Werkstuk ANW Dementie en alzheimer

Transcriptie

1 Werkstuk ANW Dementie en alzheimer Werkstuk door R woorden 25 juli keer beoordeeld Vak ANW Dementie en Alzheimer. Symptomen Beginnende dementie of alzheimer. Een kenmerk van beginnende dementie of alzheimer is om te beginnen ernstige vergeetachtigheid. Iemand met beginnende dementie heeft aanvankelijk vooral problemen met het korte termijngeheugen. Hij vergeet zowel details als hele delen van de meest recente gebeurtenissen. Mensen in deze fase van dementie of alzheimer zijn voortdurend spullen kwijt, vergeten afspraken, stellen steeds dezelfde vragen en vertellen telkens dezelfde verhalen. Vervolgens hebben ze problemen met complexe en nieuwe situaties Bijvoorbeeld een vakantie of ziekenhuisbezoek. Dementerende mensen of mensen met alzheimer raken sneller het overzicht kwijt doordat het ordenen van gedachten niet lukt. Ze kunnen dingen niet meer goed organiseren en nemen vaker verkeerde beslissingen. Ten slotte uit het zich ook doordat iemand niet meer weet welke dag of hoe laat het is. Ook inschatten hoelang iets duurt gaat moeilijker. Een bezoek van een kwartier lijkt wel uren te duren. Symptomen van voortgaande dementie of alzheimer. Bij voortschrijdende dementie herkent de persoon in kwestie plekken niet. Hij weet bijvoorbeeld niet meer waar de auto geparkeerd is. Eerst geldt dat alleen Pagina 1 van 5

2 voor relatief nieuwe plaatsen, later zelfs voor de eigen woning. Ze kunnen handelingen met een bepaalde volgorde steeds slechter uitvoeren, zoals zichzelf wassen en aankleden of eten koken. Ook omgaan met geld wordt duidelijk een probleem. Ook de woordenschat verdwijnt beetje bij beetje. Dementerende mensen of mensen met alzheimer maken kortere zinnen en vreemde zinsconstructies. Het valt hen steeds moeilijker dingen onder woorden te brengen of te begrijpen wat anderen zeggen. Vaak gaan mensen met dementie of alzheimer zich ook anders gedragen dan voorheen. Soms doen ze dingen die ze vroeger nooit deden, zoals vloeken of schuine moppen vertellen. Ook kunnen bestaande karaktertrekken steeds uitgesprokener worden. Mensen die altijd al kortaf waren worden bijvoorbeeld chagrijnig. Typerend is ook de onrust. Iemand die last heeft van dementie moet voortdurend iets doen. Hij loopt rond met spullen, wil opruimen, gaat dwalen en krijgt slaapproblemen. Zo kan het dag- en nachtritme verstoord raken. Symptomen van verregaande dementie of alzheimer. Een ernstig dement persoon of een persoon met verregaande alzheimer herkent voorwerpen niet meer. Hij of zij kan bijvoorbeeld een beker voor zich zien staan, maar weet niet meer dat deze bedoeld is om uit te drinken. Dementerende mensen bewegen zich onhandig en houterig. Ze stoten zich steeds vaker, vallen en laten dingen vallen. Ze hebben erge moeite met bewegen. Veters strikken en bestek gebruiken kunnen ze steeds moeilijker. Ook verzorgt de persoon zichzelf slecht, weet niet meer hoe het hoort en kent geen schaamte. Dat kan leiden tot in vieze kleren rondlopen, zich niet wassen, zich uitkleden in gezelschap of grove taal gebruiken. De fatsoennormen vallen weg. Symptomen van het eindstadium van dementie of alzheimer. Mensen in de laatste fase van dementie herkennen zelfs de eigen partner en kinderen niet meer. Ook de herinneringen uit het verre verleden zijn verdwenen. De patiënt wordt vaak rustiger, praat nauwelijks meer en begrijpt vrijwel niets meer. Hij is wel gevoelig voor stemmingen. Hij heeft behoefte aan veiligheid en vertrouwen Pagina 2 van 5

3 Dementie. dementie wordt veroorzaakt door een verwijding van de vochthoudende ruimtes en afname van het volume van de hippocampus. Dat is een structuur aan beiden kanten van het midden van de hersenen gelegen en die op een omgekeerde komma lijkt. Dit deel is belangrijk voor het opslaan van informatie in het geheugen. Maar Infarcten, veranderingen van de schildklierfuncties of vitamines kunnen verschijnselen vormen die op dementie lijken, dus daarop moet dus ook gecontroleerd worden. Dementie varieert in duur van enkelen tot vele jaren. Wel is zeker dat het proces gestaagd en onafwendbaar is. De achteruitgang die begint in de hersenkern, die stuurt het leren, zal zich van cel tot cel via hersenschors groter worden tot meer dan tachtig procent van de zenuwcellen in de hersenen verdwenen is. Dementie begint met het verlies van geheugen. Mensen zeggen dat je steeds meer alledaagse dingen vergeet. Maar je vergeet eigenlijk niets, want om iets te vergeten moet je eerst informatie in je hersenen hebben opgeslagen. En dat gebeurt bij dementie niet. Bij dementie wordt geen nieuwe informatie in de hersenen vastgelegd. Ze krijgt daarom de gelegenheid niet om vergeten te worden. Kenmerkend is eigenlijk dat het geheugenverlies zich als eerste toont bij de meest recente, dagelijkse gebeurtenissen en pas op het einde de herinneringen uit de jeugd verdwijnen. Het geheugenverlies lijkt dus op een film die achteruit spoelend wordt gewist. Geleidelijk loopt de film verder terug en worden de herinneringen van langer geleden uitgewist. Kennis wordt weggewist die jaren eerder is geleerd, zoals een vreemde taal, sociale omgangsvormen of wiskundige formules. En op het laatst, als je bij de kindertijd bent aangekomen, wist de dementie onze basisvaardigheden, zoals manier, omgangsvormen en gebruik van bestek. Zo eindigt de patiënt met dementie zoals hij begonnen is: met een blanco film. Gauw daarna volgt de dood. Ziekte van de eeuw? Pagina 3 van 5

4 Dementie zal de ziekte van de eeuw zijn omdat ze een aandoening is van voornamelijk (zeer) oude mensen. En we worden alsmaar ouder. Het blijkt dat we sinds 1850 steeds langer leven en dat het eind daarvan nog niet in zicht is. De stijging van de levensverwachting tot 1950 was grotendeels te danken aan verlaging van de sterfte onder de kinderen en jongvolwassenen. Door betere voeding, toegenomen hygiëne, stijging van inkomen en de uitvinding van antibiotica. Maar vanaf 1950 is de stijging te danken aan de toename van de levensduur van langer levende ouderen. Bij mensen tussen de vijfenzestig en zeventig jaar is het risico op dementie nog slechts 0,4 procent, maar dan verdubbelt het elke vijf jaar dat men ouder wordt, zodat de kans dat we op vijgentachtigjarige leeftijd dement zullen zijn, meer dan vijf procent bedraagt. Een op de twintig mensen boven de vijfentachtig jaar lijdt dus nu aan dementie. Alzheimer De dementie van het type Alzheimer. Is door Alois Alzheimer voor het eerst beschreven aan de hand van slechts één patiënt. Dat was Auguste D. Alois leerde deze patiënt op 26 november 1901 kennen, toen hij de vrouw in de Anstalt für Irre und Epileptische in Frankfurt am Main opnam. Hoewel Auguste D. alle voorwerpen die Alzheimer haar toont, zoals een sigaar, een potlood, een kroontjespen, een portemonnee, boek en sleutelbos, foutloos benoemen kan, weet ze niet waar ze is, noch hoe lang ze er al is (ze antwoordde met 3 weken op die vraag toen ze er slechts enkele minuten was). Ze kan niet benoemen in welk jaar ze leeft of wat de naam van de keizer van Duitsland is. Maar wanneer Alzheimer haar voorwerpen in handen geeft die ze met gesloten ogen moet voelen, kan ze foutloos het voorwerp herkennen. En toch kan ze niet eens onthouden wat ze enkele minuten daarvoor gegeten heeft. Alzheimer is gefascineerd door deze patiënt. Zij lijkt op de patiënten met ernstige dementie die hij vaak gezien heeft, maar die waren veel ouder dan Auguste D. Zij was slechts 51 jaar oud. Pas na haar dood, vijf jaar na hun kennismaking kan hij de hersenen van deze patiënt onderzoeken. In plaats van allerlei vaatafwijkingen, die meestal bij patiënten voorkomt die aan dementie zijn overleden, zit de hersenschors van deze patiënt vol vreemde vezeltjes (fibrillen). Volgens Alzheimer hadden die tot de dood van miljoenen hersencellen geleid. Daarnaast zijn er afzettingen (plaques) van eiwitstructuren in de schors van de hersenen te zien. De ziekte van Alzheimer wordt daardoor gekenmerkt. Door neerslagen van de abnormale eiwitten tussen en in hersenencellen. Patiënten die de ziekte van Alzheimer hebben, hebben vaak ook kleine herseninfarcten die zichtbaar zijn op een MRIscan of worden gevonden bij autopsie. Daarnaast zijn risicofactoren voor hart- en vaatziekte, waaronder hoge bloeddruk, hoog cholesterol, suikerziekte en obesitas, ook risicofactoren voor het krijgen van de ziekte van Alzheimer. Pagina 4 van 5

5 Alzheimer besluit om datgene wat hij gevonden heeft te presenteren op het eerstvolgende congres van psychiaters uit het zuidwesten van Duitsland. Zijn werk vindt snel navolging door de Italiaanse psychiater Geatano Perusini, die als gastonderzoeker op het lab van Alzheimer werkt. Hij publiceert in 1909 nog 3 van zo n gevallen en beschrijft de casus van Alzheimer in nog meer detail. De roem begint kort hierop wanneer zijn chef, Kraepelin, de meest vooraanstaande psychiater uit die tijd (en volgens sommige aller tijden), dit ziektebeeld onder de titel Alzheimer Krankheit in zijn achtste druk (1910) van zijn lehrbuch für studierende und ärtzte opneemt. Vanaf dat ogenblik is het begrip dementie van Alzheimer een feit. Alzheimer heeft altijd gedacht dat de dementie die hij beschreef, een bijzondere vorm van dementie was. Dementie, zo dacht hij, was meestal een gevolg van aderverkalking, arteriosclerose, en slechts in uitzonderlijke gevallen was het gevolg van de opstapeling van eiwitten in de hersenen die hij zelf voor het eerst beschreven had. Deze veronderstelling is blijven bestaan tot een twintigtal jaar geleden. Pas toen werd duidelijk dat de dementie die Alzheimer in de eerste jaren van de twintigste eeuw had beschreven, de ziekte is die vaak zal voorkomen in de eenentwintigste eeuw. Pagina 5 van 5