Samenvatting. Hoofdstuk 1: Introductie

Transcriptie

1 Samenvatting Hoofdstuk 1: Introductie De voornaamste doodsoorzaak in Westerse landen zijn de hart- en vaatziekten. Ze veroorzaken jaarlijks 48% van de sterfgevallen in Europa [1]. Vernauwingen (stenosen) van de coronaire slagaders of kransslagaders die het hart van zuurstofrijk bloed voorzien liggen aan de basis van een belangrijk deel van deze sterfgevallen. Deze vernauwingen zijn een ophoping van lipoïden, cholesterol,... Een uitgesproken vernauwing van een kransslagader kan voor zuurstoftekort zorgen in een deel van het hart - stroomafwaarts van de stenose - met een hartaanval als gevolg. Het heropenen van deze stenosen in één enkel bloedvat is heel wat vereenvoudigd door de ontwikkeling van stents (cilindrische, meestal metalen structuren die in de arterie worden ingebracht, ook soms hartveertje genoemd). Via een kleine incisie in de lies of in de arm wordt de stent met een katheter ter plaatse gebracht en ontplooid via het opblazen van een ballon. De stent duwt de vernauwing open en de bloedtoevoer wordt hersteld. Deze minimaal invasieve ingreep vormt in veel gevallen een zeer degelijk alternatief voor de invasieve overbruggingsof bypass operaties, waarbij een vaatomlegging het afgesloten of vernauwd gedeelte van de arterie overbrugt. In 2004 werden in Europa dan ook meer dan stents geplaatst [2]. De eerste generatie stents gaf in 20-30% van de gevallen aanleiding tot hervernauwing of restenosis van het gestente bloedvat. Door de introductie van stents die medicijnen afgeven aan de vaatwand werd het optreden van hervernauwing gereduceerd tot minder dan 10% voor niet-vertakte bloedvaten. Men heeft echter vastgesteld dat vaatwandvernauwingen hoofdzakelijk voorkomen op specifieke plaatsen, namelijk ter hoogte van vertakkingen (bifurcaties) en bochten [3] en dit wordt onder andere in verband gebracht met de daar voorkomende wijzigingen in de bloedstroming. Ondanks de behoorlijke resultaten van de stenting procedures voor niet-vertakte bloedvaten blijft het stenten van coronaire bifurcaties een belangrijk klinisch probleem. Restenosis treedt op in 15% van de gevallen [4] en het mogelijks optreden

2 ii Dutch Summary van bloedklonters (thrombose) is een bijkomend probleem. Er zijn reeds heel wat technieken bedacht waarbij stents ontworpen voor niet-vertakte bloedvaten worden geplaatst ter hoogte van bifurcaties (bijvoorbeeld T-stenting, V-stenting, culotte stenting,...) maar al deze technieken hebben belangrijke beperkingen en zijn vaak complex om toe te passen in de klinische praktijk [5]. De kostprijs van deze technieken loopt ook vaak erg hoog op aangezien meerdere stents en ballonnen noodzakelijk zijn. Er is duidelijk nood aan stents, specifiek ontworpen voor bifurcaties, die de complexiteit van deze ingrepen reduceert. Aangezien de markt voor dergelijke producten aanzienlijk is, gaan dan ook heel wat bedrijven op zoek naar de ideale bifurcatie-stent. Het gebruik van deze producten is tot op heden beperkt. Heel veel van deze producten zitten nog in een ontwikkelingsfase en enkele van de producten die reeds op de markt zijn gekomen hadden een beperkte gebruiksvriendelijkheid. De traditionele aanpak om deze technieken en producten te bestuderen en te optimaliseren bestaat erin stents te implanteren in vertakte silicone buisjes en de optredende stentvervormingen daarna te visualiseren met behulp van micro-ct (Computed Tomography) [6]. Op deze manier zijn reeds heel wat interessante studies uitgevoerd, maar deze aanpak is tijdrovend en vereist het gebruik van zeer veel (dure) stents. Bovendien laat deze onderzoeksmethode enkel toe om reeds geproduceerde stents te bestuderen. Tijdens dit doctoraatsonderzoek werd naast de traditionele experimentele aanpak ook gebruik gemaakt van innovatieve eindige elementen simulaties om de problematiek van bifurcatie stenting te bestuderen. Deze techniek levert extra informatie ten opzichte van in-vitro tests, zoals spanningen en rekken in de stent en de bloedvatwand. Bovendien laten deze simulaties toe heel wat parameters te bestuderen vooraleer over te gaan tot fabricatie. Deze aanpak heeft dan ook het potentieel om innovatieve stents te ontwerpen en de tijd om het product op de markt te brengen drastisch te reduceren. Het doctoraatsonderzoek had tot doel om: inzicht te krijgen in de beperkingen van de huidige stents en technieken voor het behandelen van vernauwingen ter hoogte van coronaire bifurcaties. inzicht te verwerven in de nodige ontwerpparameters voor een ideale bifurcatie stent. richtlijnen te verstrekken aan artsen omtrent stentselectie. simulatiestrategieën te ontwikkelen die toelaten om nieuwe stents te onderzoeken en te optimaliseren.

3 iii Hoofdstuk 2: Innovatieve eindige elementen simulaties van stents Het is van groot belang realistische basismodellen te ontwikkelen van ballonopblaasbare stents vooraleer over te gaan tot het simuleren van stentimplantaties ter hoogte van bifurcaties. Daarom is in eerste instantie een model ontwikkeld dat toelaat om de vrije stentexpansie te bestuderen. Dit model toont een zeer goede overeenkomst met zowel kwalitatieve als kwantitatieve experimentele data en vormt dus een goede basis om het mechanische gedrag van ballonopblaasbare stents te bestuderen en te optimaliseren. Een huidige beperking van deze stents is dat ze niet altijd uniform ontplooien, dit zowel in de lengterichting als in de omtreksrichting. Nochtans is een uniforme expansie gewenst aangezien dit de beschadiging van endotheelcellen reduceert en leidt tot een uniforme afgifte van medicijn. De resultaten van een parameterstudie op basis van het gevalideerde model tonen aan dat zowel de ballonlengte als de opplooivorm van de ballon een grote impact hebben op de uniformiteit van de stentexpansie. Een verminderde ballonlengte leidt tot een uniformere expansie in de lengterichting, terwijl het verhogen van het aantal plooien in de opgevouwen ballon de uniformiteit in de omtreksrichting positief beïnvloedt. Naast het ontwikkelen van accurate computermodellen van stents is ook het versnellen en automatiseren van de opbouw van deze modellen van belang om vele verschillende stents en implantatieprocedures efficiënt te kunnen onderzoeken. Zo is het bijvoorbeeld tijdrovend om een computermodel van een stent op te bouwen op basis van een beschikbaar exemplaar van deze stent. De typische procedure om dit te doen bevat een aantal tijdsrovende stappen, zoals het opmeten van de exacte stent- en strutafmetingen en het natekenen van de opgemeten geometrie met CAD (Computer Aided Design) software. In dit hoofdstuk wordt een alternatieve methode voorgesteld die toelaat om op basis van micro-ct beelden op een quasi automatische manier over te gaan naar een stentmodel dat gebruikt kan worden voor eindige elementen simulaties. De efficiëntie en nauwkeurigheid van de ontwikkelde procedure wordt aangetoond voor de Multi-Link Vision stent. Hoofdstuk 3: Eindige elementen analyse van de toegang tot de zijtak na het plaatsen van een stent in de hoofdtak Dit hoofdstuk bespreekt een veel toegepaste techniek voor het behandelen van vernauwingen ter hoogte van coronaire bifurcaties, namelijk het plaatsen van een stent in de hoofdtak, gevolgd door het opblazen van een ballon die zich gedeeltelijk in de hoofd- en zijtak bevindt (en dus doorheen de zijkant van de reeds ontplooide stent gaat). Het opblazen van deze ballon heeft tot doel de toegang tot de zijtak te verbeteren aangezien bepaalde struts van de stent de stroming naar de zijtak belemmeren. Experimenteel

4 iv Dutch Summary onderzoek heeft reeds aangetoond dat deze balloninflatie inderdaad positief is voor de toegang naar de zijtak, maar dat deze procedure soms leidt tot een verslechterde situatie in de hoofdtak. Deze studie had enerzijds tot doel om de haalbaarheid na te gaan om met behulp van computersimulaties de optredende stentvervorming tijdens een dergelijke complexe procedure realistisch te gaan voorspellen. De goede overeenkomst van de numerieke resultaten met reeds gepubliceerde experimentele observaties toont duidelijk aan dat computersimulaties een rol kunnen spelen bij het bestuderen van bifurcatie stenting. Anderzijds werd ook de impact van stent- of ballonkeuze bestudeerd. Het opblazen van een grotere ballon doorheen de zijkant van een stent leidt duidelijk tot een betere toegang tot de zijtak. Daarnaast werd ook vastgesteld het vervormingspatroon van de stent sterk afhankelijk is van het stenttype. Deze ingreep veroorzaakte bijvoorbeeld slechts voor één van de twee onderzochte stents een obstructie in de hoofdtak. Hoofdstuk 4: Virtuele stentimplantatie in een patiëntspecifieke coronaire bifurcatie De studie beschreven in dit hoofdstuk vergelijkt het mechanisch gedrag van drie verschillende stents. De stents werden virtueel geïmplanteerd in een gebogen hoofdtak van een bifurcatie, waarvan de geometrie gebaseerd is op patiënt-specifieke klinische beelden. Het beschrijven van het mechanisch gedrag van de drie verschillende arteriële lagen (intima, media en adventitia) vormt een belangrijk onderdeel van dit hoofdstuk. Een bestaand model dat toelaat om het anisotroop gedrag van elk van deze lagen te beschrijven werd geïmplementeerd in het eindige elementen pakket Abaqus en de correctheid van de implementatie werd nagegaan, door het virtuele mechanische gedrag te vergelijken met experimentele en analytische data. Het gebruik van anisotrope materialen vereist het vastleggen van locale materiaaloriëntaties. Daarom wordt ook een nieuwe techniek voorgesteld om de vezeloriëntatie ter hoogte van de bifurcatie te definiëren. Ook op het gebied van stentmodellering werd progressie gemaakt. Door de gekromde vorm van het bloedvat was het bijvoorbeeld noodzakelijk om een innovatieve simulatiestrategie te ontwikkelen waarbij de stent ingebracht wordt door middel van een voerdraad, net zoals in realiteit. Uit de resultaten blijkt dat alle stents leiden tot een gelijkaardige rechttrekking van het bloedvat, maar dat de veroorzaakte spanningen in de bloedvatwand daarentegen sterk afhankelijk zijn van het stenttype. Door gebruik te maken van parametrische modellering worden ook enkele stentvarianten voorgesteld die de spanningen in de bloedvatwand beperken. Dit toont duidelijk de kracht van deze computersimulaties. Verschillende ontwerpvarianten kunnen worden bestudeerd vooraleer over te gaan tot fabricatie.

5 v Hoofdstuk 5: Geometrische analyse van stents Cardiologen worden overstelpt met het aanbod aan verschillende stenttypes. Het is dan ook belangrijk deze verschillende stents op basis van objectieve criteria te vergelijken, zodat artsen een weloverwogen keuze kunnen maken rekening houdend met het te behandelen letsel. Bij het plaatsen van een stent ter hoogte van een bifurcatie is de grootte van de openingen in de stent van groot belang. Een stent geplaatst in de hoofdtak vormt een obstructie voor de stroming naar de zijtak. Daarom wordt veelal een ballon doorheen één van deze openingen opgeblazen met als doel deze opening zo groot mogelijk te maken en alle struts tegen de bloedvatwand aan te drukken. In dit hoofdstuk worden de stentopeningen van vijf verschillende stents op een nieuwe manier opgemeten en geanalyseerd. Op basis van micro-ct beelden worden de driedimensionale (3D) stentgeometrieën virtueel gereconstrueerd, wat resulteert in een oppervlaktebeschrijving van de 3D objecten met driehoeken. Deze stentmodellen worden verder geanalyseerd met behulp van het softwarepakket pyformex. Na een aantal operaties, zoals bijvoorbeeld het ontrollen van de cilindrische geometrie in een vlak, wordt de planaire omtrek van één stentopening afgezonderd en opgemeten. Uit de resultaten blijkt dat de omtrek (of dus de maximale grootte) van de openingen van de onderzochte stents sterk verschilt. Het combineren van de informatie over de grootte van de stentopeningen met anatomische informatie (diameter hoofdtak, diameter zijtak, bifurcatiehoek) laat toe om vooraf te gaan voorspellen welke stents geschikt zijn voor een bepaalde bifurcatie. Het plaatsen van een stent waarvan de omtrek van de openingen kleiner is dan de omtrek van de opening naar de zijtak zal bijna altijd resulteren in een obstructie van de stroming naar de zijtak. Hoofdstuk 6: Virtuele optimalisatie van een nieuwe bifurcatie stent In hoofdstuk 6 worden eindige elementen simulaties gebruikt om de haalbaarheid van een nieuwe specifieke bifurcatiestent en een aangepaste procedure te onderzoeken. De stent is bedoeld om in de hoofdtak geïmplanteerd te worden en heeft een specifiek strutpatroon in het centrale gedeelte, dat toelaat om ter hoogte van de bifurcatie een grotere stentdiameter te bereiken. Dit is van belang om een gedeeltelijke ondersteuning van de ingang van de zijtak te bekomen. De aangepaste procedure bestaat uit een postdilatatie van de reeds geëxpandeerde stent met een specifieke ballon (bijvoorbeeld een bulge of een compliante ballon). Deze postdilatatie heeft tot doel om: de stentopeningen ter hoogte van de toegang naar de zijtak gedeeltelijk

6 vi Dutch Summary open te duwen zodat het inbrengen van een ballonkatheter in de zijtak eenvoudiger wordt. reeds voor een gedeeltelijke ondersteuning van de ingang van de zijtak te zorgen. In een eerste deel van deze studie worden de ballonmodellen en de vrije stentexpansie gevalideerd aan de hand van experimentele data. Daarna worden deze gevalideerde modellen gebruikt om de volledige bifurcatie stenting procedure te simuleren. De nauwkeurigheid van de gesimuleerde vervormingen na de postdilatatie wordt geverifieerd met een in-vitro experiment waarbij een identieke procedure wordt gevolgd. Op basis van het eindige elementen model wordt de impact van een aantal parameters bestudeerd (ballondruk, balloongrootte, compliantie, stentontwerp en bifurcatiegeometrie) op de finale vervorming van de struts. Uit deze numerieke resultaten blijkt welke parameters een grote impact hebben op de stentvervorming en deze inzichten laten dan ook toe om het stentontwerp en de procedure verder te optimaliseren. Hoofdstuk 7: opmerkingen Richtlijnen voor stentontwerp en finale Het finale hoofdstuk geeft een overzicht van de voornaamste bevindingen en bevat enkele richtlijnen omtrent stentontwerp en stentselectie. Daarnaast worden ook enkele suggesties voor verder onderzoek geformuleerd.