Werkblad 3. Klimaatconferentie Parijs december 2015

Transcriptie

1 Werkblad 3 Wetenschap versus politiek De tijd loopt! Jean-Pascal van Ypersele, klimatoloog aan de UCL en ondervoorzitter van het Klimaatpanel IPCC van de Verenigde Naties zegt: We moeten volledig stoppen met fossiele brandstoffen te gebruiken, zo vlug mogelijk. Het is de eerste keer dat er zo n duidelijke grens gesteld is, die ook door alle regeringen van de wereld aanvaard is Als er voldoende politieke wil is, want technologisch perfect haalbaar, kunnen we de opwarming deze eeuw onder de twee graden houden. Zonder klimaatbeleid stevenen we af op een temperatuurstijging boven de vier graden. Een financieel fonds voor de meest kwetsbare landen De grootste vervuilers betalen het meest! Het oprichten van een Groen Klimaatfonds in Cancun (COP 2010) was een stap in de goede richting. Vanaf 2020 wordt er 100 miljarddollar in een fonds gestopt om ontwikkelingslanden antwoorden te helpen vinden op de klimaatuitdagingen (mitigatie en adaptatie). Kritiek: De steun moet er NU komen, we kunnen niet wachten tot Nog steeds zijn hierover geen duidelijke afspraken gemaakt. Erger nog: achteraf bleek dat landen hiervoor ontwikkelingsgeld inzetten en dus geen extra geld aanboorden! 1

2 De uitdaging? 2015 is het jaar waarin de globale uitstoot van broeikasgassen moet beginnen dalen als we enige kans willen hebben om de globale opwarming onder de 2 c te houden. Volgens Klimaatpanel IPCC moet tegen 2020 de uitstoot minderen met 25 tot 40%, zo is in Cancun 2010 overeengekomen. De rijke landen moeten de grootste inspanning leveren: tegen 2050 moet onze CO2-uitstoot met 80 tot 95 procent naar beneden. Om dit streefcijfer te halen, moet onze uitstoot vanaf nu tot 2050 jaarlijks met 5 procent inkrimpen. Tussen 1990 en 2010 hebben we gemiddeld amper 0,4 procent gehaald. Een eerste mijlpaal was het Protocol van Kyoto in Dat bepaalde de hoeveelheid broeikasgassen die elk land mocht uitstoten en hoeveel het in de periode moest reduceren in vergelijking met De totale wereldwijde emissie van broeikasgassen moest met minstens 5% gereduceerd worden, die van de EU met 8%. Kritiek: De doelstellingen zijn niet gerealiseerd. Er zijn nog altijd geen nieuwe afspraken gemaakt. Toekomst: De klimaattop in Parijs 2015 hoopt nieuwe afspraken te realiseren. Maar of dit mogelijk zal worden, is afhankelijk van niveau 2 in de piramide. 2

3 Wat doen de grootste vervuilers? Het Kyotoprotocol van 1997 Dit protocol bepaalt hoeveel broeikasgassen elk land minder moet uitstoten tot 2012 in verhouding tot Het afdwingen en laten uitvoeren is een moeizame weg. Dit protocol werd niet ondertekend door de Verenigde Staten en China. En ze zullen het hoogstwaarschijnlijk ook niet ondertekenen op de COP in Parijs Op de COP in Doha, 2012, werd Kyoto echter wel verlengd tot 2020, althans voor de ondertekenaars EU, Australië en enkele geïndustrialiseerde landen. De EU verbindt zich tot de belofte: 20% minder uitstoot, 20% hernieuwbare energie en de energieefficiëntie moet met 20% omhoog. Landen in het Zuiden moeten wel in actie treden! Het is duidelijk dat deze landen al volop geconfronteerd werden met de gevolgen van de klimaatopwarming: heropbouw na orkanen en overstromingen, voedselhulp, ziektebestrijding, opvang van vluchtelingen enz. Zich aanpassen aan de veranderende klimaatomstandigheden betekent een enorme kost. Een klimaatfonds voor de nodige ondersteuning COP 13 in Bali in 2007 en COP 16 in Cancun 2010 Op de EU-top van 24 oktober 2014 wil de EU zich verbinden tot een verhouding. Via een klimaatfonds zou er geld komen voor de nodige aanpassingsprogramma s in ontwikkelingslanden en kleine eilanden. Maar de bereidheid van het Noorden tot solidariteit bleek bedroevend laag: het is gebaseerd op vrijwillige bijdragen, de verwachte inbreng is bedroevend laag, te weinig afspraken enz. 3

4 Wat doet België? Geen internationaal akkoord wel nationale acties Verwachtingen en beloftes uitgesproken op COPs worden op nationaal niveau nog zelden uitgevoerd. Kijk maar naar de situatie in België en meer specifiek ook in Vlaanderen, daar merken we dat het uitvoeren van afspraken gemaakt op de grote klimaatconferenties de laatste jaren is stilgevallen. Jeroen Van Horenbeek in De Morgen van 21/10/2014: Bijna niemand investeert nog in groene energiebronnen zoals windturbines of zonnepanelen. In het regeerakkoord van de nieuwe Vlaamse regering staat opvallend weinig over hernieuwbare energie. Grote economieën als Verenigde Staten, China, Zuid-Korea stellen zich niet positief en solidair op tijdens de klimaatconferenties, maar dat betekent niet dat ze de klimaatopwarming passief ondergaan. Integendeel. Op uitzondering van Canada, dat afstand nam van de verplichtingen van het Kyotoprotocol, boeken ze een aanzienlijke vooruitgang op klimaatgebied, samen met andere grote economieën. Wat in Zuid-Korea gebeurt is indrukwekkend. Dat land wil de leiding nemen in het streven naar een koolstofarme economie. Japan heeft een CO2-belasting ingevoerd en in China zijn op plaatselijk niveau al uitstootreductiewetten aangenomen. In de Verenigde Staten kan het Milieuagenstschap EPA CO2-uitstoot reguleren. 4

5 5

6 6

7 7

8 8

9 9