Alert Diver EUROPEAN EDITION RESEARCH. Huisarrest? Van onder naar boven. Gevaar aan dek.

Transcriptie

1 The brand new DAN Europe website online - Alert Diver Digital Magazine EUROPEAN EDITION DAN Europe News - Organo ufficiale del Divers Alert Network Europe Periodico trimestrale - Aut. Trib. Pescara n. 19/91 del 4/2/94 - Anno n.3 On-Site Neuro Assessment. De volgende stap in hulpverlening aan duikers Huisarrest? Denk aan de effecten van een nieuwe heup en duikbellen Van onder naar boven. Een weg naar succes Gevaar aan dek. Herhalen basisveiligheid kleine bootjes RESEARCH DAN en de Changing Oceans Expedition: vrienden met een doel. 1 /

2 Zoals je weet, heeft het duikve ld een heel eigen speciale taal, die onervaren mensen wellic ht moeilijk te begrijpen vinden. We doen onze uiterste best om je, via een professioneel vertaalbureau, te voorzien van kwalitatief hoogstaande, betrouwbare vertalingen, Als je echter inconsequente zaken of fouten in de teksten zou ontdekken, vragen we je ons dat te laten weten zodat we de kwaliteit van deze vertalingen nog verder kunnen ver beteren. Schrijf a.u.b. naar: communicat Bij voorbaat onze dank voor je steun in deze. DAN Europe Foundation Communications Dept. 2/

3 Alert Diver Publisher DAN Europe Casella Postale Roseto degli Abruzzi (Te) Italy Phone Fax Skype: Dan_europe_foundation Editor-in-chief Prof. Alessandro Marroni M.D. Direttore Responsabile - Editor Dott.ssa Nuccia De Angelis Editors Cristian Pellegrini, Laura Marroni Graphic Designer: Laura Volpe Translators English Subtrain Danish Subtrain Dutch Subtrain French Subtrain German Subtrain Greek Subtrain Hungarian Subtrain Italian Subtrain Spanish Subtrain Swedish Subtrain Finnish Subtrain - JP Vuorio Polish Subtrain Jaroslaw Woch Portuguese Subtrain Tiago Fernandes Croatian Ivan Ivicevic Czech Klement Hartinger Estonian Markko Juolainen Russian Svetlana Touloub Slovak Michal Palkovic Slovenian Igor Urh Turkish Murat Egi mail@daneurope.org Website: Distribution: Worldwide 23 /

4 Summary Editorial Alessandro Marroni Incitents Insights Kun je een oude hond geen nieuwe trucjes leren? Door Jeff Myers Training On-Site Neuro Assessment. De volgende stap in hulpverlening aan duikers Door Eric Douglas Veiligheid is goed voor business Door Eric Douglas Medical Line Huisarrest? Denk aan de effecten van een nieuwe heup en duikbellen Door Joel Dovenbarger Features Van onder naar boven. Een weg naar succes Door Joseph Dituri Gevaar aan dek. Herhalen basisveiligheid kleine bootjes Door Robert N. Rossier Chemisch zuurstofafgifte: een evaluatie van praktisch nut Door Neal W. Pollock, PhD Diving Medicine Voeding en duiken Door Alberto Fiorito Medische keuringen voor persluchtduiken Door Alberto Fiorito /

5 Research DAN en de Changing Oceans Expedition: vrienden met een doel. Door Cristian Pellegrini Projects DAN en CHANGE samen voor Madagascar Ziekenhuis bouwproject met een hyperbaar centrum op het afgelegen eiland Nosy Be 8Door 16 Cristian Pellegrini /

6 Alert Diver EDITORIAL Editorial Editorial Welkom bij het nieuwe nummer van European Alert Diver! Beste DAN Europe leden, Het zomerseizoen is net voorbij en we naderen het jaargetijde waarin we ons onze duikvakanties herinneren en ons voorbereiden op de volgende! Het is nu de tijd om belangrijke informatie, kennis en veiligheidstips op te halen om onze duik- en veiligheidsvaardigheden bij te slijpen. Dit nummer van jouw duikveiligheidstijdschrift is special gewijd aan deze zaken, maar geeft je ook ongebruikelijke, hoewel wel heel interessante, informatie over de duidelijke gelijkenissen tussen aquanauten (wij) en astronauten, maar ook over vaardigheden voor veilig varen waar iedere duiker in ieder geval iets van zou moeten weten. We rapporteren over over een paar initiatieven die we genomen hebben om ons duikveiligheid en medisch onderzoek verder te ontwikkelen en de noodhulp en medische assistentie aan duikers in afgelegen gebieden te verbeteren. Helder water voor jullie allemaal! Alessandro Marroni President, DAN Europe President, International DAN 6 /

7 Vind ons op Facebook Volg ons op Twitter 67 /

8 INCIDENT INSIGHTS Incident Insights Kun je een oude hond geen nieuwe trucjes leren? Door Jeff Myers Tijdens een divemastercursus die ik vele jaren geleden gaf, luisterde een kandidaat oplettend naar mijn praatje over een goed Rolmodel zijn en speciaal aandacht besteden aan duikregels, vooral als je de rol van duikleider op je neemt. Uiteindelijk vroeg de kandidaat: Jeff, wie is jouw duikbuddy als jij opleidingsduiken leidt? Zonder verder over de vraag na te denken, zei ik dat ik geluk had omdat al mijn cursisten in feite mijn duikbuddy s waren. Ik voegde eraan toe dat ik een heleboel mensen had die me zouden helpen als ik onderwater een probleem had. Maar zou ook maar iemand van die cursisten je werkelijk kunnen helpen? kwam ze terug. Ik was uit het veld geslagen door deze schijnbaar onschuldige vraag. Ik moest toegeven dat ze gelijk had in wat ze impliceerde: ik zou in feite wel eens alleen kunnen zijn in een dergelijke situatie. Ik hoop dat de vele jaren van training en ervaring me zouden helpen om tot een positieve uitslag te komen. Dit niveau van zelfvertrouwen is gezond, maar ik let 8 /

9 Het sociale aspect van duiken met een buddy voegt er een veiligheidsnet aan toe: het zijn nog een paar ogen die op je letten. Wat is jouw duikfilosofie? Maar al te vaak echter loopt buddycontact uit op een van de twee scenario s: of je volgt dezelfde oceaan, dezelfde duik filosofie (d.w.z. je gaat je eigen gang onafhankelijk van elkaar), of je valt in de Ik blijf zo dicht bij mijn buddy dat je denkt dat we een en dezelfde persoon zijn val. Geen van beide biedt de meest productieve onderwaterervaring. De eerste buddytechniek heeft duidelijk een weeffoutje, want als je niet dicht bij je buddy bent als hij iets nodig heeft, kun je hem in een noodgeval niet helpen. Daar gaat je extra veiligheidsnet. er ook op dat ik niet een overmaat aan zelfvertrouwen heb in mijn vaardigheid om alle situaties die zich onderwater kunnen voordoen aan te kunnen. Duiken is veilig, maar water is een omgeving die niet veel ruimte voor fouten laat. Hoewel duikers van alle niveaus van ervaring en opleiding vertrouwen moeten hebben in hun vaardigheden, moeten ze ook acht slaan dat ze niet al te veel zelfvertrouwen krijgen; het gezegde je kunt een oude hond geen nieuwe trucjes leren zou niet tot het woordenboek van een duiker moeten behoren. Een bloeiende relatie Een van de fijne dingen van het duiken is het sociale aspect: of je nu echt samen duikt of eenmaal terug op de boot eenvoudigweg verhalen uitwisselt over wat je tijdens je duik gezien hebt. De sociale context van de sport is vaak de primaire reden waarom mensen hoe dan ook leren duiken. Een verloofd stel verheugt zich op het duiken tijdens de huwelijksreis; ouders willen een spannende vakantie met hun kinderen delen; twee schoolvrienden willen het avontuur dat duiken kan bieden, delen. Kies voor iedere duik die je maakt een buddy die hetzelfde duikdoel heeft. Dit zorgt ervoor dat je dezelfde visie betreffende je avontuur hebt en dat leidt tot een beter buddycontact tijdens de duik. Bijvoorbeeld, een buddy kiezen die net als jij geïnteresseerd is in onderwaterfotografie is geweldig. Maar hoe zit dat als de een macrofoto s wil maken, terwijl de ander denkt aan groothoekplaatjes? Zij zijn waarschijnlijk niet het beste buddyteam. De een zal in een klein gebied van het rif willen zweven op zoek naar kleine beestjes, terwijl de ander misschien in een groot stuk van de duikstek wil rondzwemmen op zoek naar grote zeevissen. De tweede techniek gebaseerd op dicht bij elkaar blijven is niet veel beter. Als ze te dicht bij elkaar blijven, kunnen duikers verstrikt raken waarbij wellicht andere probleempjes groter worden: je trapt per ongeluk de duikbril van je buddy af; hij krijgt te veel stijgvermogen terwijl hij worstelt om zijn bril weer op te zetten; hij krijgt een paar slokken water binnen en paniek begint zijn gedachten te vertroebelen. In plaats van een extra veiligheidsmaatregel die een buddy zou moeten zijn, ben jij de kern van 89 /

10 Incident Insights een probleem geworden. Buddy s moeten het eens zijn over technieken om dicht bij elkaar te blijven, maar niet zo dichtbij dat de een gevaar oplevert voor de ander. Overweeg om af te spreken wie de duik gaat leiden en wie volgt en mogelijk ongeveer de positie in het water die ieder voor zicht probeert te behouden: de duiker die volgt blijft precies naast en achter de linkerschouder van de leidende duiker bijvoorbeeld. Op deze manier weet de leidende duiker dat hij om te beginnen naar links moet kijken als hij de volgende buddy checkt of als hij de aandacht van de volgende duiker wil trekken. Blijf trouw aan jezelf Neem niet automatisch aan dat je buddy er voor je is. Oefen zelfredzaamheid en slijp die vaardigheden bij onder de gecontroleerde omstandigheden van een opfriscursus, een voortgezette opleiding of oefen ze regelmatig in een zwembad. Dit helpt misschien niet alleen om kleine ongemakjes te voorkomen; het kan ook helpen om een volledig noodgeval te voorkomen. Oefen de vaardigheid van het klaren van het masker. Dit wordt vaak als de moeilijkste vaardigheid tijdens de duikopleiding gezien en begint met een gedeeltelijk vol laten lopen tot helemaal vol en het verwijderen en terugzetten van het masker. Zelfs als je masker nooit je gezicht verlaat, bestaat er een grote kans dat er een beetje water tijdens een bepaalde duik naar binnen komt. Het zonder problemen uitvoeren van deze vaardigheid zal je zeker van pas komen. Bedenk hoe je zou kunnen handelen als je drijfvermogen plotseling verandert bijvoorbeeld doordat je automatische inflator in de opblaaspositie blijft hangen. Het mechanisme eenvoudigweg loskoppelen zou het voortdurend opblazen van het jacket moeten stoppen, maar als je dat doet moet je wel in staat zijn om om te gaan met het feit dat je je jacket niet meer automatisch kunt opblazen. Oefen in het afkoppelen van je inflator en daarna met de mond opblazen van je jacket terwijl je onderwater bent. Bedenk dat, hoewel dit op zichzelf niet noodzakelijkerwijs een levensbedreigende situatie is, het gemakkelijk de katalysator van ander problemen kan worden. Als zich een dergelijke scenario voordoet, moet je de duik onmiddellijk afbreken en langzaam naar het oppervlak terugkeren en daarbij alle normale stijgprocedures volgen, waaronder het houden van een veiligheidsstop. Oefen vaardigheden Bij zelfredzaamheid moet je wellicht omgaan met zo nu en dan kramp in een been, een niet ongewone gebeurtenis. Door te stretchen en over de plek te wrijven zou je het ongemak moeten kunnen doorstaan. Maar je moet ook aandacht besteden aan je drijfvermogen terwijl je aan je kramp werkt. In je haast om van de kramp te herstellen, kun je zonder 10 /

11 het in de gaten te hebben te snel, of zelfs ongecontroleerd, gaan dalen of stijgen Oefen het stretchen van je been terwijl je intussen je relatieve positie in het water behoudt. Als je in een zwembad oefent, kies dan een plek aan de zijkant en richt je daarop terwijl je aan je kramp werkt. Concentreer je tegelijkertijd op het vasthouden van een regelmatige ademhaling, daar dit kan helpen bij het onder controle houden van het drijfvermogen. Het oefenen van de reddingsvaardigheden met je favoriete buddy is ook belangrijk om je zelf beter voor te bereiden zodat jullie beide efficiënt en juist reageren op ieder noodgeval dat zich kan voordoen als je samen aan het duiken bent. Herhaal regelmatig samen met je buddy de vaardigheden. Tijdens de beginnerscursus leer je om lucht te delen, maar het gezegde als je het niet gebruikt, verleer je het weer komt in je gedachten. Het uitvoeren van deze vaardigheden tijdens de opleiding zorgt ervoor dat je gericht instructie betreffende de juiste technieken krijgt, maar in de loop van de tijd /

12 Incident Insights worden je vaardigheden roestig. De omstandigheden die het delen van lucht nodig maken iemand heeft geen lucht meer verhogen je stressniveau. Het uitvoeren van deze vaardigheid in de hitte van het moment is wel heel wat anders dat tijdens oefensessies onder gecontroleerde omstandigheden. Door wat tijd te besteden aan het opfrissen van je vaardigheden, samen met je buddy, vergroot je zowel je competentie als je vertrouwen in het uitvoeren ervan. Het DAN Report on Decompression Illness, Diving Fatalities and Project Dive Exploration rapporteert dat de gemiddelde gewonde duiker was niet pas gebrevetteerd. Hoewel 26 procent van de gewonde duikers vijf jaar of minder ervaring had sinds het behalen van het brevet, had 20 procent vijf tot tien jaar ervaring sinds brevettering en 34 procent had meer dan 10 jaar ervaring sinds brevettering. Dit kan je doen geloven dat over het algemeen de duikers vertegenwoordigd in deze gewondendata ervaren waren, gedeeltelijk gebaseerd op het totale aantal jaren sinds brevettering. Als je kijkt naar de recente duikervaring echter kunnen de data wijzen in de richting van degenen die wat roestig waren betreffende hun vaardigheden. Het rapport geeft ook aan dat 40 procent van de gewonde mannen en 50 procent van de gewonde vrouwen minder dan 20 duiken in de afgelopen 12 maanden hadden gemaakt. Er is geen duiker die werkelijk geniet van het oefenen met het afzetten en terugplaatsten van het masker, vooral in koud water, maar dit is precies wat duikers zouden moeten oefenen voordat het zonder enige waarschuwing een keer gebeurt. Waar prof duikers verantwoordelijk zijn voor de zorg voor andere duikers, zijn duikbuddy s verantwoordelijk voor elkaar. In beide gevallen zorgt de vaardigheid en het vertrouwen om goed op elkaar en op jezelf te reageren er voor dat de duik goed begint en goed eindigt. Zelfs prof duikers moeten de vaardigheden die ze anderen leren om uit te voeren, oefenen. Dat houdt ook in eraan te denken met een buddy te duiken. 12 /

13 On-Site Neuro Assessment. De volgende stap in hulpverlening aan duikers Door Eric Douglas Ongeveer tweederde van de duikers met decompressieongeval tonen tekenen van een verwonding van het zenuwstelsel. Deze tekenen zijn vaak vaag en worden wellicht niet herkend door de duiker. Dit kan ertoe leiden dat dergelijke tekenen als onbelangrijk of als niet-duik gerelateerd terzijde worden geschoven. Om duikers te helpen vast te stellen of een verwonding gewoon veroorzaakt is door het dragen van duikflessen (zie het hieraan gerelateerd artikel over rugpijn, EAD 2-10) of duikgerelateerd is, heeft DAN het On-site Neurological Assessment for Divers programma opgezet. Een grondige, effectieve, maar eenvoudige neurologische beoordeling helpt op drie manieren bij de behandeling van duikers: 1. Medici en DAN artsen krijgen zo een betrouwbaar systeem om de urgentie van een duiknoodgeval te beoordelen, afhankelijk van de symptomen die aan hun doorgegeven zijn door de duikers ter plaatse. 2. Training voor klinische staf in afgelegen gebieden waar duikers duiken, is vaak moeilijk te krijgen en is vaak onbetrouwbaar. 3. Volgens DAN Research wachten duikers vaak met het in gang zetten van een duiknoodplan, verlenen van zuurstof eerste hulp en uiteindelijke hulp door het ontkennen dat hun symptomen bestaan. Door het hebben van een eenvoudig onderzoek dat een gewonde duiker laat zien dat er een probleem is, kunnen gewonde duikers sneller behandeling ter plaatste krijgen (bv. zuurstof in het veld) en daarmee zorgen dat de symptomen minder worden. Alleen medisch geschoolden moeten medische problemen diagnosticeren. De informatie die verkregen wordt tijdens het uitvoeren van een neurologische beoordeling te plekke is nuttig in het helpen van de duikarts om de mate van verwonding te begrijpen en hoe die veranderd is in de tijd die nodig was om de duiker van de duikstek naar de hulpverlening te krijgen. De vijf gebieden beoordeeld als onderdeel van Een neurologische beoordeling ter plekke zijn: Mentale functie Gezichtsfunctie Motorische functie Gevoelsfunctie /

14 Training Coördinatie en evenwicht Andere opties Veld neurologische beoordeling programma s bestaan al sinds jaren en er zijn verschillende versies in druk verschenen, waaronder de programma s die beschikbaar zijn voor de U.S. Navy en NOAA. Maar na bestudering van die programma s besloot DAN dat veel van de onderzoeken in die programma s niet praktisch waren voor de gemiddelde duiker in een sportduik setting. Ze zijn bedoeld om gebruikt te worden door duikers in zeer goed ondersteunde omgevingen, niet door duikers in een duikboot. DAN America medisch directeur Dr. Richard Moon, een a Duke University Medical Center neuroloog met ervaring in het behandelen van gewonde duikers, heeft met assistentie van Dr. Wayne Massey, bestaande programma s bestudeerd en vastgesteld wat zij voelden wat echt nodig en praktisch was bij een veldonderzoek. Vind uit wat er werkelijk aan de hand is Het DAN Report on Decompression Illness, Diving Fatalities and Project Dive Exploration staat vol met cases van duikers die tekenen van neurologische complicaties na het duiken vertonen; deze symptomen worden vaak gedurende uren of dagen niet onderkend, omdat niemand er aan dacht om wat dieper te zoeken. Uit het laatste rapport bleek dat de gemiddelde vertraging tot behandeling vanaf het begin van de symptomen 19 uur was. Daarentegen was het grootste percentage van de start van de eerste symptomen binnen een uur na het bovenkomen na een duik. Nog een beduidend aantal duikers begon symptomen van decompressieongeval te vertonen (DCO) maar ging toch weer het water in om nog een duik te maken. De drie verreweg meest voorkomende symptomen van decompressieongeval zijn gevoelloosheid en tintelingen, pijn, spierzwakte. Alle drie deze symptomen zijn aanwijzingen van neurologische problemen en decompressieongeval. Het punt is vaak dat duikers zo lang wachten om behandeling te krijgen na de start van symptomen omdat ze ontkennen dat er een probleem is. Of ze realiseren zich dat ze een probleem hebben, maar vinden er een reden voor. Als de problemen niet weg gaan, gaan ze uiteindelijk om hulp bellen. In een casus voelde een duiker zich na het bovenkomen vervreemd 14 /

15 en kon hij zich gedurende een half uur de namen van de andere duikers op de boot niet herinneren. In de medische wereld wordt dit verminderd bewustzijn genoemd en vraagt het om een directe reactie. In dit bepaalde geval werd er niets gedaan en de duiker ging door met duiken. Hij werd een paar dagen later voor DCO behandeld. Door het voltooien van het geschiedenisdeel van de beoordeling begin je vast te stellen of er een duikverwonding is of dat een reeds bestaand probleem de symptomen zou kunnen veroorzaken. Het neurologische onderzoek ter plaatse is in feite een gesprek: de werkelijke beoordeling helpt om de mogelijkheden te beperken en geeft je informatie om aan de behandelend arts door te geven. Een snelle beoordeling van de situatie maken en de gewonde duiker ervan overtuigen dat er een probleem zou kunnen bestaan is een belangrijke eerste stap. Het verminderen van uitstel in het herkennen van de symptomen en de behandeling is een cruciaal onderdeel van eerste hulp /

16 Training Veiligheid is goed voor business Door Eric Douglas Over het algemeen begrijpen DAN leden de belangrijke diensten die DAN aan haar duikers aanbiedt het geven van Medische informatieve en assistentie, onderzoeken waarom duikers gewond raken en manieren vinden om duiken veiliger te maken en duikers te leren hoe ze hulp kunnen verlenen aan gewonde duikers. Zelfs als ze denken dat DAN ze alleen maar een goedkope duikongevallenverzekering aanbiedt, realiseren ze zich dat DAN van belang is voor hun welzijn. DAN biedt een reeks duikspecifieke eerste hulp cursussen aan en leert duikers om te gaan met gewonde duikers door zuurstof eerste hulp te verlenen, verwondingen te behandelen veroorzaakt door kwallen of gevaarlijk zeeleven en een neurologische beoordeling bij een duiker uit te voeren om de mate van de verwondingen van een duiker vast te stellen. Jammer genoeg zijn er instructeurs, die soms zelfs DAN lid zijn, die hun zorgen uitspreken over het geven van DAN cursussen. Ze geven aan bezorgd te zijn dat ze hun klanten wegjagen van het duiken. Tegelijkertijd krijgt DAN Training wekelijks telefoontjes van duikers die interesse hebben in het volgen van DAN cursussen. Ze hebben erover gehoord via de website of via Alert Diver en ze kunnen geen cursus vinden die lokaal gegeven wordt. Meerdere DAN instructeurs hebben aangegeven dat de DAN Training programma s duidelijk goed passen bij hun opleidingsinstrumenten. 16 / Grant Graves, uit Maliboe, een DAN instructeur trainer heeft gezegd dat hij heeft gemerkt dat zelfs in de slechtste tijd de DAN programma s hét oplei-

17 dingsprogramma was waar altijd naar gevraagd werd. DAN programma s hebben ervoor gezorgd dat ik een inkomen kon verwerven als het maanden achtereen regende en niemand nog aan duiken denkt, zei Graves, DAN programma s laten een beginnende duiker met een geringe investering qua tijd en geld van hun opleiding afkomen met meer zelfvertrouwen en in staat om hulp te bieden als dat nodig is. Eigenlijk is het zo dat als je als instructeur, geen DAN Training programma s aanbiedt je je klanten een slechte dienst bewijst. Trainers, zoals Graves, zien het nut van het onderwijzen van DAN cursussen in. Hoewel DAN cursussen ontwikkeld zijn om alleen gegeven te worden, zijn het ook geweldige programma s om direct in je andere cursussenaanbiedingen te integreren. Als je een duiktrip naar de eilanden aanbiedt, kun je een vollediger programma bieden door een vis identificatiecursus samen te voegen met de First Aid for Hazardous Marine Life Injuries cursus. Als je een traditionele eerste hulp en reanimatiecursus geeft zal het integreren van de AED for Scuba Diving programma sommige vragen over het gebruik van een AED op een nat bootdek beantwoorden. Je kunt het ook samenvoegen met de Oxygen First Aid for Scuba Diving Injuries cursus om aan de duikers uit te leggen hoe ze hulp kunnen verlenen aan duikers en op welke tekenen en symptomen ze moeten letten. Michael Steidley, een zeer succesvolle DAN instructeur trainer vormt een uitdaging voor alle divemasters en duikinstructeurs die hij traint om Diving Emergency Specialist (DES) te worden, dit is een programma dat erkenning geeft aan duikers die de duikspecifieke continue educatie hebben afgerond. Bovendien moeten degenen met de DES erkenning rescueduikers zijn, getraind in reanimatie en eerste hulp en een aantal van de DAN duikspecifieke eerste hulpcursussen hebben afgerond. het niveau van veiligheid in de duikgemeenschap fenomenaal zijn. Maar de DES erkenning is niet alleen voor duikleiders, het is voor iedere duiker. Een van de steunpilaren van dat programma is de Diving Emergency Provider cursus (DEMP), een vier-in-een programma dat alle vaardigheden omvat die geleerd worden in de onafhankelijke DAN cursussen. Hij leert duikers om die vaardigheden in hun normale hulpprocedures te integreren. Hoewel veel duikinstructeurs toegeven dat ze deze informatie op het niveau van de rescueduiker nodig hebben, zien anderen het als een manier om beginnende duikers enthousiast te houden. Graves zei: DEMP is de perfecte cursus om aan alle pas gebrevetteerde duikers te verkopen. Het is een eenvoudige stap om ze een begin te laten maken zonder ze meteen naar de rescueopleiding te laten gaan. Als je ze nog niet geïnteresseerd had in reddingen voor de DEMP opleiding, zullen ze dat na de cursus wel zijn. Gebruik DEMP om al je oude rescueduikers weer binnen te brengen. Hun enthousiasme zal aanstekelijk zijn. Een duikleider (divemaster of hoger) die ook reanimatie/eerste hulp instructeur is kan DAN instructeur worden en DAN Training programma s aanbieden. Neem contact op met je lokale DAN instructeur trainer om vandaag nog een Instructor Qualification Cursus te beginnen. Kijk voor een lijst met trainers op de DAN website onder Training en Opleidingen. Duikers die geïnteresseerd zijn een van de genoemde cursussen kunnen op dezelfde plaats op de website een DAN instructeur vinden. Alle duikinstructeurs moeten deze erkenning als doel hebben; het is de Master instructor van het behandelen van duikongevallen, zegt Steidley. Als alle duikprofs een DES erkenning hadden, zou /

18 18 / Training

19 Can't wait for your next dive? JOIN DAN first! /

20 MEDICAL LINE Huisarrest? Denk aan de effecten van een nieuwe heup en duikbellen Door Joel Dovenbarger 20 /

21 20 21 /

22 MEDICAL LINE Het op de heupen krijgen om na een operatie weer te duiken Ik ben 59 jaar oud en heb twee maanden geleden een nieuwe heup gekregen na een auto ongeluk. Ik ben helemaal hersteld en ben begonnen met een door mijn arts voorgeschreven programma om mijn spieren te versterken. Ik ben sinds een aantal jaren gebrevetteerd en wil het duiken niet opgeven. Wanneer zou het veilig zijn om weer te gaan duiken en zijn er ook problemen met duiken na een operatie voor een nieuwe heup? DAN lid De grootste zorg voor iedere soort inspanning na het krijgen van een nieuwe heup is dat de operatieplek en het bot volledig hersteld moeten zijn. Het meest waarschijnlijk is dat het je weer vrij staat om te gaan duiken als: a) je arts je toestemming geeft voor volledige activiteiten; en b) en je weer in staat bent om oefeningen te doen en je dagelijkse activiteiten weer op kunt pakken. Hier is waar het om gaat: je moet je volledige gewicht op je heupen kunnen dragen; daarnaast moet je geen problemen hebben zoals pijn, zwellingen of stijfheid. Er is geen groot verschil tussen de fysieke belasting van je heup tijdens een sessie in de sportschool en tijdens het duiken. Zo lang er maar een toereikende bloedstroom is om te helpen bij het uitwassen van stikstof is een probleem onwaarschijnlijk. Als jij en je lichaam positief antwoorden op dit voorbehoud, kun je beginnen je eerste duik met je nieuwe heup te plannen. Maar doe het wel kalm aan. Net als bij iedere soort verwonding en weer gaan duiken, bestaat er geen garantie dat je geen verwonding aan je heup zult oplopen. Het grootste risico voor duikers is echter de hoeveelheid blootstelling (diepte en tijd) aan stikstof. Het kan verstandig zijn om conservatief te duiken door niet meer zo diep, zo lang of zo vaak te gaan als je weer gaat duiken. 22 /

23 Geraakt zijn door het duiken Ik ben het weekend gaan duiken, maakte drie duiken per dag met de laatste rond de middag op zondag. Ik had beide dagen wat moeite met klaren en op de laatste dag kreeg ik een reversed block (oorbarotrauma tijdens de opstijging). Ik kan goed horen en heb geen pijn, maar aan de zijkant van mijn nek heb ik een paar kleine bobbeltjes waar ik op kan duwen zonder dat het pijn doet. Heeft u daar wel eens eerder van gehoord? DAN lid / instructeur Dit wordt een subcutaan emfyseem genoemd, een ernstig klinkende naam, maar gelukkig met een remedie. Waar komen deze bobbeltjes echter vandaan? Het is waarschijnlijk dat deze ingesloten lucht van origine van een longbarotrauma af is gekomen: soms staan de longen onder een te hoge druk bijvoorbeeld wanneer we problemen met het klaren hebben. Luchtbelletjes komen normaliter niet onder de huid van de nek of ergens anders in de lichaamsweefsels voor. Het is niet waarschijnlijk dat jouw belletjes uit je middenoor komen, maar long- en oorbarotrauma kunnen tegelijkertijd voorkomen. Een middenoorbarotrauma bij een opstijging leidt je aandacht af van het open houden de luchtweg; en dat kan ook gebeuren tijdens de handeling van het klaren van verstopte Buizen van Eustachius. Het rommelvlies kan ook gemakkelijk beschadigd raken of een van de meer delicate interne membramen die te maken hebben met geluidsoverdracht binnen in het oor. Een kort ogenblik mag echter geen pijn of andere symptomen geven (zoals tuiten of een galmend geluid, of gedempt gehoor). Een barotrauma kan optreden als we met kracht proberen de sinussen en/of het middenoor te klaren. Dit kan zelfs de druk in de luchtruimtes in de long verhogen en hele kleine openingetjes in het longweefsel creëren; dit laat een hoeveelheid lucht naar de schouder, nek of zelfs het gezicht stromen. De verwonding kan ontstaan tijdens een eerdere duik en de herhalingsduiken kunnen ervoor zorgen dat er kleine hoeveelheden lucht hun weg naar de nek vinden. Duikers hebben misschien de luchtbellen niet in de gaten, tenzij ze symptomen ontwikkelen zoals de bellen voelen bewegen, een verandering van de stem, zwelling van of druk in nek en gezicht. Hoewel het niet mogelijk is om te precies aan te geven hoe dit ontstaan is, is het voor jou het beste om een locale keel- neus- en oorarts te raadplegen voordat je weer gaat duiken. Er bestaat ook nog een mogelijkheid van een niet gediagnosticeerd pulmonaal probleem die dit veroorzaakt heeft. Een longoverdrukverwonding is een contra-indicatie voor verder duiken totdat je door een duikmedisch deskundige gezien bent /

24 Van onder naar boven. Een weg naar succes Door Joseph Dituri 24 /

25 24 25 /

26 Features Waar moeten NASA of het private bedrijfsleven hun volgende generatie astronauten uit kiezen? Ze hebben mensen nodig met honger naar avontuur, zeer nauwgezette aandacht voor details en tomeloos enthousiasme voor exploratie. De beste keuze voor nieuwe astronauten ligt in de diepte van de oceanen. Astronauten en aquanauten (NAUTS) lijken heel erg op elkaar en er bestaat al een relatie tussen de twee groepen. Tijdens een verlof van de NASA werkte U.S. Navy astronaut Scott Carpenter in 1965 als teamleider aan het Man in de Zee project, waar hij leiding gaf aan het team duikers. Veel van dezelfde karaktereigenschappen zijn nodig voor zowel ruimte- als onderzee-ontdekkingsreizigers om succesvol te kunnen zijn. Van nachtsterren naar zeesterren De overdracht van wenselijke gewoontes door het gebruik van aquanauten om de rol van astronaut te vervullen zou de ruimtevaart enorm vooruit helpen door het terugdringen van de vereiste opleidingstijd. Bovendien zouden sommige veiligheidsvoorzorgsmaatregelen en bail-outs die gebruikt worden bij rebreathers en bij expeditie / exploratie duiken bruikbare instrumenten kunnen zijn voor ruimteonderzoek. Er bestaan ook verschillen tussen de twee subculturen. Huidige astronauten rijden in een grote (2 duizend ron) raket de ruimte in, draaien om de aarde met 8 kilometer per seconde op hoogtes tussen de 180 en 650 kilometer. Aquanauten dalen af in een bol die onder druk staat, als vrij-zwemmende duikers of in een kamer, naar dieptes tussen de 10 en 600 meter zeewater (mzw) met een snelheid tussen 3 en 40 meter per minuut; ze blijven in die hoge druk omgeving totdat ze decomprimeren. Maar zelfs in de verschillen zitten overeenkomsten. Als duikers afdalen neemt de partiële druk van de gassen die ze inademen (zuurstof, helium of stikstof) toe, volgens de Wet van Dalton. Deze wet bepaalt het delicate evenwicht van de ademgassen binnen in de saturatie duikkamer (SAT kamer). Het Internationale Ruimte Station (ISS) en 26 / de huidige shuttle (satelliet) onderhouden voor het grootste deel van de tijd een normale zuurstofconcentratie op de normale druk van zeeniveau, maar de Wet van Dalton bepaalt de druk in de boosterkamer. De afmeting van de brandstof verbrandende kamer wordt gedicteerd door de noodzaak dat de verbranding in evenwicht moet zijn. De Wet van Dalton bepaalt de relatie tussen de druk en andere variabelen. Beide team worden beheerst door veel van dezelfde wetten, hoewel ze niet op dezelfde manier toegepast worden. Zowel astronauten als aquanauten zijn over het algemeen kleine, zeer hechte, zeer goed getrainde en team intensieve groepen mensen. Beide ontwikkelen, oefenen noodprocedures en leren die uit het hoofd, en beide hebben grote steun van zowel personeel als materiaal tijdens hun missie nodig. Logistieke training is een groot onderdeel van iedere missie en uitgebreide planning en oefening gaat vooraf aan zowel ruimtevluchten als SAT duiken. NAUTEN van beide types moeten in zeer kleine ruimtes leven gedurende ergens tussen vijf dagen en zes maanden. Geen van de teams heeft een algemene perceptie van dag of nacht; en zonlicht dringt zelden door tot de dieptes van een SAT duik. Het