8 De Tafel van kunstenaar Kris Vanhemelrijck jaar vzw de Rand. 2 Nieuwe gemeenteraad. 4-5 De zusters van de H. Harten van Virginal

Transcriptie

1 kaaskrabber jaargang 8, nr 1 Januari 2007 Tweemaandelijks tijdschrift (niet in juli-augustus) Uitgave van gemeenschapscentrum de muse en vzw de Rand afgiftekantoor linkebeek 1 Belgie - Belgique P.B Linkebeek 2/ De Tafel van kunstenaar Kris Vanhemelrijck 2 Nieuwe gemeenteraad 3 Kunstroute over Louis Thevenet 4-5 De zusters van de H. Harten van Virginal jaar vzw de Rand

2 02 AAN DE POLITIEKE POLS Gemeente kan voorlopig verder functioneren Uit de gemeenteraden van 23 november en 21 december De gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober 2006 zorgden voor een heuse aardverschuiving in politiek Drogenbos. Voor enkele raadsleden waren deze gemeenteraden dan ook hun laatste. Na de laatste zitting werden de schepenen en raadsleden getrakteerd op een drankje. > De oude raad zorgde er alvast voor dat de nieuwe, zonder onderbreking en zonder nieuwe begroting, voorlopig verder zal kunnen functioneren. De gemeenteraad van 23 november ging namelijk unaniem akkoord met de vastlegging van drie voorlopige twaalfden. > De raad ging ook akkoord met het afsluiten van een contract met de afdeling Water van Aminal om de muskusratten te bestrijden langs de waterlopen die door de gemeente worden beheerd. Raadslid Marc Verhellen (Accent) vroeg de opdracht niet te beperken tot muskusratten. > Op de raadszitting van 21 december werden op de valreep de subsidies aan de sociaal-culturele verenigingen voor het dienstjaar 2006 goedgekeurd. Het ging hier wel over de verenigingen die een vast bedrag ontvangen en die niet onderhevig zijn aan het geldende puntensysteem. De andere sociaal-culturele en sportverenigingen moeten nog even wachten. > De volgende jaren zullen de gemeentelijke diensten hun dossiers gemakkelijker van nabij kunnen opvolgen. De gemeenteraad besliste een software- en onderhoudscontract voor drie jaar, inclusief een proefperiode van één jaar ( euro) en informaticamateriaal ( euro), aan te kopen en sloot een overeenkomst met Haviland voor de toepassing van het GIS-systeem, waarmee inventarissen opgemaakt kunnen worden ( euro). Het zijn vooral de technische en financiële diensten, de burgerlijke stand, sport en jeugd die hier gebruik van zullen maken. Uittredend schepen Linda Beirens vroeg dat ook de raadsleden in de toekomst meer mogelijkheden zouden krijgen om hun controletaak naar behoren uit te kunnen voeren. > De gemeenteraad ging akkoord met de inventaris van de onbebouwde percelen in de gemeente. De laatste gemeenteraad van 2006 ging ook akkoord met het BPA Drie Fonteinen, de gedeeltelijke herziening van BPA nr. 2 Watertoren en de herzieningen van BPA nr. 3 Frankveld en BPA nr. 4 en 4A Kuikenpad. Waar komt dat op neer? Bij Frankveld en Watertoren komt meer groen, wild parkeren zal niet meer mogelijk zijn en een reeds lang bestaande illegale toestand wordt opgeklaard. Voor Kuikenpad vroeg raadslid Paul Smets (Accent) dat de nieuwe gemeenteraad de mogelijkheid zou krijgen om nog enkele verschuivingen aan te brengen zonder dat het BPA opnieuw helemaal herzien zou moeten worden. > De gemeenteraad ging akkoord met het voorstel van raadslid Paul Smets (Accent) om drie zilverlindes aan te planten. Deze actie kadert in het plan om in de oude provincie Brabant 900 bomen aan te planten naar aanleiding van 900 jaar Hertogdom Brabant. De bomen zouden in Drogenbos aangeplant worden in de onmiddellijke omgeving van de oudste gebouwen in de gemeente om zo een link met de geschiedenis te leggen. Nieuwe gemeenteraad Veel volk, veel nieuwe gezichten en iedereen op zijn paasbest voor de installatie van de gemeenteraad op 2 januari. De nieuwe burgemeester Alexis Calmeyn (onderaan derde van rechts) krijgt drie vrouwelijke schepenen naast zich: Corinne François (derde van links), Myriam Claessens (tweede van rechts) en Fatima Boudjaoui (eerste van rechts). Voorzitter van de gemeenteraad wordt Baudouin De Wulf (tweede van links). > Paul Smets (Accent) stelde voor dat de gemeente tijdelijk gebruik zou maken van containers om kantoren in onder te brengen tijdens de werken aan het gemeentehuis. Deze containers zouden door de provincie Vlaams-Brabant ter beschikking gesteld kunnen worden. Burgemeester Myriam Claessens gaf aan dat ze een kijkje zou gaan nemen en zou nagaan hoeveel het plaatsen van containers kost. Hugo Devillé

3 uit de gemeente 03 Kunstroute over Louis Thevenet Louis Thevenet werd op 12 februari 1874 geboren in Brugge. Zijn vader was een Fransman, zijn moeder een Vlaamse. Zij waren alle twee muzikanten. Louis was twee jaar toen het gezin aan de Zavel in Brussel kwam wonen. Zijn vader was organist in Sint-Jakobs op de Coudenberg. Zoals zovelen in die tijd was hij een alcoholicus en hij stierf jong. Na zijn overlijden gaf zijn echtgenote pianolessen om te overleven. Zij had de zware taak vier kinderen op te voeden en overleefde haar man niet lang. Louis had een oudere broer en twee zussen, waarvan er een als zangeres aan de opera van Parijs werkte. Na de dood van zijn vader moest het gezin het met veel minder financiële middelen doen. Louis wordt leerjongen in een bakkerij en later loopjongen in een pasteibakkerij. Aan de eerste beroepen houdt hij een cultus van zoetigheden, vooral taarten, over, die hij later ook in zijn werken zal tonen. Op achttienjarige leeftijd gaat Louis een contract aan als hulpkok op een Engelse cargo en vertrekt hij vanuit de haven van Antwerpen. Hij doet drie of vier lange omvaarten. Zijn verblijf in Haïti laat een diepe indruk op hem na. Na zijn werk als scheepskok wordt hij loopjongen in het Huis Beethoven. Daar maakt hij kennis met een groot aantal artiesten, onder andere met Auguste Oleffe, die een grote rol zal spelen in zijn verdere leven. In de kelders van de magazijnen brengt hij zijn vrije tijd door met het vol tekenen van de wit gekalkte muren met zeemannen, boten en vissers. Van zijn broer Pierre, die vier jaar ouder is, en een carrière van kunstschilder uitbouwt, leent hij verftubes en penselen. Louis begint te schilderen. Schieve lavabo Op nieuwjaar 1896 neemt hij de beslissing om schilder te worden. Hij trekt naar Anseremme aan de Maas en begint daar zijn carrière. Als hij terugkeert, zoekt hij de Brabantse schilder Oleffe op. Die neemt hem onder zijn hoede en leert hem de knepen van het vak. Louis noemt hem onze vader Oleffe. Oleffe gaf hem de kans om schilder te worden en zijn eigen stijl en persoonlijkheid te ontwikkelen. Deze Oleffe was trouwens ook een vertrouwensman van Rik Wouters, Rudolphe Strebelle, Philibert Cockx, Jan Brusselmans en vele anderen. Als reactie op het beleid van de officiële salons, die nieuwlichters onverbiddelijk uitsloten, werden er in Antwerpen en Brussels kunstenaarsverenigingen opgericht. Een van de belangrijkste verenigingen was Le Labeur, die in 1898 werd opgericht door o.a. Auguste Oleffe en Louis Thevenet. Van zijn zus Cécile krijgt Louis een maandelijkse steun van 40 frank. Zij bleef dit stipt doen tot brouwer François Van Haelen hem in 1906 in contact bracht met klanten die hem de kans gaven te leven van zijn schilderkunst. Tot 1903 trekt Louis regelmatig met Oleffe naar de zee, waar Louis meer droomt dan werkt. Vanaf dat jaar scheiden hun wegen. Louis verblijft vanaf dan meestal in Brussel. Zijn gedrag, zijn weinig communicatieve omgang met collega s en vrienden en de thema s van zijn werk, die dikwijls beperkt blijven tot banale objecten, leidde tot zijn bijnaam: schieve lavabo. Om in zijn onderhoud te voorzien, maakt Thevenet uithangborden en portretten van soldaten (voor één frank met kepie en floche inbegrepen!). Hij was verre van een Adonis en zijn karakter was zeer gesloten. Maar hij trouwde toch met Emma, een West-Vlaamse vrouw, die dienster was in een cabardouchke. Zijn kennis van het Vlaams was beperkt en zijn kennis van het Nederlands onbestaande. Hij verhuist naar Sint-Job in Calevoet om tenslotte in 1916 in Drogenbos te belanden. Daar betrekt hij het huis op de Grote Baan 369 en wordt hij een buur van Felix De Boeck. André Lerminiaux

4 04 M/V VAN DE MAAND Wij zijn in de wereld, niet van de wereld Een gesprek met zuster Marie-Paule De Zusters der H. Harten van Virginal vertoeven inmiddels reeds meer dan 140 jaar aan de Grote Baan in Drogenbos. Ze waren ooit met meer dan acht in onze gemeente; vandaag blijven nog twee van hen over: zuster Marie-Paule en zuster Maria Regina. Deze laatste vierde in augustus 2006 haar gouden jubileum, iets wat zuster Marie-Paule haar vijf jaar geleden voordeed. Zuster Marie-Paule, die tot haar pensioen in 1987 leerkracht was in de Nederlandstalige basisschool, wordt meer en meer betrokken in het bestuur van de congregatie en is daardoor steeds minder actief in onze parochiegemeenschap. Een ideaal moment voor een gesprek over verleden en heden. Op goed geloof! Het woord stilzitten staat niet in hun woordenboek, zelfs al hebben de zusters het tegenwoordig iets minder druk. Zuster Marie-Paule: We komen net terug van een weekje in de congregatie in Virginal, waar we de overste hebben vervangen. Nu we meer vrije tijd hebben, steken we er, indien nodig, een handje toe, om zo ons steentje bij te dragen tot de zustergemeenschap. We zijn een onderwijzende congregatie en hebben de geest van onze stichteres Sofie Crousse. Zorgen voor de armen en minderbedeelden is onze hoofdtaak. Overal waar nodig, zijn we aanwezig. Daar draait het om. De weloverwogen stap naar het kloosterleven is niet van de ene op de andere dag Zuster Maria Regina en zuster Marie-Paule. gezet. Ik was maar wat graag op 16- jarige leeftijd tot het klooster toegetreden. Op aanraden van mijn ouders, die wilden dat ik de wereld nog ontdekte, deed ik mijn intrede in het klooster pas op m n 22ste. Let wel: ik heb de eigenlijke wereld buiten het klooster nooit ontdekt. Ik was er niet voor te vinden, omdat ik me er niet in thuis voelde. Al wil dat niet zeggen dat ik de wereld nooit heb leren kennen. Misschien was ik wel voorbestemd voor het kloosterleven. Toen je destijds in het klooster trad, mocht je niet meer naar huis. Achteraf is dat veranderd. Mijn ouders kwamen wel regelmatig op bezoek in het hoofdklooster; dat was wel toegelaten. Ik herinner me dat tijdens een daguitstap naar mijn geboortestad Antwerpen mijn ouders mij kwamen opzoeken, zodat ze me nog eens zouden zien. Een andere keer passeerde ik in mijn dorp en openden mijn ouders vensters en deuren, om me toch nog enig visueel contact met hen te gunnen. Zo ingrijpend was dat! Het gaat dus om een levenslang groeiproces naar de Heer. Dat komt zeker niet van de ene op de andere dag. Noem het gerust een roeping. Vreemde vogels Sinds maart 2001 laten we onze kap achterwege, gemakshalve. We speelden al langer met die gedachte, maar uit respect voor de medezusters van toen, die het er iets moeilijker mee hadden, werd het op de lange baan geschoven. Van uitstel

5 M/V VAN DE MAAND 05 kwam echter geen afstel. Toch verandert dat niks aan onze levensstijl. Het kleed maakt de monnik niet, dat komt van binnenuit. De innerlijke gesteltenis is van groter belang. Wij leven in volle overgave met de Heer en geloven in een persoonlijke God die ons roept, leidt en voedt. Wij zijn in de wereld, maar niet van de wereld. Door de diepe verbondenheid die wij hebben met de Heer, zijn we uitermate gelukkig in goede en minder goede dagen. Wij doen het werk van de mensen van de wereld, maar wij leven totaal anders. Lauden, vespers, dagsluiting, rozenkrans en andere gebeden zijn ons dagelijks voedsel. Ook maandelijkse bezinningen en vergaderingen in de congregatie behoren daartoe. Er wordt dan verder diepgaand en zeer constructief uitgeweid over een bepaald onderwerp, zoals bijvoorbeeld het geloof. Een echte opsteker voor ieder van ons! Over kloosterlevens doen soms de gekste verhalen de ronde. Ieder houdt er zijn mening op na. Nochtans zijn er grote misvattingen. Omdat er tegenwoordig nog slechts weinigen zich geroepen voelen, worden wij soms als rare vogels bestempeld. Het zij zo. Wij hebben voor dit leven gekozen en zijn dolgelukkig, anders zou ik dit niet al 55 jaar volhouden. Wij vinden van onszelf hoegenaamd niet dat we iets missen. We komen niets tekort, zeker niet op geestelijk vlak; benijdenswaardig! Wat hier in huis gebeurt, belangt de mensen niet aan. We leiden ons eigen kloosterleven en putten kracht uit wat we doen, opdat we als goede raadgevers de mensen hier kunnen helpen. Men is in Drogenbos goed met de zusters vertrouwd en we worden ongelooflijk gewaardeerd. Langs deze weg wensen wij allen dan ook een vredevol, gelukkig en zegerijk jaar 2007, aldus nog zuster Marie-Paule. De Zusters van Virginal In 1864 werden door de heer Hendrik Rey, de heer van het kasteel, de gebouwen van het pachthof Keyaert (waar nu het huidige klooster en de school staan) ter beschikking gesteld aan de Zusters van de Heilige Harten van Virginal om er een meisjesschool met bewaarschool in op te richten. Deze schatrijke en vrome man wou zijn rijkdom delen met de minder gegoeden. Daarom stichtte hij ook in zijn geboortedorp Braine-le-Comte een gasthuis en in Ruisbroek, waar hij zijn vermaarde fabriek had, een klooster voor het onderwijs van arme kinderen. In Drogenbos stichtte hij een dergelijk klooster met hetzelfde doel. Schoonzoon Calmeyn liet zomaar eventjes 10 klassen bouwen naast het klooster. Later werd hier een meisjespensionaat opgericht door dezelfde Zusters van Virginal in het gebouw op de hoek van de Brouwerijstraat en de Grote Baan, toen een herberg. Het gebouw heeft later dienst gedaan als gemeentehuis en het is nu afgebroken en vervangen door de KBC. De zusters wilden hun inrichting vergroten en hoewel twee zusters van de toenmalige Kardinaal Mercier ook tot dezelfde orde behoorden, kregen zij van hem niet de toelating. Om deze reden werd in 1908 de onderwijsinrichting dan ook gesloten. Zuster Marie-Paule was de laatste van de zusters die nog actief in het onderwijs stond in onze gemeente tot zij met pensioen ging in Niko Lerminiaux

6 06 uit de gemeente Gelukkig nieuwjaar! Ook in 2007 proberen we om de twee maanden nieuws te brengen over Drogenbos, de plaatselijke verenigingen en vzw de Rand. In 2006 is er alleszins heel wat de revue gepasseerd, van compoststank over gewijzigde BPA s tot actieve verenigingen. Wij brachten er verslag van uit. Hieronder vind je in woord en beeld een eigenzinnig overzicht van 2006 volgens de kaaskrabber. De redactie wenst je een prima Drogenbos is arm maar proper. Het gemiddelde inkomen is een van de laagste van onze provincie. Drogenbos is een supersmalle strook van vier kilometer lang en 900 tot 150 meter breed. Voor je het weet ben je in een buurgemeente, tenzij je een groot magazijn tegenkomt, dan weet je, ik ben in Drogenbos. Met de overkoepeling van het compostcentrum van Net Brussel hopen we van de stank verlost te zijn, maar het blijft afwachten. Drogenbos een kunstenaarsdorp? Ga weg! En toch, en toch woonden hier verschillende vermaarde kunstenaars en is er dat fameuze Museum Felix De Boeck. Kennis van het Nederlands is essentieel. Ik wil weten wat er op politiek, gemeentelijk, sportief en cultureel vlak gebeurt. Ik wil RandKrant kunnen lezen. De Zenne kan een toeristische rol spelen. Ook in Drogenbos. De Zennezotten hebben een wandelen fietsparcours uitgestippeld van bron tot monding. In de zomer van volgend jaar volgt de inhuldiging. Bij voetbalclub SK Beersel-Drogenbos is het een drukke bedoening. We hebben meer dan 340 jeugdspelers. De autochtone bevolking van deze gemeente sterft stilaan uit. Daarom willen we niets verloren laten gaan van de geschiedenis van ons dorp.

7 VERENIGINGSNIEUWS 07 Ontmoetingsfeest KAV Op 24 november 2006 vierden de KAV-leden hun ontmoetingsfeest. Dit feest vervangt ons kerstfeest omdat er al zoveel kerstfeesten, kerstmarkten en kerstconcerten zijn. Met een aperitiefje (van de Wereldwinkel) werd iedereen bij het binnenkomen verwelkomd en uitgenodigd plaats te nemen aan tafel. De jongeren hadden die op een eigentijdse, sobere maar sfeervolle manier versierd. Een gedurfde combinatie van kleuren en vooral véél kaarsen, samen met een mooi geschikt kaasbuffet waren de blikvangers. Een lekkere pompoensoep en een uitgebreide kaasschotel met een glaasje wijn konden onze honger stillen. Daarna verzamelden wij ons rond twee KOMMA-cabaretartiesten. Zij namen ons in verbeelding mee om boodschappen te doen bij de Colruyt en ook de magere prestaties van onze Rode Duivels werden op de korrel genomen. Er werd nogal wat gelachen! Jong KAV nam ons mee in de KAV-bus en we toerden langs de vele reisbestemmingen van de afgelopen jaren. Natuurlijk ontbraken dessert en koffie niet om de avond af te sluiten. Het succes van dit ontmoetingsfeest danken wij aan de creativiteit en de inzet van het hele KAV-team. KAV nam ook deel aan de kerstmarkt van de gemeente met een stand van Bond zonder Naam, wel bekend voor de mooie variëteit aan kaarsen en geschenkartikelen. Dit alles ten voordele van de minderbedeelden en de zwakkeren in onze maatschappij. Mariëtte Franx Monique Van Puyvelde (midden) werd bedankt voor het organiseren van de KAV-reizen de laatste tien jaar. Op het KAV-feest reed een symbolische bus voor zodat de leden alle bestemmingen van de afgelopen tien jaar nog eens in gedachten konden bezoeken. RARARA Wie weet waar deze foto werd genomen? Denk je het goede antwoord te kennen, schrijf dan een briefje of kaartje met het antwoord en je naam, adres en telefoonnummer naar Patricia Motten, p/a Museum Felix De Boeck, Kuikenstraat 6, 1620 Drogenbos. Je kan je antwoord ook mailen naar Het juiste antwoord van de opgave in ons novembernummer was wat moeilijker dan anders, maar als je goed keek, kon je zien dat deze foto genomen werd aan de ingang van de sporthal. De huizen met nummer 253, 255 en 257 werden weerspiegeld in de specifieke ramen van de sporthal. De heer Bob Vander Oost, Frankveld 10, 1620 Drogenbos is als winnaar uit de bus gekomen. Hij mag zich weldra aan een verrassing van de cultuurraad verwachten.

8 08 VERENIGING IN DE KIJKER Davidsfonds Drogenbos bezoekt Herman Teirlinckhuis Op die natte novemberavond was het gezellig in het Herman Teirlinckhuis in Beersel. En wij zouden twee vliegen in één klap vangen: een bezoek aan de woning waar een van Vlaanderens grootste schrijvers heeft geleefd en gewerkt en een groot deel van zijn actieve leven heeft verbleven en een kennismaking met de kunst van zijn conservator Kris Vanhemelrijck. Wij werden rondgeleid door Kris, die al meer dan 25 jaar de woning en al zijn relikwieën beheert. Een reeks foto s aan de muren liet ons vele gezichten herontdekken van mensen die de jongste 50 jaar een rol hebben gespeeld in de Vlaamse literatuurwereld. Foto s zien van Ernest Claes, Stijn Streuvels, Anton Coolen en zovele anderen was een boeiende ervaring en een ontmoeting met ons literair verleden. En dan de sfeer aanvoelen van de grote kunstenaar die door het venster van zijn woonkamer een weids zicht had op het Pajottenland en de Zennevallei. Hoog op den Uwenberg, beschermd door het lager gelegen kasteel van Beersel, herkenden wij weer onze mooie streek van vroeger. De Leuvense stoof in de keuken, met het kruisbeeld op de schouw, het deed ons denken aan die andere grote kunstenaar uit onze gemeente: Felix De Boeck. Geuze en kriek, het kerkplein, de cafés van de streek, de mijolclub, maar ook zijn beroemde leerlingen, waaronder onze koningen getuigden van de stijl en de waardigheid van Meneer Teirlinck. De vele boeken, aandenkens, eretekens en andere getuigen van zijn leven spraken ons aan. En na de schrijver werden wij nog vergast op een beeldende kunstenaar. Kris Vanhemelrijck produceert een heel Kris Vanhemelrijck met twee van zijn natuurkunstwerken. speciale soort kunst, die vergankelijk en groot is, en dus niet zomaar kon worden bekeken. Aan de hand van foto s en uitleg kregen wij een mooi overzicht van enkele werken. Het is voorbijgaande en zeer vergankelijke kunst, hoewel een van zijn werken blijvend staat voor het bejaardencentrum De Ceder in Beersel. Met aardse materialen zoals takken, ijzerdraad, canvas, jute en vooral aarde gemengd met zaad ontwerpt hij grootse monumenten, met als enig nadeel dat zij zeer vergankelijk zijn. Een grote omgekeerde tafel in een weids landschap, dachten wij, maar nee, wij moesten even op ons hoofd staan en dan konden wij zien dat Kris heel de wereld op deze tafel had gelegd. Het is maar hoe je het bekijkt en alles is relatief, maar dit was zeer mooi. Met een prachtige kunstfilm over kunstenaar Kris in volle actie werden wij getrakteerd op echte geuze. Voor de meesten van ons was het een ongekende smaak, maar na de eerste verrassing liep het toch zoet binnen. Veel wijzer dan wij zijn aangekomen zijn wij vertrokken, zij het iets meer in de wind. Gelukkig was het niet ver. Familiefeest Voor alle leden van onze vereniging vindt op zondag 21 januari 2007 ons familiefeest plaats. Het is nu al een bijna twintigjarige traditie dat wij op een zondagnamiddag in januari elkaar ontmoeten bij een natje en een droogje. Dit jaar gaan wij de sportieve toer op en gaan wij nog eens carting rijden in Huizingen. Al onze leden mogen nog een persoonlijke uitnodiging verwachten. En daarna gaan wij weer eens lekker eten bij Luk in Hof ter Nering. Quiz Op vrijdag 9 maart 2007 gaan wij weer quizzen in het Museum Felix De Boeck. In ploegen van drie man (of vrouw) wordt gestreden voor de titel van sterkste ploeg van Drogenbos. Nu al voor de elfde keer. Al wie ooit deelnam, weet dat het een zeer plezante avond wordt. Iedereen is welkom, ook wie enkel wil komen kijken en supporteren. Het museum wordt die avond een ontmoetingsplaats van kunst, kennis en ontspanning. Aarzel niet om in te schrijven bij Paula op het telefoonnummer , bij Anja, of bij Myriam, Iedere deelnemer krijgt een prijs en een aangename avond wordt het zeker. Info: Myriam Govers, voorzitter, Kerkstraat 79,

9 VERENIGINGSNIEUWS 09 DOSIDO doet weer aan djembé Volksdansgroep DOSIDO organiseert vanaf woensdag 24 januari 2007 een nieuwe djembécursus. Iedereen vanaf 14 jaar is welkom in het Paviljoen langs de Grote Baan. De lessen hebben plaats elke woensdagavond van tot uur. De lessen zijn zowel voor beginners als voor iets gevorderdere geïnteresseerden. Het inschrijvingsgeld bedraagt 80 euro voor 10 lessen, te betalen vanaf de tweede les. De lesgever brengt djembé s mee, maar als je er zelf eentje hebt, mag je die natuurlijk ook altijd meebrengen. Mobiliseer vrienden, vriendinnen, familie en kennissen, want hoe meer zielen hoe meer djembégeroffel! Inschrijven tot 19 januari 2007 bij Patricia Motten in het Museum Felix De Boeck, elke dag tussen 9.00 en uur, tel , patricia.motten@derand.be of bij Nouche, Kerstmarkt Drogenbos Wie er niet geweest is, heeft heel wat gemist. Op zaterdag 9 en zondag 10 december 2006 vond de tweede jaargang van de kerstmarkt in Drogenbos plaats. Het was koud, maar de zon was van de partij. Echt winterweer. Dit jaar geen moeilijk te verwarmen tent, maar typische kerststalletjes die opgesteld stonden achter het gemeentehuis, waar de handelaars hun waren aan de man konden brengen. In de feestzaal konden de verenigingen zoals KAV, Ziekenzorg, en anderen, terecht om juwelen en kalenders van de Bond zonder Naam te verkopen. Hier kon je ook smullen van oesters met een glaasje wijn of van een stuk taart met een verwarmende koffie. De optredens, die over de twee dagen verspreid waren, vonden plaats in een voor de gelegenheid verwarmde en versierde hangar. Gezellig! Het sneeuwkanon spoot duchtig rond en zo leek het een echte witte kerst te zijn in Drogenbos. Op naar een derde editie, misschien met een levende kerststal? Patricia Motten Kalender Wanneer Wie / Wat Waar JANUARI Davidsfonds Familiefeest DOSIDO Djembé Hof ter Nering Paviljoen KAV Brussel Ochtendcinema: Dennis van Rita FEBRUARI Bloed geven Gemeentelijke feestzaal Ziekenzorg Lichtmis Serenata Valentijnsconcert Jong KAV Familiebowling KAV Winterwandeling MAART KAV Trendy sjaaltjes breien Davidsfonds Jaarlijkse quiz 2, 3, DOSIDO Dansweekend Gemeentelijke feestzaal Gemeentelijke feestzaal Sint-Pieters-Leeuw Kerk Drogenbos Paviljoen Museum Felix De Boeck Kasterlee

10 10 RAND-NIEUWS Wij streven naar meer leefkwaliteit voor iedereen in de Vlaamse rand Een gesprek met Eddy Frans en Luc Deconinck over tien jaar vzw de Rand Ambassadeurs in eigen land, noemt algemeen directeur Eddy Frans de medewerkers van vzw de Rand. Ambassadeurs met een missie, zo blijkt. Wij moeten de uitdagingen van de Vlaamse rand aan heel Vlaanderen uitleggen. En wij moeten onze activiteiten op het terrein versterken. Die uitdagingen zijn niet gering: een grote instroom van anderstaligen, een toenemende internationalisering en een Franstalige politieke elite die een aantal gemeenten van de Vlaamse rand wil inlijven bij Brussel, bovenop het algemene fenomeen van de vermindering van het klassieke verenigingsleven, en sinds kort in een aantal randgemeenten ook een toename van sociaal minder gegoeden. De rijke randgemeenten zijn de laatste jaren duidelijk van uitzicht en aanzien veranderd. Hoe bevorder je in zo n context het plaatselijke gemeenschapsleven? Hoe vermijd je dat de Vlaamse rand één grote slaapstad van Brussel wordt? Hoe houd je de Vlaamse rand Vlaams? Geen woorden maar daden op het terrein Met de oprichting van vzw de Rand in 1997 sloeg de Vlaamse regering drie vliegen in één klap, vertelt Eddy Frans. De krachten van zes gemeenschapscentra werden gebundeld. Het Vlaamse verenigingsleven in de faciliteitengemeenten werd beter ondersteund. En we spelen sneller in op uitdagingen zoals de toenemende ontnederlandsing en internationalisering van de Vlaamse rand. Gemeenschapsvorming en samenwerking vormen de basis van ons werk. In onze gemeenschapscentra kan iedereen terecht voor muziek, theater, taallessen en vorming. De plaatselijke verenigingen vinden er onderdak voor hun activiteiten. Maar het is nog net dat tikkeltje meer, want we streven er bewust naar om mensen samen te brengen. Dat levert mooie initiatieven, op zoals de Rand Revue, waaraan verschillende verenigingen uit de randgemeenten aan deelnamen of het project Steenwegen, waarbij we in een aantal gemeenten met onze activiteiten letterlijk de straat op trokken. In de faciliteitengemeenten treedt vzw de Rand ook corrigerend op. De Franstalige gemeentebesturen in deze gemeenten doen niet wat ze moeten doen. Zo maken zij bijvoorbeeld geen jeugdplannen. Een bewuste strategie, omdat ze nog steeds niet aanvaarden dat hun gemeenten tot Vlaanderen behoren. Plaatselijke jeugdverenigingen zouden heel wat geld mislopen, mocht vzw de Rand op dit vlak niet corrigerend optreden. Open, positief en constructief Vzw de Rand spreekt alle mensen aan om positief mee te werken aan een goede samenleving in de Vlaamse rand, vult voorzitter Luc Deconinck aan. We doen dat op een open, bewuste, constructieve en uitnodigende manier, niet op een agres- Luc Deconinck: Wij vragen aan Franstaligen en anderstaligen zich goed te integreren in de streek waar ze wonen of werken. Taal is daarbij een belangrijke factor. Eddy Frans: Gemeenschapsvorming en samenwerking vormen de basis van ons werk.

11 RAND-NIEUWS 11 sieve. Dat is niet altijd makkelijk en vergt tijd. Wij vragen aan Franstaligen en anderstaligen zich goed te integreren in de streek waar ze wonen of werken. Wij hameren op wederzijds respect tussen Vlamingen en Franstaligen. Dat komt iedereen ten goede. En ja, taal is daarbij een belangrijke factor. Als je de taal van de streek kent, toon je respect voor de mensen van die streek en begrijp je niet alleen alle paperassen, maar heb je bovendien ook meer mogelijkheden om werk te vinden en je te ontspannen. Steeds meer Franstaligen en anderstaligen begrijpen dat en leren Nederlands. Steeds meer wordt er gesproken van Vlaamse rand in plaats van de périphérie. Vzw de Rand is dus zeker géén machine van verplichte vernederlandsing, zoals Franstalige politici het al eens voorstellen. Belangrijkste verwezenlijkingen vzw de Rand Eddy Frans: In tien jaar tijd hebben we onze gemeenschapscentra professioneel uitgebouwd. Ze zorgen mee voor een positieve uitstraling van het sociaal-culturele leven in Vlaams-Brabant en mogen gezien worden naast de andere culturele centra. Ten tweede bouwen we het regiogevoel uit met RandKrant, ons maandblad voor de bevolking van de Vlaamse rand. Ten derde moedigen we gemeenten aan om een consequent onthaalbeleid te voeren. Ten vierde is vzw de Rand in Vlaanderen de eerste geweest om evenementen voor internationalen te organiseren. Ik denk aan Speakers Corner, een lezingenreeks waarin prominente Vlaamse sprekers hun visie komen toelichten voor een internationaal publiek. Of we goed bezig zijn? Moeilijk te zeggen, want onze activiteiten kan je niet zomaar afmeten in enkele statistieken. We merken wel dat onze open en constructieve manier van werken aanslaat en gewaardeerd wordt, aldus Luc Deconinck. De komende jaren wordt onze taalpromotie verder uitgebouwd. Via allerlei acties zullen we de Nederlandse taal nog meer promoten. We vullen het aanbod van de taallessen aan, we moedigen mensen aan om onze taal te oefenen bij de handelaars, we helpen speelpleinen en sportclubs bij het gebruik van het Nederlands, Een fotoboek Naar aanleiding van 10 jaar vzw de Rand hebben we een fotoboek samengesteld. Dat boek brengt de Vlaamse rand op een andere manier onder de aandacht. De luchtfoto s zullen de mensen overtuigen van de pracht van deze streek. Dit fotoboek laat een attractieve rand zien, niet de rand als communautair probleem, zoals het te dikwijls wordt voorgesteld. Vergelijk het met het kunstenproject Beaufort, waardoor veel mensen de kust anders zijn gaan bekijken, verduidelijkt Eddy Frans. Luc Deconinck: Onze aandacht voor de inhoud vermindert niet. Onze boodschap blijft dezelfde. Wie hier komt wonen, moet weten dat hij in Vlaanderen woont. Met alle consequenties. Wie de spelregels van onze federale staat aanvaardt, ontvangen we met open armen. Wij zullen de mensen blijven stimuleren om Nederlands te leren. Dat is de beste manier om zich te integreren. We mogen zeker niet in de val trappen van de negatieve slogans, zoals zo dikwijls gebeurt in communautaire discussies. Nee, overtuig de mensen op een vriendelijke, opbouwende manier. Dat is een werk van lange adem, maar het werkt. De verkiezingsuitslagen in de faciliteitengemeenten, waar radicale Franstaligen fors hebben gewonnen, mogen ons niet negatief inspireren. We blijven onze hand uitsteken naar alle Franstaligen en anderstaligen. Het is aan hen om daar even positief op te reageren, besluit Eddy Frans. INHOUD UIT DE GEMEENTE 2 Uit de gemeenteraad / 3 Kunstroute over Louis Thevenet / 4-5 Een gesprek met zuster Marie-Paule, zuster der H. Harten van Virginal VERENIGINGSNIEUWS 7 KAV / 8 Davidsfonds bezoekt Herman Teirlinckhuis / 9 DOSIDO - Kerstmarkt - Activiteitenkalender RAND-NIEUWS Vzw de Rand viert tienjarig bestaan COLUMN 7 Rarara / 12 Koppen uit Drogenbos de kaaskrabber is een uitgave van gemeenschapscentrum de Muse en vzw de Rand. De kaaskrabber komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. Redactie André Lerminiaux, Niko Lerminiaux, Patricia Motten, Paul Smets, Jacky Van Kelst foto s Jacky Van Kelst, Verenigingen Eindredactie Geert Selleslach, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, geert.selleslach@derand.be Redactieadres Patricia Motten Kuikenstraat 6, 1620 Drogenbos tel fax patricia.motten@derand.be Verantwoordelijke uitgever Eddy Frans Kaasmarkt Wemmel Geert Selleslach

12 Koppen uit Drogenbos