Handboek Wet maatschappelijke ondersteuning

Transcriptie

1 Handboek Wet maatschappelijke ondersteuning Beleidsregels individuele voorzieningen, op te nemen in Handboek Wmo Schulinck aangepast per 1 september 2011 Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 1

2 Voorwoord Op grond van artikel 4:81, lid 1 Algemene wet bestuursrecht kan het Drechtstedenbestuur beleidsregels vaststellen voor de individuele voorzieningen Wmo: 1. Een bestuursorgaan kan beleidsregels vaststellen met betrekking tot een hem toekomende of onder zijn verantwoordelijkheid uitgeoefende, dan wel door hem gedelegeerde bevoegdheid. Als de beleidsregels zijn vastgesteld, kan in beschikkingen eenvoudig daarnaar worden verwezen. Uiteraard is het wel zo dat besluiten volgens de beleidsregels moeten worden genomen. Dit sluit uiteraard niet uit om bij gewijzigd beleid de beleidsregels aan te passen. De Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning is op 21 maart 2007 door de Drechtraad vastgesteld. Vervolgens heeft het Drechtstedenbestuurhet Besluit maatschappelijke ondersteuning Drechtsteden op 7 mei 2007 vastgesteld. De Drechtstedenbestuurheeft ook de beleidsregels individuele voorzieningen vastgesteld. Het Besluit en de beleidsregels mogen niet in strijd komen met de Verordening. De beleidsregels van de Drechtsteden worden als richtlijnen opgenomen in het handboek Wmo van Schulinck. Het handboek Wmo van Schulinck wordt door de Sociale Dienst Drechtsteden, en vele andere gemeenten in Nederland, gebruikt als handboek voor de dagelijkse uitvoering van de Wmo individuele voorzieningen. Naast een papieren versie is deze ook digitaal beschikbaar voor de Wmo bureauhoofden, beleidsmedewerkers, kwaliteitsmedewerkers, medewerkers bezwaar en beroep, en de Wmo consulenten van de Sociale Dienst Drechtsteden. Het handboek van Schulinck biedt een aantal voordelen. Het wordt up to date gehouden. Alle wijzigingen in wet- en regelgeving worden gesignaleerd en opgenomen. Bovendien biedt het handboek per onderdeel een overzicht van jurisprudentie en allerlei mogelijke individuele voorzieningen zijn uitvoerig beschreven. De indeling en nummering van de Beleidsregels/richtlijnen is gebaseerd op en conform de indeling van het handboek Wmo van Schulinck. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 2

3 Inhoudsopgave Hoofdstuk 1 Aanvraag pag. 4 Hoofdstuk 2 Recht op individuele voorzieningen pag. 6 Hoofdstuk 3 Inkomen pag. 12 Hoofdstuk 4 Eigen bijdrage pag. 14 Hoofdstuk 5 Eigen aandeel pag. 17 Hoofdstuk 6 Woonvoorzieningen pag. 18 Hoofdstuk 7 Vervoersvoorzieningen pag. 31 Hoofdstuk 8 Rolstoelvoorzieningen pag. 47 Hoofdstuk 9 Hulp bij het huishouden pag. 52 Hoofdstuk 10 Kindervoorzieningen pag. 56 Hoofdstuk 11 Herziening, intrekking en terugvordering pag. 58 Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 3

4 Hoofdstuk 1 - Aanvraag I001 - Schriftelijke machtiging Deze richtlijn geeft aan of een gemeente en zo ja in welke gevallen een schriftelijke machtiging vereist indien een ander de belanghebbende vertegenwoordigt. Het komt geregeld voor dat een belanghebbende niet bij machte is zelf een aanvraag voor een voorziening in te dienen, of bezwaar te maken tegen een afwijzende beschikking etc. Veelal zal de belanghebbende zich dan willen laten vertegenwoordigen. De mogelijkheid van het verlenen van een machtiging is opgenomen op het aanvraagformulier Wmo-iv van de Sociale Dienst Drechtsteden. I002 - In welke gemeente moet de aanvraag worden ingediend? In de Wmo staat geen artikel dat regelt in welke gemeente de burger zijn aanvraag moet indienen. In andere wetten, zoals de WWB, is dit wel nadrukkelijk geregeld. Het lijkt de bedoeling van de wetgever dat de burger een voorziening aanvraagt in de gemeente waar hij woont. Nu dit niet in de Wmo is geregeld, is het van belang dit in de Wmo-verordening te regelen, zodat de belanghebbende weet in welke gemeente hij zich moet melden voor een aanvraag. In de Verordening is bepaald dat geen voorziening wordt toegekend als de aanvrager niet woonachtig is in een van de gemeenten Alblasserdam, Dordrecht, H-I-Ambacht, Papendrecht, Sliedrecht of Zwijndrecht (artikel 2 lid 2 onder b.) Daarnaast is in de Verordening specifiek met betrekking tot woonvoorzieningen bepaald dat een woonvoorziening slechts verleend wordt indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in de woonruimte waaraan de voorziening wordt getroffen (artikel 19 lid 1). N.B.: Een financiële tegemoetkoming in de kosten voor verhuizing en inrichting kan uitsluitend aangevraagd worden in de gemeente waar de te verlaten woonruimte staat. In eerste instantie geeft de gemeentelijke basisadministratie uitsluitsel. Voor bepaalde gezondheidszorginstellingen geldt dat de bewoners een briefadres elders kunnen aanhouden. De gemeente waar de aanvrager van de voorziening daadwerkelijk verblijft heeft de verplichting tot compensatie van beperkingen. I003 - Bij welke instantie moet de aanvraag worden ingediend? Het Drechtstedenbestuur draagt zorg voor de verlening van Wmo-voorzieningen. Het Drechtstedenbestuur kan bepalen dat belanghebbende zijn aanvraag moet indienen bij een door hen aan te wijzen instantie. Sinds 1 juli 2004 is het ook mogelijk dat aanvragen digitaal worden ingediend. In de Verordening is bepaald dat de aanvraag wordt ingediend bij het Wmo loket (artikel 31). De Wmo aanvraag voor individuele voorzieningen wordt bij één van de serviceloketten (= tevens Wmo loket) van de Sociale Dienst Drechtsteden in de 6 gemeenten ingediend. Dit kan aan de balie, telefonisch, per fax, of per post. Via de gemeentelijke websites kunnen Wmo aanvragen ook digitaal via het E-loket ingediend worden. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 4

5 I004 - Vorm van de aanvraag Deze richtlijn geeft aan op welke wijze de belanghebbende zijn aanvraag moet indienen. Voor het aanvragen van Wmo individuele voorzieningen dient de belanghebbende gebruik te maken van het aanvraagformulier Wmo-iv van de Sociale Dienst Drechtsteden, bepaald in artikel 30 van de Verordening. Dit kan worden afgehaald of ingevuld bij één van de serviceloketten (= tevens Wmo loket) van de Sociale Dienst Drechtsteden of telefonisch worden aangevraagd. Via de gemeentelijke websites is het ook mogelijk een elektronische aanvraag in te dienen via het E-loket. I005 - Identificatieplicht Deze richtlijn geeft aan of en zo ja, op welke wijze belanghebbende zich voor een aanvraag dient te identificeren. Het identificeren is op grond van artikel 8 Wmo vooral van belang bij vreemdelingen. Op grond van dit artikel kunnen slechts de aangegeven vreemdelingen aanspraak maken op Wmovoorzieningen. Het recht op Wmo voorzieningen voor vreemdelingen hangt dus samen met de verblijfsstatus. Iedere belanghebbende die rechtmatig in Nederland verblijft, hoeft geen geldig legitimatiebewijs te overleggen. Bij de aanvraag van een individuele voorziening wordt de verblijfsstatus getoetst met behulp van een uitdraai van de GBA. I006 - Afhandeling ingetrokken aanvragen In deze richtlijn kan het Drechtstedenbestuur aangeven hoe te handelen indien belanghebbende aangeeft dat hij de aanvraag intrekt. Er is geen wettelijk voorgeschreven traject voor het intrekken van een aanvraag. Er moet evenwel worden aangenomen dat een belanghebbende te allen tijde bevoegd is om zijn aanvraag in te trekken. Het intrekken van een aanvraag moet door de belanghebbende altijd schriftelijk worden bevestigd middels het formulier "Intrekking verklaring aanvraag Sociale Dienst Drechtsteden". De behandelend consulent zendt dit formulier toe aan belanghebbende. Verder geldt dat het intrekken van een aanvraag altijd door het Drechtstedenbestuur wordt bevestigd met een brief. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 5

6 Hoofdstuk 2 Recht op individuele voorzieningen I007 Wat is een algemene voorziening? Er is geen wettelijke definitie van het begrip algemene voorziening. Deze richtlijn geeft aan wat in de Drechtsteden wordt verstaan onder een algemene voorziening. Een algemene voorziening is een voorziening die wordt geleverd op basis van directe beschikbaarheid, een beperkte toegangsbeoordeling en die een snelle, regelarme en adequate oplossing biedt voor de beperkingen die een persoon ondervindt (Verordening: artikel 1, lid h.) I008 - Primaat van de algemene voorziening Deze richtlijn geeft aan of en zo ja op welke wijze het primaat van de algemene voorziening wordt toegepast. De Verordening kent voor de volgende voorzieningen het primaat van de algemene voorziening, mits deze beschikbaar is: - hulp bij het huishouden (Verordening: artikel 9); - woonvoorziening (Verordening: artikel 14); - vervoersvoorziening (Verordening: artikel 24); - rolstoelvoorziening (Verordening: artikel 28). In de Drechtsteden zijn nauwelijks algemene voorzieningen beschikbaar. Er zijn daarom in deze richtlijn nog geen specifieke afwegingscriteria geformuleerd voor de keuze tussen een algemene voorziening en een individuele voorziening. Een primaat geldt alleen voor het in de Drechtsteden aanwezige collectief vraagafhankelijk vervoer, de DrechtHopper en SliedrechtHopper. I009 - Individueel gericht Deze richtlijn geeft aan in welke artikelen van de Wmo-verordening regels en uitzonderingen zijn opgenomen inzake de eis dat een voorziening in overwegende mate gericht moet zijn op het individu. Met een bepaling in de verordening dat een voorziening in overwegende mate op het individu gericht moet zijn, wordt beoogd aanvragen van gemeenschappelijke voorzieningen uit te sluiten. Een Wmo voorziening kan slechts worden toegekend voor zover deze in overwegende mate op het individu is gericht (Verordening: artikel 2, lid 1 c.) Het probleem van het individu dient op grond van de wet te worden gecompenseerd. Dat individuele probleem staat dan ook centraal bij de beoordeling van de aanvraag voor een voorziening op grond van de wet. Dit betekent niet dat er geen algemene voorzieningen kunnen worden aangeboden. Een voorbeeld van een algemene voorziening waarmee een individueel (vervoers)probleem kan worden gecompenseerd is het collectief vervoer. De toekenning van collectief vervoer geschiedt op basis van een individuele aanvraag en beoordeling. I010 - Langdurig noodzakelijk Deze richtlijn geeft aan of, en zo ja, ten aanzien van welke voorziening(en) de eis is opgenomen dat een voorziening langdurig noodzakelijk moet zijn. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 6

7 Deze richtlijn wordt opgenomen om te voorkomen dat belanghebbende bij kortdurende beperkingen of problemen aanspraak kan maken op Wmo-voorzieningen. Hiertoe bestaan immers andere regelingen zoals de Regeling zorgverzekering die door de thuiszorgorganisaties wordt uitgevoerd. Over het algemeen wordt een periode tot 6 maanden aangehouden als kortdurend. Dit sluit aan bij de maximale uitlevertermijn van voorzieningen door de thuiszorgorganisatie. Tevens geeft deze richtlijn aan dat een voorziening noodzakelijk moet zijn. Hiermee wordt voorkomen dat voorzieningen die gemakkelijk of wenselijk zijn moeten worden verstrekt. Overigens valt de kortdurende hulp bij het huishouden wel onder de Wmo. Dit betekent dat de gemeente ook verantwoordelijk is voor de kortdurende hulp bij het huishouden, bijvoorbeeld na een ziekenhuisopname In de Verordening is bepaald dat: Een voorziening kan slechts worden toegekend voorzover deze langdurig (= langer dan zes maanden) noodzakelijk is om de beperkingen op het gebied van het voeren van het huishouden, het verplaatsen in en om de woning, het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel en bij het ontmoeten van medemensen en op basis daarvan sociale verbanden aangaan op te heffen of te verminderen. Een uitzondering op de regel dat de aangevraagde voorziening langdurig noodzakelijk moet zijn, wordt gevormd door situaties waarin voor een afzienbare periode hulp bij het huishouden nodig is, bijvoorbeeld bij ontslag uit het ziekenhuis na een opname of bij een ontregeld huishouden (artikel 2, lid 1 a.) I011 - Goedkoopst adequaat Deze richtlijn geeft aan in welk artikel van de Wmo-verordening de bepaling is opgenomen dat slechts de goedkoopste adequate voorziening wordt toegekend. Deze richtlijn is opgenomen om te voorkomen dat ook duurdere voorzieningen moeten worden toegekend dan die voorzieningen die naar objectieve maatstaven nog toereikend zijn. Een voorziening kan slechts worden toegekend voorzover: deze, naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst adequate voorziening kan worden aangemerkt (Verordening: artikel 2, lid 1 b.) I012 - Duurdere voorzieningen dan geïndiceerd Deze richtlijn geeft aan hoe het gemeentelijke beleid luidt ten aanzien van de wens van belanghebbende om van een duurdere voorziening. Het is mogelijk een voorziening te verstrekken die duurder is dan de goedkoopst adequate voorziening, mits de belanghebbende bereid is het prijsverschil voor eigen rekening te nemen, en onder de voorwaarde dat deze voorziening adequaat is. I013 - Algemeen gebruikelijk Deze richtlijn geeft aan in welk artikel van de Wmo-verordening de regel is opgenomen dat algemeen gebruikelijke voorzieningen niet worden toegekend. Met het criterium algemeen gebruikelijk wordt beoogd te voorkomen dat het Drechtstedenbestuur een voorziening verstrekt waarvan, gelet op de omstandigheden van betrokken belanghebbende, aannemelijk is te achten dat deze daarover, ook als hij of zij geen beperking of probleem had, de beschikking (zou) kunnen hebben. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 7

8 Geen voorziening wordt toegekend indien de voorziening voor een met de aanvrager vergelijkbaar persoon algemeen gebruikelijk is (Verordening: artikel 2, lid 2 a.) Een door de aanvrager gevraagde voorziening is algemeen gebruikelijk voor een persoon als de aanvrager indien een persoon zonder beperkingen, die zich voor wat betreft leeftijd, inkomen etc. in een vergelijkbare positie bevindt, naar maatschappelijke maatstaf redelijkerwijs de beschikking zou (kunnen) hebben over een dergelijke voorziening. Het begrip algemeen gebruikelijk stamt nog uit de tijd van de AAW. Volgens de vaste jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep is een zaak algemeen gebruikelijk indien de volgende criteria van toepassing zijn: 1. de voorziening is niet speciaal voor gehandicapten bedoeld; 2. de voorziening is in de reguliere handel verkrijgbaar; 3. de voorziening is in prijs vergelijkbaar met soortgelijke producten. In individuele gevallen kan een voorziening die op zichzelf als algemeen gebruikelijk kan worden beschouwd, vanwege omstandigheden aan de kant van de aanvrager toch niet als algemeen gebruikelijk worden beschouwd. Er moet dan een uitzondering worden gemaakt, waarbij het gaat om: 1. een plotseling optredende handicap, waardoor algemeen gebruikelijke voorzieningen eerder dan normaal moeten worden vervangen; 2. de aanvrager heeft een inkomen, dat door aantoonbare kosten van de handicap onder de voor hem/haar geldende bijstandsnorm dreigt te komen. I014 - Aanvraag voor verstrijken normale afschrijvingsduur Deze richtlijn geeft aan hoe het beleid luidt ten aanzien van aanvragen die worden ingediend voordat de normale afschrijvingsduur van de voorziening is verstreken Om een duurzaam gebruik van de toegekende voorzieningen te waarborgen kan in de Wmo verordening bepaald worden dat geen nieuwe voorziening wordt toegekend, indien de normale afschrijvingsduur van een eerder verleende voorziening nog niet is verstreken. Uiteraard laat dit onverlet dat in situaties waarin de voorziening buiten de schuld van de belanghebbende geheel of gedeeltelijk verloren is gegaan, dit uitgangspunt kan worden verlaten. Het Drechtstedenbestuur weigert een voorziening als waarop de aanvraag betrekking heeft reeds eerder krachtens de Wvg of krachtens de Wmo is verleend en de normale afschrijvingsduur voor die voorziening nog niet is verstreken, tenzij de eerder verleende voorziening geheel of gedeeltelijk verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de belanghebbende zijn toe te rekenen (Verordening artikel 2 lid 2 g.) Er is in de verordening geen standaard afschrijvingsduur per voorziening vastgelegd. Bij een aanvraag voor het vervangen van een voorziening, wordt eerst onderzocht of de medische situatie van de aanvrager is veranderd. Als dat niet het geval is, wordt bepaald of de verwachte normale afschrijvingsduur al dan niet is verstreken. Indien de normale afschrijvingsduur van een eerder verleende voorziening nog niet is verstreken wordt geen nieuwe voorziening verstrekt. Wanneer de medische situatie dusdanig is veranderd waardoor de voorziening niet meer adequaat is kan een nieuwe voorziening worden toegekend. De afschrijvingsduur speelt in dit geval geen rol. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 8

9 I015 - Kosten voorziening voordat besluit is genomen Deze richtlijn geeft aan hoe het beleid luidt ten aanzien van het verstrekken van voorzieningen, waarvoor de kosten zijn gemaakt voordat een besluit is genomen. Het Drechtstedenbestuur kan in haar beleid opnemen dat geen voorziening wordt verstrekt, indien de kosten voor de voorziening reeds voor de datum van het besluit naar aanleiding van die aanvraag zijn gemaakt. Hierbij kan een uitzondering worden gemaakt, indien het Drechtstedenbestuur schriftelijk toestemming heeft verleend voor het maken van die kosten. De reden voor een dergelijk beleid is dat het Drechtstedenbestuur in zo n geval geen mogelijkheden meer heeft de noodzaak van de voorziening vast te stellen noch invloed heeft op de te verlenen soort voorziening. Zo zullen verbouwingswerkzaamheden niet eerder mogen worden aangevangen dan het moment waarop het college een beslissing over een aanvraag voor een woonvoorziening van bouwkundige of woontechnische aard heeft genomen. Door deze regeling wordt voorkomen dat een voorziening waar vroegtijdig mee is begonnen uiteindelijk niet overeenstemt met hetgeen het Drechtstedenbestuur als de goedkoopste adequate voorziening beschouwt. Het Drechtstedenbestuur kan immers ook factoren mee laten wegen die buiten de woonruimte van de persoon met beperkingen gelegen zijn, zoals een beschikbaar aangepaste woning elders, waardoor een woonvoorziening van bouwkundige of woontechnische aard wellicht niet noodzakelijk is. Het Drechtstedenbestuur weigert een voorziening indien de aanvraag een financiële tegemoetkoming in, of een PGB voor kosten betreft die de belanghebbende voor de datum van het besluit naar aanleiding van die aanvraag heeft gemaakt, tenzij het Drechtstedenbestuur schriftelijk toestemming heeft verleend voor het maken van de kosten (Verordening artikel 2 lid 2 f.) I016 - Wettelijke regeling of privaatrechtelijke verbintenis Deze richtlijn geeft aan of in het beleid is opgenomen dat geen voorziening wordt toegekend indien er aanspraak gemaakt kan worden op de voorziening op grond van een andere wettelijke regeling en/of een privaatrechtelijke verbintenis. De voorrang van een andere wettelijke bepaling op de Wmo is geregeld in artikel 2 Wmo. Het opnemen van een bepaling in de Wmo verordening dat geen voorziening wordt toegekend indien er op grond van enige andere wettelijke bepaling aanspraak bestaat op de voorziening, is daarom strikt genomen overbodig. Het Drechtstedenbestuur weigert een voorziening voor zover op grond van enige andere wettelijke regeling aanspraak op de voorziening bestaat. Ingeval er beroep op een andere regeling of overeenkomst kan worden gedaan, geldt dit als voorliggende voorziening. Verstrekking van een Wmo-voorziening is dus niet mogelijk wanneer de aangevraagde voorziening onder een andere (voorliggende) regeling wordt verstrekt. Het kan gaan om: AWBZ: ADL-hulpmiddelen voor lopen, zitten en slapen, communicatie, voeding, persoonlijke verzorging, inrichtingselementen voor woningen. Een overzicht van mogelijke hulpmiddelen is opgenomen in de bijlage. Ook wordt géén voorziening toegekend indien er aanspraak bestaat via een privaatrechtelijke overeenkomst of verbintenis. Wel bestaat in uitzonderlijke situaties de mogelijkheid om een voorziening onder cessie verstrekken, bijvoorbeeld als er sprake is van een langdurige gerechtelijke procedure bij aansprakelijkheid. Als een persoon gehandicapt raakt als gevolg van een bedrijfsongeval kan de werkgever aansprakelijk zijn voor de gevolgen van de opgelopen handicap, zoals een dure aanpassing van de woning. De mogelijkheid van het voorwaardelijk toekennen van een voorziening moet echter wel opwegen tegen de kosten van terugvordering. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 9

10 I017 - Inkomensgrenzen Deze richtlijn geeft aan of het Drechtstedenbestuur inkomensgrenzen hanteert en zo ja, op welke manier deze worden berekend. De gemeenteraad, in dit geval de Drechtraad, is bevoegd om ten aanzien van diverse soorten voorzieningen inkomensgrenzen te stellen. Deze bevoegdheid vloeit voort uit artikel 5 Wmo. Immers in artikel 5 Wmo is bepaald dat de gemeenteraad nadere voorwaarden kan stellen waaronder personen die aanspraak hebben op individuele voorzieningen hier daadwerkelijk recht op hebben. Het stellen van inkomensgrenzen kan zo n voorwaarde zijn. Op grond van artikel 25 van de Verordening geldt er een inkomensgrens van 1,5 maal het WWB norminkomen voor: een auto of een met een auto vergelijkbare voorziening en de daarmee samenhangende gebruiks- en onderhoudskosten een financiële tegemoetkoming voor gebruik van een (bruikleen) auto een financiële tegemoetkoming voor gebruik van een (rolstoel) taxi Uitzondering: Indien het inkomen meer bedraagt dan 1,5 maal het WWB norminkomen, terwijl uitsluitend gebruik gemaakt kan worden van een rolstoeltaxi, wordt het verschil tussen een taxikostenvergoeding en de vergoeding voor gebruik van de rolstoeltaxi vergoed. I018 - Drempelbedrag Deze richtlijn geeft aan of er op grond van het beleid een drempelbedrag geldt. Binnen de Wvg was het mogelijk om bij de toekenning van woon- en vervoersvoorzieningen een drempelbedrag te hanteren. Er werd in dat geval geen voorziening verstrekt indien de kosten van deze voorziening minder bedroegen dan het drempelbedrag. Wel mocht het drempelbedrag onder de Wvg in een individueel geval niet hoger zijn dan de maximaal mogelijke eigen bijdrage of eigen betaling. Het is onduidelijk of er binnen de Wmo een drempelbedrag gehanteerd kan worden. Hierover moet de rechter uiteindelijk duidelijkheid bieden. Er geldt geen drempelbedrag. I019 - Overige voorwaarden en weigeringsgronden Deze richtlijn geeft aan welke andere voorwaarden en/of weigeringsgronden in het beleid zijn opgenomen. Geen voorziening wordt toegekend: indien de aanvrager zelf in staat is om de beperkingen te compenseren; het Drechtstedenbestuur houdt rekening met de capaciteit van de aanvrager om uit een oogpunt van kosten zelf in maatregelen te voorzien (artikel 4 lid 2 Wmo) voor zover er aan de zijde van de aanvrager geen sprake is van aantoonbare meerkosten in vergelijking met de situatie voorafgaand aan het optreden van de beperkingen waarvoor de voorziening wordt aangevraagd (Verordening artikel 2 lid 2 e.). Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 10

11 I020 - Hardheidsclausule Deze richtlijn geeft aan of de hardheidsclausule in de Verordening is opgenomen. Het Wmo beleid, zoals dat is neergelegd in ondermeer de Verordening en de eventueel daarop gebaseerde besluiten, kan onmogelijk voorzien in alle voorkomende situaties. De Verordening bevat daarom meestal een bepaling dat het college, in dit geval, de Bestuurscommissie, in individuele gevallen ten gunste van de belanghebbende kan afwijken van de strikte bepalingen van het Wmo beleid. De hardheidsclausule is opgenomen in artikel 37 van de Verordening en luidt als volgt: Het Drechtstedenbestuur kan in bijzondere gevallen ten gunste van de aanvrager afwijken van de bepalingen in deze verordening, indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. Artikel 37 bepaalt dat het Drechtstedenbestuur in bijzondere gevallen ten gunste van de aanvrager kan afwijken van de bepalingen van deze verordening, en dus niet van de in de wet zelf genoemde bepalingen. Zonodig wordt hierbij advies ingewonnen. Dit afwijken kan alleen maar ten gunste, en nooit ten nadele van de betrokken persoon met beperkingen of de eigenaar van de woonruimte. Bij de woningeigenaar, bijvoorbeeld een corporatie kan gedacht worden aan een situatie waar het van belang is dat een woonruimte ook langer dan zes maanden leeg staat, omdat bijvoorbeeld bekend is dat een persoon met beperkingen voor wie de aangepaste woning uitermate geschikt is, op het punt staat om uit een revalidatiecentrum te worden ontslagen. In die gevallen kan het doelmatiger zijn om een langere periode een tegemoetkoming in de huurderving te verstrekken. Verder is met nadruk gemeld: in bijzondere gevallen. Het gebruik maken van de hardheidsclausule moet beschouwd worden als een uitzondering en niet als een regel. Het Drechtstedenbestuur moet in verband met precedentwerking dan ook duidelijk aangeven waarom in een bepaalde situatie van de Verordening wordt afgeweken. I021 - Medewerking belanghebbende of anderen Deze richtlijn geeft aan of in het beleid rekening wordt gehouden met de van de belanghebbende zelf of van anderen te vergen medewerking. In artikel 10 van de Verordening is bepaald dat een aanvrager niet in aanmerking komt voor hulp bij het huishouden als tot de leefeenheid waar deze persoon deel van uitmaakt één of meer huisgenoten behoren die wel in staat zijn het huishoudelijk werk te verrichten. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 11

12 Hoofdstuk 3 - Inkomen I023 Relevantie inkomensbegrip Deze richtlijn geeft aan of het inkomensbegrip relevant is. Het inkomen is alleen relevant indien de gemeente één of meer van de volgende mogelijkheden hanteert: - het vragen van een eigen bijdrage - het vragen van een eigen aandeel - het hanteren van inkomensgrenzen In de Verordening is bepaald dat een eigen bijdrage wordt gevraagd, en inkomensgrenzen worden gehanteerd (artikel 7 en 25 van de Verordening). Hoofdstuk 3 is daarom geheel relevant. I024 Inkomensbegrip bij inkomensgrenzen Deze richtlijn geeft aan welk inkomensbegrip de Drechtsteden gebruiken bij het hanteren van inkomensgrenzen. De Drechtraad is bevoegd om ten aanzien van diverse soorten voorzieningen inkomensgrenzen te stellen. Deze bevoegdheid vloeit voort uit artikel 5 Wmo. Immers in artikel 5 Wmo is bepaald dat de gemeenteraad nadere voorwaarden kan stellen waaronder personen die aanspraak hebben op individuele voorzieningen hier daadwerkelijk recht op hebben. Het stellen van inkomensgrenzen houdt in dat de betreffende voorzieningen niet worden verstrekt aan belanghebbenden met een inkomen boven de inkomensgrens. Het inkomen is van belang om te kunnen toetsen aan de inkomensgrens. Dit inkomensbegrip is niet wettelijk vastgelegd. De gemeenteraad is dus vrij in de invulling van het inkomensbegrip voor de toetsing aan inkomensgrenzen. In het Besluit maatschappelijke ondersteuning Drechtsteden wordt op twee manieren een inkomensbegrip met bijbehorende grenzen gehanteerd. 1. Het hanteren van het inkomensbegrip uit artikel 4.2 Besluit maatschappelijke ondersteuning. In het Besluit maatschappelijke ondersteuning Drechtsteden is bepaald dat het hanteren van dit inkomensbegrip alleen geldt voor het vaststellen van een eigen bijdrage voor de individuele voorziening Hulp bij het huishouden (Besluit artikel 2.1. en artikel 3) 2. Het hanteren van het inkomensbegrip, bepaald in artikel 25 van de Verordening, met inkomensgrenzen die een rol spelen bij het toekennen van bepaalde vervoersvoorzieningen. Hierbij geldt als inkomensgrens 1,5 x het norminkomen, genoemd in paragraaf 3.2 van de Wet werk en bijstand (WWB), omgerekend tot een bedrag per kalenderjaar (Besluit artikel 2.3., 6 en 7). I025 Vaststellen inkomen Deze richtlijn geeft aan op welke wijze het inkomen wordt vastgesteld. Zie ook richtlijn I024 Bij het vaststellen van het inkomen worden twee inkomensbegrippen met bijbehorende inkomensgrenzen gehanteerd. 1. Het inkomen op grond van artikel 4.2 Besluit maatschappelijke ondersteuning. Het betreft het verzamelinkomen van twee jaar voorafgaand aan het jaar van aanvraag (bijv. in 2007 is het verzamelinkomen van 2005 van toepassing). Het verzamelinkomen is vastgesteld door de Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 12

13 Belastingdienst. Voor het vaststellen van de eigen bijdrage hulp bij het huishouden vraagt het CAK-BZ het verzamelinkomen op bij de Belastingdienst. 2. Het inkomen vast te stellen bij het toekennen van bepaalde vervoersvoorzieningen. Hierbij geldt als inkomensgrens 1,5 x het norminkomen, genoemd in paragraaf 3.2 van de Wet werk en bijstand (WWB). Het WWB norminkomen wordt omgerekend tot een bedrag per kalenderjaar. Hierbij geldt dat deze normen voor een belanghebbende van 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar die een alleenstaande of een alleenstaande ouder is, en die niet in een inrichting verblijft, eerst zijn verhoogd met de toeslag, genoemd in artikel 25, tweede lid, van de Wet werk en bijstand, en de normen van een alleenstaande of een alleenstaande ouder, of gehuwde, die in een inrichting verblijft, eerst zijn verhoogd met de bedragen, genoemd in artikel 23, tweede lid, van de Wet werk en bijstand. I026 Vrijgelaten inkomsten Deze richtlijn geeft aan welke inkomsten bij de vaststelling van het inkomen worden vrijgelaten. Zie ook richtlijn I024 en I025. Wanneer de gemeenteraad, in dit geval de Drechtraad, bij het gebruik van inkomensgrenzen een eigen inkomensbegrip hanteert, kan ze ervoor kiezen bepaalde inkomsten buiten beschouwing te laten bij de vaststelling van het inkomen in het kader van de Wmo. De gemeente kan, net als onder de Wvg, aansluiten bij artikel 31 lid 2 en artikel 33 lid 5 WWB en de daar genoemde inkomsten (kinderbijslag, heffingskortingen, no-claim teruggave, etc.) vrijlaten. Het Drechtstedenbestuur laat de inkomsten als bedoeld in artikel 31 lid 2 en artikel 33 lid 5 WWB buiten beschouwing bij de vaststelling van het inkomen. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 13

14 Hoofdstuk 4 Eigen bijdrage I027 Relevantie eigen bijdrage Deze richtlijn geeft aan of het hoofdstuk eigen bijdrage relevant is. De gemeenteraad kan bij verordening bepalen dat een persoon van 18 jaar of ouder, aan wie een voorziening in natura of PGB wordt verstrekt, een eigen bijdrage is verschuldigd. Het wel of niet vragen van een eigen bijdrage heeft de nodige financiële consequenties. Het vragen van eigen bijdragen leidt immers tot (extra) inkomsten voor de gemeente. Indien de gemeente ervoor kiest om geen eigen bijdrage te vragen, loopt ze dus de nodige inkomsten mis. Dit kan, gelet op het beperkte budget, onwenselijk zijn. Daarbij komt dat het niet vragen van eigen bijdrage, niet per definitie betekent dat betreffende personen geen eigen bijdrage verschuldigd is. Weliswaar is er dan geen eigen bijdrage in het kader van de Wmo, maar voor zover deze personen aanspraak maken op een AWBZ-voorziening betalen ze daarvoor een eigen bijdrage, ongeacht hun inkomen. Het is niet zo dat deze personen helemaal geen eigen bijdrage verschuldigd zijn. Het is dus de vraag: betaalt de persoon eigen bijdrage of eigen aandeel aan de gemeente of een eigen bijdrage aan het Zorgkantoor. In de Verordening is bepaald dat een eigen bijdrage gevraagd wordt (artikel 7 van de Verordening). Hoofdstuk 4 is daarom geheel relevant. Het Drechtstedenbestuur heeft besloten om per 1 september 2011 een eigen bijdrage in te voeren voor alle individuele voorzieningen, behalve voor rolstoelen. I028 - Eigen bijdrage bij personen jonger dan 18 jaar Deze richtlijn geeft aan wat het beleid is inzake de eigen bijdrage bij het verstrekken van een voorziening ten behoeve van een persoon jonger dan 18 jaar. Een eigen bijdrage kan alleen gevraagd worden van personen van 18 jaar en ouder. Personen jonger dan 18 jaar zijn niet zelf bijdrageplichtig (artikel 15 Wmo). De vraag is enerzijds of bij personen jonger dan 18 jaar een eigen bijdrage van de ouders kan worden gevraagd. Anderzijds is de vraag of het inkomen van de ouders een rol speelt bij de vaststelling van de eigen bijdrage, indien de voorziening bedoeld is voor een persoon jonger dan 18 jaar. De toelichting op artikel 15 Wmo geeft aan dat de bijdrageplicht voor onderhoudsplichtige ouders, zoals die in artikel 5 lid 2 WVG is geregeld, is komen te vervallen (TK , , nr. 3, p ). Artikel 5 lid 2 WVG regelde dat de hoogte van de financiële tegemoetkoming kon worden afgestemd op het inkomen van de gehandicapte, waarbij bij een gehandicapte jonger dan 18 jaar het inkomen van de ouders in aanmerking kan worden genomen. Artikel 6 lid 2 WVG bevatte een soortgelijke bepaling voor de hoogte van de eigen bijdrage. In de memorie van antwoord (EK , , C) wekt de staatssecretaris echter de suggestie dat het inkomen van de ouders van minderjarige kinderen, in tegenstelling tot hetgeen de toelichting op artikel 15 Wmo doet vermoeden, wel een rol speelt in het kader van de Wmo. De staatssecretaris geeft aan dat bij personen beneden de leeftijd van 18 jaar de draagkracht van de ouders relevant is gelet op de zorgplicht van ouders voor hun kinderen. Aangezien ouders voor hun minderjarige kinderen de aanvragende partij zijn als het om maatschappelijke ondersteuning gaat, is het volgens de staatssecretaris logisch om artikel 4 lid 2 Wmo te interpreteren naar analogie van artikel 15 Wmo. Echter artikel 15 Wmo, en met name de toelichting hierop, duiden erop dat het inkomen van ouders niet relevant is, terwijl de staatssecretaris zegt dat de draagkracht van ouders wel relevant is. Van de ouders van personen beneden 18 jaar wordt vooralsnog geen eigen bijdrage gevraagd. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 14

15 I029 - Wie is eigen bijdrage verschuldigd? Deze richtlijn geeft aan wie een eigen bijdrage verschuldigd is. Een eigen bijdrage kan alleen gevraagd worden van personen van 18 jaar en ouder (artikel 15 lid 1 Wmo). De gemeenteraad kan regelen dat bepaalde personen geen eigen bijdrage zijn verschuldigd, ongeacht de verstrekte voorziening. Een eigen bijdrage wordt gevraagd van elke persoon van 18 jaar of ouder aan wie een voorziening in natura of een PGB is verleend. I030 - Voor welke voorzieningen is eigen bijdrage verschuldigd? Deze richtlijn geeft aan voor welke voorzieningen, die in natura of in de vorm van een PGB worden verstrekt, een eigen bijdrage wordt gevraagd. Het Drechtstedenbestuur heeft besloten om per 1 september 2011 een eigen bijdrage in te voeren voor alle individuele voorzieningen, behalve voor rolstoelen. I031 - Hoogte van de eigen bijdrage Deze richtlijn geeft aan wat de (maximale) hoogte van de eigen bijdrage is. Noch de Wmo noch het Besluit maatschappelijke ondersteuning regelt de exacte hoogte van de eigen bijdrage. Het is aan de gemeente overgelaten om de hoogte van de eigen bijdrage te bepalen. Wel mag de eigen bijdrage niet hoger zijn dan de kostprijs van de voorziening (TK , , nr. 7 en Staatsblad 2006, 450, p. 17). Daarnaast bepaalt artikel 4.1 lid 1 Besluit maatschappelijke ondersteuning wat het maximum is dat per vier weken aan eigen bijdrage en eigen aandeel tezamen gevraagd mag worden. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen vier doelgroepen. Een beperkende factor met betrekking tot de hoogte van de eigen bijdrage is dat er geen opeenstapeling mag zijn tussen het eigen aandeel en de eigen bijdrage Wmo en de eigen bijdrage AWBZ. Dit staat bekend onder het anticumulatiebeding. De hoogte van de eigen bijdrage is bepaald in artikel 3 van het Besluit maatschappelijke ondersteuning Drechtsteden. I032 - Periode waarover eigen bijdrage wordt gevraagd Deze richtlijn geeft aan gedurende welke periode een eigen bijdrage wordt gevraagd. Voor een aantal voorzieningen is de periode waarover de eigen bijdrage mag worden gevraagd beperkt tot 39 perioden van vier weken. Het betreft hier de voorzieningen die bestaan uit het verschaffen in eigendom van een roerende zaak dan wel een bouwkundige of woontechnische aanpassing van een woning die in eigendom is van de aanvrager (artikel 4.1 lid 3 Besluit maatschappelijke ondersteuning). Voor de niet in artikel 4.1 lid 3 Besluit maatschappelijke ondersteuning genoemde voorzieningen, zoals een scootmobiel of een woonvoorziening die in bruikleen wordt verstrekt, geldt geen maximumperiode. Een andere belangrijke beperking is dat de eigen bijdrage niet hoger mag zijn dan de kostprijs van de voorziening (TK , , nr. 7 en Staatsblad 2006, 450, p. 17). Dus zodra de Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 15

16 belanghebbende de kostprijs van de voorziening heeft betaald, kan niet langer een eigen bijdrage worden gevraagd. Dit geldt ook indien de 39 perioden van 4 weken, zoals genoemd in artikel 4.1 lid 3 Besluit maatschappelijke ondersteuning, nog niet is afgelopen. Het Drechtstedenbestuur heeft besloten om per 1 september 2011 een eigen bijdrage in te voeren voor alle individuele voorzieningen, behalve voor rolstoelen. De eigen bijdrage wordt gevraagd per periode van 4 weken. Gedurende de termijn dat de voorziening of hulp wordt geboden (x keer 4 weken) wordt een eigen bijdrage gevraagd (art. 4.1 lid 5 Besluit maatschappelijke ondersteuning). De totale eigen bijdrage bedraagt niet meer dan de kostprijs. Uitzondering: Voor een voorziening die bestaat uit het verschaffen in eigendom van een roerende zaak dan wel een bouwkundige of woontechnische aanpassing van een woning die in eigendom is van de aanvrager, wordt gedurende maximaal negenendertig perioden van vier weken een eigen bijdrage gevraagd. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 16

17 Hoofdstuk 5 Eigen aandeel I033 Relevantie eigen aandeel Deze richtlijn geeft aan of het hoofdstuk eigen aandeel relevant is. De gemeente kan de hoogte van de financiële tegemoetkoming op grond van artikel 19 lid 1 Wmo afhankelijk stellen van het inkomen van degene aan wie maatschappelijke ondersteuning is verleend en van zijn echtgenoot. In de Verordening is bepaald dat de financiële tegemoetkoming wordt afgestemd op het inkomen. (artikel 7 van de Verordening). Een financiële tegemoetkoming voor een (bruikleen)auto en (rolstoel)taxi wordt afhankelijk gesteld van het inkomen (Verordening artikel 25 lid 1 onder b. en Besluit artikel 2.3.). Voor het overige is de eigen bijdrage regeling van toepassing, zie hoofdstuk 4. I034 - Wie is eigen aandeel verschuldigd? Deze richtlijn geeft aan wie een eigen aandeel verschuldigd is. De eigen bijdrage regeling van toepassing, zie hoofdstuk 4. I035 Voor welke voorzieningen is eigen aandeel verschuldigd? Deze richtlijn geeft aan voor welke voorzieningen een eigen aandeel wordt gevraagd. De eigen bijdrage regeling van toepassing, zie hoofdstuk 4. I036 Hoogte van het eigen aandeel Deze richtlijn geeft aan wat de (maximale) hoogte is van het eigen aandeel. De eigen bijdrage regeling van toepassing, zie hoofdstuk 4. I037 Periode waarover eigen aandeel wordt gevraagd Deze richtlijn geeft aan gedurende welke periode een eigen aandeel wordt gevraagd. De eigen bijdrage regeling van toepassing, zie hoofdstuk 4. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 17

18 Hoofdstuk 6 - Woonvoorzieningen I039 Omschrijving begrip woonvoorziening Deze richtlijn geeft aan op welke wijze het begrip woonvoorziening wordt omschreven. Een woonvoorziening is een voorziening ter compensatie van de beperkingen die iemand ondervindt bij het normale gebruik van de woning en het uitvoeren van de algemene dagelijkse levensverrichtingen. Onder het normale gebruik van de woning worden de normale (elementaire) woonfuncties verstaan zoals slapen, eten en lichaamsreiniging. Het gebruiken van een hobby-, werk- of recreatieruimte valt er niet onder. I040 Doelgroep woonvoorziening Deze richtlijn geeft aan wat de doelgroep is voor het verlenen van een woonvoorziening. Artikel 4 Wmo bepaalt, voor zover relevant voor de woonvoorzieningen, dat het college, ter compensatie van beperkingen die een persoon als bedoeld in artikel 1 lid 1 onder g onderdeel 4, 5 en 6, ondervindt in zijn zelfredzaamheid en zijn maatschappelijke participatie, voorzieningen treft op het gebied van maatschappelijke ondersteuning die hem in staat stellen: een huishouden te voeren; zich te verplaatsen in en om de woning. De doelgroep waarvoor de gemeente woonvoorzieningen moet verstrekken bestaat derhalve uit: mensen met een beperking of een chronisch psychisch probleem en mensen met een psychosociaal probleem; mantelzorgers en vrijwilligers. Mantelzorgers en vrijwilligers zullen over het algemeen niet in aanmerking komen voor een woonvoorziening. Indien er geen beperkingen worden ondervonden, in de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie bestaat er immers ook geen compensatieplicht voor het Drechtstedenbestuur. Een woonvoorziening kan slechts worden verleend ten behoeve van een persoon met een beperking of een chronisch psychisch probleem en aan een persoon met een psychosociaal probleem teneinde deze persoon in staat te stellen een huishouden te voeren en/of zich te verplaatsen in en om de woning. Ten behoeve van een persoon met een chronisch psychisch probleem of een persoon met een psychosociaal probleem moet altijd medisch advies gevraagd worden. I041 Nazorg en heronderzoek woonvoorzieningen Deze richtlijn geeft aan of en zo ja, op welke wijze met betrekking tot nazorg en heronderzoek bij woonvoorzieningen gemeentelijk beleid wordt gevoerd. Voorzieningen worden verstrekt in een bepaalde periode van het leven van een belanghebbende. In zekere zin is er sprake van een momentopname. Het komt natuurlijk voor dat de lichamelijke toestand van de belanghebbende verslechtert of verbetert, of dat zijn inkomenspositie verandert. Door in een vorm van nazorg te voorzien kan tevens getoetst worden of een verstrekte voorziening (nog steeds) adequaat is. Naast een grotere tevredenheid van de klant, kan er ook een kostenbesparend effect voor de gemeente zijn. De redenen die ten grondslag liggen aan de Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 18

19 nazorg en het periodieke heronderzoek zijn dus het optimaal kunnen leveren van maatwerk aan de klant en kostenbeheersing en kostenbesparing voor de gemeente. Tegelijkertijd met de beschikking krijgt de cliënt een klant reactiekaart toegestuurd. Met deze kaart kan de cliënt klachten, suggesties, wijzigingen en/of zijn tevredenheid over de voorziening melden. Bij voorzieningen in natura wordt drie maanden na de verstrekking telefonisch contact opgenomen met de aanvrager. Hierbij wordt geverifieerd of de verstrekte voorziening voldoet aan de daaraan te stellen eisen (kwaliteit, veiligheid) en de wensen van de belanghebbende. Bij woonvoorzieningen van bouwkundige of woontechnische aard wordt drie maanden na het aanbrengen van de aanpassingen contact opgenomen met de aanvrager. Hierbij wordt geverifieerd of de aanpassing voldoet aan de daaraan te stellen eisen (kwaliteit) en de wensen van de belanghebbende. I042 - Aard van de gebruikte materialen Onderstaande richtlijn geeft aan of en zo ja, op welke wijze met betrekking tot de aard van de gebruikte materialen gemeentelijk beleid wordt gevoerd. Het criterium "de aard van de gebruikte materialen" is in de jurisprudentie ten tijde van de WVG uitgewerkt. Gemeenten zijn niet verplicht dit criterium te hanteren voor de toekenning van woonvoorzieningen op grond van de Wmo. Deze richtlijn is opgenomen om te voorkomen dat woonvoorzieningen moeten worden getroffen als gevolg van beperkingen die voortvloeien uit de in de woning gebruikte materialen, achterstallig onderhoud, etc. De woningeigenaar dient immers de woning deugdelijk te onderhouden. Het Drechtstedenbestuur weigert een woonvoorziening indien de beperking of het probleem voortvloeit uit de aard van de in de woning gebruikte materialen (Verordening artikel 2 lid 2 onder c.) Aan de toelichting op dit artikel is het volgende ontleend: Geen woonvoorziening wordt verleend indien de in of aan de woning gebruikte materialen (mede) de oorzaak zijn van de ondervonden beperking, zoals bijvoorbeeld een allergie. Een uitzondering geldt indien er sprake is van niet voorziene, onverwacht optredende meerkosten waarvoor de belanghebbende niet heeft kunnen reserveren, bijvoorbeeld in het geval dat uit een medisch onderzoek plotseling blijkt dat de belanghebbende lijdt aan een ziekte of gebrek (bijvoorbeeld CARA) waardoor hij zijn woning dient te saneren. Ook wordt geen woonvoorziening verleend indien de ondervonden beperking het gevolg is van achterstallig onderhoud of vocht en tocht, veroorzaakt door in de woning gelegen factoren. De eigenaar van een woning (al dan niet in de sociale huursector) dient zijn woning deugdelijk te onderhouden. I043 - Voorzieningenniveau Deze richtlijn geeft aan of en zo ja, op welke wijze met betrekking tot het voorzieningenniveau gemeentelijk beleid wordt gevoerd. Deze bepaling werd door veel gemeenten in de Wvg-verordening opgenomen. Veel gemeenten zullen ervoor kiezen ook een dergelijke bepaling op te nemen in de Wmo-verordening. Hiertoe is de gemeente echter niet verplicht. Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 19

20 Het Drechtstedenbestuur weigert een woonvoorziening voor zover deze betrekking heeft op een hoger niveau dan het niveau van voorzieningen in de sociale woningbouw (Verordening artikel 2 lid 2 onder d.). Aan de toelichting op dit artikel is het volgende ontleend: Het uitrustingsniveau in de sociale woningbouw is vastgesteld in het Bouwbesluit Woonvoorzieningen die op dat uitrustingsniveau worden verstrekt, zijn in beginsel van voldoende kwaliteit. Duurdere of andere voorzieningen hoeven niet te worden verstrekt. Een duidelijke begrenzing dus. I044 - Rechtstreeks oorzakelijk verband Deze richtlijn geeft aan of en zo ja, op welke wijze met betrekking tot het rechtstreeks oorzakelijk verband gemeentelijk beleid wordt gevoerd. Dit aanvullend vereiste ten aanzien van de beperkingen bij het normale gebruik van de woning is geformuleerd in verschillende uitspraken van de CRvB ten tijde van de Wvg (zie o.a. CRvB , nr. 02/2691 Wvg en CRvB , nrs. 02/4801, 03/1013 en 03/3346 Wvg). Het Drechtstedenbestuur weigert een woonvoorziening indien: de noodzaak tot het treffen van de woonvoorziening het gevolg is van een verhuizing waartoe op grond van belemmeringen bij het normale gebruik van de woning ten gevolge van ziekte of gebrek geen aanleiding bestond en er geen andere belangrijke reden aanwezig was (Verordening artikel 20 onder a.); de aanvrager niet is verhuisd naar de voor zijn of haar beperkingen op dat moment beschikbare meest geschikte woning, tenzij daarvoor tevoren schriftelijk toestemming is verleend door het college (Verordening artikel 20 onder b.); Om in aanmerking te komen voor woonvoorzieningen moet er een duidelijke samenhang zijn tussen de ondervonden woonproblemen en de beperking die men heeft. Aanvragen voor woonvoorzieningen die hun oorzaak vinden in andere factoren dan die beperking, kunnen worden geweigerd op grond van artikel 20. I045 - Zelfstandige woonruimte Deze richtlijn geeft aan of en zo ja, op welke wijze met betrekking tot de niet-zelfstandige woonruimte gemeentelijk beleid wordt gevoerd. De gemeente kan weigeren een woonvoorziening te treffen aan hotels/pensions, trekkerswoonwagens, vakantiewoningen, tweede woningen en kamers die zelfstandig verhuurd worden. De achterliggende gedachte hierbij is dat alleen woonvoorzieningen worden getroffen aan een woonruimte die voor de toepassing van de Wet op de huurtoeslag wordt aangemerkt als een zelfstandige woonruimte. De gemeente is echter niet verplicht een bepaling hieromtrent op te nemen. Het Drechtstedenbestuur weigert een woonvoorziening indien de aanvraag betrekking heeft op het treffen van voorzieningen aan hotels/pensions, trekkerswoonwagens, bejaardenoorden, vakantiewoningen, tweede woningen, kamerverhuur en specifiek op gehandicapten en ouderen gerichte woongebouwen voor wat betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten of voorzieningen die bij (nieuw)bouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kunnen worden (Verordening artikel 18). Het Drechtstedenbestuur verleent wel een financiële tegemoetkoming in de aanpassingskosten van een woon- en binnenschepen, onder de volgende voorwaarden: Handboek Wmo beleidsregels individuele voorzieningen 20