DUIKTIJD Het clubblad van Duikcentrum Kennemerland, twintigste jaargang, nummer 1 digitaal maart 2015

Transcriptie

1 DUIKTIJD Het clubblad van Duikcentrum Kennemerland, twintigste jaargang, nummer 1 digitaal maart 2015

2 van de voorzitter 27 februari Leden vergadering, we voelden ons eigenlijk wel een beetje eenzaam. Een handje vol leden en ook nog 2 bestuursleden afwezig, door ziekte en werk. Natuurlijk dat kun je een beetje verwachten met een langzaam krimpende vereniging waarbij het ook nog het bestuurswerk eigenlijk gelijk blijft. En toch, een dergelijk vergadering is voor ieder club lid belangrijk, het moet niet alleen een verantwoording van het bestuur zijn over wat ze gedaan hebben, over plannen die gemaakt en soms gedeeltelijk uitgevoerd zijn, en of die wel goed met de centjes zijn omgegaan. Nee, het moet ook een dialoog en discussie zijn over hoe we als mens en duiker met elkaar omgaan, hoe we denken over het verenigings leven binnen DCK en hoe we daar vanuit verschillende invalshoeken tegenaan kijken. En dan was dat gevoel van eenzaamheid echter snel verdwenen, er waren levendige discussies en uitwisseling van ideen, gewoon een goede vergadering. Hoewel met meer was het vast nog beter geweest. Dus rekenen we op een grotere opkomst in Ja, en wat moet ik dan nu nog vertellen, wel ik heb voor september al een appartement in Estartit geboekt, ja een pensionado moet toch wat. Nou ja werken staat voorlopig nog op de agenda. Nu nog wat meer duikmaatjes en dan kan het weer een als vanouds weekje worden. Heb ook al 2 setjes verslagen van die andere pensionadoos ontvangen, onze wereld cruisers Jan en Poppy. Wat kan die man toch schrijven, dat is geen verslag meer maar een boekwerk heb al 35 A4tjes en die zijn nog 1½ maand onderweg. En oja, die heeft ook nog even enkele smurfen duikje op Bonaire gemaakt met Martin Sterk. Dan zijn we druk bezig om samen met de fietscross club in september een soort opendag te organiseren bij het clubhuis, want ledenwerving blijft toch een groot aandachtspunt. De container heeft nog een kwastje verf nodig, wie o wie komt een dagje helpen. Onder groot enthousiasme is de 2* opleiding van start gegaan. In deze werken we heel leuk samen met La Spiro uit Heemskerk. Het vrijzwemmen op vrijdagavond wordt nog steeds matig bezocht, maar we gaan nu ook eenmaal per maand perslucht training invoeren. Of we de clubavonden instand kunnen houden met een dergelijke kleine opkomst is een discussie die nog binnen het bestuur gevoerd word. Maar voor 4 man kunnen we de dure gaskachel niet aanzetten Heb laatst ook nog een discussie gelezen betreffende een duikfles met verkeerde kranen, en wie dan verantwoordelijk is, en denk dan goed dat we met ARBO regels bezig zijn. Ja, dat zijn zo zaken waar we allen mee bezig zijn, maar belangrijk blijft toch lekker een duikje maken, genieten van de rust en vrijheid onderwater. Hoop jullie gauw weer te zien op een zondag of andere dag duik. Get Wet and Have Fun! Jaap

3

4 Egypte 2011 Clubvakantie 2015 Jaap heeft iedereen uitgenodigd voor de clubvakantie 2015 naar Spanje. Hieronder een herhaling van het verslag van de clubvakantie 2011 naar Egypte. Dit om iedereen nog even te wijzen op hetgeen ze dreigen mis te lopen als ze niet mee gaan. Jaap ziet jullie aanmelding graag tegemoet!! Egypte 2011 Zaterdagochtend, 05 november 2011, in alle vroegte reed mijn camperbusje een slapend Heemstede binnen. Overal was het donker. Alleen bij Peter scheen licht door de ramen. Dat was een goed teken. Dan was hij waarschijnlijk wakker. De voordeur zwaaide open en Peter kwam met zijn bagage naar buiten. Alles snel de bus in en het laatste stukje richting Schiphol. In de Vertrekhal stonden René en Ed al op de afgesproken plek en niet lang daarna sloot Jaap ook aan. Het reisgenootschap was compleet. De Egypte expeditie 2011 kan beginnen. De bagage was snel ingecheckt en de paspoortcontrole was ook niet meer dan een formaliteit. Snel aan de koffie. De vlucht met Corendon richting Hurghada verliep vlotjes en na een uur of vijf vliegen stonden we voor de paspoortcontrole in Egypte. Daar begon de kennismaking met Russisch massatoerisme. Een grote mensenmassa stond in een ongecontroleerde menigte voor vier glazen hokjes ergens achterin de aankomsthal. Als haringen in een ton werden we langzaam richting de stempelende grensambtenaren geperst. We hadden dit tafereel kunnen afkopen als we 30 dollar p.p. betaalden aan een paar malafide mensensmokkelaars die je voor dat bedrag langs de grenswacht smokkelde. Regeltrouw als wij zijn hebben we daar natuurlijk geen gebruik van gemaakt (al was het maar omdat we anders evengoed nog een hele tijd op onze koffers hadden moeten wachten). Na een kleine twee uur duwen, trekken, flauwvallen, spugen en andere (on)gewenste intimiteiten hadden we allemaal het felbegeerde stempeltje in ons paspoort. Snel naar de aankomstbanden. Daar kwamen op dat moment net onze koffers naar binnen gerold. Hup de Egyptische warmte in. Op het plein voor de aankomsthal stond Achmed van Nemo dive club en hotel op ons te wachten. De koffers werden achter in het busje geladen en samen met twee andere Nederlanders op weg naar

5 ons einddoel Safaga. Nog 50 kilometer rijden. De weg was goed dus die 50 km werden snel overbrugd. Aangekomen in het hotel nestelden we onszelf snel in de beachbar om het reisavontuur te verwerken onder het genot van een plaatselijk biertje, een Sakara. Daar zouden er nog een aantal van volgen. De grootse plannen om gelijk na aankomst een duikje op het huisrif te maken hadden we na twee uur wachten voor de paspoortcontrole al overboord gezet. De volgende ochtend werden onze spulletjes netjes naar de boot gereden. Wij mochten de paar honderd meter naar de kade lopend overbruggen. Daar lag onze boot, de Dory, klaar voor vertrek. Er zaten uitsluitend Nederlanders en Belgen op onze boot en hij was niet zo dichtbevolkt als de boten die links en rechts van ons werden volgeladen. We hebben de hele week niet meer dan 12 of 14 duikers aan boord gehad. Er was nog wat onenigheid tussen de kapitein en de eigenaar over de bestemming. De kapitein wilde een beetje in de buurt blijven omdat we wat later vertrokken vandaag. De eigenaar liet in niet mis te verstane bewoording blijken dat we naar de opgegeven bestemming zouden varen. Na wat welles en niets draaide de kapitein bij en werd koers gezet naar Middle Reef. Onze eerste duiklocatie. Omdat de duikleider eerst nog even wilde zien wat voor vlees hij in de kuip had adviseerde hij ons om niet direct de driftduik te maken, maar vanaf de ankerplaats rondom het rif te zwemmen. Thuis gebruik ik bij mijn 7mm natpakje altijd een kilo of zes, dus nu had ik twee kilo extra. Peter heeft meer ervaring met de Rode Zee en die gaf aan dat je hier nooit teveel lood mee kunt hebben vanwege het hoge zoutgehalte. Ik zei dat het allemaal wel goed zou komen. Bij deze beloof ik plechtig dat ik voortaan alles aanneem wat Peter zegt! Na een hele worstelpartij in de golven toch onder water gekomen en de rest van de duik bedacht hoe ik aan het einde van de duik onder water zou kunnen blijven. Vanaf duik twee had ik dus 10 kilo mee en verliep het duiken een stuk meer ontspannen. Al met al was het een lekker duikje. In positieve zin sprong de diversiteit aan koraal en vissoorten eruit. Ik miste wel een spetterende kleurenpracht. De verschillende koralen waren bijna allemaal redelijk neutraal gekleurd. Het was allemaal lekker ontspannen duiken en onze enige valkuil is de diepte. We zijn gewend aan wat minder zicht, dus als je dan in zo n tropisch zeeaquarium springt ben je altijd geneigd iets dieper terecht te komen dan je vooraf had gepland. Natuurlijk hebben we allemaal braaf op onze metertjes gelet, dus er zijn geen verboden dieptes aangetikt. Weer boven gekomen konden we netjes aan boord klimmen en werd gelijk onze cilinder van onze rug getrokken. Ik zeg nadrukkelijk cilinder, omdat ze de rest lieten zitten. Zo zwalkte je over het dek met je trimvest en een los slingerende automaat op je rug. Dat was voor ons even wennen, maar voor de bemanning kennelijk lekker makkelijk. Toen iedereen weer aan boord was, werd koers gezet naar Panorama reef west. Daar aangekomen werd de boot weer vastgelegd aan de aanwezige boeilijn. Voordat we het water in gingen, werd eerst de lunch geserveerd. Die was uitstekend verzorgd. Veel verse groente, rijst, vlees en een lokaal saushapje om het geheel compleet te maken. Prima! Na de lunch even gestrekt op het zonnedek om verdere invulling te geven aan de oppervlakte interval. Omdat de kapitein kennelijk toch de verloren tijd van het vertraagde vertrek wat wilde goedmaken was de oppervlakte interval korter dan verwacht en voordat we het wisten kregen we weer

6 een uitgebreide briefing van de duikleider. Divetime maximum one hour, maximum depth 40 meters, keep the reef to the right and don t forget the buddy check. Dat riedeltje zouden we deze week nog vaak horen. Nadat we ons weer in onze duikspulletjes hadden gehesen snel weer overboord en lekker koraal en visjes kijken. Het was een herhaling van de eerste duik, maar dan op een andere locatie. We maakten allemaal netjes ons uur vol en voldaan klommen we na de duik weer aan boord. De terugweg verliep voorspoedig en voor we het wisten zaten we aan het plaatselijke bier, Sakara. Daar zouden er deze week nog veel van volgen. Het avondeten werd verzorgd in het hotel en was net zo goed verzorgd als de lunch op de boot. Ruime keus uit groente, fruit, iets met aardappels en rijst. Alleen de liefhebbers van frites werden niet goed verzorgd. Patatten stonden niet standaard op het menu. Na zo n slopende duikdag werd het niet laat. Na het eten werd er nog een afzakkertje genomen op het terras van het hotel gevolgd door een snel rondje door het dorp. Daarmee werd duidelijk dat we dat rondje deze week niet meer hoefden te herhalen. Het had, voor ons, niet veel te bieden. Wij bleven de rest van de week in en om het hotel. De volgende dag werd het ritueel van de voorgaande dag herhaald. Weer werd koers gezet naar het Panorama reef. Alleen nu werd vastgelegd aan de oostzijde van het rif. Weer erg leuk gedoken en mooie koraalformaties bewoond door honderden vissen in alle soorten en kleuren gezien. Voor de middagduik werd de boot iets verlegd naar de zuidzijde van het rif. Dat maakte onze kennismaking met het Panorama reef compleet en hadden we dit rif van alle kanten bedoken. De oppervlakte interval was vandaag een stuk langer dan de dag ervoor. We hebben lekker lang en lui op het zonnedek kunnen liggen. Duikdag drie werd gevuld met een ochtendduik in Ras Abu Soma Garden. Zoals Garden al doet vermoeden was dit een mooie koraaltuin met veel vis. Was vlak onder de kust, dus het zicht was hier iets minder. Minder is redelijk betrekkelijk hoor. Je kon nog altijd vijftig meter in de rondte kijken, alleen zweefden er meer kleine deeltjes in het water waardoor het fotograferen iets minder goede resultaten opleverde. Een binnen de NOB zeer bekende 2*instructeur zou in dit specifieke geval op hoge poten naar de kapitein toe stappen en roepen Zeg kapiteintje, wij gaan toch zeker wel serieus rif en wrakduiken he!?!?! Wij zijn hier tenslotte niet om te kantklossen langs één of ander mat strandje. Dus hup, doe waar we je voor betalen, start die motoren en trotseer de woeste baren. We zijn er nou toch! Na de lunch werd s middags gedoken op Tobia Arba. Vijf rifformaties die vlak bij elkaar vanaf de zeebodem tot vlak onder het wateroppervlak verrezen. Je kon er mooi omheen zwemmen. De maximale diepte aan de voet van de riffen lag op een meter of vijfentwintig en de afzonderlijke pijlers hadden een diameter van maximaal een meter of twintig. Hier waren veel koraalduivels, schorpioenvissen, murenes en ander zwemspul te vinden. Een paradijs voor de macrofotografen. De schorpioenvissen waren bijna niet te onderscheiden van het koraal waar ze in hinderlaag op lagen. Gelukkig hebben Jaap en Ed goed opgelet en zijn er toch een paar gespot. Na een behouden terugvaart namen we in ons hotel weer plaats in de Beach bar om onder het genot van een Sakara de foto s van die dag te bekijken.

7 De volgende ochtend stond één van de must do duiken op het programma. Een trip naar de Salem Express. Dit is een passagiersschip met een lengte van 100 meter dat in 1991 gezonken is nadat het op een rif gelopen was. Het schip was vanuit Mekka onderweg naar Safaga en zat volgeladen met pelgrims die terugkeerden van een bedevaartstocht. Officieel zaten er ongeveer 650 passagiers aan boord, maar getuigen verklaren dat dit aantal wel drie keer zo groot geweest moet zijn. Uiteindelijk zijn slechts 150 opvarenden gered. De achtergrond van de ondergang maakt dat je met het nodige respect en terughoudendheid op dit wrak duikt. Niet alle opvarenden zijn geborgen. Om die reden zijn grote delen van het wrak ontoegankelijk gemaakt. Het wrak ligt op stuurboordzijde op de vlakke bodem. Het diepste punt is ongeveer 35 meter. Wij lagen in het midden van het schip geankerd en tijdens de afdaling konden we het wrak van voor naar achter in zijn geheel overzien. Ik dook met Peter en zoals afgesproken zwommen we eerst richting de boeg om vervolgens langs de bodem naar de achtersteven te zwemmen. De schade aan de boeg was duidelijk zichtbaar. We zwommen richting de stuurhut. Die was goed toegankelijk. Verder naar achteren zwemmend zie je de reddingsboten op de bodem liggen. Het schip is zo snel gezonken dat er geen tijd is geweest om alle reddingsboten te water te laten. Op de imposante schoorstenen is nog de grote S te zien. Het logo van de Salem Express. Aan de achterzijde is een groot gapend gat te zien. Dit is de oude toegang tot het autodek. Deze is afgesloten geweest door een grote vrachtdeur. Deze deur ligt inmiddels afgebroken op de zeebodem. Via dit grote gat kan je eenvoudig het wrak inzwemmen om er een aantal meter verder via de zijkant weer uit te zwemmen. Daarbij valt gelijk de grote bakboordschroef op die een aantal meter lager tegen de romp aan geplakt zit. Het wrak is inmiddels al redelijk begroeid met verschillende soorten koraal en wordt bewoond door een grote hoeveelheid vis in alle soorten en maten. Via de bakboordzijde zwommen we op een meter of tien diepte weer terug richting het middenschip om de opstijging langs de ankerlijn te maken. Peter en ik zagen dat de meeste duikers aan de achterste ankerlijn hingen, dus wij stegen langs de boeglijn op. Daarbij merkten we al op dat deze redelijk strak gespannen stond en dat het klapperde. Kennelijk lag ons duikschip aardig in de wind. We hingen net op vijf meter om de veiligheidsstop te maken toen de voorste ankerlijn opeens knapte. We zagen de lijn langzaam naar beneden zakken om op de romp van het net bezochte wrak tot rust te komen. We zwommen dus langzaam naar de achterste lijn. Het kwam echter niet als een verrassing dat deze lijn de plotseling toegenomen druk ook niet aankon. Een tweede lijn brak en zakte naar de bodem. Ondertussen gaven onze computers aan dat we de opstijging mochten afronden. Zo gezegd zo gedaan. Boven gekomen zagen we onze duiktobbe weg dobberen op de golven terwijl de bemanning haastig heen en weer rende. Dit is dus het moment waarvoor je altijd je snorkeltje mee hebt! Netjes rond gekeken waar de andere duikschepen lagen en toen gaan watertrappelen richting ons bootje. Bijna bij de boot aangekomen werden de motoren opeens gestart en voer de boot weg, op zoek naar de achtergebleven duikers. Daarmee hadden de mannen mooi hun fooi verspeeld! Aangezien we nu in redelijk open water dobberden hebben we onze boei maar opgelaten om beter zichtbaar te zijn. Hebben we die ook mooi niet voor niets meegenomen. We zijn gestopt met watertrappelen en bleven lekker dobberen totdat we opgepikt werden. Met dit avontuur werd de duik op de Salem Express afgesloten en pas

8 nadat we lekker aan boord aan de lunch zaten konden we de indrukken die we tijdens de duik hebben opgedaan goed in laten zinken. Ook daarbij kwam de term kantklossen een aantal keren voorbij, maar dan alleen verwijzend naar het zeemanschap van de plaatselijke duikbootbestuurders. Aan alle hoge verwachtingen die we vooraf van het wrak hadden is, in ieder geval voor mij, volledig invulling gegeven. Na de lunch werd de middagduik een lekker ontspannen driftduikje op Sha ab Sheer West. Veel koraal en net zo veel gekleurde visbeestjes. Na al dat duikgeweld was de laatste duikdag alweer aangebroken. Die werd gevuld met een driftduik langs Ras Abu Soma. Hier hadden we de kans om wat groot wild te spotten dus wilden we wat dieper langs het rif driften. Er stond echter nagenoeg geen stroming. We zochten dus al snel wat minder diep water op omdat we onze luchtvoorraad nog nodig hadden om de zwemtocht naar de ankerplaats van de boot onderwater te kunnen afronden. Helaas dus geen haaien of soortgelijk wild gezien. Voor de middagduik stond Tobia Kebira op het programma. Dit was een mooi rif waar aan de voet van het rif op de zeebodem veel kleine koraalformaties groeiden. Deze kleine klompen koraal zaten vol leven. Vanwege de grillige vormen van het rif waren er ook meerdere stroomgaten te vinden. In die stroomgaten hingen de wat grotere rovers netjes te wachten tot er een onvoorzichtig prooivisje voorbij kwam. Ook tijdens deze duik weer koraalduivels, murenes, blauwgestipte pijlstaartroggen en grote hoeveelheden klein spul voorbij zien komen. In tegenstelling tot de rest van de week werd deze duikdag (nog) niet afgesloten met een biertje in de beach bar, maar met een nachtduik op Tobia Arba. In de schemering voeren we richting de ankerplaats en voor we goed en wel vast lagen was het donker. Na een snelle briefing (buddy check, maximum one hour, end dive at fifty bars) spulletjes aan en overboord. Even oriënteren en snel richting de eerste rifkolom. Daar moeten de meeste koraalduivels zitten en met een beetje geluk ligt de schildpad op zijn vaste overnachtingsplek. De koraalduivels waren inderdaad in grote getale aanwezig maar Stoffel hebben we helaas niet gezien. Wel enorme murenes die uit hun schuilplaats waren gekomen en vrij over het rif zwommen. Het was een gedenkwaardig duikje waarbij de tijd te snel voorbij ging. Tijdens de briefing werd gezegd dat we na de duik gewoon naar de lamp moesten zwemmen die onder de boot hing. Hoe we ook het donker in keken, we zagen in de verste verte niets wat op een lamp leek. Gelukkig hadden we vooraf ons kompas gezet en op goed geluk (en ons kompas) zwommen we het donker in. Opeens leek er licht aan de horizon te verschijnen. Het bleek dat er onder de duiktrap een minuscuul truttig lampje hing. Misschien leuk voor een lampion tijdens Sint Maarten, maar hier wat misplaatst. Dat mocht de pret echter niet drukken, we hadden de boot allemaal weer gevonden en met een flinke hoeveelheid fijne herinneringen konden we terugkijken op een week vol geslaagde duikjes in de Rode Zee. De avond werd traditioneel afgesloten op het terras van het hotel. De volgende dag stond er nog een leuk duikje op het Nemo huisrif op het programma. Lekker kantklossen en punniken in kleine holletjes op zoek naar macro onderwerpen. Ook hier nog koraalduivels, roggen, een hagedisvis die net een prooi aan het oppeuzelen was en een pyjamaslakje gespot. We eindigden de duik in het zeegras tussen het rif en het strand op zoek

9 naar de fameuze zeepaardjes die hier moeten wonen. Natuurlijk hebben we die niet gezien. Daarmee werd het duiken echt afgesloten en begon het wachten, kantklossen, ontspannen, wandelen, uitrusten en ontgassen. De laatste dag bestond uit rusten, lezen, muziekje luisteren, op het strand hangen, rusten, beetje snorkelen en kantklossen, nog wat rusten, inpakken en de terugvlucht. Kort samengevat hebben we een meer dan geslaagde week mogen beleven. Het was gezellig, we hebben leuk gedoken, het eten in het hotel was goed (er was op één van de dagen zelfs patat voor de liefhebber!!) en ook het eten op de boot was prima. De bediening was hulpvaardig maar had soms wel wat aansporing nodig. Niet gek opkijken als het een half uurtje duurt voordat de bestelde koffie voor je neus gezet werd. Het hotel was lekker kleinschalig en de uitbaters/ eigenaren wonen er zelf ook. Als er iets was kon je ze op de schouder kloppen en werd er direct actie genomen. Er zaten alleen Hollanders en Belgen in het hotel. En dat was ook zo op de boot. We hebben niet met meer dan een man/vrouw of veertien op de boot gezeten en daarmee hadden we meer dan voldoende ruimte om lekker vrij te bewegen. Datzelfde gold voor het duikdek. Daar was het vanzelfsprekend iets krapper als we er allemaal tegelijk stonden, maar absoluut niet onoverkomelijk. De heen en terugvlucht met Corendon zijn prima bevallen. De paspoortcontrole in Egypte is voor verbetering vatbaar maar daar kan de reisorganisatie en/of de uitbaters van Nemo natuurlijk niets aan doen. Er zijn honderden foto s gemaakt. Een kleine selectie is te zien via de DCK facebook pagina. Ik heb genoten mannen! Jullie hebben er een onvergetelijke week van gemaakt! Dank daarvoor. Danny van der Wel

10 clubvakantie (12) (19) september 2015 Estartit, Costa Brava, Spanje. Bekend van de Medes eilanden met hele mooie (grot) duiken, voor de beginnende en ervaren duiker met helder water met een aangename temperatuur. Wat gaan we doen? Duiken en genieten van zon, zee en rust. Tripjes naar Barcelona of Gerona. Want ook voor de niet duikers zijn er mogelijkheden Hoe komen we daar? De reis kan per auto ca 1200 km + 70 aan tol, of per vliegtuig vanaf Einhoven met Ryanair naar Gerona of vanaf Schiphol met Veuling naar Barcelona. Kosten? ca 140 retour Transavia: Schiphol <>Gerona 149,- Retour Waar verblijven we? Verschillende mogelijkheden. Bij de duikschool zijn hotelkamers inclusief ontbijt en diner. Er zijn diverse appartementen te huur in de omgeving. Er is een camping waar bungalows gehuurd kunnen worden, B&B met prima kamers. En alles is op loopafstand Appartement voor 2 personen 250 per week Wat gaat het kosten Dat is afhankelijk hoe we het gaan doen maar als voorbeeld: Van zaterdag tot zaterdag= 7 nachten. Appartement inclusief 10 bootduiken en HP 500, en voor niet duikers 290,. Zonder uitrusting. Wie wil vliegen, wie met de auto. Wat doen we met duikuitrusting. GEEF JE SNEL OP!! MEER INFORMATIE Jaap t Hart jthart15@ziggo.nl

11 Harry Kooij in Egypte

12

13

14 De foto's zijn gemaakt in januari 2013t tijdens mijn eerste duiklessen die ik samen met mijn schoonzoon Nick de Weers heb gemaakt in Egypte. We verbleven in het "Reef Oasis Bay Resort, waar ze vanuit de eigen duikschool Padi cursussen en introductie duiken organiseerde. De duiklocatie is Far Garden bij het "Reef Oasis Bay Resort. Tijdens de duik is een fotograaf van de duikschool mee gegaan om deze reportage te maken.

15 zwembadtrainingen ZWEMMEN OP VRIJDAG OM 20:00 UUR!!!

16 foto s Ed Tromp

17

18 INTRODUCTIE DUIKEN Voor vrienden, familie, kennissen enz In het zwembad van Motel Akersloot Kosten (maar!) 5 euro OOK OP AANVRAAG! opgeven bij RC vd Kroft r.kroft1@chello.nl /

19 foto s Niek Boekholt

20 Het Twiske is volgestort met allerlei afval en dat mag zolang je het maar objecten noemt. Het lijkt er op dat de één of andere hobbytuinier zijn uit de mode geraakte stenen kwijt moest. Zo creëer je natuurlijk een prima biotoop voor de Astacus astacus. Maar om dat nu precies te doen bij het paaltje wat we altijd gebruiken om op te leunen als we onze vinnetjes aan doen..

21 snelle opstijging Danny v/d Wel De lente is begonnen. We kijken weer hoopvol naar buiten en de zin om buitenactiviteiten op te pakken neemt weer toe. Daarbij krijgen we ook weer kriebels om eens een duikje te maken. Daarbij verliezen we wel eens uit het oog dat het soms al een tijdje terug is dat we ons laatste duikje hebben gemaakt en dat er in de tussenliggende tijd van alles gebeurd kan zijn dat van invloed is op je duikvaardigheid. Onderstaand verhaal is echt gebeurd, allen de namen van de betrokkenen zijn aangepast. Het is niet bedoeld om mensen bang te maken, maar vooral om iedereen bewust te maken van de gevaren van routine (of de veronderstelling daarvan!). Snelle opstijging Door Eric Douglas Andrew trapt met al zijn kracht, maar hij kwam niet echt vooruit. Hij probeerde het anker los te krijgen, zodat de duikboot naar de volgende stek kon varen. Het anker voelde loodzwaar en hij kwam niet omhoog. Hij begon sneller te ademen en het leek wel alsof hij geen lucht meer uit zijn ademautomaat kreeg. Hij had zijn trimvest gevuld met lucht om zo nog meer lift te creëren. Doordat het trimvest vol was drukte het op zijn borst en leek het ademen nog moeilijker te gaan. Hij wilde zijn trimvest wat naar beneden trekken om de druk van zijn borst te nemen en liet daarom één hand los van het anker. Door het grote gewicht viel het anker direct naar de bodem en met dezelfde snelheid schoot hij naar het oppervlak. De duiker Andrew was een ervaren duiker die jaren als divemaster op een lokale duikboot had gewerkt. Had altijd een beetje overgewicht, maar dat was nooit een belemmering geweest om actief aan alles mee te doen. Het afgelopen jaar had hij een aantal persoonlijke en fysieke problemen gekregen en dat ging hij toch merken met duiken. Zijn lichaamsgewicht nam sterk toe terwijl zijn conditie achteruit ging. Zijn arts had hem onlangs medicijnen voor hoge bloeddruk en cholesterol voorgeschreven en adviseerde hem om af te vallen. Andrew stond niet te trappelen om een zwaar trainingsprogramma te doorlopen en hij had dus niet veel gedaan om in vorm te raken. Het enige dat hij wilde was weer lekker duiken. Hij was toevallig in de duikshop om zijn spullen te laten onderhouden toen hij van de manager hoorde dat ze het komende weekend hulp nodig hadden op de boot. Andrew greep de kans om weer te gaan duiken met beide handen aan en keek er naar uit om weer met het team aan de slag te gaan. Hij dacht dat hij door het duiken snel weer in vorm zou zijn. De duik Het was een gewone dag op de duikboot. Ze voeren uit met duikers om twee wrakduiken te maken. De divemasters hadden de taak om op de duiklocaties het anker te verzorgen. Op de eerste duiklocatie had de andere divemaster het anker op het wrak vastgelegd. Hij had de

22 zware ketting om een stalen pijp van het wrak heen gedraaid zodat de duikboot goed zou blijven liggen. Nadat alle duikers terug aan boord waren, sprong Andrew in het water voor een snelle duik om het anker los te maken en weer omhoog te zwemmen. Zodra de kapitein zag dat het anker los was, zou hij het ophalen, maar dat duurde altijd een minuutje. Andrew moest dus zorgen dat het anker niet opnieuw in het wrak verstrikt raakte. Het ongeval Tijdens zijn afwezigheid was er het nodige veranderd op de duikboot. Vooral het ankeren was aangepast. Het anker was zwaarder en daardoor lastiger te verplaatsen. Aan het anker zat een zware ketting. Aangezien de andere divemaster het anker had vastgelegd, was het ophalen van het anker de eerste keer dat Andrew het anker in zijn handen had. Op basis van zijn ervaring had hij er vertrouwen in dat hij het anker kon verplaatsen. Voorafgaand aan de duik had Andrew moeite om in zijn duikpak te komen en hij grapte nog dat het gekrompen moest zijn tijdens zijn afwezigheid. Hij had een rood hoofd en ademde al zwaar toen hij het water in ging. Zijn wetsuit en trimvest zaten beiden merkbaar strak rond zijn borst en buik. Andrew was afgedaald langs de ankerlijn en vond het anker al snel. Na een paar minuten proberen lukte het hem om het anker los te krijgen. Hij kwam echter langzaam vooruit omdat hij niet de conditie had om het zware gewicht te dragen. Hij had extra lucht in zijn trimvest geblazen om extra drijfvermogen te krijgen. Hierdoor kon hij zich iets verplaatsen, maar daardoor nam de druk op zijn borst toe en ging het ademen zwaarder. Zijn ademautomaat maakte overuren, maar door het oppervlakkige ademen kreeg hij onvoldoende frisse lucht in zijn longen. Hij werd licht in zijn hoofd en duizelig. Hij was slechts vijf meter van de bodem toen hij één hand van het anker losliet om zijn trimvest recht te trekken. Het zware anker gleed door zijn andere hand en de ketting schoot door zijn vingers. Door de snelle verandering van gewicht versus drijfvermogen schoot hij onmiddellijk naar het oppervlak. Hij kwam ongeveer 25 meter bij de duikboot vandaan boven water. Hij begon onmiddellijk met zijn armen zwaaien en de bemanning had nog een zwak "Help!" gehoord voordat Andrew bewusteloos raakte. Reanimatie mocht niet meer baten. Analyse Iedere duiker kent de regel om voortdurend te blijven ademen en nooit, maar dan ook nooit de adem in te houden. Ook leren we allemaal dat de gevolgen ernstig kunnen zijn als we die regel niet volgen. We kunnen niet weten of Andrew op weg naar de oppervlakte zijn adem heeft ingehouden, maar we weten wel dat de opstijging zo snel was dat het wel of niet ademen er eigenlijk niet meer toe deed. Volgens zijn duikcomputer was hij in slechts een paar seconden van een diepte van iets meer dan 20 meter diepte aan de oppervlakte. Het volume van de lucht in zijn longen is hierbij bijna verdrievoudigd. Dat had hij met ademhalen nooit kunnen compenseren. Bij de autopsie bleek later dat hij aanzienlijke hoeveelheden lucht onder zijn huid en in zijn aderen had. De uitzettende lucht zorgde voor een scheur in zijn longen en luchtbellen in zijn bloedbaan. De luchtbellen kwamen bijna direct in zijn hersenen. De doodsoorzaak was in dit geval een luchtembolie, maar de triggers die dit ongeval hebben veroorzaakt sluimerde al lang daarvoor. Andrew was uit vorm en niet fysiek fit genoeg om de duiken te maken die hij probeerde te maken. Hij had de tijd moeten nemen om weer conditie op te bouwen en niet alleen op zijn ervaring uit het verleden moeten vertrouwen. Hij had ook al een jaar niet gedoken en zijn duikuitrusting al die tijd niet gebruikt. Een oefenduikje in een zwembad of in een lokaal plasje zou al enorm geholpen hebben om weer wat basisvaardigheden te oefenen en dan had hij zich een stuk prettiger gevoeld in het water. Bovendien zou hij dan ontdekt hebben dat zijn duikpak ook niet meer zo goed paste als voorheen en dan was hij daar niet pas op de boot achter gekomen. Het zou waarschijnlijk niet veel hebben uitgemaakt, maar zijn postuur maakte het ook niet makkelijker om hem aan boord te krijgen. Dit heeft de EHBO behandeling zeker niet bespoedigd. Omdat hij worstelde met het anker gebruikte hij zijn trimvest als drijflichaam om met het anker omhoog te komen. Toen hij het anker liet vallen had hij geen mogelijkheid meer om snel genoeg te ontluchten. Het is zeer onveilig om je trimvest te gebruiken als drijflichaam voor een zwaar voorwerp. Gebruik in die gevallen een liftbag. Ook had natuurlijk van tevoren moeten worden

23 afgesproken hoe het anker omhoog gebracht zou worden en op welke manier schipper en duiker met elkaar zouden communiceren. Dan had hij geweten dat het anker omhoog getrokken zou worden met een lier in plaats van dat hij het naar boven zou zwemmen. Levenslessen Maak een aantal opfris duiken als je een tijd niet hebt gedoken. Zorg dat je conditie goed genoeg is om de duiken te maken die je wil maken. Gebruik gecontroleerd en goed passend duikmateriaal en pak. Gebruik een liftbag om zware voorwerpen van de bodem omhoog te halen, maar nooit je trimvest. Bron:

24 AKTIE!! Boodschappen doen bij de Vomar kan de club geld opleveren. Geld dat we weer kunnen gebruiken voor duikevenementen, een BBQ of andere leuke dingen. Je hoeft er ook nog eens bijna niets voor te doen. Mail Monique het nummer van je klantenkaart door en het geld stroomt binnen. Hier naast staat een uitleg en je kunt nog meer informatie vinden op de website van de Vomar. Dus, vraag een kaart aan of stuur het nummer van een al bestaande kaart. Het werkt natuurlijk alleen als je boodschappen doet bij deze winkel. Maar dat spreekt voor zich. Hoe spek ik de kas van een sportclub? Diegenen die uw sportclub een warm hart toedragen en bij Vomar Voordeelmarkt boodschappen doen kunnen ervoor zorgen dat de clubkas gratis gespekt wordt. De Klant-Is-Koningkaart geeft u aan de cassière (u kunt dan zelf kiezen of u voor uzelf kooppunten wilt). Op de Klant-Is-Koningkaart wordt bij de kassa bijgehouden hoeveel geld er aan boodschappen is besteed. Over het totaal bestede bedrag keert Vomar Voordeelmarkt eenmaal per drie maanden 0,5% aan uw club uit. Hoe meer leden van uw club bij Vomar Voordeelmarkt boodschappen doen, hoe meer uw clubkas gespekt wordt - zonder dat de leden of u als club daar iets voor hoeft te doen of te betalen. We hoeven u niet te vertellen hoe dat kan oplopen tot een heel aardig bedrag. Heeft u de kaart nog niet? Vraag de Klant-Is-Koningkaart gratis aan bij de servicebalie!

25 Heb je interesse? Meld het bij René vd Kroft. Bij voldoende belangstelling start er een cursus. SPECIALISATIES cursus kosten onderwater oriëntatie 30,-- decompressieduiken 40,-- droogpakduiken 30,-- nitrox basis 70,-- nitrox gevorderd 90,-- onderwaterfotografie 40,-- redden 40,-- Niet leden betalen 10,-- toeslag. Alle opleidingen zijn inclusief boek en brevetkaart. NIEUW: Rebreather & Tec Lite Deze specialty kan door Martin Immerzeel gegeven worden. Zijn er nog vragen c.q. onduidelijkheden, laat het snel even weten. René v/d Kroft

26 foto s Harry Huider uit de oude doos

27 DUIKSERVICE HILLEGOM Remko Berhout onbeperkt vullen voor Euro 30,-- M.i.v. 1 januari 2009 is het onbeperkt vullen (voor maar 30,00 per jaar) ingevoerd. Er zijn al 13 personen die mee doen. Werkwijze: De 30,00 moet worden overgemaakt op de rekeningnummer o.v.v. Onbeperkt vullen. Binnen 2 weken krijgen jullie de labels toegestuurd. Deze zijn uniek genummerd en op naam. De vuller hoeft alleen nog maar de labels te zien. De labels moeten worden bevestigd aan de fles. In het vulhok komt ook een lijst te hangen (steeds een geupdate versie) van de labelnummers die in omloop zijn met de daar bijbehorende namen. Hoofdstraat 158a beneden, 2181 EH HILLEGOM TEL iremkob@ziggo.nl, internet: Voor onderhoud en reparatie van duikapparatuur, het vullen van perslucht en nitrox, keuren en visuele inspectie van cilinders en afsluiters, zuurstofschoon maken en de jaarlijkse controle van uw ademautomaten. NIEUW!! Verkoop van ademautomaten, cilinders en duikbrillen op sterkte (en nog veel meer). Nog even te spelregels: 30,00 voor 2 labels/penningen voor 2 flessen met een maximum inhoud van 15 liter per set. De periode loopt van 1 januari tot en met 31 december. Voor degene die nog een vulkaart hebben zal de penningmeester het tegoed berekenen en indien er geen achterstand is in de contributie direct terug storten op uw rekening. Mocht u nog vragen hebben kunt u contact opnemen met de penningmeester. Na betaling zal Rene de aluminium penningen verstrekken Losse vullingen: 10 ltr 2,50 12 ltr 3,00 Vriendelijke groeten, Monique Sanders Penningmeester monique@wittecom.nl

28 verjaardagen leden DCK Rob Adams Harry Kooij Danny vd Wel Ryan Schilthuizen Jan Greefkes Saskia Maas Robin t Hart Hans Davidson Frank Spiering Remco Berkhout Ed Tromp Zaresska Schouten Annemarie Acquoy 30 maart 8 april 23 april 7 mei 9 mei 30 mei 8 juni 13 juni 23 juni 30 juni 1 juli 19 juli 20 juli website: dsb@hetnet.nl GESLAAGDEN Er zijn geen geslaagden op dit moment. GEFELICITEERD!

29 secretariaat opzeggingen lidmaatschap: aanmeldingen lidmaatschap: Er zijn geen nieuwe leden. clubkleding: Voor meer informatie, neem contact op met Jaap t Hart oefeningen: Wil je (nog) oefeningen doen voor je brevet? Benader tijdig een instructeur. website: Het webadres is en de beheerders van de site zijn René v/d Kroft en Harry Huider. duikkeuring: Dokter de Pouw Hoflanderweg 83 Beverwijk tel: (bellen tussen 08:00 uur en 10:30 uur) zwembadtraining: Geef ook eens een zwembadtraining! Een introductie duik is altijd mogelijk, neem contact op met René v/d Kroft. redactie duiktijd: De volgende DuikTijd verschijnt zodra er weer voldoende materiaal is. Stuur je stukjes snel in. De contactpersoon voor het clubblad is Harry Huider (pr@dckennemerland.nl). Wie weet er nog een tekenaar? opleiding: Bij voldoende aanmeldingen start er weer een opleiding! misschien iets voor een familielid of vrienden. Maak reclame voor de club! Het ligt in de planning om weer specialty s te gaan draaien. Let op het clubblad, de website en je mail. Of neem contact op met René v/d Kroft. Je kunt de specialty ook doen als opfriscursus. uitleen apparatuur: Materiaal van de club kan geleend worden tegen een kleine vergoeding. complete set per dag 15,-- cilinder 5,-- vest 6,-- automatenset 7,50 verbanddoos 10,-- zuurstofkoffer 20,-- (+ 50,-- borg) complete set 2* opleiding 100,-- (+ 100,-- borg)

30 bestuurstaken voorzitter secretaris penningmeester materiaalmeester hoofdtrainer algemeen Jaap t Hart René v/d Kroft Monique Sanders Danny v/d Wel vacature Harry Huider coördinatie bestuurszaken notuleren vergaderingen innen/bijhouden contributie onderhoud uitrustingen coördinatie opleidingen Digitale DuikTijd evenementen agenda vaststellen agenda innen/bijhouden brevetkosten aanschaf uitrustingen plannen theorie opleiding website evenementen budget in/uit schrijveningen NOB betalingen evenementen onderhoud uitrustingen plannen praktijkopleiding organiseren evenementen in/uitschrijvingen DCK controle budgetoverschreidingen onderhoud compressor coördinatie zwembad trainingen clubkleding inschalen andere opleidingen betaling onkosten declaraties verwerken post administratie advertenties sleutelbeheer clubhuis betalingen: Rabobank t.n.v. Duikcentrum Kennemerland te IJmuiden jthart15@ziggo.nl r.kroft1@chello.nl monique@wittecom.nl dannyvdw@yahoo.com pr@dckennemerland.nl clubhuis Wijkeroogstraat t.o. 168, Velsen Noord. tel evenementencommissie clubkleding coördinatie zondagduiken coördinatie flessen vullen website Digitale DuikTijd Jaap t Hart en René v/d Kroft Jaap t Hart René v/d kroft / Harry Huider René v/d Kroft Harry Huider