Asbestslachtoffers Vereniging Nederland. L. Widdershoven Voorzitter ljsstraat RM Susteren

Transcriptie

1 Asbestslachtoffers Vereniging Nederland L. Widdershoven Voorzitter ljsstraat RM Susteren Aan: Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Mevrouw drs. J. Klijnsma, Staatssecretaris Postbus LV Den Haag Susteren, 19 januari 2009 Onderwerp: TAS-regeling Geachte mevrouw Klijnsma, Sinds januari 2000 is de Regeling ïegemoetkoming Asbestslachtoffers (Tas-regeling) van kracht. Deze regeling is bedoeld om werknemers die bij de uitoefening van hun werkzaamheden zijn bloot gesteld aan asbest of asbesthoudende producten en dientengevolge de ziekte maligne mesothelioom hebben opgelopen, een tegemoetkoming te verstrekken bij wijze van maatschappelijkerkenning ten bedrage van De uitkering heeft het karakter van een voorschot op schadevergoeding, indien er een aansprakelijke werkgever kan worden gevonden, waarop de uitkering kan worden verhaald. In juli 2003 is de regeling uitgebreid naar slachtoffers die via bijvoorbeelde werkkleding van de werknemer zijn blootgesteld aan asbesfuezels. ln december 20A7 is ten slotte onder verantwoordelijkheid van de Minister van VROM een regeling van kracht geworden voor niet loongebonden slachtoffers met de asbestziekte maligne mesothelioom. Deze zogenaamde TNS-regeling regeling is vrijwel identiek aan de TAS-regeling. Met het tot stand komen van deze regelingen hebben alle asbestslachtoffers, die de ziekte maligne mesothelioom hebben opgelopen, aanspraak op een uitkering van de overheid. Onder bepaalde voonraarde wordt de uitkering ook toegekend aan nabestaanden van slach.toffers. De Asbestslachtoffers Vereniging Nederland (AVN) juicht deze ontwikkeling in de regelgeving voor deze groep van asbestslachtoffers toe. Uit de evaluatie van uw ministerie van 2005 blijkt dat de TAS-regeling voldoet aan de eisen die daaraan zijn gesteld, aangezien meer dan 90o/o vàn de aanvragen in aanmerking is gekomen voor de uitkering. In het merendeel vaá de afgewezen 2oo/o v"n de aanvragen is er geen of geen overtuigende diagnose mesothelioom. Ondanks de positieve waardering voor de regeling wordt de AVN niettemin enkele malen per jaar geconfronteerd met zeer schrijnende gevallen, die als gevolg van bijzondere medische Asbestslachtoffers Vereniging Nederland (AVN) is aangesloten bij de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisatias (NFK) en wordt mede gefinancierd door KWF.

2 omstandigheden geen aanspraak kunnen maken op de TAS en TNS-uitkering. Zij kunnen niet voldoen aan de voorwaarde van de regelingen dat de uitkering moet worden aangevraagd brj leven van het slachtoffer. Het gaat dan altijd om slachtoffers bijwie de ziekte mesothelioom wordt geconstateerd en het verloop van de ziekte zo extreem progressief van aard is dat het slachtoffer binnen een enkele dag na diagnose komt te overlijden. Menselijkerwijs is het voor deze slachtoffers volstrekt onmogelijk om een aanvraag voor de ïas/tns-uitkering te doen. lndien zij daartoe wel in staat zouden zijn, zouden zij natuurlijk wel een aanvraag hebben ingediend, mede in aanmerking genomen het feit dat jaarlijks praktisch alle geregistreerde mesothelioomslachtoffers een dergelijke aanvraag bij het Instituut Asbestslachtoffers indienen. Uit ledeninformatie weten wij bovendien dat het overgrote deel van de slachtoffers de uitkering bestemt als een voorziening voor hun nabestaande. De AVN heeft recent in een concrete zaak een verzoek ingediend bij de SVB om in de hier bedoelde schrijnende gevallen de voorwaarden soepeltoe te passen. lk mag u kortheidshalve verwijzen naar onze hierbij gevoegde brief aan de SVB, gedateerd 13 december Uit het eveneens bijgevoegde antwoord van de SVB, gedateerd 7 januari 2009, blijkt dat de SVB zich gebonden acht de TASITNS regelingen strikt toe te passen en zich derhalve niet vrij acht om in de door ons genoemde schrijnende omstandigheid een versoepeling toe te passen. De AVN heeft daarmee de groots mogelijke moeite en vraagt u daarom tot versoepeling van de voorwaarde van de TAS-regeling te komen, in die zin dat in de geschetste schrijnende gevallen de weduwe van het slachtoffer aanspraak kan maken op de uitkering, waarvoor het slachtoffer zelf buiten staat was die aanvraag te doen. Daarmee zou kan tevens worden bereikt dat de maatschappelijk erkenning van de overheid voor het doorgemaakte leed als gevolg van asbestblootstelling zekere zin postuum aan het slachtoffer wordt verleend. Daarnaast vraagt de AVN uw aandacht voor de asbestosepatiënten. Gelijk mesothelioompatiënten staat voor deze groep vast dat hun ziektebeeld direct en uitsluitend in causaalverband staat met (intensieve) blootstelling aan asbest. De AVN vindt het onaanvaardbaar dat deze (kleine) groep van asbestslachtoffers geen maatschappelijkerkenning vanuit de overheid ondervindt en dientegevolge is uitgesloten van de TAS-regeling. ln december 2005 toonde de toenmalige Staatssecretaris Van Hooft zich in beginsel bereid de TAS-regeling alsnog open te stellen voor asbestosepatiënten.(kamerstuk 2005, nr /Problematiek rondom asbest). Hij stelde daarbijwel als voorwaarde dat de Convenantpartijen lnstituut Asbestslachtoffers de bereidheid zouden tonen ook het convenant voor deze groep slachtoffers open te stellen. Daarvan is het tot nu toe niet gekomen. De AVN verzoekt u daaro* het openstellen van de TAS-regeling van de (kleine) groep van asbestoseslachtoffers niet langer te koppelen aan de medewerking van de convenantpartijen (werkgevers, verzekeraars en werkgeversorgan isaties).. Met belangstelling zien wij uw reactie tegemoet. Hoogachtend.' L. Widdershoven Voorzitter Asbestslachtoffers Vereniging Nederland (AVN) is aangesloten bij de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisatias (NFK) en wordt mede gefinancierd door KWF.

3 - Q7W Ja.. ïï:il:-*:;::'""n.' Asbestslachtoffers Vereniging Nederland De heer L. Widdershoven IJsstraat 5 ó114 RM SUSTEREN,rtl,trl,tth,ltl,ttl,trilrl Postbus LV Den Haag Anna van Hannoverstraat 4 ïelefoon {070} Fax {070} contactpersoon V.M- van der Linden ooorkiesnummer E-mait Vvdlinden@rninszw.nl Uw brief Ons kenmerk Datum i9 januari 2009 rvvtvaq/r392 a 7 APfi"?$fig onderwerp TAS-regeling Geachte heer Widdershoven. In bovenstaande brief vraaglv de aandacht voor de Regeling Tegemoetkorning Asbestslachtoffers (TAS-regeling). U vraagt mij de TAS-regeling aan te passen door het versoepelen van de voorwaarde dat de aanvraag voor een uitkering brj leven moet worden ingediend. Daamaast verzoekt u mij de TAS-regeling ook open te stellen voor asbestose. Het verheugt mij dat uw Vereniging de TAS-regeling positief waardeerl. Ook rnijn ervaring is dat de TAS-regeling goed functioneerl. Dat blijkt onder meer uit de evaluatie van de TASregeling, die in december 2005 is gehouden. Dat zich nietternin schrijnende situaties kunnen voordoen, waarin geen aanspraak kan worclen gemaakt op een TAS-uitkering, betreur ik. De casuspositie die u in uw brief beschrijft van de man die binnen één week nadat de diagnose rnaligne mesothelioom was gesteld ai overleed, is uitermate verdrietig. Ik begnjp dat het voor dit mesothelioornslachtoffer feitelijk onmogelijk was oír nog bij leven een aanvraag te doen voor een TAS-uitkering. Omdat zijn nabestaanden, op grond van de huidige regeling geen aanspraak kunnen maken op een TAS-uitkering, verzoektu rnij de voorwaarde in de TASregeling te versoepelen dat een aanvraag bu leven moet worden ingediend. Hoewel ik de achtergrond van uw verzoek begrijp, ben ik niet voornernens om deze voorwaarde aan te passen, wegells de volgende redenen. 'Doelstelling van de TAS-regeling is dat zoveel mogelijk rnesothelioomslachtoffers tijdens hun leven de maatschappelijke erkenning krijgen van hun leed, in de vonn van een tegemoetkorning in de immateriële schade. De achterliggende gedachte van de TAS-regeling is dat het slachtoffer zélf bij leven de maatschappelijke erkenning moet kunnen verkrijgen en niet ook nog eens de juridische lijdensweg van een civiele procedure hoeft te doorstaan, naast de lijdensweg vanzijn emstige ziekte. De TAS-regeling is dan ook een vangnetregeling, waarbij de eemnalige financiële tegernoetkoming vootuitloopt op de schadevergoeding door de aansprakelijke (voonnalige)

4 n s4- onskenmerk ïvy/u$ werkgever, via bemiddeling van het instituut Asbestslachtoffers (IAS) of via gerechtelijke weg, aangezien de (voormalige) werkgever aansprakelijk is en blijft voor de asbestschade. Het recht op een TAS-uitkering is een persoonlijk recht van de door maligne mesothelioorn getraffen werknemer. Het slachtoffer moet zelf immers tijdens zijn leven de maatschappelijke erkemring kunnen krijgen van het door hem geleden leed. De werknemer moet er derhalve zelf blijk van hebben gegeven de uitkering te willen ontvangen. Daarom is in de TAS-regeling als voorwaarde gesteld dat de aanvraagmoet worden gedaan door de werknemer zelf, die op dat rnoment nog in leven is. Indien uw suggestie gevolgd zou worden en ook nabestaanden een TAS-uitkering zouden kunnen vorderen, zou de regeling geheel van karakter veranderen. Dan zouden immers ook nabestaanden van mensen die al lang geleden overleden zijn hun aanspraak moeten krijgen. Hoezeer ik rnij bewust ben van het feit dat in een casus zoals u die schetst de snelheid van het ziekteproces een schrijnend gevolg kan hebben, kan dat geen reden zijn orn nu de TASregeling geheel van karakter te veranderen. Voorts vraagí u de aandacht voor abestosepatiënten. U vraagt mij de TAS-regeling ook voor hen open te stellen. In dit kader verwijst u naar de evaluatie van de TAS-regeling in Toenmalig staatssecretaris Van Hoof heeft bij die evaluatie aangegeven de TAS-regeling als vangnet onder het convenant open te willen stellen voor werknemers die aan asbestose lijden, mits de convenantpartij en hierover overeenstetnming zouden bereiken. Omdat de convenantpartijen tot op heden niet op éen lijn zijn gekomen, verzoekt u nu het openstellen van de TAS-regeling niet langer te koppelen aan de medewerking van de convenautpartijen. Ook dit vezoek begrrjp ik. Toch zallk de TAS-regeling niet openstelien voor asbestosepatiënten. De TAS-regeling is er destijds gekomen doordat een aantal partijen - waaronder werkgevers- en werknemersorganisaties - een convenant hebben gesloten voor oprichting van het IAS voor werkgeversaansprakelijkheid, gebaseerd op de eenduidige lijn in de jurisprudentie. t De TAS-regeling is een vangret onder het convenant en een erkenning door de overheid van het maatschappelijke leed. De overheid neemt de financiële verantwoordelijkheid van de werkgever niet oyer. De verantwoordelijkheid van de werkgever - als veroorzaker en aansprakelijke voor de veroozaakte asbestschade - blijft vooropstaan. Cruciaal is daarom dat 'de convenantparlijen eerst het convenant uitbreiden voordat de overheid overweegt de TASregeling uit te breiden. Over de eventuele uitbreiding van het convenant met werknemers met asbestose, heeft regehnatig overleg plaatsgevonden met de convenantpartijen. ik vind het jammer dat de convenantpartijen voor deze groep tot op heden niet op één lijn zijn gekomen, lnaar ik hoop dat partijen hun verantwoordelijkheid nernen en alsnog overeensternming zullen bereiken.

5 -- sz.ï onskenmerk Irlll09l1392 Ik handhaaf echter het standpunt dat de overheid niet primair de verantwoordelijkheid draagt, maar dat de werkgever primair aansprakelijk is en blijft voor asbestschade' Daarom zal ik de TAS-regeling niet uitbreiden met asbestose, zo lang convenantpartijen geen overeenstemming hebben bereikt. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende geïnfonneerd te hebben. Hoogachtend, de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, ': (J.P.H. Donner)