De definitie, zuilen en voorwaarden van. ~ De Definitie ~

Transcriptie

1 De definitie, zuilen en voorwaarden van (العبادة) aanbidding ~ De Definitie ~ الحمد هلل رب العالمين والصلاة والسلام على رسوله الأمين وبعد Gezien aanbidding (العبادة) het doel en reden is waarvoor de mensheid is geschapen, is het voor ons essentieel om goed te begrijpen wat aanbidding is, in het specifiek wat de definitie is, wat de zuilen zijn en wat de voorwaarden zijn. Jij zou deze definitie samen met de korte uitleg dusdanig moeten memoriseren, dat wanneer jij gevraagd wordt door iemand, moslim of niet-moslim, dat jij het haarfijn kan uitleggen. Jij zou nauwkeurig moeten kunnen uitleggen wat aanbidding inhoudt binnen de Islaam, hoe het verschilt met wat er wordt gevonden in andere religies, en wat er wordt gevonden tussen de groeperingen in de Islaam die fouten en misverstanden hebben op dit gebied en die de weg hebben bewandeld van de volkeren voor ons, en degenen die afgedwaald zijn van datgeen waar hun Profeten en Boodschappers mee waren gekomen en aan hun religie tahreef (verdraaiingen) en tabdeel (vervangingen) hebben aangebracht waardoor ze zaken zijn gaan aanbidden waarover Allah geen bewijs heeft neergezonden.

2 (عبادة) De definitie van Ibaadah Er zijn veel definities gegeven door de Geleerden over de betekenis van Ibaadah.(عبادة) Voordat we ze in het kort gaan opnoemen zullen we eerst de taalkundige betekenis van (عبادة) vermelden. In de (Arabische) taal betekent het dit houdt ootmoedigheid en onderworpenheid in, wat ook wel (الذل والخضوع) betekent; nederigheid, het nederig zijn, het onderworpen zijn, en dus worden er in het Arabisch uitdrukkingen gebruikt zoals معبد),(بعير dit houdt een kameel in die nederig is en onderdanig is gemaakt. Eveneens معبد),(طريق wat betekent: een verlaagd pad (doordat het vaak betreden is). Een van de taalkundige betekenissen van het woord is ook: gehoorzaamheid (taa ah), volgen (inqiyaad) en toewijding (ta alloeh). Voor de definitie in de Sharie ah, wat ook de precieze betekenis is van de aanbidding die wordt verwacht in de Sharie ah, zien we onder meer de volgende definities: ar-raghib al-asfahani v: De vrijwillig, zelfgekozen daad, losstaand van lichamelijke verlangens, die voortkomt uit een intentie waarbij toenadering tot Allah wordt gezocht en gehoorzaamheid van de Sharie ah wordt beoogd. [Tafsiel an-nash atayn wa Tahsiel as- Sa aadatayn] al-baghawi v: Aanbidding (ibaadah) [is]; Gehoorzaamheid (taa ah) dat gepaard gaat met de nederigheid van een persoon (tadhalloel) en onderworpenheid (khoedoo ). De dienaar ( abd) wordt zo genoemd door zijn nederigheid (dhillah) en zijn navolging (inqiyaad). [Sharh us- Soennah 1/53]

3 Ibn al-qayyim v: Aanbidding (ibaadah) brengt twee stelregels samen: het uiterste van liefde met het uiterste van nederigheid en onderworpenheid. Dus degene van wie je hebt gehouden, maar niet voor onderworpen hebt; je bent geen aanbidder van diegene. En voor degene waarvoor jij je onderworpen hebt zonder liefde; je bent ook geen aanbidder (van diegene) totdat je liefde hebt en je, je onderworpen hebt. [Madaarij as-saalikien 1/74] Ibn Kathier v: In de wetgeving (Sharie ah) is het een uitdrukking die de perfectie van liefde (mahabbah), onderworpenheid (Khudoo ) en vrees (Gawf) combineert. [Tafsier ibn Kathier 1/25] Ibn Taymiyyah v: Een term die de perfectie van liefde voor Allah, op het hoogst mogelijke niveau, combineert met de perfectie van nederigheid, op het hoogst mogelijke niveau. Want liefde waar nederigheid ontbreekt en nederigheid waar liefde ontbreekt wordt niet gezien als aanbidding, maar aanbidding is datgene waar de perfectie van beide wordt gecombineerd. [Minhaaj us-soennah 3/290] Ibn Oetheymien v: Aanbidding (ibaadah) wordt aangeduid met twee betekenissen. De (aanbidder s) aanbidding (at-ta abbud) en hetgeen waarmee iemand aanbidt (al-muta abbad bihi). Dus de eerste betekenis van aanbidding is dat een persoon nederig is tegenover Zijn Heer door het uitvoeren van Zijn geboden en het wegblijven van Zijn verboden, uit liefde (hubb) en verering (ta dheem) voor Hem. Bij deze beschrijving keert het (ta abbud) terug naar de daad van de dienaar. Voor de tweede betekenis, wordt aanbidding (ibaadah) aangeduid met de betekenis met datgeen waarmee iemand aan het aanbidden is (almuta abbad bihi). Sheikh ul-islaam ibn Taymiyyah v heeft dit gedefinieerd met de beste definitie dus het gebed is aanbidding, (het geven van) verplichte aalmoezen is aanbidding, vasten is aanbidding en de bedevaart is aanbidding. [Majmoe fataawaa wa Rasaa il 7/330]

4 De uitgebreide definitie Dit brengt ons naar de definitie die we willen gebruiken voor het doel van dit artikel, waar Sheikh Oethaymien v op doelde, die van Sheikh ul-islaam ibn Taymiyyah v want het is de meest nauwkeurige, precieze en alomvattende definitie van aanbidding (ibaadah): هي اسم جامع لكل ما يحبه هللا ويرضاه من األقوال واألعمال الظاهرة والباطنة Het (ibaadah) is een verzamelnaam voor dat al datgeen waar Allah van houdt en tevreden over is, van uitspraken en daden, innerlijk en uiterlijk. De uitspraak is uitgelegd door de geleerden van Ahloes-Soennah. Deze uitleg kan als volgt samengevat worden: Een verzamelnaam Dat (العبادة) een جامع) (اسم verzamelnaam (naamwoord) is dat verzamelt, het brengt samen; en wat zijn die dingen die verzameld zijn? Het is alles waar Allah van houdt en tevreden over is. Waar Allah van houdt en tevreden over is Dus hoe weten we dat Allah ergens van houdt of ergens tevreden over is? We weten dat doormiddel van de geopenbaarde teksten, en dit is algemeen bekend door een aantal manieren: a) Allah prijst de daad b) Allah prijst de verrichter van de daad c) Allah geeft bevel tot de daad En hetzelfde kan gezegd worden voor zaken die verboden zijn: d) Allah misprijst de daad (dit betekent dat Hij ervan houdt dat het vermeden wordt, en tevreden is als het wordt vermeden)

5 e) Allah misprijst de verrichter van de daad (wat betekend dat Hij houdt van degene die zo een soort daad vermijdt) f) Allah verbiedt de daad (dit betekent dat Allaah ervan houdt dat het vermeden wordt, en tevreden is als het wordt vermeden) Dus wanneer we geopenbaarde teksten vinden waarin we wat hierboven staat vinden, dan weten wat onder aanbidding valt en de maatstaf is al datgeen waar Allah van houdt en tevreden over is. Innovaties worden niet beschouwd als aanbidding Dus dit sluit iedere vorm van geïnnoveerde aanbidding uit die niet wettelijk vaststaat of waar geen oorsprong voor is (dit is in elk opzicht een totaal, volledig (nieuwe) innovatie). Of als er een oorsprong voor bestaat, dan (bestaat er geen bewijs) voor de wijze waarop het wordt uitgevoerd (dit is een relatieve innovatie); het komt overeen met de oorsprong die in de Sharie ah terug te vinden is, maar het komt in haar details niet overeen met de Sharie ah. De albid ah al-haqeeqiyyah (een innovatie in haar essentie, vanuit alle opzichten) en al-bid ah al-idaafiyah (relatieve innovatie; een innovatie in sommige opzichten) vallen niet onder de definitie van aanbidding, aangezien er geen bewijs is dat Allah ervan houdt of tevreden mee is. Het staat ook vast dat Allah de religie heeft vervolmaakt en niets heeft achtergelaten, en dat de Boodschapper n de aan hem toevertrouwde taak heeft volbracht en de waarheid in zijn geheel heeft overgebracht. Dus aanbidding is alleen datgeen waar Allah van houdt en tevreden over is en de innovaties vallen daar niet onder. En iedere daad van aanbidding die een oorsprong kent in de Sharie ah moet overeenkomen met de Sharie ah in ten minste één van de volgende maatstaven (hangt er vanaf waar het om gaat): a) In zijn hoeveelheid ( adad) b) In zijn plaats (makaan) c) In zijn tijd (zamaan) d) In zijn soort (jinns) e) In zijn hoedanigheid (kayfiyyyah) f) In zijn reden of oorzaak (sabab) Dus met dit is de daad van aanbidding in overeenkomst met de Soennah en Sharie ah.

6 Innerlijke en uiterlijke uitspraken en daden Dus datgene waar Allah van houdt en tevreden over is bestaat uit uitspraken (qawl) en daden ( amal), en dit omvat zowel het innerlijk als het uiterlijke. Dit brengt vervolgens vier categorieën voort waar alles wat aanbidding is onder valt: De innerlijke uitspraken zijn de uitspraken van het hart. Dat is het geloof. Oftewel: de geloofsovertuigingen die zich in het hart bevinden, deze worden de uitspraken van het hart genoemd. De uiterlijke uitspraken zijn de uitspraken met de tong, datgeen dat wordt uitgedrukt met de tong, daaronder valt; de getuigenis met de kalimah, de gedenkingen van Allah, het vragen van vergiffenis, het gebieden van het goeden en het verbieden van het slechte enz. De innerlijke daden zijn de daden van het hart, haar emoties en gevoelens zoals liefde, vrees, hoop, vertrouwen enz. De uiterlijke daden zijn de daden van de ledematen; het gebed, het vasten, het geven van aalmoezen enz. Dus (العبادة) is een term die wat samenbrengt? Al datgeen waar Allah van houdt en tevreden over is, en dit valt samen te vatten als de innerlijke en uiterlijke uitspraken en daden, en dit omvat wat zich afspeelt in het hart (aan uitspraken en daden), wat plaats vindt op de tong (aan uitspraken) en wat plaats vindt met de ledematen (aan daden). En dit beperkt zich allemaal tot de Sharie ah, alleen waar Allah van houdt en tevreden over is; wat betekend dat aanbidding alleen datgeen is wat Allah heeft wettig gemaakt in zijn regelgeving. En we weten dat Hij het heeft wettig gemaakt in zijn regelgeving, oftewel Hij houdt ervan en is er tevreden over. En we weten dat iets aanbidding is door de manier waarop het is vermeld in het Boek en in de Soennah

7 Het kennen en begrijpen van deze definitie Dus dit is hoe Ahloes-Soennah wal-jamaa ah (العبادة) aanbidding begrijpt. Jij zou deze definitie samen met de korte uitleg dusdanig moeten memoriseren, dat wanneer jij gevraagd wordt door iemand, niet-moslim of moslim, jij het haarfijn kan uitleggen. Jij zou het nauwkeurig moeten kunnen uitleggen wat aanbidding inhoudt binnen de Islaam, hoe het verschilt met wat er wordt gevonden in andere religies, en wat er wordt gevonden tussen de groeperingen in de Islaam die fouten en misverstanden hebben op dit gebied en die de weg hebben bewandeld van de volkeren voor ons, en degenen die afgedwaald zijn van datgeen waar hun Profeten en Boodschappers mee waren gekomen en aan hun religie tahreef (verdraaiingen) en tabdeel (vervangingen) hebben aangebracht waardoor ze zaken zijn gaan aanbidden waarover Allah geen bewijs heeft neergezonden. Bron: Artikel geschreven door: Abu Iyaad Amjad Rafiq Vertaald uit het Engels door: Team De Leiding