Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe

Transcriptie

1 Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe Inleiding Als deze Vlerk op de deurmat ploft, is het voorjaar al zo n beetje aangebroken. In ieder geval op de Veluwe waar winterharde soorten in januari al vlinders in de buik hebben. Bosuilen kunnen in die maand al volop op eieren zitten, althans in jaren met veel muizen. Raaf en Kruisbek volgen niet veel later en ook Havik en Sijs zijn notoir vroege broeders. Ook dit voorjaar het 35e (!) op een rij - zullen we de ontwikkelingen op de Zuidoost-Veluwe weer op de voet volgen. Laten we als opwarmertje beginnen met een terugblik op de belangrijkste wapenfeiten van de laatste jaren. Ons studiegebied Aanvankelijk besloeg het studiegebied ruim ha. In de jaren negentig hebben we het westen (omgeving Warnsborn) eruit gehaald, omdat het animo om te tellen hier afnam. Het huidige telgebied is met ha nog steeds fors. Hiervan bestaat ha uit bos en ha uit heide. Het resterende deel wordt vooral in beslag genomen door landbouwgronden, recreatieterreinen en parken en bebouwing (Vogelwerkgroep Arnhem, 2008). De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het uiterste noorden (omgeving Hoeve Delle) in de meeste jaren maar beperkt aandacht heeft gekregen. Onze monitoringstrategie Om een betrouwbaar beeld te krijgen van de ontwikkeling van vogels op de Zuidoost- Veluwe werken we met proefvlakken. Het gebied is immers veel te groot om jaarlijks vlakdekkend te onderzoeken. Bovendien zijn verspreid over het broedseizoen nogal wat bezoeken in de vroege ochtend nodig, omdat de meeste soorten maar een beperkte trefkans hebben, vaak van minder dan 25%. Dat wil zeggen dat je tijdens één bezoek in de geschikte tijd maar een kwart van de aanwezige paren vaststelt: ze zijn nu eenmaal lang niet altijd vocaal actief. Om die reden kunnen we losse waarnemingen (terloops gedane waarnemingen tijdens het vogelen) nauwelijks gebruiken om een betrouwbaar beeld te krijgen van de ontwikkelingen, Figuur 1. BMP-proefvakken waar in 2005 tellingen hebben plaatsgevonden. In een deel van de profvlakken wordt jaarlijks geteld, in een ander deel met een interval van enkele jaren. Vlerk 31/1 maart 2014 Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe

2 al kunnen ze voor sommige (zeldzamere) soorten tot waardevolle aanvullingen leiden. Om uitspraken te kunnen doen over het héle studiegebied is het nodig de proefvlakken te verdelen over verschillende terreintypen (heide, bos op voedselrijkere bodems, bos op voedselarme bodems). We gebruiken vaste, jaarlijks te inventariseren proefvlakken en roulerende proefvlakken waar we eens in de 3-6 jaar terugkomen. Op deze manier krijgen we een beeld van trends in de populaties en in de verspreiding. Door de slimme combinatie van vaste en roulerende proefvlakken is de monitoring voldoende gevoelig om betrouwbare uitspraken te doen. Figuur 1 geeft een indruk van de gebieden die in een bepaald jaar onderzocht worden. In de figuren 2 t/m 8 is de trend (index) per soort weergegeven berekend met behulp van het programma TRIM (CBS). Methode We gebruiken twee varianten van de uitgebreide territoriumkartering, onder vogelaars ook wel BMP-methode genoemd (Van Dijk en Boele, 2011): BMP-A: kartering van alle soorten, inclusief talrijke soorten zoals Vink en Merel, in kleine proefvlakken (± 50 ha) met vaste grenzen. Hier zijn acht ochtendbezoeken en 1-3 avondbezoeken nodig. BMP-B: kartering van een vaste selectie van bijzondere soorten, zoals Roodborsttapuit, Appelvink en Geelgors, in grotere proefvlakken (± 250 ha) met vaste grenzen. Hier volstaan vijf ochtendbezoeken en 1-3 avondbezoeken. Daarnaast wordt een selectie zeldzame soorten jaarlijks vlakdekkend onderzocht in het hele gebied, door het gebied op te delen en tellers voor een deelgebied verantwoordelijk te maken. Op deze manier volgen we bijvoorbeeld de Nachtzwaluw. Bij soorten als Draaihals, Middelste Bonte Specht en IJsvogel proberen we het ook, maar dat is lastig. De eerste soort heeft een korte roepperiode en gedraagt zich onopvallend. De tweede neemt toe en kan op nieuwe plekken gevonden worden en voor de laatste geldt dit ook na een reeks van zachte winters. Joost van Bruggen heeft aangetoond dat er ook bij uilen successen zijn te boeken, hoewel de aanpak zich nog in een experimenteel stadium bevindt (gestart in 2012). Bij onopvallende zeldzame soorten als Kortsnavelboomkruiper is een vlakdekkend beeld op voorhand kansloos en moeten we het hebben van de proefvlakken. Een greep uit de resultaten Bossen Veel bosvogels zijn de afgelopen vijfendertig jaar in aantal toegenomen, maar vanaf de jaren negentig zien we wel verschillen van soort tot soort. De Boomklever laat de toename prachtig zien (figuur 2). Van jaar tot jaar zien we behoorlijke verschillen, maar door de oogharen zien we over de lange termijn toch een duidelijke toename. Dat laatste is niet onlogisch: de bossen worden gemiddeld ouder en het aandeel loofbos, waar de Boomklever vooral aan gebonden is, is geleidelijk toegenomen. Boomklevers zijn in het winterhalfjaar in sterke mate aangewezen op beukennoten. In jaren met een slechte beukenmast treedt veel sterfte op en beginnen veel vogels in een slechte conditie aan het broedseizoen. Dat verklaart de jaarlijkse fluctuaties Vlerk 31/1 maart 2014 Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe

3 Figuur 2. De ontwikkeling van de Boomklever in de periode Figuur 4. De ontwikkeling van de Fluiter in de Figuur 3. De ontwikkeling van de Havik in de periode Figuur 5. De ontwikkeling van de Geelgors in de Het beeld voor de Havik is (toevallig) bijna spiegelbeeldig (figuur 3). Hier zien we de hoogste aantallen vooral in de jaren tachtig en daarna een duidelijke afname, met fluctuaties van jaar tot jaar. De afname op de Veluwe is eerder begonnen dan in andere gebieden, waar veelal zelfs nog geen sprake is van een afname, en wordt geweten aan een verslechterde voedselsituatie. De biomassa aan havikprooien (vooral duiven) is afgenomen door intensiever gebruik en verdwijnen van het omliggende agrarische cultuurland. Het aantal Fluiters is eveneens jarenlang afgenomen, maar heeft zich de laatste jaren op een lager niveau gestabiliseerd (figuur 4). Deze ontwikkeling doet zich ook in rest van Nederland en de ons omringende landen voor. Mogelijk liggen de oorzaken elders, bijvoorbeeld in de Afrikaanse overwinteringsgebieden. Foto: Ko Bosranden De geleidelijke overgangen tussen bos en heide zijn het domein van de Geelgors. De soort komt overigens ook op de heide voor als daar geschikte zangposten zijn (vooral geïsoleerde berken). Tot halverwege de jaren negentig bleef de populatie stabiel, al veroorzaakten strenge winters soms een tijdelijke afname. Het gebied en de soort hadden kennelijk genoeg veerkracht voor snel herstel. Althans, tot begin jaren negentig, want sindsdien is het aantal Geelgorzen gestaag afgenomen (figuur 5). Een van de oorzaken is het dichtgroeien van voormalige kapvlakten en stormvlakten. Ook op de heidevelden Vlerk 31/1 maart 2014 Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe

4 Figuur 6. De ontwikkeling van de Torenvalk in de Figuur 7. De ontwikkeling van de Veldleeuwerik in de vindt een afname plaats die de kwaliteitsafname van de heide weerspiegelt: een groot deel van de heide is geleidelijk vergrast. Dat proces is versneld door de atmosferische depositie van nutriënten die weer het gevolg is van de intensieve landbouw. Mogelijk is ook de ongunstige voedselsituatie in de winter en vroege voorjaar een bottleneck. Er zijn in de regio steeds minder stoppelvelden en ruderale terreinen waar Geelgorzen in die periode zaden kunnen vinden. Heidevelden Het is nu nauwelijks voor te stellen, maar zo n dertig jaar geleden was de Torenvalk een gewone verschijning op onze heidevelden (figuur 6). De aantallen fluctueerden wel van jaar tot jaar, waarschijnlijk een gevolg van goede en slechte muizenjaren. Sinds het eind van de jaren tachtig is het aantal Torenvalken Figuur 8. De ontwikkeling van de Roodborsttapuit in de afgenomen. De Veldleeuwerik bevindt zich in een vergelijkbare neerwaartse spiraal (figuur 7). Met name de sterk vergraste heidevelden zijn verlaten. Is het dan allemaal kommer en kwel? De trend van de Roodborsttapuit bewijst dat dat niet zo is. Deze laat juist een stijgende lijn zien (figuur 8). Interessant is dat Roodborsttapuiten niet overal in aantal toenemen, maar alleen in bepaalde heidevelden als gevolg van daar optredende insectenplagen. Enkele zeldzame soorten De toename van het aantal Nachtzwaluwen lijkt vrijwel tot staan gekomen. Met meer dan 160 territoria zijn alle heidevelden vol, ook alle kleine heidevelden in het noorden. De Draaihals is enorm afgenomen; in 2013 waren slechts twee territoria aanwezig. Voormalige bolwerken zoals Zilvensche Heide en Loenermark lijken verlaten. De toename van de Middelste Bonte Specht zet door, met negen territoria binnen en verschillende territoria juist buiten het studiegebied. In 2013 zijn voor het eerst twee territoria op de Imbosch waargenomen, naast territoria bij Beekhuizen, Rhederoord, Kasteel Middachten, Onzalige Bossen en Hof te Dieren. Het begint erop te lijken dat de Kortsnavelboomkruiper het voorbeeld van de Mibo volgt, met vier territoria in het Vlerk 31/1 maart 2014 Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe

5 studiegebied en ten minste één daarbuiten. De kern bevindt zich voor zover bekend - in de Onzalige Bossen (oude hoog opgaande gemengde bossen), maar wellicht is de soort al wijder verbreid. In 2013 broedden 3-4 paren Grauwe Klauwieren op de Arnhemse Heide en omgeving en in ieder geval één daarbuiten. De Raaf neemt lichtjes toe in het studiegebied en is nu met circa 15 paren aanwezig. In 2013 had de Raaf het beste broedseizoen sinds tijden. Naar schatting de helft van de paren was succesvol. Helaas heeft 2013 geen Ruigpootuilen, Bergfluiters en Kleine Vliegenvangers gebracht, maar het kan niet elk jaar feest zijn. Hoe verder? 2014 belooft om drie redenen een bijzonder jaar te worden: In de eerste plaats hebben we afgelopen winter een invasie van Kruisbekken beleefd. Vaak blijven na zo n invasie veel Kruisbekken hangen. Als de voedselsituatie gunstig is, kunnen zij tot broeden over gaan. Dat zal in 2014 mogelijk het geval zijn in gemengde naaldbossen met Lariks. In de tweede plaats was het najaar van 2013 een goed mastjaar van beuk. Veel zaadeters hebben hier overwinterd en zijn de winter door het uitblijven van vorstperioden vermoedelijk goed doorgekomen. Zelfs Zwarte Mezen, niet bepaald bodemfoerageerders pur sang waren in beukenlanen volop op de bosbodem te vinden, druk foeragerend tussen Vinken en Kepen. In de derde plaats kan de goede beukenmast ook gunstig zijn voor Rosse Woelmuizen en Bosmuizen, die op de Zuidoost-Veluwe in sommige jaren zeer talrijk kunnen voorkomen. Dat was in 2012 het geval en nu mogelijk weer, al is het interval tussen deze piekjaren normaal een jaartje of 3-4. Als dat inderdaad het geval is, zullen ook muizeneters meteen profiteren. Rob Vogel rob.vogel@sovon.nl Henk Sierdsema henk.sierdsema@sovon.nl Cor de Vaan wielewaal.cdv@gmail.com Literatuur Van Dijk A.J. & Boele A Handleiding SOVON-broedvogelonderzoek. Sovon, Nijmegen. Vogelwerkgroep Arnhem e.o Vogels van de Veluwezoom. Vogelwerkgroep Arnhem en omstreken, Arnhem. Meedoen of een rondje meelopen? MELD JE AAN BIJ COR DE VAAN. Foto: Ko Vlerk 31/1 maart 2014 Broedvogels op de Zuidoost-Veluwe