Van het bestuur. diploma is in overeenstemming. en vormt geen probleem. Het universitaire bachelordiploma

Transcriptie

1 Periodiek van de Alumnivereniging Open Universiteit Nr. 3, 2005 Van het bestuur Ontwikkelingen Bestuur Deze keer weer een goed gevulde nieuwsbrief waarbij we ruim aandacht besteden aan de geslaagde Kartharenreis, georganiseerd door Dirkje Mulder. We hopen dat het inspirerende verslag voor velen een aanleiding zal zijn om voor volgend jaar in te schrijven op de reis naar Ierland op zoek naar Kelten, Kruisen en Kusten. Daartoe vindt u meer informatie in deze nieuwsbrief. Wees er wel vlug bij, want 1 december sluit de inschrijving! Afgetreden Om persoonlijke redenen heeft Ger de Wind (lustrumcoördinator), die tijdens de Algemene Vergadering van maart 2005 was gekozen als bestuurslid, zich onlangs teruggetrokken. Het bestuur zal de taken in de huidige samenstelling voortzetten en de organisatie/taken rond de lustrumviering 2006 onderling verdelen. Afscheid drs. Thijs Wöltgens van CvB Namens het bestuur van de vereniging heeft Rob van het Hof bij de opening van het academisch jaar, de scheidende voorzitter van het college van bestuur drs. Thijs Wöltgens, bedankt voor de prettige en vruchtbare samenwerking. Een kistje wijn namens de vereniging vormde het tastbare bewijs van waardering. Over de opening van het academisch jaar in het bijzijn van de minister van onderwijs en de afscheidsrede van Wöltgens heeft u alles kunnen lezen in de onlangs verschenen Modulair. Het bestuur heeft alle vertrouwen in een vruchtbare samenwerking met de opvolger van Wöltgens, drs. Theo Bovens. De eerstvolgende gesprekken hebben begin november plaats. Voorbereiding statutenwijziging Het bestuur is voornemens om een voorstel tot wijziging van de statuten aan de leden voor te leggen. Het bestuur wil het op deze wijze mogelijk maken dat ook afgestudeerden van de Open Universiteit met een bachelordiploma lid kunnen worden van de vereniging. Vanwege de nieuwe bama-structuur kent de Open Universiteit naast de doctoraalexamensoude stijl, de nieuwe universitaire bachelor- en - masterdiploma's. Het huidige artikel 4 lid 2 van de statuten stelt het gewone lidmaatschap open voor leden die het doctoraal examen (oude stijl) met goed gevolg hebben afgelegd. Toelating van leden met een universitair master- diploma is in overeenstemming met de statuten en vormt geen probleem. Het universitaire bachelordiploma is echter niet vergelijkbaar met een doctoraalexamen (oude stijl) en dus zullen de statuten moeten worden aangepast indien we ook deze groep afgestudeerden aan onze vereniging willen binden. Het bestuur is van mening dat de doelstelling van de vereniging, zoals verwoord in artikel 2 van de statuten - het vormen van een schakel tussen OU en afgestudeerden en afgestudeerden onderling -, nog beter gerealiseerd kan worden door de vergroting van de doelgroep met deze nieuwe groep. Ledenvergadering Het bestuur zal een buitengewone ledenvergadering bijeen roepen om over deze statutenwijziging te stemmen. Op deze vergadering zal de helft van de leden aanwezig moeten zijn waarbij tenminste tweederde van de stemgerechtigden zich voor de wijziging moet uitspreken. Mocht het vereiste quorum niet worden gehaald, dan wordt een nieuwe vergadering uitgeschreven waarbij de dan aanwezige leden (zonder quorumvereiste) zich bij versterkte (tweederde) meerderheid akkoord moeten verklaren met de statutenwijziging. vervolg op pagina 3

2 Reis naar het land van Kelten, kruisen en kusten Het land van Kruisen, Kelten en Kusten; achtdaagse vliegreis van 20 tot en met 27 mei 2006, naar het altijd groene Ierland. De ruige rivieren, kabbelende beekjes, hoge kliffen, indrukwekkende ruïnes en statige burchten die Ierland vullen hebben veel kunstenaars geïnspireerd. 'Een gedicht schrijven in Ierland gaat bijna vanzelf', heeft de uit Ierland afkomstige Oscar Wilde ooit gezegd. In 2006 bezoeken we het altijd groene eiland waar je de vier seizoenen soms in een dag kunt beleven. Bij regen, storm of zonneschijn, op zonnige heuvels of sombere dalen, het eerste wat een Ier zegt is: Isn't it a nice day? Dag 1 Op zaterdag 20 mei vertrekken we om 8.00 uur vanaf Meppel, om uur uit Utrecht naar Slot Loevestein, dat zo bekend geworden is door de ingenieuze ontsnapping van Hugo de Groot. Na een rondleiding hebben we hier een gezamenlijke lunch, waarna we om naar Eindhoven Airport vertrekken om naar Dublin te vliegen. Vanuit Dublin vertrekken we per bus naar ons hotel in Kilkenny, waar we twee nachten zullen blijven. Dag 2 Deze dag wordt gebruikt om Kilkenny te bekijken. 's Morgens maken we een stadswandeling door de middeleeuwse hoofdstad van Ierland. We eindigen bij Kilkenny Castle waarvan de huidige vorm uit 1820 dateert. In de 13e eeuw stond hier echter al een burcht. In de stallen zijn ateliers en leuke winkels, waar de beste producten van Ierse nijverheid te koop zijn. 's Middags is er tijd genoeg om in eigen tempo bijvoorbeeld de 13e eeuwse kathedraal van St. Canice met gotisch interieur en middeleeuwse kunstschatten te bezichtigen. Dag 3 Vertrek uit Kilkenny naar Rock of Cashel. Hier is waarschijnlijk het centrum van de druïdendienst geweest. De koningen van Münster hadden vanaf de 4e eeuw in Cashel hun ceremoniële centrum. Het grootste gebouw op de rots is de in Iers-Romaanse stijl gebouwde St. Patrick's Cathedral. (Volgens de legende doopte St.Patrick hier in 450 koning Aengus.) Vervolgens rijden we naar Adare voor een korte stop. Adare wordt beschouwd als een van de mooiste Ierse dorpen. De graven van Dunraven bouwden voor hun arbeiders prachtige stenen cottages met rieten daken: sociale woningbouw avant la lettre. Na Adare rijden we naar Dingle Peninsula, het meest westelijke punt van Europa. Het is bezaaid met fascinerende vroegchristelijke clochans (cellen waarin monniken leefden), forten en stenen met inscripties. We overnachten in Dingle, waar nog steeds het oorspronkelijke Iers gesproken wordt. Dag 4 Vertrek van Dingle naar Muckross House. Dit prachtige Victoriaanse landhuis ligt in het Killarney National Park aan het Muckross Lake. Het is gebouwd voor de Herbert family, van wie de vrouw des huizes Mary Balfour Herbert een bekende aquarelliste was. Koningin Victoria heeft in dit huis geslapen. Bij het huis zijn mooie tuinen en een klein openlucht museum waar het Ierse boerenleven van omstreeks de jaren 1930 wordt weergegeven. Ook traditionele ambachten als pottenbaken, weven en boekbinden worden hier nog uitgeoefend. Na de lunch vertrekken we naar de Cliffs of Moher. Deze hoge rotsen van zandsteen en donker schalie rijzen loodrecht op tot 200m boven de Atlantische Oceaan. (Misschien krijgen we de komisch ogende papegaaiduikers te zien, die op de randen en richels nestelen.) Na de Cliffs rijden we door het op veel plaatsen diep uitgesleten kale kalkstenen plateau van de Burren naar Ballyvaughan, waar we twee nachten blijven. Mei is de maand van het 'ontluiken' van de natuur: blauwe gentianen, wilde orchideeën en fuchsiahagen zijn een luilekkerland voor botanisten. In Ballyvaughan worden in deze maand allerlei activiteiten georganiseerd. Dag 5 Hoe deze dag wordt ingedeeld, is afhankelijk van het weer. In principe staat er 's morgens een wandeling onder leiding van een gids op het programma. Voor de niet-wandelaars is een bezoek aan het Caherconnell Stone Fort (een Keltisch steenfort uit 7e-10e eeuw) en de Burren Perfumery (parfumfabriek) gepland. 's Middags bezoeken we Clare Heritage Centre, waar we een indruk krijgen van de gevolgen van de grote hongersnood (Great Potato Famine) die in 1845 begon. Wanneer het tij ons toelaat maken we vervolgens een boottochtje naar de Cliffs of Moher. Dag 6 Vertrek van Ballyvaughan naar Bunratty Castle en openlucht muse- vervolg op pagina 6

3 Verslag excursie naar Scania en Ecodrome Verslag van de excursie naar Scania en Ecodrome op 16 september 2005 Een zonnige vrijdag aan het eind van de zomer in Zwolle. Dat was het decor van de excursie naar vrachtwagenfabrikant Scania in de ochtend en een bezoekje aan Ecodrome in de middag. Zo'n 15 alumni hadden de reis naar Zwolle gemaakt om te aanschouwen hoe de grootste assemblagefabriek van Scania ter wereld per dag zo'n 90 vrachtwagens produceert. We werden in de ontvangstruimte van de fabriek opgevangen door alumnus Teun Groothedde en het hoofd voorlichting van Scania. Een powerpoint-presentatie vooraf plaatste de daarna volgende excursie in een breder perspectief. Nooit geweten dat alle Scania's ter wereld buiten Frankrijk, Spanje, Portugal en moederland Zweden in Nederland worden geassembleerd. De fabriek staat al vanaf de jaren 60 in Zwolle. Dat is - gelukkig maar - niet te merken. Moderne lichte en ruime fabriekshallen waar we met een soort stadiontribune op wielen doorheen reden. De omroeper van het stadion voorzag ieder spelmoment van commentaar. De aankomende vrachtauto's trekken door de hele fabriekshal en bij ieder pitsstop van een minuut of 8 á 9 zijn er ploegen die onderdelen toevoegen. De tijd is ruim voldoende voor een normaal werktempo, maar mocht het ergens in het productieproces wat uitlopen dan komt de hele lijn stil te liggen om ernstige verstoppingen te voorkomen. Het magazijn is volledig geautomatiseerd en gerobotiseerd. Dat is eigenlijk al een achterhaalde techniek uit de jaren 80. Scania werkt nu meer en meer met JIT-leveranties waarbij de leveranciers tot in de fabriekshal hun trailer stationeren en er veel op voorraadkosten kan worden bezuinigd. Het was interessant om te zien en horen dat de leveranciers hun te leveren onderdelen, afgestemd op het fabricageproces, op volgorde in de trailer hadden geladen. Zo kunnen de trailers dienst doen als verrijdbaar magazijn. De vrachtauto's worden door elkaar gemaakt. Groot, middelgroot, stuur links of rechts, enkele brandstoftank of dubbele, rood, zwart of welke kleur(en) dan ook, het maakt niet uit. Door vergaande standaardisering, bijvoorbeeld één type voorruit en een beperkt aantal motoren, kan een acceptabel kostenniveau bereikt worden, noodzakelijk in deze sterk concurrerende markt. Ik moet zeggen, ik betrap mij erop dat ik die Scania's onderweg wel met andere ogen bekijk. Een beetje trots op een Nederlands product? Dat zei de staatssecretaris van defensie ook al toen hij de eerste Scania voor de krijgsmacht een dag eerder in ontvangst had genomen. Zou hij ook in het treintje hebben gezeten? Vervolgens togen we gezamenlijk naar het Ecodrome, een natuurontdekkingspark. Na de lunch zijn we in kleinere groepen de natuur gaan verkennen. Er waren exposities over de ijstijd, over het tropisch regenwoud, over spinnen, noem maar op. In vogelvlucht maakten we een reis van enige miljoenen jaren door de tijd. Na de afsluitende koffie kon ik terugkijken op een geslaagde dag. Rob van het Hof vervolg van pagina 1 Realistisch bekeken zal het quorum (meer dan 270 leden) op de eerste vergadering niet worden gehaald en zal daarom een tweede vergadering soulaas moeten bieden. Het bestuur wil daartoe de jaarvergadering gebruiken om een zo groot mogelijke groep leden de gelegenheid te geven zich over het voorstel uit te spreken. Over dit onderwerp wordt u binnenkort nog nader geïnformeerd. Lustrumviering 2006 Het bestuur van de Alumnivereniging is druk doende de lustrumviering van de vereniging te organiseren. De doelgroep betreft alle Alumni van de Open Universiteit. De datum van het lustrum, met als thema Een leven lang leren, is gesteld op 13 mei De locatie is de Hogeschool Utrecht. Het programma vangt aan om ca uur met een lunch, waarna de voorzitter van de Alumnivereniging de dag zal openen. Na een aantal prominente sprekers rond dit thema zal, o.l.v. de dagvoorzitter (drs. T. Bovens, Vz College van Bestuur OU NL), een forumdiscussie plaatsvinden tussen de gastsprekers en de deelnemers. De dag zal worden afgesloten met een gezellige receptie. Nadere details en uitnodiging volgen nog.

4 Reisverslag zoektocht naar de Katharen Verslag van de tiendaagse reis naar Frankrijk van 20 tot en met 29 mei Op 16 maart 1244 werden onder aan de berg Montségur meer dan tweehonderd Katharen levend verbrand. De kruistocht tegen de Katharen leek daarmee tot een succesvol eind te zijn gebracht. De Alumnivereniging organiseerde een zoektocht naar deze Katharen. Het doel van de reis was een antwoord te krijgen op de vragen: wat waren de Katharen voor mensen en waren het werkelijk ketters zoals de inquisitie beweerde? In het volgende verslag worden in het kort enkele deelnemers van de reis aangehaald. Een uitvoerig verslag is op de website van de Alumnivereniging te lezen. De reis begon op vrijdag 20 mei in Utrecht. Voor velen leek het een soort reünie. Men kende elkaar van vorige reizen. Dicky Baars schrijft over de eerste dag: De Franse grens passeerden we om uur en al enkele minuten later kwamen we aan bij het Musée La Piscine in Roubaix. In een voormalig zwembad dat qua architectuur alleen al bezienswaardig is, konden we een grote verscheidenheid aan kunstvoorwerpen bezichtigen. Volgens schema kwamen we om 5 uur in Chartres aan. Daarna naar de kathedraal. Er is al veel geschreven over de beroemde ramen van deze kathedraal, maar behalve de ramen was er zo veel te zien aan het gebouw zelf, de versieringen van de kooromgang en later buiten, de geweldige beelden van het hoofdportaal, dat ik denk dat, zelfs al kom je een jaar lang elke dag kijken, je nog niet alles gezien hebt. Op de tweede dag reden we verder naar het zuiden. Een korte impressie van Wil Voogt: Om 2 uur zijn we in Montignac waar we een heerlijke lunch in Restaurant de La Grotte krijgen voorgeschoteld. Tegen half 4 klimt de bus de berg op en later wandelen wij naar de Lascaux II grotten.tegen 5 uur vertrekken we naar Albi. Dag 3 konden we de stad Albi bekijken. Een 'must' was natuurlijk de kathedraal, die in 1265 werd gebouwd na de kruistocht tegen de Katharen. Wil schrijft hier over: Binnen in de kathedraal van St. Cecile zie ik direct de tekst pro omnibus mortuus est Christus. Hebben die arme dode Katharen toch nog wat. De mis begon met een poging van de voorzanger om de kerkgangers uit volle borst te laten zingen dat ze tot het koor van Christus behoorden; dat lukte niet zo erg. Het orgel bleek niet alleen van buiten erg mooi, maar leverde ook mooie klanken op. Naast de kathedraal staat het Palais de la Barbie dat de prelaten van Albi in de 13e eeuw hebben gebouwd om hun macht te tonen. Hierin is tegenwoordig het Musée Toulouse Lautrec gevestigd. Henri de Toulouse-Lautrec is geboren in Albi en de stad eert hem met een museum waar een groot deel van zijn werk is te zien. 's Middags reden we naar Toulouse voor drie overnachtingen. De vierde dag brachten we eerst een bezoek aan het kasteel van Foix, waar o.a. de graaf van Foix, Gaston Fébus (de blonde ridder die je in de hele stad vanaf de briefkaarten toelacht) zijn domicilie had. Cees de Kler geeft hierover de volgende impressie: Bij de ronde toren, indrukwekkend bouwwerk van grote hoogte, wacht ons de jonge gids op die met zijn beste Engels en druk gesticulerend, de bouwgeschiedenis uit de doeken doet. De gevangenen hebben het geweten! Vanaf de toren is het uitzicht fenomenaal: de Ariège, de huizen, het station en de omringende bergketens. Na de lunch was de vesting Montségur aan de beurt. Deze burcht was het laatste bolwerk van de Katharen. Ongeveer 225 Katharen, die zich niet wilden bekeren, werden hier veroordeeld tot de brandstapel. Cees schrijft: De moeizame klimpartij loopt uit op een wonderschoon panorama van de Pyreneeën - de hoogste bergen nog bedekt met sneeuw. Voor de mensen die niet voor de klimpartij kozen, was een bezoek geregeld aan het dorp Montségur en het museum. En tenslotte onze laatste pleisterplaats Mirepoix: wat een heerlijk, zonnig plein omzoomd met houten galarijen. Vooral de sculpturen van het Maison des Consuls trekken onze aandacht, omdat Judith ons hierop attent maakte. Dag 5 starten we met een rondleiding in Toulouse. Lisette Almering over deze dag: Om 9.15 uur worden we opgehaald door Christian Koenig. Deze neemt ons mee Toulouse in. Wij krijgen uitleg bij de St. Sernin, de grootste Romaanse kathedraal van Europa. Buiten in de gevel worden we gewezen op een oude grafsteen (1e eeuw) met het Kathaarse symbool van het kruis erop. Christian wijst ook op de vis (ichtus) dat rondom de kerk is aangebracht in het trottoir, symbool van het hermetische christendom. Aan de buitenmuur bevinden zich eveneens de graven van de eerste christenen; Katharen, dus geëxcommuniceerd..

5 's Middags brachten we een facultatief bezoek aan drie Kathaarse grotten in Ussat-les-Bains. Lisette vervolgt haar verhaal: Na 30 minuten klimmen door de natuurpracht, voelen we de koelte die uitgeademd wordt door de grotten. De eerste blijkt de inwijdingsgrot te zijn geweest; men moest er tot transfiguratie komen. De grot heeft ook een symbolische betekenis: Christus werd immers in een grot geboren. Na een pittige klim, nemen we plaats in het hart van de grot en er wacht ons een verrassing. Christian trakteert ons op een miniconcert, hij heeft zijn panfluit paraat en een gitarist meegenomen. Het worden ontroe-rende minuten, wat een akoestiek en wat een muziek! Bewogen dalen we af en klimmen daarna de kapel binnen. Dag 6 vertrokken we naar Carcassone. In Carcassone bezochten we het Diarama voor een visuele voorstelling over de geschiedenis van de Katharen, waarna een ieder gelegenheid had de oude stad te bezichtigen. Daarna werd de Abbaye de Fontfroid bezocht, waar de inquisitie ontstond die de jacht op de Katharen heeft ingeleid. Alice Rusch geeft een impressie: In de abdijkerk zagen we ramen van een 20e eeuwse kunstenaar, die een bekende was van de familie Fayet, eigenaar van deze abdij. Zijn naam was René Billa, maar uit bewondering voor Richard Wagner, noemde hij zich het liefst Richard Burgstal. Deze ramen zijn gemaakt tussen 1910 en Voor bepaalde glazen werd gebruik gemaakt van tijdens de 1e WO vernielde vensters uit Noord Frankrijk, waarvan het glas werd verzameld en opgekocht. Na genoten te hebben van de prachtige rozentuin vertrokken we rond half vijf voor de laatste etappe van vandaag: Avignon. Dag 7 verblijven we in Avignon en bezochten we het Palais des Papes. Rita van Schie schreef hierover: We bekeken de diverse zalen en ruimten, o.a. de Consistorie zaal, waar de paus de kardinalen met veel pracht en praal ontbood, de Johanneskapel met de nog goed bewaard gebleven fresco's, de keuken met de 20-meter hoge schoorsteen, de St. Martialiskapel waar we niet naar binnen mochten, maar wel een blik konden werpen op de prachtige fresco's, geschilderd door Matteo Giovannetti, de eetzaal met de tongewelven die oorspronkelijk beschilderd waren, de privé-vertrekken van de paus met de prachtige tegelvloer, de hertenkamer met de mooie muurschilderingen en tot slot de kapel. Nadat we nog van het mooie uitzicht vanaf het dakterras van het paleis hadden genoten, verlieten we het paleis en kon een ieder zijn eigen gang gaan. De volgende dag vertrokken we 's middags naar Vienne, van oorsprong een Romeinse stad. Wil Voogt schrijft hierover: In plaats van de Katharen staan nu de Romeinen op het programma. In Vienne gingen we gelijk door naar het Gallo-Romains Musée, een mooi strak glas/staal gebouw waarvan helaas de airco niet deugde. In het gebouw staan vooral maquettes. Het is nog een vrij nieuw museum. Na de maquettes en de mozaïeken gingen we naar buiten. We liepen daar over de goed bewaard gebleven Romeinse weg. Die weg was zo breed dat er 2 wagens (de TGV heeft tengewoordig dezelfde spoorbreedte) en voetgangers aan beide kanten langs konden. Dag 9 vertrokken we naar Nancy. Hier bezochten we het Musée Art Déco en natuurlijk het Place Stanislas. Peter Bijersbergen schrijft hierover: Hoogtepunt is de Place Stanislas met fraaie vergulde smeedijzeren poorten, fonteinen en 18e eeuwse paleizen. In één ervan heeft Marie-Antoinette nog gewoond. Het plein, dat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO staat, bestaat dit jaar precies 250 jaar. Het hart van het plein toont het standbeeld van de weldoener hertog Stanislas. Dag 10 de laatste dag! Peter trakteerde ons nog op een extraatje. Naar aanleiding van het Troubadours-verhaal van Alice, droeg hij enkele pikante Trou-badoursliederen voor. Hiermee wilde hij maar aangeven dat het niet alleen maar om verheven zaken ging in de middeleeuwen. Na een voortreffelijke lunch volgde het afscheid. Jammer, maar velen gaven alvast aan dat ze het volgend jaar weer van de partij zullen zijn als de reis naar Ierland gaat. Dankwoordje voor de Katharenreis Onze reis door Frankrijk liep perfect! Nu kun je je afvragen: beantwoordde het aan de verwachtingen? In elk geval beantwoordde het helemaal aan mijn verwachtingen en meer dan dat. Na die glorieuze kathedraal van Chartres (wat een feest, wat een glas-feest!) waren mijn verwachtingen al helemaal vervuld. 'Nu nog wat hopen steen bezichtigen om de ruïnes van de Katharen te bezoeken', zo dacht ik. Maar er volgden nog meer verrassingen. In Toulouse de beroemde panfluitist en symbolenkenner Christian! Hij leidde ons rond en wees ons op de vele spannende Katharensymbolen. Daarna vergezelde hij ons in de bus naar zijn dorp Ussat-les-Bains om daar de geheimen van de grotten te onthullen. Onderweg hadden we lezingen ge-

6 vervolg van pagina 5 hoord en teksten gelezen, bijvoorbeeld van Bram Moerland. Van de laatste begrepen we dat we niet zo maar op een gewone reis waren, maar dat de gang door de grotten spiritueel bedoeld is. Vandaar ook de ontberingen als zware klimpartijen, in het donker over rolsteentjes kruipen om daarna het licht te zien. Degenen die al buiten aangekomen waren konden zo hun herboren reisgenoten fotograferen. Dat de panfluitist ons in de grot ook nog vergastte op een prachtig klinkend concert, was een grote verrassing, met als klapstuk aan het eind het grote symbool dat hij doorgaf, en waarvan nu pas de ware betekenis onthuld kon worden. Met dit symbool hebben de Katharen willen doorgeven dat, na zo'n 700 jaar een groep pelgrims van de Open Universiteit een tocht hierheen zou maken. Zie het refrein van het Katharenlied Johanna: a-ei-ou! We hebben alles volbracht onder leiding van de twee (zoals Lisette hen noemde) bonfemmes, die er voor zorgden dat wij tijdens deze hele spirituele tocht gevoed en gelaafd werden en onderdak kregen. s Avonds konden we hen zelfs ook nog volgen, bijvoorbeeld in Vienne naar een spannend ommuurd oord. We konden niet zien wat het was, maar in de Romeinse tijd moet er veel gebeurd zijn. We voelden de vibraties er nog van. Op de laatste avond was de apotheose van de tocht, want we kwamen bij ons uiteindelijke doel: Het hemelse Jeruzalem, - de bonfemmes hadden er zelfs voor gezorgd dat de restauratie precies in mei gereed was - stralend wit, met gouden poorten (Nancy). Iedereen liep er stralend rond, er werd gegeten en gedronken. Wij zijn jullie, Dirkje en Judith, heel dankbaar dat wij dit alles hebben mogen beleven. Jullie leidden ons op dit geestelijke pad en Geert heeft ons op het fysieke pad gestuurd. Hij is ook een soort perfectus, want hij bleef onverstoorbaar ondanks de obstakels die ook hij is tegengekomen. Janneke van Zanten - van Wijk vervolg van pagina 2 um. Dit kasteel, dat oorspronkelijk uit de 12e eeuw stamt, is prachtig gerestaureerd en bijzonder bezoekersvriendelijk. Het openluchtmuseum is te vergelijken met ons openluchtmuseum in Arnhem: de geschiedenis van de gewone mens uit Ierland wordt aanschouwelijk weergegeven. 's Middags rijden we naar Dublin via Roscrea. In Dublin blijven we twee nachten. Dag 7 's Morgens maken we een bustocht door Dublin, de stad van o.a. Jonathan Swift, Bernard Shaw, Oscar Wilde, James Joyce, William Butler Yeats en Bram Stoker. Dublin, aan de rivier de Liffey, is het smoezelige zusje van Edinburgh. Bijzonder aantrekkelijk is de hoofdstad van Ierland niet, maar de levenslust en de gastvrijheid van haar burgers is bijzonder. De rest van de dag kunnen we zelf invullen: Trinity College met het Book of Kells, de National Gallery of Ireland, The Writers Museum of - wie dorst heeft gekregen - de Guinness Brewery of de Jameson whiskey (jawel: met een 'e') stokerij zijn enkele suggesties. Dag 8 Vertrek naar een van de meest bezienswaardige prehistorische vindplaatsen van Europa: de grafkamers van Newgrange, die een fascinerend beeld van de 5000 jaar oude Boynevallei-cultuur geeft. Een 20m lange gang leidt naar de centrale grafkamer met bewerkte stenen. Hierna volgt een afscheidslunch, waarna we weer naar het vliegveld vertrekken. (Programma onder voorbehoud.) U kunt zich opgeven voor de reis door vóór 1 december 2005 het aanmeldformulier in te sturen of u aan te melden via Inschrijving gaat naar volgorde van binnenkomst. De reissom bedraagt 854 euro* (bij minimaal 35 deelnemers), op basis van 2-persoonskamer en halfpension. Leden krijgen 12 euro korting. Een reisverzekering is verplicht. De reis wordt georganiseerd in samenwerking met Dalstra Reizen. Inbegrepen zijn:. vervoer per touristclass touringcar. vliegreis retour. verzorging op basis van halfpension. 7 overnachtingen in nette 2 en 3-sterrenhotels op een 2-persoons-kamer* met douche en toilet.. afscheidslunch Niet inbegrepen zijn:. gidsen en entreegelden. niet genoemde maaltijden en drankjes. verzekeringen. * De prijs is onder voorbehoud, i.v.m. de vluchtprijzen. * Er is een beperkt aantal 1-persoonskamers beschikbaar. De toeslag voor deze kamers is 155 euro.