Tweede Kamer der Staten-Generaal

Transcriptie

1 Tweede Kamer der Staten-Generaal 2 Vergaderjaar Verslagen van de Commissie voor de Verzoekschriften Nr. 314 BRIEF VAN DE STAATSSECRETARIS VAN WELZIJN, VOLKSGEZONDHEID EN CULTUUR Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal Leidschendam, 2 mei 1986 Met uw brief van 10 maart 1986 hebt u mij herinnerd aan uw brief van 13 december 1984, waarmee u mij deed toekomen het verslag van de Commissie voor de Verzoekschriften over het adres van de heer J. M. Kooren te Vlaardingen (18 623, nr. 42). U hebt thans verzocht zo spoedig mogelijk bericht te ontvangen over mijn beslissing ten aanzien van de opneming van de infuuspomp in het ziekenfondspakket. Naar aanleiding van uw verzoek deel ik u het volgende mede. Zoals de voorzitter van de Commissie voor de Verzoekschriften bij brief van 9 augustus 1984, is medegedeeld, was op dat moment over de opneming van de infuuspomp irï het ziekenfondspakket binnen de Ziekenfondsraad overleg gaande. In verband daarmede heb ik uw brief van 13 december 1984, alsmede het daarbijbehorende verslag van de Commissie voor de Verzoekschriften, ter kennis gebracht van de Algemeen Secretaris van de Ziekenfondsraad. Uit ambtelijke contacten met het secretariaat van de Raad is vervolgens gebleken dat de advisering over de opneming van de infuuspomp in het ziekenfondspakket gecompliceerd ligt. Recentelijk heeft de Algemeen Secretaris van de Ziekenfondsraad mij bij brief van 6 maart 1986 medegedeeld dat enerzijds geconstateerd is dat ziekenfondsen bij de verstrekking van draagbare infuuspompen niet alleen de aanvullende verzekering maar ook de hoofdverzekering - ten onrechte - als rechtsgrond voor de verstrekking gebruiken. Anderzijds is uit onderzoek gebleken dat aan het gebruik van de infuuspomp risico's zijn verbonden. In verband daarmede heeft de Algemene Secretaris meegedeeld dat hij zich genoodzaakt heeft gezien aan de ziekenfondsen een waarschuwend geluid te laten horen. Een afschrift van diens daartoe strekkende circulaire aan de ziekenfondsen treft u ter kennisneming hierbij aan. Zoals u daaruit kunt constateren, bestaat ook binnen de beroepsgroep zelf nog geen overeenstemming over de voorwaarden waaronder het gebruik van een insulinepomp kan worden voorgeschreven. Voorts moge ik u wijzen op het gestelde onder 3 van de circulaire, waarin de Algemeen Secretaris ingaat op de risico's verbonden aan het gebruik van dit hulpmiddel. Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr

2 Ten slotte deelt de Algemeen secretaris de ziekenfondsen mee dat het secretariaat de voorbereiding van een advies aan mij in overweging heeft over het al dan niet opnemen van de draagbare infuuspompen in het ziekenfondspakket. Op basis van deze circulaire had ik geconcludeerd dat binnen het secretariaat blijkbaar enige onduidelijkheid bestaat met betrekking tot de vraag of en in hoeverre een advies door mij, mede gelet op de uitnodiging van de Kamer, wenselijk wordt geacht. Met het oog hierop heb ik mij heden tot de Algemene Secretaris van de Ziekenfondsraad gewend met het verzoek mij in elk geval ter zake van advies te dienen. Ik teken hierbij nu reeds aan dat, ondermeer vanwege het feit dat over de toepassing van deze infuuspomp nog allerlei onduidelijkheden bestaan, een zeer spoedige advisering wellicht niet haalbaar zal zijn. Immers, gezien de mogelijke risico's is het veeleer van belang dat eerst duidelijkheid wordt verkregen over een omschrijving van de indicaties en dergelijke. Dit vereist zowel overleg binnen de beroepsgroep als tussen de beroepsgroep en het secretariaat. Ik heb echter daarbij wel aangedrongen op spoed. Ik vertrouw erop dat ik u met het bovenstaande voorshands genoegzaam heb ingelicht. Zodra de Raad zijn advisering heeft afgerond, zal ik het betreffende advies aan de Kamer doen toekomen. De Staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, J. P. van der Reijden Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 314

3 Aan de Ziekenfondsen Onderwerp: Draagbare infuuspompen Amstelveen, 19 februari Er is de laatste jaren een ontwikkeling gaande, inhoudende dat de ziekenfondsen steeds meer draagbare infuuspompen verstrekken, voornamelijk voor de toediening van insuline. Draagbare infuuspompen, voor welk doel ook, zijn geen verstrekking ingevolge de Ziekenfondswet, zodat het voor de hand ligt te veronderstellen dat verstrekking door de ziekenfondsen plaatsvindt in het kader van de aanvullende verzekering. Het is echter bekend, dat niet alleen de aanvullende verzekering maar ook de hoofdverzekering - ten onrechte - als rechtsgrond voor de verstrekking wordt gebruikt. 2. Ervan uitgaande dat het voorschrijven door de specialisten met grote zorgvuldigheid geschiedt en dat het verlenen van toestemming door de ziekenfondsen eveneens zorgvuldig gebeurt, wordt het dezerzijds niettemin noodzakelijk geacht om medisch-inhoudelijke redenen een waarschuwend geluid te laten horen met betrekking tot de verstrekking van draagbare insuline-infuuspompen. Wellicht ten overvloede zij erop gewezen, dat binnen de beroepsgroep zelf nog geen overeenstemming bestaat over de voorwaarden waaronder het gebruik van een insulinepomp kan worden voorgeschreven. Over bij voorbeeld een duidelijke en strikte omschrijving van de indicaties of over de eisen die aan een behandelend specialist gesteld kunnen worden, vindt nog overleg plaats binnen de beroepsgroep en tussen de beroepsgroep en het secretariaat van de Raad. 3. Medisch-inhoudelijk kan op grond van informatie van het Medisch Advies College van de Raad het volgende worden aangetekend bij het gebruik van de insulinepomp. Nu de insulinepomp sinds enige tijd in gebruik is, kan worden geconstateerd, dat het voor de patiënt vaak moeilijker is met de draagbare insuline infuuspomp om te gaan dan met de teststrips en andere toebehoren bij het zelf meten van het glucosegehalte en het bepalen van de insulinedosering. Reeds zijn enkele gevallen gemeld waarbij hartstilstand optrad (als gevolg van zogenaamde keto-acidose met een hyperkaliaemie). Na een aanvankelijk enthousiasme blijkt uit de (inter)nationale medische literatuur in toenemende mate terughoudendheid c.q. strikte beperking van de verstrekking tot die situaties waarin vaststaat dat een andere wijze van behandeling niet tot voldoende resultaat (een redelijk stabiele bloedsuikerdagcurve) leidt. 4. Gezien deze risico's benadrukt het Medisch Advies College dat eventuele verstrekking van de insulinepompen in het kader van de aanvullende verzekering slechts is aangewezen in die situaties waarin het niet lukt, ook niet na grondige pogingen, om op een eenvoudiger wijze een redelijk stabiele bloedsuikerspiegel te bereiken. Met de eenvoudiger wijze wordt hier met name de zelfregulatie bedoeld plaatsvindend na degelijke instructie en onder goede begeleiding met desnoods 2 of 3 injecties insuline per dag. Door de behandelende specialist zal aangetoond moeten worden dat desondanks schommelingen van de glucose-spiegel blijven bestaan groter dan 10 millimol per liter en/of waat bij herhaling van Hb Al-gehalte groter dan 10% wordt bereikt, dan wel Hb Al-c groter dan 8%. Zwangerschap c.q. voorgenomen zwangerschap bij diabetes behoeft op zichzelf geen reden te zijn voor toepassing van een draagbare infuuspomp. Dit geldt ook voor niertransplantatie bij diabetische nefropathie, al kan hier een ruimer standpunt verdedigd worden. In elk geval wordt geen indicatie geacht aanwezig te zijn, indien de patiënt een pomp wenst vanuit de verwachting zich dan minder streng te hoeven houden aan leefregels in verband met calorische consumptie en Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr

4 produktie. Integendeel, voor het toepassen van een insulinepomp is een voorwaarde dat de patiënt (en diens specialist) hebben aangetoond ten minste 3 maanden autoregulatie te kunnen en te willen uitvoeren. 5. Ten slotte deel ik u nog mee, dat het secretariaat van de Raad de voorbereiding van een advies aan de Staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur in overweging heeft over het al dan niet opnemen van draagbare infuuspompen in het verstrekkingenpakket der ziekenfondsverzekering. Het gaat daarbij om verschillende soorten pompen, dus niet uitsluitend om de insulinepompen. Thans is evenwel nog niet te voorzien of en wanneer een dergelijk advies tot stand komt. Inmiddels meen ik er goed aan te doen, op grond van medische overwegingen, u van het bovenstaande in kennis te stellen. De Algemeen Secretaris van de Ziekenfondsraad, P. R. Beintema Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr

5 Aan de Staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur 's-gravenhage, 10 maart 1986 Zeer geachte heer van der Reijden, Hierbij herinner ik u eraan, dat ik u op 13 december 1984 het verslag van de Commissie voor de Verzoekschriften over het adres van J. M. Kooren te Vlaardingen heb toegestuurd, waarmede de Kamer zich op bovengenoemde datum heeft verenigd. Daarbij is u uitgenodigd spoedig een beslissing te nemen over opneming in het ziekenfondspakket van het insulinepompje. Sedert de toezending van bovenbedoelde brief heeft de Kamer niets meer vernomen. Gaarne ontvang ik over deze aangelegenheid zo spoedig mogelijk bericht. Te uwer informatie sluit ik een afschrijft van mijn brief en van het verslag. Met vriendelijke groet, D. Dolman Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr