Hof van Cassatie van Belgie

Transcriptie

1 28 NOVEMBER 2014 C N/1 Hof van Cassatie van Belgie Arrest Nr. C N, handelend in zijn hoedanigheid van Gewestelijk Stedenbouwkundige inspecteur bij het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap van de Afdeling Ruiratelijke Ordening voor de Provincie West-Vlaanderen, met kantoor te 8200 Brugge, Koning Albert I-laan, 1/2 bus 91, eiser, vertegenwoordigd door mr. Huguette Geinger, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 1000 Brussel, Quatre Brasstraat 6, waar de eiser woonplaats kiest, tegen 1., vvonende te Roeselare, 2.,metzetelte Moorslede,, verweerders, vertegenwoordigd door mr. Johan Verbist, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 2000 Antwerpen, Amerikalei 187 bus 302, waar de verweerders woonplaats kiezen.

2 28 NOVEMBER 2014 C N/2 I. RECHTSPLECING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Gent van 18 november'2011. Advocaat-generaal Christian Vandewal heeft op 18 juli 2014 een schriftelijke conclusie neergelegd. Raadsheer Alain Smetryns heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Christian Vandewal heeft geconcludeerd. D. CASSATIEMIDDELEN De eiser voert in een verzoekschrift dat aan dit arrest is gehecht, twee middelen aan. III. BESLISSING VAN HET HOF * * Beoordeling Eerste middel Eerste onderdeel 1. Dit de syntheseconclusie in appel na tussenarrest van de eiser blijkt dat de eiser, naast de in de eerste plaats aangevoerde strafbaaistelling krachtens het arti^ kel 6.1.1, eerste lid, 1, Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening, ook de sti-afbaarstelling krachtens het artikel 6. LI, eerste lid, 6, van dezelfde codex vermeldt zonder hierbij evenwel te stellen dat wat het aangevoerde voorfczettingsmisdrijf betreft in rechte een onderscheid dient te worden gemaakt naar gelang de feiten onder de ene dan wel onder de andere bepaling ressorteren. 2. De enkele verwijzing naar het artikel 6.1.1, eerste lid, 6, Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening kan in deze omstandigheden niet als een afzonderlijk verweermiddel worden aangezien, dat door de rechter diende te worden beantwoord. Het onderdeel kan niet worden aangenomen.

3 28 NOVEMBER 2014 C N/3 Tweede onderdeel 3. Krachtens artikel 6.1.1, eerste lid, 6, Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening is de persoon strafbaar die na 1 mei 2000 een inbreuk pleegt op de plannen van aanleg en verordeningen die tot stand zijn gekomen volgens de bepalingen van het Stedenbouwdecreet 1996 en die van kracht blijven zolang en in de mate dat ze niet vervangen worden door nieuwe voorschriften uitgevaardigd krachtens deze codex, of dit voortzet of in stand houdt, op welke wijze ook, tenzij de uitgevoerde werken, handelingen of wijzigingen vergund zijn. Krachtens artikel 1.3.2, 7, Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening wordt voor de toepassing van deze codex onder "handelingen verstaan: werkzaamheden, wijzigingen of activiteiten met ruimtelijke implicates. 4. Uit deze bepalingen volgt dat het gebruik dat strijdig is met de voorschriften van de plannen van aanleg vanaf 1 mei 2000 een strafbare handeling kan uitmaken op grand van artikel 6.1.1, eerste lid, 6, Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening, voor zover dit strijdig gebruik een ruimtelijke implicatie heeft, hetgeen de rechter in concreto dient na te gaan. 5. Het onderdeel dat geheel ervan uitgaat dat het niet-vergund gebruik dat strijdig is met voorschriften van de plannen van aanleg ingevolge voormelde bepaling vanaf 1 mei 2000 steeds een strafbare handeling uitmaakt, faalt naar recht. Tweede middel 6. Krachtens artikel 1017, eerste lid, Gerechtelijk Wetboek, verwijst, tenzij bijzondere wetten anders bepalen, ieder eindvonnis, zelfs ambtshalve, de in het ongelijk gestelde partij in de kosten, onverminderd de overeenkomst tussen partijen, die het eventueel bekrachtigt... Krachtens artikel 1018, eerste lid, Gerechtelijk Wetboek, omvatten de kosten: 6 de reehtsplegingsvergoeding, zoals bcpaald in artikel Krachtens artikel 1022, eerste lid, Gerechtelijk Wetboek, zoals hier van toepassing, is de reehtsplegingsvergoeding een forfaitaire tegemoetkoming in de kosten en erelonen van de advocaat van de in het gelijk gestelde partij.

4 28 NOVEMBER 2014 C N/4 7. Bij arrest van 8 maart zaak nr. 43/ heeft het Grondwettelijk Hof gezegd voor recht: Artikel 1022 Gerechtelijk Wetboek, voor de inwerkingtreding van de wet van 21 februari 2010, schendt de artikelen 10 en 11 Grondwet in zoverre een rechtsplegingsvergoeding ten lasle van het Vlaamse Gewest kan worden gelegd wanneer de stedenbouwkundig inspecteur in het ongelijk wordt gesteld bij zijn op grond van artikel van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordering voor de burgerlijke rechtbank ingestelde herslelvordering". 8. De appelrechters wijzen de door de eiser als stedenbouwkundig inspecteur voor de burgerlijke rechter ingestelde herslelvordering af als ongegrond. 9. De appelrechters die vervolgens de eiser als in het ongelijk gestelde partij veroordelen tot het betalen van de rechtsplegingsvergoeding, verantwoorden hun beslissing niet naar recht. Het middel is gegrond. 10. De door de verweerders gevorderde prejudicisle vraagstelling aan het Grondwettelijk Hof gaat ervan uit dat krachtens het artikel 1022 Gerechtelijk Wetboek, zoals het van toepassing was vo6r de inwerkingtredirig van de wet van 21 februari 2010, geen rechtsplegingsvergoeding ten laste van het Vlaamse Gewest kan worden gelegd wanneer de stedenbouwkundig inspecteur in het ongelijk wordt gesteld bij zijn op grond van artikel Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening voor de burgerlijke rechtbank ingestelde herstelvordering, terwijl deze be- -paling nietig werd.bevonden door het Grondwettelijk Hof omdat zij zulks wel toeliet. Het Hof is niet gehouden een prejudiciele vraag te stellen die uitgaat van een onjuiste rechtsopvatting. Dictum Het Hof, Vemietigt het bestreden arrest in zoverre het de eiser veroordeelt tot de rechtsplegingsvergoeding in eerste aanleg en in hoger beroep. Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant Van het gedeeltelijk vemietigde arrest.

5 28 NOVEMBER 2014 C N/5 Veroordeeit de eiser tot de helft van de kosten en de verweerder tot de andere helft Zegt dat er geen aanleiding is tot verwijzing. Bepaalt de kosten voor de eiser op 1525,36 euro en voor de verweerders op 395,61 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, eerste kamer,'samengesteld uit afdelirigsvoorzitter Beatrijs Deconinck, als voorzitter, en de raadsheren Alain Smetryns, Geert Jocque, Bart Wyllernan en Koenraad Moens, en in openbare rechtszitting van 28 november 2014 uitgesproken door afdelingsvoorzitter Beatrijs Deconinck, in aanwezigheid van advocaat-generaal Christian Vandewal, met bijstand van afgevaardigd griffier Veronique Kosynsky.