GAZEL 2 BRUGGE. Tweemaandelijks tijdschrift Jaargang 20 Nr. 1 januari-februari 2019

Transcriptie

1 Tweemaandelijks tijdschrift Jaargang 20 Nr. 1 januari-februari 2019 GAZEL 2 BRUGGE V.U. Christophe Arickx, Abdijbekestraat 5, bus 24, 8200 Brugge N P2A9109

2

3 Inhoud Clubnieuws en berichten...2 Nieuwe uitgiften Postgeschiedenis van Piëmont-Sardinië Artikeltoestand zie scan (deel 1)...13 Veiling van 3 februari Postgeschiedenis van de Napolitaanse Provincies Postgeschiedenis van Böhmen und Mähren Postgeschiedenis van Sudetenland Artikeltoestand zie scan (deel 2)...22 Deutsches Reich - Privaatpost Postgeschiedenis van Midden-Litouwen Zoekertjes...29 Voorzitter Secretaris : Christophe Arickx, Tel 0486/ Abdijbekestraat 5 bus 24, 8200 Sint-Andries christophe.arickx@telenet.be Ruilmeester : Dirk Timmerman, Tel. 050/ Staakstraat 8, 8200 Sint-Andries dirktimmerman@telenet.be 01/01/2019

4 Clubnieuws en berichten Beste clubleden en sympathisanten, Voor allen een gelukkig Nieuwjaar. De beste wensen en vooral een goede gezondheid. De (betalende) tombola, met broodjes vanaf 11u30, gaat door op 6 januari. Er zijn weerom veel mooie en praktische filatelistische prijzen te winnen. Prijzen mogen nog altijd gegeven worden, ook de dag zelf. Door het overlijden van Franky zijn we op zoek naar iemand die ons kan helpen die dag. Vrijwilligers zijn welkom. Iemand die in noodgevallen kan helpen met veilingen en/of ruilboekjes is eveneens welkom. De nieuwe ruilboekjes zijn er al op 30 december. Op 6 januari zullen er geen ruilboekjes beschikbaar zijn. Wie zijn lidkaart van 7 euro nog niet betaald heeft, kan dat alsnog op een bijeenkomst doen, of door overschrijving op het rekeningnummer onderaan deze pagina. Hartelijk dank aan allen die al betaald hebben. Het ledenaantal blijft tamelijk stabiel. Er komen regelmatig nieuwe leden bij, die het wegvallen van de anderen (helaas meestal door overlijden) opvangt. De aankoop van catalogi gaat ook volgend jaar onverminderd voort, zodat we telkens de laatste versie beschikbaar hebben. Maak er gebruik van tijdens de bijeenkomst en/of ontleen ze om thuis te kijken. Filatelistisch materiaal kan eveneens via de club besteld worden. C. Club rekening nummer BE

5 Nieuwe uitgiften van 28/1/2019 (1/5) Prior-zegel met koning Filip Verschijnt zowel zelfklevend als met klassieke gom. Eerste zegel met QR-code

6 Nieuwe uitgiften van 28/1/2019 (2/5) Prior-rouwzegel

7 Nieuwe uitgiften van 28/1/2019 (3/5) 400 jaar Manneken Pis

8 Nieuwe uitgiften van 28/1/2019 (4/5) Neutraal Moresnet

9 Nieuwe uitgiften van 28/1/2019 (5/5) Dieren aan het werk

10 Postgeschiedenis van Piëmont-Sardinië DT Ligging Het Koninkrijk Sardinië of Piëmont-Sardinië was een staat in het hedendaagse Italië die bestond van 1324 tot Het ontstond in 1720 toen de hertogen van Savoye het eiland Sicilië met Spanje ruilden voor het eiland Sardinië. De naam Koninkrijk Sardinië is enigszins misleidend omdat het grootste deel van het rijk, Piëmont, alsook de hoofdstad Turijn, op het vasteland lag. Er was een politieke reden voor deze naam, Savoye was een hertogdom, maar Sardinië was een koningsdom. Door de naam Sardinië te gebruiken werd het gehele rijk nu een koninkrijk. In geschiedkundige geschriften werd het land evenwel ook Piëmont-Sardinië genoemd, dit om de realiteit beter weer te geven. Op het tijdstip van de uitgifte van de eerste Sardijnse postzegels (1 januari 1851), was het gebied ongeveer Km 2 groot en bestond enerzijds uit een continentaal deel (Piedmont, Liguria, Nice en Savoy) en anderzijds een eiland (Sardinië eiland). Er woonden in beide delen samen ongeveer 5.2 miljoen inwoners. Het gebied was onderverdeeld in 14 administratieve districten : Turin, Genoa, Annecy, Chambery, Cuneo, Alessandria, Ivrea, Nizza, Novara, Savona, Vercelli, Cagliari, Sassari en Nuoro. Geschiedenis Tot 1850 regeerden de vorsten, net zoals in de andere Italiaanse gebieden, hun gebied met ijzeren hand, tot grote onvrede van de bevolkingen. In 1850 kwam Victor Emanuel II aan de macht in Sardinië, hij voerde een eerder liberaal bewind. De bevolking van andere gebieden zochten daarom samenwerking met Sardinië. De regering van Sardinië werd geleid door de ervaren diplomaat Camillo Benso, Count of Cavour. Hij sloot een geheim akkoord met Frankrijk dat inhield dat Frankrijk Sardinië militair zou steunen indien het aangevallen zou worden. Cavour richtte een vrijwiliigerskorps op (Alpenjagers) om Keizer Frans Jozef I van Oostenrijk uit te dagen. Deze eiste in een ultimatum dat het korps zou ontbonden worden, Sardinië weigerde uiteraard en Oostenrijk verklaarde in april 1859 de oorlog en trok eind april de Livirno, de grensrivier tussen Lombardije en Piëmont over. De opmars van het Oostenrijkse leger werd echter gestopt en het begon zich terug te trekken. Lombardije werd eerst ingenomen door het Frans-Sardijnse leger, en daarna werd ook Venetië bezet. Door de aftocht van het Oostenrijkse leger verloren ook Toscane, Parma, Modena en Romagne hun bescherming en werden door Sardinië bezet. Met de Vrede van Villafranca van 12 juli 1859 kwamen Oostenrijk en Frankrijk onderling overeen dat Sardinië Lombardije kreeg, maar dat Venetië en de bezette staten naar de (Oostenrijkse) monarchen moesten terug gaan. Sardinië was natuurlijk

11 Postgeschiedenis van het Koninkrijk Sardinië 1324 Koninkrijk Sardinië Piëmont-Sardinië Franse bezetting 1814 Hertogdom Savoie - Graafschap Nice OI6-1 F 1814 Koninkrijk Sardinië 17 maart maart 1861 Koninkrijk Italië 2 juni 1946 woedend en de bevolkingen van de staten weigerden om de macht terug aan de monarchen te geven. Parma, Modena en Romagne richtten een (officieuze) eigen staat op, de Provincie Emilia, die later samen met Toscane de Verenigde Provincies van Centraal-Italië werd. Bij volksraadplegingen in de Verenigde Provincies koos de bevolking voor toetreding tot Sardinië. Op 22 maart 1860 ging Frankrijk akkoord met deze toestand. In ruil moest Sardinië wel Savoye en Nice afstaan aan Frankrijk. Een jaar later werden, met behulp van Guiseppe Garibaldi, het Koninkrijk der Beide Siciliën, en 2 van de 3 resterende Pauselijke Staten (Marche en Umbrië) eveneens bij Sardinië gevoegd. Enkel de Pauselijke Staat Lazio, het gebied rond Rome, bleef onder Pauselijk bestuur. In de Beide Siciliën had een volksraadpleging wel al gekozen voor toetreding, maar omdat de vestingen van Gaeta en van Civitella del Tronto nog altijd in handen waren van het Bourbonse leger, kon de toetreding officieel nog niet doorgaan. Dit gebeurde pas op 20 maart Op 17 maart 1861 veranderde Sardinië zijn naam in Koninkrijk Italië, met Victor Emanuel II als koning. Daardoor hield Sardinië als land op te bestaan. De hoofdplaats van het nieuwe land was Rome, wat een probleem was, omdat de Paus, met de bescherming van Frankrijk, het gebied nog altijd onder controle had. Turijn bleef dus de voorlopige hoofdplaats. In 1866 werd de Oostenrijkse keizer Frans Jozef nogmaals in een oorlog gelokt, maar deze maal met Pruisen (Bismarck). Oostenrijk verloor ook deze keer en Italië, dat de zijde van Pruisen gekozen had, verkreeg als beloning Venetië. In 1870 verklaarde Frankrijk op zijn beurt de oorlog aan Pruisen, maar verloor ook de oorlog. Frankrijk had alle troepen nodig voor deze oorlog, ook deze uit Rome. De Paus was nu zijn militaire steun kwijt en Lazio werd door Italië veroverd. Enkel Vatikaanstad werd niet ingenomen om geen reakties uit te lokken van het Katholieke

12 deel van Europa. Postgeschiedenis De gebruikte munt was de Italiaanse lire, die gelijk was aan 4,5 gram zilver, zoals de Belgische, Franse en Zwitserse Franc uit die periode, en onderverdeeld was in 100 centesimi. Hierna volgen de posttarieven voor een brief eerste klas : Tot 7,5 grams Tot 20 grams Tot 60 grams Tot 100 grams Meer dan 100 grams, per 50 gr. Brief binnen het district Drukwerk tot 4 dm 2 Drukwerk meer dan 4 dm 2 Documenten Aangetekend 20 centesimi 40 centesimi 80 centesimi 1,20 Lire 1,20 Lire + 40 cent. Een vierde v/h tarief 2 centesimi 4 centesimi 5 centesimi +40 centesimi Op 1 januari 1851 gaf Sardinië een reeks van 3 zegels uit met het hoofd van Victor Emanuel II in profiel. De afbeelding was afkomstig van de munten. Dit zijn de eerste echte Italiaanse zegels die uitgegeven werden, voordien had Oostenrijk in Lombardije-Venetië wel al postzegels uitgebracht, maar dit waren niet echt Italiaanse zegels. De frankeerwaarden bedroegen 5C, 20C en 40C, oorspronkelijk was ook een 80C voorzien, maar die is nooit gemaakt geweest. De zegels moesten normaal typografisch gedrukt worden, maar door tijdsgebrek koos men voor lithografie (steendruk). Francesco Matraire uit Turijn heeft de zegels ontworpen, gegraveerd en gedrukt. Het drukken gebeurde op bladen van 50 zegels in 2 blokken van 25 naast elkaar met een tussenpaneel van 5,5 mm. Van elke waarde zijn verschillende uitgaven gedrukt, waarschijnlijk door de relatief snelle slijtage van de drukstenen. Bij de eerste uitgave werd het zegelplaatje zelf gebruikt om de druksteen te maken, dit gaf nog een goed resultaat. Bij volgende uitgaven werd eerst een primaire druksteen gemaakt met het zegelplaatje, vanuit deze druksteen werden dan de eigenlijke secondaire drukstenen gemaakt die dienden voor de volgende uitgaven. Dit gaf zegels van een veel slechter resultaat. Omdat er bij iedere copie van de druksteen andere foutjes optraden is het zelfs mogelijk om de verschillende uitgaven te reconstrueren, meer info is te vinden op de website AntichiStati (2) bij Going Deep/Sardinia. Er zijn heel wat vervalsingen gemaakt van deze zegels (Genève, Genua, Fournier), de CD2 van Klaseboer geeft een goed overzicht, op de website (1) ontbreken de meeste scans. Door de mindere kwaliteit van de originele zegels is het moeilijk om de

13 kwaliteit als referentie te gebruiken om de echtheid te bepalen. Als test kan men het aantal parels in de rand tellen, de tabel geeft de juiste aantallen. Matraire heeft ook 2 verborgen tekens aangebracht op elke zegel, het geheime teken was eigenlijk niets, in de 2 parels die in de scan hieronder aangeduid zijn is er geen schaduw, in alle andere wel. Door de slechte kwaliteit van het drukwerk stonden er echter ook soms vlekken in deze parels. Aantal parels op de originele zegels (inclusief parels in de hoeken) Boven Onder Links Rechts 5 c c c Op 1 oktober 1853 werd opnieuw een reeks van 3 zegels uitgegeven met dezelfde tekening, maar deze keer met een reliëfdruk op gekleurd papier, waardoor deze zegels zeer moeilijk te herkennen zijn, zeker als ze gestempeld zijn. Doordat de vorige reeks gedrukt was in steendruk, en dus gemakkelijk te vervalsen was, vreesde de Postadministratie voor vervalsingen en ook voor het afweken van de stempel, vooral op de zwarte 5C zegel. Daarom stelde Matraire een systeem voor waarbij het beeld in reliëf zou geperst worden, wat het afweken van de stempel sterk zou bemoeilijken. De kleur van de 5C zegel werd veranderd naar groen. Bij reliëfdruk wordt het papier geperst tussen een matrijs met een afbeelding in hoogdruk en een patrijs met dezelfde afbeelding in diepdruk. Het systeem wordt nu nog gebruikt in een droogstempel. De Postadministratie ging akkoord en Giuseppe Ferraris van de Koninklijke Munt deed het graveerwerk. Het drukken gebeurde op bladen van 100 zegels in blokken van 4x25 gescheiden door tussenpanelen. Door het persen kraakte het papier soms, vooral langs de ovaal. Merk op dat de tekst ook geperst wordt en dus dezelfde kleur als het papier heeft. Van deze zegels zijn niet-officiële herdrukken gemaakt in 1863 en Fournier vermeldt in zijn verkoopalbum verschillende vervalste zegels evenals valse stempels. De website Forgeries of Italian States (3) vermeldt ook een aantal vervalsingen. Op 18 april 1854 werd opnieuw een reeks van 3 zegels uitgegeven, weer in reliëf, maar deze keer met het midden zonder kleur. De reden voor de nieuwe uitgifte was dat de zegels van de vorige uitgifte niet goed leesbaar waren, zeker bij weinig licht (electriciteit bestond toen nog niet). Ook omdat de kleur van de zegels van eenzelfde frankeerwaarde nogal sterk kon variëren. De beeltenis van de koning was ook niet goed zichtbaar. Daarom werd bij de nieuwe uitgifte wit papier gebruikt zodat de beeltenis beter zichtbaar was. Het gekleurd gedeelte werd lythografisch (steendruk) op de zegel gedrukt. De zegels

14 werden gedrukt op bladen van 50 zegels (5x10), de reliëfdruk en de steendruk gebeurde afzonderlijk, waardoor veel verschuivingen ontstonden. Net als de vorige uitgifte kraakte het papier soms door de grote druk tijdens het persen. en was er veel variatie in de kleuren. Niet-officiële herdrukken zijn ook van deze zegels gemaakt, zelfs in andere kleuren. Meer informatie is eveneens te vinden op bovenvermelde websites. Tussen 1855 en 1863 verscheen een reeks van 6 zegels met het midden in reliëf, maar deze keer met de tekst in het wit waardoor deze toch iets beter leesbaar is. Deze reeks is zeker de meest complexe reeks met de meeste variaties van alle Oud- Italiaanse staten. In het begin bestonden enkel dezelfde 3 frankeerwaarden zoals in de vorige reeksen, maar doordat in een reeks staten bij het Koninkrijk kwamen, moesten er enerzijds 3 nieuwe waarden bijkomen en anderzijds waren er plots veel grotere aantallen zegels nodig. Ik bespaar de lezer details hierover, de website AntichiStati (2) geeft bij de 4th issue wat meer info over de 15 kleurvariëteiten van de 5C, de 18 kleurvariëteiten van de 10C, enz. Overigens kon de Postadministratie in Turijn niet de nodige aantallen zegels leveren, waardoor de meeste staten tijdelijk eigen zegels moesten drukken, die in de catalogen onder een voorlopige regering gerangschikt staan. Deze zegels werden later getand uitgegeven in het Koninkrijk Italië. Ook van deze uitgifte zijn vervalsingen gemaakt, info vind je ook op de reeds vermelde websites. Er zijn ook vervalste zegels met omgekeerde opdruk gemaakt. Sperati bleekte de inkt af van een echte zegel en herdrukte dan de zegel opnieuw maar ondersteboven. De experten testten enkel de reliëfdruk, die uiteraard echt was, en verklaarden de zegel als echt zonder de rest van de zegel te onderzoeken. Op 1 januari 1961 verscheen ook een reeks van een zwarte zegel van 1c en van 2c, met een nieuw ontwerp, maar waarbij in het midden het cijfer van de waarde in reliëf gedrukt werd. Deze zegels waren bedoeld voor de frankering van drukwerk, maar mochten ook voor andere verzendingen gebruikt worden. Ze werden op dezelfde manier vervaardigd als de vorige reeks in bladen van 100 zegels en 2 groepen van 50 met een tussenpaneel. Tijdschriftzegels

15 Er is weinig bekend over vervalsingen van deze zegels, maar de originele zegels hebben enkele speciale kenmerken. De 1C zegel heeft een onderbreking in de gegolfde lijn links halfweg en onderaan zijn er zwarte punten in de witte lijn, de tweede scan toont de posities. De 2C heeft een wit punt in het reliëf in het midden van de afbeelding zoals te zien in de derde scan. Op 1 mei 1862 gaf de Italiaanse Post de zegel van 2C opnieuw uit met een gele kleur. De zegels van de vierde uitgifte bleven gewoon in gebruik nadat Sardinië zijn naam veranderde in Koninkrijk Italië. Er was niet direct een probleem omdat de zegels toch geen vermelding bevatten naar een land. In sommige catalogen en publicaties worden deze zegels daarom soms bij het Koninkrijk Italië ondergebracht. Soms worden deze zegels zowel bij Sardinië als bij Italië gerangschikt. Er is in de handel ook drukafval (waste) te vinden afkomstig van machinale problemen met zegels van Sardinië, een voorbeeld daarvan is te zien in de vierde scan. Dit materiaal alleen al is stof genoeg voor een verzameling, meer info is te vinden op de website AntichiStati (2) bij Going Deep/Sardinia. Uiteraard moet je altijd controleren als een aangeboden zegel wel degelijk drukafval is, sommige verkopers rangschikken hun zegel nogal vlug in die categorie, met bijhorende prijs... (1) (2) (3) Dirk Timmerman Artikeltoestand zie scan (deel 1) DT (Vertaling van een artikel in het Duits) Het zal je maar overkomen. Je bent aan het zoeken op internet naar zegels uit je manco-lijst en plots zie je een aanbieding van een zegel Mi-20 van de Norddeutscher Bund, een zegel die nog ontbreekt in je album. Bij de omschrijving staat de klassieke tekst Artikeltoestand : zie scan, met de scan die hiernaast afgebeeld is. Veel ervaring heeft de verkoper blijkbaar niet, want zijn scan is niet op de gebruikelijke zwarte achtergrond, maar op een grijze. Zoals nogal regelmatig gebeurd met een foto is die aan de duistere kant en niet al te scherp. Ook van de prijs schijnt de verkoper niet te veel af te weten want die is tamelijk aan de lage kant. Dus niet lang gewacht en vlug kopen voor iemand anders er mee aan de haal gaat. De betaling loopt vlot en nu maar wachten tot de zegel toekomt met de post. Het vervolg staat in deel

16 Verkoop voor en door de leden op 3 februari 2019 : Lot Land Cat. Nr. Staat Cat. Prijs Instel 1 België 900/7 ʘ 46,00 9,00 2 Berlin 458/71 ʘ 15,00 3,00 3 Berlin 77/86 ʘ 60,00 12,00 4 Oostenrijk Varia ** 52,55 8,50 5 Nieuw-Zeeland 1537/46 ʘ 8,00 1,25 6 Nieuw-Zeeland 1664/73 ʘ 8,00 1,25 7 Frankijk Varia boekje ** 148,10 22,00 8 Frankrijk Varia ʘ 12,30 2,00 9 Engeland Varia ʘ 1,50 10 Eiland Man Reeksen ** 24,30 4,00 11 Oostenrijk Varia ** 23,85 4,20 12 Malta Varia ʘ 3,00 13 Duitsland Varia ʘ 66,85 6,50 14 Duitsland Varia ʘ 99,00 9,00 15 Varia Boek 16 blz ʘ 9,50 16 Varia Boek 8 blz ʘ 8,00 17 Insteekboek Ledig 25 blz 7,50 18 Hongarije BF 184 ** 30,00 4,50 19 Hongarije BF 216 ** 30,00 4,50 20 Hongarije 3312/13 ** 15,00 2,25 21 Hongarije 3325/29 ** 5,50 0,85 22 Oostenrijk Blad 1800 ** 15,00 2,25 23 Moldavië 1 3 ** 1,80 0,30 24 Moldavië LP 1/4 ** 5,50 0,85 25 Noorwegen BF 7 ** 3,00 0,45 26 Polen 2681/ /10 ** 4,10 0,60 27 Polen BF 97 ** 22,00 3,30 28 Polen BF 127 ** 5,00 0,75 29 Zweden C 1775 ** 18,00 2,70 30 Zweden C 1899 ** 11,00 1,65 31 Monaco BF ** 14,25 2,20 32 Groot-Brittannië 1758/61 ** 8,00 1,20 33 België BK 44/5 ** 24,00 3,60 34 België BK 46/7 ** 18,00 2,70 35 België BK 48/9 ** 16,00 2,40 36 België ATM 80 ** 70,00 10,50 37 België ATM 81 ** 55,00 8,25 38 België ATM 81 ** 55,00 8,25 39 België S 1/6 ** 78,00 11,70 40 België S 7/15 ** 140,00 21,00 41 België S 16/18 ** 60,00 9,00 42 België S 19 ** 15,00 2,

17 43 België S 20/25 ** 13,50 2,00 44 België S 36/41 ** 13,50 2,00 45 België S 42/46 ** 75,00 11,25 46 België S 47/56 ** 50,00 7,50 47 België S 57/63 ** 78,00 11,70 48 België PRE 712/24 ** 30,00 4,50 49 België PRE 725/35 ** 14,00 2,10 50 België 2090 A ** 2,00 0,30 51 België 2814 A ** 5,00 1,00 52 België NA 1 ** 16,00 3,20 53 België NA 2 ** 16,00 3,20 54 België R 99 ** 25,00 5,00 55 Varia Davo I (tot '69) met zegels **/*/ʘ 35,00 56 Varia Davo II (tot 1989) 20,00 57 Varia Davo III (tot 2003) 25,00 58 België NA 20 12,00 4,00 59 België ZNP 2 6,50 1,50 60 België ZNP 2 4,00 0,50 61 België ZNP 24 13,00 2,50 62 België ZNP 27 13,00 2,50 63 België ATM 1/6 FDC 15,00 3,00 64 België België Nederland 7,50 1,50 65 België Blok 34 op FDC 11,00 2,50 66 België 326/32 * 82,50 16,00 67 België 478 * 13,00 1,00 68 België 674A/689A * 13,00 2,00 69 België 686/75 * 35,00 7,00 70 België 898/99 met vignet * 140,00 30,00 71 België 1032/1036 * 18,00 4,00 72 België 1147/49 * 5,50 1,00 73 België Blok 7 * 45,00 5,00 74 België Zegels Distriflash ** 2,00 75 Mali Thema vissen ** 10,25 2,00 76 België HK ,50 2,00 77 België HK ,50 2,00 Reglement : De koper verbindt zich ertoe bij aankoop van de kavels om ze te controleren op eventuele fouten, zodanig dat deze nog dezelfde dag kan verbeterd of terug gegevens worden. Iedere kavel dat na de verkoopdag wordt teruggebracht, wordt niet meer aanvaard of teruggenomen. Gelieve bij het indienen van uw kavels deze numeriek te rangschikken in afdalende volgorde en het bedrag af te ronden in uw offerte bv. 0,52 --> 0,50 of 0,57 --> 0,60 enz.... Gelieve bij het uitstallen van de loten te wachten tot alles klaar ligt. Alvast bedankt voor uw medewerking. Het Bestuur

18 Postgeschiedenis van de Napolitaanse Provincies DT Dit artikel behandelt een uitgifte van 8 zegels met de beeltenis van Victor Emanuel II op 14 februari Zoals alle gebeurtenissen uit de periode van de Risorgimento, de Italiaanse Eenmaking, is het een verhaal van opperste verwarring. Hier gaan we dan. De Napolitaanse Provincies bestaan eigenlijk niet en hebben nooit bestaan, het is enkel een naam die in de filatelie aan die zegels verbonden is. De zegels waren bedoeld voor het Koninkrijk der Beide Siciliën, hierna Sicilië genoemd, dat ontstond door de samenvoeging, na de val van Napoleon, van de vroegere Koninkrijken Napels en van Sicilië, onder één monarch, die gesteund werd door Oostenrijk. Het feit dat in 1154 dat ook het geval was, zoals de map hiernaast aangeeft, werd als excuus gebruikt. In mei 1860 begon Garibaldi aan de verovering van dit gebied. Nadat eind december 1860 het leger van het Koninkrijk van Piëmont-Sardinië, hierna Sardinië genoemd, onder leiding van Victor Emanuel II de strijd overgenomen had, was bijna het volledige grondgebied in handen van Sardinië, met uitzondering van het Fort van Gaeta, waar de toenmalige monarch Koning Frans II en zijn vrouw Marie Sophie in Bayern, een jongere zus van Keizerin Elisabeth (Sissi) van Oostenrijk, hun toevlucht hadden gezocht, en de burcht van Civitella del Tronto. Zolang de officiële monarch nog in Gaeta verbleef, was hij voor de buitenwereld de wettelijke monarch en kon Sicilië nog niet officieel aansluiten bij Sardinië. Zoals in de andere Oud-Italiaanse Staten gebeurd was, wilde Sardinië zo vlug mogelijk de Sardijnse postzegels gebruiken in het nieuwe gebied. Het probleem was echter dat Sicilië een eigen munteenheid gebruikte, 1 Napolitaanse Ducato was 100 Grana of 200 Tornesi. In Sardinië werd de Italiaanse Lire, gelijk aan 100 Centesimi, gebruikt. Die was equivalent aan 4,5 gram zilver, net zoals de Belgische, Franse en Zwitserse Franc (Latijnse Muntunie). In opdracht van Sardinië begon de Post van Turijn aan de ontwikkeling van eigen postzegels voor Sicilië, maar met waarde in Centesimi, zoals hiernaast afgebeeld. Het voorlopig bestuur van Sicilië, dat in handen was van Carlo Farini, vond het echter beter om voorlopige zegels in Grana te blijven gebruiken, gezien de grote verspreiding van deze lokale munt. De Post van Napels kreeg dus de opdracht om zulke zegels te ontwikkelen. Na heel wat geruzie tussen de twee postdiensten werd uiteindelijk beslist om de Centesimi-zegels toch niet te gebruiken en de zegels in Grana verder te ontwikkelen en te drukken. Proefdrukken van Centesimi-zegels van 5C, 10C, 20C, 40C en 80C worden soms te koop aangeboden. Overigens, dat de hoofdpost van Sardinië in Turijn gevestigd was, kwam omdat Rome nog altijd onder bestuur van de Paus was, gesteund door Franse troepen

19 Dus drukte de Sardijnse Post op 14 februari 1861 een reeks van 8 zegels met dezelfde frankeerwaarde in Grana en Tornese als de zegels die op dat ogenblik in gebruik waren in Sicilië. De zegels werden op dezelfde manier gemaakt als de Sardijnse zegels, dus een reliëfdruk voor de beeltenis en een lythografische druk (steendruk) voor het gekleurd gedeelte van de zegel. Omdat dezelfde matrijzen van de zegels van Sardinië gebruikt werden zijn dezelfde afwijkingen van de beeltenis van de zegels van Sardinië ook bij deze zegels aanwezig. Het drukken gebeurde op bladen van 100 zegels, verdeeld in 2 blokken van 50 zegels (10x5). Zoals bij de zegels van Sardinië werd ook eerst 1 primaire druksteen gemaakt, waarmee dan de secundaire drukstenen gecopieerd werden, wat net als bij de zegels van Sardinië geen goed resultaat gaf. Meer technische informatie is te vinden op de website van Antichi Stati (2). De zegels werden vanaf 14 februari 1861 in gebruik genomen, maar de vorige zegels in Grana mochten nog altijd gebruikt worden, wat zeer interessante combinaties kon geven. In september 1861 werd in de Beide Siciliën eveneens de Italiaanse Lire als munt ingevoerd, waardoor deze zegels niet meer nodig waren. Omdat de frankeerwaarde op de zegels in tekst gegeven is, staat hier een tabel met de equivalente cijfers : 1/2 = Mezzo 1 = Un 2 = Due 5 = Cinque 10 = Dieci 15 = Quindici 20 = Venti 25 = Venticinque 30 = Trenta 40 = Quaranta 50 = Cinquanta 60 = Sessanta Vervalsingen zijn er natuurlijk volop. Let dus vooral op de vorm van de letters. Omdat de kwaliteit van de originele zegels niet bijzonder goed was, is het moeilijk om, zoals bij typografische zegels, valse (lythografische) zegels te herkennen. De CD2 van Klaseboer vermeldt verschillende vervalsingen, de website (1) toont de tekst en slechts enkele afbeeldingen. Ook de website van Forgeries of Italian States (3) toont onder PROVINCES een aantal vervalsingen. Eenzelfde verwarring bij de catalogen. Logischerwijze zouden deze zegels vermeld moeten zijn bij de voorlopige regering van de Beide Siciliën aangezien deze de opdrachtgever was. In de Michel catalogus staan deze zegels echter bij Italië zelf met uitgiftedatum van 14 februari, alhoewel het Koninkrijk Italië maar opgericht is op 17 maart De zegels van het Koninkrijk der Beide Siciliën staan afzonderlijk vermeld als de 2 staten Neapel en Sizilien. In de Yvert catalogus staan deze zegels hier, bij de Italiaanse Staat Deux Siciles, maar samen met de tweede uitgifte van de Gouvernement Provisoire, maar onder de naam Province Italienne. De eerste uitgifte van de Voorlopige Regering staat daar nog bij Royaume. In de Engelstalige catalogen en websites zoals Klaseboer (1) en Antichi Stati (2) spreekt men van Neapolitan Provinces, vandaar de titel van dit artikel. (1) (2) (3) Dirk Timmerman

20 Böhmen und Mähren, postgeschiedenis DT Op vroegen de gebieden van Bohemen en Moravië (5), net ten oosten van het Sudetenland gelegen, toetreding bij het Deutsches Reich Deze gebieden vormden samen met Tsjechisch-Silezië en Slovakije het toenmalige Tsjechoslowakije. Nog op dezelfde dag werd het gebied door Duitse troepen bezet en op 16 maart werd het protectoraat Böhmen und Mähren uitgeroepen, uiteraard onder bescherming van het Deutsches Reich. Het protectoraat werd vanuit de Praagse burcht opgericht, en Dr. Emil Hacha was het staatshoofd. De werkelijke macht lag echter bij de Reichsprotektor, een functie die van 1939 tot 1943 werd uitgeoefend door Konstantin von Neurath en daarna tot het eind van de oorlog door Wilhelm Frick. Na de oprichting van het Protectoraat werden Tsjechoslowaakse zegels verder gebruikt in afwachting dat eigen zegels zouden gedrukt worden. Deze zegels werden tot aan de loketten verkocht en mochten tot gebruikt worden. Gemengde frankeringen zijn dus mogelijk tot die datum. Oude strafportzegels mochten tot in januari 1940 gebruikt worden. Alle zegels van Bohemen en Moravië werden gedrukt in de drukkerij Böhmische Graphische Union A.G. te Praag. Het waren zeer verzorgde uitgiften, meestal voorzien van vignetten of ledige velden. Daardoor zijn heel wat combinaties van samendrukken mogelijk. Ook zijn bij vele vellen nummers in de hoeken gedrukt. Deze combinaties zijn eveneens vermeld bij de zegels in de Michel Deutschland Spezial catalogus. De eerste eigen uitgifte bestond uit oudere zegels van Tsjechoslowakije met opdruk BÖHMEN u. MÄHREN / CECHY a MORAVA. Later volgden verschillende uitgiften van eigen zegels. Bekende reeksen zijn de zegels met een lindetak en met toeristische plaatsen. Er werden ook speciale zegels voor tijdschriften met een logo van een duif in de vlucht uitgegeven alsook Rode Kruis toeslagzegels en verjaardagszegels met vignetten zoals hierboven te zien zijn. Uiteraard werden er ook een aantal zegels met afbeeldingen van Hitler uitgegeven

21 Enkele voorbeelden zijn hierna te zien: 20/20 26/26 42/J1 83/76A 89/77 Naast frankeerzegels werden ook strafportzegels en dienstzegels uit gegeven. Na de volksopstand en de inval van Russische troepen in Praag op 9 mei 1945 werd het oude Tsjechoslowakije terug ingesteld en werden er terug de zegels van de Derde Republiek Tsjechoslowakije gebruikt. Er zijn wel een aantal verschillen tussen de catalogus van Michel en deze van Yvert. Omdat de zegels voor tijdschriften ook als gewone frankeerzegels mochten gebruikt worden, plaatst Michel deze tussen de frankeerzegels, Yvert plaatst deze afzonderlijk bij Journaux. Michel vermeldt twee zegels die pas uitgegeven werden nadat het Protectoraat opgericht was, maar nog zonder opdruk, bij het Protectoraat als nummers A 1 en B 1, Yvert vermeldt deze bij Tsjechoslowakije als nummer 355 en Aérienne 18. De driehoekige zegel voor Persoonlijke Afgifte van 50H (52/38) werd eveneens in het rood uitgegeven, Michel vermeldt deze bij de strafportzegels als nummer 15, Yvert plaatst deze bij de frankeerzegels als 38A. Michel vermeldt nog een uitgifte op 1 februari 1945 van zegel 142 met Grossdeutsches Reich als land, Yvert vermeldt deze bij de vorige uitgiften als 98A. A 1/Cesk355 B 1/CeskA18 Porto 15/Frank 38A 142/98A Dirk Timmerman

22 Postgeschiedenis van het Sudetenland DT Sudetenland is een naam voor een aantal grenssteden tussen Tsjechoslowakije en het Deutsches Reich, gelegen in het Sudetengebergte die wilden aansluiten bij het Deutsches Reich. Een echt "land" is dit nooit geweest, de naam werd enkel gebruikt om het wat officieeler te maken. Het gebied was Duitstalig omdat het tot 1918 bij Oostenrijk behoorde. Alhoewel het begrip Heim ins Reich, thuis in het (Duitse) Rijk, al sinds de jaren 20 in gebruik was, verkondigde Hitler deze politiek volop via de propaganda pas vanaf het begin van Daarbij verkregen Duitstalige minderheden in het buitenland het recht om toe te treden tot het Duitse Rijk, dat zich bereid verklaarde dat recht (desnoods militair) af te dwingen. De bedoeling was uiteraard om die gebieden direct of indirect in handen te krijgen. Soms werd de overname via een verdrag geregeld (onder druk van een invasie). In het ander geval was het een ideaal excuus voor een invasie van het gebied. Uiteraard kregen strategische gebieden een voorkeur van Berlijn. Eén van de eerste groepen die daarop ingingen waren de Sudetenduitsers. Deze woonden in het Sudetengebergte, die het grensgebied vormde van Duitsland met het de regio Bohemen (Böhmen) van het toenmalige Tsjechoslowakije. Oorspronkelijk behoorde dit grensgebied bij Oostenrijk, voordat het in 1918 overging naar Tsjechoslowakije. Het Sudetenland was geen echt land, enkel een momentele samenwerking van de lokale Nazi-partijen uit de verschillende grensdorpen in een Sudetenduitse partij. Hitler was natuurlijk sterk geïnteresseerd in dit sterk geïndustrialiseerd gebied, met eveneens vindplaatsen van uranium, en dreigde met een inval als het gebied niet onafhankelijk werd van Tsjechoslowakije. De goedkeuring van de annexatie van het Sudetenland aan Duitsland werd afgesproken op het Verdrag van München van 29 en 30 september 1938 tussen

23 Duitsland enerzijds en het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Italië anderzijds. Tsjechoslowakije zelf, nochtans betrokken partij, was op de gesprekken niet aanwezig, het was zelfs niet uitgenodigd Als gevolg van de crisis over het Sudetenland, waar het georganiseerd geweld toenam, evacueerden de Tsjechische troepen en officiële instanties zoals de Post echter reeds enkele Duitstalige gebieden, nog vóór de ondertekening van het Verdrag van München. Bij hun terugtocht namen ze ook waardevolle voorwerpen en stempels mee. Omdat de Reichspost nog niet aanwezig was in het gebied, begon de Sudetenduitse partij in de gebieden van Asch en Rumburg al vanaf 21 september 1938 met de uitgifte van hun eigen postzegels. Op 1 oktober 1938 werd het Sudetenland door Tsjechoslowakije aan het Duitse Rijk afgestaan. In afwachting dat er voldoende voorraden Duitse postzegels zouden beschikbaar zijn, werden nog aanwezige postzegels van Tsjechoslowakije gewoon verder gebruikt. Een gedeelte werd door de Sudetenduitse partij van een opdruk voorzien en verkocht in de postkantoren. Strafport- en krantenzegels werden ook gebruikt als gewone postzegels. Het gebruik van Tsjechoslowaakse zegels met en zonder opdruk eindigde op 20 oktober 1938, na een circulaire van het OPD Dresden. Daarna waren alleen de Duitse postzegels nog geldig voor het verzenden van poststukken. Deze opdrukken waren zowat de eersten met de tekst Wir sind frei. Later werd die opdruk nog door een aantal gebieden gebruikt en nog later door vele vervalsers... Er waren slechts zes uitgiftes die door de Sudetenduitse partij toegelaten waren, namelijk van Asch (Aš), Karlsbad (Karlovy Vary), Konstantinsbad (Konstantinovy Lázně), Niklasdorf (Mikulovice), Reichenberg-Maffersdorf (Liberec-Vratislavice nad Nisou) en Rumburg (Rumburk). Asch Karlsbad Konstantinsbad Niklasdorf Reichenberg Rumburg Het Sudetendeutsches Niederland heeft wel eigen zegels laten drukken, maar deze zijn nooit in omloop gekomen. Hoewel de opdrukken haastig gemaakt werden, gebeurde dit toch zeer zorgvuldig. Klassiek vaak voorkomende fouten zoals verkeerde kleuren of types, omgekeerde of zijdelings verkeerde opdrukken zijn zeer zeldzaam. Deze uitgiftes zijn vermeld in de Michel Spezial catalogus. In de Yvert catalogus heb ik deze niet terug gevonden. Opdrukken in andere steden en dorpen, uitgezonderd de hierboven vermelde steden, zijn enkel zogenaamde "Sudeten gelegenheids opdrukken" en kunnen niet als officiële postuitgiftes worden beschouwd

24 Er werden ook nog speciale "bevrijdings-afstempelingen" gebruikt. Afstempelingen In de overgangsperiode werden volgende afstempelingen gebruikt: 1. ongewijzigde poststempels van Tsjecho-Slowakije, 2. poststempels met oude Tsjechische teksten 3. oude Oostenrijkse poststempels 4. noodstempels (meestal één lijn met de plaatsnaam) 5 speciale stempels (meestal rubberen stempels), in ieder geval altijd met de toevoegingen;. Deze afstempelingen werden begin november 1938 door de Rijkspost ingetrokken. Het gebied was dan eigenlijk de facto opgenomen in het Duitse Rijk. Dus werden er in het ganse gebied vanaf dan de gangbare Duitse postzegels gebruikt. Echt gelopen en gefrankeerde poststukken van het Sudetenland zijn zeer zeldzaam. Uiteraard zijn er veel vervalsingen gemaakt van deze zegels. Portokosten In het Sudetenland waren de gebruikelijke tarieven van het Duitse Rijk van kracht, omgerekend met de valutaverhouding van 10 op 1 (10 Heller = 1 Pfennig, 1 Kroon tot = 10 Pfennig nadien 12 Pfennig). Bron : Michel Spezial Band 1, diverse websites. Dirk Timmerman Artikeltoestand zie scan (deel 2) DT (Vertaling van een artikel in het Duits) Aha, eindelijk is de brief met de zegel toegekomen. De zegel eens op een klassieke zwarte achtergrond gelegd. Is dit wel de juiste zegel? Links onderaan is die hoek niet te fameus, maar bovenaan ontbreekt een gans stuk van de zegel. Helaas blijkt na vergelijking met de zegel uit de aanbieding de zegel wel te kloppen. Wat nu te doen? Eigenlijk niets, want de verkoper is wettelijk volledig in orde. Je had de foto maar beter moeten bekijken voor je kocht. Dus, dat weet je dan voor de volgende keer. De les is, altijd zeer goed kijken, zeker als de afbeelding niet te duidelijk is. Bij twijfel of als er gegevens ontbreken, kies voor het zekere en blijf van het koopje af... Dirk Timmerman

25 Deutsches Reich, Privaatpost DT In het Deutsches Reich waren in de jaren 1886 tot 1900 honderden bedrijven operationeel die eveneens post vervoerden, dit in concurrentie met de Deutsche Reichspost. Een paar gekende voorbeelden zijn de Leipziger Couriers en de Hamburg Boten waarvan een aantal zegels hieronder te zien zijn, de verschillende iotgiften worden in aparte artikels uitgebreider besproken. De meeste van deze bedrijven gebruikten eigen zegels en zelfs eigen postkaarten. Deze zijn terug te vinden in de Michel Privatpostmarken-Spezial Band 1. Die bevat informatie over bedrijven uit een 130-tal steden. In een aantal steden waren meerdere bedrijven gevestigd. Voor Hamburg bijvoorbeeld zijn er 21 bedrijven bekend, daarvan waren 19 echte en 3 valse. Enkele van deze bedrijven waren tamelijk uitgebreid, de Leipziger Couriers bvb hadden 57 verschillende locaties van waaruit post verdeeld werd, ook onder elkaar. Vele bedrijven hielden het echter niet lang uit, met falingen en wisselen van eigenaars als gevolg. Uiteraard waren er ook een aantal malafide bedrijven tussen die bijvoorbeeld enkel zegels drukten om te verkopen aan verzamelaars. Hoe was het nu mogelijk dat deze bedrijven konden opereren ondanks het monopolie van de keizerlijke post. De wettelijke toelating van de private postkantoren was een gevolg van de oorlog van Pruisen tegen Oostenrijk van Na de overwinning kon Pruisen verschillende Duitse staten verwerven, het koninkrijk Hannover, de hertogdommen Sleswich und Holstein, het hertogdom Nassau, het keurvorstendom van Hessen-Kassel, de Vrije Stad Frankfurt am Main en tenslotte de koninklijke post van Thurn und Taxis, weliswaar zonder eigen staat, maar met talrijke filialen, zoals bv het hoofdpostkantoor in Frankfurt am Main. Andere Duitse staten,

26 hoewel ze onafhankelijk bleven, werden door Pruisen gedwongen, met meer of minder zachte druk, om lid worden van de Noord-Duitse Bond, en om dus te verzaken aan hun eigen postbedelingen. Een nieuwe postwet was daardoor nodig, die verplicht te gebruiken was in alle Duitse deelstaten. Tijdens de besprekingen van deze wet werd toen al opgeroepen om het nationale postmonopolie te laten vallen. De Postwet van de Noord-Duitse Bond van 2 november koos uiteindelijk in 1 voor de volgende tekst : het transport tegen betaling, van 1) alle gesloten, genaaide of op andere wijze verzegelde brieven, 2) kranten van alle politieke inhoud, die vaker dan één keer per week verschijnen, vanuit plaatsen met een postkantoor, naar plaatsen met een ander postkantoor, zowel in binnenland als in buitenland, op andere manieren dan via de post, is verboden.... Het monopolie van de post sloeg dus enkel op gesloten brieven en politieke tijdschriften tussen locaties met verschillende postkantoren. Het privaat vervoer binnen de zone van een postgebied was dus toegelaten zonder enige beperking, ook het vervoer van open brieven. Deze bepalingen werden ongewijzigd overgenomen in de Rijks-Postwet van Het eerste privaat-postbedrijf, die deze wet toepaste, was de Brief- und Druckschriften-Expedition van J.J. Schreiber in Berlijn die actief was vanaf mei 1873 tot augustus Schreiber mislukte echter, vooral als gevolg van de toen nog heersende economische crisis. Het was pas 10 jaar later dat de economie zo ver hersteld was, dat er goede vooruitzichten waren voor private postbedrijven. Dat was dan ook te zien aan de vele oprichtingen van dit type bedrijven in Een aantal oneerlijke bedrijven van het eerste uur waren aanleiding genoeg voor de Reichspost, die een deel van het postvervoer aan haar neus zag voorbij gaan doordat deze bedrijven veel goedkoper waren, om gewelddadige, discriminerende campagnes tegen elke private postbedeling te voeren en smalend te beweren dat deze hun bestaan alleen te danken hadden aan een hiaat in de Postwet. Na een harde strijd, onder andere met de leden van de Reichstag, slaagde de Reichspost er uiteindelijk toch in, om met de wet van 20 december 1899, elke private postbedeling, met ingang van 1 april 1900 te laten verbieden. Deze wet regelde onder meer, de te betalen vergoedingen voor de ondernemer volgens de geleden schade en gederfde winst, de vergoedingen voor de boden in functie van hun dienstjaren en de hoogte van hun inkomen, tenzij ze in dienst werden genomen bij de Reichspost. Boden die sinds 1886 in dienst waren bij een private postbedrijf konden zo soms een ontslagvergoeding van meer dan 3 jaar salaris bekomen! De toenmalige drie Duitse postdiensten (Bayern en Württemberg behoorden wel tot het Deutsches Reich, maar waren onafhankelijk op postgebied) moesten ter compensatie voor ondernemers en niet in dienst genomen postboden, de volgende bedragen (afgerond) betalen :

27 Deutsche Reichspost Mark Kgl. Bayerische Post Mark Kgl. Württembergische Post Mark samen ongeveer 8,2 miljoen Mark Daarnaast werden ca. 740 boden in dienst genomen van de Reichspost. Voor de klanten van de lokale postbedrijven werd op 1 april 1900, de dag waarop het verbod op de private postbedeling van toepassing werd, het tarief voor lokale postkaarten van 5 op 2 pfennig gebracht, alle andere tarieven zoals voor brieven bleven gelijk. Daarom verscheen een nieuwe postzegel, de Michel nr 52 en de postkaart P44 van het Duitse Rijk. Als dit verminderd tarief afgeschaft werd op 1 juli 1906, ontstonden nieuwe private postbedrijven die op verschillende manieren probeerden de nieuwe postwet te omzeilen. Zij slaagden daar echter niet in omwille van de processen die de Reichspost telkens aanspande. De klanten van de Post betaalden vanaf dan natuurlijk meer voor de verzending. Bron : Michel Privatpostmarken-Spezial Band 1 Dirk Timmerman

28 SPONSOR Misschien verdelen over het boekje, i.p;v. alles bijeen HOBBY-RUILBEURS HOBBY-RUILBEURS ONDER DE TOREN ONDER DE TOREN Van 9u tot 12u 13 januari februari maart april mei juni juli augustus september oktober november december 2019 Gratis ingang Toegankelijk voor minder-validen Centrum De Koepel Gerard Davidstraat Kristus Koning inlichtingen : webmaster@onder-de-toren.be

29 De postgeschiedenis van Midden-Litouwen DT De Republiek Midden-Litouwen was een staat in Midden-Europa, in het midden van het huidige Litouwen, die maar kort heeft bestaan en in die periode geen internationale erkenning kreeg. De eigen naam was Srodkowa Litwa, de Franse naam is Lithuanie Centrale en de Duitse naam is Mittellitauen. Het landje ontstond op 8 oktober 1920 als gevolg van de (georchestreerde) muiterij van Lucjan Żeligowski, gesteund door soldaten uit de Eerste Litouwse-Wit-Russische Infanterie Divisie van het Poolse leger en de Poolse luchtmacht, cavalerie en artillerie. De troepen bezetten het door Polen en Litouwen betwiste gebied rond Vilnius, de historische hoofdstad van het vroegere Grootvorstendom Litouwen. Litouwen beschouwde de stad als haar hoofdstad, de Poolse regering vond dat het grotendeels Poolstalige gebied deel uit moest maken van het nieuwe Polen. De kwestie leek op 7 oktober 1920 te zijn bijgelegd toen beide staten het Verdrag van Suwałki sloten, waarbij bepaald werd dat Vilnius en omstreken inderdaad aan Litouwen zouden toevallen. Het verdrag zou op 10 oktober in werking treden, maar toen hadden de troepen van Żeligowski de stad al vast in handen. De Litouwse regering opereerde verder vanuit Kaunas, vanwaar Vilnius als hoofdstad werd geclaimd. Polen aarzelde intussen om het gebied te annexeren en zo ontstond de nieuwe republiek, die als een bufferstaat tussen beide landen ging fungeren. Het landje was echter geheel afhankelijk van Polen, Żeligowski fungeerde als president van de nieuwe staat. Onder supervisie van de Volkenbond werden onderhandelingen tussen Litouwen en Polen geopend. In Brussel kwamen vertegenwoordigers van beide landen bijeen onder voorzitterschap van de Belgische minister van buitenlandse zaken Paul Hymans. Zijn voorstellen voor een vreedzame regeling bleken voor de twee partijen onaanvaardbaar en de zaak sleepte zich voort. Midden-Litouwen kon zich intussen handhaven omdat Żeligowski een troepenmacht van bijna dertigduizend man had, die de bevolking in bedwang hield. De al eerder aangekondigde algemene verkiezingen vonden uiteindelijk op 8 januari 1922 plaats. Alleen de Polen in het gebied gingen in meerderheid naar de stembus, de Litouwers, de Joden en de Wit-Russen boycotten de verkiezingen. Uiteraard wonnen zo de voorstanders van aansluiting bij Polen. Op 20 februari 1922 deed de nu door de Polen gedomineerde volksvertegenwoordiging in Vilnius officieel een verzoek aan de Poolse regering om het land bij Polen te laten aansluiten. Ruim een maand later, op 24 maart, werd het grondgebied geannexeerd door Polen. De kwestie rond Vilnius bleef in het gehele interbellum spelen. Nog in 1931 werd door het internationaal gerechtshof in Den Haag uitgesproken dat de Poolse annexatie en aanhoudende controle van de stad een schending waren van de internationale wetten. De Poolse regering legde die uitspraak naast zich neer. Pas na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en de Sovjet-inval in Polen werd het grootste deel van de voormalige republiek Midden-Litouwen door de Sovjets aan Litouwen

30 overgedragen. Een kleiner deel kwam bij Wit-Rusland. Die situatie werd na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie bestendigd. Postgeschiedenis Het gebied behoorde tot aan de eerste Wereldoorlog tot het Russische Tsarenrijk, dus werden er Russische postzegels gebruikt. In 1915 werd het gebied door de Duitse troepen bezet. Vanaf dan werden er zegels van het Postgebiet Ob. Ost gebruikt. Op 27 februari 1919 werd in het gebied de zogenaamde Litouws-Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek opgericht, die eigenlijk een Russische satellietrepubliek was. Enkele maanden later werd het gebied door Polen bezet en in 1920 verklaarde het gebied zich onafhankelijk en werden eigen zegels uitgegeven. In de twee jaar dat het onafhankelijk gebied bestond zijn er een tiental uitgiften geweest. Voor de eerste uitgifte werden naast eigen zegels ook zegels van Litouwen gebruikt met een opdruk. Op volgende uitgiftes staat als landsnaam Srodkowa Litwa. Een aantal zegels werd met opdruk uitgebruikt als toeslagzegels. Verschillende zegels werden zowel getand als ongetand uitgebracht. De eigen zegels zijn meestal van slechte kwaliteit. Opgepast voor de zegels MI 34-41/YT28-35, de tanding is 13¾,14. Een tanding van 11½ is private natanding. 3A/26 7/4 14A/11 34A/28 42B/42 Nadat het parlement voor aansluiting met Polen gestemd had, verloren de zegels vanaf 16 april 1922 hun geldigheid. De zegels staan in de Michel catalogus bij Noord- en Noordwest-Europa, Mittellitauen. Bij de Yvert catalogus staan ze in Europa, Lithuanie Centrale. (1) Dirk Timmerman

31 Zoekertjes Ik zoek : - Alle FDC met onderwerp F.A.O van de ganse wereld. - Spoorwegzegels met de stempel NORD BELGE of een verwijzing ernaar. - De spoorwegstempel met bovenaan : chemin de fer de CHIMAY Aankoop bespreekbaar. Elk redelijk bod wordt aanvaard! CASTELEYN Werner, Dorpsstraat 78, 8200 Sint Michiels. Tel. 050/ Zoek postzegels wereld van landen die je zelf niet verzameld vanaf 2000 tot 2012, tegen vrienden prijsje. Deze zegels mogen op fragment zijn. Vanhee Martin Evert van t Padstraat 7 Assebroek martin.vanhee@telenet.be Gezocht Er ontbreken nog boekjes in het archief van de voorzitter. Jaargang 2 nr 2, jaargang 2, nr 5 Jaargang 3 nr 6 Jaargang 4 nr 3, Jaargang 4 nr 4, Jaargang 4 nr 6 Jaargang 5 nr 1, Jaargang 5 nr 2, Jaargang 5 nr 3, Jaargang 5 nr 4, Jaargang 5 nr 5, Jaargang 5 nr 6 Jaargang 6 nr 1, Jaargang 6 nr 2, Jaargang 6 nr 3, Jaargang 6 nr 4, Jaargang 6 nr 5, Jaargang 6 nr 6 Jaargang 7 nr 1 Jaargang 8, nr 5 Wie deze boekjes heeft, kan die schenken aan de voorzitter. Als je ze terug wilt, neem ik er een kopie van en bezorg het terug in de gekregen staat

32 HUIS KETS B. EZELSTRAAT BRUGGE 050/33,29,55 ALLE POSTZEGELBENODIGDHEDEN DAVO - KABE - LEUCHTTURM - LINDNER INSTEEKBOEKEN IN ALLE PRIJZEN EN MERKEN DIENST NIEUWIGHEDEN - BELGIË EN BUITENLAND ALLES VOOR DE VERZAMELAAR Openingsuren : maandag 9u - 12u 14u - 17u tot 30 april dinsdag 9u - 12u woensdag 9u - 12u 14u - 18u donderdag 9u - 12u 14u - 17u 30 vrijdag Gesloten zaterdag 9u - 12u 14u - 17u zondag Gesloten Vanaf 1 mei 2019 is de winkel in de Ezelstraat gesloten. Materiaal kan afgehaald worden na telefonische afspraak op 050/33,29,55,