7,1. Waarom dit nummer? Praktische-opdracht door een scholier 1268 woorden 17 februari keer beoordeeld. Inhoud

Transcriptie

1 Praktische-opdracht door een scholier 1268 woorden 17 februari ,1 17 keer beoordeeld Vak Muziek Inhoud Voorwoord Originele en Vertaalde tekst Moody Blues Nights in White Satin Analyse van Groot naar Klein Nawoord Bijlagen: - Bladmuziek - CD Voorwoord Waarom dit nummer? Ten eerste omdat ik het zelf een ontzettend mooi nummer vind. Mede door de tekst die me erg aanspreekt, iets dat voor mij noodzakelijk is om muziek mooi te vinden. De tekst is erg poëtisch geschreven en laat wat te denken over. Het mysterieuze van de tekst in combinatie met het orkest op de achtergrond met de blazers en strijkers maakt het plaatje compleet. Nights in White Satin is een tijdloos nummer dat naar mijn mening nog lang beluisterd wordt. Ten tweede omdat het me ook een uitdaging leek, de symfonische rock. Popmuziek met klassieke lijnen op de achtergrond. Met zo n nummer staat voor mij de pop op de voorgrond, waardoor ik normaal niet echt oren heb voor het orkest op de achtergrond. Eigenlijk heel jammer. Originele tekst: Nights in white satin Never reaching the end Letters I've written Never meaning to send Beauty I'd always missed with these eyes before Pagina 1 van 6

2 Just what the truth is I can't say anymore 'Cause I love you Gazing at people Some hand in hand Just what I'm going though They can't understand Some try to tell me Thoughts they cannot defend Just what you want to be You'll be in the end And I love you Nights in white satin Never reaching the end Letters I've written Never meaning to send Beauty I'd always missed with these eyes before Just what the truth is I can't say anymore 'Cause I love you 'Cause I love you Vertaalde tekst: Nachten in wit satijn Pagina 2 van 6

3 Het einde nooit bereiken Brieven die ik heb geschreven Zonder de bedoeling ze op te sturen Schoonheid heb ik altijd gemist Met deze ogen Gewoon wat de waarheid is Meer kan ik niet zeggen Omdat ik van je houd Ja, ik hou van je Staren naar mensen Sommige hand in hand Datgene wat ik doorsta Kunnen zij begrijpen Sommigen proberen me te vertellen Dat ze gedachten niet kunnen beschermen Datgene wat je wilt zijn Ben je op het eind En ik houd van je Ja, ik houd van je Nachten in wit satijn Het einde nooit bereiken Brieven die ik heb geschreven Zonder de bedoeling ze op te sturen Schoonheid heb ik altijd gemist Met deze ogen Gewoon wat de waarheid is Meer kan ik niet zeggen Omdat ik van je houd Ja, ik hou van je Omdat ik van je houd Ja, ik hou van je Pagina 3 van 6

4 Moody Blues De Moody Blues is een Britse progressieve rockband die in de jaren 60 enkele grote hits had met nummers als Nights in White Satin, Question, Tuesday Afternoon en Ride my see-saw en twee jaren 80 hits: I know you're out there somewhere en Wildest dreams. De band bestond in zijn hoogtijdagen, tussen , uit: Mike Pinder - Mellotron, piano, zang - John Lodge - Gitaar, basgitaar, sitar, zang - Justin Hayward - Zang, gitaar - Ray Thomas - Fluit, zang - Graeme Edge - Drums, zang - In de beginjaren, rond 1964, maakten Clint Warwick en Denny Laine deel uit van de band en was de Moody Blues voornamelijk actief in de R&B scene. In die jaren hadden ze een hit met het nummer Go now, maar nadat verder succes uitbleef, vertrokken eerstgenoemden. In hun plaats kwamen de jonge onervaren muzikanten Justin Hayward en John Lodge. Deze twee talentvolle schrijvers, gitaristen en zangers verschoven de aandacht van de band van R&B naar progressieve rock. Het album Days of Future Passed uit 1967 leverde 2 gigantische hits op, te weten Nights in white satin en Tuesday afternoon. De muziek op dit album had weinig overeenkomsten meer met de R&B van de oorspronkelijke band maar was doorspekt met klassieke invloeden, mede door het gebruik van een orkest. Op het volgende album, In Search of the Lost Chord, werd een meer psychedelische richting ingeslagen en werd het orkest vervangen door Pinder's Mellotron. Deze richting werd voortgezet op de volgende vijf albums. In 1972 besloot de band een rustperiode van vijf jaar in te lassen. Hayward en Lodge brachten in 1974 de single Blue Guitar en het album Blue Jays uit; van de overige leden verschenen solo-albums. Na het laatste succesvolle album uit 1978, Octave, vertrok Mike Pinder en raakte de band in verval. Vele wisselingen in de samenstelling leidden niet tot hits en tegenwoordig treden de laatste drie overgebleven leden Justin Hayward, Graeme Edge en John Lodge als trio op. Nights in White Satin Al in 1967 komt het London Festival Orchestra onder leiding van Peter Knight er aan te pas om de artistieke aspiraties van The Moody Blues vorm te geven. The Moody Blues maken met Days Of Future Passed een popopera met een historische finale: Nigths In White Satin, een jaar eerder in amper vier minuten uit de pen van zanger/gitarist Justin Hayward gevloeid. Pagina 4 van 6

5 Jaar: 1967 Genre: Symfonische rock Toonsoort: E-mineur Maatsoort: 12/8 Instrumentatie: strijkers, houtblazers, koperblazers, slagwerk (London Festival Orchestra) basgitaar, gitaar, drum Overig: Over het algemeen is het lied erg legato (met uitzondering van bas en slagwerk) gespeeld en in combinatie met de melodielijnen op de achtergrond, gespeeld door het orkest, vind ik het erg prettig om naar te luisteren. Analyse van groot naar klein Vorm: intro-couplet -refrein-couplet -refrein-instrumentaal-couplet - refrein (2x)-slot Intro: begint met houtblazers en strijkers, klokkenspel en volgens mij ook af en toe een harp Tot hier is de maatsoort volgens mij anders dan in de rest van het lied, wat die dan is weet ik niet later komt de bas, de gitaar en het slagwerk erbij Couplet: Bestaat uit het volgende akkoordenschema: l: Em D l Em D l C G l F Em :ll Akkoordenschema wordt het eerste couplet twee keer gespeeld, de eerste keer met alleen bas, gitaar en slagwerk, de tweede keer komen daarbij ook houtblazers en strijkers. Ook tijdens het tweede couplet wordt het akkoordenschema twee keer gespeeld. De eerste keer spelen de houtblazers en strijkers mee, de tweede keer ook, maar dan luider. Het derde couplet bestaat uit de tekst van het eerste en de instrumentatie van het tweede couplet. Refrein: Bestaat uit het volgende akkoordenschema: l A l C l Em D l Em l Tijdens het refrein wordt de toonsterkte luider en spelen alle instrumenten. Akkoordenschema 1 keer gespeeld. Gedurende het hele nummer wordt het refrein vier keer gespeeld, waaronder twee keer achter elkaar op het einde. Instrumentaal stuk: Duurt twaalf maten, waaronder één maat van 6/8 Hier komt een modulatie van E-mineur naar D-majeur voor die zo n 7 maten aanhoudt. Een houtblazer is tijdens dit deel het meest duidelijk hoorbaar. Een gitaar tokkelt op de achtergrond, op de achtergrond zijn ook strijkers te horen. Ook duidelijk hoorbaar zijn bas en slagwerk. Pagina 5 van 6

6 Slot Het stuk wordt door heel het orkest afgesloten, er wordt tijdens dit gedeelte veel gebruik gemaakt van crescendo s en decrescendo s. Waardoor de dynamiek erg op en neer gaat. Het klinkt alsof het orkest in dit slot nog even alles wil geven en ik vind dat een ontzettend mooie afsluiting, alsof ze het hoogtepunt hebben bereikt waar ze naartoe werkten. Nawoord In het voorwoord heb ik aangegeven dit als uitdaging te zien. Een uitdaging was het zeker. Ik denk ook zeker veel fouten te hebben gemaakt, vooral in de analyse. Mede doordat ik niet de complete bladmuziek bezit en veel moeite heb met de details in een muziekstuk te horen en herkennen, heb ik vaak geluisterd en uiteindelijk toch veel gegokt. Omdat ik veel instrumenten niet wist te herkennen heb ik dan ook veel gebruik gemaakt van verzamelnamen, als bijvoorbeeld houtblazers. Ondanks dat ik voor mijn gevoel vaak geen steek vooruit kwam en daar soms best wanhopig van werd, heb ik het toch erg leuk gevonden dit werkstuk te maken. Pagina 6 van 6