0384/09/N Commissie van Beroep van 9 juni 2009 (definitieve beslissing)

Transcriptie

1 0384/09/N Commissie van Beroep van 9 juni 2009 (definitieve beslissing) Beroep tegen een terechtwijzing. (...) In de zaak 0384/09/A(...)/N van: de heer [X], bedrijfsrevisor, wonende te (...), aanwezig in persoon. * * * * * * * * * * A. Over de rechtspleging. 01. Bedrijfsrevisor [X] heeft bij een aangetekend schrijven van 09 april 2009 bij de Commissie van beroep een verhaal ingediend tegen de beslissing van de Raad van Instituut, hem betekend bij brief van 12 maart 2009, waarbij hij wordt terechtgewezen. De Commissie van Beroep wordt zodoende geadieerd met toepassing van artikel 37 2 van de wet van 22 juli 1953 houdende oprichting van een Instituut van de Bedrijfsrevisoren en organisatie van het publiek toezicht op het beroep van bedrijfsrevisor -verder geciteerd als wet IBR -. Het verhaal werd binnen de wettelijke termijn en formeel beschouwd regelmatig ingesteld. 02. Bedrijfsrevisor [X] werd gehoord op de terechtzitting van 29 mei 2009 waar hij mondeling zijn standpunt heeft bepleit. Hij heeft ook een overtuigingsstuk ingediend: het verslag betreffende de kwaliteitscontrole Vooraf heeft de betrokkene te kennen gegeven dat hij bezwaar zag tegen het feit dat één van de leden van de Commissie van Beroep zitting zou houden. Hij lichtte dit nader toe met de vermelding dat hij medewerking heeft verleend aan een gerechtelijk expert die een verslag heeft ingediend met een strekking die inging tegen de mening van de betrokken bedrijfsrevisor. Aan de heer [X] is meegedeeld dat het hem desgewenst vrij stond om het betrokken lid te wraken. Hierop heeft de heer [X] gesteld dat hij zulke vordering niet wenste in te stellen. 03. De Raad van het Instituut werd vertegenwoordigd door bedrijfsrevisor (...), die het standpunt van de Raad mondeling heeft toegelicht. 1/6

2 B. Het onderwerp van het verhaal en de standpunten. 04. Betreffende de kwaliteitscontrole die in 2007 werd gehouden voor het kantoor-[x] heeft de bedrijfsrevisor die met het onderzoek werd belast op 20 december 2007 een verslag opgesteld, dat op 21 januari 2008 door de gecontroleerde bedrijfsrevisor werd ondertekend. Het verslag vermeldt op bladzijde 2, onder punt f. het volgende: Op het tijdstip van de kwaliteitscontrole had confrater [X] nog geen beroepsaansprakelijkheidsverzekering afgesloten. Deze problematiek werd besproken: in november 2007 werd ons een copy van de polis overgemaakt. Dit is thans geen issue meer.. Andere opmerkingen worden niet vermeld. 05. Blijkens de brief van 12 maart 2009 heeft de Raad van het Instituut op 06 maart 2009 beraadslaagd over de genoemde kwaliteitscontrole en heeft hij vastgesteld dat de heer [X] geen verzekering burgerrechtelijke beroepsaansprakelijkheid afgesloten heeft. De brief bevat verder volgende toelichting: De Raad is van mening dat overeenkomstig omzendbrief D.015/06 van 13 juli 2006 de leden van het Instituut een deontologische verplichting hebben een minimale verzekeringsdekking aan hun cliënteel te waarborgen in geval van schade geleden door derden, overeenkomstig de wil uitgedrukt door de wet van 23 december 2005 houdende diverse bepalingen en, onder anderen, bepalingen die de professionele aansprakelijkheid van de bedrijfsrevisoren beperken. En de brief gaat verder: De Raad heeft op 6 maart 2009 beslist u, overeenkomstig artikel 37 van voornoemde wet van 22 juli 1953, terecht te wijzen op basis van een overtreding van de omzendbrief D.015/06 van 13 juli De grieven van bedrijfsrevisor [X] zijn hoofdzakelijk verwoord in zijn brief van 11 april Hij geeft te kennen dat hij tijdens de periode van de kwaliteitscontrole zeer weinig inkomsten had en slechts minimale opdrachten in eigen naam heeft uitgevoerd. Hij stelt meerdere jaren niet actief te zijn geweest in het beroep en meende dat deze minimale verzekering nog steeds inbegrepen was in de jaarlijkse lidgelden. Verder deelt hij mee dat hij meteen nadat hem door de controlerende bedrijfsrevisor op het probleem was gewezen een dergelijke verzekering heeft gesloten. Hij wijst er op dat hij op geen enkele wijze schade (heeft) berokkend aan derden of aan het Instituut hetgeen van vele andere misbruiken niet kan worden gezegd. Tegelijk drukt hij zijn verbazing uit dat hij, meer dan één jaar na de datum van het verslag inzake de kwaliteitscontrole alsnog een terechtwijzing krijgt. Mondeling lichtte hij verder toe dat de controlerende bedrijfsrevisor in zijn verslag stelde dat de ontbrekende verzekering beroepsaansprakelijkheid geen issue meer was, zodat hij niet inziet hoe de Raad er dan alsnog toe komt hem terecht te wijzen. 2/6

3 07. De vertegenwoordiger van de Raad wees er op dat het sluiten van een verzekering een deontologische verplichting betreft en dat de aangelegenheid erg belangrijk is, mede in het licht van het gegeven dat de wetgever de beperking van de aansprakelijkheid heeft ingevoerd en als tegenprestatie verzekeringsdekking ten voordele van derden heeft verlangd. Verder lichtte hij toe dat de controlerende bedrijfsrevisor verplicht is om te peilen naar de verzekering en overigens niet gerechtigd is om zich uit te spreken of dit al dan niet nog een issue was. Ten slotte wees hij er op dat de participatie aan de collectieve verzekeringsdekking als zodanig nooit in de jaarlijkse bijdragen aan het Instituut begrepen waren. C. Beoordeling. 08. Artikel 37 1 van de wet-ibr bepaalt dat de Raad hetzij ambtshalve, hetzij op verzoek van de Kamer van Verwijzing en Instaatstelling, een bedrijfsrevisor kan terechtwijzen wanneer de feiten die hem kunnen worden verweten vaststaan hoewel ze geen enkele van de in artikel 73 wet IBR voorziene sancties kunnen verantwoorden. Alinea 3 van dezelfde pararaaf stelt dat de terechtwijzing kan worden beslist, onverminderd de eventuele verwijzing van de bedrijfsrevisor naar de tuchtinstanties voor dezelfde feiten als deze die aan de basis liggen van de terechtwijzing. Artikel 37 3 stelt anderzijds dat in geval van beroep, de Commissie de terechtwijzing kan hervormen of bevestigen, dan wel, met unanimiteit, één van de in artikel 73 voorziene sancties in de plaats kan stellen. 09. De Commissie heeft eerder al overwogen dat onderlinge samenhang van deze voorschriften te wensen overlaat nu enerzijds de terechtwijzing wordt ingesteld als een instrument van de Raad voor gevallen waarin de feiten vaststaan, maar deze geen tuchtsanctie kunnen opleveren, terwijl anderzijds de mogelijkheid wordt gelaten dat dezelfde feiten niettemin de grondslag kunnen leveren voor een verwijzing van de bedrijfsrevisor naar de tuchtinstanties. Ze heeft eerder ook al deze bepalingen aldus geduid dat niettegenstaande de Raad van oordeel is dat bepaalde feiten geen tuchtsanctie kunnen wettigen, hij een tuchtvervolging betreffende die feiten niet kan beletten door de bedrijfsrevisor hierover terecht te wijzen. De beslissing waarbij de Raad met het oog op een terechtwijzing een feit aldus kwalificeert dat het geen tuchtsanctie kan opleveren is dus niet bindend voor de tuchtinstanties. 10. Uit het begrip terechtwijzing zoals het door de wet IBR zelf wordt bepaald, volgt dat het verhaal daartegen geen rechtsmiddel vormt tegen een disciplinaire maatregel en bijgevolg houdt de Commissie van Beroep in dat geval ook geen zitting als tuchtinstantie. 3/6

4 Niettegenstaande de bewoordingen van artikel 37 3 wet IBR, houdt de Commissie in geval van verhaal tegen een terechtwijzing dan ook zitting als rechtscollege dat kennis neemt van grieven tegen een administratieve beslissing. 11. Anderzijds blijkt het de wil van de wetgever te zijn geweest dat de Commissie van Beroep in dit geval volle rechtsmacht uitoefent en dat het zijn beslissing in de plaats kan stellen van de bestreden administratieve handeling. Indien een grief gegrond wordt bevonden en zulks de conclusie wettigt dat de beslissing moet worden vernietigd, zal de Commissie van Beroep dan de feiten zelf beoordelen, voor zover het administratief dossier alle gegevens levert die vereist zijn om ten gronde opnieuw te kunnen beslissen. 12. In het voorliggende geval heeft de Raad een terechtwijzing gegeven in verband met een feit dat werd vastgesteld binnen het kader van de kwaliteitscontrole. Het toezicht en de kwaliteitscontrole behoren bij uitstek tot de rol van het Instituut, zodat vanuit de taakuitoefening beschouwd de Raad de terechtwijzing niet heeft aangewend buiten de perken van zijn opdracht. 13. Verzoeker [X] drukt in zijn inleidende akte zijn verbazing uit over het feit dat de Raad eerst na het verloop van méér dan een jaar nà het verslag betreffende de kwaliteitscontrole onverwacht een terechtwijzing heeft gegeven. Daarmee geeft hij impliciet te kennen dat hij minstens verwachtte dat hij eerst zou worden gehoord omtrent het voornemen van de Raad om alsnog een terechtwijzing op te leggen. 14. Het lijdt geen twijfel dat de Raad bij zijn besluitvorming omtrent het opleggen van een terechtwijzing het recht om te worden gehoord als beginsel van behoorlijk dient na te leven. De belangen van de betrokken bedrijfsrevisor kunnen onmiskenbaar worden geschaad door een terechtwijzing. Het volstaat in dit verband te wijzen naar het verregaande gevolg bepaald in artikel 8 3 wet IBR in het daar vermelde specifieke geval van terechtwijzing indien de maatregel niet wordt bestreden of door de Commissie van Beroep wordt bevestigd. Het tegensprekelijk debat dat in geval van verhaal voor de Commissie van Beroep wordt georganiseerd ondervangt die verplichting niet. Bijgevolg dient de bedrijfsrevisor te worden ingelicht over een voorgenomen terechtwijzing en dient hij de gelegenheid te krijgen hierover minstens een schriftelijk standpunt te formuleren. 15. In het voorliggende geval werd verzoeker niet gehoord en bijgevolg dient de bestreden beslissing te worden vernietigd. 4/6

5 16. Wat de feiten betreft die aan de terechtwijzing ten grondslag liggen overweegt de Commissie van Beroep het volgende. Het staat vast dat verzoeker tijdens de door de kwaliteitscontrole beschouwde periode in gebreke is gebleven zijn beroepsaansprakelijkheid te verzekeren. Evenzeer staat vast dat hij op dit vlak wegens een beroepsplicht was gehouden. Verder blijkt uit het administratief dossier dat verzoeker zich meteen in regel heeft gesteld nadat hem op de tekortkoming werd gewezen. 17. In het algemeen moet worden aangenomen dat het redelijkheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel de Raad ertoe nopen om een terechtwijzing spoedig te betekenen wanneer een grond voor die maatregel voorhanden is. In het voorliggende geval kan niet worden gesteld dat de termijn die verstreek tussen de vaststelling van de inbreuk en de datum van de terechtwijzing onredelijk lang was. Verder moet in aanmerking worden genomen dat de controlerende bedrijfsrevisor niet de bevoegdheid had om te oordelen dat het ontbreken van de verzekering geen aangelegenheid van belang meer was. In die zin kon verzoeker ook geen gewettigd vertrouwen koesteren dat het voorval geen enkel gevolg meer kon hebben. 18. De bijzondere omstandigheden die verzoeker aanvoert omtrent zijn beroepsuitoefening die met zich brachten dat hij gedurende de beschouwde periode nauwelijks opdrachten heeft uitgevoerd in eigen naam, zijn niet van aard om de naleving van de desbetreffende verplichting minder stringent op te vatten. Die deontologische verplichting is immers verbonden aan het enkele feit dat een bedrijfsrevisor ingeschreven is op de lijst van het Instituut. Evenmin kon verzoeker gewettigd in de mening verkeren dat zijn beroepsaansprakelijkheid gedekt was door de betaling van zijn ledenbijdrage. 19. De inbreuk in hoofde van verzoeker staat dus vast. Evenwel moet worden aangenomen dat bij ontstentenis van enig nadelig gevolg van de inbreuk en wegens het prompte ingrijpen van de betrokkene nadat hem op de tekortkoming werd gewezen, de feiten geen tuchtprocedure wettigen. Niettemin betreft de tekortkoming een belangrijk aspect van het publiek functioneren van een bedrijfsrevisor. In die omstandigheden vormt een terechtwijzing een gepaste maatregel om de aandacht van de betrokkene te vestigen op het belang van de aangelegenheid. 5/6

6 D. Besluit. 20. Op grond van de bovenstaande overwegingen besluit de Commissie van Beroep dat een grief van verzoeker gegrond is, maar dat zijn vordering ten gronde moet worden verworpen. De bestreden beslissing wordt vernietigd. De Commissie van Beroep besluit dat er aanleiding bestaat om verzoeker terecht te wijzen wegens het in gebreke blijven om een verzekering beroepsaansprakelijkheid te sluiten. OM DEZE REDENEN, DE COMMISSIE VAN BEROEP, Beslist na tegenspraak, Ontvangt de vordering en verklaart ze als volgt gegrond, Vernietigt de bestreden beslissing van de Raad waarbij verzoeker wordt terechtgewezen. Verwerpt de grief van verzoeker ten gronde, Geeft verzoeker een terechtwijzing. Over deze beslissing werd beraadslaagd door de Commissie van Beroep, die samengesteld was uit: (...) (...). Ze werd uitgesproken in openbare terechtzitting te Brussel op 09 juni 2009 door (...), voorzitter. 6/6