SOULEX NIEUWSBRIEF. Beste Leden muziekvrienden,

Transcriptie

1 SOULEX NIEUWSBRIEF maart 2003 Beste Leden muziekvrienden, Zoals jullie in voorgaande jaren van ons gewend zijn valt omstreeks maart april de accept giro met de lidmaatschapsbijdrage dit keer voor het jaar 2003 bij je in de bus. Tijd om van die gelegenheid gebruik temaken om je aandacht op een paar onderwerpen te vestigen. Om maar met de deur in huis te vallen even iets over de huurprijzen van de repetitieruimte en de te huren opbergkast(en). We zijn genoodzaakt om de jaarlijkse huurverhoging van 5 % die ons van de zijde van de Borg wordt opgelegd aan onze huurders door te berekenen. Dat betekent dat met ingang van 01 mei 2003 de huur van de ruimte voortaan 14,50 per dagdeel gaat bedragen. Opbergkasten gaan 7 per maand kosten met ingang van die datum. Huurverhoging is nooit leuk, we hopen desondanks op jullie begrip! Uiteraard heb je voor toch een zeer redelijke prijs een van een goede uitrusting voorziene repetitieruimte die ook nog eens akoestisch verantwoord is tot je beschikking! Als bestuur zijn we erg tevreden over het laatst gehouden Open podium. Voor het eerst sinds een aantal jaren gehouden op een Vervolg op pagina 2 IN DIT NUMMER andere locatie namelijk de Wielerbaan. De plek waar, inmiddels al weer lang geleden en destijds in een andere setting, de Soulex groepenpresentaties ooit begonnen. Dat de opkomst goed was en we bovendien terug kunnen kijken op een sfeervol evenement is een opsteker in het algemeen voor het hele bestuur maar in het bijzonder voor de werkgroep die toch telkens weer er de schouders onder zet om het geheel te organiseren!. Verderop in deze nieuwsbrief tref je de opgedane indrukken van dit evenement aan beleefd door de oren en ogen van Ronnie Duisters. Dit verslag, maar dan voorzien van foto's is ook te vinden op de Soulex website Steeds meer mensen weten de weg naar deze site te vinden. Ook dat is een prima ontwikkeling. In de nabije toekomst zullen we naast de gebruikelijke nieuwsbrief om iets te melden meer en meer de website gebruiken als het middel om alle wetenswaardigheden betreffende Soulex kenbaar te maken. Dus, voeg hem toe aan je favorieten en houdt hem in de gaten! Met muzikale groeten, Henk 1 Voorwoord 2 Verslag Open Podium Financieel overzicht Overzicht beschikbaarheid repetitie ruimte Vervolg op pagina 3 Nieuwsbrief 1

2 Overzicht beschikbaarheid repetitie ruimte per maart 2003 Voor informatie en/of boekingen bel Attentie met ingang van is het contact adres gewijzigd maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag iedere week Road Side Kill 74 Ronin* Rock Helmi ochtend Ylem middag Death to Music* avond AM the Dreaded even weken The Badest B-Sides * oneven weken the Night Ramblers* Winst / verlies rekening Soulex 2002: Attentie!! adreswijzigingfrank Lian, Judith en Irene St Barbaraweg AR Budel Dorplein Telefoon nummer blijft Spaarr , ,57 Totaal banktegoeden 1892, ,57 Subsidie 2322,00 Contributie 448,00 organisatie.kosten 628,32 WA verzekering 75,87 rente 79,46 totaal algemenek. 2849,46 704,19 Open Podium 588,00 773,40 Nieuwsbrief 60,12 kosten webside 77,71 totaal aktiviteiten 588,00 911,23 Huur 3237, ,00 koffie 659,95 294,92 ontv.borg 1248,16 Verz.instr 117,73 reparatie instr. 236,31 Aanschaf instr. 2095,00 Onkosten oefenr. 640,31 telefoon 19,12 33, , ,80 Totaal: 10494,96 0, ,79 Nieuwsbrief 2

3 Soulex Open Podium 2003 Omdat de Borgh sinds halverwege 2002 een algeheel rookverbod heeft aangekondigd moest de organisatie van het Open Podium uitwijken naar een ander oord. Het werd de Wielerbaan aan de Maarheezerweg. Dat bood wel perspectieven; er was geen strakke tijdslimiet en de regels met betrekking tot geluidsniveau waren ook wat soepeler. Verder zou natuurlijk een groot deel van het publiek niet gekomen zijn als ze hun geliefde witte rookstaven niet mochten beroeren in de zaal. Dus het was druk in de Wielerbaan! En het Budels Bier (ditmaal niet uit fles, maar van de tap) stroomde goed. Ondergetekende zag zijn handschrift ook in kwaliteit teruglopen naarmate de avond vorderde. Gelukkig laat mijn geheugen me niet gauw in de steek en kan ik weer een verhaal afsteken over de 7 bands op 9 m2 podium. En over een Marijn die steeds beter wordt in het afsteken van een cabareske aankondiging. The Dreaded Vermoedelijk is de naam van deze band gebaseerd op de haardracht van diverse bandleden. De bezetting van de band deed me in eerste instantie wat gotische muziek vermoeden, maar de diversiteit in de nummers leerde me al gauw om nooit op eerste indrukken af te gaan.my Dying Bride, Paradise Lost, Hymne en wat zwaardere versies van U2 [Hold me, thrill me, etc.] en Chris Isaac [Wicked game] passeerden de revue. Wat me opviel was de leuke dame die viool en ook toetsen speelde en de hoeveelheid snaren op het podium. De bassist nam genoegen met 6 stuks, dus moest een van de gitaristen overstappen op de 7-snaar. Verder vond ik de drummer erg goed voor de stijl muziek, hij zette een strakke partij neer. De zanger zette de grunts erg vet neer, zeker gezien zijn bouw. Alleen bij de normale zanglijnen moet hij nog even wat aan de intonatie werken. Misschien stond de monitor wel niet hard genoeg. Een niet helemaal theoretisch correct nummer werd door de zanger fantastisch opgelost door ons op de dragen dat nummer maar uit het geheugen te wissen. Gezien het feit dat deze band pas sinds april 2002 bezig is zie ik wel mogelijkheden om te groeien. Ship of Fools Het schip der zotten begon net als de band ervoor met een intro. Deze had wel een panfluit erin wat de atmosfeer ten goede kwam. Vier bekende Budelse muzikanten toonden zich buitengewoon bekwaam in de poprock. Kim Govers liet van zich horen; hij had zijn microfoon op Lemmy-stand gezet en had eigenlijk de perfecte stem voor deze stijl muziek. Verder bleek hij ook nog bekwaam in het bespelen van een soort plastic digerydoo (voor meer informatie over het materiaal, check Hard Plastic). Jeroen van Stamg Asten op gitaar toonde zijn veelzijdigheid. Hij vulde net zo makkelijk de slaggitaar in als meer melodische stukken als het lied erom vroeg. Arie the helicopter man zette vette bassfills neer. Ook werd hij alom geroemd vanwege zijn geweldige set bretels. Ronald Lamers zette een strakke drumpartij neer waarbij de china niet onberoerd bleef. Ook de breakbeat-achtige groove in het laatste nummer bleef mij bij. De eigen composities waren bijzonder fraai, met een knipoog naar Pearl Jam, waar ze mee openden. Ikzelf zou een CD kopen (of branden) van deze band als die er zou komen! Hard Plastic Even vreesde ik voor een indoor sneeuwballengevecht voordat deze band begon, maar het viel uiteindelijk erg mee. Deze band toonde echt humor. Speciaal opgericht voor het Open Podium en bestaande uit wat oud-gedienden van Pygmalion konden ze zich op het laatste moment nog plaatsen voor het Open Podium. Zes weken voor het spektakel waren ze begonnen met repeteren. Ze schotelden ons een bijzondere set met covers voor. Niet helemaal zonder fouten, maar de keuze van de muziek maakte alles goed. Een sterke opening met Song 2 werd opgevolgd door een nummer van Justin Timberlake, waarin de zanger liet horen dat de kopstem geen vreemde voor hem is. Een nummer vak K-Otic werd met verve gebracht; je kon gewoon zien dat de band er ontzettend veel plezier in had. Nog even een greep uit de setlist: Nieuwsbrief 3

4 Keith Caputo, The Roof is on Fire, Tainted Love. De afsluiter van de Wee Papa Girl Rappers bracht de zaal aan het swingen; de viermansformatie had het voor elkaar gekregen om wat mensen aan het dansen te krijgen! Hulde! Super 88 Een tijd geleden was ik enorm fan van een band genaamd Rush. Zij konden met 3 personen een enorme vette partij muziek neerzetten. In het powertrio Super 88 zag ik ook die kwaliteiten. Dat de muziekstijl wat afwijkend is van Rush moge duidelijk zijn. Super 88 zette een ontzettend strakke partij rock neer die klonk als een klok. De sound was fenomenaal. Vandaar misschien dat Super 88 naar huis kon gaan met de befaamde Tristesse Trofee. Aan alles was gedacht: een projectiecamera liet wat beelden van een carnavalsoptocht zien op de achtergrond. Jammer was alleen dat dat niet voldoende is voor een goede publieksinteractie. De band mocht wat meer de kring openen en de luisteraars meenemen in hun composities. De drummer was voorzien van een keyboard die hij op een Brabantia strijkplank had gemonteerd. De zanger/gitarist was voorzien van een Fender Jaguar en had een mooie sound te pakken. Aan zijn zangintonatie mag alleen nog een beetje gewerkt worden. Als je op een avond als deze zo n sound neer kunt zetten mag je van mij inderdaad winnaar worden! Kickforce Kickforce - ook wel the flutkikkers genoemd had via het gastenboek van Soulex al aangekondigd dat we wat konden gaan verwachten. Nico Haas, de drummer met het perfecte lijf, was voorzien van de nodige elektronica om het werk van de melodiesectie dragelijk te maken. Deze sectie, bestaande uit Winston Verhees op gitaar, zette ondanks pparatuurproblemen een schwere set op. Bassist Engelbert Kräut was voorzien van een Embassy-blouse om zo de aandacht van zijn basspel af te leiden. Zanger Ben Glimlachjes wist het publiek te bespelen als een Micheal Jackson een kind (waarmee ik niet wil zeggen dat Micheal Jackson seks heeft met kinderen, want dat is niet waar!). De grote hoeveelheid adrenaline in zijn bloed zorgde echter voor een verkeerde communicatie richting P.A. professional Frank Soors. Gelukkig wist Engelbert met zijn beste Nederlands het conflict op te lossen. De band speelde een uiterst diverse set, bestaande uit nummers van Coldplay tot Sepultura. De vier perfectionisten stonden hun mannetje met de enorme inzet in hun spel. Veel vragen blijven echter open staan: - Was Kickforce inderdaad gesponsord door Haarlijn? - Wat heeft Nico te maken met het sneeuwbal incident? - Wat voor invloed heeft een grote hoeveelheid bier op je performance? - Is Winston, gezien zijn kapsel en niet zijn gitaarspel, een reïncarnatie van John Lennon? - Wie was toch die briljante cameraman? - Waar heeft Ben op gestemd de afgelopen verkiezingen? - Waar was Gino El Camino, de vijfde flutkikker? - Was Engelbert fout in de oorlog? - Zal Marijn in de ton verschijnen bij de zittingen? ISM Marijn zei het al: Dit is m, ISM. Helaas moeten we nu zeggen: Dit was m, ISM want ISM heeft besloten om te stoppen. Deze band, min of meer ontstaan uit Barfly zet zo een punt achter vele jaren muziek maken. En wat voor een muziek. Laat ik maar trachten er een label aan te hangen: bombastisch/dynamische sfeergroove. Elk bandlid heeft wel iets in te brengen in de muziek en de performance. De drummer lijkt helemaal in de groove te zitten en weet de bekkens precies op de juiste plaats te raken. De relaxte bassist weet waar hij zijn frequenties moet plaatsen en brengt de juiste rust Nieuwsbrief 4

5 op het podium. Dat is nodig om de hoeveelheid energie van zanger Joost te compenseren. Net als Mike Patton is Joost een meester in de verschillende stemgeluiden, en als dat nog niet genoeg is gebruikt hij een megafoon. De gitaar en apparatuur van Sjoerd bevat diverse standen zodat een breed scala aan geluiden de Wielerbaan in geketst wordt. Wat mij daaruit het meest aansprak was een soort Marillion geluid. Halverwege het optreden wordt meneer Rovers het podium op gevraagd om wat stevige grunts neer te zetten. Een sterk optreden. Helaas moet weer een jarenlange muzikale evolutie tot een eind komen. Seven Hertz De laatste band van de avond was Seven Hertz, afkomstig uit Eindhoven Rockcity, net zoals Peter Pan Speedrock. Ook deze band wist vette rock neer te zetten die klopte als een bus. Het tijdstip waarop deze band moest spelen was niet erg optimaal, en door het vele bier en de vele bands waren mijn oren dermate verdoofd dat verzadiging optrad. De muziek stond als een huis, maar naar mijn idee mochten ze nog iets meer met het publiek doen. Misschien dat het publiek ook te veel bier op had.een riff die leek op Another One Bites the Dust viel mij op, terwijl een andere observator leuke dames in het publiek ontdekte die filmden en foto s maakten. Waarom moet ik toch altijd weer werken terwijl anderen plezier kunnen hebben? Seven Hertz, het was een goede set! Na nog wat mensen gegroet te hebben besloot ik maar te voet naar huis te lopen door de gladde sneeuw. Gelukkig werd ik in balans gehouden door de enorme hoeveelheid apparatuur die ik mee moest sjouwen. Eenmaal veilig in mijn bed kon ik de avond nogmaals evalueren. Veel bands deze avond, maar ze waren de moeite waard. Gelukkig was er veel afwisseling in stijlen dit keer, wat de aandacht van het publiek ten goede kwam. Het publiek was trouwens erg fanatiek! De locatie van het Open Podium dit jaar was ook goed, ondanks het kleine podium. Dus voor herhaling vatbaar! Groeten, ROnnie Nieuwsbrief 5