Het Wekenfeest. (Shavu ot - Pinksteren)

Transcriptie

1 Het Wekenfeest (Shavu ot - Pinksteren) Wekenfeest Shavu ot Pinksteren Pinkst(-erdag) is een verbastering van pentekoste, 50 e. De Pinksterdag is de 50 e dag van het Wekenfeest (Shavu ot) of Feest der Weken, ook wel Feest der Eerstelingen of Feest der Oogst genoemd. De 1 e dag van het Wekenfeest is de dag van het Beweegoffer op de 1 e dag der week tijdens het Feest der Ongezuurde Broden. De laatste dag van het Wekenfeest is de Pinksterdag, ook op de 1 e dag der week, zeven weken later. Het Feest der Eerstelingen Ook het Feest der Oogst, der Eerstelingen van Uw Vruchten, die gij op de akker zaaien zult; en het Feest der Inzameling aan het Einde des Jaars, wanneer gij uw vruchten van de akker ingezameld hebt (Ex 23:16). Dit is de eerste keer dat het Wekenfeest in de Bijbel vermeld wordt en het wordt hier het Feest van de Oogst en het Feest van de Eerstelingen, die gij op de akker zaaien zult genoemd. Dit is de gerste- en tarweoogst, die in Israël vroeger in het jaar geoogst wordt, dan in de meer noordelijke klimaatzones. Het woord eerstelingen duidt al op de diepere betekenis van dit feest: symbool van de Heiligen, gekocht als eerstelingen uit de mensen. Het Wekenfeest: de Heiligen Het Feest der Weken, der Eerstelingen van de Tarweoogst [=Pinksteren], zult gij vieren (Exodus 34:22). De voorjaarsoogst van granen verbeeldt de oogst van de Heiligen door de eeuwen heen, van hen die bij de Wederkomst in de eerste (en betere) opstanding zullen zijn. Het Loofhuttenfeest, het Feest der Inzameling in het najaar symboliseert de oogst van Heiligen tijdens het Millennium. De Eerstelingsgarve En de HERE sprak Spreek tot de Israëlieten Wanneer gij komt in het land dat Ik u geef, en de oogst daarvan binnenhaalt, dan zult gij de eerstelingsgarve van uw oogst naar de priester brengen (Lev 23:9-10). Deze Bijbelstudie wordt u als onderwijs gratis ter beschikking gesteld

2 Deze eerstelingsgarve is de Eerste der eerstelingen en symboliseert Christus (1 Kor. 15:20, 23), die op de 1 e dag der week, op de zondag van het Ongezuurde Brodenfeest, op de 1 e dag der 50 dagen, ten hemel voer, om Zichzelf als beweegoffer aan God aan te bieden. En hij zal de Garve voor het aangezicht des HEREN bewegen daags na de sabbat [1 e dag der week] zal de priester die bewegen. Gij zult op de dag waarop gij de Garve beweegt [op de zondag van Ongezuurde Broden], een gaaf éénjarig schaap de HERE ten brandoffer bereiden (Leviticus 23:11-12). De Beweeggarve stelt de opgestane Christus voor. Het gave éénjarige schaap stelt wellicht de geslachte Christus voor. Met als bijbehorend spijsoffer twee tienden fijn meel, met olie aangemaakt voor de HERE, en als bijbehorend plengoffer ¼ hin wijn. Tot op die dag zult gij géén brood, géén geroosterd of vers koren eten, totdat gij de offergave van uw God gebracht hebt: het is een altoosdurende inzetting voor uw geslachten, in al uw woonplaatsen. Dan zult gij tellen van de dag ná de sabbat [1 e dag der week], van de dag waarop gij de Garve van het Beweegoffer gebracht hebt: 7 volle weken zullen het zijn; tot de dag ná de 7 e sabbat zult gij tellen [1 e dag der week], 50 dagen; dan zult gij een nieuw spijsoffer de HERE brengen (Leviticus 23:13-16). Vanaf het Beweegoffer moest er 50 dagen geteld worden tot aan de 50 e dag, de slotdag van het Wekenfeest. Het moeten zeven volle weken zijn. En de week begint bij de eerste dag der week en eindigt met de sabbat. De Pinksterdag sluit altijd aan op de zevende sabbat. De Twee Beweegbroden Uit uw woonplaatsen zult gij Twee Beweegbroden meebrengen gezuurd zullen zij gebakken worden, eerstelingen voor de HERE. Bij het Brood zult gij 7 gave éénjarige schapen offeren en 1 jonge stier en 2 rammen; zij zullen een brandoffer voor de HERE zijn, met de bijbehorende spijsoffers en plengoffers een liefelijke reuk voor de HERE. Dan zult gij 1 geitenbok ten zondoffer, en 2 éénjarige schapen ten vredeoffer bereiden. En de priester zal ze bewegen, bij het Brood der Eerstelingen, als beweegoffer voor het aangezicht des HEREN bij de 2 schapen: zij zullen de HERE heilig zijn, zij zijn voor de priester (Lev 23:17-20). De vijftig dagen beginnen met een beweegoffer dat de opgestane Here Jezus Christus voorstelt en eindigen met de twee beweegbroden, die alle opgestane Heiligen van zowel het Oude als het Nieuwe Testament, de Gemeente des HEREN en de Gemeente Gods, voorstellen (Rom. 16:5; 1 Kor 15:23; 16:15; 2Thess 2:13; Jak 1:18; Opb. 14:4). Pinksterdag - heilige dag Op deze zelfde dag zult gij een oproep doen uitgaan, gij zult een Heilige Samenkomst hebben, generlei slaafse arbeid zult gij verrichten; het is een altoosdurende inzetting, in al uw woonplaatsen, voor uw geslachten (Leviticus 23:21). Deze 50 e dag van het Wekenfeest is een heilige dag, een jaarlijkse sabbat, waarop wel voedsel bereid mocht worden, maar waarop verder niet gewerkt mocht worden. De Pinksterdag is de derde heilige dag van het jaar en valt altijd op de eerste dag der week. De Heilige Samenkomst is een altoosdurende inzetting en bij het verdwijnen van de tempeldienst, blijven de Heilige Samenkomsten op de sabbat en op de jaarlijkse sabbatten gewoon van kracht, als gebod van God, als altoosdurende inzetting. Wanneer gij de oogst van uw land binnenhaalt, dan zult gij de rand van uw veld bij uw oogst niet geheel afmaaien, en wat van uw oogst is blijven liggen, zult gij niet oplezen; dat zult gij voor de arme en de vreemdeling laten liggen: Ik ben de HERE, uw God (Leviticus 23:22). Het gehele verhaal van Ruth de Moabitische speelt zich af tijdens het Feest der Weken. Boaz symboliseert Jezus Christus die Zich over Zijn Bruid (Ruth de bruid, de gemeente) ontfermt en haar losser is. Het was natuurlijk ook al een beeld van JHWH die zich over Israël ontfermde. Het Bijbelboek Ruth behoort tot de feestrol die in het Jodendom terecht op het Wekenfeest gelezen wordt. 2

3 Pinksteroffers in het OT En op de Dag der Eerstelingen [=Pinksterdag], wanneer gij een nieuw spijsoffer de HERE brengen zult, op uw Feest der Weken, zult gij een heilige samenkomst hebben gij zult generlei slaafse arbeid verrichten. Dan zult gij een brandoffer brengen tot een liefelijke reuk voor de HERE: 2 jonge stieren, 1 ram, 7 éénjarige schapen 1 geitenbok om over u verzoening te doen. Gij zult het ongeacht het dagelijks brandoffer en het bijbehorend spijsoffer bereiden, zij zullen gaaf zijn met de bijbehorende plengoffers (Num. 28:26-31). In Numeri 28 & 29 worden de offeranden beschreven voor: 1. de dag, 2. de week (sabbat), 3. de maand (nieuwe maan) en 4. het jaar (de jaarlijkse feesten), te weten voor de jaarlijkse sabbatten. Hierboven de beschrijving van de offerande van de Pinksterdag, die precies gelijk is aan de maandelijkse offerande op de Nieuwe Maan en aan de offerande gedurende de zeven Dagen der Ongezuurde Broden: 2 stieren, 1 ram, 7 schapen en 1 geitenbok. Zeven Weken tellen Zeven weken zult gij tellen: van dat de sikkel voor het eerst in het staande koren geslagen wordt, zult gij zeven weken beginnen te tellen. Dan zult gij het Feest der Weken vieren ter ere van de HERE, uw God, naar de mate van de gaven, die gij vrijwillig geven zult, naar dat de HERE, uw God, u gezegend heeft; gij zult u verheugen voor het aangezicht van de HERE, uw God, gij met uw zoon en uw dochter, uw dienstknecht en uw dienstmaagd, met de Leviet, die binnen uw poorten woont, en met de vreemdeling, de wees en de weduwe, die in uw midden zijn, op de plaats die de HERE, uw God, verkiezen zal om zijn naam daar te doen wonen. Gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht geweest zijt in Egypte en gij zult deze inzettingen naarstig onderhouden. (Deut. 15:9-12) In Deuteronomium wordt de inzetting van het Wekenfeest herhaald. Zoals elke leraar en onderwijzer weet God zeer goed dat herhaling de moeder tot alle wijsheid is. Daarom de vele herhalingen in de Bijbel en vandaar het boek Deuteronomium. Toch staan er in de details altijd weer kleine nieuwe toevoegingen. Hier blijkt dat het Wekenfeest een inzetting is en dat de afstammelingen van Juda en Israël dit feest behoren te vieren omdat zij slaven geweest zijn in Egypte. Exodus beschrijft de gebeurtenissen van Israël tijdens de 50 dagen, na de Uittocht: Doortocht door de Rode Zee, Mara & Elim, het Manna & de Sabbat, Massa & Meriba, Amaleks aanval, Jethro's bezoek en de aankomst bij de berg Sinaï, culminerend in de Tien Geboden gegeven op de 50 e dag volgens de Joodse Traditie. Eén der drie feesten Driemaal per jaar zal ieder die onder u van het mannelijk geslacht is, voor het aangezicht van de HERE, uw God, verschijnen op de plaats die Hij verkiezen zal: op het Feest der Ongezuurde Broden (1), op het Feest der Weken (2) en op het Loofhuttenfeest (3). Maar hij zal dan niet met lege handen voor het aangezicht des HEREN verschijnen (Deut. 16:16). Hier worden de 3 feestseizoenen benadrukt. Het Wekenfeest is één der drie jaarlijkse feesten. Dit was altijd een zeer blijde periode (lees het boek Ruth) van het jaar voor Israël, ten tijde van de gerst- en tarweoogst. Het vieren van dit feest houdt oogsten in, werken op de werkdagen en rusten op de zeven sabbatten. In de oogst ziet men het eindresultaat van zijn arbeid, de zegen van de Heer, die het geoogste heeft doen groeien. Dit is een vijftig dagen durende bid- en dankdag voor het gewas. Geen menselijke verzinsels kunnen in de schaduw staan van de Feesten des Heren. Pinksterdag & Jubeljaar Voorts zult gij u 7 jaarsabbatten tellen, 7 maal 7 jaren; zodat de dagen van de 7 jaarsabbatten 49 jaren zijn. Dan zult gij bazuingeschal doen rondgaan in de 7 e maand op de 10 e van de maand; op de Verzoendag zult gij de bazuin doen rondgaan door uw ganse land. Gij zult het 50 e jaar heiligen en vrijheid in het land afkondigen voor al zijn bewoners, een jubeljaar zal het voor u zijn, dan zal ieder van u tot zijn bezitting en tot zijn geslacht terugkeren. Een jubeljaar zal dit 50 e jaar voor u zijn, dan zult gij niet zaaien en wat dan vanzelf opkomt zult gij niet oogsten en dan zult gij de ongesnoeide wijnstok niet aflezen. Want het zal u een jubeljaar zijn, heilig zal het u zijn; van de akker zult gij eten wat hij opbrengt. In dit jubeljaar zal ieder van u zijn bezitting terugkrijgen. Wanneer gij iets aan uw volksgenoot verkoopt of iets van hem koopt, dan zal de een de ander niet benadelen. Rekening houdend met de jaren na een jubeljaar, zult gij 3

4 het van uw volksgenoot kopen ; rekening houdend met de oogstjaren zal hij het u verkopen. Bij een groter aantal jaren zult gij de koopsom naar verhouding hoger stellen; bij een geringer aantal jaren zult gij de koopsom naar verhouding lager stellen: want het getal der oogsten verkoopt hij u. Gij zult elkander niet benadelen, maar voor uw God vrezen, want Ik ben de HERE, uw God. Zo zult gij mijn inzettingen opvolgen en mijn verordeningen nauwgezet in acht nemen; dan zult gij veilig wonen in het land. En het land zal zijn vrucht geven, zodat gij tot verzadiging eet en daarin veilig woont. Wanneer gij zegt: wat zullen wij in het 7 e jaar eten, zie, wij mogen niet zaaien noch onze oogst inhalen, dan zal Ik mijn zegen in het 6 e jaar over u gebieden, dat het u een opbrengst geve voor drie jaren. In het 8 e jaar zult gij zaaien, maar van de vorige oogst eten, tot het 9 e jaar; totdat de oogst daarvan binnenkomt, zult gij van de vorige eten. (Leviticus 25:8-22). Leviticus 23, de instelling van Gods Feesten, wordt al snel gevolgd door de instelling van het Sabbat- en Jubeljaar in Leviticus 25. Het Jubeljaar (50 e ) is een variant op het Wekenfeest (50 e ). Jubeljaar symboliseert Pinksteren en vice versa, Pinksteren symboliseert het Jubeljaar. Jaar voor Dag & Dag voor Jaar Elke zes jaar wordt gevolgd door een sabbatjaar. Tijdens het sabbatjaar mag het land niet bebouwd worden, zoals er tijdens de sabbat niet gewerkt mag worden. Het eerste sabbatjaar is een zinnebeeld van de eerste sabbat van het Wekenfeest, het tweede sabbatjaar symboliseert de tweede sabbat van het Wekenfeest, enz. Het zevende sabbatjaar wordt direct gevolgd door het Jubeljaar, zoals de zevende sabbat van het Wekenfeest direct gevolgd wordt door de Pinksterdag. Het principe een jaar voor een dag & een dag voor een jaar geldt ook hier. De Pinksterdag is de 8 e sabbat van het Wekenfeest (7 wekelijkse + 1 jaarlijkse sabbat), en 8 is het getal van behoud. De 50 e dag (8 e sabbat) symboliseert het behoud in Gods Gemeente. Zo is ook het Jubeljaar het 8 e sabbatjaar (7 normale + 1 speciaal Sabbatjaar). Het Jubeljaar is het jaar van herstel, het vormt het jaar van economisch behoud van de samenleving. Een ieder keert naar zijn oorspronkelijk familiebezit terug. Pinkster, Jubeljaar & Millennium Bij het begin van het Millennium doet God het overblijfsel van de stammen van Juda en Israël terugkeren naar het Midden-Oosten, om het land opnieuw onder de stammen Israëls te verdelen (Ezechiël 47-48). Zowel de Pinksterdag als het Jubeljaar is daarom een schaduw van, een symbool voor, het Millennium, Gods Vrederijk. Door Pinksteren na de 7 e sabbat te vieren, getuigt men tevens van het komende Godsrijk met Jezus Christus als de Koning der koningen en Heer der heren. Tellen... Wat het Wekenfeest en het Jubeljaar duidelijk gemeen hebben is dat er geteld moet worden - in Leviticus 23 moet men in dagen tellen en in Leviticus 25 moet men in jaren tellen. Er is ook een speciale verbinding tussen sabbat en Pinksteren, daar ook die beiden geteld moeten worden. De sabbat vanaf de schepping, keer op keer tot zeven en de Pinksterdag in het voorjaar tellend tot vijftig, vanaf n sabbatdag. Indien een goede kenner van de Hebreeuwse kalender platgespoten op een onbewoond eiland gedropt zou worden, met Bijbels als bagage en na een aantal dagen wakker zou worden, dan zou hij het begin van de dag, de Bijbelse Feesten en de Nieuwe Maan, met behulp van zon, maan, sterren en seizoenen kunnen reconstrueren. Zonder hulp van buiten af, echter, zou het voor hem onmogelijk zijn de sabbat, en daardoor ook de Pinksterdag, te vinden, daar hij niet zou weten waar te beginnen met tellen. Namelijk hetgeen naar het gebod van Mozes voor elke dag (1) als offer vastgesteld was, voor de sabbatten (2), voor de nieuwe maanden (3) en voor de feesttijden (4) driemaal des jaars: op het Feest der Ongezuurde Broden (4a), het Feest der Weken (4b) en het Loofhuttenfeest (4c) (2 Kronieken 8:13). Pinksteren in het NT En toen de Pinksterdag [50 e dag] aanbrak, waren allen tezamen bijeen. (Handelingen 2:1). Natuurlijk, want zoals de discipelen de sabbat vierden, vierden zij ook de 50e dag van het Wekenfeest. Hoewel de discipelen al vóór de 50e dag bekeerd en gedoopt waren, werd de Heilige Geest hen pas op de 50 e dag, op Pinksteren, gegeven. De uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag is niet alleen een historisch beginpunt 4

5 van de nieuwtestamentische gemeente, maar het symboliseert ook, dat in het Millennium, Gods Geest op alle vlees uitgestort zal worden. De gehele aarde zal dan als het ware met Gods Geest ondergedompeld worden, zoals zij ten tijde van de Zondvloed, geheel en al door water ondergedompeld werd. Satan zal gebonden zijn en iedereen zal Gods Geest hebben en sabbat, nieuwe maan en feestdag vieren. Paulus & Pinksteren Want Paulus had zich voorgenomen Efeze voorbij te varen om geen tijd in Asia te verliezen, want hij haastte zich om, zo mogelijk, op de Pinksterdag te Jeruzalem te zijn (Handelingen 20:16). Paulus, wiens voorbeeld wij moeten volgen, wilde de slotdag van het Wekenfeest in Jeruzalem vieren. Paulus vierde zowel de Pinksterdag als sabbatdag, waarover hij in Colossenzen 2:16-17 getuigde, door te zeggen, dat de broeders te Colosse zich alleen door het Lichaam van Christus moest laten beoordelen hoe te eten en te drinken (1) en hoe sabbat (2), nieuwemaan (3) - en feestdag (4) (óók de Pinksterdag!) te vieren en zich niet door buitenstaanders de wet moesten laten voorschrijven. Later noemt Paulus de Pinksterdag nog in de Korinte brief: Maar ik zal nog tot Pinksteren te Efeze blijven (1 Korinte 16:8). Deze brief werd rond 55 na Chr. geschreven. De Pinksterdag werd dus, zo als de sabbatdag, nog steeds geteld en gevierd. Het Wekenfeest & Openbaring Johannes aan de zeven gemeenten in Asia: genade zij u en vrede van Hem, die is en die was en die komt zeggende: Hetgeen gij ziet, schrijf dat in een boek en zend het aan de zeven gemeenten: naar Efeze, en naar Smyrna, en naar Pergamum, en naar Tyatira, en naar Sardes, en naar Filadelfia en naar Laodicea. Het geheimenis der zeven sterren, die gij gezien hebt in mijn rechterhand, en de zeven gouden kandelaren: de zeven sterren zijn de engelen der zeven gemeenten, en de kandelaren zijn de zeven gemeenten (Openbaring 1:4, 11, 20). Het Wekenfeest stelt de Heiligen voor en Openbaring maakt duidelijk dat er zeven gemeenten zijn, die volgens velen staan voor zeven historische tijdperken. De lengte van de tijdperken hoeft niet gelijk te zijn. Als dat zo was, dan zou de Wederkomst te berekenen zijn. De brieven aan de zeven gemeenten staan in het boek Openbaring 2-3, waarna de laatste apocalyptische gebeurtenissen beschreven worden, die zullen uitlopen in de Wederkomst van Jezus Christus en de installatie van het Koninkrijk Gods op aarde. De zeven gemeenten van Openbaring 1-3, zijn de Heiligen vanaf de Hemelvaart (40 e dag), tot aan de Wederkomst. Jezus Christus is hun Hogepriester in de hemel. Bij de Wederkomst van Jezus worden zowel de doden als de levenden der Heiligen in een punt des tijds veranderd, om met Jezus Christus, als Zijn Bruid, samen met hun Heiland 1000 jaar het Vrederijk, het Sabbatsrijk - te gaan regeren. De eerste week van het Wekenfeest symboliseert het Efeze tijdperk, het tijdperk dat met de dood, opstanding en hemelvaart van Jezus Christus en met de uitstorting van de Heilige Geest in 31 na Chr. begon. De tweede week van het Wekenfeest symboliseert het Smyrna tijdperk, de derde week van het Wekenfeest, het Pergamum tijdperk, enz. De zeven gemeenten met zeven engelen worden uitgebeeld door zeven weken, elke week eindigend in een heilige sabbat. Zoals de zeven weken gevolgd worden door de Pinksterdag, zo worden de zeven tijdperken van de ware Heiligen gevolgd door het Millennium (3 e Millennium sinds de uitstorting van de Heilige Geest). De Pinksterdag is de derde heilige dag van het jaar (de 1 e en 7 e dag van Ongezuurde Broden zijn de eerste twee jaarlijkse sabbatten). Op de Pinksterdag werd de Heilige Geest uitgestort. De Pinksterdag verbeeldt het 3 e wereldtijdperk der Geschiedenis: de Eerste Wereld zijnde de Wereld van de Voortijd, toen God de mensheid tot op acht man met de dood bestrafte (2 Petr. 2:5); de Tweede Wereld zijnde de Tegenwoordige Boze Wereld (Gal. 1:4), waarin Jezus door het mensdom aan het kruis genageld werd en de Derde Wereld, zijnde de komende Wereld van Morgen, waarin Gods Geest op alle vlees uitgestort zal worden, de wereld die Hij zal richten in gerechtigheid (Psalm 9:8; 96:13; 98:9). 5

6 Historische Pinksterdagen Er zijn twee of drie belangrijke historische Pinksterdagen, namelijk, de Pinksterdag, waarop volgens de Joodse Traditie, God, aan Israël en aan de mensheid, de Tien Geboden gaf. Volgens sommigen was het n Pinksterdag waarop Jezus de Bergrede aan Zijn discipelen gaf, waarin de Zoon uitlegde hoe die Tien Geboden in de Geest gehouden moeten worden en de tweede of derde historische Pinksterdag, is dan de dag dat de Heilige Geest uitgestort werd, waarmee het mogelijk gemaakt werd, om die Tien Geboden daadwerkelijk op geestelijke wijze te onderhouden. Kortom, er zijn dus traditionele, tegenwoordige en toekomstige redenen voor het vieren van de zeven weken: door het vieren van de zeven sabbatten, met de Pinksterdag. Chag Sjavu ot Sameach! (Gelukkig wekenfeest of vreugdevolle Pinksterdag) door Bert Otten Immanuël, Gemeente van het Levende Woord Tel , Fax , Mob w.verdouw@immanuel-gemeente.nl Web: Wees van harte welkom op iedere Sabbatmorgen en ervaar dat de vreugde van Jahweh onze kracht is. Plaats van samenkomst: De Havenkerk, Ieplaan 9, 2951 CB Alblasserdam, om uur 6