CONGRES 2.0. Energie voor morgen! Zaterdag 18 april, Vlaams Parlement.

Transcriptie

1 CONGRES 2.0 Energie voor morgen! Zaterdag 18 april, Vlaams Parlement

2

3 INHOUD Onderwijs 4 Jongeren en geld 10 Jeugd en cultuur 16 Congres praktisch 21

4 onderwijs

5 WAAROM ONDERWIJS EEN PRIORITEIT HOORT TE ZIJN Onderwijs is voor ons, jonge ecologisten, een absolute prioriteit. Dat zou het moeten zijn voor alle politici en beleidsmakers. Een kwalitatief en toegankelijk onderwijs is voor elke burger belangrijk. Wie is er immers niet, hetzij rechtstreeks (als leerling, student of leerkracht) hetzij onrechtstreeks (als ouder of grootouder), bij onderwijs betrokken? Het aantal leerlingen (1,2 miljoen leerlingen), het aantal personeelsleden ( voltijdse krachten) en de grootte van het onderwijsbudget (9 miljard euro of 38 procent van de Vlaamse begroting) geven dit al aan. De interesse van Jong Groen! voor onderwijs wordt echter ingegeven door een meer fundamentele bekommernis: onderwijsbeleid maakt duidelijk hoe je als samenleving en politiek omspringt met kinderen en jongeren, de burgers van de toekomst. De jaren op de schoolbanken maken voor hen een wereld van verschil; ze zijn bepalend voor hun latere mogelijkheden en kansen. Net daar loopt het mis op dit moment. Onderwijs is immers niet voor iedereen een garantie op zelfontwikkeling of een hefboom voor sociale mobiliteit. Niet elk kind ontwikkelt zich ten volle op onze schoolbanken. Ons onderwijs mag dan wel ijzersterk presteren in wiskunde, taal en wetenschappen; ook qua sociale ongelijkheid zijn we de wereldkampioen. De kloof tussen de sterkste en de zwakste presteerders is nergens zo groot, en die kloof blijkt sterk sociaal bepaald. BETER LATER KIEZEN, LATER BETER KIEZEN Leerlingen worden bij ons al zeer vroeg verplicht om te kiezen tussen verschillende onderwijsvormen. De eerste selectie gebeurt al op 12 jaar, wanneer de leerlingen overstappen naar het middelbaar onderwijs. Kinderen met leermoeilijkheden komen dan al terecht in het eerste leerjaar B, dat leidt naar het beroepsonderwijs. Ook in de A stroom dienen leerlingen al meteen bepaalde keuzes te maken. De drastische selectie gebeurt vanaf het derde middelbaar wanneer men moet kiezen tussen ASO, BSO, TSO en KSO. De snelle oriëntering, de manier waarop die tot stand komt en de hiërarchie tussen de verschillende onderwijsvormen hebben enkele kwalijke gevolgen. Zo blijkt de keuze tussen ASO enerzijds en TSO en BSO anderzijds sociaal bepaald. Jongeren uit lagere inkomensgroepen zijn oververtegenwoordigd in het BSO en ondervertegenwoordigd in het ASO, door velen nog steeds aanzien als the place to be voor alle jongeren. Door de keuze op jonge leeftijd zijn er maar weinig jongeren die echt kiezen op basis van hun interesses. Er schort ook iets aan de inhoud van de verschillende onderwijsvormen. Leerlingen in BSO en TSO oefenen erg specifieke vaardigheden en genieten daardoor te weinig algemene vorming, terwijl ASO leerlingen enkel algemene en te weinig technische vorming krijgen. Jong Groen! pleit daarom voor een hervorming van het secundair onderwijs. In het huidige systeem lopen heel wat jongeren voortdurend teleurstellingen op. Bovendien bestendigt het de bestaande sociale verhoudingen. Er is nood aan een andere benadering waarbij de keuze veel minder sociaal gedetermineerd is en meer gebaseerd is op interesses en vaardigheden. Gelijke onderwijskansen en het opkrikken van het algemene onderwijsniveau zijn de doelstellingen van die hervorming. Om dit alles te realiseren pleit Jong Groen! voor het uitstellen van de studiekeuze en de invoering van een comprehensieve middenschool, een allesomvattende school, tot 14 jaar. In de tweejarige opleiding zullen alle leerlingen zowel algemene, creatieve als technische vorming krijgen. Hoewel 5

6 iedereen dezelfde opleiding volgt, is er ook binnen zo n comprehensief onderwijssysteem ruimte voor enkele keuzevakken. Leerlingen zouden bijvoorbeeld vier lesuren per week zelf kunnen invullen. Hierbij denken we aan toneel, initiatie van een extra taal, fotografie, websiteontwikkeling, labotechnieken, bijkomende uren sport,. Die keuzes mogen echter niet bepalend zijn voor latere studiemogelijkheden. Pas vanaf het derde jaar zullen leerlingen dan een richting kiezen die hen voorbereidt op hoger onderwijs of op een kwalificatie. Twaalfjarigen wier startpositie niet toelaat om de tweejarige opleiding aan te vatten krijgen de kans om de comprehensieve middenschool af te leggen in drie jaar. Op die manier kunnen voor hen bepaalde vakken meer uitgewerkt worden, is er ruimte voor extra (individuele) begeleiding en is er tijd om leervaardigheden te ontwikkelen. Voor anderstaligen kan er ook moedertaalonderwijs worden aangeboden. De betrokken leerlingen studeren een jaar langer, maar via die weg is de opgedane kennis voor alle leerlingen wel gelijk. Zo hebben deze jongeren op 15 jaar weer alle keuzemogelijkheden. De uitgestelde keuze alleen is niet voldoende. De latere (her)oriëntering en de manier waarop die tot stand komt, moet ook anders. Het onderwijs van nu moet plaats ruimen voor een onderwijs dat oriënteert op basis van talenten, interesses en vaardigheden, eerder dan op tekortkomingen. Tussentijds is er ook nood aan nog meer individuele begeleiding. Via een nuttige invulling van studieen springuren kan extra tijd gerealiseerd worden om studieproblemen te verhelpen. Via graadoverschrijdende klassenraden en leerlingenportfolio s (liefst centraal georganiseerd) kunnen leerkrachten proactief optreden. Ook bij de overgang naar het hoger onderwijs is een goede oriëntering belangrijk. Heel wat jongeren maken nu in eerste instantie een foute keuze, vaak op basis van foute criteria en door een gebrek aan informatie. Hier is een meer actieve rol weggelegd voor de scholen en de CLB s. Middelbare scholen kunnen jongeren beter informeren via trajectbegeleiders en informatiepunten. Naast de traditionele brochures moeten de jongeren ook universiteiten en hogescholen bezoeken, colleges bijwonen en oud studenten ontmoeten. In plaats van toekomstige studenten te overrompelen met informatie over de studentikoze activiteiten moeten onderwijsinstellingen vooral eerlijk en duidelijk communiceren over de verwachtingen bij bepaalde studierichtingen. Daarnaast kunnen er in het laatste jaar secundair onderwijs ook interessetests en oriënteringsproeven georganiseerd worden. Zulke proeven mogen geen bindend karakter hebben, maar kunnen jongeren wel informeren over hun mogelijkheden en aandachtspunten. Ook tijdens de opleiding is informatie en begeleiding cruciaal. Voor de meeste jongeren is de flexibilisering een goede zaak, maar voor de minder sterke studenten houdt dit echter ook risico s in. Om te vermijden dat zij al te veel studievertraging oplopen, is een snelle en actieve coaching dus noodzakelijk. WEG MET DE ONGELIJKHEID TUSSEN SCHOLEN Wanneer we kijken naar de onderwijsstatistieken, stellen we vast dat er nog steeds een grote sociale ongelijkheid bestaat in het onderwijs. Die ongelijkheid bestaat tussen individuele leerlingen, maar ook tussen scholen. Op dit moment is er immers een groot prestige en niveauverschil tussen onderwijsinstellingen, zowel in het lager als in het secundair onderwijs. Sociaal economisch sterke leerlingen bestendigen hun kansrijke positie in zogenaamde elitescholen, terwijl hun minder gegoede leeftijdsgenoten hun tijd doorbrengen op de schoolbanken in concentratiescholen met heel wat sociaal zwakkere en/of anderstalige jongeren. Naast de sociale achtergrond is de schoolkeuze zo de 6

7 tweede bepalende factor voor de latere school en levenskansen van kansarme jongeren. Om komaf te maken met die nefaste situatie pleit Jong Groen! voor een reorganisatie van het inschrijvingsbeleid in het leerplichtonderwijs en sterke financiële incentives voor scholen die gelijke onderwijskansen wel ter harte nemen. Voor Jong Groen! moet het inschrijvingsbeleid van lagere en middelbare scholen dus veranderen. Voortaan moet elke school GOK leerlingen voorrang geven bij de inschrijving. Wij zien het immers als een plicht van elke school om zich te bekommeren om gelijke kansen. Daarnaast is het belangrijk om ook kinderen uit de buurt voorrang te geven. Op die manier versterkt de school haar lokaal draagvlak en vormt ze ook een weerspiegeling van de maatschappij. De inschrijvingsperiode wordt dan voortaan opgesplitst in 5 periodes: eerst broertjes en zusjes van reeds ingeschreven leerlingen, nadien GOK kinderen uit de buurt, dan kinderen uit de buurt, later GOK kinderen die niet in de buurt wonen en tot slot kinderen die verder uit de buurt wonen. Als de inschrijvingsperiodes vastgelegd worden op Vlaams niveau, gelden dezelfde periodes voor alle scholen. Op die manier kan er gecommuniceerd worden via websites en uitgebreide advertentiecampagnes. Alleen zo realiseer je een duidelijke situatie, waarbij alle ouders op de hoogte zijn. Naast een ander inschrijvingsbeleid vraagt Jong Groen! ook sterke financiële stimuli voor lagere en secundaire scholen die zich inspannen voor het realiseren van sociale gelijkheid. Scholen met veel kansarme leerlingen moeten aanzienlijk meer middelen krijgen. De financiële consequenties moeten gaan van meer lestijden tot bijkomende infrastructurele financiering. Alleen zo creëren we motivatie bij alle scholen om te streven naar een gezonde sociale mix en gelijke onderwijskansen. De scholen die bijkomende middelen genieten omwille van het aantal kansarme leerlingen moeten die middelen wel aanwenden om de onderwijskansen van de betrokken jongeren te verbeteren. Om de niveauverschillen tussen scholen weg te werken, is het ook belangrijk dat de lat voor iedereen gelijk ligt. Jong Groen! vraagt daarom naast concretere ontwikkelingsdoelen (lager onderwijs) en eindtermen (secundair onderwijs), ook eenduidige leerplannen, gelijk voor alle scholen en netten. MEERTALIG ONDERWIJS IS DE TOEKOMST Op dit moment is er in Vlaanderen geen plaats voor meertalig onderwijs: voor allochtone leerlingen wordt geen moedertaalonderwijs ingericht en in tegenstelling tot de Franstalige gemeenschap kennen we ook geen immersie of taalbadonderwijs. Jong Groen! wil komaf maken met die situatie en pleit voor een open geest wat betreft talenonderwijs. Meertalig onderwijs is voor ons, jonge ecologisten, de toekomst. Het staat het Nederlands niet naar het leven, wel integendeel. Concreet denken we aan twee vormen van meertalig onderwijs die kunnen samengaan: tijdelijk moedertaalonderwijs voor nieuwkomers en immersieonderwijs voor alle leerlingen in het secundair onderwijs, waardoor voortaan bepaalde vakken in het Frans gegeven worden. Het aanbieden van tijdelijk moedertaalonderwijs voor anderstaligen is een belangrijke stap in het realiseren van gelijke onderwijskansen. Concreet zouden anderstalige leerlingen tijdelijk een deel van hun lestijden in hun moedertaal krijgen en een ander deel in het Nederlands. Geleidelijk daalt het aantal lesuren in de moedertaal en stijgt het aantal uren in het Nederlands, totdat de leerlingen hun moedertaal voldoende beheersen om vlot Nederlands te leren. Taalkundig wordt het voor nieuwkomers dankzij moedertaalonderwijs eenvoudiger om een goede kennis te verwerven van het 7

8 Nederlands. Ook voor het zelfvertrouwen en de integratiebereidheid is het belangrijk dat de allochtone moedertaal door de school erkend en zelfs gevalideerd wordt. Daarnaast pleit Jong Groen! voor de invoering van immersie in het secundair onderwijs, waardoor het aantal uren Frans gevoelig wordt opgedreven. Vakken zoals wetenschappen, geschiedenis en aardrijkskunde worden voortaan in het Frans gegeven door een Franstalige. Leerlingen hebben zo tot 30 à 50 procent van hun lessenrooster in het Frans. Op die manier wordt tweetaligheid (Nederlands Frans) de norm. Bovendien vergaren leerlingen ook taal leervaardigheid, waardoor het voor hen eenvoudiger wordt om andere talen te leren. Binnen de huidige communautaire context heeft immersieonderwijs nog andere interessante neveneffecten: jongeren leren voortaan beter de taal van de andere gemeenschap. Belangrijk, want taal brengt mensen samen. Ook in het hoger onderwijs moet talenkennis een prioriteit zijn en blijven: niet alleen voor de studenten vertaler tolk, maar voor alle studenten. Opleidingen, vakken of publicaties in vreemde talen zijn dus een goede zaak. Sterker nog, Jong Groen! pleit voor een uitbreiding van de anderstalige opleidingsonderdelen in de bachelor en masteropleidingen. Alleen zo bereid je jongeren immers voor op een baan in een meertalige context. Het uitbreiden en democratiseren van het aanbod taalstages en internationale uitwisselingen moet die doelstelling verder ondersteunen. LAGERE STUDIEKOSTEN, MEER HOOGGESCHOOLDEN Vooral in het hoger onderwijs is er qua studiekosten nog heel wat werk aan de winkel. Studeren aan een hogeschool of universiteit kost op dit moment een bom geld: inschrijvingsgeld, cursusmateriaal, huisvesting, openbaar vervoer,.... Die onkosten maken het voor de laagste inkomens moeilijker om daadwerkelijk verder te studeren. Voor Jong Groen! moet dit veranderen. Concreet pleit Jong Groen! daarom voor een verhoging van het aantal beursstudenten, het optrekken van de beursbedragen, het verlagen van de inschrijvingsgelden en de invoering van een maximumfactuur voor studiemateriaal. Op dit moment komen veel financieel kwetsbare studenten niet in aanmerking voor een studiebeurs. Slechts een kwart van de studenten krijgt op dit moment een studiebeurs. Jong Groen! vraagt daarom een verhoging van de inkomensgrenzen om aanspraak te kunnen maken op een studiebeurs. Minstens een derde van de studenten moet een beurs kunnen genieten. Om te vermijden dat beursgerechtigde studenten om administratieve of psychologische redenen geen aanvraag indienen, moeten beurzen automatisch worden toegekend. Studenten die aan de criteria voldoen, hoeven dan geen aanvraag meer in te dienen. Daarnaast moeten de beursbedragen ook worden opgetrokken. De huidige bedragen dekken immers niet eens alle directe studiekosten. Studiekosten moeten voortaan tweejaarlijks worden gemeten. De evolutie wordt bijgehouden via een studiekostenindex. Bij een stijging van de index worden de studiebeurzen automatisch aangepast. Naast maatregelen inzake studiefinanciering is het ook belangrijk om de eigenlijke studiekosten voor alle studenten te verlagen. In de eerste plaats vraagt Jong Groen! een democratisering van de inschrijvingsgelden. Ze vormen immers de meest zichtbare studiekost: hoge inschrijvingsgelden maken democratisering onmogelijk. De voorbije tien jaar zijn de inschrijvingsgelden echter met 50% gestegen voor hogeschoolstudenten en met 40% voor universiteitsstudenten. Ook de inschrijvingsgelden van heel wat manama s en banaba s of die van de lerarenopleiding werden recent aanzienlijk verhoogd. Net als VVS en FEF, de Vlaamse en Waalse studentenorganisaties, eist 8

9 Jong Groen! een radicale trendbreuk: een wettelijk verankerde standstill van inschrijvingsgelden en de geleidelijke invoering van kosteloos hoger onderwijs. Ook de kosten voor studiemateriaal moeten lager. Om onderwijsinstellingen en docenten daarin te responsabiliseren pleit Jong Groen! voor een maximumfactuur, een kostenplafond per studiepunt voor opleidingsspecifieke kosten en studiemateriaal. Studenten moeten ook vooraf duidelijk kunnen weten hoeveel een bepaalde opleiding kost. Het beleid ten aanzien van studiekosten moet ook een onderdeel worden van de kwaliteitsvisitaties en accredidaties. Studierichtingen die per definitie meer studiekosten inhouden, moeten door de overheid sterker gefinancieerd worden. Die studiekostenverlagende maatregelen kosten uiteraard geld. Beleidsmakers dienen echter keuzes te maken. Voor Jong Groen! is een democratisch en kwaliteitsvol hoger onderwijs fundamenteel. Om dit te realiseren moeten er meer middelen worden vrijgemaakt voor onderwijs. Jong Groen! wil dat de overheden in ons land samen minstens 7% van het BBP uitgeven aan onderwijs, waarvan 2% moet worden voorbehouden voor het hoger onderwijs. Die 2% doelstelling wordt ook vooruitgeschoven door de Europese Commissie in het kader van de Lissabonstrategie. 9

10 Jongeren en geld

11 NAAR EEN ANDERE ACTIVERING VAN STARTERS Een eerste baan vinden is niet eenvoudig: niet voor jongeren met een hoger diploma en al helemaal niet voor laaggeschoolden en schoolverlaters zonder diploma. Tewerkstelling voor starters, hooggeschoold en laaggeschoold, is een specifiek probleem dat ook specifieke aandacht vraagt. Om hen aan een baan te helpen moet onze arbeidsmarkt veranderen, zowel aan de vraag als de aanbodzijde. Concrete maatregelen dringen zich op, zeker in de huidige context. Anders dreigen jongeren de prijs te betalen voor de economische recessie. Ook nu al worden heel wat initiatieven ontwikkeld om jonge werkzoekenden tewerk te stellen. Toch blijkt de overheid zelf een extra drempel op te werpen, namelijk door het activeringsbeleid zoals het sinds 2004 wordt toegepast. Activering is uitgegroeid tot een mantra voor de traditionele politieke partijen, zowel linkse als rechtse. Het motto is eenvoudig: de echte werkwilligen zullen beloond worden, terwijl de profiteurs worden gestraft. Althans dat is wat activering van werklozen claimt te doen. In de praktijk blijkt dit beleid een kwalijke keerzijde te hebben. Het aantal schorsingen steeg de laatste jaren enorm. De reden is voornamelijk het niet opdagen voor een gesprek. Het zijn voornamelijk laaggeschoolde jongeren, die niet beschikken over de noodzakelijke administratieve en maatschappelijke vaardigheden, die worden geschorst. Deze jongeren verdwijnen weliswaar uit de werkloosheidsstatistieken, maar eens geschorst, loopt het vaak helemaal mis. Ze moeten aankloppen bij het OCMW voor een leefloon. Vaak verdwijnen ze zelfs definitief van de arbeidsmarkt. Jong Groen! pleit er dan ook voor om deze vorm van activering simpelweg stop te zetten. Uitzonderlijk kan men iemands uitkering intrekken, maar schorsingen steevast als activeringsinstrument aanwenden kan voor Jong Groen! niet. In een sociaal activeringsbeleid staan opleiding en informatie op maat centraal. Jong Groen! heeft ook fundamentele vragen bij welke jobs er op dit moment worden aangeboden. Steeds meer bestaat dat aanbod uit minderwaardige jobs die weinig of geen gevoel van eigenwaarde voor de werknemer creëert. Maar liefst 60% van de eerste jobs zijn tijdelijk. Te veel starters vervallen in een onzekere cyclus van interim arbeid en werkloosheid. Aanhangers van de interimarbeid zien geen graten in het onzekere, weinig duurzame karakter van vele uitzendjobs. Zij menen dat dat voor jongeren geen probleem kan zijn. Bedrijven maken op hun beurt graag gebruik van deze flexibele en goedkope arbeidskrachten. De realiteit voor de betrokken jongeren is echter minder rooskleurig. Jonge uitzendkrachten komen vaak terecht in een werkomgeving die enkel rekening houdt met de tijdelijk geleverde arbeidsproductiviteit. Omkadering en begeleiding dan zijn geen issue, want wie wil er nu investeren in iets tijdelijks? Nochtans is net dat voor jongeren, en zeker voor schoolverlaters zonder diploma, cruciaal. Bovendien verwerft een uitzendkracht minder rechten dan iemand die een vaste baan heeft. Zo verwerft men geen anciënniteit en misloopt men pensioenssparen, groeps en hospitalisatieverzekeringen. Voor Jong Groen! moet het aandeel starters dat zich tevreden moet stellen met een interimbaan gevoelig afnemen. Daarnaast pleit Jong Groen! voor een betere controle en regulering van de interimsector. Uitzendkantoren moeten hun wettelijke verplichtingen nakomen. Dat betekent ondermeer een tijdig ondertekend contract en een correcte uitbetaling van de verschuldigde 11

12 feestdagen. Uitzendkrachten moeten ook dezelfde rechten en voordelen (maaltijdcheques, ziekteuitkeringen, verplaatsingskosten,... ) genieten als hun vaste collega's. Jong Groen! wil ook komaf maken met de langdurige interims. Een uitzendkracht die in een periode van drie maanden 50 dagen bij dezelfde onderneming werkt, heeft recht op een contract van onbepaalde duur. De gepresteerde dagen als interimkracht moeten bovendien meetellen als proefperiode en voor het berekenen van de anciënniteit. Om komaf te maken met de discriminatie van jonge allochtonen op de arbeidsmarkt moeten er praktijktesten op racisme worden georganiseerd. Daarnaast moeten allochtonen ook kunnen solliciteren onder een andere naam (het alias principe). Jong Groen! is ook voorstander van quota s voor aanwerving van allochtonen in overheidsinstanties en bedrijven. EEN GROENE NEW DEAL: DE KOEVOET IN MENSENHANDEN Niet alleen hoe en voor welke tijd jongeren aan een baan worden geholpen is belangrijk. Ook de sectoren waarin starters terecht kunnen zijn cruciaal voor hun kansen op de arbeidsmarkt. Alleen de groene sectoren van de toekomst bieden hen perspectieven op langdurige en kwalitatieve tewerkstelling. In dit kader verwijzen we graag naar de groene New Deal, het antwoord op de huidige multicrisis (de ecologische, sociale en financieel economische crises) dat alle groene Europese partijen samen vooruitschuiven. Zo n New Deal zal Vlaanderen en haar bevolking veel meer opleveren dan Vlaanderen in Actie (ViA). Door van Vlaanderen de logistieke draaischijf van Europa te maken zadelt de Vlaamse Regering de huidige en toekomstige generaties op met een milieu en mobiliteitsinfarct. De winst aan werkgelegenheid is bovendien beperkt en slechts tijdelijk. De Groene New Deal daarentegen zet massaal in op de sectoren van de toekomst: hernieuwbare energie, isolatie, groene high tech, recyclagesector,.... Zo kunnen we niet alleen bestaande arbeidsplaatsen veilig stellen, maar ook een heleboel nieuwe jobs realiseren. Als we in Vlaanderen de komende tien jaar jaarlijks één miljard euro investeren, kunnen we tegen 2020 maar liefst groene jobs creëren. Voor deze nieuwe jobs moeten starters actief gerekruteerd worden. In de huidige economische context zijn zij immers extra kwetsbaar. Jong Groen! benadert de huidige economische crisis als een kans om onze economie radicaal te vergroenen. Die transitie biedt niet alleen perspectieven voor de hooggeschoolde ingenieur of de creatieve ondernemer, maar ook voor laaggeschoolde jongeren op zoek naar een baan. Al zal dat niet spontaan het geval zijn. Daarvoor moeten werkgevers, vakbonden, jongerenorganisaties en onderwijsinstellingen betrokken worden bij de opmaak van een Groene New Deal. Werkgevers moeten zich daarbij via een pact met jongerenorganisaties formeel engageren om hun terughoudenheid ten aanzien van jongeren eindelijk te laten varen. Vakbonden en VDAB moeten de handen in elkaar slaan voor een ambitieus groen (bij)scholingsprogramma voor werknemers en werkzoekenden. In het onderwijs moeten bestaande technische richtingen worden gepromoot en, indien nodig, nieuwe richtingen worden geintroduceerd. Via stages en werkbezoeken moeten jongeren al tijdens hun schoolloopbaan kunnen kennismaken met de groene economie. De uitwisseling van kennis, materiaal en infrastructuur tussen onderwijs en bedrijfsleven moet vlotter verlopen. BETAALBARE HUISVESTING ABSOLUTE PRIORITEIT 12

13 Een betaalbare woning vinden is voor veel jongeren anno 2009 erg moeilijk. Meteen een huis kopen is voor heel wat starters immers niet haalbaar. Door het beperkte aanbod en de lange wachtperiodes bij sociale huisvestingsmaatschappijen zijn ze dan aangewezen op de dure private huurmarkt. Jongeren spenderen zo een steeds groter aandeel van hun inkomen aan huisvesting. Huurwoningen hebben bovendien gemiddeld een lagere kwaliteit. Voor heel wat jongeren, maar ook voor minder jonge mensen met een laag inkomen is kwalitatieve en betaalbare huisvesting op dit moment dus geen realiteit. Voor Jong Groen! moet dit veranderen. Wonen is immers een grondrecht. Het huisvestingsbeleid in ons land is van oudsher gericht op eigendomsverwerving. Resultaat is dat bijna 75% van de Vlamingen een eigen huis heeft. Een grote groep zal echter nooit een eigen woning kunnen kopen. Prioriteit voor Jong Groen! is dan ook het realiseren van betaalbare en kwalitatieve huisvesting voor de meest kwetsbaren. Concreet pleit Jong Groen! voor een ruimer aanbod sociale huisvesting en een regulering van de huurprijzen op de private markt. Op dit moment bedraagt het aandeel sociale huisvesting in Vlaanderen nog geen 6%. De plannen van de huidige Vlaamse regering om tegen ,5% sociale huurwoningen te hebben zijn voor Jong Groen! lang niet voldoende. De ambitie moet zijn om tegen die tijd een aandeel van 15% te realiseren. Ook het aanbod via sociale verhuurkantoren moet gevoelig uitgebreid worden. De eerste beleidsdaad van de nieuwe Vlaamse Regering moet dan ook een ambitieus investeringsprogramma voor de sociale huisvesting zijn. De middelen die jaarlijks vrijgemaakt worden om bestaande huizen te renoveren en het aanbod uit te breiden moet voor Jong Groen! minstens verdubbelen. In de huidige context is zo n investeringsprogramma ook een uitstekende manier om onze economie aan te zwengelen en nieuwe banen te realiseren. Ook de kwaliteit van de sociale huisvesting is belangrijk. Het realiseren van extra aanbod mag noodzakelijke renovaties niet verdringen. Cruciaal bij zulke renovaties zijn energiebesparende maatregelen. Ook de toewijzingspolitiek is belangrijk. Taal en het hebben van een job kunnen voor Jong Groen! daarbij nooit als criteria worden gebruikt. Om de slagkracht van de huisvestingsmaatschappijen te vergroten pleit Jong Groen! voor een herverkaling. Via fusieoperaties kan de hinderlijke overlapping van werkingsgebieden worden weggewerkt. Een goed beredeneerde schaalvergroting moet ook zorgen voor een betere afstemming op andere regionale samenwerkingsverbanden zoals een sociaal verhuurkantoor of een intergemeentelijk woonloket. Om problemen van leefbaarheid aan te pakken pleit Jong Groen! voor decentrale ombudsdiensten en het inzetten van sociaal werkers en huisbewaarders. Er is ook nood aan een betere regulering van de private huurmarkt. Hopelijk is de op til staande regionalisering van de huurwetgeving een hefboom om dit eindelijk te realiseren. De overheid moet voor Jong Groen! actiever ingrijpen op de private huurmarkt. Zo moeten er strikte en afdwingbare kwaliteitscriteria opgelegd worden aan verhuurders. Daarnaast moeten er ook maximumprijzen worden ingevoerd. Vanzelfsprekend moet men daarbij rekening houden met de kwaliteit en de ligging van de betrokken huurwoning. In combinatie met een systeem van huursubsidies zorgt een maximumfactuur ervoor dat huren op de private markt weer betaalbaar wordt. Mensen met een laag inkomen die recht hebben op een sociale huurwoning moeten de ganse wachttijd van een huursubsidie kunnen genieten. 13

14 Specifiek voor jongeren pleit Jong Groen! voor het inrichten van starterswoningen, eerste woningen voor jongeren tot 30 jaar. Via zo n starterswoningen wordt het voor hen weer mogelijk om betaalbaar te huren in afwachting van een eigen huis. Als proefproject moet er de komende legislatuur starterswoningen worden gerealiseerd in enkele centrumsteden, waar wonen op dit moment peperduur is. MOBILITEIT IS GEEN LUXEPRODUCT Heel wat scholieren en studenten zijn gebruikers van het openbaar vervoer. Jong Groen! wil dit zoveel mogelijk aanmoedigen. Openbaar vervoer is immers de meest duurzame vorm van mobiliteit. Voor Jong Groen! moet trein, tram en bus ook de meest toegankelijke en democratische manier worden om zich te verplaatsen. Alleen zo zorg je ervoor dat jongeren ook na hun studieloopbaan massaal het openbaar vervoer blijven gebruiken. Om dit te realiseren moet het tarievenbeleid wijzigen en het aanbod uitgebreid worden. De verschillende vervoersmaatschappijen in België maken het de reiziger niet eenvoudig. Elke maatschappij heeft een ander ticket of abonnement. Bovendien zijn de regels om als jongere korting te krijgen steeds verschillend. Ook Jong Groen! wil dat hier verandering in komt en onderschrijft daarom ook de invoering van één openbare vervoerskaart voor alle vervoersmaatschappijen: De Lijn, MIVB, TEC en NMBS. Met de kaart kan men altijd en overal het openbaar vervoer gebruiken. Jongeren tot 26 jaar en werkzoekenden moeten deze kaart kunnen aanschaffen voor 50/jaar. Om jongeren aan te sporen gebruik te maken van het openbaar vervoer moet ook de frequentie van vervoer tussen de centrumsteden en hun hinterland fors opgetrokken worden. Het aanbod moet daarnaast beter afgestemd worden op de zogenaamde kotstudenten spitsuren: vrijdag en zondagavond. Aangezien het studentenleven zich voor een stuk ook s avonds en s nachts afspeelt, moet het aanbod ook daaraan aangepast worden. Jong Groen! wil daarom ook tijdens de week verbindingen tussen de grote centrumsteden tot 2u s nachts. In het weekend moet er een uitgebreid aanbod gerealiseerd worden van nachtbussen en treinen. Met een beter openbaar vervoer wil Jong Groen! het autogebruik dus zo veel mogelijk terugdringen. De wagen zal echter een belangrijk verplaatsingsmiddel blijven. Een struikelblok voor heel wat jongeren is de dure auto opleiding. Rijscholen worden steeds duurder, zodat veel jongeren zich geen of onvoldoende professionele lessen kunnen veroorloven. Nochtans zijn zo n lessen de beste manier om veilig te leren rijden. De prijzen voor auto opleidingen moeten daarom een stuk democratischer. Jongeren die zulke hoge bedragen niet in één keer kunnen ophoesten, moeten de kans krijgen om de betaling te spreiden. Daarnaast moet ook de discriminatie van jonge autobestuurders door verzekeringsmaatschappijen stoppen. Voor alleenstaande jongeren en jonge gezinnen zonder kinderen kan autodelen een duurzame en goedkope oplossing zijn. Tegen 2015 wil Jong Groen! in elke gemeente met meer dan inwoners een autodeelproject. NAAR EEN RECHTVAARDIG SYSTEEM VAN STUDENTENARBEID Heel wat studenten klussen bij als jobstudent, tijdens de zomermaanden, maar ook steeds meer tijdens het schooljaar. De wetgeving op studentenarbeid laat hen immers toe om een beperkt aantal dagen te werken aan verminderde sociale zekerheidsbijdrage en behoud van kindergeld. Concreet 14

15 mogen studenten 46 dagen werken, waarvan 23 tijdens juli, augustus en september en 23 tijdens de rest van het jaar. In de zomer moet men slechts een solidariteitsbijdrage van 2,5% betalen, buiten de zomermaanden bedraagt die 4,5%. Voor de studenten gaat het om een aantrekkelijk regime omdat het nettoloon bijna gelijk is aan het brutoloon. Werkgevers maken dankbaar gebruik van de goedkope, vaak zeer flexibele jonge werkkrachten. Omdat de huidige regeling complex en moeilijk controleerbaar is, dringt Jong Groen! aan op een hervorming en vereenvoudiging. Bij zo n hervorming moet zeker ook rekening gehouden worden met de gevolgen voor reguliere werknemers en de grote groep jonge werkzoekenden. Om die reden stapt Jong Groen!, in tegenstelling tot andere politieke jongerenorganisaties, niet mee in het opbod van uren en dagen. Studentenarbeid aan sterk verminderde sociale bijdragen kan voor Jong Groen! enkel nog in de zomermaanden. Jongeren mogen dan voortaan 30 dagen werken tijdens de periode 1 juli tot 30 september. Doorheen het jaar kan men nog steeds bijklussen, maar dan als werkstudent aan normale tarieven voor de sociale zekerheidsbijdrage. Alleen op die manier vermijd je oneerlijke concurrentie en verdringing van werkzoekenden. JONGE CONSUMENTEN BESCHERMEN Kinderen en jongeren zijn een belangrijke doelgroep voor marketeers. Dag na dag worden ze via televisie, radio, internet en GSM bestookt met reclameberichten over nieuwe producten, hippe merken en de nieuwste rages. Kinderen en jongeren zijn echter extra kwetsbaar en afhankelijk. Ons land loopt helaas achter op het vlak van consumentenbescherming van jongeren. Voor Jong Groen! moeten politici, het onderwijs, bedrijven en ouders de handen in elkaar slaan om hierin verandering te brengen. Ouders moeten kinderen al snel leren hoe ze met een budget moeten omgaan. Zakgeld is daarvoor een nuttig instrument. Kinderen die regelmatig zakgeld krijgen, hebben immers een betere kennis van het omgaan met geld. Ook het onderwijs moet jongeren sensibiliseren omtrent aankopen en de daaraan verbonden risico s. Dit moet al starten in de lagere school. Via het beheer van een klasbudget of schoolwinkels kan je deze sensibilisering aangenaam en concreet maken. In het secundair onderwijs moet elke leerling een basis van economische en financiële vorming genieten. Ook reclame educatie kan plaatsvinden op de schoolbanken. Op latere leeftijd moeten men ook aandacht hebben voor de elektronische handel (via internet en GSM) en de gevolgen daarvan. Bepaalde nieuwe GSM toepassingen stellen jongeren bloot aan risico s op commerciële misbruiken of consumentenbedrog. Zo worden vele SMS diensten tegen een hoog tarief gefactureerd en blijkt de ontvangst van vervolg SMS jes moeilijk te stoppen. Kinderen en jongeren krijgen per SMS ook reclameboodschappen. Vaak kan men dan bepaalde diensten betalen met belkrediet. Deze praktijken maken een betere bescherming van minderjarigen noodzakelijk. De huidige zelfregulering door de sector via gedragscodes gaat niet ver genoeg. Daarom moet er een wetgevend kader worden uitgewerkt. De jonge consument is ook steeds meer een online consument. Ze kopen en verkopen via het net. Vaak duiken er problemen op: producten die achteraf defect blijken of niet beantwoorden aan de beschrijving, gemanipuleerde verkopersprofielen en problemen met de levering of betaling. Jongeren zijn ook snel geneigd persoonlijke informatie door te geven. Ook inzake e commerce en online reclame is er dus dringend nood aan wetgevende initiatieven. 15

16 jeugd en cultuur

17 JEUGD IS EEN CATEGORIE, GEEN SECTOR Jeugdbeleid staat niet op zich. Heel veel beleidsbeslissingen hebben invloed op kinderen en jongeren. Er is dus meer nodig dan een goed jeugdbeleid. Jong Groen! pleit dan ook voor een geïntegreerde aanpak waarbij ook in andere beleidsdomeinen aandacht is voor jeugd. Beslissingen inzake cultuur en sport, maar ook inzake ruimtelijke ordening, milieu en openbare werken hebben immers een impact hebben op de levenssfeer van kinderen en jongeren. Op lokaal vlak moet het gemeentebestuur de jeugdraad dus ook over deze thema s om advies vragen. Jong Groen! vraagt ook een formele jongerentoets voor beleidsinitiatieven op alle niveaus. Op Vlaams niveau bestaat reeds de kinder en jongeren effectrapportage (JoKER). Voor regelgeving die een impact heeft op kinderen en jongeren worden de effecten voor deze doelgroep in kaart gebracht. Jong Groen! wil een gelijkaardig instrument introduceren op federaal, provinciaal en gemeentelijk niveau. Alleen zo zorg je voor een echte jongerenreflex bij beleidsmakers van andere sectoren. BELEIDSPARTICPATIE UITBREIDEN EN VERSTERKEN Jong Groen! gelooft in de kracht van participatie van kinderen en jongeren aan beleid. Participatie versterkt immers het beleid. Bovendien heeft participeren positieve gevolgen voor de betrokken kinderen en jongeren. Zo leren ze waar beleidsmakers mee bezig zijn. Resultaat is een grotere bewustwording, die er mogelijk voor zorgt dat ze ook in de toekomst beleid mee richting willen geven. Lokale jeugdraden bestaan al lange tijd en bewijzen ook vandaag nog hun nut binnen de gemeentelijke context. Jongeren krijgen er de kans om hun mening te laten horen. Toch staan jeugdraden ook onder druk. Niet alle lokale besturen zijn immers oprecht geïnteresseerd in de adviezen van hun jeugdraad. De inbreng van jongeren wordt lang niet altijd gevalideerd. Vaak wordt de jeugdraad pas in laatste instantie gevraagd om een advies, terwijl een procesmatige benadering met ook een consultatie bij het begin van de beleidscyclus veel meer oplevert. In zo n context wordt het moeilijk om jongeren te blijven motiveren en de werking van de jeugdraad uit te bouwen. Ook de formele participatieprocedures staan onder druk. In het kader van de administratieve vereenvoudiging voor lokale besturen, onder meer via het zogenaamde planlastverminderingsdecreet, dreigt de betrokkenheid van adviesraden overgelaten te worden aan de goodwill van het gemeentebestuur. Voor Jong Groen! kan dit niet de bedoeling zijn. De lokale jeugdraad is en blijft het instrument om jongeren bij lokaal beleid te betrekken. Voor belangrijke dossiers en de opmaak van een jeugdbeleidsplan moeten zij geraadpleegd worden. De participatie van kinderen en jongeren moet geformaliseerd, verplicht en controleerbaar blijven. Naast de jeugdraden wil Jong Groen! ook de mogelijkheden van andere participatieinstrumenten verkennen. In onze internetsamenleving moet het bijvoorbeeld mogelijk zijn om e participatie te organiseren. Online surveys, polls en fora zijn een eigentijdse methodiek om jongeren te raadplegen. Zo kunnen kinderen en jongeren in het kader van het jeugdbeleidsplan bevraagd worden via een online enquête. 17

18 Het pleidooi van Jong Groen! om de participatie van kinderen en jongeren te versterken maakt deel uit van een bredere visie op participatie. Burgers moeten meer en beter betrokken worden bij politiek en beleid. Om de particpatie op lokaal vlak uit te bouwen moet voor Jong Groen! elke gemeente met minstens inwoners een participatieambtenaar hebben. De participatieambtenaar wordt de regisseur van alle participatieprocessen die zich in de gemeente afspelen. Haar of zijn werkterrein is dus niet beperkt zijn tot het jeugdbeleid of één bepaalde dienst. Jong Groen! wil ook de politieke participatie van jongeren versterken. Politieke vorming op de schoolbanken is daarvoor essentieel. In het secundair onderwijs moeten jongeren via projectweken kunnen kennismaken met de werking van politieke instellingen en partijstandpunten. Jong Groen! is ook voorstander van stemrecht op 16 jaar. De verlaging van de kiesleeftijd zou een belangrijke stap zijn in het realiseren van volwaardig aandeelhoudersschap van jongeren in onze samenleving. Bovendien geef je impliciet de boodschap dat politieke particpatie nuttig en belangrijk is. Aangezien het om stemrecht gaat, zou het om een authentieke en gemotiveerde keuze gaan. Het toekennen van stemrecht is echter niet voldoende. Stemrecht vanaf 16 jaar mag geen alibi worden van beleidsmakers om geen werk meer te maken van andere vormen van betrokkenheid. EENVOUDIG EN VEILIG FUIVEN Een fuif organiseren brengt heel wat administratie met zich mee. Een fuiforganisator moet aan heel wat verplichtingen voldoen: sabam, billijke vergoeding, het voorzien van security of fuifbuddy s, meldingsplicht in bepaalde gemeenten,.... Voor de fuif zelf is het vaak nog nodig om extra materiaal te bestellen bij de gemeentelijke uitleendienst. Om het administratieve en organisatorische werk van fuiforganisatoren te verminderen, pleit Jong Groen! voor de algemene invoering van een feestloket per gemeente. Bij dit feestloket kunnen organisatoren terecht met alle vragen van organisatorische aard. Ze hoeven dan niet meer van de ene dienst naar de andere te lopen. Bij het feestloket krijgen ze alle nodige documenten in één keer. Die feestloketten kunnen ook een motor zijn voor het vergroenen van fuiven. Zo kan er gebruik gemaakt worden van milieuvriendelijke verlichting en herbruikbare bekers. Fuiforganisatoren die zulke initiatieven ontwikkelen moeten beloond worden met een steuntje in de rug, in de vorm van een subsidie. Ook bij het bouwen of verbouwen van fuifinfrastructuur verdienen duurzaamheidscriteria meer aandacht. Voldoende fietsenstallingen, betere isolatie en zuinige verwarminsinstallaties zijn hier goede voorbeelden van. Ook de veiligheid op fuiven is belangrijk. De lokale overheden moeten hiervoor een intensieve samenwerking aangaan met de fuiforganisatoren, de politie en andere veiligheidsdiensten. Er zijn gemeenten waar dit reeds gebeurt, maar dit overlegmodel zou overal gepromoot en toegepast moeten worden. Zo n overleg is belangrijk: elke fuif is immers verschillend en vereist een andere aanpak. Door in dialoog te treden met organisatoren kunnen mogelijke problemen vooraf vermijden worden. Jong Groen! houdt niet van al te strenge veiligheidsmaatregelen. Fuiven moet immers aangenaam blijven. Een beperkte aanwezigheid van fuifbuddy s, politie en andere veiligheidsdiensten bij grote en riscovolle fuiven is wel aangewezen. Drugs en alcohol zijn van alle tijden en komen ook nu nog veel voor op optredens, festivals en fuiven. Een betuttelende of repressieve aanpak werkt vaak contraproductief. Een preventieve aanpak die jongeren op de gevaren wijst, is wel de juiste aanpak. Daarom is Jong Groen! ook voorstander van 18

19 drugstesten op festivals en andere grote events, waardoor bezoekers kunnen nagaan of hun drugs wel veilig zijn. Wanneer jongeren uitgaan doen ze dat vaak met de fiets of te voet. Maar heel veel jongeren verplaatsen zich ook regelmatig verder om uit te gaan. Op dit moment kunnen zij dat vaak niet doen met het openbaar vervoer. Jong Groen! pleit er daarom voor om het aanbod openbaar vervoer tijdens de weekends en s nachts gevoelig uit te breiden. Duurzame en veilige mobiliteit is immers ook na 23u belangrijk. In elke centrumstad moeten er op vrijdag en zaterdagavond twee bussen (2u en 4u) zijn die jongeren naar de omliggende gemeenten brengen. Ook in de steden zelf moeten er nachtbussen of trams rijden. In de niet verstedelijkte gebieden wenst Jong Groen! het taxigebruik te promoten via een algemeen taxinummer en taxicheques. KWALITATIEVE CULTUURPARTICIPATIE VAN ONDERUIT Participatie is een hip begrip. Het duikt te pas en te onpas op. Er wordt echter te weinig voor echte participatie gekozen. Naast het werk maken van beleidsparticipatie moet de overheid ook een participatiebeleid voeren naar specifieke sectoren, zoals cultuur. Maar wel een participatiebeleid waar kwaliteit centraal staat. Jong Groen! wil niet alleen zoveel mogelijk mensen laten participeren aan cultuur, maar wil vooral dat iedereen de kans krijgt om in aanraking te komen met diverse cultuurvormen. Het is net het veelzijdige van cultuur dat een verrijking vormt. Dit doe je niet door een volledige vermarkting van de culturele sector en een afbouw van het subsidiebeleid waar de liberalen voor pleiten. Mocht je het liberale discours in de praktijk brengen, heb je binnen de kortste keren commerciële eenheidsworst. Voor Jong Groen! is cultuur geen waspoeder. Kunst en cultuur zijn te belangrijk om over te laten aan de grillen van de markt. Ze vervullen een essentiële rol in een levende democratie door een bijdrage te leveren tot de persoonlijke ontplooiing van elke mens. Kunst en cultuur zitten ingebed in emancipatie en burgerschap. Vanuit die visie staat Jong Groen! voor een cultuurbeleid waarbij de overheid zich niet moeit met de inhoud, maar een ondersteunend kader creëert met heldere criteria. Een cultuurbeleid dat oog heeft voor de vraag vertrekt uiteraard van onderuit, vertrekt uit wat leeft in buurten en wijken. Het huidige cultuurparticipatiebeleid vertrekt vanuit het aanbod. Jong Groen! kiest voor een vraaggestuurd beleid. Wat leeft bij de mensen? Het zijn veelal de lokale initiatieven die erin slagen jong en oud, allochtoon en autochtoon samen te brengen. De overheid mag die initiatieven niet recupereren, niet inkapselen, maar ondersteunen en prikkelen waar nodig. Kwalitatieve sociaalartistieke praktijken, die zich specifiek richten op vergeten en kwetsbare groepen in de stad, moeten extra ondersteund worden. Het is die werkvorm en het zijn die werkingen die erin slagen doelgroepen te bereiken, die anders niet tot zeer moeilijk bereikt worden. Het gaat natuurlijk niet alleen over zoveel mogelijk mensen laten proeven van cultuur, maar ook iedereen de kans geven om zelf te creëren, om zelf kunstenaar te zijn én een publiek te bereiken. Culturele centra zouden veel meer buurten en wijken moeten intrekken in plaats van te vertrekken uit hun infrastructuur. Naast het meer op locatie gaan, moeten culturele centra ook meer aandacht besteden aan lokale actoren. Zo kunnen de lokale jonge muziekanten in plaats van papa s garage misschien eens spelen in de moderne, nieuwe architectuur van het Cultureel Centrum. 19

20 JONGE KUNSTENAARS KANSEN GEVEN Vlaanderen en Brussel heeft veel kunstenaarstalent: muzikanten, acteurs, beeldende kunstenaars Overal zijn jonge mensen bezig hun talenten te ontplooien. Jong Groen! wil hen zo goed mogelijk bijstaan in hun artistieke ontplooiing en in hun eventuele loopbaan. Daarom is het essentieel om podiumkansen te bieden aan beginnende artiesten. Jong Groen! wil een cultuurbeleid dat structureel aandacht besteedt aan beginnende muzikanten, acteurs of beeldende kunstenaars. Via een aanpassing aan het decreet Lokaal Cultuurbeleid, kunnen we steden en gemeenten stimuleren om aandacht te schenken aan die groep jongeren door hen fora te geven. Maar de Vlaamse Regering kan ook zelf actief jonge kunstenaar aanmoedigen. De laatste jaren loopt het aantal optredens van jonge muziekgroepen in cafés en jeugdhuizen sterk terug. Jong Groen! wil daarom een muzieksubisidie voor de horeca en jeugdcentra in het leven roepen. Dit is een kleine financiële ondersteuning (100 euro per optreden) die de Vlaamse overheid geeft aan cafés en jeugdhuizen die beginnend talent een podium bieden. In ruil voor de subsidie moeten de uitbaters wel een kort verslagje maken van het optreden. Zo creëer je een interactieve website waar muziekliefhebbers het doen en laten van beloftevolle muziekgroepen kunnen volgen. Een gelijkaardige subsidie kan uitgewerkt worden voor kleine initiatieven die acteurs, klassieke muzikanten of beeldende kunstenaars uit hun zolderkamer halen en in de publieke ruimte brengen. Ook de media spelen een belangrijke rol in het ondersteunen en bekendmaken van jong talent. Zonder te willen vervallen in een krampachtig afschermen van de eigen culturele markt, wil Jong Groen! quota opleggen voor radiozenders in Vlaanderen. Hun muziekaanbod moet voor 40% bestaan uit muziek gemaakt in ons land. Cultuur mag nooit verworden tot handelswaar, maar met de opkomst van enkele grote mediaconcerns begint het er wel steeds meer op te lijken. Zowel de ticketverkoop, de boekingen als de programmering van vele muziekfestivals worden vaker gemonopoliseerd. Omdat de winstlogica bij deze multinationals voorop staat, krijgen jonge muziekgroepen steeds minder de kans om op te treden op grote festivals. Een bekende naam uit eigen huis is immers een veiligere investering. Jong Groen! wil deze evolutie tegengaan door een anti trustbeleid dat deze concerns niet langer de markt laat beheersen. Tot slot wil Jong Groen! dat er opnieuw werk gemaakt wordt van het zogenaamde Kunstenaarsstatuut. Nadat de paars groene regering een eerste voorlopige regeling had uitgewerkt, ligt dit dossier sinds 2004 helemaal stil. Een degelijke ondersteuning van de vele duizenden mensen in de kunstensector die hierin werken, is echter aangewezen. Jong Groen! wil dan ook dat de federale regering eindelijk weer werk maakt van dit dossier door de regeling te verfijnen en door het onderscheid tussen scheppende en uitvoerende kunstenaars definitief op te heffen. 20