T ROER. Pure keuzes in. werk & leven. scriptum

Transcriptie

1 T ROER Pure keuzes in OM werk & leven scriptum

2 Voorwoord t Roer om Bij mij is het inmiddels vijf jaar geleden dat ik mijn eigen roer omgooide, wat begon met ondernemer worden. Mijn baan opzeggen omdat ik me niet meer optimaal betrokken voelde. En dat is wel wat ik wil voelen in mijn werk, dan geef ik namelijk het beste van mezelf, had ik ontdekt. En toen dacht ik: dat zal vast niet alleen voor mij gelden. Nou dat klopt hoor, dat durf ik nu met stellige overtuiging te zeggen. Da s trouwens een leuk bruggetje, want stellige overtuiging voelen is waar dit e-book over gaat. Pas als je overtuiging in jezelf voelt, zal het jezelf laten zien en keuzes maken vanzelf gaan. Dan hoef je niet meer na te denken, te wikken en te wegen, maar dan wéét je wat de juiste keuze is voor jou. In dit e-book vind je een samenvatting uit mijn drie boeken, die een handvat biedt om jezelf beter te leren kennen. Wat weer dé basis is om pure keuzes te maken en 100% jezelf zijn. Zowel in je werk of eigen bedrijf als in de rest van je leven! Veel plezier met jouw herontdekking... En ja, dat betekent dat je je roer om mag gooien. Enne... t roer om betekent niet per se 180 graden hè? Een tikkie is al genoeg om totaal ergens anders uit te komen! Puur liefs, Judith

3 judith webber Laat jezelf zien! Tips voor puur ondernemen scriptum

4 HARTSMOTIEF

5

6 Wat drijft je om te doen wat je doet? Als je jouw drijfveer, jouw hartsmotief helder hebt, wordt dit jouw onderscheidend vermogen. 19

7 Als je je hartsmotief eenmaal ontdekt hebt, wordt het ineens veel makkelijker om jezelf te onderscheiden: jouw verhaal is namelijk uniek. Het onderscheidt je van je collegaondernemers en vormt voor klanten een unieke reden om juist jou te benaderen. Mijn hartsmotief is dat ik een heel sterke drang voel om mensen te helpen (en daarmee ook mezelf) de binnen- en buitenkant op één lijn te brengen. Puurheid noem ik dat. Lange tijd heb ik in een soort overlevingsstand verkeerd, waardoor ik sociaal wenselijk gedrag liet zien, dat niet overeenkwam met hoe ik me werkelijk voelde. De overtuiging die me in de weg zat was: Als ik me kwetsbaar opstel, word ik gekwetst en dat wilde ik nu juist niet. Als ondernemer voel ik me echter totaal teruggeworpen op mijn motivatie en waarden. Puur zogezegd. Het gaat bij succes namelijk niet alleen om kennis en kunde, maar om wie je bent. Het hele plaatje dus: binnenkant en buitenkant. Daarmee maak je tenslotte ook verbinding met anderen. Mijn missie is om de wereld een beetje puurder en daarmee mooier en krachtiger te maken. En hoe ik dat doe is door een op een en in groepen ondernemers te begeleiden bij hun richtingsgevoel, namelijk vanuit hun hart. Dat is volgens mij de enige weg. Waarom doe jij wat je doet? 20

8 Ik ben gaan beseffen dat ik vooral anderen wil helpen net zo gezond en fit te worden als ik zelf ben. Dat is voor mij de drijfveer om te doen wat ik doe. Stella Webber-van Moppes n Krachtbron Laat fysieke en universele energie beter stromen

9 FOCUS

10

11 Neem zo snel mogelijk afscheid van klanten die je geen energie opleveren, kies voor jezelf > kies je droomklant! 71

12 Waarom zou je werken met klanten die je totaal geen energie opleveren? Je kunt toch kiezen voor wie je wilt werken? We krijgen met de paplepel ingegoten dat werken moeite moet kosten, eigenlijk zelfs een beetje pijn hoort te doen; daarom krijgen we er geld voor, nietwaar? Ik vind het de hoogste tijd om daar nu eens mee af te rekenen, werken kan ook moeiteloos zijn en energie opleveren. De eerste stap als ondernemer is zelf bepalen met wie je werkt, namelijk met mensen van wie je energie krijgt! Je kunt je droomklant kiezen door na te gaan van welk type mensen je energie krijgt. Geen demografische, maar psychologische kenmerken; zoals mensen die: n Open-minded zijn n Lef hebben keuzes te maken n Betekenis willen hebben in de wereld Sinds ik heb besloten alleen maar voor droomklanten te gaan, ben ik nog maar zelden iemand tegengekomen die niet aan dat plaatje voldeed. En mocht dat toch een keer voorkomen, dan vind ik dat een les dat ik nog iets moet doen aan het verfijnen van mijn klantenfilters (daarover meer onder magneetwerking ). En even als aanvulling: die droomklant betaalt natuurlijk wel altijd netjes de rekening, voor het geval je het je mocht afvragen. Hoe ziet jouw droomklant eruit? 72

13 Een zeer waardevolle tip die aangeeft dat je als ondernemer een gezonde dosis lef moet hebben. Kies voor jezelf, je bent wat je doet. Wat je bent, is niet meer dan de som van je daden! Florez de Leeuw n The-Future-Group.com Break the bread

14 OPENEN

15

16 Als jij jezelf laat zien als ondernemer, maak je echt verbinding met je klanten en dat is toch wat je wilt? 99

17 Ik dacht zelf heel vaak dat ik een leuk gesprek met iemand had, op een netwerkgelegenheid bijvoorbeeld. Maar hoe vaak ik als ik eenmaal thuis was wel niet naar een visitekaartje keek en dacht: wie was dat ook alweer? Dat zegt mij dat we in dit gesprek elkaar niet gezien hebben. Ik trek de verantwoordelijkheid daarvoor mede naar mezelf toe. In een gesprek kun je er tenslotte wel voor zorgen dat de ander wat laat zien van zichzelf, namelijk door wat van jezelf te laten zien. En dat hoeft niet de hele wereld te zijn (wat het misverstand is van openen ), het gaat om het doseren. Ik stond op de een of andere manier al vroeg bekend als een open persoon. Als ik echter terugkijk, weet ik dat ik helemaal niet zoveel liet zien, ik zei vaak meer niet dan wel. In - middels vind ik het een kick om iets van mezelf te laten zien om zo ook de ander uit te dagen hetzelfde te doen. Wij mensen spiegelen tenslotte gedrag vaak automatisch. Een voorbeeld: ik kan vertellen dat ik ondernemers adviseer over hun profilering. Dit zegt niets over mij. Ik kan ook zeggen: ik ben ervaringsdeskundig in puurheid, de binnenkant en buitenkant op één lijn krijgen. Hiermee staan we onszelf vaak in de weg, weet ik uit ervaring. Dit levert een gesprek op, dat begrijp je! Wat laat jij van jezelf zien aan je klanten? 100

18 In het bedrijfsleven heb ik geleerd om zakelijk zaken te doen. Als ondernemer is de persoonlijke dimensie o zo belangrijk, het gaat om de gunfactor. Met een droomklant aan tafel gaat het openen me moeiteloos af. Met een onzichtbare klant (bijvoorbeeld online) vind ik het lastig. Ik kan veel van Judith leren als het gaat om openen. Tram Tran n Vrouwen-ondernemen.nl Broedplaats voor vrouwelijk ondernemerschap

19 MAGNEETWERKING

20

21 Gebruik als je je voorstelt voorbeelden waar je ogen van gaan glimmen, dan straal je moeiteloos! 119

22 A ls je wilt stralen tijdens een acquisitiegesprek, verweef dan voldoende voorbeelden in je verhaal. Die voorbeelden zijn jouw succesverhalen uit het verleden, waar jij echt het verschil hebt gemaakt én waar je heel veel energie van kreeg. Daar ga je automatisch van stralen, daar hoef je helemaal niets voor te doen. Het mooie van voorbeelden en verhalen is dat anderen het ook direct voor zich zien; ze visualiseren dus in feite hoe succesvol jij was. Kun je nagaan wat dat voor effect heeft! Als je (potentiële) klant ook maar een klein beetje behoefte heeft aan jouw dienstverlening (en dat zal heus, want je zit niet voor niets aan tafel), dan is-ie na het horen van dit voorbeeld helemaal om. Het is slechts een kwestie van inkoppen. Een eigen voorbeeld om het te verlevendigen: mijn PUUR-abonnement, een aantal gesprekken om je richtingsgevoel aan te scherpen, heeft een ondernemer zo helpen focussen dat zijn bedrijf als een dolle loopt. Hij heeft keuzes gemaakt om met sommige dingen te stoppen en hij is zekerder dan ooit, hij onderneemt nu vanuit zijn hart. Keuzes maken was heel moeilijk voor hem, omdat hij zoveel leuk vindt. Maar met zijn verscherpte richtingsgevoel was het ineens een makkie. Gebruik jij voorbeelden als je je voorstelt? 120

23 Dit is een geweldige tip. Nooit over nagedacht: zoals ik vol enthousiasme tegen vrienden over mijn werk praat, dát wil de klant natuurlijk ook horen! Anne Douqué n MARBLE Schrijven & vertalen

24 GROEI

25

26 Practise what you preach; spiegel je advies ook geregeld naar jezelf toe! Zo blijf je scherp. 175

27 De gein van mijn vak is dat ik mezelf ontwikkel door mijn klanten, als ik tenminste mijn tips ook op mezelf spiegel! Hoe meer je doorleeft wat je zegt, hoe puurder je bent in je ondernemerschap. Ik vind dit natuurlijk zelf van groot be - lang, gezien mijn missie. Maar ook al is jouw missie volkomen anders, het zorgt voor een gevoel van geloofwaardigheid, naar jezelf toe, maar ook naar de buitenwereld. En hoe geloofwaardiger jij weer bent, hoe meer magneetwerking je zult krijgen. Een voorbeeldje om het te verlevendigen: ik heb het geregeld over de volumeknop open zetten, als metafoor van meer laten zien van jezelf. Mijn idee daarbij is dat je, als je weet wat eruit komt als je de knop helemaal open draait, vanaf dat mo ment kunt doseren wat je laat zien. Je hoeft tenslotte niet aan iedereen het achterste van je tong te laten zien, je kunt je aanpassen aan de ander (en aan je eigen stemming). Toen ik mijn blog De volumeknop open had geschreven, ontdekte ik dat mijn eigen volumeknop ook nog niet helemaal open stond. Hoe kan ik zonder te kwetsbaar te zijn nog meer laten zien wat mij drijft. Dit resulteerde in de blog Je pad ligt voor je klaar. Ik beschrijf hierin een stukje van mijn jeugd, dat verklaart waarom ik doseren van openheid zo belangrijk vind en dus ook waarom ik doe wat ik doe. Spiegel jij jezelf ook? 176

28 Je kunt een ander niet veranderen, maar wel laten zien hoe jij bent en hoe jij het doet. Dan ben je een voorbeeld voor anderen, een inspiratiebron. En het houdt je zelf ook scherp. Bij elke workshop of uiting die ik doe, ervaar ik zelf weer net zoveel als de deelnemers. Dichtbij mezelf, pumps aan en met een grote smile. Lisa Portengen n Smart & Sexy Wat je ook kiest, doe het Smart & Sexy

29 Wil je meer lezen uit Laat jezelf zien? Klik hier

30 Kies en ze judith webber kiezen Een praktische gids om pure keuzes te maken j u scriptum

31 Inleiding

32

33 N a 16 het uitkomen van mijn eerste boek Laat jezelf zien heb ik ontzettend veel respons gekregen (en gevraagd). Hierdoor ontdekte ik dat ik extreem veel ervaring heb met keuzes maken, sommige puur, vele ook niet. Voor mij is kiezen zo vanzelfsprekend, dat het me niet meer opviel dat ik er goed in ben. We zitten boven op ons talent, zeg ik zelf geregeld. Nou, dat was dus bij mij ook zo! Ik heb in mijn korte leven al veel keuzes gemaakt, vooral in mijn werk; ik ben lang zoekende geweest naar waar pas ik nu. In de twaalf jaar dat ik Human Resources/ P&O-adviseur was bij twaalf verschillende bedrijven (!) heb ik veel werving & selectie gedaan én ook veel als sollicitant ervaring opgedaan aan de andere kant van de tafel. Elke keer kwam ik er na een tijdje werken achter dat dit toch niet mijn plek was; dit ontdekte ik natuurlijk steeds sneller. Dus daar ging ik weer, op zoek naar de perfecte match. En natuurlijk vond ik die nooit 100 procent, daar kende ik mezelf niet goed genoeg voor, ik wist nog onvoldoende wat ik nodig had om het beste uit mezelf te halen. Overal moest ik me wel een beetje plooien, iets van mezelf achterhouden of niet benutten, wat ik erg zonde vond. Voor mij een van de drijfveren om voor mezelf te beginnen. Ho bi ho bu

34 e meer je nnen vind e minder iten nodi Hoe meer je van binnen vindt, hoe minder je van buiten nodig hebt

35 Achteraf heb ik natuurlijk wel geana lyseerd wat ik nu aantrekkelijk vind aan een bedrijf en mijn conclusie is dat ik het liefst werkte bij een bedrijf met smoel, met een sterke focus, een duidelijke propositie én een heldere visie. Ik heb dus altijd bij sterke merken gewerkt. Al leken ze vaak aan de buitenkant een stuk sterker dan aan de binnenkant bleek. Zo ben ik heel wat desillusies rijker geworden Maar het mooie is dat ik door zoveel matchingsgesprekken gevoerd te hebben, ontdekt heb dat er drie essentiële vragen ontbraken in de meeste gesprekken: 1 Waarom doe je wat je doet? Wat drijft je nu echt? 2 Met wie wil je dat doen? En wie ben je zelf? 3 En hoe wil je dat doen? Wat is jouw stijl, jouw signatuur? Drie vragen die vreselijk simpel zijn, maar ook een beetje spannend om te stellen, én om te beantwoorden; het betekent namelijk dat je moet kiezen. De andere kant is dat ze je enorm helpen jezelf beter te leren kennen, de mate van match helpen bepalen én ook nog eens helpen jezelf en je bedrijf 18

36 als sterk merk neer te zetten. Als ondernemer wilde ik namelijk de rollen eens om draaien, ik wilde wat meer in de driver s seat gaan zitten. Ik heb de vragen in een model gegoten, dat ik mijn Drieluik noem. Omdat ze je helpen ontluiken wat je in je hebt, zodat je makkelijker pure keuzes kunt maken! In je werk, in je ondernemerschap, maar ook op andere momenten in je leven. Het allermooiste van dit simpele model* ontdekte ik nog niet zo lang geleden: als je de drie vragen eenmaal in je onderbewustzijn hebt geplant, dan hoef je zelfs helemaal niet HOE WIE WAAROM * Mocht je gelijkenis zien met The Golden Circle van Simon Sinek, die gelijkenis zie ik ook. Ik kreeg in juni 2010 een filmpje van Simon Sinek toegestuurd omdat ik iets had geschreven over het vinden van je hartsmotief, je WAAROM. De vraag die ook bij Simon centraal staat, bleek toen. Het verschil tussen mijn Drieluik en The Golden Circle is dat ik het WAT er niet in heb staan, omdat die vraag juist zo vaak gesteld wordt. Ik ga ervan uit dat iedereen zijn eigen WAT wel kent, dat gaat om kennis en kunde namelijk. Mijn vragen gaan over wie JIJ bent als persoon en als bedrijf! 19

37 ls je de ve erde weg geslagen, n niet de Als je de verkeerde weg bent ingeslagen, geef dan niet de weg de schuld

38 r bent geef meer na te denken, de keuze ontvouwt zich simpelweg voor je neus. Want juist in mindere economische tijden, draait kiezen en gekozen worden om aandacht, om echtheid, om vertrouwen. Precies daarom heb ik ervoor gekozen mijn eigen pure verhaal te vertellen, omlijst door een aantal verhalen van mensen om me heen, die pure keuzes gemaakt hebben rondom werk of ondernemerschap. Ik hoop dat je je herkent in de verhalen, want dat is de eerste stap naar actie! weg 21

39 Waarom pure keuzes?

40

41 je t! die elf Dit is natuurlijk niet zonder horten en stoten gegaan, zoals elk groeiproces. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn spaargeld opgegeten, doordat ik te lang ben doorgegaan met mijn vorige bedrijf terwijl ik op een doodlopende weg zat. Ik had met mijn partner wel ongeveer alles geprobeerd om het bedrijf rendabel te maken, maar vond het heel lastig toe te geven dat het ondanks dat harde werken niet gelukt was. Ik heb namelijk heel lang in mijn werkende leven een niet-zo-gelukt-gevoel gehad, mede door wat anderen gejob-hop noemden. Dit leek nu dus weer opnieuw te gebeuren en ik wilde dat koste wat kost voorkomen. Doordat ik maar niet toe wilde geven aan mijn gevoel, heb ik me tijden lang heel veel zorgen gemaakt, ik ben veel te hard gaan werken; hierdoor verwaarloosde ik mijn directe gezinsleden (lees: Mark en Timo) een tijd lang en maakte ik veel ruzie doordat ik mijn kop in het zand stopte. Ook voelde ik me vreselijk schuldig, ik wilde het zo graag goed doen en wél voor elkaar krijgen, het liefst ook nog in alle rollen die ik had (ondernemer, moeder, vrouw van, dochter, vriendin en ga zo maar door). Het gekke was dat ik het in die tijd zowel helemáál niet wist (ratio) als toch ook weer wel wist (gevoel). Ik werd 33

42 er heftig door heen en weer geslingerd. Maar het spreekwoord de aanhouder wint is erg van toepassing op mij Maar niet vanuit een moeten, maar vanuit een diep geloof. In september 2010 heb ik de knoop doorgehakt om uit het bedrijf te stappen, we moesten ieder ons weegs gaan. Zij met haar missie en ik met de mijne. We hielpen elkaar niet meer, we zaten elkaar eerder in de weg bij het verwezenlijken van onze ambities. Maar voor we dat allebei durfden toe te geven, eerst aan onszelf en daarna aan elkaar, dat duurde een flinke tijd. Sindsdien ben ik pas écht gaan staan voor mijn verhaal, voor mijn missie. Ik heb PureHuman ingeschreven als eenmanszaak (hiervoor was mijn eigen bedrijf een handelsnaam van het bedrijf van Mark, mijn man, dat had ik voor het gemak zo gekozen). Dit betekende dat ik in alle opzichten los kwam te staan, ook financieel gezien, van Mark. Ik stond voor het eerst in mijn leven écht op eigen benen. Wat een bevrijding, een verademing. Ik voelde hierdoor pas echt dat dit precies was wat ik nodig had. 34 Ik vo ler m

43 ben niet b or storme en me ho Ik ben niet bang voor stormen, ze leren me hoe ik mijn schip moet besturen ijn schip m 35

44 En nu, een flinke tijd later, weet ik pas echt zeker dat Puur Ondernemerschap inderdaad het effect heeft dat ik voor me zag, als een visioen. Het is niet alleen iets wat ik nastreefde, nee, het bestaat! Eerst zien dan geloven, zeggen ze... Inmiddels weet ik dat het andersom is: eerst geloven, dan zien, bewerkstelligen zelfs! En ik wist ook al wat de sleutel was: mildheid. Want als je mild bent naar jezelf, breek je namelijk vanzelf je muurtje om je heen af, waardoor je dichter bij je gevoel komt, je komt weer in verbinding met jezelf. Mild zijn naar jezelf betekent jezelf de ruimte geven te mogen leren. Je maakt geen fouten, je leert, dat geeft een heel ander gevoel. Mildheid is dus het tegenovergestelde van perfectionisme, waar ik tot 2008 behoorlijk veel last van had. In een interim-opdracht die ik echter toen deed, heb ik mijn perfectionisme definitief bij het vuil gezet, puur omdat ik niet anders kon. Ik deed daar namelijk een opdracht van 36 uur in 24 uur. En ik kan je verzekeren dat je dan heel veel los moet laten over hoe het hoort. Dus dat deed ik. Maar er was kennelijk nog meer mildheid nodig naar mezelf toe. Nog meer ruimte. 36

45 Vanaf september 2010 heb ik mezelf pas echt die ruimte gegeven om mezelf heel goed te leren kennen én te accepteren, omarmen zelfs, ook mijn minder positieve kanten. Ik geloof dat ik die niet eerder echt onder ogen durfde te zien in hun volle glorie. Ook mijn talenten niet trouwens Door die ruimte te pakken ben ik zoveel beter voor mezelf gaan zorgen, voel ik veel beter aan wanneer ik wat nodig heb en dan is dat regelen een koud kunstje. Dit kost geen moeite meer als je écht voor jezelf hebt gekozen. Het feit dat je dit boek nu aan het lezen bent, zegt me dat jij ook klaar bent voor de ultieme voldoening die je kunt krijgen als je moeiteloos het beste van jezelf geeft. Dat je dat jezelf gunt! En dat is mooi voor jou, maar ook voor de ander, want je klant of je baas krijgt op deze manier ook het beste van jou. Als dit allemaal samenvalt, zit je bovenop je talent en help je er anderen ten volle mee. Geen concessies, geen gedoe, maar juist in flow werken, zoveel mogelijk. En soms ook even niet en dat is ook oké. Do what you do best waardoor er een win-win-win ontstaat voor iedereen. Wat is er nou mooier dan dat? 37

46 het Boven het maaiveld is een hoop frisse wind een hoop risse win 38

47 Om je vast even gerust te stellen Het Drieluik werkt als volgt: 1 Je neemt de drie vragen bewust in je op en gaat waarschijnlijk in eerste instantie nadenken. Hou daar zo snel mogelijk mee op en neem als mantra ik geef mezelf de ruimte te ontdekken wat mijn antwoorden zijn. Vertel er bijvoorbeeld over aan mensen om je heen, zodat ze mee kunnen helpen, al is het maar door je eens een vraag te stellen. Dat doet wonderen 2 De drie vragen planten zich in je onderbewuste en gaan meespelen bij het maken van keuzes. Je zult merken dat je gemakkelijker kunt kiezen én ook dat het om een pure keuze gaat. Er blijft alleen nog iets kriebelen: je kunt je keuze niet uitleggen namelijk Het is puur onderbuikgevoel. 3 Hierna als je jezelf écht de ruimte hebt gegeven zul je ontdekken dat je, als je nog even bewust naar je keuze kijkt en hem tegen de drie vragen aanlegt, in één oogopslag ziet waarom je deze keuze gemaakt hebt. Je kunt je keuze ook nog uitleggen, zij het dat het niet altijd per se in goede d aarde valt bij de ander. Dat is iets waar je je ook steeds onafhankelijker in gaat voelen. Oefening baart kunst. Blijf bij je keuze én dus bij jezelf. 39

48 Mijn Drieluik: het keuzemodel

49 WAAROM WIE HOE

50 Al vroeg in mijn ondernemerschap wilde ik bewust kiezen met wie ik samenwerk, zowel qua klanten als qua samenwerkingspartners. Dit is natuurlijk ingegeven door WIE een heleboel niet zulke fijne ervaringen. Ik ben bijvoorbeeld op mijn 26ste ontslagen op een nogal brute manier. Dat heeft me enorm getekend, ik heb er zelfs jaren niet over kunnen praten zonder in huilen uit te barsten. De manier waarop er met me omgegaan werd, raakte iets heel dieps in mij. Afgewezen worden. De grap was dat mijn grootste les toen al was, dat ik beter moest kijken naar met wie ik zou gaan samenwerken. Ik kan ik me namelijk goed herinneren dat ik werd voorgesteld aan mijn opperklant (die toevallig ook de baas van mijn baas was, hoe handig, NOT!) toen ik aan die bewuste baan begon in Ik keek hem aan Ronald heet ie en voelde meteen intuïtief aan dat het nooit wat zou gaan worden tussen hem en mij, er was geen vertrouwen. 66

51 En dat klopte Negen maanden later was hij er ook achter dat het niet werkte tussen ons en stuurde hij me naar huis. Ik zocht vroeger nogal snel de schuld bij de ander, naar mezelf kijken heb ik echt moeten leren. Ik heb me moeten leren openstellen om te mogen leren van mezelf. Hiervoor heb ik de omslag gemaakt door fouten niet meer te zien als falen, maar als leermomenten. En er dan de volgende keer ook echt iets mee doen, in plaats van weer te gaan schipperen, om maar in de gratie te vallen. Ik heb me er geregeld in vergist kan ik je vertellen Mensen die zich in een één-op-één-gesprek wel echt lieten zien aan me (en vice versa), maar eenmaal aan het werk zag ik ze niet meer. Ik vond het hoogst verwarrend en ging dus zelf ook maar met een masker op lopen, als bescherming. Wat vermoeiend Dus toen ik mezelf de optimale keuzevrijheid gaf toen ik voor mezelf begon wilde ik graag filteren met wie ik zou gaan werken. Dit moest anders kunnen 67

52

53 Ik bleek, en velen met mij, wel makkelijk een lijstje te kunnen opsommen met eigenschappen van mensen aan wie ik me erger. Irritatie is een geweldige bron van informatie Zo weet je in elk geval wat je niet wilt. Je hebt je grens daarin vastgesteld realiseerde ik me laatst. Dus zo ben ik in 2009 begonnen met het opstellen van het tegenovergestelde van mijn klik-profiel: 1 Ik kan moeilijk omgaan met mensen die zwart-wit denken en daar niet van afwijken 2 Ik kan me storen aan mensen die niet de moed hebben om stappen te zetten, te experimenteren 3 Ik vind het jammer als mensen alleen maar gaan voor het grote geld en verder nergens bij stil staan Begrijp me niet verkeerd, dit lijstje is nu niet meer van toepassing gelukkig. En dat komt doordat ik veel meer ben gaan zien wat er onderhuids gebeurt. Ik ben veel milder naar mezelf geworden, maar zeker ook naar mijn om - geving. Ik deel dit echter wel met je, omdat het mij toen geholpen heeft. 69

54 Marielle Sijgers Seats2meet.com Gisteren werd ik weer eens keihard geconfronteerd met een klant waar je alleen maar héél verdrietig van kunt worden. We doen, vanuit onze vergaderformule Meeting Plaza, al ruim tien jaar zaken met deze grote op leider. De markt van opleiders is voor ons de afgelopen twintig jaar altijd erg belangrijk geweest. Wij hebben ons altijd onderscheiden door een niet te evenaren excellente beleving aan te bieden in onze vergadercentra. De tijden zijn echter veranderd... Bewuste partij shopt rond op zoek naar de aller-allerlaagste prijs. Op het scherpst van de snede wordt onderhandeld. Kwaliteit is van ondergeschikt belang. Jarenlang opgebouwd vertrouwen met elkaar (of is dat een illusie?) kan van de ene op de andere dag weg zijn, zo bleek gisteren, toen ik hoorde dat deze club zonder iets te delen een eigen vergaderlocatie is gestart, vlak naast de onze. Hun laatste antwoord om accommodaties nóg goedkoper in te kunnen kopen.

55 Nee, doe mij véél liever de relatie met onze nieuwe markt waar we, enkel op basis van wederzijds vertrouwen, mee samenwerken. Sinds 2005 zijn wij actief met onze disruptive meeting formule Seats2meet.com, geënt op de behoeften van de zelfstandige professional (zp er). Een stijgende stroom mensen begrijpt dat werken voor een baas niet meer die vanzelfsprekende zekerheid en plezier van vroeger betekent. De waardecreatie van morgen ontstaat door de mobiliteit van mensen, door transparant en oprecht met elkaar zaken te doen, kennis te delen en daarmee energie aan elkaar door te geven. En, wees eerlijk, dat vindt iedereen toch véél leuker?! Voor mij persoonlijk geldt in ieder geval; dit zijn voor mij droomklanten, misschien wel simpelweg om dat ik zelf ook zo ben J

56 Als je meteen in één keer je klik-profiel kunt opstellen, vooral doen! Dan hoef je ook niet in je ergernissen te duiken! Bij mij heeft het omdraaien van mijn ergernissen tot het volgende klikprofiel geleid: 1 Ik hou van mensen die open-minded het leven tegemoet zien 2 Ik hou van mensen met lef, die durven doen 3 Ik hou van mensen die betekenis willen hebben in het leven En toen ontdekte ik ook nog dat alleen al door me hier bewust van te zijn, er iets gebeurde. Het leek wel alsof ik vaker dit soort mensen tegenkwam en de rest niet meer. Of zou het zo zijn dat ze er wel zijn, maar dat ik ze gewoon niet meer zie? vroeg ik me toen nog af. Hoe het ook werkte, daar was ik toen nog niet helemaal uit, ik kreeg steeds meer droomklanten en kreeg daardoor steeds meer energie uit mijn ondernemerschap. Na een tijdje bedacht ik dat het eigenlijk nog makkelijker was om aan een echte droomklant te denken, in plaats van een rijtje met eigenschappen te moeten onthouden. En zo dacht ik meteen aan Emile. Emile is 72 W n n zi

57 ie zichze iet ziet, kij iet goed o Wie zichzelf niet ziet, kijkt niet goed om zich heen ch heen W 73

58 een echte man van vlees en bloed en hij voldoet precies aan dit plaatje, hij is mijn droomklant. Ik noem Emile ook altijd in mijn lezingen als voorbeeld, tot zijn grote genoegen. En het leuke is dat hij nu weer opnieuw klant wordt, dat krijg je ervan Emile heeft natuurlijk nog veel meer eigenschappen, maar ik focus in het klik-profiel slechts op drie. De top 3 aan eigenschappen is in feite een lijstje met knock-out criteria. Een bekende term uit de ICT-wereld, die bij het selecteren van softwarepakketten gebruikt wordt. Die moeten namelijk aan een aantal criteria voldoen. Sommige punten zijn nice to have en sommige zijn cruciaal, knock-out. Als het pakket daar niet aan voldoet, stopt daar de selectie. Het gaat niet passen, is dan de conclusie. Zo werkt dat dus ook met klanten (en met bazen), ik ga niet in zee met mensen met wie het niet klikt. Ik kan er dan namelijk donder op zeggen dat ik niet mijn beste zelf ga geven. We verstaan elkaar ook minder makkelijk en daarbij: Jij gaat toch ook een tandje harder lopen voor iemand die je leuk vindt? Met wie je een connectie voelt? 74

59 En het leuke is dat je helemaal geen NEE hoeft te verkopen, deze mindset zorgt ervoor dat je mensen insluit. En doordat je bepaald hebt wat je wilt, weet je ook waarom sommige mensen er niet in passen. Dat helpt! Ik krijg bij dit onderdeel overigens steevast commentaar tijdens mijn lezingen. Het is kennelijk heel erg schokkend om invloed te hebben op wie je klant is. Een klant is een klant, hij hoeft toch helemaal niet leuk te zijn?, is een van de standaardvragen die ik gesteld krijg. Nou, voor mij dus wel. Een leuke klant werkt namelijk veel lekkerder en dat gun ik mezelf. En dat gun ik mijn klant ook, want die krijgt het beste van mij. Een andere vraag is of het niet vreselijk saai wordt als je alleen maar werkt met mensen die aan dit rijtje voldoen. Nou zal ik je een geheimpje verklappen: deze top 3 geldt ook voor jezelf. Kijk er maar eens goed naar en herken jezelf. Dus saai? Daarbij heeft een mens gelukkig meer dan drie eigenschappen, dus het zal verre van saai worden. Juist al die andere eigenschappen maken het 75

60 e hebt gen vereenkom odig om d Je hebt genoeg overeenkomsten nodig om de verschillen te waarderen erschillen 76

61 oeg sten e spannend, daar zitten de verschillen. Je hebt echter wel een basis aan overeenkomsten nodig om op te klikken, precies drie! Zo hoorde ik tijdens mijn baan als HR-adviseur ook geregeld de opmerking: Ik vind m n baan wel heel erg leuk, maar mijn manager niet. Mijn reactie was altijd: Volgens mij hoort je manager bij je baan, waarna het meestal even stil werd. Zij hadden nog niet gekozen Lijdzaam afwachten tot er een nieuwe manager komt is natuurlijk ook een optie Of vinden dat je erdoorheen moet, want anders voelt het als opgeven. Ik zie het als een keuze. te 77

62 Wat laat ik zien? 121

63 120

64 at je zeg eïnvloedt enkt en do Wat je zegt beïnvloedt wat je denkt en doet en omgekeerd mgekeerd 130

65 t Waarom zou je überhaupt iets vertellen, iets uiten, iets delen? at je et en Het is best handig om jezelf die vraag te stellen voor je er iets uit flapt, zeker online, je laat tenslotte een voetafdruk achter. Het klinkt misschien op het eerste oog wat kunstmatig, maar geloof me, dat is het als je het oefent echt niet. Voor je het weet doe je dit onbewust (iedereen kent vast de cyclus wel: onbewust onbekwaam bewust onbekwaam bewust bekwaam onbewust bekwaam). Zelf werd ik bewust onbekwaam toen ik een weblog startte in het voorjaar van 2009, ging twitteren en me op andere socialmediasites begon te begeven. Puur uit nieuwsgierigheid Social media bleek al snel een soort uitvergroting van wat ik al deed in het normale leven. In live gesprekken gooide ik meestal ook niet alles eruit én al helemaal niet tegenover iedereen. Dat deed ik meestal op basis van mijn intuïtie en dat is een schitterende raadgever (als je ernaar luistert tenminste). 131

66 Wil je meer lezen uit Kies en ze kiezen jou? Klik hier

67 100% puur jij altijd en bij iedereen De basis voor duurzame relaties, zakelijk en privé judith webber & pauline sibbel scriptum

68 Waarom 100% puur jij? 15

69

70 Onze samenleving is toe aan een duurzame en universele op lossing die altijd, voor iedereen en overal werkt. En deze oplossing is er. Zo simpel en veel dichterbij dan je denkt. De oplossing bevindt zich in jou. In de relatie met jezelf. We schrijven dit boek samen omdat we dagelijks ervaren hoe belangrijk relaties voor ons zijn en hoe waardevol het is om de relatie met jezelf te herstellen. 100% puur jezelf kunnen zijn. Wat een schitterend thema om over te schrijven. Uitdagend en confronterend. Het dwingt ons om direct open en transparant eerlijk te zijn. Over onszelf, tegen onszelf en tegen elkaar. Het daagt ons uit om eerlijk en helder te schrijven over de liefdesrelatie die we met onszelf hebben opgebouwd. En omdat we van tevoren echt geen idee hebben hoe dit schrijfproces zich zal ontwikkelen, beginnen we gewoon bij het begin, met het bedenken van de titel, het maken van de inhoudsopgave en het kiezen van het beeld voor op de cover. Nog voordat we één letter tekst hebben ge schreven, laat staan een heel hoofdstuk op papier hebben. We kiezen voor de hondjes omdat ze ons aanspreken en blij maken. Dit geeft ons de inspiratie waardoor ideeën zich beginnen te vormen. Deze hondjes zijn een grappige metafoor voor de relatie die wij met elkaar hebben opgebouwd. Snuffelen, kijken, kwispelstaarten, spelen en nieuwsgierig zijn naar elkaar. Snuffelen geeft ons wat extra tijd om te voelen of het veilig is. Of onze waarden wel matchen. Tegelijkertijd brengen de hondjes verschillende tegenstellingen in beeld: kracht en kwetsbaarheid, groot en klein, blauw en rood, mannelijk en vrouwelijk, en natuurlijk spelen en 16 WAAROM 100% PUUR JIJ

71 serieus zijn. Tegenstellingen die slechts aan de oppervlakte zichtbaar zijn want in essentie is alles met elkaar verbonden. Samen schrijven is samen springen en samen vertrouwen op het van tevoren af gesproken resultaat. We vertrouwen het schrijfproces omdat we onszelf en elkaar vertrouwen. Hierdoor kunnen we vrij, spontaan en vanuit ons hart spelen en ervaren. Vrij van oordeel en zonder angst voor afkeuring en afwijzing. Van onszelf, van elkaar en van anderen. Zo kunnen liefde en creativiteit ongehinderd stromen en kunnen we flexibel reageren op alles wat we onderweg tegenkomen. Met liefde delen we onze ervaringen met je. Ik wil mijn hele leven alleen maar 100% puur mezelf zijn, in elke relatie, of dit nu een werkrelatie is, een JUDITH vriendschap of een liefdesrelatie. Het maakt voor mij niet uit of het een privérelatie is of een zakelijke relatie, voor mij is er in wezen geen verschil. Waarom we verschil zijn gaan maken tussen die twee is mij ook echt een raadsel. Ik heb altijd de drive gevoeld om mezelf dusdanig te ontwikkelen dat ik helemaal mezelf kan zijn, altijd en bij iedereen. Ik wist dat ik dan alles uit mezelf zou halen, mijn talenten ten volle zou benutten, mijn bedoeling leven én in verbinding zijn met mezelf en anderen. Dat is alles wat ik wilde. Ergens voelde ik altijd aan een soort knagend gevoel in mijn buik of iets wel of niet goed zat, al moest dat gevoel vroeger wel be hoorlijk sterk zijn zodat ik het kon voelen en dus horen. Want ernaar luiste 17

72 ren is de kunst ge bleken voor mij. Ik walste lange tijd behoorlijk over mijn eigen gevoel heen. Voelen deed ik liever niet zoveel, ik was zie ik nu als de dood voor wat ik zou aantreffen. Voelen dat het niet klopt En toch precies dat gevoel bracht me altijd weer in beweging, verder op verkenning, als een soort aandrijfmotor. Op verkenning was ik al van kleins af aan. Zo liep ik toen ik klein was geregeld weg van mijn moeder, op ontdekkingstocht tussen de kledingrekken. Een nieuwsgierig aagje ben ik in de kern altijd geweest. Ik was als kind heel nieuwsgierig, stelde ongelofelijk vaak de waarom-vraag, wilde gewoon weten hoe het allemaal zat. Al heb ik wel op een gegeven moment besloten een deksel op die nieuwsgierigheid te doen of beter gezegd, het luikje dicht te doen als ik het niet veilig vond voelen. Ik was namelijk als kind al heel gevoelig voor wat er niet gezegd werd. Zo stond het gezicht van mijn vader wel eens op onweer als hij uit zijn werk kwam en ik hem vroeg hoe het was. Als hij dan antwoordde met z n gangetje of recht zo die gaat, dacht ik altijd: Huh, wat een raar antwoord, ik voel en zie iets heel anders. In het begin zei ik ook nog wel zoiets te rug, maar omdat hij dat eigenlijk altijd ontkende, dacht ik steeds vaker: ik zal het wel niet goed gezien of gevoeld hebben. Ook mijn moeder was vroeger niet zo n ster in zichzelf uiten, kloppend bij hoe ze 18 WAAROM 100% PUUR JIJ

73 zich voelde. Zo ging ze bijvoorbeeld toch mee op visite bij haar schoonfamilie terwijl ze migraine had of liet ze de hele familie gewoon bij ons thuis komen terwijl ze zich zo ziek als een hond voelde. Hierdoor begrepen mensen haar totaal niet, ook ik niet. Veel mensen dachten dat het allemaal wel meeviel. Pas later bleek dat ze zich vreselijk verzette, ze ging volkomen over haar eigen grenzen heen. Om maar geliefd te zijn, geaccepteerd te worden, ze had tenslotte geleerd anderen niet lastig te vallen met kwalen of narigheid. Ik snapte het niet en wist destijds niet de vragen te stellen om het echte verhaal naar buiten te laten komen. Het feit dat ik vaak geen eerlijk antwoord kreeg, hielp daar niet bij. En zo ging ik steeds minder op mijn gevoel vertrouwen, ik kreeg tenslotte een ander verhaal te horen dan wat ik aanvoelde. Daarbij pikte ik ook nog eens veel van anderen op, waar ik me vaak geen raad mee wist. Ik kon toen nog niet goed onderscheiden wat van mij was en wat van de ander. Later, echt heel veel later, drie jaar geleden nu denk ik, kwam ik erachter dat ik hooggevoelig ben, wat voor mij heel veel verklaarde. Uiteindelijk liet ik het dus maar om iets te vragen of zeggen, want ja, als het geen echt gesprek was, had ik nog liever geen gesprek. Dat maakte instant veiligheid tenslotte; als ik niets zei of vroeg, kon ik het ook niet verkeerd doen. En daarbij ging ook mijn luikje dicht om te voelen, want mijn gevoel zat me eerder in de weg dan dat ik er wat aan had, was mijn besluit. Eigenlijk sloot ik mezelf gewoon op in mijn binnenwereld, kun je wel stellen achteraf gezien 19

74 20 VOORAF JE KUNT IEDER MOMENT OPNIEUW KIEZEN

75 Starten, stoppen en blijven puzzelen Dankzij mijn nieuwsgierigheid ben ik mezelf wel altijd vragen blijven stellen én door mijn werk ben ik toch ook steeds meer aan anderen gaan vragen, ik moest wel. Wie ben ik nou, wat is mijn bedoeling en hoe kom ik helemaal tot bloei? In welke puzzel pas ik als puzzelstukje? Dat vroeg ik mezelf af, al was dit lange tijd niet bewust. Maar deze vragen waren er wel altijd, in mijn binnenwereld, ronddraaiend. Uiteindelijk zijn die vragen mooi terug te herleiden tot mijn uiteindelijke Drieluik (Waarom, Wie en Hoe) zie ik terwijl ik het opschrijf. Daarvan leg ik in Kies en ze kiezen jou uit dat je deze vragen in je onderbewuste kunt planten om ze te laten werken, dat is dus precies wat ik zelf gedaan heb, al heel vroeg. Ik zie nu pas in hoe vroeg ik dat al deed. Deze vragen leidden me langs allerlei keuzes, van vakken laten vallen, starten en stoppen met vriendschappen, starten en stoppen van liefdesrelaties, een drietal opleidingen én héél veel bedrijven en opdrachten. Want zodra ik het gevoel kreeg dat ik ergens niet paste en/of dat het op de lange termijn niets toevoegde, dan was ik zo weg. Zo ben ik twee keer met een studie gestopt. Het voelde voor mij volkomen zinloos om vier jaar te studeren voor een vak dat ik toch niet ging uitoefenen, dus ik hield ermee op. Gelukkig steunden mijn ouders me in deze keuzes, ook al begrepen ze me niet 100%. Daar ben ik ze superdankbaar voor. Ze namen mijn gevoel daarmee serieus en dat was wat ik nodig had, want dat deed ik zelf nog niet bepaald altijd. 21

76 Nee, ik deed vroeger juist mijn best om aan te sluiten, me aan te passen, ik wilde mezelf graag een puzzelstukje in een puzzel voelen. Dat is ten slotte wat je leert als kind: om je aan te passen aan de wensen en behoeften van anderen, om te beginnen je ouders. Die vragen impliciet of expliciet om je naar hun maatstaven of voorbeeld te ontwikkelen, ook al geven ze je nog zo veel ruimte. Er is altijd een bandbreedte waar je binnen moet blijven, anders wijk je (te veel) af. En dat is onwenselijk, daar komt weerstand op, op afwijking. Dagelijks spreek ik mensen die zo zijn opgegroeid, wat volkomen logisch is als je naar de generatie van mijn ouders kijkt en daarvóór. Die hadden niet zoveel vrijheden, het was gewoon hard werken voor de kost. Die boodschap hebben we meegekregen. Eerst zien, dan geloven is nog zo n cliché dat door velen voorgeleefd werd in die tijd, want o, o wat zijn we sceptisch ge worden over onze invloed op het geheel. En dat terwijl ik altijd juist mateloos geïnteresseerd ben geweest in invloed pakken, ook al had ik dat niet zo erg meegekregen. Juist daarom misschien wel. Op mijn 25e deed ik al een training Inzicht in invloed bij Bureau Zuidema ik was een van de jongsten waardoor ik veel inzicht kreeg in hoe mijn gedrag en communicatie invloed hadden op de ander. Ik leerde vanuit een ander perspectief naar anderen kijken, machtig interessant. Ook kreeg ik veel inzicht in mijn patronen, in hoe ik mezelf niet serieus nam, hoe ik destijds veel weglachte; dat had ik kennelijk ergens onderweg geleerd. Het bleek een gimmick te zijn ge worden, lachen om me niet te uiten en toch charmant te zijn. Een camera die dat allemaal vastlegde, was reuze confron terend alsook trans 22 WAAROM 100% PUUR JIJ

77 formerend. Mijn lachje werd daarna een heel andere lach, een echte lach! Niet meer om te charmeren, maar om me te uiten, dat is andere koek. Van gericht op het effect op de ander naar gericht op het effect op mezelf. Heel leerzaam! Op zoek naar verbinding In mijn werk was ik daarentegen in eerste instantie juist heel erg met anderen bezig, met hoe zij hun talenten benutten, hoe ze ervoor kunnen zorgen dat medewerkers aanhaken bij waar het bedrijf naartoe wil. Dit vond ik ook het meest boeiend: waardoor ontstaan betrokkenheid en verbinding? Daar was ik altijd nieuwsgierig naar. En dat was reuze uitdagend, ontdekte ik, er waren namelijk maar weinig bedrijven die medewerkers écht konden boeien. Althans, laat ik het wat nuanceren, slechts twee van de twaalf bedrijven die ik tegenkwam in mijn carrière bleken daartoe in staat, in mijn ogen. Dat ik zelf op zoek was naar verbinding kwam niet in me op Ik had op een gegeven moment een trucje ontdekt; als ik wegging bij een bedrijf kon ik mezelf elke keer weer op nieuw neerzetten, opnieuw kiezen hoe ik me wilde positioneren. Opnieuw kiezen wat ik van mezelf liet zien in de vorm van vragen stellen, opmerkingen maken, zonder dat er al een beeld van me was, waar ik me weer van moest losrukken. Bij elke sollicitatieronde nam ik me voor nog meer mezelf te zijn, meer in de selectiecommissie te gaan zitten om dit keer wél een goede keuze te maken. Want ik wilde 23

78 eigenlijk dolgraag ergens lange tijd blijven, maar dan wel werkend in verbinding. Het bleek dus dat ik van binnenuit mezelf anders gaan gedragen bijzonder lastig vond op mijn werk. En dat terwijl ik in mijn persoonlijke relaties, vriendschappen en ook mijn relatie met Mark (sinds 1994) niet anders deed. Wat voor mij het grote verschil maakte, is dat ik echt heel bewust koos voor die relaties, maar zo keek ik niet naar een baan, die had ik vooral nodig. Ik voelde dus een afhankelijkheid, ik moest natuurlijk wel nuttig bezig zijn en geld in het laatje brengen, bijdragen aan het ge heel. Die overtuiging had ik niet alleen, die werd ook door Mark gevoed, die dacht er net zo over. Daarbij was ik erg op de uitstraling van het bedrijf gericht, ik vond status achteraf gezien toch wel belangrijk; kijk maar naar mijn cv, allemaal mooie, klinkende namen. Sterke merken, dat vond ik interessant. Dat straalde dan ook op mij af. Trots was ik er op, dat ik daar mocht werken. Tot ik erachter kwam dat hoe glimmender de appel eruitzag, hoe doffer hij vaak bleek te zijn, vanbinnen dan. Vaak was het binnen zo n bedrijf organisatorisch een troep en waren ze erg kortetermijngedreven. Wat ik nog het ergste vond, is dat collega s vaak helemaal niet eerlijk en respectvol naar elkaar waren, wat zich bijvoorbeeld uitte in allerlei politieke spelletjes. Daar werd ik helemaal niet blij van Er was eigenlijk een chronisch gebrek aan aandacht voor elkaar, iedereen holde maar een kant op. En in het begin holde ik net zo hard mee, dezelfde kant op. Mezelf uiten, vragen stellen, opmerkingen maken probeerde ik in 24 WAAROM 100% PUUR JIJ

79 het begin vaak wel, maar dan bleek dat ze het vooral vervelend vonden, omdat ze het antwoord niet wisten. Toen dacht ik nog dat het aan mij lag, dat ik gekke vragen stelde. Doordat veel bedrijven waar ik heb gewerkt niet bepaald uitblonken in transparantie (hoe toevallig ), kon ik me vaak niet vinden in hoe zaken liepen. En meewerken aan iets waar ik niet achter sta, dát kan ik dus niet. Kortom: ik haakte af. Vaak deed ik echt mijn best het tij te keren, het leuk te maken voor mezelf, maar de aanpassing die ik moest maken was voor mij te groot, de afstand niet te overbruggen. Inmiddels begrijp ik me zelf: ik ben een non-conformist, ik krijg er echt last van als ik mezelf verloochen, me aanpas zodat ik niet meer mezelf ben. Zo fijn dat hier een woord voor is. Destijds begreep ik er weinig van, kan ik je vertellen. En wat kwam ik veel mensen tegen van de werkvloer tot het topmanagement die niet hun beste zelf waren. Dat voelde ik haarfijn aan. Veel mensen hadden geen idee van hun talenten, hadden niet helder waarom ze precies dáár werkten en voelden zich slachtoffer van de omstandigheden: het bedrijf, hun baas of hun baan. Vaak confronteerde ik mensen vanuit mijn rol met opmerkingen als Je baas hoort ook bij je baan of Je kunt ook gewoon weggaan, maar sommige mensen blijven kennelijk liever lijden dan dat ze actie durven te ondernemen. Daar be greep ik niets van, want ik had helemaal geen moeite met vertrekken als het niet meer goed voelde voor mij. Dat vonden sommigen om me heen dan weer zwak van me, maar voor mij voelde het goed. Het was gewoon lijfsbehoud, pure be scherming van mezelf. 25

80 ALS JE VRIJ BENT, 100% PUUR JEZELF, SCHEP JE ZELF JE KADERS WAAROM 100% PUUR JIJ 26

81 De stap naar vrijheid Voor mijn gevoel missen veel mensen een wezenlijk element in hun werk, waarschijnlijk zelfs in hun leven: vrijheid. De vrijheid om zelf te bepalen hoe je dag eruitziet, hoe je tot het gewenste resultaat komt, met wie je dat doet en of je ook daadwerkelijk al je talenten benut onderweg. En het mooie is natuurlijk dat je dit alleen maar aan je eigen leven kunt toevoegen. Alleen jij kunt jezelf vrijheid geven. Als je vrij bent, 100% puur jezelf, voor mij is dat hetzelfde, schep je zelf je kaders, geef je aan waar je support nodig hebt en waar je talenten liggen én benut je die ten volle. Daar kies je dan voor, want 100% betekent ook kiezen voor het beste, jezelf optimaal faciliteren. Als je 100% puur jezelf bent, ben je in staat om duurzame relaties op te bouwen, met mensen die je mogen supporten en jij hen. Totaal gelijkwaardig, onafhankelijk en vooral zonder oordeel. Zonder oordeel over de ander én zonder oordeel over jezelf. En waarom valt me dat bij anderen op? Natuurlijk heb ik dat zelf vooral héél hard nodig: vrijheid. Want ja, ik zat steeds in de verkeerde puzzel, ik voelde me toch ergens een slachtoffer van het systeem waar ik in mee moest draaien. Hoe graag ik ook geen slachtoffer wilde zijn, sterker nog: ik had een hekel aan slachtofferschap. Een alternatief zag ik echter niet. Dus hobbelde ik nog wat langer door, zij het steeds bij een ander bedrijf. Tot ik enig soelaas vond in interimwerk, dat gaf me wel meer vrijheid. Ik voelde namelijk dat ik ineens meer serieus genomen werd, er werd me naar mijn ervaring 27

82 gevraagd; die was ineens waardevol in plaats van lastig, zoals ik in zoveel banen had gevoeld. Ik voegde wat toe, dat voelde ik heel duidelijk, dat was fijn! Maar toch was het het nog niet helemaal, er stond tenslotte nog steeds een andere bedrijfsnaam op mijn auto en mijn visitekaartje dan de mijne. Ik werkte mee aan andermans idealen en doelstellingen in plaats van aan die van mezelf. Hoe vrij is dat? Pas als ondernemer die stap maakte ik in 2008 voelde ik totale keuzevrijheid, dus ook de vrijheid om mezelf ten volle te ontdekken. Nu mocht ik zelf de kaders scheppen van mijn eigen werk en die had ik ook echt nodig. Speelruimte ervaren kan ik alleen maar als ik voel hier is de speeltuin, net zoiets als de randen van een kleurplaat. Daarom houd ik ook zo van focus aanbrengen, kiezen voor één thema en van daaruit werken. Deze manier van werken komt voort uit mijn eigen behoefte aan kadering en mijn wens om me alleen nog maar met zaken bezig te houden waarvoor ik passie voel. Niet meer aanpassen, dan ben ik mijn beste zelf. Vanuit dit gevoel heb ik dan ook duidelijk gekozen alleen maar met mensen te willen werken met wie ik match, met wie ik een klik voel. En o wat ben ik blij met die keuze; met wie je werkt is zó bepalend voor het plezier in je werk. Hoe dat precies werkt heb ik in mijn tweede boek beschreven. En over doen waar ik blij van word ge sproken; ik voelde al meteen na mijn tweede boek dat ik nog niet klaar was met schrijven, op mijn boeklancering kreeg ik ook nog eens de uitnodiging van mijn uitgeefster op naar het derde boek. Het onderwerp sudderde ook al een flinke 28 WAAROM 100% PUUR JIJ

83 tijd toen ik, op 14 september 2012, na een trainingsdag met Pauline, heel sterk omhoog voelde borrelen dat ik dit boek samen met haar wilde schrijven. Ze zei die dag een aantal keer Je neemt jezelf altijd overal mee naartoe, wat ik haar nog nooit eerder had horen zeggen. Dat zinnetje triggerde dit gevoel in mij, dat weet ik nog heel goed. Ik zeg dit zelf heel geregeld om aan te geven dat er geen verschil is tussen mijn privéleven en mijn zakelijke leven. In mijn beleving geldt dit voor iedereen. Alles wat je op het ene vlak kunt, kun je net zo goed benutten op het andere. Die talenten zitten tenslotte in je. Maar ook de schaduwkanten neem je mee je werk in of juist je persoonlijke leven in, alles beïnvloedt je. Je bent tenslotte één mens, met één leven. Sinds ik voor mezelf het schot er tussenuit heb gehaald, voel ik een enorme bevrijding. Ik mag spelen, leren, ex perimenteren. Ik mag overal mezelf zijn. Van angst naar diepe verbinding Natuurlijk zit er een win-win in de samenwerking met Pauline. Ze houdt me enorm scherp, ze voelt haarfijn als ik iets zeg of schrijf wat niet helemaal rijmt met wat ik echt wil zeggen. De ironie is natuurlijk dat ik een talent bezit om non-congruentie bij anderen te zien, maar bij mezelf blijkt dat een stuk lastiger. Hoe bedoel je, blinde vlekken Ze kan het haarfijn uit mijn taalgebruik afleiden, daar ben ik me in middels bewust van. Ik bleef voorheen geregeld om de hete brij heen draaien; precies op dat soort momenten hielp Pauline me bij het helder formuleren 29

84 van wat ik echt bedoel te zeggen. En dat is helemaal niet altijd zo comfortabel, geef ik eerlijk toe. Ik had toch de angst dat de verbinding, die ik op zielsniveau was aangegaan met haar, niet in stand bleef. Dit was überhaupt mijn grootste angst in het leven, besef ik nu terwijl ik het opschrijf. Alleen achtergelaten worden. Ik heb deze angst ten volle gevoeld en omarmd en ben mijn verlangen gaan voelen en uitspreken, namelijk dat ik voor de volle 100% mezelf wil zijn, altijd en bij iedereen. Voor minder ga ik niet, mijn hele leven al niet. En dat kan ik zijn als ik me verbonden voel, geliefd en gesteund. Pas sinds kort durf ik daar openlijk voor uit te komen, ik vond het vroeger denk ik veel te soft. Nu durf ik er zelfs om te vragen, een arm om me heen, een knuffel; ik gun het mezelf dus kan ik het ontvangen. Mijn thema laat jezelf zien gaat duidelijk veel verder dan delen met anderen dat iets tegenzit of misging; nee, het gaat om het delen van mijn diepste wensen en verlangens, 100% puur mezelf zijn, inclusief mijn eigen-aardigheden. Bij Pauline voel ik me op zielsniveau veilig om me te uiten, het soms even niet te weten. Al vond ik het best lastig het even niet te weten, ik heb het graag op een rijtje namelijk. Ook tijdens het schrijven heb ik meerdere periodes gekend waarin ik het even niet wist. Dat accepteren, niet in de angst schieten, was een uitdagende les. Ik schoot zo uit verbinding, allereerst met mezelf en dus ook met Pauline. Gelukkig kon ik mezelf snel weer herpakken, dat is nu precies wat ik van Pauline geleerd heb: schakelen; ik uitte mijn gevoel en daarmee loste de angst op, ik voelde weer vertrouwen. Wat het voor mij extra spannend maakte, is dat ik me naakt voel in haar aan 30 WAAROM 100% PUUR JIJ