HOOFDSTUK 1 ACHTERGROND VAN DE ICD-10-CM EN ICD-10-PCS CLASSIFICATIE

Transcriptie

1 HOOFDSTUK 1 ACHTERGROND VAN DE ICD-10-CM EN ICD-10-PCS CLASSIFICATIE OVERZICHT - ICD-10-CM en ICD-10-PCS werden ontwikkeld om ICD-9-CM te vervangen - De overstap naar ICD-10-CM is noodzakelijk omwille van verschillende redenen, waaronder: o ICD-9-CM werd te beperkt om nieuwe inzichten en technologieën erin onder te brengen. o Eens een categorie in ICD-9-CM vol was, kon men alleen maar bijkomende o pathologieën of procedures onder eenzelfde code zetten om plaats te sparen. Verschillende landen hebben al een overstap gemaakt naar ICD10, zodat het moeilijk wordt om gegevens te vergelijken. - ICD-10-CM en ICD-10-PCS kunnen de kwaliteit van de zorg, de patiëntveiligheid en de financiering van de zorg positief beïnvloeden. - Elke applicatie en databank waarin diagnosen en procedures worden geregistreerd, opgeslagen, geanalyseerd of gerapporteerd zullen het nieuwe classificatiesysteem gebruiken. - ICD-10-CM heeft vele gelijkenissen met ICD-9-CM, voornamelijk wat betreft het formaat en de conventies. De codestructuur werd licht gewijzigd zodat uitbreidingen mogelijk worden om een betere classificatie te krijgen. - ICD-10-PCS vervangt het derde volume van de ICD-9-CM, maar heeft weinig gelijkenissen met zijn voorganger. LEERDOELSTELLINGEN Na het doornemen van dit hoofdstuk bent u in staat om: - Aan te geven waarom het ICD-10 codeersysteem efficiënter en beter is dan het ICD-9 systeem. - Aan te geven waarom de omschakeling naar ICD-10-CM en ICD-10-PCS voordelen biedt. - Het onderscheid tussen ICD-9 en ICD-10 te kennen. TERMEN ON TE KENNEN ICD-10-CM International Classification of Diseases, Tenth Revision, Clinical Modification: omvat de diagnose codes. ICD-10-PCS International Classification of Diseases, Tenth Revision, Procedure Coding System: omvat de procedure codes. TE HERINNEREN Codeerders moeten de basisprincipes kennen achter de classificatie zodat zowel de ICD-10-CM als de ICD-10-PCS correct en effectief kunnen gebruikt worden. INLEIDING De International Classification of Diseases, Tenth Revision, Clinical Modification (ICD-10- CM) en de International Classification of Diseases, Tenth Revision, Procedure Coding System (ICD-10-PCS) werden ontwikkeld om de ICD-9-CM te vervangen. ICD-10-CM bevat de klinische aanpassingen van ICD-10 van de Wereld Gezondheidsorganisatie. ICD-10-CM

2 bevat de diagnosen, terwijl ICD-10-PCS de procedures bevat. De klinische aanpassing breidt bepaalde ICD-10 codes uit om een duidelijkere codering mogelijk te maken voor bepaalde aandoeningen. De ICD-10-PCS is een classificatie om ingrepen en procedures te coderen in de Verenigde Staten; het is geen onderdeel van de WGO classificatie. Een classificatie systeem is een ordening van elementen in groepen volgens bepaalde afspraken en criteria. In ICD-10-CM en ICD-10-PCS zijn deze elementen diagnosen, letsels, operaties en procedures, die gegroepeerd worden in hoofdstukken en secties. Drie-karakter categorieën worden gebruikt in de ICD-10-CM en zeven-karakter codes in de ICD-10-PCS. Deze groepen vormen de algemene basis van de classificatie, die gebruikt wordt voor medische statistische berekeningen. Hiermee worden vragen beantwoord over groepen, gerelateerde aandoeningen en biedt het de mogelijkheid om pathologiegegevens systematisch in te delen, te bewaren en te bevragen. Elke alfanumerieke code stelt een teller voor waarbij de drie-karakter code, de basis is voor de hoofdindeling. In ICD-10-CM worden verschillende aandoeningen en letselcategorieën verder uitgebreid met een vierde, vijfde of zesde karakter om meer specificiteit te kunnen weergeven, maar toch zijn ze terug te brengen naar hun drie-karakter categorie. Bepaalde codes hebben zelfs een zevende karakter om bijkomende informatie weer te geven over de opname. ICD-10-CM en ICD-10-PCS zijn gesloten classificatie systemen zij bezitten één en slechts één plaats om een aandoening of een procedure te klasseren. Ondanks het grote aantal verschillende aandoeningen zal de classificatie zich moeten beperken om bruikbaar te blijven. Daarom zullen bepaalde zeldzame aandoeningen of aandoeningen met een minder belang, in groepen geplaatst worden met het label other of not elsewhere classified. Anderzijds is er een restcategorie om diagnosen te kunnen coderen waarvan men onvoldoende detail heeft. Soms worden deze twee vage groepen onder een gecombineerde code gezet. Codeerders moeten goed de basisprincipes achter het classificatiesysteem kennen om ICD- 10-CM en ICD-10-PCS op een correcte manier te kunnen gebruiken. Deze kennis is ook de basis om de codeeradviezen van de AHA Coding Clinic te begrijpen en toe te passen. Het is dus belangrijk dat de codeerders zich regelmatig bijscholen in zowel de officiële codeerregels voor de ICD-10-CM en ICD-10-PCS, als de adviezen die gegeven worden in de Coding Clinic. DE ONTWIKKELING VAN ICD-10-CM ICD-10 werd vrijgegeven door de WGO in In 1994 adviseerde de NCHS, het federaal agentschap van de Centers for Disease Control and Prevention, dat een klinische aanpassing ervan een meerwaarde zou betekenen voor de Verenigde Staten. Er was nood om urgente aandoeningen en nieuwe medische inzichten te incorporeren, alsook de incorporatie van nieuwe concepten en uitbreidingen voor de ambulante zorg en de zorgbeheersing. De WGO gaf de toestemming om ICD-10 uit te breiden voor de Verenigde Staten. Alle wijzigingen aan de ICD-10 moesten echter wel conform de WGO afspraken voor de ICD gemaakt worden. ICD-10 bevat enkel diagnosen. ICD-10-CM werd ontwikkeld onder het toezicht van de NCHS als een vervanging van de volumes 1 en 2 van de ICD-9-CM (de diagnose codes). De ICD-10-CM is publiek domein. Doch geen enkele code, noch de omschrijving ervan mag gewijzigd worden tenzij door het Coordination and Maintenance Process onder toezicht van NCHS en CMS. ICD-10-CM bevat 21 hoofdstukken waaronder ongeveer codes worden geplaatst. De classificatie van de uitwendige oorzaken, vergiftigingen en de classificatie van de factoren die de gezondheidstoestand beïnvloeden zijn in de ICD-10-CM ondergebracht.

3 DE ONTWIKKELING VAN ICD-10-PCS In 1992 startte de U.S. Health Care Financing Administration (HCFA, nu CMS) een voorbereidend project om het volume 3 van de ICD-9-CM te vervangen. In 1995 gaf de HCFA een 3-jarig contract aan 3M Health Information Systems (3M HIS) om een procedure codificatiesysteem te ontwikkelen. Dit werd ICD-10 Procedure Coding System (ICD-10-PCS) genoemd. In het eerste jaar werd een eerste draft door 3M HIS aangemaakt. In het tweede jaar werden externen gevraagd het voorstel na te kijken en werden er informele testen gemaakt. In het derde jaar werden de formele testen en revisies uitgevoerd. ICD-10-PCS werd vervolledigd in 1998 en nadien jaarlijks aangepast door 3M HIS. Het doel van die revisie is up-to-date te blijven met de nieuwste medische technologieën en codeer vereisten. ICD-10-PCS werd ontwikkeld volgens vier pijlers: - Volledigheid: alle substantiële verschillende procedures moeten een unieke afzonderlijke code krijgen. - Uitbreidbaarheid: de ICD-10-PCS structuur moet het mogelijk maken om op eenvoudige wijze nieuwe unieke codes toe te voegen voor nieuwe procedures. - Multi-axiale structuur: deze multi-axiale structuur moet het mogelijk maken dat elk karakter in een code dezelfde betekenis zou krijgen binnen een zelfde sectie en indien mogelijk over de verschillende secties heen. - Gestandaardiseerde methodologie: ICD-10-PCS moet unieke definities hanteren voor de verschillende gebruikte termen, waarbij elke term een duidelijke betekenis moet hebben. Volgende principes werden daarenboven aangehouden bij de ontwikkeling van ICD-10-PCS: - Er wordt geen diagnostische informatie in de procedurecode gezet. - Expliciete not otherwise specified (NOS) opties worden niet aangeboden. - Not elsewhere classified (NEC) opties worden slecht in beperkte mate aangeboden. - Alle mogelijke procedures werden opgenomen ongeacht de frequentie van voorkomen. Indien een procedure kan uitgevoerd worden, wordt er een code voor voorzien. De 16 secties in ICD-10-PCS vertegenwoordigen zo n verschillende codes. ICD-10- PCS gebruikt een tabelstructuur zodat er verschillende mogelijke codes zichtbaar worden op één pagina. MOTIVERING VOOR DE OVERSTAP ICD-9-CM wordt in de Verenigde Staten sinds 1979 gebruikt. Sinds de eerste publicatie ervan werden er reeds verschillende toevoegingen en aanpassingen gedaan. Niettegenstaande ICD-9-CM op regelmatige basis aangepast werd, is deze classificatie aan het einde van haar limieten gekomen, onder andere qua nummering. Sommige categorieën hebben vage en onnauwkeurige codes. Deze tekortkomingen creëren problemen bij de collectie van nauwkeurige gegevens over de nieuwste technologieën, de nood aan uitgebreide documentatie bij klachten en het gebrek aan datakwaliteit voor het beleid en de financiering van de zorg. Over de jaren heen geraakten verschilleden ICD-9-CM categorieën vol en werd het moeilijk om nog bijkomende codes aan te maken. Wanneer een categorie vol was werden verschillende types of gelijkaardige diagnosen en procedures onder eenzelfde code geplaatst, of onder een andere sectie in de classificatie geplaatst. Door dit gebrek aan plaats, werden verschillende procedures op verschillende lichaamdelen en met het gebruik van verschillende middelen toch onder een zelfde codegroep geplaatst. De structurele

4 integriteit van de ICD-9-CM procedureclassificatie, werd reeds aangetast door de aanmaak van het hoofdstuk 00 en het hoofdstuk 17, wanneer er geen plaats meer was voor nieuwe codes in het desbetreffende hoofdstuk. Anderzijds, en niet minder belangrijk, weten we dat andere landen reeds een overstap hebben gemaakt naar ICD-10, zodat het moeilijk wordt om pathologiegegevens te vergelijken. Tot op heden gebruiken reeds 138 landen ICD-10 voor de codering van de mortaliteit en 99 landen om de morbiditeit te registreren. Elk land heeft daarbij zijn eigen procedure codeersysteem ontwikkeld. MOMENT VAN OVERSCHAKELING De Verenigde Staten stappen over voor alle ontslagen patiënten vanaf 1 oktober De datum van ontslag uit de instelling is dus bepalend voor het gebruik van ICD-10-CM en ICD- 10-PCS. Vóór die datum codeert men nog met ICD-9-CM en mogen er geen ICD-10-CM of ICD-10-PCS codes gebruikt worden. Verschillende databanken en applicaties zullen dus moeten aangepast worden elke applicatie of gegevensbank waarin diagnosen en procedures geregistreerd, bewaard, verwerkt, geanalyseerd of gerapporteerd worden. Een succesvolle overstap kan alleen maar gebeuren wanneer dit zorgvuldig gepland en gecoördineerd wordt. Elke professionele codeerder moet bedreven worden in dit nieuwe classificatie systeem. De overstap is een welgekomen verbetering in zowel het coderen als het verwerken van medische gegevens. In België wordt de overstap gepland voor alle ontslagen verblijven vanaf 1 januari OEFENINGEN 1.1 Zonder gebruik te maken van het handboek, noch van de ICD-10-CM of de ICD-10-PCS, markeer de volgende beweringen als juist of fout. 1. ICD-10-CM bevat de diagnose en de procedure codes F 2. Het gebruik van de ICD-10-CM en ICD-10-PCS in de Verenigde Staten is 1 oktober 2015 J 3. In de ICD-10-CM worden drie-karakter categorieën gebruikt en zeven-karakter codes in de ICD-10-PCS J 4. Zowel de ICD-10-CM als de ICD-10-PCS werden door de WGO ontwikkeld. F 5. ICD-10-CM en ICD-10-PCS werden ontwikkeld omdat de ICD-9-CM verouderd is en er problemen ontstonden door de beperkte nummering. J VERGELIJKING TUSSEN ICD-9-CM EN ICD-10-CM ICD-10-CM heeft vele gelijkenissen met ICD-9-CM voornamelijk wat de indeling en de conventies betreft. De codestructuur is licht gewijzigd zodat uitbreidingen en verbeteringen mogelijk worden. Codestructuur Tabel 1.1 toont de verschillen tussen de codestructuur van het ICD-9-CM en het ICD-10-CM systeem. Figuur 1.1 toont het verschil tussen de verschillende codestructuur in ICD-9-CM en ICD-10- CM voor eenzelfde diagnose: de gesloten cervicale fractuur. Formaat Zowel de ICD-9-CM als de ICD-10-CM hebben een alfabetische als een systematische index. De alfabetische index heeft twee onderdelen: deze voor de aandoeningen en letsels en deze voor de uitwendige oorzaken. Er is ook een tabel voor de neoplasmata en de medicamenten en chemicaliën. ICD-10-CM heeft echter geen hypertensietabel meer. In ICD-

5 10-CM heeft men ook nog het verbindingsteken - dat niet gekend was in ICD-9-CM, om aan te geven dat een code onvolledig is en nog bijkomende karakters vereist zijn op het einde van de voorgestelde code. Tabel 1.1: belangrijke verschillen tussen ICD-9-CM en ICD-10-CM Kenmerk ICD-9-CM ICD-10-CM Minimum aantal 3 3 Maximum aantal 5 7 Aantal hoofdstukken Bijkomende classificatie V codes en E codes Geen, alles zit reeds in de classificatie Lateraliteit (rechts en links) Niet Wel Alfanumerisch versus numerisch Numerisch, uitgezonderd de V codes en E codes Alfanumerisch, waarbij elke code begint met een letter en sommige codes een letter als zevende karakter hebben Exclusie opmerkingen Ja Twee soorten Exclude 1 en Plaatshoudende karakters (dummy) Neen Figuur 1.0 ICD-9-CM codestructuur versus deze van ICD-10-CM Exclude 2 Ja: x Conventies ICD-10-CM heeft verschillende afspraken (conventies) die de codeerder reeds kent vanuit de ICD-9-CM, zoals instructies (notes), afkortingen, kruisverwijzingen (see), interpuncties, en relaties (zoals en ). De belangrijkste wijziging zit in de exclusies van de ICD-10-CM. ICD-9- CM kent slechts één type exclusie, terwijl ICD-10-CM er twee kent elk met een verschillende toepassing. Beide exclusies zijn onafhankelijk van elkaar. De ICD-10-CM conventies worden in het hoofdstuk 3 van dit handboek behandeld. Verbeteringen en belangrijke wijzigingen ICD-10-CM heeft de volgende verbeteringen en belangrijke wijzigingen t.o.v. ICD-9-CM - Significante verbetering om de eerste contacten, de uitwendige oorzaken van letsels, de mentale aandoeningen, de neoplasmata, en de preventieve zorg te coderen. - De nieuwste medische inzichten werden ingebouwd. - Er zijn codes voor de socio-economische toestand, de familiale relaties, de ambulante problemen, problemen gerelateerd aan de levensstijl, en voor resultaten van screeningtesten. - Er is meer ruimte voor latere uitbreidingen (alfanumerische structuur) - Nieuwe categorieën voor aandoeningen na een procedure. - De notie van de lateraliteit specificering van het orgaan of het lichaamsdeel dat aangetast is wanneer de plaats links, rechts, of bilateraal kan zijn. - Uitbreiding om het onderscheid te maken tussen ambulante en andere zorg. - Uitbreiding van de diabetes- en letselcodes. - Het samenvoegen van diagnose-/symptoomcodes zodat het aantal te coderen codes vermindert. - Grotere specificiteit binnen de codes. - Inclusie van het trimester voor de zwangerschapscodes.

6 VERGELIJKING TUSSEN ICD-9-CM EN ICD-10-PCS ICD-10-PCS is de vervanger van het volume 3 bij de ICD-9-CM, maar heeft er weinig gelijkenis mee. Tabel 1.2 toont de belangrijkste verschillen tussen ICD-9-CM en de ICD-10- PCS structuur en conventies. Figuur 1.2 toont het verschil in codestructuur tussen IC9-CM en ICD-10-PCS voor een zelfde procedure: de laparoscopische cholecystectomie. Formaat ICD-9-CM volume 3 (procedures) heeft een alfabetische en systematische index. Deze hebben ongeveer dezelfde structuur als deze voor de diagnosen van de ICD-9-CM. ICD-10-PCS heeft drie indelingen: een alfabetische index, tabellen en een lijst met codes. De hoofdtermen voor een procedure kan men terugvinden in de alfabetische index, in alfabetische volgorde. In tegenstelling tot ICD-9-CM leidt deze ICD-10-PCS index zelden tot de volledige code, maar zal de gebruiker verwezen worden naar de correcte tabel door de eerste drie karakters te geven van de code (de index ). De ICD-10-PCS tabellen zijn roosters ( matrixen ) die mogelijke combinaties bevatten van karakters die moeten gebruikt worden om de code samen te stellen. Tabel 1.2 Belangrijke verschillen tussen ICD-9-CM en ICD-10-PCS Kenmerk ICD-9-CM ICD-10_PCS Minimum aantal 3 7 Maximum aantal 4 7 Decimaal punt Ja Nee Alfanumerisch of numerisch Numerisch Alfanumerisch Inclusies Ja Nee Exclusies Ja Nee Ingebouwde betekenis voor de gebruikte karakters Nee Ja, multi-axiale structuur waarbij elk karakter dezelfde betekenis heeft binnen een zelfde sectie en zelfs zoveel mogelijk over de verschillende secties heen. Figuur 1.2 ICD-9-CM versus ICD-10-PCS codestructuur Verbeteringen belangrijke wijzigingen ICD-10-PCS bevat de volgende verbeteringen en belangrijke wijzigingen t.o.v. ICD-9-CM: - Bevat de huidige medische terminologie en materialen die gebruikt worden. - Is flexibel om codes toe te voegen. - Is zeer specifiek. - Kent de lateraliteit. - Heeft een gedetailleerde omschrijving voor lichaamsdelen. - Heeft een gedetailleerde omschrijving voor de toegangswegen. - Definieert procedures in detail volgens het lichaamsdeel, de toegangsweg, het gebruikte materiaal en de bijkomende informatie. - Geeft elke code een unieke definitie. - Heeft de mogelijkheid om codes te aggregeren voor de verschillende onderdelen van de procedure. - Nieuwe procedures en technologieën kunnen eenvoudig toegevoegd worden. - Maakt dat de code-uitbreidingen niet de codestructuur in het gedrang brengen.

7 - Maakt slechts uitzonderlijk gebruik van NOS en NEC categorieën. - Heeft een terminologie die duidelijk gedefinieerd is voor en toegepast wordt voor alle codes. - Heeft geen diagnostische informatie meer in de procedurecode.