2 HET PLANNEN VAN HET TRAININGSPROCES

Transcriptie

1 2 HET PLANNEN VAN HET TRAININGSPROCES Je kunt als coach best een goede visie hebben op je sport, maar als je steeds verliest, wordt het tijd om je visie aan te passen. Roeland Oltmans, bondscoach van het Nederlands hockeyteam De centrale vraag bij coachen is: hoe kan ik mijn judoka s door training beter maken? De wil om een doel te bereiken, heeft nood aan een plan. op clubniveau omvat het organiseren van alle aspecten van de training op een manier waardoor je voor iedere judoka afzonderlijk een meerwaarde creëert, hem of haar maximale ontplooiingskansen biedt. Alle aspecten van de training vind je door het beantwoorden van de sleutelvragen: wie traint met wie, wat, waar en wanneer, onder wiens leiding? Blijkt nu dat het plannen van het trainingsproces gedeeltelijk de andere coachtaken overkoepelt. Wie traint met wie? heeft te maken met rekrutering en selectie (hoofdstuk 5); wat? vraagt naar het coachen in technische en tactische vaardigheden (hoofdstuk 3) en in fysieke vaardigheden (hoofdstuk 4). Het beantwoorden van de vragen waar en wanneer en onder wiens leiding behoren dan specifiek tot het aspect plannen van het trainingsproces. moet gebeuren tegen de achtergrond van de concrete situatie van de club. Een goede planning zou op organisatorisch vlak moeten vertrekken vanuit de clubfilosofie op wedstrijdjudo en vanuit de randvoorwaarden van de club, vanuit de randvoorwaarden van de clubcoaches en vanuit de randvoorwaarden van de judoka s. Op inhoudelijk vlak zou een audit van de factoren die winst of verlies bepalen tijdens wedstrijden als uitgangspunt moeten dienen. De definitieve planning wordt uitgeschreven in drie niveau s die logisch uit mekaar volgen: het meerjarenplan, het jaarplan (met pieken), de trainingssessie. 2.1 op organisatorisch vlak, het beantwoorden van de sleutelvragen wie, wat, waar en wanneer gebeurt best in een globaal jeugdplan. Voor de opstelling van het jeugdplan moet er echter duidelijkheid zijn over de volgende zaken: - Wat is de visie van de club op (jeugd-)judo en op wedstrijden voor de jeugd? 7

2 - Wat zijn de randvoorwaarden van de club? (Welke infrastructuur zoals dojo s en powermateriaal staat er ter beschikking? Wat is de financiële toestand van de club, t.t.z. hoeveel geld kan besteed worden aan het opleiden van wedstrijdjudoka s en aan de vergoeding van trainers? Kan er een sponsor worden aangetrokken? Wanneer kan er getraind worden? Hoe communiceert de club met ouders en omgeving? Welke ondersteunende externe contacten heeft de club? Beschikt de club over gekwalificeerde trainers? enz.) - Wat zijn de randvoorwaarden van de clubcoaches? (Werken zij als vrijwilliger of zijn ze professioneel? Hoeveel tijd kunnen en willen zij besteden? Wat zijn hun kwaliteiten en specialiteiten? Wat zijn hun ambities? enz.) - Wat zijn de randvoorwaarden van de judoka s? (Leeftijd? Studiebelasting? Talenten en FIT-profiel (zie hoofdstuk 5)? Beschikbare tijd? Woonplaats? Steun van de ouders? Vervoerproblemen? enz.) Binnen de marges van de antwoorden op deze vragen, moet een jeugdplan opgesteld worden dat maximaal resultaat kan bieden: seiryoku zenyo! Om spanningen tussen recreatieve judoka s en wedstrijdjudoka s te vermijden, maak je dit jeugdplan bij voorkeur bekend aan alle leden en ouders en speel je steeds open kaart omtrent selectiecriteria en deelnemingsvoorwaarden. Regelmatig valt in gesprekken tussen coaches of clubleiders de verzuchting: We krijgen geen groep samen! De jongeren zijn niet meer geïnteresseerd. Goede afspraken en een goed plan gebaseerd op een visie zullen het jeugdbeleid van een club reeds op de goede weg zetten. Een concreet voorbeeld kan verhelderend werken. 2.2 Het jeugdplan van Judoteam Jita Kyoei Duffel Het oorspronkelijke jeugdplan heeft betrekking op alle judoka s: recreatieve en wedstrijdjudoka s (het A- Team). Onderstaand uittreksel beperkt zich tot het jeugdplan voor het A-Team. Omdat randvoorwaarden verschillen per club doet de volledige inventaris van de Duffelse randvoorwaarden die de uitwerking van dit jeugdplan mogelijk maken hier niet ter zake en ze zijn dus weggelaten. Voor een goed begrip van onderstaand jeugdplan is het wel nodig te weten dat de trainers niet professioneel zijn en dat de club kan rekenen op een bescheiden financiële ondersteuning van een sponsor. Tussen haakjes staan de beantwoordde sleutelvragen i.v.m. het plannen van het trainingsproces 1 De clubfilosofie Jita Kyoei is Japans en betekent Voorspoed en Algemeen Welzijn. De naam van de club werd niet zomaar gekozen. Hij geeft weer hoe de stichters de club zagen: een vereniging waarin iedereen zonder onderscheid judo kan leren en beoefenen en tegelijkertijd een club waarin diegenen die talent hebben optimaal begeleid worden. Bestuur en trainers willen dit recreatief én dit wedstrijdgericht judo realiseren als vereniging en vanuit een emancipatorische, judokagerichte visie op judo-opvoeding. Als vereniging betekent dat Jita Kyoei geen winstgevend doel nastreeft en dat alle leden samen de lusten én de lasten dragen. Een emancipatorische, judokagerichte visie op judo-opvoeding betekent dat wij geen judorobotten willen vormen, maar creatieve mondige judoka s die mee nadenken over judo en betrokken worden bij de keuzes en beslissingen i.v.m. hun judo-opleiding. Dit uit zich o.a. in de gebruikte werkvormen bij de 8

3 trainingen, in het betrekken van jongeren bij de werking van de club en in het voorleggen van keuzeprofielen aan de judoka s van het A-Team. Naast deze eigen filosofie onderschrijft onze club sterk de algemene judowaarden zoals doorzettingsvermogen, zelfstandigheid en respect voor de partner. 2 De randvoorwaarden Onder randvoorwaarden verstaan wij het nu aanwezige potentieel en de huidige werkwijze op het gebied van organisatievorm, leden, bestuur, trainers, trainingen, wedstrijden, dojo s, A-Teamwerking, materiaal, financiële middelen, communicatie, externe contacten, examens, dojoreglement. [ ] 3 De A-Teamwerking De Duffelse wedstrijdjudoka's (het A-team) bouwden de voorbije jaren in de Vlaamse judowereld een sterke reputatie op door hun prestaties op wedstrijden en door hun inzet tijdens trainingen. Dit jeugdplan geeft een antwoord op de volgende vragen: - Waarom een A-team? - Wat is het A-team? - Wie komt bij het A-team? - Hoe werkt het A-team? Waarom een A-team? Judoclub Duffel, gesticht in 1980, was van bij het begin prominent aanwezig in het wedstrijdjudo. De medailles op provinciale kampioenschappen, vooral bij de dames, tijdens de jaren tachtig waren heel talrijk. Ann De Brabandere (veelvuldig Belgisch kampioene -61 kg, zilver op de EK 1986, brons op de EK 1985), Cris De Bleser (veelvuldig Belgisch kampioene -56 kg. en lid van de nationale ploeg) en Godelieve Lieckens (veelvuldig Belgische kampioene -66 kg. en militair wereldkampioene) gaven onze club nationaal en internationaal aanzien en prestige. Natalie Pieplu en Ann Bergs draaiden in hun categorie en leeftijdsklasse ook mee met de nationale top. Annelies Van de Vonder, Veerle De Block en nog vele anderen presteerden op hoog niveau. Begin jaren '90 besloten de trainers wegens tijdsgebrek voorlopig enkel recreatief judo aan te bieden. Het ledenaantal steeg echter enorm (tot 175) en de judokwaliteit kwam onder druk te staan. Om de judolessen op een hoog technisch niveau te houden, namen de trainers in september 1994 twee maatregelen: - het instellen van een bovengrens van vijftig judoka's voor de Kindergroep en vijftig voor de Jeugdgroep; - het starten met de opleiding van een kleine groep kinderen (toen pupil en miniem) tot een niveau dat het clubjudo overstijgt en hen voorbereidt op wedstrijddeelname. Een eerste bijkomende motivatie voor deze ingrepen was het heimwee van de trainers naar de wedstrijdmat en de overwinning. Ten tweede wilde de clubleiding weer de zichzelf gestelde opdracht van Jita Kyoei (voorspoed en welzijn voor iedereen) geheel vervullen: recreatieve judoka's moesten verder op een gezonde, ontspannende manier naar hun zwarte gordel kunnen toewerken; jongeren met een aanleg en wil tot wedstrijden moesten weer de kans krijgen zich op dit vlak te ontplooien. Wat is het A-team? Het A-team bestaat op dit moment uit 30 judoka s van miniem tot junior en hun begeleiders. De naam A-team zou er kunnen op wijzen dat zij een elitegroep zijn naast de recreatieve judoka's. Nochtans heeft de benaming niet die bedoeling: integendeel. De naam A-team stamt uit de special forces van het Amerikaanse leger. Een groep met een speciale opdracht bestaat daar uit een A- team dat daadwerkelijk de opdracht uitvoert en een B-team dat vanuit de basis logistieke en andere ondersteuning biedt. De groepen kunnen niet zonder elkaar en hebben elkaar nodig om hun doel te bereiken. 9

4 Op dezelfde manier vormen onze wedstrijdjudoka's en recreatieve judoka's één club: de wedstrijdjudoka's zijn een verlengstuk van de gewone clubwerking; zij hebben de recreatieve judoka's nodig o.a als sparringpartner; de recreatieve judoka's kunnen zich optrekken aan de prestaties van de wedstrijdjudoka's en genieten onrechtstreeks mee van hun reputatie. Wie komt bij het A-team? (Wie traint met wie? zie ook hoofdstuk 5 Rekrutering en selectie) Het trainersteam neemt met de begeleiding van het A-team een tijdrovend en zwaar engagement. Daarom beslissen de trainers autonoom wie zij uitnodigen bij het A-team. De selectie gebeurt door 'het oog van de meester' en - toegegeven- is niet van enige subjectiviteit gespeend. Nochtans baseren de trainers hun selectie op min of meer objectieve criteria zoals: inzet tijdens de trainingen, doorzettingsvermogen, technische vaardigheid, fysieke kwaliteiten, leeftijd, eigen keuze van de judoka. Wanneer een jongere in aanmerking komt, peilen de trainers naar zijn interesse om méér judo te doen. Is zijn of haar antwoord positief dan neemt de trainer contact op met de ouders en vraagt naar hun interesse en motivatie. Tenslotte wordt de judoka een 'Ateamer'. Lidmaatschap van het A-team is nooit 'voor het leven'. De trainers evalueren de judoka's halfjaarlijks. Voor de judoka s met de beste wedstrijdresultaten gebeurt deze evaluatie aan de hand van het FITvolgsysteem voor judo (zie 5.3.1). De resultaten worden besproken samen met de judoka en zijn ouders. De trainers houden bij de evaluatie rekening met de vooruitgang van de judoka, wedstrijdresultaten, blijvende inzet... Eventueel, om teleurstellingen te voorkomen, krijgt een A-teamer het advies om terug op een recreatieve manier te gaan judoën. (Onder wiens leiding?) De groep van begeleiders bestaat uit: - Raf Tits (5de dan, trainer A): algemene planning, technischtactische training, fysieke training, begeleiding tijdens wedstrijden; - Cris De Bleser (5de dan, trainer A): technisch-tactische training, begeleiding tijdens wedstrijden; - Ann De Brabandere (5de dan, trainer A): technisch-tactische training, begeleiding tijdens wedstrijden; - Henk Tits (2de dan, trainer B): sport-kinesist-verzorger, begeleiding tijdens wedstrijden. Met dit trainersteam beschikt onze vereniging over een goede mix van competenties en know-how. Raf Tits is verantwoordelijk voor de planning van de trainingen en de wedstrijden, voor de wedstrijdadministratie en voor het technisch niveau. Ann De Brabandere (in de jaren tachtig verschillende malen Belgisch kampioene en winnaar van zilver op het EK van 86 Londen en van brons op het EK van 85 Landskrona) en Cris De Bleser (in de jaren tachtig verschillende malen Belgisch kampioene en winnaar van een zilveren medaille op de EK voor landenploegen in 88 in Visé) brengen hun enorme wedstrijdervaring en hun grote technische know-how aan. Henk Tits bewaakt vanuit zijn beroep van kinesist de medische kant van de judotraining. Al de trainers volgen regelmatig bijscholingen en vervolmakingen. Vanuit haar functie binnen de VJF als lid van de Examencommissie is Ann De Brabandere op de hoogte van de laatste wijzigingen i.v.m. kata en shodan-shiken. Cris De Bleser is lid van de Jeugdcommissie van de VJF. Raf Tits zetelt in de Pedagogische Commissie van de VJF. De leden van het A-team lijken geprivilegieerd door de kansen die ze krijgen, maar 'noblesse oblige': de opleiding vraagt veel doorzettingsvermogen en de A-teamers hebben ook plichten. 10

5 Hoe werkt het A-team? Binnen het bestek van dit jeugdplan is enkel een voorstelling van de grote lijnen van de huidige A- teamwerking mogelijk. Vanzelfsprekend wordt de werking en de planning aangepast aan de veranderende omstandigheden en de noden van het moment. Een A-teamer heeft vier grote plichten: 1. maximale inzet op elke training (hoewel iedereen wel eens moeilijke momenten heeft); 2. persoonlijk op voorhand melden van afwezigheid; 3. volgen van het trainingsprogramma (met verplichte deelname aan de provinciale kampioenschappen). 4. dragen van schouderstukken met clubnaam op alle judogi s. (Wat (zie ook hoofdstukken 3 en 4), waar en wanneer?) De trainers ontwikkelden een meerjarenplan. Vertrekkend van dit plan stelt Raf Tits per seizoen de doelstellingen op (prestatiedoelen en resultaatdoelen), vanaf belofte in samenspraak met de atleet, en per seizoenshelft een kalender die rekening houdt met de data van wedstrijden, provinciale en regionale en nationale trainingen en met de schoolkalenders. De miniemen trainen twee maal per week: één gewone clubtraining en één training enkel voor de A- teamers. Verder nemen zij deel aan de provinciale miniementrainingen, aan enkele trainingen in bevriende clubs, aan minstens één stage en trainingsdag per seizoen en aan ongeveer vijf wedstrijden per seizoen. De cadetten bereiken een leeftijd waarop ambities en mogelijkheden beginnen uiteen te lopen en waarop zij al dan niet kiezen voor judo als belangrijkste bezigheid naast de studies. Daarom werken wij bij de cadetten met twee 'snelheden'. De ene groep heeft gemiddeld drie judomomenten per week en blijft voor trainingen en wedstrijden beperkt tot het provinciale niveau. De tweede groep streeft naar gemiddeld vier judomomenten per week (2 clubtrainingen + 1 techniektraining aansluitend aan de schooluren + 1 randoritraining op regionaal niveau of in een bevriende club) en doet judo op Vlaams en Belgisch niveau. Beide groepen krijgen minstens één stage en trainingsdag per seizoen. Vanaf de beloften/junioren worden de A-teamers verdeeld in gewone A-Teamers en in de Selectie. De Selectie bestaat uit de judoka s die na overleg met ouders en trainers aan de hand van de judokeuzeprofielen (zie 5.3.2) kiezen voor een judowedstrijdcarrière op hoog niveau. Deze laatste groep krijgt een individueel programma, doet ongeveer vijf maal per week judo, doet ondersteunende krachttraining, houdt verplicht een trainingsboekje bij en wordt in de mate van het mogelijke sociaal (studies) en medisch (sportarts ter beschikking) begeleid. De trainers selecteren (vanaf belofte in overleg met de judoka) wie mag deelnemen aan welke wedstrijd (Wij schuimen dus zeker niet alle wedstrijden af). Binnen het A-Team is er een gelaagdheid: wie op het podium komt op provinciale wedstrijden mag deelnemen aan wedstrijden op Vlaams en nationaal niveau. Wie ook op dat niveau wint, mag deelnemen aan internationale wedstrijden. De club draagt de inschrijvingskosten. Het trainersteam bepaalt per leeftijdsgroep de doelstellingen en de inhoud van de trainingen. Deze doelstellingen zijn er op gericht om aan de judoka s een volledige judo-opvoeding geven. Dit betekent dat er naast de wedstrijdgerichte training ook aandacht en tijd gaat naar kata en basistechnieken en naar een geleidelijke acculturatie in de judowereld. Bij de wedstrijdjudoka s wordt er naar gestreefd dat zij op het juiste moment de vereiste gordel hebben voor wedstrijddeelname: oranje voor miniemen, groen vanaf cadet, bruin vanaf belofte (nodig voor het 11

6 scoren van dangraadpunten). De trainers nodigen de kandidaten voor een graadexamen uit. Het examenprogramma tracht de eisen van de basistechnieken met de eisen van wedstrijdjudo te verzoenen. Het gedrukte examenprogramma is enkel een geheugensteun en kan de trainingen nooit vervangen. De judoka s moeten de technieken immers tonen conform wat de trainers tijdens de clubtraining aanleren. Voor de groepsvorming en om geconcentreerd aan één of enkele judothema s te kunnen werken, richt de club enerzijds jaarlijks eigen stages in en moedigt zij (door financiële ondersteuning) anderzijds de leden aan om samen externe stages te volgen. Contacten met vreemde judoka s en trainers zijn onontbeerlijk om het judoniveau te verhogen. Daarom traint het A-Team veel op verplaatsing en voert de club de gastvrijheid hoog in het vaandel. Het bezoek tijdens de gewone clubtrainingen van judoka s van andere clubs ervaren wij steeds als een verrijking. Zij zijn steeds welkom zonder het betalen van lidgeld en zonder transferverplichtingen. Wedstrijdudoka s, aangesloten bij een andere club, die toch willen transfereren, kunnen dit pas doen na een grondig gesprek ter verduidelijking van hun motivatie en mits toestemming van het bestuur en de trainers. Wij streven naar een maximaal trainingsrendement door de kwantiteit van de trainingen te beperken maar de kwaliteit van iedere oefenstonde te maximaliseren. De verwezenlijking van het trainingsplan vraagt om communicatie en organisatie tussen en met de drie betrokken partijen: trainers, ouders en judoka's. Eind augustus houden we telkens een vergadering met ouders en judoka's om de jaarwerking te bespreken, de doelen voor het nieuwe seizoen te bespreken, vervoer te plannen en aspecten van het judo te belichten. Ouders en judoka's krijgen per seizoenshelft de trainingskalender op papier. De kalender vermeldt trainingsplaats en uur en begeleidende trainer. Voor iedere wedstrijd of training op verplaatsing maken we mondeling of schriftelijk afspraken. Op organisatorisch vlak verwachten wij van de ouders een positieve houding tegenover wedstrijdjudo en hulp bij het vervoer van de kinderen. De trainers stellen de school voor de jongeren op de eerste plaats, maar zij verwachten van de A- teamers een degelijke organisatie van hun schoolwerk zodat ze het trainingsschema zo weinig mogelijk onderbreken. Mee daarom plannen wij geen extra trainingen of wedstrijden in de drie weken voor Kerstmis en Pasen en tijdens de maand juni. Recreatieve judobeoefening vormt reeds de persoonlijkheid. Voor wie bovendien competitie aankan zal judo - zelfs al staat de judoka misschien nooit op een Belgisch, Europees of wereldpodium - een harde maar rijke leerschool zijn. De inzet, het doorzetten, het durven, het lukken en mislukken, het samen aan iets werken...zijn verworvenheden voor het leven. 4 Huidige fase van het jeugdplan In 2000 werken we reeds 6 jaar met dit plan en met redelijk succes. In 2000 haalden onze judoka s 14 medailles op de Antwerpse provinciale jeugdkampioenschappen, zes podiumplaatsen op de Vlaamse kampioenschappen en vier medailles op de Belgische kampioenschappen. Drie judoka s traden bij beloften en junioren het voorbije seizoen aan in Vlaamse of Belgische internationale selecties. Leen Dom eindigde zevende op het WK 2000 voor junioren in Tunesië. Acht judoka s uit de selectie van vijftien uit 1994 (geboren in 82, 83, 84) haalden dit jaar hun eerste dan. Drie van hen werden ondertussen ook 2de dan. 12

7 Binnen het A-Team werken we met generaties van 3 leeftijdsjaren. Het eerste A-Team werd in 1998 omgedoopt tot A-Team-senior. Tegelijkertijd startten we met een nieuwe selectie van 15 judoka s, het A-Team-junior, geboren in 87, 88, 89. Omdat bij het ouder worden ieder zijn eigen (judo-)weg gaat (drie judoka van de resterende acht van het A-Team-senior kiezen voor een judocarrière op hoog niveau) en de training werkelijk individueel wordt (iedereen hetzelfde plan laten volgen heeft geen zin meer), ontbinden we in 2001 officieel het A-Team-senior met een feest. Dit is geen droevig einde, maar een natuurlijke evolutie. Net zoals een persoon heeft een groep een moment van ontstaan, een topperiode en een afsterven. De judoka s worden vanaf dat moment verder individueel begeleid. Het huidige A- Team-junior wordt dan A-Teamsenior en we starten met een nieuwe generatie geboren in 90, 91, op inhoudelijk vlak Observatie van clubtrainingen en gesprekken met trainers leren dat de inhoudelijke planning van het trainingsproces (de technische, tactische en fysieke scholing) in veel clubs ad hoc (Wat zullen we vandaag eens trainen?) of geïmproviseerd gebeurt en vooral uitgaat van de klassieke indeling van de technieken (Zullen we vandaag een beenworp aanleren of een handworp?) en van het examenprogramma. Voorbereiding op wedstrijddeelname vraagt echter om een andere aanpak. Het uitgangspunt zou moeten zijn: welke factoren kunnen winst of verlies in een wedstrijd bepalen of welke situaties kunnen zich in een wedstrijd voordoen? Brainstormen met collega coaches leidde tot een taxonomie van factoren van invloed op het wedstrijdverloop (zie figuur 2). Deze taxonomie vormt samen met een visie op een leerlijn in judotechniek en tactiek en met gegevens over de fysieke ontwikkeling van jeugdigen (Op welke leeftijd is de verbetering van de aërobe uithouding en anaërobe uithouding optimaal? Vanaf welke leeftijd is men vatbaar voor krachttraining? enz.) de basis voor het meerjarenplan, het jaarplan en de trainingssessie. Bovendien wordt het technisch en tactisch coachen er van afgeleid. 2.4 Meerjarenplan, jaarplan, de kunst van het pieken, de trainingssessie Vertrekkend van het meerjarenplan stelt de coach een jaarplan op. Elke trainingssessie wordt inhoudelijk mee bepaald door de plaats in het jaarplan. Bij het opstellen van deze plannen ga ik er van uit dat jeugdige judoka s trainen voor de toekomst. Ze nemen deel aan wedstrijden, maar trainen niet voor wedstrijden. Enkel vanaf belofte tracht ik met de judoka s te pieken naar de kampioenschappen. Vanaf junior is het onmiddellijke resultaat (kampioen worden) wel belangrijk en is het jaarplan gebouwd rond één of twee pieken. Algemene richtlijnen en theoretische beschouwingen over meerjarenplannen, jaarplannen en pieken zijn er voldoende in de literatuur. Het is de kunst van het coachen om met deze informatie creatief om te gaan en ze om te zetten in een jeugdplan op het niveau van de eigen judoclub en uitgaande van de concrete judoka s. De literatuurlijst bevat enkele recente voorbeelden van uitgewerkte judojaarplannen met piekperiode. Voor cadetten kan je nog gedeeltelijk een groepsjaarplan maken. Voor junioren moeten jaarplannen noodza- 13

8 1 Technische variabelen 1.1 Tachi-waza Stand tori en uke Kumi kata + bevrijdingen Worpen Schakels Overnamen Verdediging 1.2 Verbinding tachi-waza naar ne-waza 1.3 Ne-waza Aanvallen en verdedigen Houdgrepen + bevrijdingen Wurgingen + bevrijdingen Klemmen + bevrijdingen Schakels Overnames 2 Tactische variabelen 2.1 Matpositie: midden mat, op rode boord, in hoek Scorebord: tori staat voor, uke staat voor, gelijke score in laatste minuut, onterechte tegenscore Coach: aanwezig, afwezig, persoonlijke coach, bondscoach Wedstrijdreglement: sono mama, yosji, hadjime, hantei Tijdverloop: naamafroeping, op mat komen, begin wedstrijd, einde wedstrijd Tegenstander: gestalte, aanvallend, verdedigend, sterk op grond, doet ongeoorloofde handelingen... 3 Judo-onafhankelijke variabelen 3.1 Gewicht: tori laag in gewichtsklasse, tori hoog in gewichtsklasse, aftrainen om gewicht te halen, in hogere gewichtsklasse Tegenstander: buitenlander, andere etnische groep, hogere graad, lagere graad, kampioen Publiek: familie, in buitenland, vijandig en beledigend Ongelukken: tori bloedneus, tori tand uit, tori verstuiking, uke kwetsuur, judogi stuk, judogi te klein, contactlens kwijt... Figuur 2 Factoren Factoren van invloed van op invloed het wedstrijdverloop. op het wedstrijdverloop. kelijk geïndividualiseerd worden. Een plan is meestal een ideaal waarvan coach en atleet nu en dan noodgedwongen (kwetsuren!) moeten afwijken. Judoka s zijn trouwens mensen met ups en downs en daarmee moet je als coach rekening houden. Daarom zal ook het best gestructureerde schema nooit perfect afgewerkt kunnen worden. Er zullen in een voorbereiding onvermijdelijk situaties voorkomen die het noodzakelijk maken om van het ideaal af te wijken. Daar moet je niet moeilijk om doen, dat hoort bij het vak van trainer zijn. Op zo n momenten is het aan de trainer om creatief in te spelen op de veranderde situatie en dit is vaak het moeilijkste om deze wijzigingen ook te laten aanvaarden door de judoka. 14

9 15