EColumn Karin. Rara wat is dat? Het heeft vier poten en is 70 cm hoog... rara wat is dat?

Transcriptie

1

2 EColumn Karin Rara wat is dat? Het heeft vier poten en is 70 cm hoog... rara wat is dat? Een uit de kluiten gewassen Birmaan??? Natuurlijk niet! Het is onze nieuwe aanwinst, een kruising Mastin Espanôl. Hoe kom je daar nu aan? Dat zal ik in deze column proberen te verwoorden. Dus de Birmaan is dit keer niet de hoofd(dier)persoon maar onze Giulio. Ik hoop dat u mij dit niet kwalijk neemt, maar ik moet even dit verhaal kwijt in mijn column. Karin Jansen (38) schrijft in het Witte Voetje over haar dagelijks leven met haar Birmanen. Samen met haar vriend Michel (40) heeft ze een bluepoint kastraat Tiamo(6), een sealpoint Arrigo (3), een Exotic kastraat Iwan (9), een pers puccini (2) en twee honden, Giulio (bijna 1) en Boomer (14). Het is donderdagavond ergens in mei, we zijn even aan het surfen op internet. We belanden op de site van de Stichting Alas-rescueteam die op een heel goede manier Spaanse honden opvangt. Mijn vriendin vangt ze ook op en geregeld kijken wij dus even bij de adoptiehonden. Ons oog viel op Junior (nu Giulio). Vooral zijn beschrijving: ontzettend lieve rustige hond, komisch en zelfstandig zoekt een adoptant. Nu zijn wij helemaal niet op zoek, maar we kunnen hem ook niet meer uit ons hoofd krijgen. Mijn vriendin beaamde dat hij echt super lief is en dat hij met katten kan... Toch maar een intake ingediend... en gelukkig, wij zijn goed bevonden om contact op te nemen met het opvanggezin in Sint-Michielsgestel (ligt tegenover de plaats Maaskantje!). Zaterdags op pad, op zoek naar Giulio. Daar aangekomen zien we onze grote blonde Spaanse kanjer van 9 maanden oud, al staan achter het hek. Liefde op het eerste gezicht! Een rustige lieve lobbes is het, maar wel met de nodige humor! Erg belangrijk voor ons. We doen hem zijn halsband om, en gaan met hem wandelen. Het valt ons op dat hij links voor mank loopt. Er zijn al foto s gemaakt (in Spanje en in Sint- Michielsgestel) en de dierenarts gaf aan dat het gaat om groeipijn. Toch zijn wij niet helemaal gerustgesteld. Onze rottweiler Cheeta heeft ernstige HD E, en artrose aan haar voorpoot. Van de Stichting mogen er foto s van zijn voorpoot gemaakt worden. Zo gezegd zo gedaan, Giulio blijft bij zijn opvangadres en maandag worden er foto s gemaakt. Op maandagavond gaat de telefoon, helaas heel slecht nieuws. Giulio heeft ED (elleboog dysplasie). Zijn heupen zijn licht afwijkend. Dit is voor ons even slikken. We hebben al een hond met botproblemen... gaan we dan hier aan beginnen... De röntgenfoto s worden opgestuurd naar een heel goede kliniek, de Pietersberg in Oosterbeek, hier zijn ze gespecialiseerd in orthopedische chirurgie. Helaas, de foto s zijn niet duidelijk en dienen opnieuw gemaakt te worden. Dit kan de vrijdag na hemelvaartsdag. 10

3 Vanaf de eerste minuut is hij al dikke vrienden met Cheeta. Hij is echt zo n leuke vrolijke jongen! En Cheeta een zelfverzekerde dame op leeftijd (13!). Hij leert van alles van haar, waken op het erf. Waar hij moet eten etc. Het opvanggezin waar Giulio verblijft gaat een weekend weg en kan niet met hem ernaar toe. Giulio komt bij ons logeren, wij gaan met hem naar de kliniek en horen dan gelijk hoe of wat. Zondagavond halen ze Giulio weer op. Op hemelvaartsdag gaan we hem halen. We worden flink begroet door hem en met een prachtige bos bloemen (voor het logeren) gaan we richting Apeldoorn. Spannend... hoe reageren onze andere honden. Cheeta kan niet altijd goed met andere honden. Hoe reageert hij op de katten?... en ga zo maar door. Thuis aangekomen ga ik met hem in de tuin zitten. Cheeta komt naar buiten. Loopt naar hem toe en hij draait zich keurig weg met zijn kop. Cheeta ruikt even en accepteert hem volledig. Hij is erg rustig (gelukkig, i.v.m. haar heupen) tegen haar. Dan naar binnen... een voor een de katten naar binnen. Arrigo komt de kamer in en denkt, hé dat is een leuk huisgenoot. Maar... wat is hij groot... Giulio ziet hem, hij is best wel bang, wil het liefst bij mij op schoot kruipen (liever niet...). Nou ja, beter zo dan andersom. Het went vanzelf. Wij gaan vrijdags op pad richting Oosterbeek. Giulio achter in mijn grote panda! Oeps probleem een, hond raakt dak... Daar aangekomen krijgt hij een roesje en gaan ze foto s maken van beide heupen, beide ellebogen en beide hakken. Een uur later krijgen we de uitslag... ##@!@!## Het is goed mis. Hij heeft ED aan zijn linkerpoot, rechterpoot is nog moeilijk te beoordelen. En beide heupen zijn slecht (staan niet goed in de kom). We gaan in overleg met de gespecialiseerde artsen en de Stichting. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me helemaal misselijk voelde worden van het bericht. Het is zo n kanjer en dan dit... en durven wij het aan...? Giulio heeft een eerlijke en dierwaardige kans van leven na de operaties. Hij is een hele zelfstandige, rustige hond, hard voor zichzelf, een enorme lieverd. De kosten worden vergoed door de Stichting, mits er genoeg geld aan donaties binnenkomt. De dierenarts zelf heeft een opvanghond uit Griekenland en ook met problemen aan zijn botten, hij begrijpt ons dus goed. 11

4 Wanneer wij Giulio adopteren hebben we een hond met beperkingen, maar hij kan prima door de deur (als hij niet te breed wordt) als erfhond en wandelhond en zolang Cheeta er nog is, een maatje voor haar. We gaan dit allemaal tegen elkaar afwegen. Thuis aangekomen zitten Michel en ik op de bank. De katten en honden liggen om ons heen als één grote familie met Giulio in het midden... nog suf van zijn roesje. Er rolt een traan over mijn wang, en nog éen. Ik kijk van Guilio naar Michel, en dan naar Cheeta. We besluiten dat we voor hem gaan!!! Een uur later wordt er op de Stichting Alas site een oproep gedaan: Wie helpt Junior (Guilio)? Met zijn verhaal erbij. Nog geen uur later is er een anonieme donatie gedaan, met een enorm bedrag... Er komt nog meer binnen en nog meer... Hier zijn geen woorden voor, dat er nog van die mensen bestaan!!!! Er zijn zoveel vooroordelen en discussies over honden uit andere landen... Hier in Nederland zijn er toch ook asielhonden? Ja dat begrijp ik, maar daar zitten ze in een dodencel onder hele barre omstandigheden! En de Alas Stichting is zo n goede, eerlijke en open Stichting die altijd klaar staan voor hond maar ook baas. Maar goed, wij willen voor hem gaan en er is genoeg geld binnen gekomen voor de operaties. Samen met Alas, het opvanggezin: Mieke en Erik en de kliniek; Sint Pietersberg durven we het aan!!! Nu heb ik de luxe positie van zes weken schoolvakantie dus ik kan hem verplegen. Dan maar niet op vakantie! Op maandag 4 juli wordt Giulio geopereerd aan zijn voorpoot. Drie weken daarna (22 juli) aan zijn rechterheup, deze wordt gekanteld. En dan nog 6 weken revalideren. Maar goed, wanneer we nu even flink met z n allen de kiezen op elkaar zetten heeft Giulio een dierwaardig leven voor zich! Helaas hebben we voor die tijd een flink verlies te verwerken. Cheeta krijgt donderdag 30 juni een attack. Ze is heel erg ziek. Onze lieverd, met haar kapotte heupen krijgt dit ineens. We moeten vier dagen afwachten hoe het gaat, en mocht het dan niet haalbaar zijn moeten we haar laten gaan. Op zaterdag 2 juli zien we dat het helemaal mis is met haar. Giulio wijkt niet van haar zijde. De katten komen afscheid nemen... We hebben haar moeten laten gaan. Heel verdrietig maar dit is het beste voor haar. Gelukkig heeft ze nog vijf weken met Giulio mogen optrekken. 12 Giulio moet maandags naar de kliniek voor zijn eerste operatie. Er worden wel vijf stukjes bot uit zijn poot verwijderd... wat moet dit een enorme pijn hebben veroorzaakt bij hem... pfffff... Hij krijgt een geweldig mooi rood verbandje om zijn poot. Wanneer hij ons ziet steekt hij zijn geopereerde poot recht vooruit als begroeting... geen gezicht!!! Maar meneer zet zijn poot al neer, en loopt er al voorzichtig op. Hij moet zeker drie weken volledige rust, en mag drie keer per dag vijf mihet witte voetje septemberi 2011

5 nuten wandelen, hoe zal dit verlopen bij een hond van tien maanden jong??? Ik kan u vertellen, in één woord geweldig! Hij heeft het zo enorm goed gedaan, echt waar. Na een week merk je al niet meer dat hij is geopereerd. Hij wil weer lekker donderen met de katten, maar dag mag natuurlijk nog niet. Toch maar een bench aangeschaft en hier ligt hij prins heerlijk in uit te rusten. Af en toe gaat Arrigo er gezellig bij liggen. Vandaag is het DE vrijdag 22 juli. Om negen uur gaan we weer richting Oosterbeek. De dierenarts, Franc Viehoff wacht ons op. Mag hij worden geopereerd aan zijn rechterheup? Ja hoor, het is dik in orde met zijn voorpoot. We laten hem met een dubbel gevoel achter het wordt een pittige operatie. We blijven voorlopig maar in de buurt (in Oosterbeek) dicht bij Giulio mocht er iets zijn... Dit is helemaal niet nodig. Om een uur gaat mijn telefoon en de dierenarts is heel erg tevreden. Geen complicaties en de bekken is goed gekanteld. Pffff wat een opluchting. Om vijf uur gaan we hem ophalen, en dan zes weken rust en revalideren. Maar dit verdient onze kanjer. Helaas kan ik niet verder schrijven, de deadline van dit Witte Voetje is al verstreken... Wordt vervolgd... Alas stichting Op de website van de Alas stichting kunt u bij het rubriek nieuws ook Giulio volgen, dit is Heey eeeuuuhhh hallo daar... Even een slaperig berichtje van mij. Ik ben net opgehaald door mijn lieve vrouwtje en lieve baasje. Ik schijn vanmiddag toen ik bijkwam in het hok nogal een hoop herrie te hebben gemaakt. De assistentes kwamen hierdoor wel gezellig bij mij zitten. Ik schijn te hebben geschopt, gedraaid en ga zo maar door. De dierenarts had dit alleen maar bij boxers gezien, maarreh ik ben wel een stoere X Mastin hoor, enne ik laat echt niet met me sollen. Ze spuiten zelf van dat gedoe, ik geloof Morline of Morine onee Morfine in me. Volgens mij komt het daardoor, want normaal ben ik de rust zelve... Nu moet ik heel rustig blijven liggen want anders blijven de wonden bloeden. Maar dat is nu thuis dik in orde hoor. Ik lig nu heerlijk rustig op mijn eigen plekkie en het bloeden is gestopt. Ik hoorde vanmiddag de dokter met mijn vrouwtje bellen. Hij zei dat de operatie heel goed is gegaan, zonder complicaties. De foto s zagen na de operatie er heel goed uit. De kop staat veel beter in de kom. Wel met wat schroeven erin (moet ik maar niet door zo n poortje met een metaaldetector haha). Om vijf uur kwamen Karin en Michel mij ophalen. Ik was nog heel suf en kan nog niet zo goed zelf lopen. Ze doen een handdoek om mijn buik en zo dragen ze mijn achterkant. Maar dit is maar voor even hoor, ik zal er snel zelf op kunnen staan. Volgens mij moet ik nu zes weken volledige rust en mag ik heel kort achter in de tuin mijn poep en plas doen. Het is het beste dat ik in de bench verblijf... wel saai maar ik zie wel alles en ik krijg er altijd koekjes in en mijn lievelingsknuffels... Voorlopig hoeft dat niet want ik heb in de auto lekker mijn poep en plas laten lopen. SSStttt weet je waarom? Nou ze hadden mij zo n gek t-shirt aangedaan. Hij was wel gaaf donkerblauw hoor maar ik ben toch geen Chihuahua zeg. Maar dat was even voor het bloeden, er zat dan zo n incontinentie matje tussen. Tssss wat denken ze wel niet! Nu is alles lekker uit en in de was en mag ik lekker mezelf zijn. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie steun en belangstelling, echt tof hoor, ik ben al een beetje beroemd haha. Liefs van Junior (nu Giulio) 13