Deelvragen Om tot een zo goed mogelijk antwoord te komen, heb ik een aantal deelvragen opgesteld:

Transcriptie

1 Praktische-opdracht door een scholier 3747 woorden 10 februari ,1 41 keer beoordeeld Vak ANW Wat is homeopathie precies? Inhoudsopgave Inleiding Hoofdstuk 1: Hoe verschilt homeopathie van andere (natuurlijke) geneeswijzen? Hoofdstuk 2: Hoe is homeopathie ontstaan? Hoofdstuk 3: Hoe werken homeopathische middelen? Hoofdstuk 4: Welke argumenten en onderzoeksresultaten zijn er vóór de werking van homeopathie? Hoofdstuk 5: Welke argumenten zijn er tegen de werking van homeopathie? Conclusie en Discussie Bronnenlijst Logboek Inleiding Steeds vaker zoeken mensen alternatieve geneeswijzen op, in plaats van de reguliere geneeskunde. We zouden zelfs van een trend kunnen spreken. Van alle mensen die vorig jaar een arts opzochten, koos 10% voor een homeopathisch arts. In het kader van deze Praktische Opdracht, heb ik mij verdiept in de alternatieve geneeswijze homeopathie. Ik heb de volgende vragen opgesteld die aan de orde zullen komen in deze scriptie. Hoofdvraag: Wat is homeopathie precies? Deelvragen Om tot een zo goed mogelijk antwoord te komen, heb ik een aantal deelvragen opgesteld: - Hoe verschilt homeopathie van andere (natuurlijke) geneeswijzen? - Hoe is homeopathie ontstaan? - Hoe werken homeopathische middelen? - Welke argumenten en onderzoeksresultaten zijn er vóór de werking van homeopathie? - Welke argumenten zijn er tegen de werking van homeopathie? Pagina 1 van 11

2 Door aan elke deelvraag een hoofdstuk te wijden, kom ik in het deel Conclusie en Discussie tot een antwoord op de hoofdvraag. Tevens zal ik daar mijn eigen visie op homeopathie geven. Tot slot wens ik u veel leesplezier. Hoofdstuk 1 Hoe verschilt homeopathie van andere (natuurlijke) geneeswijzen? 1.1 Wat is natuurlijke geneeskunde? Homeopathie is een natuurlijke geneeswijze. Om te onderzoeken hoe homeopathie verschilt van de reguliere geneeskunde, is het nodig eerst te onderzoeken wat een natuurlijke geneeskunde is. Natuurlijk geneeskunde wordt ook wel alternatieve geneeskunde genoemd. Alternatief betekent anders. Als we over alternatieve of natuurlijke geneeskunde praten, hebben we het dus over een andere geneeskunde. Anders dan wat? Anders dat de reguliere of universitaire geneeskunde, die al vrij lang door dokters en specialisten wordt uitgeoefend. De universitaire geneeskunde was vroeger (van ongeveer 1865 tot 1993) de enige wettelijk erkende manier om mensen te behandelen. In 1865 probeerde men namelijk een eind te maken aan alle andere vormen van geneeskunde, voornamelijk om mensen te beschermen tegen kwakzalverij. Een aantal vormen van natuurlijke geneeskunde is echter nooit helemaal verdwenen. Sinds het eind van de jaren zestig is er weer belangstelling voor alternatieve geneeswijzen. Er zijn zeer veel verschillende vormen. Samengevat zijn er drie voorwaarden waar een therapie aan moet voldoen, om tot de natuurlijke gezondheidszorg te mogen worden gerekend: Het zelfgenezend vermogen van de patiënt staat centraal. Alle natuurlijke geneeswijzen geloven dat de patiënt een zelfregulerend herstelvermogen heeft, zoals het afweersysteem (fysiek) of een bepaalde lichaamskracht die het lichaam stuurt(mentaal). Er wordt zoveel mogelijk gebruik gemaakt van niet-schadelijke middelen en methoden. Denk hierbij aan voeding, kruiden, supplementen, massage, acupunctuur. De patiënt wordt betrokken bij zijn genezingsproces, door bijvoorbeeld voorlichting over voeding of lichaamsbeweging. Hierdoor wordt de kans verkleint dat de patiënt in de toekomst weer klachten krijgt. 1.2 Wat is homeopathie? Nu gaan we wat beter onderzoeken wat homeopathie is. In deze paragraaf werken we ook aan een antwoord op de hoofdvraag, alhoewel het voor een compleet antwoord nodig is om ook de andere deelvragen correct te beantwoorden. Homeopathie is een zogenaamde empirische geneesmethode, dat wil zeggen, een methode die door veel onderzoek en ervaring tot stand is gekomen (u leest meer over de ontwikkeling en geschiedenis van Pagina 2 van 11

3 homeopathie in hoofdstuk 3). Na een uitgebreid gesprek met de homeopaat, kiest deze een homepathisch middel uit. De gesprekken duren in het algemeen vrij lang, omdat zowel fysieke als mentale klachten door de patiënt besproken worden. Er zijn een aantal kenmerkende principes van homeopathie. Ik beperk bij tot de principes van klassieke homeopathie, omdat dit verreweg de meest karakteriserende en de meest voorkomende vorm van homeopathie is. Samengevat: - Er wordt gebruik gemaakt van de tweeledige werking van allerlei stoffen. Een (giftige) stof, die bij gezonde mensen bepaalde ziektesymptomen opwekt, kan dezelfde symptomen bij zieke mensen juist verwijderen of verminderen. Dit principe wordt het gelijksoortigheidprincipe genoemd, en is de basis van de klassieke homeopathie. - Het uitgangspunt dat ieder mens een uniek wezen is en daarom een uniek of individueel geneesmiddel nodig heeft - Het bereiden van geneesmiddelen door afwisselend verdunnen en schudden van de uitgangsstof - De mens wordt bekeken als één geheel, lichaam en de geest staan met elkaar in contact en hebben invloed op elkaar. Deze visie wordt een holistische mensvisie genoemd. Enkele andere natuurlijke geneesmethoden maken ook gebruik van deze visie. Ik zal kort nog even ingaan op andere vormen van homeopathie. Deze zijn minder bekend en minder gebruikelijk dan klassieke homeopathie. Klinische homeopathie. De naam zegt het al. Bij deze vorm van homeopathie krijgt de patiënt geneesmiddelen voor één bepaalde klacht, zoals hoofdpijn, en weer een ander geneesmiddel voor bijvoorbeeld duizeligheid, net als in de klinische, universitaire geneeskunde. Er worden dus geen medicijnen uitgeschreven voor een bepaalde ziektebeeld met diverse klachten, zoals wel gebeurd bij klassieke homeopathie. Van een holistische mensvisie is dus geen sprake. De werking van de medicijnen is hierdoor vaak van kortere duur. Complexhomeopathie. Hierbij worden verschillende homeopathische geneesmiddelen gegeven, die allemaal ongeveer dezelfde genezende werking hebben. Voor hoest wordt bijvoorbeeld een aantal hoestverlichtende medicijnen samengevoegd tot één medicijn. Hierdoor is de kans groter dat de hoest verdwijnt, maar de kans op bijverschijnselen wordt ook vergroot. Daarnaast verschilt complexhomeopathie van klassieke homeopathie, omdat de patiënt niet als uniek wezen wordt gezien en er geen individueel geneesmiddel wordt uitgezocht. Hoofdstuk 2 Hoe is homeopathie ontstaan? Het is interessant om te kort bekijken hoe homeopathie is ontstaan. Dit levert wellicht een beter beeld van deze geneeswijze op. Het woord homeopathie is afgeleid van de Griekse woorden homoios (gelijkend) en pathos (lijden). Pagina 3 van 11

4 Homeopathie betekent dus eigenlijk gelijkend lijden. Hiermee wordt uiteraard op het gelijksoortigheidprincipe gedoeld. Een zeer belangrijke man in de homeopathie is de Duitse arts en chemicus Samuel Hahnemann ( ) geweest. Hij kreeg de opdracht om de Duitse farmacopee te herzien. Dat is een handboek voor apothekers, waarin precies staat hoe medicijnen moeten worden bereid. Hahnemann vond de manier waarop medicijnen werden voorgeschreven onwetenschappelijk. Daarnaast merkte hij dat de geneesmiddelen die hij zijn patiënten gaf, vaak niet goed werkten en hen meer kwaad dan goed deden. Hahnemann besloot zich te verdiepen in buitenlandse medische werken. In één van deze werken stond dat kinabast (een middel tegen malaria) zo goed helpt, omdat het een bittere stof bevat. Uiteraard vond Hahnemann deze verklaring niet juist en ging op zoek naar een betere. Ik citeer een stuk van het verslag van de test die hij uitvoerde om de werking van kinabast op zichzelf te testen: Ik nam bij wijze van experiment tweemaal per dag ongeveer 15 gram kinabast. Eerst werken mijn voeten, vingertoppen enz. Koud: ik werd slap en suf, vervolgens begon mijn hart snep te kloppen; mijn pols werd snel en zwak. Onverdraaglijke angst, beven, een gevoel van uitputting in al mijn ledematen; daarna kloppingen in mijn hoofd, rode wangen en dorst. Kortweg alle symptomen die normaal kenmerkend zijn voor wisselkoorts deden zich voor. Korte tijd had ik last van kenmerkende malaria-symptomen als verwardheid, een soort stijfheid in alle ledematen en een verdoofd, onaangenaam gevoel dat in het beenvlies schijnt te zetelen, in elk bot van het lichaam. Deze hevige aanval duurde telkens twee of drie uur en keerde terug als ik de dosis herhaalde, anders niet. Ik hield er mee op en was weer gezond. Hahnemann beschreef hier één van zijn belangrijkste ontdekkingen: nadat een gezond persoon een geneesmiddel tegen malaria inneemt, krijgt hij gedurende enkele uren malariasymptomen. Hahnemann besloot te onderzoeken of dit ook voor andere geneesmiddelen gold. Hij begon in eerste instantie allerlei stoffen op zichzelf uit te testen, daarna schakelde een groot aantal proefpersonen in. Van elk proefpersoon werden alle opkomende symptomen nauwkeurig genoteerd. Na een paar jaar had Hahnemann zo veel informatie over tientallen geneesmiddelen. Hij bedacht het volgende: Als een bepaalde stof een aantal ziektesymptomen kan verwekken bij een gezond persoon, zal diezelfde stof bij een ziek persoon met dezelfde ziektesymptomen, deze klachten wegnemen. En het werkte. Zo is het belangrijkste principe van de homeopathie ontdekt en vastgelegd. Nog steeds vinden er over de hele wereld dergelijke geneesmiddelproeven op gezonde proefpersonen plaats. Inmiddels is van enkele duizenden stoffen een min of meer nauwkeurige werking bekend. Hoofdstuk 3 Hoe werken homeopathische middelen? 3.1 Waarvan worden de middelen gemaakt? Pagina 4 van 11

5 Maar liefst 80% van de homeopathische middelen worden bereid uit plantaardig materiaal. Dit is een groot percentage vergeleken bij de reguliere geneeskunde, die bijna al haar middelen chemisch produceert. Daarnaast zijn er ook dierlijke producten (bijvoorbeeld het gif van een slang, of de inkt van een inktvis) en chemische producten. 3.2 Waarom worden de middelen verdund en geschud? Nadat Hahnemann het gelijksoortigheidprincipe had ontdekt, was het nog zaak om te bepalen bij welke concentraties de geneesmiddelen het best werkten. Nu werd er in de vorige eeuw nogal grof gedoseerd: met grammen tegelijk werden gevaarlijke stoffen (bijvoorbeeld opium, zwavel, kwikzilver) als medicijn toegediend. Het gevolg was een effect wat Hahnemann de beginverergering noemde: een verergering van de klachten gedurende een aantal uren of dagen. Om dit effect uit de weg te gaan, verdunde Hahnemann de stof. De beginverergering verdween inderdaad, samen met de genezende werking van het middel. Hahnemann was dus terug bij af. De stap die hij toen nam, is niet goed te verklaren als we het nu in de 21ste eeuw bekijken. Hij verdunde een stof 100 maal, en schudde het flesje toen stevig. Deze stap herhaalde hij een paar keer. Het bleek dat de beginverergering nu drastisch teruggebracht werd, maar de genezende werking bleef bestaan. Hahnemann noemde dit proces van afwisselend verdunnen en schudden potentiëren (letterlijk betekent dit: krachtig maken). Na elke stap van verdunnen en schudden wordt een hogere potentie verkregen: een krachtiger en langer doorwerkend geneesmiddel. Ik heb niet kunnen vinden waarom hij begon met het schudden van stoffen, want tot op de dag van vandaag gissen de geleerden over de vraag wat er precies gebeurt hij potentiëren. 3.3 Welke bereidingsmethoden bestaan er? Men onderscheidt drie bereidingsmethoden: D-potenties C-potenties LM-potenties of Q-potenties Bij D-potenties (D=decimaal) verdunt men een stof steeds 10 maal. Men gaat uit van een beginstof, de oerinctuur, aangeduid met het symbool Ø. Daarvan neemt men één deel en verdunt dit met negen delen alcohol of water. Zo ontstaat de eerste potentie D1 (een oplossing van 1:10). Deze oplossing wordt een aantal keer krachtig geschud. Nu neemt men één deel D1 en weer negen delen alcohol of water. Zo ontstaat D2, een oplossing van 1:100. Deze stof wordt weer krachtig geschud. Zo gaat men door tot D30 of D200 toe. De bereiding van C-potenties is ongeveer dezelfde, met het verschil dat men bij C-potenties (C= centimaal) de stof steeds 100 maal verdund. Bij één deel van de oerinctuur doet men dus 99 delen alcohol of water, zodat C1 ontstaat. Daarna wordt weer krachtig geschud. In de praktijk houdt men dit proces vol tot C30, C200 of zelfs C Pagina 5 van 11

6 De bereiding van LM-potenties (LM staat hoewel feitelijk onjuist- voor ) is enigszins anders dan die van de D- en C-potenties. Eerst wordt een C3-potentie gemaakt (1: ). In plaats van dat men nu verder gaat met steeds 100 keer verdunnen, verdunt men nu steeds met een factor in twee fasen. LM1 is dus een verdunning van 1: x = 1: en LM2 is een verdunning van 1: x x = 1: Het loopt dus al aardig gauw in de nullen. Een C30-potentie is bijvoorbeeld heel gebruikelijk. Één deel van de oerinctuur is daarbij opgelost in delen alcohol of water! Hoofdstuk 4 Welke argumenten en onderzoeksresultaten zijn er vóór de werking van homeopathie? Er is heel veel onderzoek gedaan naar homeopathie. Het is teveel werk alles hier te beschrijven, maar ik zal kort ingaan op een aantal onderzoeken, die de werking van homeopathie onderstrepen. Ik beperk mij hier tot de klassieke homeopathie, omdat dit verreweg de meest gebruikelijke vorm is. Er zijn verschillende vormen van onderzoek om de werking van klassieke homeopathie aan te tonen. Ik zal er drie noemen. 4.1 De geneesmiddelproeven op gezonde proefpersonen Dit is een hele praktische manier van onderzoek. Het is ook de eerste en belangrijkste vorm van onderzoek. Immers: zonder deze geneesmiddelenproeven zouden we niets weten over het specifieke werkingsgebied van homeopathische middelen. Geneesmiddelproeven van homeopathische middelen vinden al 200 jaar lang over de hele werkend plaats. Een geneesmiddelproef gaat kort samengevat- als volgt in zijn werk: gedurende één of meerdere dagen neemt een gezonde proefpersoon het te beproeven middel in. Vanaf de eerste inname wordt nauwkeurig de verandering in de gezondheidstoestand bijgehouden. De symptomen die veroorzaakt worden door het middel vormen het uiteindelijke geneesmiddelbeeld. Soms zijn er individuele proeven, maar meestal gaat het om proeven van meerdere tot tientallen proefpersonen. De resultaten van een proef worden vergeleken met die van andere proeven. Hoe meer proefpersonen een bepaald symptoom vermelden, hoe groter de warde van dit symptoom. Voor de nauwkeurige waarnemer blijkt een enkel middel zeer veel symptomen te kunnen veroorzaken. Een proef van de Duitse geleerde Hahnemann en zijn medeonderzoekers naar het effect van zwavel op het menselijk organisme er wordt immers gekeken naar zowel het effect op het lichaam als op de geestleverde in het totaal 1969 symptomen op. 4.2 De werking van hoge potenties Pagina 6 van 11

7 Wanneer men maar lang genoeg doorgaat met het verdunnen van een stof, dan verdwijnt uiteindelijk de laatste molecuul uit de oplossing en houdt men niets anders over dan water. Klassieke homeopaten werken met middelen die zover verdund zijn dat de kans dat er nog een molecuul van de oorspronkelijke stof aanwezig is, vrijwel is uitgesloten. Toch blijken juist deze middelen veel sterker het menselijk organisme te kunnen beïnvloeden dan stoffen die minder verdund zijn. Als verklaring hiervoor wordt gegeven dat door het schudproces dat tussen iedere verdunningsstap plaatsvindt, de watermoleculen zich op een bepaalde manier gaan rangschikken en dat deze rangschikking (configuratie) telkens in versterkte worm wordt doorgegeven. Op deze manier wordt niet de stof zelf doorgegeven, maar een energetisch patroon ervan. De klassieke homeopathie stelt, dat deze energieprikkel de levenskracht van een patiënt stimuleert en een aanzet geeft tot genezing. De universitaire geneeskunde werkt in het algemeen niet met begrippen als energie en levenskracht. Dat de vloeistof drager is van een vorm van energie is niet met het oog of met een microscoop aan te tonen. Met behulp van de moderne fysica is de homeopathische theorie echter wel te verklaren. Einstein vertelde in feite al dat de mens uit een vorm van energie bestaat. Met zijn veldtheorie stelde hij het volgende: We kunnen materie beschouwen als iets wat gevormd wordt door die delen van de ruimte, waarin het (energie)veld extreem intens is. Er is geen plaats in de nieuwe fysica voor zowel het (energie)veld als de materie. Het (energie)veld is de enige realiteit. De mens bestaat dus uit energie. Sommige delen zitten zo dicht op elkaar dat ze zichtbaar zijn (Het lichaam). Sommige delen zijn minder dicht en zijn niet zichtbaar, maar alleen voelbaar. Een gedachte is volgens de homeopathie ook een vorm van hele ijle- energie. Wat er nu bij de bereiding van een homeopathisch geneesmiddel gebeurd, is dat een proces in werking wordt gezet waarbij een heel dicht energieveld (materie) wordt omgezet in een lossere samenhang. Er ontstaat een minder compact energieveld dat in staat is het energieveld van de mens (zijn levenskracht) de beïnvloeden. Ik bespreek nu kort een onderzoek van dr. M.P. Thobias. Deze proef is een van de weinige dierproeven die er ten behoeve van homeopathie zijn gedaan. Het experiment is een poging om de werkzaamheid van Arsenicum album D30 aan te tonen bij de behandeling van kanker. DLA-tumorcellen (Dalton s Lymphoma Ascites) werden gebruikt om bij Zwitserse albino muizen kanker te veroorzaken. Zes muizen kregen het homeopathisch gepotentiëerde Arsenicum toegediend via hun drinkwater. Zes andere muizen vormden de controlegroep en kregen zuiver drinkwater toegevoegd. Aantal dagen Aantal muizen dat overleefde van controlegroep Aantal muizen dat overleefde van proefdieren 5 6/6 6/6 10 6/6 6/6 15 6/6 6/6 Pagina 7 van 11

8 20 5/6 6/6 25 5/6 6/6 30 1/6 5/6 35 1/6 3/6 40 0/6 1/6 45 0/6 1/6 50 0/6 0/6 Gemiddelde levenslengte: Het bleek dat de muizen die met Arsenicum werden behandeld in de eerste helft van het experiment geen enkel symptoom van Ascites ( waterzucht ) ontwikkelden, terwijl de controlegroep reeds een volledige Ascites had. De Ascites bij de proefdieren ontwikkelde zich in de tweede helft van het experiment slechts langzaam. Arsenicum album D30 heeft dus een remmende of vertragende werking op de tumorontwikkeling. Het is mogelijk dat een andere potentie van dit geneesmiddel een volledige remming of vertraging van de tumorvorming tot gevolg kan hebben. 4.3 Het gelijksoortigheidprincipe In 1997 werd er aan de universiteit van Utrecht een onderzoek naar het gelijksoortigheidprincipe afgesloten. Hoewel dit principe 2000 jaar geleden door Hippocrates al werd genoemd, is dit binnen onze universitaire geneeskunde nog steeds een onaanvaardbaar principe. Het onderzoek ging kort uitgelegd- als volgt: in een serie onderzoeken werden dierlijke cellen in het laboratorium blootgesteld aan warmte, zodat er schade aan de cellen optrad. Daarna voegde men opnieuw warmte toe het zij in iets minder mate, zodat deze warmte nèt geen schade aan de cellen kon aanrichten. Men constateerde nu een sneller herstel van de cellen, vergeleken met de situatie zonder deze extra toevoeging van warmte. Hetzelfde experiment voerde men uit, door dierlijke cellen te beschadigen met een arsenicumbinding. Behandelde men vervolgend de cellen met een hoge verdunning van deze arsenicumverbinding, dan trad een aanmerkelijk sneller herstel in van de cellen, dan wanneer men niets deed. Dezelfde proeven werden herhaald met cadmium, met hetzelfde resultaat. Dit onderzoek is een niet te negeren bewijs van de werking van het gelijksoortigheidprincipe. Hoofdstuk 5 Welke argumenten zijn er tegen de werking van homeopathie? Elke theorie kent aanhangers, maar ook mensen die het er niet mee eens zijn. Zo ook bij homeopathie. De Vereniging tegen de Kwakzalverij strijdt tegen alle vormen van alternatieve geneeswijzen, zowel uitgevoerd door artsen als mensen zonder opleiding. Hieronder een aantal van hun argumenten tégen homeopathie. 5.1 Bevoegdheden Pagina 8 van 11

9 In de Wet op de Uitoefening van de Geneeskunst, die gelde 1865 tot 1997, was geregeld dat geneeskunde alleen mocht worden toegepast door lieden die daartoe een speciale, universitaire opleiding hadden genoten. Maar de wet werd zo vaak overtreden dat ze niet langer bleek te handhaven. Daarom is sinds 1998 de Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG) ingevoerd. Nu staat het tegenwoordig dus aan iedereen vrij om beroepsmatig werkzaam te zijn in de individuele gezondheidszorg, ook zonder enige opleiding of bekwaamheid. Uitgezonderd is slechts het verrichten van een dertiental risicovolle handelingen zoals chirurgische ingrepen, verloskunde, puncties e.d., die voorbehouden blijven aan daartoe bij de wet bevoegd verklaarden. Groepen alternatieve genezers kunnen ook voor deze laatste regeling in aanmerking komen, want de wetgever stelt geen eisen aan de werkzaamheid van een behandelmethode. De kans dat dit zal gebeuren is echter uitermate klein, want als het er op aankomt zijn deze genezers helemaal niet verlangend om in de wet te worden opgenomen, omdat ze dan aan bepaalde minimumeisen moeten voldoen. Voorlopig genieten deze genezers in Nederland een bijna onbeperkte vrijheid. Want terwijl de wet BIG voor 'bevoegden' strenger is dan de oude regeling was, kunnen kwakzalvers alleen maar aangepakt worden als ze misbruik maken van een beschermde titel en/of hun patiënten aantoonbare gezondheidsschade berokkenen (of als hierop grote kans bestaat). 5.2 Potentiëren Het genezend vermogen van een stof berust bij homeopathie niet op een materieel (chemisch of fysisch) proces, maar op een immateriële, geestelijke kracht. Deze kracht moet door schudden worden vrijgemaakt, waarbij het middel tegelijkertijd wordt verdund. Hoe vaker geschud, dus hoe sterker verdund, hoe groter de geneeskracht. Verdunnen gebeurt meestal in stappen van 1 : 10, of 1 : 100. Bij elke stap wordt het middel een voorgeschreven aantal malen geschud. De kans dat in hogere potenties (D24 of C12 en hoger) nog moleculen van de oorspronkelijke stof gevonden worden is uitermate klein, maar dat is voor homeopaten geen reden om aan de geneeskracht te twijfelen, want aan genezen komt volgens hen immers geen materie te pas. Moderne homeopaten, vooral als ze enigszins natuurwetenschappelijk geschoold zijn zoals artsen, hebben nogal eens moeite met het concept van 'geestelijke geneeskracht'. Ze spreken liever van 'energetische processen'. Dat betekent ook niks maar het klinkt een stuk wetenschappelijker. Niet gepotentieerde stoffen hebben volgens homeopaten meestal geen genezende werking. Een aardig voorbeeld hiervan is keukenzout, dat waarschijnlijk niemand op het eerste gezicht van een medicinale werking zou verdenken. In gepotentieerde vorm is het echter volgens homeopaten een van de krachtigste geneesmiddelen. Vermeldenswaard is tenslotte dat de meeste geneesmiddelproeven, waaruit dus de geneesmiddelbeelden zijn afgeleid, verricht zijn met de potentie C30, een bereiding die geen oorspronkelijke stof meer bevat. Pagina 9 van 11

10 Op de website van de Vereniging tegen de Kwakzalverij staan ook argumenten tegen andere vormen van alternatieve geneeswijzen. Het internetadres staat in de Bronnenlijst. Conclusie en Discussie Conclusie In de Inleiding heb ik een aantal deelvragen gesteld. Ik zal deze herhalen samen met een kort, sluitend antwoord op de vragen. - Hoe verschilt homeopathie van andere (natuurlijke) geneeswijzen? Homeopathie maakt gebruik van een holistische visie (een visie die de mens niet alleen als lichaam, maar ook als geest stelt) en het gelijksoortigheidprincipe (een middel kan in een juiste dosis juist symptomen wegnemen die kenmerkend zijn na begiftiging met dit middel). Verder worden de geneesmiddelen verdund en geschud. - Hoe is homeopathie ontstaan? De grondlegger van homeopathie is Samuel Hahnemann, een Duitse arts, die de eerste homeopathische middelen heeft geproduceerd en het gelijksoortigheidprincipe heeft ontdekt. - Hoe werken homeopathische middelen? Door voortdurend schudden en verdunnen worden moleculen op een bepaalde manier gerangschikt, waardoor ze een bepaalde energie op het lichaam kunnen overbrengen. - Welke argumenten en onderzoeksresultaten zijn er vóór de werking van homeopathie? Er zijn talloze onderzoeken die de werking van homeopathie onderstrepen. - Welke argumenten zijn er tegen de werking van homeopathie? Bij zeer hoge potenties zijn er geen moleculen van de oorspronkelijke stof aanwezig. Daarnaast zijn er homeopaten, die zonder enige opleiding werken en dus geen verstand van zaken hebben. Door de antwoorden op deze vijf vragen samen te voegen, heb ik mijn hoofdvraag (Wat is homeopathie precies?) goed beantwoord. Discussie Het is moeilijk te geloven dat een stof bij zulke hoge potenties toch invloed op het lichaam kan hebben. Toch heb ik het zelf ondervonden. Nadat ik de ziekte van Pfeiffer kreeg een ziekte waar geen reguliere medicijnen tegen zijn ben ik naar een erkend homeopaat gegaan. Het effect op de medicijnen is duidelijk merkbaar en ik ben blij dat ik deze stap heb genomen. Ik zou echter alleen naar een homeopathisch arts gaan, wanneer de universitaire geneeskunde tekort schiet. De werking van die geneeskunde is namelijk bewezen en vastgesteld, en dat vind ik toch belangrijk. Bronnenlijst Boeken: Nederlandse Homeopathiegids Door J. Morssink, eerste druk 1995 NVKH Alphen aan den Rijn Pagina 10 van 11

11 Homeopathie en Kanker Door R. van der Zee, eerste druk 1991 Hilversum Websites: Evaluatie Ik heb weinig problemen ondervonden bij het maken van deze Praktische Opdracht. Veel informatie over homeopathie en haar werking was te vinden in boeken en op internet. Moeilijker was het echter om argumenten tegen haar werking te vinden. Mijn docent dhr. Petri tipte mij echter over de Vereniging tegen de Kwakzalverij, zodat ik weer verder kon. Over het algemeen heb ik met plezier en interesse aan deze Praktische Opdracht gewerkt. De onderzoeken die in Hoofdstuk 4 aan de orde kwamen, waren zeer langdradig en uitgebreid. Vandaar dat ik daar (ruim) een uur extra aan heb gewerkt. Verder was één uur voor de lay-out te weinig, omdat ik mijn best heb gedaan het zo overzichtelijk mogelijk te maken door middel van tussenkopjes, paragrafen en voetnoten. Pagina 11 van 11