Capillaire gaschromatografie

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Capillaire gaschromatografie"

Esther de Winter
4 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 1

2 2

3 3 Bij kwalitatieve analyse op basis van retentietijd methode wordt de retentietijd van de onbekende component (t r(c) ) vergeleken met de retentietijd van een z.g. standaard (t r(st) ). Indien t r(c) gelijk is aan t r(st) wordt de onbekende als bekend verondersteld. De chromatografist dient er rekening mee te houden dat de retentietijd onder andere afhankelijk is van het type stationaire fase, de hoeveelheid stationaire fase, de gasflow, de lengte van de kolom en de kolomtemperatuur. In de praktijk wordt de kwalitatieve analyse uitgevoerd met één systeem waarbij beide metingen onder dezelfde condities worden uitgevoerd.

4 4 Bij kwalitatieve analyse op basis van relatieve retentietijd methode wordt de retentietijd gerelateerd aan de t 0 -piek. De retentiefactor (= kapaciteitsfactor) k, zie ook hoofdstuk 2 Retentietijd / retentiefactor, is in feite een relatieve retentietijd. Op basis van deze wijze wordt de invloed van fluctuaties in de gasflow en kolomlengte-verschillen geëlimineerd. t r(x) t 0 t r(st) t 0 k (x) = k (st) = t 0 t 0 Als k (x) gelijk is aan k (st) dan wordt de onbekende als bekend verondersteld. Als gebruik gemaakt wordt van een vertraagde standaard t r(n) kunnen we nog meer systeemparameters elimineren. t r(x) t 0 t r(st) t 0 r (x) = r (st) = t n t n Als r (x) gelijk is aan r (st) dan wordt de onbekende als bekend verondersteld.

5 5

$6 Met de 100% methode wordt het gehalte van alle stoffen in een mengsel bepaald en weergegeven als een (relatieve) fractie van het totaal.$

6 6 Met de 100% methode wordt het gehalte van alle stoffen in een mengsel bepaald en weergegeven als een (relatieve) fractie van het totaal. Naast percentages komen ook promillages, ppm, etc. voor. Hoeveelheid component x = piekoppervlak component x som van alle piekoppervlakken Het injectievolume is onbelangrijk aangezien er fracties berekend worden.

7 7 Met de externe standaard methode wordt de absolute concentratie of de absolute massahoeveelheid (als de concentratie vermenigvuldigd wordt met het injectievolume) bepaald door het piekoppervlak van een onbekende hoeveelheid te vergelijken met één of meer piekoppervlakken van bekende hoeveelheden van dezelfde stof, dus bepaling vanuit een kalibratielijn. Hier wordt dus een standaard afzonderlijk geïnjecteerd waardoor het injectievolume van alle injecties een kritische factor is. Het gebruik van een autosampler is sterk aan te raden. Wanneer één piekoppervlak (Eén responsfactor) wordt gebruikt dan gaat men er vanuit dat alle componenten dezelfde gevoeligheid heeft voor de gebruikte detector.

8 8 Een grotere nauwkeurigheid wordt bereikt door van elke component de responsfactor te bepalen. RF (x) = Oppervlak (x) Concentratie (x) Na injectie van het monster kan aan de hand van het piekoppervlak van de te bepalen component en de respons factor de concentratie berekend worden. Concentratie (x) = Oppervlak (x) RF (x)

9 9 De externe standaard methode op één niveau mag alleen dan toegepast worden als bewezen is dat de kalibratielijneen lineairgedrag vertoond. Voor een nauwkeurigere bepaling kanmen meerdere malen (bijvoorbeeld 3x) een standaard injecteren en de gemiddelde RF bepalen. Natuurlijk kan het monster ook meerdere malen (bijvoorbeeld 3x) geïnjecteerd worden om vervolgens het gemiddeld piekoppervlak van de te bepalen component te berekenen. Met behulp van de RF gemiddel d en piekoppervlak gemiddel d kan men dan de concentratie vande component in het monster weer berekenen.

10 10 In dit geval wordt de respons factor berekend door de best passende lijn statistisch te bepalen voor de experimentele punten. De bepaling van meer kalibratiepunten met meer standaarden met een verschillende concentratie of hoeveelheid, bevordert de nauwkeurigheid.

11 11 Bij de interne standaard methode wordt aan het monster een bepaalde hoeveelheid van een stof toegevoegd (interne standaard, IS), die alle bewerkingen ondergaat, inclusief monstervoorbereiding. De IS wordt gekozen omdat deze fysisch en chemisch dezelfde eigenschappen vertoont als die van de monstercomponenten. Het injectievolume is nu veel minder kritisch.

12 12

13 13

14 14 Let op! De hele analyse moet in principe op zijn minst in drievoud worden uitgevoerd (bij voorkeur meervoudig b.v. zeven) om resultaten te verkrijgen met een acceptabele nauwkeurigheid.

15 Voorbeeld: In een complex mengsel moet de hoeveelheid component A bepaald worden. Injectie van dit monster levert een piek van component A met een oppervlak van 17.500 eenheden.

15 15 Voorbeeld: In een complex mengsel moet de hoeveelheid component A bepaald worden. Injectie van dit monster levert een piek van component A met een oppervlak van eenheden. Aan 25 ml van het originele mengsel wordt 1 ml zuiver component A toegevoegd. Van dit nieuwe mengsel wordt een zelfde hoeveelheid geïnjecteerd in de GC en het resulterende chromatogram levert nu een piek voor componenta met een oppervlak van eenheden. A i = A i = D = 1/25 = 0,04 De originele fractie van componenta in het mengsel bedraagt 1,43% (v/v).

16 Voorbeeld: In een complex mengsel moet de hoeveelheid component B bepaald worden. Injectie van dit monster levert een piek van component B met een oppervlak van 17.500 eenheden.

16 16 Voorbeeld: In een complex mengsel moet de hoeveelheid component B bepaald worden. Injectie van dit monster levert een piek van component B met een oppervlak van eenheden. Aan 25 ml van het originele mengsel wordt 1 ml component B toegevoegd met een concentratie van 0,1. Van dit nieuwe mengsel wordt een zelfde hoeveelheid geïnjecteerd in de GC en het resulterende chromatogram levert nu een piek voor component B met een oppervlak van eenheden. Ai = A i = D= 1/25 Fs(i) = 0,1 = 0,04 De originele fractie van component B in het mengsel bedraagt 0,14% (v/v).

17 17 Toenemende hoeveelheden van bij voorkeur opgeloste componenten i worden toegevoegd aan minimaal zeven identieke monsters van gelijk volume. Het is noodzakelijk dat elk mengsel wordt aangevuld tot een bepaald eindvolume V e. Als aan deze eis wordt voldaan, wordt een lineaire relatie verkregen tussen de afgelezen oppervlakte van component i als functie van de toegevoegde hoeveelheid voorhet monsterzelf en vooralle mengsels. Uit de grafiek kunnen de asafsnede en de hoek berekend worden. De asafsnede is gerelateerd aan de hoeveelheid in het originele monster. De lineaire relatie tussen oppervlakten van het originele monster en de successievetoevoegingenkanworden weergegeven door: y = a + b * x De hoeveelheid van component i in het originele monster kan berekend worden volgens: a f 0 (i) = b * V e V

18 18

Vergelijkbare documenten

Bloedalcoholenbepaling met GC-FID en de medium polaire DB-6

Bloedalcoholenbepaling met GC-FID en de medium polaire DB-6 Hai Holthuysen, Hay Janssen, Josje Hermkens-Laemers Laboratorium apotheek Viecuri Medisch Centrum voor Noord-Limburg Tegelseweg 210 5912 BL Venlo