Raadsvoorstel. Agendapunt: 8 Onderwerp: Archeologische monumentenzorg gemeente Montferland. Portefeuillehouder: wethouder T.M.M.

Transcriptie

1 Raadsvoorstel Agendapunt: 8 Onderwerp: Archeologische monumentenzorg gemeente Montferland Portefeuillehouder: wethouder T.M.M. Kok Samenvatting: De nieuwe Wet op de archeologische monumentenzorg (Wamz) maakt het noodzakelijk om op gemeentelijk niveau een archeologische verwachtings-/maatregelenkaart te hebben, met hieraan gekoppeld een archeologisch beleidskader. De raad wordt daarom voorgesteld om deze verwachtings- /maatregelenkaart en het hieraan gekoppelde beleidskader, alsmede de - ter vervanging van de huidige gemeentelijke monumentenverordening erfgoedverordening vast te stellen. Aanleiding: Sinds 1 september 2007 is in Nederland nieuwe archeologiewetgeving van kracht (Wet op de archeologische monumentenzorg Wamz). Deze wet wijzigt verschillende bestaande wetten zoals de Monumentenwet 1988, en is een juridische vertaling van het Verdrag van Malta, dat in 1992 door Nederland werd ondertekend en uiteindelijk in 2007 werd geïmplementeerd in wetgeving. Voornaamste oogmerk van dit verdrag en de hieraan gekoppelde wettelijke regeling is een betere bescherming van het (Europees) archeologisch erfgoed, als zijnde een onmisbare bron voor de kennis van het verleden. In dit voorstel wordt u geïnformeerd over welke consequenties en mogelijkheden de nieuwe wetgeving heeft voor de gemeente Montferland en haar inwoners. Voor aanvullende uitgebreide informatie wordt u verwezen naar het bijgevoegde rapport met kaartmateriaal Archeologisch onderzoek Cultuurhistorische waardenkaart Gemeente Montferland (van ArcheoPro) en de Startnota archeologische monumentenzorg gemeente Montferland (van RAAP) - zie verderop. Situatie/ probleem: Wat houdt de wet in en wat betekent dat in de praktijk Het uitgangspunt van de Wamz is om archeologische sporen van waarde in de bodem te laten zitten (behoud in situ). Archeologisch materiaal in de bodem is onvervangbaar en daarom kwetsbaar: eenmaal vernietigd, komt het niet meer terug. Opgraven (behoud ex situ), is om die reden een noodoplossing. Na een opgraving is het bodemarchief niet meer te raadplegen in relatie tot zijn context. Het is dus zaak om zuinig te zijn op ondergronds aanwezige archeologische waarden. Behoud ter plekke - in situ dus - stelt het bodemarchief het beste veilig. Dat lukt echter niet altijd omdat de beschikbare ruimte vaak te beperkt is om op een alternatieve plek huizen te bouwen of om een bedrijventerrein ergens anders aan te leggen. In de afgelopen jaren is er veel gebouwd / aangelegd, waardoor de bodem op veel plaatsen flink verstoord is. In veel van die gevallen heeft er geen onderzoek plaatsgevonden naar de aanwezigheid van belangrijke archeologische waarden in de bodem. Veel is dus ongezien verloren gegaan. De Wamz brengt daar nu verandering in. Bodemverstoringen worden er natuurlijk nog steeds gepland, maar archeologisch vooronderzoek is nu op bepaalde locaties verplicht. Een dergelijk onderzoek moet uitwijzen of er mogelijk belangrijke archeologische waarden aanwezig zijn. Die informatie leidt dan tot een afweging van belangen en een beslissing over wat de beste manier is om daarmee om te gaan. Om een juiste afweging hiertoe te verankeren, is in het kader van de ruimtelijke ordening bepaald dat er tijdig gedacht dient te worden aan de mogelijkheid dat er archeologische waarden in het plangebied aanwezig kunnen zijn. In de Wamz met doorvertaling in o.a. de Wet ruimtelijke ordening (Wro) is bepaald dat bij de vaststelling van nieuwe bestemmingsplannen c.q. bij ontheffingen aangegeven moet

2 worden welke archeologische waarden en verwachtingen zich in de bodem bevinden en hoe hiermee wordt omgegaan. Door middel van een aanlegvergunningenstelsel moeten deze waarden tegen bodemingrepen worden beschermd. Daarnaast geldt dat de gemeente in het kader van de Monumentenwet (monumentenvergunningen) en de Woningwet bij de uitvoering van bouw-, en sloopvergunningen archeologische eisen kunnen stellen aan de aanvragers. Archeologie is tevens een verplicht te onderzoeken aspect is bij bodemverstoringen waarvoor een milieueffectrapport moet worden geschreven (grootschalige bouwprojecten). Gelet hierop is het van belang om een op gemeentelijk niveau gedetailleerde archeologische verwachtingsen maatregelenkaart te hebben*. *Bij bestemmingsplannen moest toch al rekening gehouden worden met archeologie? In afwachting van de nieuwe wetgeving heeft de provincie Gelderland destijds al kaders vastgesteld om al te handelen in de geest van Malta. Hiervoor heeft de provincie Gelderland destijds in het kader van het streekplan een provinciale archeologische waardenkaart vastgesteld, waardoor gemeenten hun nieuwe bestemmingplannen in toenemende mate archeo-proof ter goedkeuring moesten aanbieden. Probleem daarbij is, is het schaalniveau van de archeologische verwachtingen op de provinciale archeologische monumentenkaart. Op gedetailleerd niveau leidt deze kaart nog tot veel onduidelijkheden over wel/geen noodzaak tot archeologisch onderzoek en welk onderzoek dan. Op basis van deze kaart gold grotendeels voor de gemeente Montferland hoge archeologische trefkansen. Gelet hierop is het voor een goed gemeentelijk archeologisch beleid van belang om een meer gedetailleerde verwachtings- en beleidskaart op te stellen. Hiermee kunnen we als gemeente een betere invulling geven aan onze eigen beleidsruimte en weten bodemverstoorders op perceelsniveau in een vroeg stadium beter waar zij aan toe zijn. De verstoorder betaalt principe De milieuwereld kent al lange tijd het principe van de vervuiler betaalt. De Wamz introduceert in de archeologie het beginsel van de verstoorder betaalt. De redenering hierachter is dat initiatiefnemers van projecten mogelijk schade toebrengen aan het bodemarchief en daarom de kosten voor het behoud ervan voor hun rekening moeten nemen. Daarbij geldt wel dat in bepaalde gevallen waarin het onredelijk is dat de verstoorder de kosten van het archeologisch onderzoek volledig betaalt, de overheden gevraagd kan worden om een vergoeding van de zgn. excessieve kosten. Wie de verstoorder is, is afhankelijk in welke fase van de ruimtelijke ontwikkeling er rekening gehouden wordt gehouden met de archeologie: Als een initiatiefnemer (particulier of gemeente) een planologisch traject ingaat waarbij er sprake is van bodemverstoring, dan betaalt deze initiatiefnemer de kosten van dit vooronderzoek, en de mogelijke vervolgkosten (bijvoorbeeld voor een opgraving) wanneer zij in voorkomende gevallen niet kiest voor het afzien van het project of vermijden van de schade; Daarnaast kan bij de aanvraag om een bouw-, aanleg- of sloopvergunning - in aangegeven archeologische verwachtingsgebieden - een archeologisch vooronderzoek verlangd worden. In dit geval betaalt de vergunningaanvrager de kosten van archeologisch vooronderzoek en wat daaruit voortkomt; Bij ontgrondingen is de vergunningaanvrager de veroorzaker en dus diegene die de kosten voor zijn/haar rekening dient te nemen. Bij een m.e.r.-procedure geldt het voor de veroorzaker (initiatiefnemer) van de bodemverstorende activiteiten. Verplichtingen voor de gemeente / private partijen Door de Wamz krijgen gemeenten extra taken. Gemeenten moeten laten zien hoe zij rekening houden met mogelijke archeologische waarden wanneer zij nieuwe bestemmingsplannen opstellen, of wanneer zij bestaande bestemmingsplannen aanpassen. Dit geeft gemeenten de mogelijkheid om bij het afgeven van bouw-, aanleg- en sloopvergunningen archeologische eisen te stellen. Dat is overigens alleen mogelijk als daarvoor een juridische basis aanwezig is in een bestemmingsplan of vooruitlopend hierop in een gemeentelijke verordening. De archeologische verwachtings-/ maatregelenkaart zal dan ook als verplichte onderlegger dienen bij bestemmingsplannen. De Wamz geeft tevens de provincie verder de mogelijkheid om attentiegebieden aan te wijzen. Als de provincie daartoe besluit, moeten gemeenten die bestemmingsplannen op archeologisch gebied bijwerken.

3 Private partijen die een monumenten-/bouw-, aanleg-, sloopvergunning (in een beschermd stads- en dorpsgezicht) of een planologische herziening/ontheffing bij een gemeente aanvragen, kunnen door de gemeente worden verplicht om aan te tonen of en welke archeologische waarden in de bodem zitten die zij van plan zijn te verstoren. Wanneer dat het geval is, moeten de aanvragers archeologisch vooronderzoek laten verrichten. Dat wil zeggen een combinatie van bureaustudie en grondboringen en/of het graven van proefsleuven. Als de gemeente op basis van de rapportage over dat vooronderzoek vaststelt dat er geen belangrijke waarden in het geding zijn, kan de vergunning zonder archeologische voorschriften worden verleend. Is er wel iets belangrijks aangetroffen dan kunnen aan de vergunningverlening archeologische voorschriften gekoppeld worden. Bijvoorbeeld de verplichting: Tot het nemen van technische maatregelen waardoor archeologische sporen in de bodem behouden blijven; Om bodemverstorende activiteiten te laten begeleiden door een deskundige op het terrein van de archeologische monumentenzorg; Om archeologische sporen op te graven. Bedrijven, bijvoorbeeld projectontwikkelaars, kunnen ook in het kader van de grondexploitatie te maken krijgen met archeologie. De Wamz en de grondexploitatiewet als onderdeel van de Wro - maken het mogelijk dat kosten voor opgravingen bij de grondexploitatie worden ondergebracht en dus voor rekening van ontwikkelende partijen zijn. Voor de Wamz is er geen onderscheid tussen bedrijven en particulieren. Dus wanneer een particulier een bouw-, aanleg- of een sloopvergunning (binnen een beschermd stads- en dorpsgezicht) nodig heeft, kan de gemeente ook de particulier archeologische verplichtingen opleggen. Toch houdt de wet wel rekening met particulieren. In de Wamz is namelijk bepaald dat bodemverstoringen die kleiner zijn dan 100 m2 uitgezonderd zijn van archeologische verplichtingen. Gemeenten hebben daarbij de bevoegdheid om op deze wetsbepaling uitzonderingen te maken. Dit zal vooral van toepassing zijn in historische stads- en dorpskernen, op terreinen die voorkomen op de Archeologische Monumenten- Kaart van Rijk en provincie en bij rijks- en gemeentelijke monumenten. Kortom: de gemeente krijgt dus op het terrein van archeologisch erfgoed met een grotere verantwoordelijkheid te maken: bij het opstellen van een bestemmingsplan, bij de afgifte van vergunningen, als bevoegd gezag bij een milieueffectrapportage, in het kader van de grondexploitatie en bij het beoordelen van onderzoeksrapporten en een Programma s van Eisen (PvE) voor gravend archeologisch onderzoek. Kansen Een eigen gemeentelijk beleid biedt de mogelijkheid om al die beslissingen over de archeologie in een integraal kader te plaatsen en daar vervolgens op een samenhangende manier invulling aan te geven. Voor de gemeente en private partijen die van plan zijn de bodem te verstoren is het van belang om in een zo vroeg mogelijke stadium inzicht te hebben naar de mogelijke consequenties voor hun plan in relatie tot het bodemarchief. Hoe eerder dat in de planning gebeurt, hoe beter. Dit kan in een later stadium veel tijdverlies en geld schelen. Misschien moet het bodemarchief op de vastgestelde locatie behouden blijven. Dan kunnen de plannen nog aangepast worden, archeologisch worden begeleid of pas worden uitgevoerd nadat er is opgegraven. Hiervoor is het van belang om op voorhand inzicht te kunnen geven of er op bepaalde locaties archeologische trefkansen te verwachten zijn. Archeologisch rapport archeologische verwachtings- /maatregelenkaart en cultuurhistorische waardenkaart van ArcheoPro Om dit inzichtelijk te maken heeft er in de gemeente een inventarisatie plaatsgevonden naar bestaande archeologische waarden en archeologische verwachtingen binnen ons grondgebied. Op basis van deze inventarisatie is vervolgens aangegeven welke maatregelen er getroffen moeten worden aan welk type bodemverstoringen in welke gebieden.

4 Door ArcheoPro is een gedetailleerde archeologische verwachtings- / maatregelenkaart en een cultuurhistorische waardenkaart vervaardigd, die een gedifferentieerd beeld laten zien van de archeologische verwachting en de cultuurhistorische waarden binnen de gemeente en die bovendien inzicht biedt in de gaafheid van bodem en reliëf. De betreffende kaarten kunnen daardoor als beleidsadvieskaarten worden gebruikt. Voor het uitgebreide inhoudelijke gedeelte wordt u verwezen naar het bijgevoegde rapport met kaartmateriaal Archeologisch onderzoek Cultuurhistorische waardenkaart Gemeente Montferland. Conclusies en algemene beleidsadviezen Geconcludeerd wordt dat binnen de gemeente Montferland een groot aantal archeologische vindplaatsen bekend zijn (zie kaart Archeologische verwachting, gaafheid en bekende vindplaatsen). Deze kunnen worden ingedeeld in vindplaatsen met status en vindplaatsen zonder status. De vindplaatsen met status zijn geregistreerd als AMK-terrein en zijn deels wettelijk beschermd. Voor archeologische vindplaatsen met status geldt dat deze in principe duurzaam behouden moeten blijven. Bescherming van de vindplaats in situ dient uitgangspunt te zijn bij alle planologische beslissingen. Indien dit niet mogelijk is, dan dient voorafgaand aan ingrepen die de integriteit van de vindplaats bedreigen, archeologisch onderzoek te worden uitgevoerd conform de richtlijnen vervat in de KNA. Voor archeologische vindplaatsen zonder status (dit zijn bijvoorbeeld de waarnemingen in ARCHIS) geldt dat in een zo vroeg mogelijk stadium van de planvorming waarderend onderzoek dient te worden uitgevoerd binnen een straal van 50 meter om de waarde van deze vindplaats te kunnen bepalen. Dit dient ook te gebeuren als deze vindplaatsen in een zone met een lage archeologische verwachting liggen. Indien uit dit waarderend onderzoek blijkt dat het betreffende terrein in archeologische zin waardevol is, dan verdient behoud in situ de voorkeur, bijvoorbeeld door inpassing van de site binnen het te ontwikkelen inrichtingsplan. Archeologische verwachtingszones De gemeente Montferland is in te delen in drie archeologische verwachtingszones: hoog, middelmatig en laag. Deze zijn ieder weer onder te verdelen in zones waar naar verwachting de bodem intact is en zones waar de bodem verstoord is. Dit zijn algemene verwachtingen opgesteld op basis van een interpretatie van algemene geologische, geomorfologische archeologische en historische gegevens van de gemeente Montferland. De situatie op perceelsniveau kan binnen deze verwachtingszones daarom sterk verschillen. Zones met een hoge archeologische verwachting Zones met een hoge archeologische verwachting worden voornamelijk aangetroffen op en rond de stuwwal en het dekzandgebied rond Didam en het gebied rondom Azewijn (zie kaart Archeologische verwachting, gaafheid en bekende vindplaatsen / Maatregelenkaart). De verwachting is dat de bodem in delen van deze zones verstoord is door menselijke activiteiten in het verleden (code: Hoge verwachting, bodem waarschijnlijk verstoord). In deze zones dient voorafgaand aan planvorming en voorafgaand aan vergunningverlening voor bodemverstorende ingrepen met een oppervlak van meer dan 100 m2 een bureauonderzoek aangevuld met boringen te worden uitgevoerd om de mate van verstoring vast te stellen. Het vervolgtraject is afhankelijk van de resultaten van dit onderzoek. In de zones met een hoge archeologische verwachting waar de bodem intact is, dienen bij voorkeur geen werkzaamheden te worden uitgevoerd die tot aantasting van (verwachte) archeologische waarden kan leiden. Het beleid moet dus gericht zijn op behoud van de bestaande situatie. De voorkeur gaat daarbij niet uit naar een strakke begrenzing van terreinen, maar naar beschermingen en conservering van ensembles, grotere landschappelijk zones die zowel een archeologische als landschappelijke en cultuurhistorische waarde hebben. Indien behoud niet mogelijk is, dient vroegtijdig inventariserend archeologisch onderzoek te worden uitgevoerd. Gaafheid en omvang van daarbij aangetroffen archeologische waarden dient te worden vastgesteld door middel van een waarderend onderzoek.

5 Een waardering zou kunnen leiden tot behoud door middel van inpassing in het inrichtingsplan of tot het aanhouden of niet verlenen van een vergunning. Indien behoud in situ niet mogelijk is, dient voorafgaand aan planvorming en voorafgaand aan vergunningverlening voor bodemverstorende ingrepen met een oppervlak van meer dan 100 m2 inventariserend archeologisch onderzoek conform de richtlijnen KNA te worden uitgevoerd. Zones met een middelhoge archeologische verwachting In zones met een middelhoge archeologische verwachting wordt de kans op archeologische vindplaatsen lager ingeschat dan in zones met een hoge verwachting. Ook deze gebieden bevinden zich vooral op en rond de stuwwal en het dekzandgebied rond Didam en het gebied rondom Azewijn (zie kaart Archeologische verwachting, gaafheid en bekende vindplaatsen / Maatregelenkaart). Voor gebieden met een middelmatige archeologische verwachting gelden dezelfde beleidsadviezen als voor gebieden met een hoge archeologische verwachting. Zones met een lage archeologische verwachting. De zones met een lage archeologische verwachting bevinden zich voornamelijk in het rivierengebied. Ook hier is weer een indeling gemaakt naar zones waarin de bodem nog intact is en zones waar de bodem naar verwachting verstoord is. In de zones waar de bodem diep is afgegraven, wordt de kans op het aantreffen van archeologische vindplaatsen klein geacht. In deze zones gelden geen beperkingen ten aanzien van bodemverstorende ingrepen. In zones echter waar naar verwachting de bodem intact is, dient voorafgaand aan planvorming en voorafgaand aan vergunningverlening voor bodemverstorende ingrepen met een oppervlak van meer dan m2 een inventariserend veldonderzoek voorafgegaan door bureauonderzoek - door middel van boringen te worden uitgevoerd. Dit omdat de lage archeologische verwachting toegekend aan deze zones deels bepaald wordt door een gebrek aan archeologische gegevens over deze zones. Deels worden deze zones afgedekt door klei afgezet in het Holoceen, waardoor het Pleistocene landschap, met daarin mogelijk sporen van menselijke activiteiten, feitelijk onzichtbaar is. Om hier meer inzicht in te krijgen wordt alleen onderzoek op grotere terreinen (> m2) zinvol geacht. Historische (stads- en dorps)kernen en ijzerwinkuilen In de historische (stads)kernen dienen bij voorkeur geen werkzaamheden te worden uitgevoerd die tot aantasting van eventueel aanwezige archeologische waarden kunnen leiden. Is behoud niet mogelijk, dan wordt bouwhistorisch en archeologisch onderzoek noodzakelijk geacht voor terreinen met een groter oppervlak dan 30m2. Deze ondergrens valt samen met de bovengrens gesteld binnen de Woningwet waarin vergunningsvrij gebouwd mag worden. Voor aangewezen monumenten gelden andere, strengere regels. Indien behoud niet mogelijk is, dient vroegtijdig inventariserend archeologisch onderzoek te worden uitgevoerd. Gaafheid en omvang van daarbij aangetroffen archeologische waarden dient te worden vastgesteld door middel van een waarderend onderzoek. Een waardering zou kunnen leiden tot behoud door middel van inpassing in het inrichtingsplan of tot het aanhouden of niet verlenen van een vergunning. Indien behoud in situ niet mogelijk is, dient voorafgaand aan planvorming en voorafgaand aan vergunningverlening voor bodemverstorende ingrepen inventariserend archeologisch onderzoek conform de richtlijnen KNA te worden uitgevoerd. Bodemingrepen waarbij de historische ijzerwinkuilen op het Montferland verstoord worden, dienen zoveel mogelijk vermeden te worden. Is dit niet mogelijk dan is archeologische begeleiding van de werkzaamheden vereist. Startnota archeologische monumentenzorg van RAAP Als beleidsmatige toevoeging op het onderzoek naar archeologische verwachtingen is er een startnota archeologische monumentenzorg opgesteld. In deze startnota zijn naast de verwijzingen naar de wettelijke verplichtingen ook beschreven hoe binnen de gemeente de archeologische waarden benut kunnen worden. Dus archeologie niet alleen als last (hindermacht), maar ook als lust (ontwikkelkracht) laten zien. Bijvoorbeeld om de kwaliteit van de leefomgeving te vergroten, of meer over de geschiedenis van de bewoners en hun landschap te weten te komen. Archeologie kan zo dienen als inspiratiebron in de

6 planontwikkeling en om de toeristische aantrekkingskracht te vergroten. Het besef dat het de moeite waard is om archeologie te betrekken en als inspiratiebron te vormen bij het mooi houden van Montferland. Belangrijke doelstellingen daarbij zijn de bewustmaking naar de cultuurhistorische elementen in het landschap, het promoten van de gemeente op het gebied van cultuurhistorie, en om waardevolle gebieden en elementen in ons landschap te beschermen en in te passen in de nieuwe ruimtelijke ontwikkelingen. Voor het uitgebreide inhoudelijke gedeelte wordt u verwezen naar de bijgevoegde Startnota archeologische monumentenzorg gemeente Montferland. Samengevat wordt in deze startnota een voorstel gedaan voor de gemeentelijke ambitie en visie op de archeologische monumentenzorg in Montferland door het voorstellen van een aantal beleidsdoelstellingen en actiepunten voor de periode De voorstellen tot uitwerking van beleid is gebaseerd op de volgende vijf doelstellingen: 1. archeologische waarden inzichtelijk maken (ter voldoening aan de gemeentelijke zorg- en informatieplicht m.b.t. archeologie uitgewerkt in de archeologische verwachtingskaart en cultuurhistorische waardenkaart); 2. archeologie volwaardig integreren in planvorming (waaronder de archeologische verwachtings-/maatregelenkaart als onderlegger gebruiken bij het gemeentelijk plan- en bouwproces); 3. het versterken van de archeologische bijdrage aan de economie (relatie met recreatie & toerisme, archeologisch waardevolle gebieden zichtbaar - beleefbaar - maken); 4. archeologische waarden duurzaam in stand houden (inspiratiebron bij ruimtelijke inrichtingen en planschetsen, basisbeschrijvingen van waardevolle archeologische gebieden opstellen); 5. het vergroten van archeologisch besef en draagvlak (d.m.v. communicatie rapportages, publieksgerichte publicaties / presentaties rondom archeologische activiteiten, samenwerking met amateurarcheologen en historische verenigingen). Gezien vanuit de wettelijke verplichtingen en de geformuleerde beleidsopgaven zijn de doelstellingen 1 en 2 het meest urgent. Met de vaststelling van de archeologische verwachtings-/maatregelenkaart wordt hiermee al een begin gemaakt en zal vervolgens zijn doorvertaling krijgen in doelstelling 2 (integratie van archeologie in de planologie). De overige doelstellingen en de hierbij aangegeven actiepunten zullen vervolgens in de komende jaren opgepakt worden. Erfgoedverordening gemeente Montferland De huidige monumentenverordening voor de gemeente Montferland is nog sec. gericht op de bebouwde monumenten. Gelet op het project deregulering VNG-modelverordeningen en de verplichtingen die voortvloeien uit de Wet op de archeologische monumentenzorg - de feitelijke samenhang tussen monumenten en archeologie - is de bestaande monumentenverordening geactualiseerd en aangevuld met een archeologisch deel en omgevormd tot een Erfgoedverordening Montferland (zie bijlage). Oplossing: Gelet op bovengenoemde uiteenzetting en rapportages wordt voorgesteld om in het kader van de gemeentelijke archeologische monumentenzorg naast de vaststelling van de archeologische verwachtings-/maatregelenkaart en cultuurhistorische waardenkaart, de startnota archeologische monumentenzorg en de erfgoedverordening vast te stellen. Communicatieparagraaf: Bovengenoemde rapportages zijn zowel met interne (afdelingen B&M, O.W. en R.O, regionaal archeoloog, monumentencommissie) als externe (oudheidkundige verenigingen, amateurarcheologen) actoren tot stand gekomen. De verordening is regionaal (Regio Achterhoek) afgestemd met de hierin deelnemende gemeenten.

7 Financiële consequenties: Voor de uitvoering van de wet is een bestuurslastenvergoeding in het leven geroepen voor provincies en gemeenten. Deze vergoeding (i.c ,- voor de gemeente Montferland) wordt jaarlijks uitgekeerd via het gemeentefonds. Deze vergoeding is oa. benut voor het laten maken van de archeologische waarden- en verwachtingskaart en een beleidsnota. De uitvoering van de beleidsdoelstellingen zal thans binnen de bestaande - / beschikbaar gestelde middelen moeten plaatsvinden. Als er bij de uitvoering van toekomstige actiepunten sprake is van de noodzaak van aanvullende middelen zal dat bij de jaarlijkse begrotingscyclus aangegeven worden. Advies: - De archeologische verwachtings-/ maatregelenkaart en cultuurhistorische waardenkaart met onderliggende archeologische rapportage; - De startnota archeologische monumentenzorg gemeente Montferland en - De Erfgoedverordening Montferland; vast te stellen. Commissiebehandeling: Op een tekstuele aanpassing na (inwoneraantal per in het rapport van RAAP), heeft de commissie geen opmerkingen op het voorstel. De commissie stelt het presidium voor het voorstel op de verzamelagenda van de raad van 18 december 2008 te plaatsen. Eindadvies: - De archeologische verwachtings-/ maatregelenkaart en cultuurhistorische waardenkaart met onderliggende archeologische rapportage; - De startnota archeologische monumentenzorg gemeente Montferland en - De Erfgoedverordening Montferland; vast te stellen. Didam, 2 december Burgemeester en wethouders van de gemeente Montferland, De secretaris, T.M.J.M. Evers De burgemeester, C.C. Leppink-Schuitema Bijlagen: 1. Archeologisch rapport van ArcheoPro (ter inzage); 2. Startnota archeologische monumentenzorg gemeente Montferland van RAAP (in uw bezit); 3. Erfgoedverordening Montferland (in uw bezit).