Een jaar tuinonderhoud Een reis om de wereld in 80 dagen

Transcriptie

1 Het concert wordt een succes. Vooral omdat Mathilde toch heeft moeten fluiten. Haar viool was en bleef vals door het vochtige weer. Ze zingt als toegift het beugellied. Er volgt een daverend applaus. Kinderen en zelfs volwassenen komen haar handtekening vragen. Dan tilt Mustafa het witte geitje op het podium. Het publiek wordt doodstil. Mustafa heeft haar leren tellen. Hij steekt zijn hand op met vier vingers. Sonja mekkert vier keer. Ze schraapt ook vier keer met haar poot. Ze kan tot tien tellen. Mensen uit het publiek mogen dat proberen. Ze vergist zich niet één keer. Je begrijpt al naar wie de wisselbeker gaat. Hij kan gewoon op de plank in het tuinhuisje blijven staan. De prijs is dit jaar wat uitgebreider. Vorig jaar wonnen ze Een jaar tuinonderhoud. Maar daar hebben ze voor bedankt. Dit jaar is de hoofdprijs Een reis om de wereld in 80 dagen. Niet weigeren meneer Jansen, zegt Geert. Hartstikke gaaf. Ze mogen zelf het vervoermiddel kiezen voor die reis. DAT ze zullen gaan staat als een paal boven water. HOE is nog de vraag. Ze gaan die avond chinees eten bij de familie Ping om hun overwinning te vieren. Meneer Ping en zijn vrouw zijn heel blij dat de band heeft gewonnen. Ze worden allemaal hartelijk gefeliciteerd en getrakteerd. Meneer Jansen heeft het eten met stokjes opgegeven. Maar hij neemt nu wel een klein beetje sambal op zijn loempia. Tijdens het eten zit er steeds een kleine jongen naar Mustafa te kijken. Hij zit een tafeltje verderop met zijn ouders en zijn zusje. Mustafa zwaait vriendelijk naar hem. Maar hij kijkt gauw de andere kant op. Hij is verlegen. Even later staat hij toch met zijn zusje aan de hand bij het tafeltje. Hij vraagt Mustafa om een handtekening. Die middag heeft hij het optreden met de geit gezien. Hij vond het fantastisch. Ze vertellen Pong even later over hun prijs. Die zegt, waarom gaan jullie niet met de jonk op reis? DE JONK? 150

2 Na het eten gaat de hele groep naar de oude industriehaven. De haven is verlaten. Er is ook al lang geen industrie meer in het dorp. Meneer Jansen heeft daar wel eens een bijzonder schip zien liggen. De Pingen vinden het een eer dat iemand het schip zou willen gebruiken. Het ligt al jaren stil aan de kade. De grootouders van de familie Ping zijn lang geleden met dit schip vanuit China naar Europa gekomen. Er breken spannende tijden aan voor de bandleden. Wat en Wie zullen er mee gaan aan boord van de jonk? Mevrouw Bruintjes maakt lange lijsten voor de voorraad eten en drinken aan boord. Meneer Jansen waarschuwt haar genoeg blikken erwtjes met worteltjes mee te nemen. Hij zegt dat blikgroente niet zo snel bederft. Ze moeten in korte tijd veel leren. De jonk is een zeilboot. Ze volgen daarom een snelcursus zeilen bij een vriend van meneer Jansen. Mustafa heeft al tijdens zijn stage scheepsknopen leren maken. Aan 151

3 boord van de jonk staat een apparaat om te seinen. Het is een morse-sein-sleutel. Geert moet lachen om dat ouderwetse ding. Hij heeft toch een mobiel? Maar meneer Jansen vindt het niet om te lachen. Je weet nooit hoe dat gekke ding nog eens te pas kan komen. Geert heeft les gekregen van meneer Ping en het morsealfabet uit zijn hoofd geleerd. Hij zal dan tijdens de reis met hem kunnen seinen. 152

4 Mathilde zou erg graag meegaan. Maar haar ouders vinden het te gevaarlijk op zee. De moeder van Mustafa zal op de Tuintjes komen passen. Ze wonen op een flat. Het is dus een feest voor de broertjes en zusjes van Mustafa. Geert en Mustafa hebben op de zolder twee grote bedden getimmerd voor de kinderen. Op zolder?, zegt meneer Jansen, moeten ze dan niet bij hun moeder slapen? Tuurlijk niet, zegt Geert, dan kunnen ze toch niet keten. Mathilde en Lucy komen zoveel mogelijk helpen. Ze zullen met z n allen voor de drie kippen, twee honden, de poezen en de geit zorgen. En natuurlijk het park in de gaten houden. Als de grote dag is aangebroken staat de wind verkeerd. Hij is aanlandig. Dat betekent dat je dan niet weg kunt zeilen van de kust. Er wordt gewacht tot de wind keert. Geert gaat nog even van boord. Hij komt in het donker terug met een groot pak onder zijn arm. Hij was nog wat vergeten. Om vier uur in de morgen draait de wind. De zeilen klapperen. Even later varen ze weg van de kade. Het avontuur tegemoet. Die dag gaat de reis voorspoedig. Prachtig om de zon te zien opkomen. Het is windkracht vier, de zeilen staan bol. Meneer Jansen heeft geleerd hoe je een zeekaart moet lezen. 153

5 Dat is wel even anders dan aan de wal. Je hebt hier geen tomtom. Je rekent op zee in lengte- en breedtegraden. Over Engeland loopt een verticale lijn van waaruit je een lengtegraad kan berekenen. De evenaar is een horizontale lijn van waaruit je een breedtegraad kunt berekenen. Vers drinkwater is het grootste probleem. Onder in het schip ligt een enorme berg plastic flessen met drinkwater. De W.C. kan best doorgespoeld worden met zeewater, zegt meneer Jansen. Hoezo, W.C.? lacht Geert, die luxe hebben we niet op de jonk. Je moet gewoon met je billen over boord gaan hangen. En dan wel graag met de wind mee! Wassen moet ook met zeewater. Tandenpoetsen kan met een klein beetje flessenwater. Na een uurtje krijgt mevrouw Bruintjes zin in iets lekkers. Ze vraagt de mannen of ze vast wat pannenkoeken zal bakken. Maar meneer Jansen, die aan het roer stond, is ineens vertrokken. Geert ligt op de touwen voor op het schip en ziet groen. Mustafa schudt zijn hoofd als zij met het plan van de pannenkoeken komt. Hij verdwijnt bleekjes achter een van de masten. Wat vreemd de jongen is er anders altijd zo dol op. Dus maakt ze maar lekker 154

6 een boterham met een gebakken eitje voor zichzelf. Even later zit ze dat gezellig aan dek op te eten. Eerst ziet ze Geert en even later Mustafa over de reling hangen. Ze zijn ZEEZIEK. Terwijl zij zit te genieten van haar boterham verandert de wind. Hij trekt ineens aan van windkracht vier naar minstens zes. Het bordje waait uit haar handen. Ze denkt dat nu de mannen wel zullen komen om de zeilen te bedienen. Maar er komt helemaal niemand. Het schip begint gevaarlijk schuin te hangen en te trillen. Het water buldert en bruist over de reling. Ze moet zich vasthouden. Wat moet ze doen? Ze heeft op zeilles geleerd dat ze altijd kalm moet blijven. Dus daar begint ze mee. Maar ze moet ook iets dóen. Ze denkt aan het boekje Ik leer zeilen. Daar staat in dat ze nu zou moeten reven. Maar dat kan ze niet in haar eentje. Ze zal moeten wachten tot haar stoere zeebonken weer boven water komen. Er zijn twee masten met zeilen. Als ze nu eens een zeil naar beneden haalt? Ze zet haar voeten stevig neer. De wind rukt aan haar haren. Maar het lukt haar. Ze haalt het zeil naar beneden. Dan sjort ze het goed vast aan de mast. Ze probeert bij het roer te komen. Er zal toch iemand moet sturen. Als ze bij het roer staat komt ineens het 155

7 hoofd van meneer Jansen tevoorschijn. Ha Sjoerd! zegt ze. Heb je misschien ook zin in een boterham met een gebakken eitje? Maar hij is al weer verdwenen. Hij leek wel een spook. Nu geen gekke dingen denken Bruintjes, zegt ze zachtjes tegen zichzelf. Wat zou ze zich nog zorgen maken. Ze heeft het schip onder controle. Het vliegt over het water. Het gaat voor de wind. Ze begint te zingen. Zo moet ze uren gevaren hebben. De zon verdwijnt al achter de horizon. Eindelijk komt meneer Jansen aan dek. Hij biedt haar zijn excuses aan. Maar dat wimpelt ze weg. Niet zeuren Sjoerd, jij had hetzelfde gedaan als ik. Maar dat weet meneer Jansen nog niet zo zeker. Ze vertelt hem wat er allemaal gebeurd is de afgelopen uren. Hij is erg trots op zijn vriendin. Een poosje later zijn Geert en Mustafa ook weer aan dek. De mannen zien nog wel wat bleekjes. De woorden pannenkoek en gebakken ei, gebruikt mevrouw Bruintjes maar even niet. Ze biedt aan wat scheepsbeschuit en water voor ze te halen. Geert heeft het roer overgenomen en zal vier uur wacht lopen. Hij wordt dan afgelost door meneer Jansen. Als het weer licht is kan Mustafa het roer overnemen. De reis verloopt voorspoedig. Op een morgen als Mustafa net het roer heeft overgenomen, horen ze het fluitje. Ze hebben hem dat fluitje gegeven om bij onraad te waarschuwen. 156