De christelijke doop. Uitgave: 2011

Transcriptie

1 Uitgave: 2011

2 INHOUD DE CHRISTELIJKE DOOP... 3 Waarom is de doop nodig... 4 De kinderdoop... 8 Onderdompeling of besprenkeling Over de doop heeft men in de christelijke kerken nogal verschillende opvattingen. Sommigen achten de doop in het geheel niet nodig en menen daar hun bewijzen voor te hebben. Deze mensen zeggen: Paulus heeft toch geschreven: Ik dank God dat ik niemand van u gedoopt heb... want Christus heeft mij niet gezonden om te dopen, maar om het Evangelie te verkondigen. (1Kor.1:14,17). Maar als men de Bijbel zo misbruikt, dan kan men ook zeggen: Er staat in de Bijbel dat er geen God is, nl. in Psalm 14:2. Dan zal men antwoorden: Maar er staat nog iets bij, want de hele tekst luidt: De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God. En dat is juist, maar ook Paulus schreef er iets bij. In 1Kor.1 verweet Paulus de Korinthiërs dat er twisten bij hen waren en partijstrijd. De één zei: Ik ben van Paulus, en een ander: Ik van Apollos, en een derde: Ik van Kefas, en een vierde: Ik van Christus. In de verzen schrijft Paulus dan: Is Christus verdeeld? Is Paulus soms voor u gekruisigd? Of bent u in de naam van Paulus gedoopt? Ik dank God dat ik niemand van u gedoopt heb dan Crispus en Gajes, zodat niemand kan zeggen dat ik in mijn naam gedoopt heb. Ik heb echter ook nog het huis gezin van Stefanas gedoopt. Verder weet ik niet of ik nog iemand anders gedoopt heb. Want Christus heeft mij niet gezonden om te dopen, maar om het Evangelie te verkondigen, niet met wijsheid van woorden, opdat het kruis van Christus zijn inhoud niet verliest. Omdat er in de gemeente te Korinthe mensenvergoding dreigde, is Paulus blij, dat hij maar zo weinigen heeft gedoopt, anders was dit weer een nieuwe verzoeking geweest voor deze partijzuchtige mensen. Dan hadden ze weer kunnen zeggen: Maar ik ben door Paulus persoonlijk gedoopt. Wij lezen trouwens niet alleen van Paulus, maar ook van Petrus, dat hij zelf niet doopte, maar het dopen aan anderen overliet (Hand.10:48). Ook van de Heere Jezus lezen wij in Joh.4:1,2 dat Hij zélf niet doopte, maar dat Zijn discipelen dit deden. Dat Paulus de doop echter als absoluut noodzakelijk beschouwde, blijkt uit tal van zijn brieven, en niet het minst uit hetgeen hij leert in Rom. 6. Maar hierover straks. 3

3 Waarom is de doop nodig? WAAROM IS DE DOOP NODIG? Vanaf het begin van de schepping is het Gods bedoeling geweest om de mens de grootst mogelijke heerlijkheid te schenken. Grenzeloos geluk zou het deel van Adam en Eva zijn geweest, als zij gehoorzaam waren gebleven aan het gebod dat God hun had gegeven. Het zou een heerlijkheid zijn geweest, zo groot als geen oog heeft gezien, zoals geen oor heeft gehoord en zoals in geen mensenhart is opgekomen (1Kor.2:9). Door de ongehoorzaamheid van het eerste mensenpaar was die bedoeling van God tijdelijk onmogelijk geworden. Door hun ongehoorzaamheid kwamen zij tot zonde en werden daardoor slaven van de satan. Maar de ramp bleef niet beperkt tot deze twee mensen. Al hun nakomelingen werden bij hun geboorte ook met de zonde besmet, die vaak wordt aangeduid als erfzonde. Daardoor is ieder mens bij de geboorte een slaaf van de zonde. Adam kan in dit verband als een boom worden gezien, en al zijn nakomelingen als takken of ranken aan die boom. Zoals kinderen van hun ouders rijkdom of armoede erven, zo wordt de zonde door Adams nageslacht geërfd. God wilde echter deze toestand van zonde niet tot in eeuwigheid laten voortduren, maar de mensheid verlossen, beter gezegd, vrijkopen van de satan. Daarvoor moest een losprijs worden betaald en na het betalen van die losprijs zouden de zondeslaven vrije mensen worden. Dan worden zij als tak of rank van de zondige boom Adam afgesneden om ingeënt te worden in de zondeloze wijnstok Jezus Christus. Dit afsnijden van de oude boom en het enten in de nieuwe boom vindt plaats door de doop. In Rom.6:3-6 leert Paulus ons hierover: Of weet u niet dat wij allen die in Christus Jezus gedoopt zijn, in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat evenals Christus uit de doden is opgewekt tot de heerlijkheid van de Vader zo ook wij in een nieuw leven zouden wandelen. Want als wij met Hem één plant zijn geworden, gelijkgemaakt aan Hem in Zijn dood, dan zullen wij ook aan Hem gelijk zijn in Zijn opstanding. Dit weten wij toch, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam van de zonde teniet gedaan zou worden en wij niet meer als slaaf de zonde zouden dienen. Door de doop sterft dus als het ware de oude mens der zonde, terwijl de nieuwe mens als kind van God tot nieuw leven komt. De oude mens 4 sterft, namelijk de mens die zonder Verlosser niet voor God kan bestaan, terwijl de nieuwe mens, opgestaan door de doop, tot een nieuw leven komt. Dit alles is mogelijk geworden door het verzoenend sterven van Christus. Door de doop worden wij dus, zoals Paulus schreef, één plant met Christus, namelijk een rank aan Hem, Die de Wijnstok is. Israël was het beeld van de doop niet geheel onbekend. Zij kenden namelijk de proselietendoop. Hierbij ging het om de bekering van heidenen tot het jodendom. Dit was geen instelling van God, maar iets wat de Joodse rabbi s hadden ingesteld. Het eigenbelang van de Joden kwam weleens in het geding, als bijvoorbeeld een Joodse man met een heidense vrouw wilde trouwen, iets wat in de wet niet was toegestaan (Deut.7:3). Zij hadden hiervoor een oplossing gevonden in de proselietendoop. De heidenen die dit wensten, werden dan gedoopt in de veronderstelling, dat hij als heiden in het water ging en er als proseliet of Jodengenoot weer uitkwam. De heiden was zogenaamd in het water verdronken, en de Jodengenoot kwam uit het water te voorschijn. In werkelijkheid was deze instelling natuurlijk onjuist en de doop voor God zonder waarde. Door deze doop kon men niet tot het Israëlitische volk gaan behoren, dit kon men alleen door geboorte worden. Men moest echt een nakomeling van Jakob zijn, die van God de naam Israël had ontvangen. Het kon ook voorkomen, dat dan een heel heidens gezin werd gedoopt, en dan werden ook de kleine kinderen gedoopt om tot Gods volk te kunnen behoren., die Christus instelde met de woorden: Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen. (Matth.28:19), is in tegenstelling tot de proselietendoop wel van grote waarde en onmisbaar voor alle mensen, voor alle nakomelingen van Adam, want op geen andere wijze kan men als rank van de boom Adam worden afgesneden en ingeplant in de ware wijnstok Jezus Christus. Als heenwijzing naar deze doop sprak de Heere Jezus tot Nicodemus: Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als iemand niet geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk van God niet binnengaan. Wat uit het vlees geboren is, is vlees; en wat uit de Geest geboren is, is geest. (Joh.3:5,6). Het is duidelijk dat het vlees slechts vlees kan voortbrengen, maar als iemand opnieuw wordt geboren, en dan 5

4 Waarom is de doop nodig? uit Gods Geest, dan wordt hij door die wedergeboorte een kind van God. In Joh.1:12-13 lezen wij: Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; die niet uit bloed, niet uit de wil van vlees en ook niet uit de wil van een man, maar uit God geboren zijn. Men wordt dus niet automatisch een kind van God door het verlossingswerk van Christus aan te nemen, nee, er staat, dat Hij hun macht heeft gegeven om een kind van God te worden. En men wordt een kind van God als men opnieuw geboren wordt uit water en Geest. Zoals ook Paulus schrijft aan Titus: Maar toen de goedertierenheid van God, onze Zaligmaker, en Zijn liefde tot de mensen verschenen is, maakte Hij ons zalig, niet op grond van de werken van rechtvaardigheid die wij gedaan zouden hebben, maar vanwege Zijn barmhartigheid, door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwing door de Heilige Geest. (Titus 3:4,5). Uit het bovenstaande blijkt wel, dat Paulus de doop nooit heeft verworpen, maar juist als vanzelfsprekend heeft beschouwd. In de eerste christengemeenten werd de doop dan ook van het allergrootste belang geacht, want het is de eerste noodzakelijke stap op weg tot behoudenis. Op de eerste Pinksterdag sprak Petrus tot de ontmoedigde Joden die hem om raad vroegen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden. (Hand.2:38). En in de geschiedenis van de Ethiopische kamerheer lezen wij, dat als Filippus hem over de Heere Jezus vertelt bij het uitleggen van Jesaja 53, en zij bij een zeker water komen, dat de kamerheer vraagt: Wat verhindert mij gedoopt te worden? (Hand.8:36). Het blijkt, dat Filippus hem in die korte tijd ook verteld heeft over de doop. Hieruit zien wij hoe belangrijk de doop in de eerste kerk werd geacht. Het plan dat God met de mensen had, was door de zonde in de hof van Eden tijdelijk onderbroken, maar eenmaal zal de mens toch die hoge bestemming bereiken. Dan zal hij de taak die God hem vanaf het begin heeft toegedacht, kunnen vervullen, namelijk wanneer hij de volmaaktheid bereikt zal hebben. Een eerste stap daartoe is het gedoopt worden met de christelijke doop: De doop met water in de driemaal heilige naam van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dan zal vervuld worden wat wij lezen in Openbaring 20:6a en 21:4 Zalig en heilig is hij die deel heeft aan de eerste opstanding. Over hen heeft de 6 tweede dood geen macht,... en God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. Dan zal de Heere zeggen tot hen die trouw zijn gebleven: Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld. 7

5 De kinderdoop DE KINDERDOOP Er zijn mensen die zeggen, dat men op volwassen leeftijd gedoopt dient te worden. Men haalt dan de woorden uit Markus 16:16 aan: Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden. Dus, zegt men, een mens moet eerst kunnen geloven voordat hij gedoopt kan worden. Dit is echter nogal ver gezocht, en zeer zeker niet de bedoeling van de Heere Jezus geweest. Natuurlijk hebben de discipelen, toen zij hun prediking begonnen, zich eerst tot volwassenen gewend. Dezen moesten eerst de blijde boodschap aannemen voordat zij gedoopt konden worden. Zo lezen wij van de eerste Pinksterdag in Hand.2:41 Zij nu die zijn woord met vreugde aannamen, werden gedoopt. Uit de toespraak van Petrus blijkt echter, dat de doop zich verder zou uitstrekken dan alleen de toehoorders, want hij zei: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. Want voor u is de belofte en voor uw kinderen. (Hand.2:38,29). Petrus zei niet: U en uw volwassen kinderen, nee, hij zei: U en uw kinderen. Bij de Israëlieten deelden de kinderen in alles wat het godsdienstige leven betrof. Op de achtste dag na de geboorte werden de jongetjes al besneden en zo in het verbond met God opgenomen. Van het paaslam moest zelfs door de kleine kinderen gegeten worden. En van de wet zei God, dat de vaders hun kinderen die moesten inprenten (Deut.6:7 en 11:19). In Deut.31:12-13 lezen wij: Roep het volk bijeen, de mannen, de vrouwen en de kleine kinderen, en de vreemdeling die binnen uw poorten is, om te horen, en om te leren de Heere, uw God, te vrezen en alle woorden van deze wet nauwlettend te houden. Zodat hun kinderen die het niet weten, het ook horen, en leren de Heere, uw God, te vrezen. En in 1Kor.10:1-4 staat geschreven: Ik wil niet, broeders, dat u er geen weet van hebt dat onze vaderen allen onder de wolk waren en allen door de zee zijn gegaan, en dat allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee, en allen hetzelfde geestelijke voedsel gegeten hebben, en allen dezelfde geestelijke drank gedronken hebben. Zij dronken namelijk uit een geestelijke rots, die hen volgde; en die rots was Christus. Dus alles wat het volk Israël ontving, was ziende op het verlossingswerk dat volgen zou, het verlossingswerk van Christus. De doortocht door de 8 zee noemt Paulus een heen wijzing naar de doop. Hoe gebeurde nu die doortocht, en ook de uittocht uit Egypte? Zeiden de Israëlieten tegen hun kinderen: Blijven jullie hier maar achter in slavernij. Wanneer jullie volwassen zijn geworden en zelf in God kunnen geloven, dan gaan jullie zelf maar op reis naar het beloofde vaderland. Of gingen de kinderen mee door de zee, en werden zij gedragen door het geloof van de ouders? Immers ja! Over de besnijdenis schreef Paulus: In Hem bent u ook besneden met een besnijdenis die niet met handen plaatsvindt, door het uittrekken van het lichaam van de zonden van het vlees, door de besnijdenis van Christus. U bent immers met Hem begraven in de doop, waarin u ook met Hem bent opgewekt, door het geloof van de werking van God, Die Hem uit de doden heeft opgewekt. (Kol.2:11,12). Paulus zou dit niet hebben geschreven, als hij geen nauw verband had gezien tussen besnijdenis en doop, want de zin van het bovenstaand is: Door de doop bent u als het ware in Christus besneden. De besnijdenis gebeurde al op de achtste dag na de geboorte. Terwijl het kind nog geen besef had van wat er met hem gebeurde, werd het toch in het verbond met God opgenomen door de besnijdenis. Zo wordt men door de doop opgenomen in het nieuwe verbond met God. De besnijdenis was alleen voor de mannelijke nakomelingen van de Israëlieten, maar de doop geldt voor iedereen, zoals te lezen is in Gal.3:27,28 Want u allen die in Christus gedoopt bent, hebt zich met Christus bekleed. Daarbij is het niet van belang dat men Jood is of Griek; daarbij is het niet van belang dat men slaaf is of vrije; daarbij is het niet van belang dat men man is of vrouw; want allen bent u één in Christus Jezus. Wat de besnijdenis dus was voor het oude verbond, is de doop voor het nieuwe verbond. Het is dus duidelijk, dat als de besnijdenis al aan zeer jonge kinderen werd verricht, ook de doop aan zeer jonge kinderen dient te worden bediend. De kinderen worden daardoor immers vrijgemaakt van de macht der zonde, en onder de hoede gebracht van Christus. Wanneer er ooit van recht sprake zou zijn, dan hebben pasgeboren kinderen toch zeker recht op de doop. Zij hebben niet om het leven gevraagd, maar zijn zonder dat zij het wilden onder de vloek van Adam gebracht. Wie hebben meer recht dan juist zij om zo spoedig mogelijk onder die vloek vandaan gehaald te worden. 9

6 De kinderdoop Maar, zeggen tegenstanders van de kinderdoop dan weer, wij vinden nergens in de Bijbel een kinderdoop beschreven. Maar dat is betrekkelijk. In Hand.16 lezen wij, dat Lydia de purperverkoopster het Evangelie aannam, en dan staat er in vers 15: En toen zij gedoopt was, en haar huisgenoten... Hier staat niet: En haar volwassen kinderen, nee, zij en haar huisgenoten werden gedoopt, niemand uitgezonderd. In vers 33 lezen wij ongeveer hetzelfde van de cipier van de gevangenis:... en hij werd onmiddellijk gedoopt, en al de zijnen. Dus ook hier niemand uitgezonderd. Mocht er nu toch nog iemand twijfelen over de doop aan kinderen, laat die er dan aan denken wat de Heere Jezus sprak: Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God. En als dat komen tot de Heere op de een of andere wijze wordt verhindert, zal de Heere dit zeer kwalijk nemen. (Mark.10:13,14). ONDERDOMPELING OF BESPRENKELING? Het woord dopen betekent onderdompelen, maar toch wordt in de meeste kerken de dopeling niet ondergedompeld, alhoewel het een prachtige symboliek is om dit wel te doen. De onderdompeling vindt echter niet plaats in water, maar in de driemaal heilige Naam van God: Vader, Zoon en Heilige Geest, zoals de Heere dit heeft geboden (Matth.28:19). Maar toch zijn er kerkgenootschappen, die wel dopen door middel van onderdompeling in water. Dit hoeft in de christelijke kerken echter geen strijdpunt te zijn. Aanvankelijk schijnt de doop door onderdompeling te hebben plaatsgevonden, zoals wij dit lezen bij de kamerheer uit Ethiopië (Hand.8:38,39). De Joden waren dit gewend, aangezien de proselietendoop ook door onderdompeling geschiedde. Zoals dit in het begin is vermeld, was dit de doop die heidenen moesten ondergaan om een zogenaamde Jodengenoot te worden. Als heiden werd hij ondergedompeld in het water, en als een Jodengenoot kwam hij weer uit het water. Maar aangezien de doop ook aan zieken en soms aan stervenden werd toegediend, zal een onderdompeling wel zeer bezwaarlijk zijn geweest. Met recht mag men zich afvragen, of er voor het reinigen van de ziel veel of weinig water nodig is. Het moet toch duidelijk zijn, dat niet de hoeveelheid water, maar de Heere God dit goddelijk werk aan de mens verricht, zoals wij dit ook kunnen lezen in Ezechiël 36:25 Ik zal rein water op u sprenkelen en u zult rein worden. Van al uw onreinheden en van al uw stinkgoden zal Ik u reinigen. Het water is slechts een uiterlijk teken is van wat innerlijk wordt gewerkt. Ook de Levieten werden door besprenkeling door water gereinigd (Num.8:5-7). Zowel de doop door onderdompeling als de doop door besprenkeling kan dus als geldige doop worden aanvaard