Dinamo modelbaan besturing CD16. Handleiding

Transcriptie

1 Dinamo modelbaan besturing CD6 Handleiding Auteur: Leon J.A. van Perlo Versie:.2 Datum: 22 januari 2007

2 Release beheer Deze handleiding is van toepassing op de kit bestaande uit: Print o CD6 Rev00 o CD6 Rev Dit document, dan wel enige informatie hieruit, mag niet worden gekopieerd en/of verspreid, geheel of gedeeltelijk, in welke vorm dan ook zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de oorspronkelijke auteur. Het maken van kopieën en afdrukken door gebruikers van Dinamo en de CD6 module uitsluitend ten behoeve van eigen gebruik is toegestaan Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 2 van 6

3 Inhoud Introductie Voorbereiding en bouwen Benodigdheden Werking Bouwen Aansluiten en instellen Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 3 van 6

4 Introductie Om treinen met een PC te kunnen besturen en vooral om het verkeer te kunnen beveiligen en automatiseren is het noodzakelijk dat de besturingssoftware weet welke trein zich waar op de baan bevindt. In het algemeen doet de software dit door elke trein nauwgezet te volgen over de baan. Dit werkt alleen indien de baan in staat is te melden als treinen een bepaald punt passeren. Een dergelijke terugmelding kan op diverse manieren gerealiseerd worden. De meest gebruikelijke zijn het gebruik van reed-contacten en het gebruik van bezetmelders. Over de voor -en nadelen van diverse oplossingen is al veel geschreven en wordt in deze handleiding niet ingegaan. Bezetmelding gebeurt bij een 2-rail systeem door te meten of op een bepaald baanvak een stroomgebruiker aanwezig is. Binnen een Dinamo systeem kan dit worden gerealiseerd door middel van de CD6 module. De CD6 levert 6 onafhankelijke stroomdetectoren t.b.v. 6 secties. De CD6 is geoptimaliseerd voor koppeling aan een TM5/H of TM-H controller Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 4 van 6

5 2 Voorbereiding en bouwen Neem voordat je met de bouw en ingebruikname van de CD6 begint deze handleiding in elk geval een keer helemaal door. Bij de bouw wordt er van uitgegaan dat je beschikt over enige basis-elektronica kennis en over enige handigheid met soldeerwerk. Voor de minder ervaren elektronica hobbyist is het verstandig het document Algemene tips even door te nemen. 2. Benodigdheden Naast het PCB (Printed Circuit Board) en deze handleiding heb je nodig: Een kleine soldeerbout voor elektronicawerk. Een 5Watt exemplaar voldoet, echter het gebruik van loodvrije soldeermiddelen vergt wel iets meer vermogen dan loodhoudende middelen om prettig te kunnen solderen. Een temperatuurgeregelde soldeerbout of soldeerstation met voldoende vermogen is optimaal, maar niet noodzakelijk. Zorg dat je een fijne soldeerpunt hebt, want de soldeereilandjes en sporen liggen vaak dicht bij elkaar. Koop bij voorkeur een long-life soldeerstift. Tinzuiger (voor noodgevallen). Electronica soldeer (tin of tin-zilver) met harskern, 0,8 mm of (liefst) dunner. Het gebruik van tin-lood is per juli 2006 verboden voor industriële productie en slecht voor het milieu. Gebruik hiervan zou daarom ook door de hobbyist zoveel mogelijk moeten worden vermeden. Een kleine zijkniptang voor elektronica of modelbouwtoepassingen. Kleine buigtang Klein mesje De onderdelen van de stukslijst Let op: Koop ook meteen de contrastekers van de connectoren, dan kun je ook e.e.a. aansluiten! Handig, maar niet noodzakelijk: loep Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 5 van 6

6 2.2 Werking Voordat je de onderdelen koopt en begint te bouwen is het goed op hoofdlijnen de werking van de CD6 te begrijpen. In sommige gevallen kun je namelijk wat onderdelen weglaten of keuzes maken ten aanzien van de flexibiliteit. Een spoorbaan (2-rail gelijkstroom) bestaat uit 2 spoorstaven (open deur, niet waar?). Om een trein te laten rijden geef je de rechter spoorstaaf een positieve spanning en de linker een negatieve (gezien in de gewenste rijrichting). Als er geen lok op het betreffende baanvak staat gebeurt er verder niets. Er staat spanning op de rails, maar er loopt geen stroom. Staat er wel een lok op het baanvak, dan gaat er een stroom lopen en gaat de lok rijden. Van dit gegeven kun je gebruik maken om te bepalen of een baanvak bezet is of niet: je meet of er een stroom loopt. Dit werkt zolang er ook daadwerkelijk spanning op de rails staat. Als je een wel aanwezige trein echter niet wilt laten rijden staat er geen spanning op de rails en loopt er dus geen stroom. Om nu toch detectie te kunnen laten plaatsvinden proberen we toch een heel klein stroompje te laten lopen. Dit gebeurt met een paar weerstanden. De stroom is te klein om een lok te laten rijden of zelfs verlichting te laten branden in een eventueel aanwezig rijtuig. De stroom is echter wel groot genoeg om te kunnen meten of er iets op de rails staat dat stroom verbruikt. Stroomdetectie gebeurt door in het circuit naar één van de spoorstaven 2 diodes antiparallel op te nemen. Als er geen stroom loopt staat er geen spanning over deze diodes. Als er wel stroom loopt staat er een spanning van circa 0,7Volt over. Het prettige van diodes is dat de spanningsval vrijwel onafhankelijk is van de grootte van de stroom. De eigenlijke detector meet dus de spanningsval over de diodes en weet dientengevolge of er een stroomverbruiker aanwezig is: Detector Weerstand/belasting a b + - fig : principe van detectie Als je wilt dat AL je rollend materieel gedetecteerd wordt moet je ervoor zorgen dat al het materieel tenminste een klein beetje stroom verbruikt. Bij loks gaat dit vanzelf. Bij wagons kun je een beetje weerstandslak op de isolator tussen het wiel en de as smeren. Weerstandslak is een verf die een beetje stroom geleid. Je moet dan natuurlijk wel metalen wielen en metalen assen onder je rollend materieel hebben. Doe dit bij elke as en elke as wordt een weerstandje tussen de spoorstaven en daarmee een minimale stroomverbruiker. Hoewel rijtuigen met verlichting reeds vanzelf een belasting vormen vind ik het toch verstandig ook hierop weerstandslak aan te brengen. Veel rijtuigen nemen namelijk stroom af van de ene spoorstaaf via het voorste draaistel en van de andere spoorstaaf via het achterste. Daartussen zitten dan allerlei sleepcontacten die, afhankelijk van de hoeveel verzameld vuil, min of meer contact maken. Dit (en vuile wielen) veroorzaakt het bekende flikkeren van de rijtuigverlichting en dus ook een onbetrouwbare detectie, met name bij lage snelheden of stilstand. Door van elke as een eigen weerstand te maken verhoog je in elk geval de kans op een betrouwbare detectie. Om meerdere treinen op je baan onafhankelijk te kunnen besturen moet je blokken maken. Een blok is een met beide spoorstaven van andere blokken geisoleerd baanvak waarop zich Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 6 van 6

7 ten hoogste één trein mag bevinden. Binnen het DINAMO systeem stuur je een blok aan met een uitgang van een TM5/H controller. Om te kunnen vaststellen waar het materieel zich op je baan bevindt kun je gebruik maken van reed-relais of bezetspoordetectie. In dit laatste geval kun je een heel blok gebruiken om te detecteren, maar waarschijnlijk is deze plaatsbepaling niet nauwkeurig genoeg. In dat geval knip je een blok in meerdere secties door tussen twee secties spoorstaaf te onderbreken. Je kunt nu per sectie onafhankelijk vaststellen of zich daarin materieel bevindt. Je kunt net zoveel secties in een blok maken als je wilt, maar je kunt nooit sectie verdelen over meerdere blokken. Een scheiding tussen 2 blokken is dus per definitie een scheiding tussen 2 secties. Elke sectie krijgt nu een aparte detector. Als het niet nodig is dat in elke sectie detectie plaatsvindt kun je die sectie rechtstreeks op de TM5/H uitgang aansluiten. Dit kan echter leiden tot problemen. Als een lok of rijtuig zich namelijk op een sectie-overgang bevindt zullen de wielen van de lok de detector kortsluiten en daarmee detectie onmogelijk maken. Sectie Sectie 2 Sectie 3 Detector Detector 3 a b + - fig 2: Meerdere secties per blok Om dit te voorkomen kun je het best in elke leiding naar een sectie ofwel een detector opnemen ofwel 2 diodes antiparallel. Die diodes doen dan verder niets, alleen voorkomen dat de detector wordt kortgesloten. De minimale investering van nog geen 0ct per sectie is een betrouwbare detectie wel waard. Sectie Sectie 2 Sectie 3 Detector Detector 3 a b + - fig 3: Kortsluiting van de detector voorkomen Zoals reeds gezegd: je spoorbaan bestaat in principe uit 2 spoorstaven. We noemen deze staaf a en staaf b. In principe kiezen we spoorstaaf waarop we detectie plegen, bijvoorbeeld spoorstaaf b. Houd dit consequent vol over je gehele spoorbaan Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 7 van 6

8 Helaas zorgen keerlussen hier weer voor een probleem. Aan het begin of eind van de keerlus ontmoet spoorstaaf a namelijk spoorstaaf b. Op dit ontmoetingspunt leggen we de overgang tussen 2 blokken. Tot zover geen probleem, want de TM5/H uitgangen zijn volledig symmetrisch. Het probleem zit nu echter in de detectie. Immers spoorstaaf a is rechtstreeks verbonden met de TM5/H uitgang terwijl spoorstaaf b overal via een detector of diode is geschakeld. De wielen van een lok of rijtuig dat op de blokovergang staat zorgt er nu voor dat zowel de detector voor als de detector na de blokovergang wordt kortgesloten, zodat beide detectoren niet werken. fig 4: Kortsluiting van de detectoren bij een keerlusovergang Overgang tussen 2 Blokken bij een keerlus a b a b Ook dit is te voorkomen door ook in de leiding naar spoorstaaf a steeds 2 diodes op te nemen. Als je geen keerlussen hebt kun je de diodes in het a circuit veilig weglaten. Ook in die blokken die niet grenzen aan een keerlusovergang kun je besparen op diodes. Realiseer je echter dat je voor 32 blokken (ongeacht het aantal secties) slechts 64 diodes extra nodig hebt om dit principe consequent door te voeren: totale kosten ca 2,50 Opbrengst: nooit meer hoofdbrekens over keerlussen. fig 5: Kortsluiting van de detectoren bij een keerlusovergang voorkomen met extra diodes Overgang tussen 2 Blokken bij een keerlus a b a b De diodes D33 D48 op de CD6 zijn de diodes in het a -circuit. Heb je geen keerlussen in je baan dan kun je deze diodes weglaten en in plaats hiervan een draadbrug monteren. Alleen de oneven nummers is voldoende Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 8 van 6

9 2.3 Bouwen Als je alle onderdelen en voldoende vrije tijd hebt kun je beginnen. Identificeer de componentzijde en soldeerzijde van de print (staat er op). Leg de print zo voor je neer dat de tekst CD6 Rev 00 Sep 200 Component Side leesbaar voor je hebt en draai de print dan een kwartslag rechtsom. Maak een uitdraai van de file CD6_rev00_ComponentSilk.pdf. Deze geeft de plaats van de onderdelen op de print aan. Je hoeft onderstaande volgorde niet aan te houden, maar dit maakt e.e.a wel gemakkelijker. Monteer de diodes D t/m D48 en de diodes D49 en D50. Let op de orientatie! Het vierkante eilandje is de kathode (streepje op de diode). Als je diodes D33 t/m D48 niet plaatst (zie vorige paragraaf) moet je in plaats van de diodes met een oneven OF een even nummer een draadbrug monteren. Let op bij het plaatsen van D33 t/m D48. Deze diodes steken een beetje langs elkaar heen omdat de ruimte op de print beperkt is. Zorg dat je ze recht plaatst en de aansluitdraden elkaar niet raken. Normaliter gaat dit vanzelf goed, toch even opletten Monteer alle weerstanden Monteer de jumpers JP, JP2, JP3, JP4 en JP5. Als je secties niet op de print wilt doorlussen (zie paragraaf monteren en aansluiten ) mag je JP3, JP4 en JP5 weglaten. Monteer de IC s IC t/m IC2. Let op de orientatie. Pin gaat in het vierkante eilandje. Op het IC staat pin vaak aangegeven met een stip of het IC heeft een kleine inkeping. Als je het IC op z n pootjes op tafel zet met de inkeping naar links zit pin linksonder. Plaats de ontkoppelcondensatoren C2 t/m C7 Plaats de weerstandnetwerkjes RB RB6. Let op de orientatie: De gemeenschappelijke pin, gemerkt met een stip, moet in het vierkante eilandje. Monteer de transistoren T t/m T4 zoals aangegeven op de layout: T en T3 met de platte kant rechtsboven en T2 en T4 met de platte kant linksonder. Monteer de connectoren. Let op: K2 is een male en K4 een female uitvoering. De Sub-D connectoren moet je op de print vastschroeven met een M3. Soms heb je een connector uitvoering, waarvan je de montagepunten moet vastsolderen. De gaten zijn voorzien van koper, dus dat zou moeten lukken. Misschien moet je de soldeerlipjes van de connector eerst ombuigen. Zelf beoordelen. Let in elk geval op dat er geen kortsluiting ontstaat met sporen op de print. Plaats condensator C. Let op de orientatie. De min-pool, aangegeven op de condensator en normaliter het kortste draadje gaat in het vierkante eilandje. Controleer, liefst met een loep, of alle eilandjes nu goed gesoldeerd zijn en geen ongewenst contact maken met de ernaast liggende eilandjes of sporen. Een kleine kortsluiting kun je wegkrassen met het mesje (pas op dat je de sporen niet beschadigt!). Anders gebruik je de tinzuiger Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 9 van 6

10 3 Aansluiten en instellen De CD6 sluit je aan tussen de uitgangen van de TM5/H en het spoor. Dit principe is reeds uitgelegd in de paragraaf werking. De ingangen van de CD6, die worden aangesloten op de uitgangen van de TM5/H, zitten op K2 (de male connector). De uitgangen van de CD6, die worden aangesloten op het spoor, zitten op K4 (de female connector). Onderstaand vind je de pinbezetting van de TM5/H uitgang, K2 en K4: 0a a 2a 3a 4a 5a 6a 7a 0b b 2b 3b 4b 5b 6b 7b 0b b 2b 3b 4b 5b 6b 7b 9b b 3b 5b 0a a 2a 3a 4a 5a 6a 7a 8b 0b 2b 4b 0a a 2a 3a 4a 5a 6a 7a 8b 0b 2b 4b 0b b 2b 3b 4b 5b 6b 7b 9b b 3b 5b Uitgang TM5 Ingang CD6 fig 6: Pinbezetting van de SubD-25 connectoren Uitgang CD6 Je ziet dat de functies van pinnen t/m 8 en 4 t/m 2 van de drie connectoren overeenkomt. Toch is er een wezenlijk verschil tussen de TM5/H en de CD6. De a en b circuits van de TM5/H horen bij elkaar, d.w.z 0a en 0b vormen een paar, a en b vormen een paar, etc. Bij de CD6 is dat niet het geval. Op de CD6 kun je de circuits beschouwen als 8 losse a-circuits en 6 losse b-circuits. Alleen in de b-circuits vindt detectie plaats. De a- circuits zijn er alleen om stroom te injecteren voor de detectie en de diodes om kortsluiting van detector bij keerlussen te voorkomen. Het aantal a-circuits is de helft van het aantal b- circuits. De reden hiervan is dat we er van uit gaan dat je gemiddeld 2 detectie secties per blok hebt. Als je minder dan 2 secties per blok hebt kom je a-circuits tekort. Dit kun je omzeilen, hierover later meer. Op de ingangen van de CD6 hoef je trouwens niet per-se direct een TM5/H uitgang aan te sluiten. Wellicht heb je een baanvak (bv wisselstraat) dat geen eigen TM5/H uitgang heeft, maar via een relais kan worden gekoppeld een van de TM5/H uitgangen (bv afhankelijk van de ingestelde rijweg). Een dergelijk relais moet je altijd tussen de TM5/H en de CD6 plaatsen (dus niet tussen de CD6 en het spoor). Het aldus ontstane pseudo-blok krijgt dan een eigen a-circuit en een of meerdere b-circuits over de CD6. Het diagram op de volgende pagina geeft in een voorbeeld aan hoe je CD6 wordt aangesloten Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 0 van 6

11 + a a Spoorstaaf a Uitgang TM5 b b Spoorstaaf b, sectie detector b2 Spoorstaaf b, sectie 2 detector b4 Spoorstaaf b, opstelsectie detector CD6 b3 Spoorstaaf b, sectie 3: geen detectie fig 7: Aansluitvoorbeeld van de CD6 In bovenstaande tekening is de splitsing van het b-circuit ten behoeve van meerdere secties gedaan vóór de CD6 ingang. In principe biedt dit de grootste flexibiliteit m.b.t. het aantal secties per blok, de mogelijkheid relais tussen te schakelen naar behoefte, etc. Je kunt de splitsing echter ook op de CD6 zelf doen. Hiervoor zijn de jumperblokken JP3 t/m JP5. Op JP3 zijn de b-circuits 0 t/m 7 aangesloten. Op JP4 en JP5 zijn de b-circuits 8 t/m 5 aagesloten. Met jumpers kun je nu heel gemakkelijk elk b-circuit in tweeën of in vieren splitsen. Een combinatie is natuurlijk ook mogelijk. Het is niet meer dan een handigheidje om je wat soldeerwerk op de connectoren te besparen. Functies van JP3 JP4 JP5 2 secties per blok Zonder extern doorlussen 4 secties per blok Zonder extern doorlussen b0 b8 b0 b8 b0 b8 b b9 b b9 b b9 b2 b0 b2 b0 b2 b0 b3 b b3 b b3 b b4 b2 b4 b2 b4 b2 b5 b3 b5 b3 b5 b3 b6 b4 b6 b4 b6 b4 b7 b5 b7 b5 b7 b5 jumpers jumpers fig 8: Circuits splitsen t.b.v. meerdere secties op de CD6 module Als je een sectie hebt waarin je geen detectie nodig hebt kun je hiervoor het eenvoudigst een doorverbinding maken buiten de CD6 om via 2 diodes zoals aangegeven in fig Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag van 6

12 Als je de detectoren van een CD6 over meer dan 8 blokken (en/of pseuso-blokken) verdeelt kom je a-circuits tekort. Je kunt dan a-circuits lenen van een andere CD6. Heb je helemaal geen a-circuits meer over dan kun je natuurlijk een extra CD6 toevoegen, maar dat is verhoudingsgewijs een beetje kostbaar. Veel simpeler en goedkoper kun je dan zelf een paar extra losse a-circuits maken. Dat gaat heel simpel met een weerstand en 2 diodes. Als je geen keerlussen hebt kun je de diodes ook nog eens weglaten: + Rijspanning a (ingang) 2k2 N400x Spoorstaaf a N400x fig 9: Zelf een extra a-circuit maken Als je rijdt met Koploper en geen volledige detectie gebruikt, dan zul je regelmatig de situatie tegenkomen waarin je een blok opknipt in drie secties, waarbij alleen de eerste en de laatste voorzien moeten zijn van een bezetmelder. Door slim gebruik te maken van de JP3, JP4 en JP5 kun je het soldeerwerk en aantal doorlussingen minimaliseren. Stel dat je 8 blokken hebt, elk met 3 secties, waarvan 2 gedetecteerd. Er zijn connectorstrips te koop (op lengte afbreekbaar) die passen op een enkele rij jumperpinnen. Neem zo n strip met een lengte van 8 en steek deze op JP5. Soldeer nu aan elke pin van deze connector 2 diodes antiparallel. De andere kant van de diodeparen wordt nu de aansluiting van de ongedetecteerde sectie (2). Als je nu JP3 en JP4 doorverbindt met jumpers krijg je de aansluitingen voor de gedetecteerde secties ( en 3) beschikbaar op de uitgang van de CD6. Het volgende tekeningetje maakt het wellicht wat duidelijker: Xa = de ononderbroken staaf van blok X Xb = detectie sectie van blok X Xb2 = sectie 2 van blok X, niet gedetecteerd Xb3 = detectie sectie 3 van blok X Diodes extern aanbrengen 0a a 2a 3a 4a 5a 6a 7a 0b b 2b 3b 4b 5b 6b 7b 25 0b b 2b 3b 4b 5b 6b 7b 9b b 3b 5b 25 0a a 2a 3a 4a 5a 6a 7a 8b 0b 2b 4b CD6 JP3 JP4 JP5 0b2 b2 2b2 3b2 4b2 5b2 6b2 7b2 0a a 2a 3a 4a 5a 6a 7a 0b3 2b3 4b3 6b3 0b b 2b 3b 4b 5b 6b 7b b3 3b3 5b3 7b3 25 Uitgang TM5 Ingang CD6 Jumpers Connectorstrip Uitgang CD6 fig 0: Slim aansluiten van de CD6 voor 3 secties per blok Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 2 van 6

13 Praktisch kun je het als volgt uitvoeren: Soldeer de afbreek-connectorstrip op een stukje gaatjesboard. Soldeer aan de bovenzijde van het gaatjesboard 8 diodes en verbind deze op met de pinnen van de connector. Soldeer aan onderzijde van het gaatjesboard de overige 8 diodes antiparallel over de diodes aan bovenzijde. Soldeer de aansluitdraden op de 8 open einden van de diodeparen en steek het printje met de connector ondersteboven op de CD6. Op onderstaande foto is slechts diodepaar gemonteerd, maar het geeft het idee ongeveer weer: Aansluiting ongedetecteerde sectie Jumpers Diodes antiparallel Connectorstrip fig : Praktische uitvoering aansluiten ongedetecteerde secties Op K sluit je de voedingsspanning aan voor de CD6. Pin 2 is aarde. Op pin sluit je de rijspanning aan die je ook op de TM5/H aansluit. Dit mag eventueel ook een hogere spanning zijn (tot max. 25 Volt), maar in elk geval nooit lager! De onderste 2 montagegaten van de print zijn (weer) verbonden met aarde. Die mag je aansluiten, maar dat hoeft niet: De CD6 zelf gebruikt weinig vermogen. De aardaansluiting op K is in principe voldoende. Uiteraard moet de CD6 ook iets kunnen melden. Dat gaat via de schakelaar ingangen van de TM5/H. De CD6 gedraagt zich naar de TM5/H als een blok van 6 reed schakelaars. Op de TM5/H zit een 24 polige bandkabel connector (eigenlijk 26 polig, maar pin 25 en 26 worden niet gebruikt). Afhankelijk van het adresbereik waarin je de CD6 wilt laten werken gebruik je de eerste 6 of de laatste 6 aders van de bandkabel als volgt: S00 S02 S04 S06 SD0 SD2 SD4 SD6 S0 S2 S4 S6 TM5 S0 S03 S05 S07 SD SD3 SD5 SD7 S S3 S5 S7 26 CD6 S00 S02 S04 S06 S0 S03 S05 S07 S00 S02 S04 S06 SD0 SD2 SD4 SD6 SD SD3 SD5 SD7 SD0 SD2 SD4 SD6 6 S0 S2 S4 Aansluiten CD6 op de TM5 Schakelaar nummers 0-63 S6 fig 2: Aansluiten van de CD6 op de schakelaar ingangen van de TM5/H TM5 CD6 S0 S00 S0 S03 S02 S03 S05 S04 S05 S07 S06 S07 SD SD0 SD SD3 SD2 SD3 SD5 SD4 SD5 SD7 SD6 SD7 S S3 6 S5 S7 Aansluiten CD6 op de TM5 Schakelaar nummers Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 3 van 6

14 Bij gebruik van de bovenste 64 adressen splits je de 24 aderige bandkabel in 3 groepen van 8 en sluit je de bovenste 2 groepen aan op K3 van de CD6. Je kunt 4 CD6 s op deze manier parallel koppelen. In totaal kun je dus 8 CD6 s aansluiten op een TM5/H: 4 op de linker manier en 4 op de rechter manier (totaal 28 detectoren). Tezamen met de manier waarop je de CD6 aansluit (fig. 2) bepaalt de instelling van jumpers JP en JP2 de adressen waarop de CD6 rapporteert. JP selecteert het adresbereik voor de detectoren 0 t/m 7, JP2 selecteert het adresbereik voor detectoren 8 t/m 5: JP: Detector 0 t/m 7 JP2: Detector 8 t/m of of of of of of of of jumper plaatsen jumper plaatsen fig 3: Adres selectie van de CD6 Je kunt de CD6 dicht bij de TM5/H plaatsen, maar ook remote, bijvoorbeeld dicht bij een stationsemplacement. In sommige gevallen spaar je dan wat bedrading uit. De bandkabel tussen de TM5/H en CD6 mag gerust enkele meters lang zijn. Als je een goed afgevlakte voedingsspanning ergens in de buurt hebt die hoger is dan de rijspanning van de TM5/H controllers en lager dan 25 Volt kun je die gebruiken voor de CD6. Zorg wel dat die veilig is afgezekerd: veiligheidsvoorschrift voor modelbouw: max 3A Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 4 van 6

15 Deze pagina is opzettelijk leeg Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 5 van 6

16 Fig 4: CD6 layout Leon van Perlo versie.2 22 januari 2007 Pag 6 van 6