Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 11 SEPTEMBER 2014 F F/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. F F BELGISCHE STAAT, minister van Financiën, Mr. Antoine De Bruyn, advocaat bij het Hof van Cassatie, tegen 1. CATALYSTS AND CHEMICALS EUROPE nv, 2. RENAUD DE KEPPER bvba, 3. SÜD-CHEMIE AG, vennootschap naar Duits recht, de tweede en de derde verweerster vertegenwoordigd door mr. John Kirkpatrick, advocaat bij het Hof van Cassatie. I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Brussel van 31 oktober 2012.

2 11 SEPTEMBER 2014 F F/2 Op 24 juli 2014 heeft advocaat-generaal André Henkes een conclusie neergelegd op de griffie. Raadsheer Sabine Geubel heeft verslag uitgebracht en advocaat-generaal André Henkes heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDELEN De eiser voert in het verzoekschrift, waarvan een afschrift aan dit arrest is gehecht, twee middelen aan. III. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Over het door de tweede en derde verweersters tegen het cassatieberoep opgeworpen middel van niet-ontvankelijkheid, in zoverre het cassatieberoep gericht tegen de eerste verweerster: de vereffening van laatstgenoemde is afgesloten sinds november 1998: Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt dat de vereffening van de eerste verweerster is afgesloten bij beslissing van de algemene vergadering van haar aandeelhouders van 20 november 1998, bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 3 december Het middel van niet-ontvankelijkheid is gegrond. Overige punten van het cassatieberoep Eerste middel Eerste onderdeel Het arrest grondt zijn beslissing betreffende artikel 44 WIB64 niet op de reden dat de taxatieambtenaar de bedrijfskosten, volgens de verklaringen van [de eiser] in

3 11 SEPTEMBER 2014 F F/3 zijn appelverzoekschrift, eigenlijk slechts lijkt te hebben verworpen in de mate dat ze de aangegeven geïnde interest overschreden. Voor het overige leidt het arrest enerzijds noch uit het wijzigingsbericht van 26 november 1992 noch uit de in dat onderdeel weergegeven bewoordingen van het appelverzoekschrift af dat de ten laste gelegde verrichtingen geleid hebben tot de inning van interest die is aangegeven en aangenomen als belastbare beroepsinkomsten van de eerste verweerster voor het litigieuze aanslagjaar. Het arrest heeft de bewijskracht van die akten dus niet kunnen miskennen. Anderzijds stelt het arrest vast dat de eerste verweerster de interest die zij vlak na de aankoop van de Italiaanse [Staats]obligaties heeft geïnd op de vervaldag van die obligaties, heeft aangegeven in de vennootschapsbelasting. Het arrest beslist dat er bij het kopen en verkopen van die obligaties geen enkele valsheid is gepleegd, dat niet is aangetoond dat het om geveinsde verrichtingen ging, ook al zou de onderliggende fiscale doelstelling van doorslaggevend belang zijn, dat ze niet op een ongeoorloofde oorzaak berusten, dat de eigendom van de effecten daadwerkelijk is overgedragen, dat, binnen de wetgevende context van het aanslagjaar 1990, de door [de eiser] gelaakte eenheid van de koop- en verkoopverrichtingen van de betrokken effecten geen weerslag heeft op de werkelijkheid van de betwiste verrichtingen en dat het feit dat zij die effecten slechts voor korte duur in haar bezit heeft gehad, niet aantoont dat deze niet voor beroepsdoeleinden zijn gekocht. Door die vermeldingen weerlegt het arrest de in het appelverzoekschrift en in dat onderdeel weergegeven grief dat de interest op de Italiaanse obligaties niet werd geïnd in het kader van de beroepsuitoefening en dat, bijgevolg, de verlieslatende verrichting in haar geheel, dus zowel de positieve als de negatieve bestanddelen ervan, fiscaal verworpen zouden moeten worden. Het onderdeel mist feitelijke grondslag.

4 11 SEPTEMBER 2014 F F/4 Tweede onderdeel In zoverre het onderdeel de schending aanvoert van artikel 50, 2, WIB64, dat, wegens het voorwerp ervan, niet van toepassing is op vennootschappen, is het niet ontvankelijk. Volgens artikel 44, eerste lid, van dat wetboek, dat krachtens artikel 96 van toepassing is op vennootschappen, zijn aftrekbare bedrijfsuitgaven of -lasten die welke de belastingplichtige tijdens het belastbare tijdperk heeft gedaan of gedragen om de belastbare inkomsten te verkrijgen of te behouden, mits hij die bedrijfsuitgaven of -lasten aantoont. Het arrest stelt vast dat de eerste verweerster de interest die zij vlak na de aankoop van de Italiaanse obligaties heeft geïnd op de vervaldag van die obligaties, heeft aangegeven in de vennootschapsbelasting. Het arrest vermeldt dat de gelaakte verrichtingen geleid hebben tot de inning van de interest die zijn aangegeven en aangenomen als belastbare beroepsinkomsten, zodat de eerste rechter terecht heeft geoordeeld dat de aftrekvoorwaarde van artikel 44 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen (1964), te weten het handelen teneinde belastbare inkomsten te verkrijgen of te behouden, in voorliggend geval wel degelijk was vervuld, [ook al] was de [eerste verweerster] met die verrichtingen, over het geheel genomen, niet op winst uit. Door die vermeldingen en door die welke in antwoord op het eerste onderdeel zijn weergegeven, weerlegt het arrest de in het appelverzoekschrift aangevoerde en in dat onderdeel weergegeven grief dat er geen noodzakelijk oorzakelijk verband bestaat tussen de litigieuze kosten en de maatschappelijke activiteit van de eerste verweerster en verantwoordt het naar recht zijn beslissing dat die kosten als beroepslasten van haar winsten kunnen worden afgetrokken. In zoverre het onderdeel ontvankelijk is, kan het niet worden aangenomen.

5 11 SEPTEMBER 2014 F F/5 Tweede middel Eerste onderdeel Het arrest grondt zijn beslissing betreffende de verrekening van wat het het forfaitair gedeelte van de buitenlandse belasting noemt, niet hierop dat de taxatieambtenaar de bedrijfskosten, volgens de verklaringen van [de eiser] in zijn appelverzoekschrift, eigenlijk slechts lijkt te hebben verworpen in de mate dat ze de aangegeven geïnde interest overschreden. Voor het overige leidt het arrest enerzijds noch uit het wijzigingsbericht van 26 november 1992 noch uit de in dat onderdeel weergegeven bewoordingen van het appelverzoekschrift af dat de interest van Italiaanse oorsprong heeft bijgedragen tot de belastbare grondslag van de eerste verweerster voor het litigieuze aanslagjaar. Het arrest heeft de bewijskracht van die akten dus niet kunnen miskennen. Anderzijds vermeldt het arrest dat artikel 44 WIB64 enkel bepaalt onder welke voorwaarden bedrijfsuitgaven of -lasten aftrekbaar zijn maar niet hoe het [forfaitair gedeelte van de buitenlandse belasting] moet worden verrekend, dat de verrekening van het forfaitair gedeelte van de buitenlandse belasting op de vennootschapsbelasting niet aan strengere voorwaarden mag worden onderworpen dan die welke bepaald zijn in artikel 23, 2 [lees: 3], [van de Overeenkomst van 19 oktober 1970 tussen België en Italië tot het vermijden van dubbele belasting en tot regeling van sommige andere aangelegenheden inzake belastingen naar het inkomen] en dat, bijgevolg, niet moet worden nagegaan of de kapitalen die de interest hebben opgebracht, werden aangewend voor de uitoefening van de beroepswerkzaamheid van de begunstigde van de inkomsten, zoals bepaald in het interne recht [ ] maar moet die interest enkel zijn geïnd en daadwerkelijk zijn belast in [de bronstaat], zonder dat er voor het litigieuze aanslagjaar een welbepaalde duur van bezit van de effecten in aanmerking wordt genomen. Door die vermeldingen en door die welke in het antwoord op het eerste onderdeel van het eerste middel zijn weergegeven, weerlegt het arrest de in het appelverzoekschrift aangevoerde en in dat onderdeel weergegeven grief dat de interest op de Italiaanse obligaties niet is geïnd in het kader van de beroepswerkzaamheid en

6 11 SEPTEMBER 2014 F F/6 dat derhalve, gelet op het Belgische interne recht, niet ervan uitgegaan kon worden dat hij, voor de toepassing van artikel 23, 3, van de voormelde overeenkomst, begrepen was in de belastbare grondslag van de eerste verweerster voor de toepassing van artikel 23, 3, van de voormelde overeenkomst. Het onderdeel mist feitelijke grondslag. Tweede onderdeel Artikel 187 WIB64 bepaalt dat van de belasting, wat betreft de inkomsten en opbrengsten van roerende goederen en kapitalen die in het buitenland werden onderworpen aan een belasting gelijkaardig aan de personenbelasting, de vennootschapsbelasting of de belasting van de niet-verblijfhouders, vooraf een forfaitair gedeelte van die buitenlandse belasting wordt afgetrokken. Volgens artikel 137 van het uitvoeringsbesluit worden de voorheffingen en het forfaitair gedeelte van buitenlandse belasting, in de mate bepaald in de artikelen 186 tot 193 en 195 tot 200 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen, met de personenbelasting, de vennootschapsbelasting of de belasting van de nietverblijfhouders verrekend, voor zover zij betrekking hebben op inkomsten die onder de belastbare grondslag voor die belastingen zijn opgenomen. Geen van die bepalingen heeft tot doel alle inkomsten, of een gedeelte daarvan, die een Belgische vennootschap uit kapitalen en roerende goederen van buitenlandse oorsprong heeft verkregen, te weren uit de belastbare grondslag van de Belgische vennootschapsbelasting, op grond dat die inkomsten zouden zijn verkregen in het meer algemene kader van een verlieslatende verrichting vóór belasting. Het onderdeel dat geheel van het tegendeel uitgaat, faalt naar recht. Dictum Het Hof Verwerpt het cassatieberoep. Veroordeelt de eiser tot de kosten.

7 11 SEPTEMBER 2014 F F/7 Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, eerste kamer, te Brussel, door afdelingsvoorzitter Albert Fettweis, de raadsheren Didier Batselé, Michel Lemal, Marie-Claire Ernotte en Sabine Geubel, en in openbare terechtzitting van 11 september 2014 uitgesproken door afdelingsvoorzitter Albert Fettweis, in aanwezigheid van advocaat-generaal André Henkes, met bijstand van griffier Patricia De Wadripont. Vertaling opgemaakt onder toezicht van raadsheer Geert Jocqué en overgeschreven met assistentie van griffier Kristel Vanden Bossche. De griffier, De raadsheer,