Nieuwsbrief KetaKeti. Benefietfeest. In dit nummer: Januari 2013

Transcriptie

1 Januari 2013 Namasté, Dag allemaal, Bij het begin van dit gloednieuwe jaar, kijken wij toch even terug op de afgelopen maanden was dan ook een boeiend jaar voor KetaKeti, getuige de hierop volgende verslagen. KETAKETI vzw Kerkstraat 15 B-8340 Damme Schoolproject Melamchighyang Himalaya Nepal Moge 2013 voor iedereen, die KetaKeti een warm hart toedraagt, even voorspoedig en boeiend worden! Hilde, Bruno, Johan, Hendrik & Judith Benefietfeest Op 19 augustus hadden wij ons 4 de benefietfeest te Oedelem, ten huize Ankie en Edward Monchen. Ook dit jaar stelden zij met plezier hun huis en mooie tuin ter beschikking. Met 170 genodigden en het goede weer was de toon direct gezet. Het werd net, zoals de andere jaren, een prachtige middag met veel bijzondere ontmoetingen, genieten van de lekkere lunch en een zeer geslaagde kunstveiling! In dit nummer: Benefietfeest 1 Nepalreis 2 Stand van zaken 10 De opbrengst geeft Ketaketi alvast de mogelijkheden om een deel van de uitgaven voor de komende twee jaren te financieren. Bedankt Ankie en Edward, de vele kunstenaars, die ons een werk gaven voor de veiling, en alle aanwezigen. De afspraak voor een nieuw feest in 2014 wensen veel mensen alvast niet meer te missen.

2 Pagina 2 Reis van Hilde & Bruno naar Nepal wij om een paar dagen in Kathmandu te blijven. Na 7 jaar was het eindelijk weer zover: op 6 november vertrokken Bruno en ik naar Nepal! Benieuwd om te zien wat er allemaal veranderd zou zijn, benieuwd om Purna, de leerkrachten en de kinderen terug te zien, benieuwd naar. en het was echt bijzonder! Bij aankomst bleek Purna nog niet in Kathmandu te zijn (hij was op studiereis met de oudste leerlingen van de school) en besloten Bruno s buik had trouwens wat tijd nodig om zich aan de Nepalese kruiden aan te passen Op de derde dag kwam Purna ons samen met de lama opzoeken. Het werd een big big hug! En de vele vragen, gesprekken, verduidelijkingen, plannen en officiële bezoeken konden starten. Wij bezochten Jo Logghe, ereconsul voor België, om de evolutie van het Ketaketi project met haar te bespreken. Nadien volgde een bezoek aan het orthopedisch ziekenhuis, waarvan Dr. Luc Salens al jaren de grote bezieler is, om te polsen wat de mogelijkheden voor Kanchha zijn om aldaar stage te lopen (zoals u wellicht weet, helpt Ketaketi België deze oud-leerling, die momenteel zijn 5de jaar geneeskunde aan de universiteit van Manchester doorloopt). Caritas International stond ook op het programma, omdat wij net voor ons vertrek een toezegging kregen voor hulp bij de watervoorziening van het dorp. En ook CAN (Committee Action Nepal) kwam aan de beurt om een intensievere samenwerking te bevorderen. CAN is een Britse NGO, die in 11 nepalese provincies projecten helpt realiseren en voor ons interessant is omdat het in Melamchi Ghyang de school en internaat heeft gebouwd, de wedde van 2 leerkrachten betaalt en helpt bij de uitbouw van de medische hulppost.

3 Pagina 3 Na een korte week, vertrekken wij s morgens vroeg met een 4x4 richting de bergen. Na een 6 uur durende rit van circa 100 km vol putten en bulten laten wij de 4 wielen voor wat ze zijn en stappen wij, na een spicy noedelsoep, richting Melamchi Ghyang. De laatste 3 uur vallen ons toch serieus tegen. Is onze conditie dan toch zoveel achteruit gegaan of is het de hoogte, die ons parten speelt? Na een paar dagen beseffen wij gelukkig dat het hoogteverschil de hoofdverdachte was! In het dorp worden wij ontvangen door Purna s vrouw, Zangmou, die ons vergast op een heerlijke lemonthee. Ik kan me de tijd niet meer herinneren dat een lemonthee zo heerlijk kon smaken! t Is inmiddels bijna donker, onze kamer wordt klaargemaakt, wij ontmoeten de eerste mensen rond de kachel in Purna s huis en het avondmaal wordt klaargemaakt. Om 20:30h gaan wij - naar onze normen - veel te vroeg maar voldaan slapen. Het is buiten inmiddels behoorlijk koud geworden, wij hebben onze slaapzakken meer dan nodig. Het zal toch een paar dagen duren eer wij een beetje aan de avondlijke kou gewend raken. Er is wel een vuur in de leefruimte maar de deur en een venster blijven open om de rook een beetje meester te blijven. Na 2 dagen ontdekken Purna en Bruno dat de kachelpijp dringend aan een revisie toe is Lokale democratie s Morgens vroeg uit de veren (de nacht was meer dan lang genoeg en ons bed aan de harde kant) en net op tijd om de zon boven de bergen te zien verschijnen. Direct stijgt de temperatuur met 15 graden en na nog geen uur is het behaaglijk warm in de zon. Op het centrale plein naast de ghumba vindt de 1 ste vergadering plaats. Er wordt verwacht dat elk huishouden 20 betaalt voor de heraanleg van de weg, die tijdens de moesson gedeeltelijk is weggespoeld en nu niet meer berijdbaar is. De oudere mensen in het dorp vragen ons wat wij hiervan vinden en of de weg wel een goede verandering zal teweeg brengen en of dit echt wel moet. Het moet een immense verandering zijn voor hen, die altijd in Melamchi Ghyang geleefd hebben en het zo vanzelfsprekend vinden dat er enkel kan gestapt worden om met de omliggende dorpen en Kathmandu verbinding te hebben.

4 Pagina 4 Na een uur heen en weer praten komen ook enkele vrouwen opdagen en ook zij zijn sceptisch: Wij gaven verleden jaar ook al een bijdrage voor de aanleg van de weg, wat geven de andere dorpen die ook langs de weg liggen? En wat gaan de invloeden van de grote stad zijn? Bruno en ik besluiten om ook onze financiële bijdrage te doen en na heel wat geargumenteer komen de centen boven. Van heel deze vergadering (en van alle die nog volgen) wordt netjes een verslag gemaakt door één van de leerkrachten en de boekhouding wordt nauwlettend bijgehouden. Op het einde van de voormiddag is de meeting voorbij, er is heel wat geld verzameld. Wij merken dat veel mensen voldaan zijn. De School! s Middags brengen wij ons eerste bezoek aan de school. Het schooljaar zal binnen enkele dagen hervatten en de eerste internen beginnen toe te komen. Het geeft ons de kans om alle veranderingen en verbeteringen in alle rust te bekijken. En er is veel veranderd in die 7 jaar! Toen was er maar één oud gebouwtje, waar de leerkrachten leefden, die niet in het dorp woonden en het hoofdgebouw. Nu zijn er een laagbouw met enkele klassen en kamers voor internen, een groot internaat voor de jongens en eentje voor de meisjes. We zien ook een groot gebouw met een verdieping, dat zo goed als klaar is en het nieuwe jongensinternaat wordt, zodat de overige gebouwen voor de meisjes kunnen gebruikt worden. Ook een gebouwtje met toiletten en douches zijn nieuw voor ons. De volgende morgen komt een helikopter een oude man van 92 ophalen, die ziek is. Een hele gebeurtenis voor het hele dorp en een zware aderlating voor de familie: 1000!! Het is duidelijk dat de aan te leggen weg de toegang tot medische hulpverlening gevoelig zal verbeteren.

5 Pagina 5 Na de middag onze eerste meeting met de leerkrachten, die in het dorp wonen. Ik herken verschillende onder hen. Onder andere 3 jonge mannen, die met de steun van KetaKeti Belgium in Kathmandu konden verder studeren en er voor gekozen hebben leerkracht te worden in hun eigen dorp. Van hen verwacht Purna dat ze, naast het lesgeven, ook een aantal taken in de verschillende dorpscomités op zich nemen. Wij worden gevraagd om met één van hen een gesprek te hebben. Hij doet het als leerkracht erg goed, maar z n engagement buiten de school laat wat te wensen over. Een beetje een vreemde taak voor ons, maar na een uur of wat zijn de plooien terug gladgestreken. Hij nodigt ons zelfs uit om de volgende avond bij hem thuis te eten. De volgende dag is het de eerste schooldag na een maand vakantie. Nog lang niet alle kinderen zijn toegekomen. Na een dag school is er immers nog een vakantiedag. Purna spreekt de leerlingen toe en vraagt om de school op te ruimen en te poetsen. Onder het toeziend oog van de leerkrachten gaan de leerlingen vlijtig aan t werk. Tegen de middag is alles opgeruimd en kan iedereen naar huis. De laatste vrije dag wordt benut voor alweer een meeting, voorafgegaan door een gedetailleerd overzicht van Purna en Kinjo met betrekking tot de financiële toestand van de school. We nemen nota van de wedden van de leerkrachten, die in overeenstemming worden gebracht met die op het huidige landelijke staatsniveau. De eerste vragen voor verdere hulp komen al even aan bod, maar wij krijgen ook antwoord op vragen, waar wij al een tijd mee zaten. Op advies van de heer Verhoeven van Caritas België, benadrukken wij dat wij, een partnership met de school wensen en geen verhouding van gevers & nemers. Dit wordt met een goed gevoel ontvangen en blijft duidelijk voelbaar gedurende de rest van ons verblijf. Praten wordt makkelijker, soepeler.

6 Pagina 6 En dan start het school gebeuren pas echt. Alle internen zijn aangekomen. Na de ochtendgym, een boeddhistisch gebed en de hymne roept Purna ons op het podium en vertelt hij de kinderen hoe KetaKeti zo n 12 jaar geleden startte, wat er sindsdien allemaal verwezenlijkt werd en hoe belangrijk deze steun voor de school is: Hilde gaf 12 jaar geleden de push aan het kleine schooltje en met de steun van KetaKeti Belgium konden wij samen met enkele andere partners uitgroeien tot wat de school vandaag mag zijn: 255 leerlingen met 16 leerkrachten en een modelschool voor Nepal. Door de jarenlange vaste financiële steun won de school aan geloofwaardigheid en hebben ook organisaties zoals CAN meegeholpen. Wij worden in de bloemetjes gezet. Iedereen had een bloemetje, een bloemenkrans of een wit sjaaltje bij. t Was erg aandoenlijk om ook door de allerkleinsten, de ouders van t dorp en alle leerlingen bedankt te worden! Wij brengen onze eerste klasbezoekjes en voelen duidelijk het verschil met 7 jaar geleden. De lessen zijn veel meer interactief, de tijd dat de leerkracht voorlas uit een boek en de leerlingen alles achterna dreunden is duidelijk voorbij. Hier zal onze vriend, Karel Segers, die enkel jaren geleden als ouwe rot in t vak 3 volle weken Purna en de leraren meer didactisch inzicht gaf, niet vreemd aan geweest zijn. Ook hier voelen wij dat elk steen, die bijgedragen wordt, zijn vruchten afwerpt en dat geeft een ontzettend goed gevoel! Na de middag even vrij om wat van de zon te genieten en alle indrukken even op een rijtje te kunnen zetten. Ogenschijnlijk loopt alles op een gezapig tempo, maar toch merk je dat er zoveel gebeurt en er op elk moment van de dag zoveel informatie op je afkomt. Ook de volgende dagen zijn wij nog veel op school. Wij gaan uitgebreid in elke klas langs, wij volgen een les in driehoeksmeetkunde buiten op de stenen pingpongtafel, schuiven s middags soms mee aan om samen met de internen te eten. Het eten is verzorgd en lekker, er is zeker genoeg voor heel die opgroeiende bende kinderen. Het gaat er rustig en gemoedelijk aan toe, iets wat ons ook de volgende dagen steeds nog blijft opvallen. Nooit geen geschreeuw of getier, de kinderen spelen wel in hun vrije tijd maar op een gemoedelijke manier. Als er een opmerking valt is dit nooit met kwaadheid en zeker altijd zonder klappen (hetgeen in Nepal nog zeker niet overal het geval is ).

7 Pagina 7 Tijdens de avonden bespreken wij de verdere plannen van de school met Purna, Kinjo en enkele andere leerkrachten of dorpsgenoten, die in het schoolcomité zetelen. Zo komt ook de dringende vraag naar een 18 maanden -durende elektriciens- & loodgietersopleiding voor één van de oudste kinderen aan bod. Iedereen zou hier mee gebaat zijn: het zou een enorme verbetering zijn in de vaak manke infrastructuur, een voorbeeldfunctie voor de andere kinderen zijn en voor ons, Ketaketi, weer een stapje meer naar de verwezenlijking van selfsupporting van de dorpsgemeenschap. Een andere vraag is de financiering van 2 à 3 opleidingen voor een Master in Agriculture (opleiding van 5 jaar). Purna vertelt ons dat er verleden jaar een project van start ging met ondersteuning vanuit Kathmandu om champignons in het dorp te kweken. Het resultaat van dat eerste jaar was meer dan behoorlijk, maar door een tekort aan opvolging en een gebrek aan grondige kennis door de mensen ter plaatse is het project een stille dood gestorven. Ook de kweek van appelbomen gebeurt zeer moeizaam door een gebrek aan kennis. Indien er een goede begeleiding zou zijn van enkele jongeren uit het dorp, zou er op landbouwkundig gebied een veel groter potentieel zijn. Door een grotere variatie in de voeding zou de volksgezondheid er zeker op vooruit gaan om niet te spreken over de kans van handel in groenten en fruit. De grond in Melamchi Ghyang is vrij vruchtbaar en biedt mogelijkheden.

8 Pagina 8 Een van de thema s die ook telkens weer aan bod komen is de uitbouw van graad 11 en 12, waardoor het volledige pakket in de school zou kunnen gegeven worden. Hiervoor is nog 1 leerkracht wetenschappen tekort. Zeer moeilijk te vinden in Nepal en extreem duur om extern aan te trekken. Vandaar het plan van Purna om dit zelf te realiseren. Sarki, een jonge man van 23, zou hier een geschikte persoon voor zijn. Wij hebben hem ontmoet en samen met Corin (een Engelse leerkracht computer die nu 6 maanden in Melamchi Ghyang verblijft en als vrijwilliger lesgeeft) een grondig gesprek met hem gehad om te polsen of hij dit aankan. Ook dit project wordt opgenomen in het lijstje

9 Pagina 9 De gedachte wordt geboren om voor deze projecten peterschappen te zoeken in België. Het lijkt ons zeer belangrijk dit in de komende jaren te kunnen realiseren. Mochten er mensen of groepjes zijn, die zich daartoe geroepen voelen: op 18 januari 2013 geven wij in Damme een avond waarop wij de foto s van de laatste reis tonen en een start wensen te geven om deze plannen in de praktijk om te zetten. Indien je graag komt deze avond gelieve ons een seintje te geven (050/ of info@ketaketi.be) De reis is voor ons een heel bijzondere ervaring geweest. Het heeft ons allebei een energy boost gegeven en ons nog meer dan ooit overtuigd dat ons schoolproject geen druppel op een hete plaat is, maar wel degelijk een heel verschil maakt voor een grote groep mensen!

10 Pagina 10 Stand van zaken Verder kunnen we nog melden dat de avond voor we vertrokken de internetaansluiting geactiveerd werd! Een verbinding met de buitenwereld voor de studenten, een mogelijkheid om degelijk met internet te leren werken en voor ons een makkelijk contact met de school. Ook Purna was in z n nopjes omdat hij nu niet zo vaak meer naar Kathmandu zal moeten gaan om de communicatie met de verschillende instanties te regelen. Hilde en Bruno vzw KetaKeti Kerkstraat Damme info@ketaketi.be Alle giften zijn welkom op Dexia op naam van: school Melamchi Ghyang Met fiscaal attest vanaf 40 : Via Caritas internationaal hulpbetoon vzw op rekening Met als verplichte vermelding : P KETAKETI NEPAL Help ons besparen! Help ons besparen in drukwerk en portkosten door ons uw adres te bezorgen aan info@ketaketi.be Belangrijke schenkingen Rotary Clubs Brugge Kennen jullie mensen die geïnteresseerd zouden zijn in onze werking, aarzel dan zeker niet om hun adresgegevens door te spelen! Met hoe meer mensen we ons project kunnen dragen, des te meer kunnen we garanderen dat de school goed kan blijven functioneren en dat de gedane inspanningen van al onze sympathisanten goed besteed blijven! We mochten ook in 2012 nog een belangrijke financiële steun ontvangen van Rotary Brugge Zuid. Afgelopen jaar hebben we ook ons project samen met Kanchha mogen toelichten in de Rotaryclub Brugge Brugge. Deze hebben de daad bij het woord gevoegd en hebben Kanchha een forse steun gegeven waardoor hij zijn studies medicijnen aan Manchester University zal kunnen afwerken.