen van SNL wél nauwgezet invulden - oke, soms werd een handtekening van papa of mama wel eens vervalst was het De oprichter Eders in deze Binder staan interviews met twee SNL ers van het eerste uur: pater Van der Vleuten, oud leraar geschiedenis, en de heer Veldman, voarmalig letaar wiskunde. Natuurlijk hebben we geprabeerd oak de oprichter van het SNL, pater Van Marrewijk, aan het woord te laten. Hij is inmiddels 98, maar een gelegenheid hem te interviewen deed zich helaas niet voot Daarom daen we het, bij wijze van eerbetaan, maar met enkele herinneringen. Bij het 25- jaar bestaan, in 1973, verscheen in de Tobbe een stukje van wiskun deleraar Hders, waarin hij herinne ringen ophaalt aan pater Van Marrewijk. HEBINNERINGEN "Vijf en twintig jaar geleden richtte pater van l\,4arrewík het Sint Nicolaaslyceum op. OÍschoon hij in uiterlijk optreden weinig met de goede, zachtaardige Sint gemeen had deelde hij met deze zijn liefde voor kinderen en zijn grote hart. Opmerkelijk was bij hem zjjn sobere leefwijze en onvemoestbare werkkracht. Hij werl<te niet alleen de hele dag in onze eerstê nederzetting in de Westzaanstraat, hij sliep er 's nachts dikwijls. I rli ;li.l;yii::..:e liii::ii: -,; I.t! ai,.:r,l!:a,::r: I absentiebrieíe dat je bij pater Lauwers moest inleveren. Ook zo benieuwd hoeveeleerlinoen voor Als een pionier rooide en wiedde hlj, zaaide voorzichlig en haalde dankbaar de eerste bescheiden oogst binnen. Van zijn docenten verwachtte hij een zelfde inzet. Op mooie wintermiddagen werd er sporadisch wel eens ijsvru gegeven. Er was toen nog geen Jaap Edenbaan dus het vertier werd op sloten en kanalen gevonden. Het bêgin van de Haademmervaart was een geliefkoosd vezamelpunt. Hij telde daar stiekum, soms hardop, de koppen van de aanwezigen, zowd leedingen als leraren en uitte zijn misnoegen als het aantal beiderzijds hem niet aanstond. Hoekig met lange halen, schaalste hij vooropj overschatte natuurlijk nog wel eens zun krachten. lk heê inner mij dat we beiden, na een iochtje naar Haarlem, in Sloterdijk leruggekomen uitgeput neezegên en geen pap meer Konoen zeg gen. In het handhaven van de tucht was hjj onverbiddelijk. Op de gangen moest gezwegen worden dus werd êr gezwegen. Een les duurde 50 minutên dus moest er 50 minu ten les worden gegeven; hij controleerde dat. Af en toe werd de hun excuses ook de achterkanl nodiq hadden? spanning in de ketel 1e hoog en vloog de deksel êr af. De vlam sloeg in de pan en hel was feest voor de jeugd. De sneeuwballen spatten uiteen tegen de klassewanden, een ei werd midden onder de les tegen het bord kapot gegooid en drilde langzaam naar beneden, dê kopspijkêrtjes vlogen als nijdige wespen door de klas. Eén klas zorgde lijdens de tekenles voor Íeestelijke illuminatie mêt kaarsjes, en weigerde ze, ondanks stratfe drejgementen te doven, een andere trok op dikke dinsdag in carnavalsuitrusting dê school door en lokte alle andere werkwilllgen naar buiten. Waar is de goeie ouwe tijd gebleven dat je bij het binnentreden in je klas 's morgens een doodskop op de lessenaar kon vinden en wal knekelljes op je stoel, vers opgedolven uit het nabij gelegen kerk hof waar Potgieter nog begraven lag. We misten in de eerste lijd vee, we hadden alles. lk verlang nog wel eens terug naar die t ]d.' A.A.[,4. Elders, 1973 SNeLbinder

7 De oudste en de jongste... Een re,nie wordt bezocht door mensen van ve[e leeftijden. Het SNL startle n 1948, de leerlingen van de drie parallelklassen 14, 1 B en 1C waren toen een jaar of twaalf. Dat betekent dat er nu al Ílink wat SNL'ers officieel met pensioen zijn. ln totaal bedraagt het aantal oudleerlingen ruim elfduizend! Een van de oudste oudleerlingen die de re1nie vandaag bezoekt (overigens bu lange na niet de oudste oud-leeri,,hg), /b Hans Sitters (van 2 juni 1937) die van 1950 tot en met 1952 op het SNL zat. Zo'n beetje de jongste bezoeker van vmdaag ils Cindy Cocx ívan 20 september 1985), díe in 2003 haar Atheneum-diploma behaalde. Beíden blikken terug. HANS SITTERS misschien? Al spoedig lag ik regelmatig met hem overhoop. lk liep niei ne vingers van en ook dat werd snel niêt. [,4aar ja, we kegen er ook brui- Als ik het allemaal goed begrepen heb, en dat kan best wel eens lastig echt in het gareel van toên. Doe ik gesignaleerd. Weer hangen op het zijn met mijn inmiddels grijze cellen, overigens nóg niet. Het begon met matje. En dan die kale bakker rechts dan behoor ik tot de gaíde der alleroudste leden van de club. Oh ja, laat ve plichte - St. Nicolaasagenda plakstraat die van die heeriijke ïom- de f lmstenenplaatjes die ik in de - om de hoek jn de Spaardarnmer- ik me eerst maar even voorstellen. te. Beeds toen al keek ik graag naar pouces verkocht. Zó lekke[ dat ik eí Hans Sitters uit 1937 en St. Nicolaasganger zo rond wè. En vanuit het land van onze Gedurende de meimaand iedere mooie wouwen. En dát doe ik nog nu nóg van houd. Begonnen in de van Beuningenstraat, bevrijdeís kwam een golf van hele morgen naaí de kapel. En wie zat er vervolgens de Wês anstaat en de mooie Ílmstenen over ons heen. Diê achterin? Mijn ldassenleraar die perfect bijhield wie er wel en niet op Da Costastraat. Op de een oí andere agenda heb ik zeker wel drie keer in manieí keêg ik vorig jaar een voor moeten leveíen. Teveel plaatjes. M'n kwam dagen. En als het een keertjê mij zeer venassend mailtje van een vader weer kwaad, want eí moest er al te slecht weer was ging je niet op der bestuursleden over de verêniging weer eentje gekocht wordên. de fiets, maar met de tram. Én die van oud-leden van het St. Nicolaaslyceum; pleegde vervolgens hierdens de les te vertellen dat de maar een keertje over. Foute boel! Op 25 maart wist ik desgevraagd tij- deed er knap lang over. Dus sloeg je over een teleíoontjen werd snel lid. lvlaagd Maria in vemachting Íaalde, Net zo foé als mijn pertinente weigering aan de verplichte biecht deel te 'SNl-bindef k\ruam langs en dus in plaats van dat zij Onbevlekt werd het smullen van dê nostalgiepap die werd gegoten. En vêrdomd, Daar snapten we immers toch niks rêtraites op de Bloemgracht. Pater Ontuangen was op Maria Uchtmis. nemen tjdens een van die beíoemde er kwamen zomaaí enkele herkenningspunten voorbij. Op eên enkele zeggen in die jaren. raar was, mocht ik het komen uitleg- van? lvlaar je hoorde het wel zo te van Buren, die toên mijn klassenle- Íoto zag ik een klasgenoot die ik me Er moest een echt jongenskoor gen. Hij begreep mijn argumentên herinneíde. En dan woídt vanzelf die komen ter opluistering van de schoolmissen. Maar er zat volgens van Mijnheer Vos stuurde mij heel bêteí. oude flm weer gedraaid. Tsja, dat heb je met oudere mensen. Op mijn Manewijk een bromtoon in. Dat was onschuldig en goed bedoeld een netvlies verschenen pater van ik dus en moest eí meteen weer uit. kêer voor een boodschap naar pater N4anewuk (Nederlands), Toon Noyons Terecht! van MaÍrewijk. Na een aantal minuten (tekenen), patêr Rlrth (gêschiedenis), Toon Noyons zag eens drie St. 'matjestaan' en mond dicht houden pater van Buren en de heer Vos (beiden latijn), de heer Klitsi (aardrijkskun- natuudijk, over de 'walletjes' kon ik met de gewaagde spullen Nicolaasleerlingen, waaíonder ik íetsen, terugkerenaar de les. Maar tegelijkertijd had ik eên extía woensdagde) en nog een paar waarvan ik mij op weg naar huis. Wat deed hlj daaí) de namen niêt meer herinner. Tsja, Het bleek dat hij ons achternagereden was in zijn kleine Ford Angliatje mijn - gebrekkige - Latijnse kennis middag aan mijn broek hangen om die grijze cellen hè. Tot mijn stomme verbazing blijkt pater van Manewijk toen hij zag dat we bij het wat op te vijzelen. Aan die taal had ik nog te leven. In mijn 13-jarige ogen C,entraalstation recht uit reden. Wij een broerue dood, N/aaÍ als ik heel was-ie toen al oud. driêên moesten naar de eeílijk tren, doe ik met die gebrekkige Gedurende de laatste twee ooílogsjaren in Arnhem en Amsterdam was ik WatergraaÍsmeer En namen vanzelfspíekend de kortste rode. Dat dit kennis die ik toen opdeed, nu zo aí en toe mijn voordeel als ik geconfronteerd wordt met weemde talen. Een wat achteropgeraald en mede door tevens voor ons de leukste was, laat een toen hardnekkige allergische zich moeilijk Íaden. Enfn, de volgende typisch geval van 'ieder nadeel hep morgen moesten wê bij pater van z'n voordeel'. bronchitis kwam ik op een zogeheten openluchtschool terecht. Die bleek Manewk letterjrlk op het malje Vanuit mijn allervroegste jeugd in ook nog eens een jaartje achter te lopen. Zo kwam ik dan als 'ietsje komen, Arnhem had ik een hartsvriendin. Ai Het tweede jaar zat ik op de vanaf onze eerste levensjaren trokken oudere' in de Van Beuningenstraat terecht. Pater van lvlaííewijk werd Westzaanslraat, ln de pauze liepen we wat rond en Íoolden stiekem we met elkaar op. Onze wedezijdse ouders waren goede vrienden van mun klassenleraar. Maar op de een oí tvvee slraten verder onze eerste sigareges. elkaaí. En die vonk doeg over op andere manier klilde het niet echt tussen Castle' in 1o-stuks ver- ons. Na de oorlog gingen wjj in ons. Te vrijgevoch'ten mijnêzijds pald(ng. Nileer centjes hadden we Amsterdam en zij in Santpoort SNeLbinder

8 wonen. En een paar keer per jaar handvat. Uit louter kwaadheid verkocht ik hem een fikse optater, links gingen we bij elkaar logeren, En zo kon het gebeuren dat op een zondagmiddag toen zij bij ons logeerde prachtig blauw oog de volgendê dag. uit de íank op zín wang, Gevolg: een wij samen naar de b,ioscoop mochten. ln Tuschinski draaide Walt noot waren nogal dik bevriend mel De ouders van die bewuste klasge- Disney's tekenfi lm Sneeuwwitje. pater van N,4aÍrewijk en hadden zich Gêweldigl Nu waren wij gewoon om beklaagd. Het werd weeí het matje hand in hand te lopen. lvlaar laat nu dus. lvlaar nu mel z'n tweeen. Dáá nèt pater van l\,4aíewijk met nog werd de ruzie voortgezet en zat mijn twee collegae door de rechtervuist zó los, dat er een tweede Reguliersbreestraat lopen toen de blauw oog aan werd toegevoegd. bioscoop uitliep. De voozienigheid Wéér moesi mín oude heer zich vervoegen in de Jan Luyckenstraat. En had ingegrepen: hjj zag ons. lk hoefde nu niet op het maije te komen, wéér was die daar niet blij mee. Maar maar mijn vader mocht het wd van l\4aíewijk ook niet. Een schorsing ontliep ik ternauwernood. Kort komen uitleggên in de Jan Luyckênstraat. Met Toon Noyons kon daama hielden pater van Manewijk ik het eên stuk beter vinden. Hij vond en ik in de ldas een betrekkelijk dat ik lekker kon tekenen. En dat eersle akkefetje had ik hem al snel ver- genheid deelde hij m J mede dat hrl onschuldige discussie. BÍ die gd+ geven. Wat hij wd deed was de het prettiger zou hebben gêvonden dropjes en de pepermuntjes die we als ik in het pas bêgonnen schooljaar onder de les zaten te snoepen van niet zou zijn leruggekomên. Einde ons aft)akken. Later kwam ik er achter dat hij deze vervolgens op Fons voor mlj. verhaal. Ejnde S1. Nicolaaslyceum Vitae, waar hij ook les gaí, weeí aan Maar gek hè, op de een of andere de meisjes uitdeelde. De smiechtl manier ben ik nimmeí negatieí over l\4et één van die meisjes van Fons het Nicolaas gaan denken. De verschillende wat minder leuke gebeur- Vrtae ben ik nu al weer zo'n 43 jaaí getrouwd. Neê, niet dat vriendinnetje tenissen moet je teíugplaatsen in het van toen. Die is nog tot haar ovedijden op 3s-jarige leêftrjd altud mrln toch veel herjnnerjngen zijn veívaagd tjdsbeeld van toen. Jammer dat er hartsvriendin gebleven en heeft zelfs en/oí helemaai weg zijn na 50 jaren. een aantal keren op onze oudste van Vandaar dat noslalgie smullen in drie zonên gepast als wij weer êens SNL-Binder. Want vêeleuke dingen naar Tuschinski wiiden. Nee, ïoon zijn er zeker ook te belevên geweest. Noyons kon tegen geintjes, mits ze ZelÍs voor mij als banjer van toen. goedaardig van aard waren. MaaÍ.., En als pater van Marewijk dit leest, je kon er op rekenen dat-ie je een hij moge niet boos worden. Want ik keer teíugpal(e. Dolle pret, toch? was geen makkelijk jochie en het Ooit hebben we geprobeerde klok begin van de jaren vijftig geven nu van de MagdalenakeÍk versneld te eenmaal een ander tijdsbeeld wanneer je ze projecteêrt op het heden. laten luiden bij het zaterdagmiddag- Angelus. De zoon van de koster zat In die tijd lagen de normen anders. bij ons in de klas. Maar eerlík gezegd Alleen toen begrepen we dat nog niet weet ik niet echt meeí oí het ooit zo best. Na twee jaar en anderhalve gduk is. VooÍpret was er genoeg. En maand venuilde ik deze jongênsschool voor een - gemengde - Toon Noyons stoorde zich er enigszins aan als tijdens zín en onze Gemeentelijke HBS bí directalr tekenles die klok om twaaif uur begon te beieren. Dus dachten we, dat Ostadestraat midden in de Pijp. Holzappel, toen nog in de van geintje is wel wat voor onder zijn les. Vanaf de zijlijn hoorde ik dat de nieuwe school in het Beatrixpark werd Op een dag kreeg ik in de Íam, de oude met toen nog open balcons, gerealiseerd, maar verder hêb ik eí geweldigê bonje met een klasgenoot nimmer meer wal van gehoord. Bij wiens naam ik maar onder de pet dezê is dat dus veranderd. houd. Hij duwde mij ruggelings van het open balcon uil die rijdênde tram CINDY COCX tijdens die ruzie en het ging maar net Wat ik mij vooral herinner van het goed. Op de treeplank buiten kon ik SNL zijn natuuíijk de excursies. In de me nog maar net vastgrípen aan een brugklas gingen we naar Xanten ên Nijmegen. In die ene nacht dat we daar bleven slapen, kegen twee klasgenoten ik het voor elkaar gesnapte worden toen we onze kamer veíieten. We hebben de nacht door moeten brengen in de kantine! In 2\ NO haddên we wat meer geluk toen we in Trier 's nachts op onze sokken de kamer uitslopen. We wêrden namelijk niet gepald, maaí helaas sliepen de dames op de plaats van bestemming al en konden we direct weêr terug naar onze kamer. In svwo ging ik naar Barcelona en dat was de mooiste excursie van de drie. lk was met al mijn wienden in een geweldige stad en we hadden prachtig weeí. Ook hier deden we trouwens een poging te ontsnappen en deze keer lulde het! We aniveerden in eên jongênskame[ maaí na ongeveer een uuftje hadden de bewakers blijkbaar genoeg van het lawaai en wilden ze de Guardía Civil bellen en dê jóngens eruit gooien. lk herinner me natuurlijk ook mijn eerste en laatstê schooldag. Op de e rste schooldag maake mijn vader traditioneel een Íoto van mij met mijn gigantische fiets en mijn gigantische rugtas. lk voelde me aaídig thuis op het SNL, ondanks dat ik nog jong en sterk was en het gebouw al oud was en op instortên stond. Op de laatste schooldag maalde ik mijn laatste examen. lk was ontzettend zenuwachtig, terwijl er eigenlijk niets meer mis kon gaan, maar ik was niet dê enige die zich zo voelde. Na het examen wist ik dat het goed zat en ik was dan ook erg opgelucht. Een speciale herinnering aan het SNL is toch wd het Grote Gebeuren in 6\ /VO, toen ik mêt zevên andere meisjes meedeed. Maar er zijn ook de gewone dingen, zoals Co en Thea in het winkeltje in de kantine, dê rokers die altijd onder het afdakje stonden, de schoolfeesten, projectweken, bepaalde leraren en leraíessen en de bankjes buiten die bij het kleinste zonnestraaltje bezet waren. ïot slot heb ik op het SNL natuurlijk veel vrienden gemaakt en hêb ik er ook mijn vriend ontmoet. lvlaandag 1 september ben ik begonnen aan de sludie lvledia&cultuur aan de UvA en ik woon nog bij mijn ouders. lk weel nog niet precies wal ik worden wil en ik heb ook nog geen plannen om het huis uit te gaan. SNeLbindêr

9 Negentig + Negentig-plus jaar! ln deze speciale Sl'lelbinder zetten we met veel plezier lvvee mensen in de schijnwerpers, die de leeftiid der zéér sterken bereíld hebben en waanan we dachten dat ze, om die reden, niet zullen verschijnen op de reanie. ln eên geval blild ínteniewer Geed Roff zich ílínk te vergissen. Voor de eerste aíspraak bêgeeí ik mí naar het hart van het Brabantse land: zijn geboortegrond. Het zorgcentrum van de congregatie van de Priesters van het H. Hart staat nauwêlijks honderd meter van hêt centrum van Asten. Hêt is een fraai gêbouw met een vierkante gang rond een binnentuin. De Chinêse vêzorgster laat mij in een stemmige spreekkamer waar koffie en gebak gereed staan. Na enkele minuten komt hí rustig lopend met een stok binnen. Er is geen enkele moeile om hem te hekennen ondanks dê circa 27 jaren die intussen voorbij zijn gegaan. PateÍ van der Vleuten heet mij van harte welkom. lk overhandig hem twee afdrukken van íoto's: eentje uit 1981, samen met pater Van de Wansem (al gêruime trjd geleden overleden). Enthousiast reageert hij hierop: hij had deze foto niet. Zijn vakbroeder van lokaal 16 was niet alleen eên collega, maar ook een naaste vriend. Van de klassenfoto van een 3e HBS uit 66/67 herkent hij niemand behalvê zichzelf. Pater van der Vleulen is in april 90 geworden. Hoewd gewapend met stok loopt hij nog goed rechtop. De aígelopen driê jaar heeft hij op medisch gebied het een en ander meegemaakt. Hij moet êen rustig leven leidên en geêft zich daaíaan over. We blikken têrug op zijn levensloop voordat hij in 1952 het SNL binnentrêêdt. Hij wordt geboren op 16 april 1913 in Strijp, vlak bij Eindhoven. Een dorp met driftkoppen, hoewel hêt naburige dorp nog erger was. In 1925 ging hij naar het Seminarie SNeLbinder Bêrgen op Zoom. Daarna, in 1932, ging hij in noviciaat met slêchts een bed, een stoel en een taíel in een klein kamêrtje. In 1937 werd hij priester gewíd en wilde hij heel graag in de missie naar Brazilië. Tegen zijn zin ging dat niet door en er werd een ernstig beroep gedaan op zín gelofte van gehoorzaamheid. Hij ging geschiêdênis studeren en gaf vanaí 1938 les in Helmond. In 1952 volgde de benoeming Amsterdam, dai hem aanvankelijk niet zo aantrok, maar achteraf erg meeviel. Denkend aan uw tijd op het SNL, wat komt er het eerste in u op? Hij denkt na en vertelt: \en tijde dat het SNL nog een echte jongensschoo/ was, behandelde ik de z@r bloedige slag bíj Cannae van 218 voor dlistus. lk tekende de omsingelingen door Hannibal in kleuren op het botd en veftelde van de bloedíge strijd. lk wist dat er achter mijn rug zo'n 30 l4eine Hanniballetjes zaten te luisteren. Toen l< tamen er op een gegeven moment meísjes op het SNL en aanvankelijk hield ik hezelfde verhaal en ontdel<te dat meisjes heel anders tegen dit sootl bloedige veldslagen kijken dan jongens. Meer compassie met de slachtoffers en meer vragen over het nltt van dit alles. lk heb míjn lessdl over de slag bij Cannae moeterl aanpassen omdat zíj de wereld mders benaderen dm jonga1s". Na 1978, het jaar dat hij van het SNL vertrok, gaf hij onder meer cursussên geschiêdênis aan Amsterdamse dok- en havenwerkers en ontdêkê dat enkelen van hen véél meer talent bezaten, dan je op grond van hun beroep kon vemachten. Samên trekken we de conclusie dat schooltijd niet attijd de bests timing is om iemand zich te laten ontwikkelen ên dat er later in het leven ook nog wel eens zaken tot bloei komen. We hebben het over de hedendaagse geschiedenis en wagên ons af of een andere president in Amerika het and rs (bêtêr?) gêdaan zou hebben na de gebeunenissen van 11 september Pater van der Vlêuten houdt zijn vak nog bij. Als we na een Íondtocht door het gebouw zijn kamer bekijken, liggen daar opên boeken en de Frankfurter Zeitung nog tê wachten om verdêr gelezen te worden. HÍ laat mij uit bij de zijdeur en ik besluit dat hí nog zeer hekenbaar is met z'n enthousiastê verhalen ên zijn êigen maniêr van vertellen. Zeer herkenbaar van toen in lokaal 15 (later M7). Voor de tweede afspraak ga ik naar Amst rdam Oud-Zuid. Ik was al enigszins gewaarschuwd door het têleloontjê waarin ik de afspraak maake. Schild het u 's middags? 'Jawel". Hoê laat zal ik bij u komen, misschien doet u eerst een dutje? "Nee hoor, slapen doen wij 's nachts". Twee trappen opi er is geen lift.

10 Zijn vrouw doet open en na een enthousiaste begroeting beginnen we het gêsprek. Tegenover mij zit oud-docent wiskunde, de heer D. Vefdman. "lk ben een tienel', zegï hij lachend en het duurt even voor het kwartje valt: geboren in 1910, later dit jaar woídt hij 93. Hij is geboren in Stavoren maar verhuisde al spoedig naar Sneek waar hij verder opgroeide. Vanaf z'n achttiende moest hij zelf zun kost verdienen en belandde na militaire dienst als administratieve kacht bij dê mijnen in Limburg. Hij ging wiskunde studeren en kwalifceerde zich uiteindelijk als eerstegraads-docent door schrift êlijke examens te doen. 'Wískunde ging er altijd makkelijk in". Z'n êerstê onderwijservaring deed hij op in het College van Rolduc in Kerkade, daarna stond hí van 1942 tol 1952 voor de klas op het Henric van Veldeke college (nu Trichter College) in Maastricht, Onder meeí omdat Maastricht toendertud geen univeísiteit had, ondernam hij de stap om in AÍnsterdam bij het SNL te solliciteren, Het eerste halfjaaí pendelde hij in de wêekenden weer naar LimbuÍg totdat, door bemiddeling door pater Van Marrewijk, er een woning gevonden werd. Hij woont er nog met zijn vrouw ze hebben er zes kinderen grootgebracht. Denkend aan het SNL, wat is het eerste wat in u opkomt? Hij weet zo snel geen antwoord, maar op een van de drje foto's (HBS-B 55/56) herkent hij moeiteloos zes à zeven leerlingen. lk hoor namen waarvan ik weet dat ze op de foto staan. Van de latere foto's, onder andere uit 66/67 herkent hij niemand. Het verwondert hemzelf dat de herinneíing aan de begintjjd zo vers is. Hij gaf veel les aan het gymnasium ên verklaart daarmee de positie van zijn lokaal (17, later A29), bij de collega's van Griêks en Latijn. Wiskunde zat toch benêden? "Wiskunde ís eigenlijk geen exacte wetenschap zoals Nafuutkunde en Scheíkunde, die over de materie gaan. Wískunde is een taal. Neem de manier waarop de Romeinen met getallen omgaan: die kon je nauwelijl<s optelen of vermffiigvul digen, een verkeerde notatie. Het is de invloed vm de Turken en de Arabieren, die op dit gebied de goede, bruikbarc taal gebracht hebben". lk herinnerde me zijn filosofische inslag nog wel van zijn lessen en memoreer hoe hij destijds ons de aanpak van een vraagsluk eerst zonder getallen liet opschrijven alsoí het een (computer-) programma was om een bepaald probleem in het algemeen op te lossen en daarna pas de gêtallen in te vullen om het speciíeke geval op te lossen. Zelf noemde hij ook zijn streven om de jongelui te leren denken en geen Íormules te stampen. Hoewel de jaren hem wel aan te zien zijn, geniet hij ervan dit allemaal te mogen mêemaken in goede gezondheid. Hij slild geen medicijnen ên leest êlke ochtend de krant - zonder bril! Over handê caps en hulpmiddelen is hij zeer resoluuti "Ja, zo'n traplift, dan verleer je toch het trap lopen. Trap lopen ís gezond, verder heb ik een stok voor m'n evenwicht", Herkenbaar is niet alleen z'n manler van spreken, maar overduideluk bevestigt hij de indruk die ook anderên wel van hem hebben gekregen: een oerdegelijke Fries. Enkele dagen later ontvangen we zijn aanmelding voor de ÍeUnle. 10 SNeLbinder 2-2q)3

11 De tijd van je leven In de vorige Binder vroeg de redactíe jullie om een bijdrage aan het reanie-thema "de tíd van je leven". Het idee daarachter was dat iedere oud-leerling daar beelden bij zou hebben. Wás je SNLtijd (of je Piuslijd, for that matter) de tijd van je leven? Of vond je het helemaal niks, die míddelbareschoow? Dat had ook gekund natuurlijk. Als we nu eens een stuk oí honderd van díe herinnedngen hebben, zo dachten we am het begín van de zomer nog, dan kunnen we een mooie reanie-binder maken, geheel gevuld met bijdragen van de oudlee ingen zelf. Enfin, het idee werd nog versterl<t toen, net na de vakantie, ín allerlei kranten melding gemaald werd vm een ondezoek naar het geheugen van de Nedeflanders. Psychologen am de uníversíteit van Amsterdam vonden uit dat het geheugen van de Nederlandse vrouw eerder op zijn top ís dan dat van de man. Nederlandse vrouwsl zouden met name veel weten van toen Zj vijftien en zestien jaar waren. Mannen zouden zich vooral dingen herinneren van hun achttiende en negentiende jaar. Dat vrouwen hun ' gel'teugentop' eerder bereiken, had natuurlijk weer met hormonen te maken, met acetylcholine dit keer. Als je daar veel van hebt, leer je sneller en beter. Als het ontbreeld, zoals bíj mensen die Alzheimer of Korsakov hebben, dan leer je helemaal niet meer. Een andere verklaring is dat vrouwen eerder aan een bepaalde levensfase beginnen oíwel eerder volwassen worden dan mannen. Rond vijftíen begint een vroltw met de 'vorming van het zelí'. Meisjes zitten dan op de mídddbare school en dat ís vaak een hele indrul<wekkende tijd. Voor veel mensen is dit ook een hele leuke tijd. En het geheugen slaat leuke dingen beter op. Ha, dachten we toen. Nu gaan de inzendingen helemaal binnenstromen! Al die SNL-vrouwen die zich de leukste, gekste, raarste, in íeder geval lezenswaardígste dingen herinneren uit Nicalaas- of Pius-tijd - schept ruimte in de bievenbus! Maar niets van dit alles. Het aantal ínzendingen bleef zeer /aag. SNLleerlingsl (ook de mannen) hebben kennelíjk vel last van een 'inzakkend geheugen\ Normaal zal<t dat geheugen pas in als het leven weer saaier wordt, zqgen de onderzoekers. Bij vrouwen ís dat als ze achttien zíjn, laten we voor het gemak zeggen: wanneer ze eindexamen hebben gedaan. De conclusie kan natuurlíjk ook zijn dat de SNL-tíjd zo saai was dat er helemaal niels van te heinneren valt. Hoe het ook zij, ondanks dat gratis toegang tot de rehníe ver dís1d kon worden met de leukste inzending, lflvamen er bij de redactie niet meer dan veertíen (14!) herinneríngen binnen, qua intensiteit, herinneríng en emotie zeer verschilend. De en heeft 'fantastische hetinneringen', een ander is na al die jaren nog zeer verbítterd. We plaatsen alle bíjdragen híeronder. CAROLINE [ÍAYLOR.) KARTHAUS Havo, 1986 Het warên maar twee jaren, maar aan deze school heb ik fantastische herinneringen. Zou het lêuk vinden met anderen van mijn klas in contacte komen, kijken wat zij tot nu toe gedaan hebben. lk ben in de tussentijd veel in het buítenland gewêest, maar woon nu (tijdelík) weer in Amsterdam, om de hoek van het SNL!. Tot 4 oldober! PATry KLEIN MMS, 19A Spijbelen in Artis Ooit werktê ik hier, vulde voederbakken met ÍÍuitsla, lapte ruiten keer op keer bij krokodillen. lk begroet ze weer en zie ze grommend onder water zakken, De klapdeur piept nog eender. Kakkêrlakken rilselen rond. 'k Ving handenvol oí meer en zette ze bij vogelspinnen neer Toen durfde ik die krakers beet te pakken. 'k Ben zêstien en snap niets van jongenszielen die zoogdieren liggen nog in 't verschiet, lk min en word bemind bí de replielen; mijn schuilplaats als het leven kil en hard is. Paschalis belt naar huis: "Pat is er nietl Die spijbelaar zit zeker weer in Artis." FERD VRIJMOED HBS.A, 1970 De schooltud is de mooiste tijd van je leven, dus heb ik er maar zo lang mogelijk over gedaan. Je weet wel, veel tennissen, schooltoneel, schrijven voor de Tobbe, disputen met pater Duindam, lessên ruilen mêt de Pius MMS en zo. ln de 4e samen mêt Louis van Gaai en N,4aarten Spanjer, ja dat kostte wel weer even tijd. Logisch dus dat ik samen met mijn twee jongere broers eindexamen deed. SNeLbinder

12 TON BOSWERGEB HBS-4, 1957 De school was drie jaar jong en ik 12. In 1951 mocht ik er naar toe. Waarom juist naar die school? lk denk om twee redenen: katholiek en maar twee keer in de week naar de keík. Op het nog zo jonge SNL: les in de Da Costastraat, twee keer per week heelvêêl trappen op ên af in Huize De Liefde aan de Da Costakade waar je soms tegen je zin misdienaartje moesi zijn, Latijn in de WestzaanstÍaat, voetbal bij Wilskracht-SNl en gym op de Passeerdersgracht. Het SNL toen: een oude school en alleen jongens. Ons Íavoriete spel: het wat ruige bok-bok-berrie, gespeeldoor twêe teams waarvan de aanvoerder diê met 'poten' gewonnên had, als eerste mocht beginnen met het uitkiezen van zijn Íavoriete (bij voorkeur sterke en sportieve) teamgenoten. Een spel waar je niet altijd ongeschonden uit te voorschijn kwam en waarmee soms een moeizaam geaccepteerd ekskuus werd gevonden om 's middags naar de doker tê moeten in plaats van het maken van een slecht voorbereid proeíwerk. Geschiedenis kegên we van Pater Ruth: je pende je wezenloos en thuis moest je dat allemaal weer in het net oveíschíljven, aangevuld met zwart-wit gêschiedenisplaatjes die je uit grote vellen moest knjppen. Een cantin en rugtas kenden we niet en de (vaak dubbele) schooltas werd over het fêtsframe gehangen of bevesligd aan een speciale beugel aan de bagagedrager. Ongeveer in 1955 verhuisden we naar houten noodlokalen op de plek van de huidige school: onuettend waím en de ramen geblindeerd vanwege de bouwweíkzaamheden aan de nieuwe school. Voor de kerkdiensten moesten we naar de meisjesschool Fons Vitae aan dê Feijnier Vinkeleskade. En na aíoop van de kerk was het bijna strafbaar om naar de meisjes te kijken. AÍgestudêêrd in 1957 heb ik de nieuwe school niet gekend en verheug ik mij, 64 en vlak voor mijn pensioen, op een eerste kênnismaking. Oud-leraren zal ik daar hoogstwaarschijnlijk niet veel meer tegenkomen. En oud-klasgênotên? lk ben benieuwd. Hoezo de tijd van je leven? Studeren was hoofdzaak, plichtsbetrachting was vanzelfsprekend, sportbeoefening primitieí, meisjes in schoolverband waren verboden maar buiten de school georganiseêrde gemengde Íeestjes werden oogluikend toegestaan. Er werd een solide basis gelegd voor je verdere toekomst en het was toen een fjne en onbezorgde tijd op het SNL FBED LINDAUER HBS.B, 1966 Een tïd om nooit te vergeten. Spanning, inspanning, beoordeling, sport, keettrappen, retraites, kapel, N/ariacongregatie, muziek, toneel, experimenten en vooral de omwenteling de jaren '60. Lang haar, PJ.Proby, de Stones, verkiezingen voor een nieuw verschijnsel: leerlingenraad, ijsvrij en vooral de zogenoemde Zaandijktournooienlll Een vollêybaltournooi met hoogstaand volleybal (vonden wij) met drank, plezier en na afloop ball! ïoen huiswerk maken en proefwerken leren nog een vanzelísprekend onderdeel was van het dagelijkse schoolbestaan. Natuurliik romantiseer ik. Fiin toch? SASKIA JANSSEN Ath, 1977 Eên prêttige tijd, absolurï. lk begon in 1970 als brugpiepertje, voorlichting in de 1e met dia's van Pater van Langen. Was het in de 3e (1973) dat het 25-jaÍig bestaan van het SNL werd gevieíd met een groot feest in Krasnapolsky? Vooral 4 en 5 Havo was een hele leuke tijd; mel o.a. êen trip naar Parijs, (waarvan een aantal dêelnemêrs twee jaar geleden op een retinie is verschenen, en dat was gewef dig!), leuke gíoêpen, veêlol, en veel feesten. Blijkbaar beviel het SNL mí goed, zodat ik er na de Havo nog 2 jaar Atheneum aan vastgeplakt heb. Een hele andere sfeer, veel serieuzer, echte 'studiehooíden'. Leuk was de tíip naaí Oostenrjjk, Feldkirch, met aardrijkskundeklas svwo. En dan natuurlijk het 'boêgbeeld' van hêt SNL: PP. Wie kan hem vergeten? Streng maaí rechtvaardig! Te laat? Aansluiten in de rij bij zijn kamer: brieíe halen. EÍ uitgestuurd? Een aantekening de rode multomap, en altjd op dê 1e etage in de gang tijdens de leswisselingen. De aftijd rokende leraren in de klas; nu niet meer voor te stellên, een kantine die altijd blauw stond van de rook; de gevulde-, en knalroze koeken, de kopjês thee. En dit zijn zo maaí een paar van die vele herinneringen... Nu onze oudste aan de vooravond staat van zín begin aan de middelbare school, hoop ik van harte dat ook hij later met een glimlach om de mond aan deze periode kan terugdenkenll 12 SNeLbinder

13 CO GROOT HBS-g, 1959 Hij fretste van huis om zijn blonde paardenstaart af te halen. Hij moest met de pont over het lj naar de Da Costastraat, zij naar de MULO in Noord vlakbij diêzelfde pont. Hij voelde zich gêslaagd want hij zat op de HBS. l\.4aar niet op deze lentedag in 1957 die wat hem betreft sámen moest worden doorgebracht. Hand in hand fietsten zij maaí nu, al moest Co linksaf naar de pont en Ria rechts naar school. Opwinding bí beiden, aarzeling... Rja keek in de richting van haar schoolgebouw en toen Íesoluut: "lk ga met je meê" en ze draaiden zonder veel te zeggen, beetje gespannen toch, de Valkenweg op naar de pont. De herrie van de klinkhamers van de scheepsbouw kwam boven de luidíuchtige brommeís uit van de talrijke arbeiders die van de pont kwamen en hield de twee zwijgzaam. Ook het lawaaiêrige ophalen van de klep van de pont hield hen stil ên hun ogen volgden de meeuwen die zich krijsend op de hun toegeworpên ontbijtresten stortten. Pas toen Co op de Haarlemmerstraat ook deínitieí van zijn route naar school was afgeweken, onsnapten woorden aan zijn ingehouden emotie. "Zullen we langs het Noordzeekanaal naar ljmuiden Íietsen?" zei hij. Het leek haar prachtig en zij nestelden zich aan de oever van het kanaal in het oneindig víije veld. Een rêus van een zeeschip, een blauwpijper, gleed tussen twee Goedkoop-slepers naar de sluizen,toen gleed ook de buitenwereld weg wanneer zij elkaar omhelsden en krêgen zu het geluk van een eeuwigdurende dag. PAUL KREETZ Gyn-4, 1968 Gemakkehjk had ik het niet altijd in mijn middêlbaíe schooltijd, maar achteíaf zie ik er met plezier naaí terug. Altijd was er de spanning van het cijfers halen, de rivaliteit van een plattelandsjongen met de Mokummers, gewend aan het lawaai van de stad, de aanraking met de weelde ervan. Waarom wilde ik zo graag naar de middelbare school? Dat was omdat ik mijn zuster na wilde doen. Eerst het eindexamen en dan zag ik wel weer. Het liefst wilde ik klassieke talen gaan studeren, o,a. uit sympathie voor mijn Hongaarse leíaar Lujber; eerst Latijn, dan Grieks. Lachen vaak moest ik om zijn zinswending aangezien, omdat. Brutaal was ik bij het gooien van een sneeuwbal, welke meer op een ijsbal leek, en ik maar doorljallen, tot ik van patêr Lauwers een aístraffing kreeg. Mijn wiskunde leed onder mijn klassieke talenkennis, in de eerste twee jaar van mijn middelbare schooltijd was ik een kanjer in het oplossen van wiskundeproblêmen. Daarna werd ik steeds beter in mrjn Latrjn, een acht voor mijn mondeling Ciceío. Als ik geweten had, wal nimírium was, het is geen wonder dat, de heer Kramer zei al van 'natuurlijk', dan had ik wellicht êen negên gekregen. Zoals voor Frans, een vertaling van Frans in het Nederlands, die ging over vogelwiche- aats. Ook pater Verbruggen, nu pastoor in de Papegaai, was een van mijn favoriete lerarcn. Zo kan ik uren dooígaan. De tekeningen die ik vooí Noyons maakte, een keer dat ik met hoogspringen won, na Michel Boyer bleeí ik als laatste hoogspringer over, de voetbalpartijtjes in de buurt, Het Nicolaaslyceum was volgens mij een echte sportschool. Blokjesvoetbal, zitvoetbal, volleybal, lichamelïke opvoeding, dê echte schrijfbegaaíden stuitten vaak op censuur. Vincent Bakker, redacteur van de school, ging weg, nadat een gecensureerd stuk van De Tobbe oveí de heer van Uden ingevuld werd met een kuis. De grap van Paus Baviaan ll, betreífende leraar geschiedenis Van de Vleuten, kwam anderen ook op sancties te staan. Nu lacht men om die zaken, maar vroeger weíd alles bloedserieus opgevat. Toch was het de tijd van mijn leven. Toên we de eindexamenuitslagen hoorden, werden we allemaal vrienden. lk vooral met Rob Ferretti die herexamen kreeg en ook slaagde. Bij êen van de rerinies heb ik Aíno van Rheenenog gezien, uitstekend in zijn taaluitspraak, wat minder in het veftalen. lk herjnner met [/artin, mijn buurman uit de zesde k]as, en Hans Martens, al snel een tegenstander van de oorlog in Vietnam en een uitstekend baskêtballer. lk herinner me Hans van Mook, Hans Janus en Koos Mars, die ik regelmatig zie; ze zijn nog meer bevriend met pater Verbruggen. lk kan iêders naam wel noemen, Hans Blom, Henk WolÍs, ze zijn me allemaal even lieí. Na de middelbaíe schooltíd heb ik van alles gedaan, gestudeerd, gevoetbald, geschaakt en nog steeds schaak ik, vanavond weer. Ook herinner ik me een kus in eên toneelstuk met een meisje van het Pius; Arno die zich suf soufileerde. lk herinner me een meisje dat van school werd gestuurd, Steeds komt me wat voor de geest. Mijn laatste heldendaad was 't vêzinnen van dê naam 'l\4yrakel'. Wat vooral zo fijn was die tijd, was, dat ik zo lekker actiêf was: Íietsen in de zomer, toch doorgaan, ofschoon ik herexamen kreeg, vooral 'n volwaardig mens zijn. SNeLbinder

14 PAULINE LUSINK Havo, 1977 Ook ik moei bekennen dat herinneringen van de middelbare schooltijd het stekst zijn van al mijn jeugdherinneringen. Sommige dingen staan me nog levendig bij. lk zal het in de loop der jaren ook wel wat geromantiseeíd hebben, maar toch. lk begon in 1972 op de Pius. Een meisjesschool, en ik vond het aígrijselijk. lk had de lagere school en 1 keer brugklas (op het Pius X lyceum) in een gemengde klas doorgebracht. Bovendien was ik door mijn doubleren een jaar ouder dan de meesten. lk voelde me ver verheven boven die kinderachtige mejdentutjês. Gelukkig was dat verheven gevoel binnen een paar weken over, maar bleef toch dat meisjes-onderelkaar wat ik toen al een beêtje ongezond vond. lk had al grote belangstelling voor jongens aan de dag gelegd en om die te onlmoeten moesten we over de luchtbrug naar het andere gêbouw want onze lessen werden allemaal gegeven in de Pius-vleugel. OnZê leíaressen waren bijna allemaal van het vrouwelijk geslacht. Miss Giezen voor Engels. lk had het idee dat ze nog een beetje in de jaren '50 leefde. lk kan me nog een hlgh tea herinneren waar we als 1s-jarige heêl vervelende giechelende meiden bij haar thuis de boel op steltên zetten. Zuster Angeline voor Aardrijkskunde. Altijd zeer ingelogen sprekend, lk was altijd een beetje bang voor haar. JuFfrouw Steenbergen (e mocht haar geen 'mevrorlw' noemen) die bloosde als er per ongeluk een pater binnenkwam. Natuurkunde kegen we wel van een man (van de SNLtak): Guy van der Velden. Die al gauw vond dat je meisjes niets over natuurkunde kon bijbrengen hele verhalen over zín vrouw en twee dochters aan ons veftelde. Werd je op de gang gezet, haalde hrjje na 10 minlrten weer in de klas met een van sarcasme druipende stem "TUTI kom binnen!". Hen Labey voor Duits: 'Kommen Sie tritte herein'. Dan moest je voor de klas komen en ik was slecht in Duits. De hele síeer ademde jaren '50 meisjesboeken uit. Nu ik er op terugkijk, heêft het iets melancholisch, maar loen ervaarde ik het als zeer benauwend. Hel was ook al 1972 en er werd overal vrijheid blrlheid gepíêdik. Gelukkig: na drie jaar alleên maar meldengegiechel gehoord te hebbên, werden Pius en SNL samengevoegd en in 4 havo kvvamen we ein delijk samen met het mannelijk geslacht. Maar de leiding was ineens ook een stuk strênger. Kon je voorheen nog wegkomen met een uurtjê spijbelen, Paler PreÍect achtêrvolgde je tot je een briete van lhuis had voor hêt gespijbelde uur. En hij wist ook preciês wie hij moest hebben. Hoe kon die man al die gezichten onthouden? Havo 4 was voor mij het leuksle jaar van mijn middelbare schoohijd. lk werd vediefd op een leraar. De meesten van mijn klasgenoten zullen zich nog wel herinneren wie, haha. En we hadden meneer Welvaartl!!! Een broekje, amper ouder dan wijzelf, die geen orde kon houden. WaaÍ wï genadeloos mis- /gebruik van maaklen. lk kan me niet herinneren ooit nog zo gelachen te hebben als in dat jaar. En ik heb wat afgelachen in mijn leven, C,ok Inden begon de les steevast door voor de ldas te gaan slaan achter de lessenaar:'geachte Medeparochianen'. Gevolgd door een preek. Dan was de toon voor de lss al weer gezet. 'Treintje spelen' was ook een geliefd tijdverdrijí: alle aan elkaar vastzittende schoolbanken zo ver mogelijk naar achteren schuiven en dêgenen die achteraan zitten duwen met hun voeten alle banken weer naar voren, het lieíst voorbij de leraar. Een briefe met: 'Van wiê zijn die voetstappên op het plaíond?' Wellie keek naar boven. Wai hebben we de goede man gekweld. Overhoringen van Wordschat gewoon mêt het boek op de schoot. Toên we op een dag een gesprek mel hem hadden, omdat het zo niet langer kon, hebb,en we een les lang heel braaf ons mond gehouden. Daar werd hij weer zo zenuwachtig van dat hrl zei dat hrj hêt êigenlijk wd te stil vond. Daarna was het hek weer van de dam en is er nooit meer teruggekomen. Helaas verliet hij na dat jaar het SNL en kregen we het volgende jaar Herr Labey. Onnodig te vermelden dat we allen in een zwart gat vjelen en Wêllie erg misten. En vadertje Duindam niet te vergeten met zijn 'dochters'. Anita werd Anato, en als hij je naam niet wisl 'Engelenbout'. 'GVBCD' was zijn manier van vloeken en êen 'opvoedende' oí'lieftrebbende' bonk (meestal een dreun op jê schouder) ging hij ook niet uit de weg. Zonder te vervallen in 'woeger was alles beter' is me ook erg bijgebleven hoe onschuldig alles toen was, als ik dal nu vergelijk met middelbare scholieren. lk werk op een lerarenopleiding en als ik dan de verhalen van de leraren in spé hoor... Zo kan ik nog wd bladzijden vullen met andere herinneringen, Wêllicht hebben medeleerlingen hel heel anders erva- Íen dan ik. INEKE EBBERS MMS De tíd van mín leven? Ja, maar anders dan waarschijnlijk door de rector bedoeld. Niet in de bedoeling van 'hoogtepunt van lol' - zeker niet. Rustig als ik toen nog was, heb ik vooral geobserveeíd en mij pas later - veel later - gerealiseerd wat ik er allemaal had opgestoken. Niet alleen kwa kennis maar ook kwa socialê vêrhoudingen. Opgevoed met ontzag voor gezag kostte het vreselijk veel moei'te dat los te laten. Daar gaf de school ook weinig kans toe: Pascalis was de baas en niet alleen over de leerlingenl Opgevoed tot mijn 18e in een pure vrouwenomgeving was de stap in de maatschappij een harde konfrontatie met de wereld buiten mijn beschermde omgeving. lk heb die school wat vervloekt! Na een jaar oí twee waren de schellen wel van mijn ziel gevallen. Er openbaarde zich mogelijkheden en ik heb ze gegrêpen. Pas tóen kon ik de opvoeding van de MIV1S benutten. Tot op de dag van vandaag heb ik vreselijk veel pleziêr van de op de LIMS opgestoken 'dubbele' kennis en lang na mijn vertrêk van school kon ik 180 graden draaien en met recht zeggen dat hêt de tijd van mijn leven was. 14 SNeLbinder

15 MARIA HUIGEN MMS, 1971 Zuster P staat achter een kathedêr, een bril op haar neus, een sliertje gíijs haaí dat zich êen weg wil banen vanonder haar nonnenkap. Ze geeft geschjedenis en ze heeft een stapel proefwerken voor zich liggen. We hebben een toets gehad met als onderwerp de Franse Revolutie. Het spannende moment is aangebroken, ons werk wordt teruggegeven. lk ben zestien, verlegen, stil en dromerig, ik draag mijn donkerblonde haar in een paardenstaart. Zuster P gaat aan mijn naam voorbrij. Druppeltjes zweet lopen langs mijn rug, ik kan bijna niet meer ademen, ledereen is al aan de beurt geweest. Dan verheft zij bars haar stem: "Hier heb ik het proeíweík van een zeer egoistisch meisje, dat op alle vragen, wat verstaat MEIí onder... al haar antwoorden begint met /K." lk kijk verschikt, zij maant mij naar voren te komen. Haar priemende ogen kjjken mij aan; "wat ben jij êen egoistjsch meisje, hoe durfje alle anlwoorden met /K te beginnen, ga je staan schamen in de hoek." lk wil vloeken, tieren, schreeuwen, een schim word ik onder de blik van van haar zwarte gestalte. De schim echter komt wêêr tot lêven. Enjge tijd later bij het zoveeljarig bestaan van de Pius Ml\4S, wordt er een Íeest georganiseerd in Grand Hotêl Krasnapolski. Tijdens de pauze van de jongens van het Nicolaaslyceum vraag ik aan vriendinnen om dassen en hang dis aan elkaar geknoopt uit het raam. Aan de onderkant een brieíe, vast gemaald met een veiligheidsspeld, met daarop de vraag wie er met mij naar het Íeest in Krasnapolski wil gaan. Enige dagen later belt H. lk ken hem van de kerk, de jongerenmis. Hrj wil met mij meê naar Krasnapolski. Daar op de dansvloer voel ik me gelijk aan de Feniks uit de as henezen, IRENE VAN WIJK MMS, 1969 Het is al weer 35 jaar geleden dat ik de PIUS MN4S verliet. lk heb sindsdien veel meegemaak, waaíonder een burn out en het verliês van dierbaren. Desondanks is de tijd op de I/I/S nog steeds de ergste tíd van mijn leven. Velen verlangên terug naar hun tienertijd. lk voor geen meter! Thuis geestelijk mishandeld was ik een píachtige prooi voor de nonnen en de meiden. De nonnen gaven de voorkeur aan kinderen van goede komal. Dat was ik niet. Een brieí van mín vader werd ongeopend voor mijn ogen verscheurdoor zuster Paschalis. Ze hadden een prachtconstructie bedacht om meisjes als ik ie lozen: met één onvoldoende (een 5 voor Frans) werd ik in een 3e klas gezet waar je bij voorbaatwee jaar over moest doen. Twee jaar van voortdurende kleinering. Zelfs bij handwerken mochten wij alleen een nachtpon maken en geen duster want "we waren niet voor niets in deze klas gezet". De opzet slaagd en ik veíliet op mijn 15e dê school in de vaste overtuiging dat ik niets was, niets kon en nooit wat zou worden, lk ben maar kleuteíleidster geworden. lk werd daar uiteindelijk gêk van en werd afgekeurd op grond van het Íeit dat ik ver onder mijn niveau wedde. lvlijn gemeten lq was 138. Dat zei me niets. Pas nu weet ik dat ze zoiets hoogbegaafd noemen. Die nonnen (en mïn ouders) hadden dus ongelijk L4et mij gaat het sinds mijn 30e goed. lk heb vele jaren avondschool achter de rug en ben nu manager bij lng. Wat ik jammer vind, is dat ik er zo'n lange omweg voor nodig had. HANS VALENTIJN Havo, 1975 lk heb slechts twee jaar op het Nicolaaslyceumogen vertoeven. Komende van Mavo Amstelland heb ik klas 4 en 5 van de Havo soepettjes doorlopen. ln 1975 deed ik eindexamen. Terugkijkend was het een prachtige tijd. Vastbêsloten om de duffe vieí jaar Mavo achter me te laten, had ik een spectaculairentree: drie dagen te laat vanwege een uit de hand gelopen vakantie, met êen bruine kop, kon ik me gelijk melden bij de rector. lk zou in de gaten gehouden worden... Zulks wordt meestal als een soort aanbevelingsbrief opgevat dooí de nieuwe klasgenoten, die mij dan ook probleemloos accepteêrden. Twee jaar lang heb ik me echt kostelijk vermaak. Leraren zoals Van Leeuwen, Van Mierlo, Tiemersma en de onvêrgêtelijke, ên in mijn ogen beste leraar die ik ooit heb gehad, RolÍ (why spmk a dialect if you know a language...), zoígden voor een prima klimaat, waar meer dan voldoende ruimte overbleeí voor lol. Bij die lol hoorde basketballen op het schoolplein, de stoere jongen uithangen met gabbers Rob Mêijers, Arthur Hoek, Tom Ruhe, Fons Verhoeven en natuurlijk het onvermijdelijke daarbijhorende' ladies ch asen'. Dat ik daaíbij mijn huidigechtgenote en toenmalige klasgenote Anneke Ten Havo 'gemist' heb, wordt me door haar nog allijd kwalijk genomen ;-) lk beschouw die twee jaar nog altijd als dê peíiode waarin ik de basis heb gelegd voor een redelijk succesvolle eh... caniere. Op het Nicolaas heb ik me leren aanpassen en veíbaal uít te leven. Zaken die me goed van pas zijn gekomen in mijn latêre leven. lk kijk dan ook met heel veel genoegen terug en kom dat gevoel in okober weer opzoeken. SNeLbinder

16 ASTRID {KRAAIJEVELD-) FOOSENDAAL Havo, 1976 lk ging naar het Nicolaas omdat mijn beste vriendinnen daar ook naartoe gingen, dat was duidelijk. Het lijld wel een vorig leven, als ik terugdenk passereniet alleen Pater Prefect en Juffrouw Steenbergen de revue. Zij maalde warme citroenlimonade in haar keuken terwijl ik en mijn vriendin Caecilia in de huiskamer een proeíwerk Frans moêsten overmakên. We hebben allebei expres êen Íout gemaak. Wê zijn nog steeds vrjendinnen, al zo'n 33 jaar vanaí de brugklas. Onze mannen zijn vrienden. We hebben het er al over gehad om het maar eens te vierên dat we elkaaí al zo lang kênnên. Van hêt aíscheidsfeest kan ik me herinneren dat Jos Schrijver als komische dkigent, mij de slappe lach bezorgden ik geen woord kon zingen, echt wel een sooft flater vooí mij, achteraí gezien. lk verstopte mij achter mijn tekst, ha ha. Tijdens de Aardrijkskundeles van Pater Duindam heb ik vaak de binnenkant van het kaartenhok gezien. De lange gangen, zware schooltas, het schoolreisje naar Parijs, daarvoor bracht mijn vader me nog naaí school vroeg in de ochtend, hij is er nu al heel lang niet meer. lvet m'n vriendin Lilian als zwarte Piet vekleed naar school, al met al een heerlijke tijd waar ik heel graag op terugkijk, fietsen naar school door weer en wind, door de stad, blokken voor een proef,^/ek op het laalste moment, net zoals ik dit stukje op het laatste moment instuur (herkenning). En ik denk ook aan hém, mijn eerste vriendje, echte kalverlieíde. Voor hem spijbelde ik wel eens, het bezorgde me een dikke onvoldoende van de heer Kenter voor gym. Uit die tíd heb ik veel foto's want zijn hobby was fotograferen, het is êen leuke heíinnering, allemaal in een boek geplakt. Inmiddels ben ik 44 en 15 jaar getrouwd met Kick, we hebben tlvee kinderen, dochter Rianne 12 is nu brugpieper, zoon Victor 11 in groep 8. We wonen in Nootdorp, maar ik kom nog heel graag naar Amsterdam, waar mijn moeder nog steeds woont. lk werk nu parttime in Delft als secretaresse bij Priva. lk heb een beetje het gevoel dat re0nies opgaan om pas na tientallen jaren weer te houden, maar dat moeten jullie direct weer vergetên want ik wil dit s-jarig gebeuren toch niet missen, Even de geur van de school weer ruiken (want die is net als víoeger) en nostalgische heíinneringen boven halen. BART SCHOMAKER HBS-B, 1971 Na de rerinie van 1973, toen ik pas twee jaar van school was, heb ik nimmer meer een voet in het St. Nicolaaslyceum gezet, De behoefte, die anderen kennelijk hebbên nog eens terug tê komen om oude herinneringen op te halen, is mij vreemd. Omzien in wíok is wat te sterk uitgedrukt maar spreken van 'de tijd van mijn leven' is weer het andere uiterste. Hoewel de laatste keer al weer een tjjd geleden is, heb ik gedurende vele jaren regelmatig gedroomd dat ik weer of nog op school zat. Voorwaar geen pretje. Wat síeer, inhoud en beldemming betreft, vemijs ik naar hêt liedje van Doe Maar: Dit is een nachtmenie op school... Êen ander vooíbeeld is Nooit Meer Terug van Herman Brood. Leuk maar Doe Maar is more gettíng to the point. Voor de voorgeschiedenis moelen we terug naar het midden van de jaren zestig. Het St. Nicolaas was een katholiek jongenslyceumet vooral paters. Uit de warme geborgenheid van de lagere school kwam ik in een soort internaatsituatie terêcht waar ik ook nog eens met de achternaam aangesproken wêrd. De jaíen vijftig lagen nog vers in het geheugen. Opvallend was hoeveel van mijn klasgenoten het na het derde jaar voor gezien hielden en hun heil elders mochten zoeken. De reden van mijn dromen, en daar ben ik pas veel later achtergekomen, was verontwaardiging over het niveau en methode van lesgeven van sommigê leerkrachten; sommige, er waren gelukkig uitzonderingen, en de kennis waarmee leerlingenaar eventuele vervolgopleidingen weíden gestuurd. Zo was er bijvoorbeeld kort voor hêt examen vrijwel niemand van mijn klas die ook maar één zin in het Frans naar examenmaatstaven wist te Íormuleren. Aan geschiedenis van de twintigste eeuw was onze leraar hoegenaamd niet toegekomen. Kennis van het vak biologie is in het laatste jaar nauwelijks noemenswaardig uitgebreid, we kregen eí toch geen eindexamen in... Bovenal is pas later tot mij doorgedrongen dat geen van de docentên exacte vakken ervoor uitkwam dat ik niets te zoeken had in een lesrooster - pakketten waren er nog niet - dat bolstond van vakken als wis-, schei- en natuurkunde... Van mijn ouders had ik weinig te vêmachten: zonder enig voorbehoud hadden ze mij toevertrouwd aan de kundigheid en het hoog ingeschatte beoordelingsvermogen van rector, conrectoren en docenten. De laatste jaren zijn een ware bezoekingeweest en met name het schriftelijk eindexamen êen regelrechte martelgang. Stel je voor dat je na maandenlang fulliime studeren op hel schriftelijk eindexamen bij de vakken schei- en natuurkunde opgaven aantreft, die geen enkele herkenning oproepen met de onderwezen en bestudeêrde stofl Toegegeven: op het mondeling heb ik nog veel recht kunnen praten en blijkbaar gered wat er te redden viel maar mij heeft in de loop der jaren altijd een gevoel van schaamte bekopen dat ik het diploma, als in een waas, want ik was op..., uitgereikt gekregen heb. l\,4edeleerlingen hebben mij door elkaar moeten schudden om althans enig besef van het moment bij mu teweeg te brengen. De euforie die ik wel bij anderen waarnam, is echter nimmer miin deel oeweest. 16 SNeLbinder 2-2(D3

17 Vijfenvijft ig jaar herinneringen We stelden vijfenvijftig keeí drie simpele vragen: 1) wat ben je na het SNL gaan doen, 2) wat doe je nu ên 3) wat is je leukste herinnering? Êên school die vijfenvrjftig jaar besiaat, barst natuuíijk van de herinneringen. De SNL-geschiedenis is al vele malen opgetekend, in re0nieboeken, Tobbe-specials en uiteraard ook in de kolommen van dezê kant. Daarom doên we het dit keer anders: vífenvijftig jaar herinneíingen, dooí (bína) vijfenvijftig oud-leerlingen, uit (bijna) vrjfenvijítig schooljaren, We hooplen op spontane antwoorden, niet op complete memoires. Sommige antvvoorden waren inderdaad spontaan, soms zelfs korter dan vemacht. Sommige oud-leerlingen stuurden complete cv's en weer anderen zonden zó veel herinneringen dat we daar in een volgendê Binder op terug móeten komen. Sommige bijdragen zijn dan ook dooí dê rêdactie ingekod, vooral de antwoorden op de eerste vraag waren soms net even te lang. Hoe het ook zij, alle herinneringen bij elkaar (25 mannen, 18 vrouwen; 13 HBS'ers, 10 Gymnasiasten, 12 Athenelsten I Havisten; 19 alfa's en 16 beta's) bieden een amusant, iníormatieí en zeer lezenswaardig stuk schoolgeschiedenis. Eindiaar 1952 Hans Sitters (HBS-B) 1. Na het eindexamen (op een andere school, zie elders in deze Binder) ben ik in de lêer gegaan bij mín vaders bedrijf in de tandtechniek. Dit bedrijí hêb ik in 1963 overgenomen en voortgezet tot Bij de overname waren er vijí personeelsleden. Bij de beéindiging hiervan in 1992 vijfendertig. De laatste vijf jaíen heb ik alleen gewerkt. ln 1960 bên ik gêtrouwd met dat meisje van Fons Vitae, heb daar drie zonen van gekregen en ben nu grootvader van maar lieíst zes kleinkinderên, twêe van elke zoon. Onze zonen hebben het verdêr geschopt dan hun vadêr en moeder. Zij zijn allen academici en hebben goede functies. 2. Op mijn 60e heb ik mijzelf maar met pensioen gestuurd. En dat doe ik nog steeds. Het bevalt uitstekend. De meeste invulling wordt gegeven dooí mijn groolste passie: veel reizen en trekken. 3. Zie mín bijdragelders in deze Binder, ik ben een van de oudsten.... Eindiaar 1953 Hans van Wilk (HBS-B) 1. Na mijn etndexamen ben tk naar HTS Amsterdam gegaan en ned oaar Werktuigbouwkunde gestudeerd. Vier jaar later moest ik in militaire dienst voor een periode van 24 maanden... Daarna ben ik brj lbt'/ Nêderland NV gaan werken, in 1961 getrouwd en 3 dochters. Na 37 jaar mêt vervroegd pens oen. 2. Nu helemaal met pensioen en ik stop veel tijd in mijn hobbies; tennis, fi etsen, handboekbinden, muziek. 3. Eigenlijk is het leukste van mijn tijd op het SNL dat we aftrjd de hoogste klas waíen. Nooit een klas ouderen boven je! We bêgonnen in 1948 met drie klassen in de Westzaanstraat. lk zat in 1c. De allereerste einddiploma's waren dus voor ons! In 1953, dus precl'es 50 jaar geleden. Er waren in totaal 18 geslaagden voor HBS A en B. lk citeer uit de krant van juni 1953: "Woensdagavond heeft mgr. v.d. Berg, Deken van Amsterdam, de eersle einddiploma's uitgereitd, diê aan het Sint Nicolaas lyceum zijn behaald. N/gr. spoorde de jongens aan de lijn verdeí te leggen waarlangs zij hieí hun leven hebben leren leiden. Niet alleen goed-katholiek, niet alleen man van de wetenschap; maar beide verenigd in één man". (Einde citaat). OÍ dat gelukt is? Dat vertel ik niet... lk heb alle namen van dê 18 longens' en een groepsfoto van de gedaagden op de trappen van het paleis op de Dam. En ik hoop er toch een paar (en ook misschien oud-leraren?) op deze rerinie ie ontmoeten. Eindlaar 19s Henk Leeners (Gym-B) 1. lk ben als een van de eerstên, in 1948, bij ons a er SNL begonnen en ned ook met succes beeindigd. Na mijn eindexamen ben ik meteen gaan weíken en wel een jaar oí vijf bij een middelgroot accountantskantoor. Met veel plezier, maar 's avonds studie acle l\ilo-wiskunde K-1 en K-5 gedaan. En dat spoort niet met accountancy. Vandaar in 1960 mijn overstap naar Big Blue IBM als progra meur/analyst voor het ontwerpen van wiskundig-achtige programma's. SNeLbinder

18 Dat was mijn fantastische cowboy{ijd in de automatjsering. Van lbn,4 ging ik naar Philips Telecommunicaliê Industrie (PT ) in Hilversum als mede-ontwikkelaar van het OpeÍating System voor een grote Teleg rafie-computer voor real-time/on-line data switching. Tijdens mijn PTI loopbaan ben ik getrouwd met een fantastische vrouw, die happily nog steeds de mijne is en ik de hare. Dus toen nog eenmaal een mooie caniere-stap gemaakt. lk kwam bij de prachtige bank ABN te werken in de alrtomatisering in diverse inteíessante tuncties. Bij de ABN heb ik 23 jaar geweík en nog twee jaar in de tusie ABNAmro. 2. lk ben nadat ik met pre-vlrt kon gaan, al circa tiên jaar als vrijwilliger betrokken bij het mooie schaakcêntrum MEC (Max Euwe Centrum) op het N,4ax Euwe plein in Amsterdam. Zo kan ik mjjn grote hobby schaken helemaal uitleven. 3. Wij namen voor het eerst deel aan het toenmalige FAMOStournooi met een schaakeam. Het SNL kon toen nog maar in beperk aantal sporten deêlnemen, waaronder dus schaken, En wat gebeuíde: wij als het kleine nietige SNL versloegen het immens grote lgnatius College, We brachten hiermêe onze zeer gelieíde rector pater van l\ilarrewík in een opperste staat van gelukzaligheid. Het kleine SNL was beter dan het grote lcl Uiteindelijk eindigde het SNL als tweede achter het Gereformeerd Gymnasium. Als beloning kregen we daarom een dag schoolvrij. Eindjaar 1956 Jan Overurater 1. Na het SNL heb ik scheikunde gestudeerd aan de universiteit van dam, die we toên de GU (Gemeente- Universilelt) noemden. Na mijn candidaatsexamen in 1960 keeg ik een aantal lesuren natuurkunde (mijn bijvak) aan het Nicolaas. [/et een onderbreking van enkele jarên ben ik daar blijven werken tot lvlomenteel doe ik niêts, althans wat werken beireft. Mijn goede herinneringen zijn er velê. Als je die als leerling bedoell: ik herinner me nog zo goed de sfeer in de vierde en vrlfde klas HBS-B, We waren met ongeveer twintig, in de vijfde met achttien leerlingen, allemaal jongens. Je had een goede versiandhouding met de mêeste leraren en werke gezamenlijk naar het elndexamen. Het Íeit dat jê echt een klas vormde, met een gezamenlijk doel, zal een grote rol hebben gespeeld, En natuuílijk hadden we zo rond 1955 aanzienlijk minder aíeiding. Je school en het huiswerk speelden een grote rol in je leven. Eindjaar I 956 Ton de Haas (HBS-B) 1. Na SNL nen met weken, allereerst bij een grole internationale bouwondernemer op de aídêling personeelsdienst, daaína militaire dienst. In dienst begonnen met studie op gebied van boêkhouden en administratie, na de dienstplicht eerst administrateur bij een timmerfabriek en holrthandel, vervolgens bij een semê overheids researchinstiturlt op gebied van lucht- en ruimtevaart als chef koslprijs van de (inter)nationale projecten en eigen speurwerk, TussendooÍ in avondstudie SPD 1 en 2 plus bedrijíseconomie, afgesloten in 1984 met docloraalstudie. Vanaf 1980 tot aan pensionering bij de Technische U niversiteit te Eindhoven gewerld in diverse stafiuncties en de laatste zes jaar als lr@surer ten behoeve van het College van Bestuur. 2. Nu ben ik nog actief in verschillende bestuursfuncties bij maatschappelík georienteerde organisaties als NebasNsg en het peuterspeelzaalwerk. 3. lk heb geen specifieke leuke herinnering aan mijn SNL-tÍd, die in het algemeen een zodanige herkenbare periode is gewêest, dat ik de band via lvlyrakel levêndig houd, Eindraar í957 Jan van dê Watêring (HBS-A) 1. Na 3 Gymnasium heb ik een overstap gemaald naar 3 HBS, waardoor ik alle jaargenoten heb gekend. In de 4e en 5e klas van HBS-a moesten er veel brjeven geschrevên worden. Handelsbrieven in het Engels, Frans, Duits en Nederlands. lvlisschien daardoor was er niet tê vêêl aandacht voor literatuur, al helemaal niet voor de nieuw aanstormende lileratuuí van de jaren vljftig. Niet dat ik me dat toen bewust was, daaí kom je pas achter als je recensies leest oí een roman wil kopen. Op mijn examenlijst stond een I voor gêschiedenis. "Je gaat doorstuderen, hoor", zei mïn gêschiedenisleraar, pater Van der Vleuten. Maar leraar worden leek me niets. Mijn vader was ambtenaaí zijn broers ook, dus toen ik bij de AmsteÍdamsche Bank op het Rembrandtplein ging werken, voelde ik me al eên hele avonturier, Na militake dienst (sergmnt-administrateur) zocht ik werk op de administratie bij kleine bedíijven. lk zocht naar betrokkenheid bij hêt bedíijí, de mênsen ên de producten. In mijn vrije tijd werd het M,O. Economie studeren, Susan leren kennen (daar ben ik nog steeds mee bezig), overstappen naar SPD, staatspraktijkdiploma Administratie. 2. In 1966 vond ik wat ik zocht. Op de administratie van uitgeverij De Bezige Bij was een functie vacant. In een groot herenhuis, vlak bij het Museumplein werd ik ontvan- 18 SNeLbinder

19 gen. Grote mooie trap naar boven, stapels boeken overal, ên ê6n ^aênrêlz m6+ íló.+ LubbeÍhuizen. Tot 1995 hêb ik daaí gewerkt, de laatsie 12 jaar, na het oveílijden van Geert LubbeÍhuizen en na de vroege dood van zijn opvolger Johannes Witteman, als adjunct-directêur. Samen met mijn collega's 29 jaar met mijn neus bovenop de Nederlandse en internationaal belangíijke literatuur uit de turbulente jaren zestig en zeventig, en evenals in de jaren tachtig en negenlig boeiende contacten met alle auteurs van De Bezige Bij, en heel veel plannen en ideeen len groeien tot mooie boeken. ln 1995 kwam de VUT in zicht. AIs ik al geen boekenman was, dan ben ik het in mijn wed( geworden, dus eens in dê veertien dagen êen gedichtenclub met veertien andere toegewijde mensen en een leesclub met vijí andere oude mannen. Felle discussies oveí vorm en inhoud, stijl en thema. Daarvoor heb ik gestudeeíd en gewerld, ik geniet met volle teugen. 3. Mijn leukste SNL-herinnerjng ljn? ls dat de herinnering aan mijn aardrijkskundeleraar, meneer van Zuylen, die het eerste jaar geen orde kon houden, en de jaren daarna Íantastisch kon vertellen over zijn vak? Was dat meneer FlolÍ, leraar Engels {het eeíste leerjaar ook leraar Frans)? De klas was al stil voordat hij fruitende kjas binnen kwam. Hoe werld zoiets? Met een scherp gepunt potlood ging hij in zijn puntenboekje langzaam het ri.itje leerlingen aí, wie hij een bêurt zou geven. Doodstil was het. Eens hebben wij twee lessen besteed aan het vertalen van een sonnet van Shakespeare, ik ben hem er nog dankbaar voor. Waren het de lessen van de godsdienstpater (het was niet pater Van Beurden), die in 3 Gym zijn godsdienstlessen met gemak aíwisselde met verhalen over de tegendraadse ltaliaanse kalholieke schrijver Papini ( ), die een encyclopedie over alles wilde schrjjven en daarmee dan ook nooit veíder gekomen was dan de letter A? Of hij vertelde over zijn ervaringen uit de oorlog, toen hij in een kamp zat in Oost-lndie. Die lessên leerden mij, voor het eerst, om de dogmatische interpretaties over bijbel en kerkelijke reglementen bewuste Íelativeren, hetgeen mij in latere jarên al snel goed van pas is gekomen. In ieder geval herinner ik mij over het algemeen me nogal bevoorrecht te hebben gevoeld en dat komt zeker niet alleen omdat het een karakertrek van mij zou zijn. Eindiaar 1959 Co Groot (HBS-B) 1. Na 5 jaar SNL begon ik in 1959 aan de avondstudie HBO-chemie op de HTs-Amsterdam en via Íamiliekruiwagen bij het farma fabriekje 'Chemifa' aan de Geldersêkade in Amsterdam om daar hoog in het gíachtenpand in zelís voor die tijd erbarmelijkê en onveilige omstandigheden farmaceutische píoducten te maken. Ronduit avontuudijk was het maken in de zuurkast van nitroglycerine (niet voor dynamiet, we! voor hartinfarct patienten) welke griezelig explosievê vloeistoí pas veilig was na met water te zín verdund. Gelukkjg eiste het leger me voor twee jaar op en genoot ik in het Franse La Courtine.Vanaf 1963 allerlei studies gevolgd in avondcolleges, en gaan werken bij Also. Later leidde ik bij WeLlar aan de Keizersgracht de aídeling Verkoop Chemie. In 1964 was ik getíouwd met mijn grote jeugdlieíde Ria de Ruijter die mij twee dochterschonk en die, naast opvoeden en huishouden, nog lang als verpleegkundige bleeí werken. Afgezien van wat korte baantjes, is het internationale werk bij de toen befaamde JohannanoÍ Groep in dê chemie- en oliehandel, voor mij bepalend geweest om in 1986 samen mel een panner een eigen bednjí, Vitachem, te beginnen. Vitachem 'deed' in ingrediênten voor de levensmiddelenindustrie (bijv Bols, Heineken, Redband, AH, Koopmans, Quest, Stegeman) en in actieve ingrediênten voor makers van voedlngsmiddelensupplementen. Onze technologên werlden met de industrie samsn om problemen op te lossen en om nieuwê producten te ontwikkelen. Inmiddels was ik alleênêigenaar van Vitachem en kwam er vanuit de maíd belangstelling om de toko te kopen. N/et de Caldic groep werd ik het eens en bleeí daar nog drie jaar als Salesmanager bij een werkmaatschappij in Amsterdam. Vanaf mijn 58ste jaar volg ik mijn algemene nieuwsgierigheid en verplicht ik mij niet tot grote werkklussen. Zowel vanuit mijn penthouse in Spanje als vanuit Monnickendam lukt dat aardig en reis ik met levenspartner Ria veel en ontplooi ik mij verder in veel disciplines. Zonder bestuurlijke tuncties, ben ik maatschappelijk en Íamiliaal actievêr. lk sport mij nog suf, wel hardlopen maar geen hêle marathons meer binnen drie uur, wel schaatsen enloí skiën in de winter maar niet meer skeelêren en altijd tientallen kilometers wandelen waar dan ook. 3. Terugdenken aan mijn SNLIÍd is een genoegen, maar wat is nou de aardigste heínnering? Voetballen met doodshoofden op de begraaíplaats bij SNLdependance Westzaanstraat? 'Was je te laat', riep Toon Noyons, altïd achterin de klas gezeten: 'we zijn maar alvasl begonnen' en hij scheurde in zijn DloV 3=6 blits met gierende banden de Da Costastraat uit. Of tonêêlspelên onder leiding van Toon Noyons, optreden in het Van Nispenhuis (aígebrand)? OÍ geschiedenisleraar pater Ruth, die vanonder zijn hoog opgetrokken zvvarte jas op zijn lessenaar naar vorên leunend, kijkend als de 'vieze man' van Kees van Kooten, vroeg: "zijn jullie nog naar de meissies geweest", doelend op dê meisjesschool naast onze SNeLbinder

20 school. Of hoe hij iemand in de klas, mí onder andere, minutenlang de haren van zijn kop sloeg om een onbenulligheid? Of zijn opdracht aantekeningen versieíen met plaatjes, tekeningetjês en gotische lettêrs? Ach, ik kom er niet meer uit... snoepwinkeltjê tegenover de school aan de Da Costastraat.,. zwemmen in het AMVJ-bad en daarna die gepersle, weke koeken van een buurtbakkertje... fietsbel serenades voor de schooldeur tot ergêrnis van de concierge... spijbelen en Artjs bezoeken... hockey en voetbal op het veld... voetballen (Roy Voogt, Real Madrid-stand-in in wit shirt en broek) op het Da Costapleintje ên sigaretjes roken in de portieken... pukkel de biologieleraar... dhr. Elders die ruzies voor het boíd liet uitvêchten... dhr. Pijls, frans: "mijn dank grenst aan hondsdolheid"... ik houd er mee op... nee, wacht, nu heb ik mijn mooiste herinnerjng: Het voorlezen van het epos van 'SigÍÍid und die Niebelungen' door de dhr. Bax (duits). Ja, dat was onveígetelijk mooi! Eindiaar 1959 Ton Overmars (Gym-A) 1. Na mijn eindexamen gymnasium alpha in 1959, heb ik Engelse Taal en Letterkunde gestudeerd aan de UVA. Deze studie heb ik een jaar ondedlro- Ken voor een zeer teezaam verblijf aan de universiteit van Shetfreld (Engeland), 2. In 1964 keeg ik mijn aanstêlling als docent Engêls aan het loenmalige Pius X College le Beverwijk. Daar werk ik nog steeds, 40 jaar nu b,ijna, maar het eind is in zicht, tenminste wat het lesgeven betreft. 3. Het is erg moeilijk één bepaald moment uil te kiezen als het gaat om 'leukste'. Een aantal korte flitsen zijn mrj altrjd bijgebleven. HÍ Kramer (Latjjn) die voordat hij aan de les bêgon, mêt koddige sprongetjes, de grote holiten passer van de muur probeerde te halen, waarbij zín broek van zijn iêts te corpulente onderstel aígleed. Pater van Buuren, die op zaterdagochtend - ja toen nog wel! - stijf van de rugpijn, ons enthousiast opweld er "eens lekker rvgvr I oor I rc!]ddr I rvr Homerus. Hr. Peijls, de leraar Frans (uit Sittard) die achter in de klas zijn lange haar met een gigantische rode kam weeí in model probeerde te brengen om vervolgens zijn monoloog over Leon Blois te hervatten. Hr. Noyons, Engels, die mij met zijn droge humor heeft gestimuleerd Engels te gaan studeren. Eindiaar 19@ Joop van Lammeren (HBS-A) 1. Na mijn eindexamen HBS-A in 1960 heb ik de ondemijzersopleiorng gevorgo aan lvlagister Vocat in Amsterdam. Hierna volgde 2 jaren inlijving bij de Koninkltke Luchtmacht als dienspl'chtige. Daarna ben ik 3,5 jaaí werkzaam gêweest als onderwijzer in De Kwakel en vervolgens 6 jaar hoofd der school in Haadem. 2. VanaÍ 1975 tot 1 november 2003 ben ik directeur van een grote basisschool in Vught. 3. De leukste herjnneringen aan het SNL zijn: de deelname aan sportwedstrijden, met name de schoolvoetbaltoernooien, onder de bezielende leiding van pater Lauwers; de ontureemding van het beeld van het lgnatius- Collêgen de gehêimhouding van de daders; de vierde klas met de vele Íeestjes mel de meisjes van de Pius-MMS; de lessen van de heren Reigêrsberg (gymnastiek) en Rolf (Engels). (Vele lessen Frans van de heer De Cock heb ik op aístand van de gang moeten vo en.) Eindjaar 1962 Louis Levelt (Gym-B) 1. Van 1959 tot 1962 was ik SNLleerling, waarna ik naar Naarden veri'ruisde, ln 1965 deed ik eindexamen gymnasium bèta aan het Vitus-college le Bussum. Na het eindexamen begon ik een natuur- en wiskundestudie (UvA), deed kandidaats, maar aangezien mulkale activiteiten steeds belangíijker werden, gooide ik het roer om en behaaldeen onderwijsalde p ano. 2. Momenteel geef ik pianolessên; ik componeeí, vooraliederen, en speel orgq. 3. Mijn leukste SNL-herinneÍing is een conférence van tekenleraar Noyons, waarllij de tranen mij ovêr dê wangen stroomden. Maar misschien was het dagje vrij, toen de sponningen de combinatie van zuidenwind harde regen niet hadden kunnen weerstaan en het hele gebouw blank stond, nog wel veeleuker. Eindiaar 196Íl Ron Krom (HBS-A) 1. Net als mijn vader eên loopbaan in de alltomobielwereld, met name in de verkoop van zwarê bedrijfswagens 2. Wegens Íamilieomstandigheden heb ik een jaar vrijaf. 3. De ruimte die sommige leraren gaven voor het voeren van boeiende discussies waarvan de onderwerpen soms niets meer te maken hadden mel het vak dat op dat moment onderwezen diende te worden. Eindiaar í981 Hans Wessels (HBS-A) 1. Vier jaaí kweekschool (met plezier), in septembêr 1967 afgestudeerd. Daarna ging ik voor 1B maandên in mililaire dienst. In augustus 1969 stond ik eindelijk voor de klas. In 1973 werd ik op dezelfde school hoofd. 2. Vanaf 1 september, na 30 jaar schoolleider te zijn geweest, sta ik weer voor de groep voor 3 dagen. 3. Het ontvangen van mijn diplo- 20 SNeLbinder