[Uitzending nr.14 Genesis 8 vers 1 t/m 22]

Transcriptie

1 [Uitzending nr.14 Genesis 8 vers 1 t/m 22] De ark drijft op het water. Noach, zijn gezin en alle dieren zijn veilig. Het resultaat van de zondvloed is weergegeven in Genesis 7: En alle levende wezens op aarde verdronken alles wat ademde en op het land leefde. God vernietigde alles, uitgezonderd Noach en zijn familie die in de ark waren. (vers 21 t/m 23) De zondvloed duurt 150 dagen, inclusief de 40 dagen van Genesis 7:17. Best een lange tijd! Bemoedigend dat Genesis 8 begint met: Maar God had Noach en de dieren in de ark niet vergeten! Hij stuurde de wind over het water en langzaam begon het water te zakken. De ondergrondse wateren keerden weer terug naar hun normale loop en het hield op met regenen. Het water zakte na 150 dagen weg en op de 17 de dag van de 7 de maand liep de ark op de toppen van het Araratgebergte vast. (vers 1 t/m 4) We hebben niet alleen een verslag gekregen van het stijgen van het water maar nu ook hoe het verder ging het water zakt! God deed dat gebeuren. Genesis 8 begint met te vertellen dat God Noach niet is vergeten. Hij deed de wind opsteken over het water en het water begon te zakken. Het water steeg boven de toppen van de bergen in 150 dagen en het zakken van het water duurt langer, 261 dagen. We moeten aannemen dat de regen al na 40 van de 150 dagen ophield. Daarna trad het proces van daling in. Om die reden kunnen we vers 3 het best als volgt vertalen: Het water was gezakt aan het eind van de 150 dagen. De ark komt tot rust (een woordspeling op de naam van Noach; het oorspronkelijke hebreeuwse woord dat hier is vertaalt met rust of vastlopen is van hetzelfde werkwoord afgeleid waar ook de naam Noach van is afgeleid). We gaan verder met Genesis 8 vers 5 en 6: 1

2 Drie maanden later kwamen ook de andere bergtoppen boven het zakkende water uit. Na nog eens 40 dagen opende Noach het venster dat hij in de ark had gemaakt. In vers 6 wordt aangevuld dat Noach na 40 dagen het venster opent dat hij in de ark had gemaakt. Deze toevoeging is nodig, omdat bij de bouw van de ark het venster nog niet genoemd was (in Genesis 6 vers 16 wordt de lichtsleuf bedoeld die rondom de ark onder de dakrand was gemaakt). Vanuit het gebergte zijn de toppen waar te nemen, maar het lager gelegen land niet. Let op wat Noach na het openen van het venster gaat doen. Genesis 8 vers 7 en 8: Hij liet een raaf los. Deze vloog heen en weer, net zo lang tot de aarde weer droog was. Daarna liet Noach een duif los om te kijken of de aarde al droog was, maar de duif vond nergens een plek om neer te strijken en vloog terug naar de ark. In de Oudheid namen zeelieden wel vogels mee in hun schepen. Daarmee vonden ze de richting naar het vasteland. Dat is in deze geschiedenis niet aan de orde maar wel interessant om te weten. Noach laat twee vogels wegvliegen, een raaf en een duif. De raaf is een onrein dier bij de bespreking van de Bijbelboeken Leviticus en Deuteronomium gaan we er dieper op in. De raaf gaat steeds heen en weer en kan dus ook weer even naar de ark terugkeren om daarna weer weg te vliegen. Dit gebeurt totdat de aarde droogvalt. Voor de raaf als roofvogel is er blijkbaar wel aas te vinden. Na de raaf volgt de duif. De duif is een rein dier. Noach laat de duif gaan om te zien of de akkerbodem al droog is. Maar het dier vindt geen rustplaats en keert weer terug naar de ark. Vers 9 t/m 10 van Genesis 8: maar de duif vond nergens een plek om neer te strijken en vloog terug naar de ark. Het water stond nog te hoog. Noach stak zijn hand uit en zette de duif weer terug in de ark. Een week later probeerde Noach het nog eens. Genesis 8 vers 11 en 12: 2

3 De duif vloog weg om tegen de avond terug te keren met een olijfblad in haar snavel. Zo wist Noach dat het water bijna weg was. Na een week liet hij de duif nog een keer los en nu kwam zij niet meer terug. Het verslag van de raaf en de duif in Genesis 8 verbeelden een geestelijke waarheid die ik u niet wil onthouden. Toen Noach meer dan een jaar in de ark had doorgebracht liet hij een raaf vliegen. De raaf vloog heen en weer totdat de aarde droog was toen kwam de raaf niet meer terug. De duif bleef terugkomen en bracht zelfs in z n bekje een olijfblad mee. De duif en een olijftak (i.p.v. een blad) zijn altijd een symbool van vrede en vriendschap geweest. De grond daarvoor is onzeker maar mogelijk verbonden met de duif uit de geschiedenis van Noach. Hoe wij de tweede terugkeer van de duif moeten duiden en wat daar precies de boodschap is weet ik niet. Maar toen de duif niet meer terugkeerde, was het een teken dat het oordeel voorbij was. De vrede was weer teruggekeerd op de aarde. Zeker de man die uit de ark kwam was van hetzelfde soort als de zonen van Adam. Zondige mensen, die met hun levenswandel de zondvloed als oordeel van God over zich hadden afgeroepen. Was er na de zondvloed op dat punt nu veel veranderd. Helemaal niet! Na de zondvloed is er geen verbetering in de mensheid opgetreden. Juist daarin zit een diepe geestelijke les. Het zou jammer zijn als u die les moest missen. Noach werd in de ark een vogelaar. Hij gaat letten op het gedrag van twee vogels. De eerste was een raaf maar, die kwam na een tijdje niet meer terug. Waarom niet? Een raaf voedt zich met kadavers. Het is voor te stellen dat er na de zondvloed van alles rond de ark dreef. Ook dode dieren. Voor een raaf was er genoeg te eten. In het voorgaande vertelde ik u al dat een raaf hoort bij de onreine dieren. De duif is een rein dier en dat lezen we ook regelmatig in andere Bijbelboeken. We hebben in vorige uitzendingen ook gezien dat Noach zowel reine als onreine dieren in de ark moest meenemen. 3

4 Toen Noach voor de tweede keer de duif liet vliegen, liet de duif zien dat het land weer bijna droog was. De derde keer kwam de duif niet meer terug en begreep Noach dat het water van de vloed was verdwenen. Ik heb in één van de eerste uitzendingen al verteld dat alle grote waarheden in de Bijbel al in Genesis voorkomen. De Bijbel laat zien dat gelovigen twee naturen hebben, een oude en een nieuwe natuur. De Here Jezus zegt daarover in Joh.3:6: Uit mensen komt menselijk leven voort, maar uit de Geest van God komt geestelijk leven voort. Aan de Romeinen schrijft Paulus in hoofdstuk 7 vers 18: Ik weet dat ik door en door slecht ben, tenminste wat mijn oude natuur betreft. Ik kan het goede niet doen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet. Paulus spreekt van een inwendige tweestrijd tussen de oude en de nieuwe natuur. Ook vandaag is er in het leven van een gelovige een strijd tussen beide naturen. De raaf vliegt een veroordeelde wereld in. Hij vindt er een overvloed aan voedsel dode karkassen maar daar leefde hij van. Wij kunnen het ons maar moeilijk voorstellen en het roept lugubere beelden bij ons op maar het opgezwollen karkas van een olifant was voor de raaf een feestmaal! De raaf vloog steeds heen en weer, dat is de natuur van de raaf. Het is ook een beeld van onze oude natuur. Onze oude natuur houdt van wereldse dingen, feesten en overvloed. Overal zien we het om ons heen. In de media vinden we er vele voorbeelden van. Mensen leven van het ene weekend naar het andere. Tijd voor God en de kerk is er bijna niet meer. Dat zijn geen vruchten van de nieuwe natuur! Je kunt de tegenwoordige wereld lief krijgen en dan trek je naar menselijke maatstaven de wereld in. Je loopt weg van God en van alles wat je van thuis hebt meegekregen. Maar dat een mens een oude natuur heeft is nog geen verontschuldiging om erin te blijven leven! De duif vloog ook een veroordeelde wereld in maar, ze vond er geen rust, geen voldoening, ze keerde terug naar de ark. 4

5 De duif vertegenwoordigt een gelovige in de wereld van vandaag. De raaf vloog uit in dezelfde wereld en bleef erin. Waarschijnlijk dacht hij dat hij het beloofde land had gevonden! Hoe kijkt u, hoe kijk jij tegen je leven aan? Een professor zei eens tegen mij: Wat goed of slecht is, is maar betrekkelijk. Het gaat erom wat jezelf vindt wat goed en kwaad is. Heeft hij gelijk? Nee! Wat God zegt is goed. Een mens kan dat niet meer beoordelen. Vooral niet als hij of zij van nature alles goed en mooi vindt. Als God zegt dat iets slecht is, dan is het slecht. In 1 Joh. 2:15 lezen we: Houd niet van de zondige wereld en van wat die te bieden heeft, want als u van de wereld houdt, blijkt daaruit dat u de liefde van de Vader hebt afgewezen. Wij leven in een veroordeelde wereld. Voor gelovigen geldt: wij leven wel in die wereld, maar wij zijn niet van die wereld. Het woordje wereld staat voor alles wat een mens kan wegtrekken bij God. Wij moeten de wereld niet liefhebben, maar worstelen tegen de verleidingen van de wereld. Wat moeten wij dan met de wereld? De Here Jezus zei: Trek de wereld in en vertel aan de hele schepping het goede nieuws over Mij (Mark.16:15,16). Laten wij het werk dat de Here ons te doen heeft gegeven goed doen. Ga daarbij uit van het Woord van God. Uw Woord is een stralend licht, dat mij de weg door het leven wijst. (Psalm 119:105). Terug naar de geschiedenis van Noach. De duif herkende in wat voor soort wereld ze was. Ze vond er geen rust. De rust was alleen te vinden in de ark. Voor ons wijst de ark van Noach naar de Here Jezus Christus. Luisteraar, mag ik u naar aanleiding van de raaf en de duif uit de geschiedenis van Noach een persoonlijke vraag stellen? Welke vogel bent u, ben jij? Ben je een raaf of een duif? Wanneer u een gelovige bent en de Here Jezus kent dan wil ik u vragen: welke natuur overheerst bij u? De oude of de nieuwe? Is het voor u een grote vreugde om de Here te dienen? Of heeft u zoiets van: hou, a.u.b. op! Dat zie ik zondag wel weer. 5

6 Genesis 8 vers 13: Op de eerste dag van de eerste maand in het jaar dat Noach 601 werd, opende Noach de deur van de ark en zag dat het water zich had teruggetrokken. De totale duur van de zondvloed was meer dan een jaar (ds. McGee noemt een getal van 371 dagen). Noach en de zijnen hebben vanaf de 17 de van de 2 de maand toen hij 600 jaar oud was (Gen.7:11) tot aan de 27 ste van de 2 de maand toen hij 601 jaar oud was (Gen.8:13 e.v.) in de ark gezeten. Dat is een jaar en 10 dagen. Het is niet duidelijk of we dan uit moeten gaan van een maanjaar van 354 dagen of een zonnejaar van 365 dagen. Het staat echter als een paal boven water dat de zondvloed meer dan een jaar heeft geduurd. Wetenschappelijk opgravingen bevestigen het verslag dat de Bijbel geeft van de zondvloed. Ook het feit dat we niet moeten denken aan een plaatselijke vloed maar een zondvloed over de hele aarde. Eén van de indrukwekkendste voorbeelden zijn de gevonden Mammoeten. Deze dieren werden gevonden in de permafrost (benaming voor de altijd bevroren grond) van Siberië langs de hele noordkust van Azië en in het noorden van Alaska en Canada. Deze Mammoeten werden gevonden in kuddes in zeer grote aantallen op hoge gronden. Onderzoek van de dieren heeft uitgewezen dat ze niet zijn weggezakt in de modder maar dat ze zijn verdronken! Als zij waren weggezakt in de modder zouden zij zijn gestorven van de honger. Meer noordelijker binnen de poolcirkel in de bodem van de eilanden in de Witte Zee zijn skeletten van de Mammoeten gevonden tussen de botten van sabeltandtijgers, grote elanden, beren en muskusossen, alsook tussen de resten van boomstammen en boomwortels. Maar, er zijn geen bomen in deze gebieden. De dichtstbijzijnde groepen bomen zijn meer dan 1000 kilometer zuidelijker te vinden. 6

7 Drie maanden per jaar groeit er in hetzelfde gebied een schaarse vegetatie. Dat is al te weinig voor één Mammoet. Honderd vierkante kilometer begroeiing is nauwelijks genoeg om één Mammoet één maand in leven te houden. Het voedsel dat in hun magen is gevonden waren o.a. pijnbomen en meidoorntakken. Een plotselinge ramp is het overkomen. De dieren verdronken en alles bevroor en is bevroren gebleven. Er zijn bij de opgegraven dieren geen tekenen van ontbinding gevonden. Het is bekend dat het ivoor van de Mammoeten meer dan 1000 jaar verhandeld is aan de Londense pakhuizen. Een Natuur Historisch museum kocht een kop van een Mammoet met slagtanden van ivoor. De kop is absoluut intact met haar bedekt alsof het beest gisteren uit de tijd van vóór de zondvloed is weggelopen. Genesis 8 vers 18 en 19: Noach, alle andere mensen en alle grote en de kleine dieren en de vogels gingen van boord. In paren en groepen kwamen de dieren uit de ark. De opsomming van de dieren en belofte van vruchtbaarheid doet denken aan Genesis 1. In feite is er een soortgelijke situatie ontstaan en wordt er een nieuw begin gemaakt, net als bij de schepping. Genesis 8 vers 20: Toen bouwde Noach een altaar en offerde een aantal dieren en vogels, die de HERE had aangewezen als offerdieren. In dit vers is voor het eerst sprake van een altaar, een plaats om te slachten. Noach bouwt het altaar voor de HERE. In dit vers wordt voor de naam van God: JHWH gebruikt, de persoonlijke naam van God. Het werkwoord bouwen doet vermoeden dat er (ongehouwen) stenen zijn gebruikt. Noach offert reine dieren. Hij brengt een brandoffer. Het geeft aan dat de dieren geheel verbrand worden. Mensen eten er niet van. We zien dat ook in Leviticus 1. Het offer ziet op verzoening en is een teken van dankbaarheid voor de overleving. Gods toorn over de slechtheid van de mensen komt om dit moment tot bedaren. God verheugde zich over Noach. 7

8 Genesis 8 vers 21 De HERE was blij met Noachs offer en zei bij Zichzelf: Ik zal nooit meer zoiets doen. Nooit zal Ik de aarde meer zo zwaar vervloeken en alle levende wezens vernietigen. Ook al is de mens vanaf zijn vroegste jeugd geneigd het slechte te doen en zondigt hij nog zoveel. Je zou er van kunnen schrikken. Waarvan? Ook al is de mens vanaf zijn vroegste jeugd geneigd het slechte te doen en zondigt hij nog zoveel. Zien wij het bij onszelf? Ik kan het zo als waar opschrijven. Vanaf mijn vroegste jeugd geneigd om het slechte te doen! Na de zondeval is de mens van nature boos en slecht. Ook de zondvloed heeft daar niets aan kunnen veranderen! Een mens geeft niet graag toe dat hij of zij zo in elkaar zit. Het kwaad komt niet van buitenaf maar van binnenuit! In onze samenleving zien we steeds meer de opstandigheid van mensen niet alleen van de jeugd. Het is belangrijk om de ontwikkelingen op dat gebied te volgen. Waar kan een mens zich tegenwoordig nog veilig voelen? Alles wat opkomt in en vanuit het hart van mensen is boos en verkeerd. Het is in de Bijbel te lezen en als het mensen hart niet verandert zal er geen verbetering komen. Wij kennen toch allemaal de situaties waarin mensen elkaar met verschrikkelijke woorden afbranden, kwetsen en uitschelden? Ik bezocht kortgeleden een ziekenhuis. Het gordijn rondom het bed van de naastgelegen patiënt was dicht getrokken. De mensen die spraken kon ik niet zien maar er was een flinke ruzie aan de gang. Het begon rustig en werd steeds heftiger totdat de meest goddeloze woorden door de kamer vlogen. Geen van de betrokkenen dacht er nog aan dat het bezoekuur was en er ook nog andere patiënten op de zaal lagen. In Marcus 7 vers 21 zegt de Here Jezus: Uit je innerlijk, je hart, komen slechte gedachten voort. hebzucht, kwaadwilligheid en jaloezie; gevloek, hoogmoed, onverschilligheid en zo meer, Ze komen van binnenuit de mens. Deze constatering is niet van vandaag of gisteren maar al lang geleden vastgesteld. 8

9 Zolang de aarde blijft bestaan, zullen zaaitijd en oogsttijd, koude en warmte, winter en zomer, dag en nacht niet ophouden. (Gen.8:22) De afwisseling in dag en nacht heeft te maken met de rotatie van de aarde ten opzichte van de zon. De afwisseling in seizoenen heeft te maken met de stand van de aardas. Verondersteld wordt dat die stand vanwege kosmische veranderingen na de zondvloed anders is geworden dan daarvoor. Gods barmhartigheid en genade komt in dit vers naar voren. Van de mensheid wordt niet veel positiefs gezegd, maar God gaat desondanks door met deze mensheid. God belooft zaaitijd en oogsttijd, koude en warmte, winter en zomer, dag en nacht ze zullen elkaar blijven afwisselen. Er komt een andere oplossing voor het kwaad in de harten van mensen. Gods Geest belooft aan Israël een innerlijke vernieuwing (Ez.36:32). Later komt er door Gods genade een nieuwe hemel en een nieuwe aarde! Vóór de zondvloed waren er drie geestelijke misstanden: Als eerste was er opstand tegen God dat kwam direct te voorschijn. Zij deden wat kwaad was in de ogen van de Here. In de tweede plaats werd de openbaring van God door de mensen verworpen. Noach had de mensen gewaarschuwd maar zijn boodschap werd door de mensen niet geaccepteerd. Zelfs het geklop van zijn hamer moet menigeen als een roepstem in de oren hebben geklonken. Mar het ging het ene oor in en het andere weer uit! Dat brengt ons op de derde misstand: er was absoluut geen berouw - niemand bekeerde zich tot God. De mensen weigerden om de door God gewezen weg tot ontkoming op te gaan. Niemand is samen met Noach de ark binnengegaan! 120 jaar lang maakte Noach geen enkele bekeerling. Na de zondvloed als Noach de ark verlaat bevindt hij zich in een unieke situatie. Hij is nu het hoofd van het menselijk geslacht opnieuw in dezelfde positie als Adam. Wij stammen allemaal van Adam af maar eigenlijk staan we dichter bij Noach. In één zin gezegd, zou je kunnen zeggen: voor ons is Noach de vader van ons allemaal. 9

10 In Genesis 9 zullen we gaan zien dat God een verbond gaat sluiten met Noach. Dit verbond is heel belangrijk. Ook voor ons! Toen God een verbond sloot met Noach deed Hij dat met het hele menselijke geslacht. Daarom Houdt goede moed! Waarom zou je nog geloven In een wereld vol van kwaad, Waar de laatste lichten doven En de zon haast ondergaat. Waarom zou je nog belijden Dat je God als Vader kent, Als je ouders zijn gescheiden En je nergens welkom bent. Waarom zou je liefde geven Als de liefste je verlaat, En de liefde in je leven Wordt gehonoreerd met haat. Waarom zou je nog geloven. Waarom? Omdat Hij nog leeft Die de wereld overwonnen En de dood verslagen heeft. (Mevr.E.IJskes-Kooger In Zijn schaduw blz. 11 n.a.v. Joh.16:33) 10