Dienst van Woord en teken, 1 juli 2018, de Rank, Mijdrecht. Bij Marcus 5:

Transcriptie

1 LEEF!!!...VOORBIJ DE ANGST... Dienst van Woord en teken, 1 juli 2018, de Rank, Mijdrecht. Bij Marcus 5: Gemeente van Christus Eén van mijn dierbaarste gedichten, 'voor ons kind' van Geert Boogaard. Ik lees het vandaag voor onze dopeling en voor alle kinderen en ieder die het kind in zichzelf kent, erkent en herkent... Je bent gedragen om verlost te worden gekomen om te gaan de streng die je bond aan het lichaam van je moeder moest verbroken worden om je te laten leven. Dit mogen we nooit vergeten: je bent geen bezit. Wij hebben jóu niet jij hebt óns om je te leiden te beschermen te bewaren voor angst om je te zeggen dat we niet bang zijn als het onweert en met je te zingen in de nacht. Wij zijn toeschouwers aan de rand van je leven we mogen je gadeslaan terwijl je speelt en naar je lachen terwijl je verloren bent in wat je ziet en doet. We zien je langzaam worden wat je bent we houden de weg open naar je geluk en trachten te verhinderen dat je wordt wat je niet zijn kunt. Als je naar God vraagt vertellen we van Jezus als je naar de dood vraagt vertellen we van het leven vraag je waar je vandaan komt dan zullen wij zeggen: uit de wereld der liefde. Je mag ons eenmaal verlaten je bent er om dat te doen je mag je heengaan voleindigen. Al wat wij voor je deden is voorlopig. Je moet ons niet worden. Je moet jezelf worden. Je moet worden waarheen je wijst: je eigen wonder. We hopen voor je altijd je verschijnt in onze gebeden. We hopen dat je blij zult worden levend in de schepping man en vrouw wandelend in licht van vergeving en wachtend op het Rijk. Je mag gaan. Je zult het. Het is een gebod een belofte. Ga heen in vrede. Daar zit alles in. Wij hebben jou niet jij hebt óns. We houden de weg open naar je geluk én we trachten te verhinderen dat je wordt wat je niet zijn kunt. Ik denk dat we ook die zin herkennen we als we kijken naar ons eigen leven...

2 Daar ga je voor, daar sta je voor. Daarvoor sta je ook hier, ook als doopouders. Alleen het beste is goed genoeg voor je kind. Daar sta je op, daar ga je voor ja opstaan is het sleutelwoord. Het is het geloof dat Henry Dunant bezielde toen hij al die creperende gewonden op het slagveld zag bij Solferino in Je herkent dat geloof in al die mensen die opstaan en helpen gaan. Opstaan om deze week met mensen te collecteren voor het Rode Kruis. Het is hetzelfde geloof dat ik zie bij mensen die de AlpdHuZes fietsen. Je legt je er niet bij neer, bij ziekte, bij nood en dood... Je néémt het niet. Alle energie van de machteloosheid zet je om in energie van een protest tegen ziekte. Ervoor gaan, opgeven is geen optie. Dat is geloofshouding zoals we die vanmorgen ontmoeten rondom Jezus. Dat je je er niet bij neer legt dat het er zo aan toe gaat in de wereld. Dit, dit kan de bedoeling niet, dit kan Gods bedoeling niet zijn. Dat is het geloof van Jaïrus. Wat zegt hij dat precies 'raak haar aan ' Met het lijfelijke weten we in onze cultuur niet altijd raad. En toch. Het raakte mij, ooit op bezoek in het WilhelminaKinderZiekenhuis in Utrecht dat juist bij een vroeg geborene vader en moeder dagelijks telkens meer dan een uur het kinderen op hun buik moeten leggen. Buidelen heet dat. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat het prille leven opgroeit en opbloeit van gezond lichamelijk contact. We konden het weten, ook al uit de Bijbel. Telkens raakt Jezus mensen aan. Op een heilzame manier. Hij vertelt niet alleen, hij voegt telkens de daad bij het Woord. Wij ontmoeten in de lezing 2 vrouwen één is volwassen, de ander staat op de drempel van de volwassenheid, 12 jaar. En nu komt het op close-reading aan luister, er staat meer dan er staat. Er staat geschreven het dochtertje van Jaïrus verkleinwoord, terwijl zij in die tijd gold als een vrouw op de drempel van volwassen zijn. Lichamelijk wordt zij vrouw. Zij moet op eigen benen gaan staan. Haar vader neemt een belangrijke positie in ben jij de dochter van die en die?! O! Als je altijd van iemand anders bent en blijft, word je niet jezelf. Dan kun je je ook niet binden aan een ander. Het is in het los laten dat je bindt. Maar o, wat is dat moeilijk.

3 Hoe vaak hebben we dat zien gebeuren, misschien dichterbij dan je denkt. Ik denk aan een geslaagde zakenman die met pensioen gaat. Terugkijkend op zijn succesvolle loopbaan vertrouwde hij mij toe: 'Als ik eerlijk ben heb ik altijd mijn best gedaan zodat mijn vader trots op mij zou zijn. Nooit, nooit gaf ie een compliment, zelfs niet toen ik promote maakte, toen het zo goed ging'. Ik kijk in de ogen van een man van 66 jaar die mij aanziet. Ik zie in de 66 jaar oude ogen een kind dat intens is teleurgesteld. Ik denk aan een vrouw van in de 80. Zij bezocht graag de diensten in de andere kerk van haar dorp. Maar nooit zou ze lid worden mijn ouders zou ik daar zo n verdriet mee doen. Haar ouders leven al tientallen jaren niet meer. En nog voelt ze zich niet vrij zichzelf te worden, je eigen wonder. 80 jaar jong en nog niet vrij. Het is de strijd van elke puber op zoek naar zichzelf. Ik ben meer dan het product van mijn opvoeding of de gemene deler van mijn ouders. Wie ben ik? Wat vinden anderen van mij? Zo lang je tegen anderen opkijkt, heb je je zelf nog niet gevonden... Je blijft het kind van en als je niet jezelf wordt, als je niet oppast raak je in de knoop met jezelf, met je lijf. Het dochtertje van Jairus ligt lijkbleek op bed. Jezus zal opdracht geven dat zij moet eten zou dat een deel van het probleem zijn? Wie de wanhoop nabij is krijgt geen hap door zijn keel. Maar dan wijzigt de focus. Daar is dan plotseling die vrouw die al 12 jaar vloeit. Ook zij is opgestaan. Zij legt zich niet neer bij haar situatie waarbij haar kracht telkens wegvloeit en haar geld wegstroomt, want ze doktert wat af. Ze wil in aanraking komen met Jezus deze vrouw die vanwege haar onreinheid in die dagen naar de wetten van die tijd door geen man zou worden aangeraakt. Zij raakt Jezus aan en in 1 ogenblik is zij gezond. Kan dat? De kracht van Jezus zijn roeping, Heiland, heelmaker. Hij is het. Is het haar innerlijk kracht die heelt Grenzeloos vertrouwen in Jezus kracht, zijn goddelijke liefde, die haar al deed opstaan, het ervoor gaan. Want opgeven is geen optie. Voorbij de angst van wat anderen zouden kunnen denken gewoon doen! Het één sluit het andere niet uit.

4 Dat gebeurt nog steeds. Ook onder ons zijn mensen met een gave van genezen. Door handoplegging kunnen zij pijn wegnemen in Gods naam. Maar je mag het ook breder zien Iemand vertelde eens dat ze als weduwe voor het eerst weer in de kerk was. Tijden had ze de drempel niet kunnen nemen vanuit haar huis waar de stoel leeg is, het bed koud is. En je je nooit meer bemind voelt. Toch was ze opgestaan, naar de kerk gegaan. En later zei ze, 'was daar opeens een hand op mijn schouder'. Alleen een hand, geen woord, maar het was genoeg. En zij zei: 'als ik mij alleen en onbemind voel, denk ik aan die hand op mijn schouder en voel het nog...' En dan ziet Jezus haar aan. De onaanzienlijk wordt in het middelpunt gezet. Iedereen mag, móet weten dat zij gezond is. Jezus wil haar zíjn zegen geven. Dan kan zij bevrijd van angst en pijn haar weg gaan. Dochter je geloof, je vertrouwen heeft je behouden! Dochter je bent een bemind kind van God. Dat was de roeping van Jezus bij zijn doop en dat geeft Hij door in woord en daad. En daardoor kon Hij ook zijn eigen gang gaan. Niet afhankelijk van het oordeel van wat anderen van je vinden of zouden kunnen denken. Je bent een bemind kind van God wie kan je dan nog wat maken of breken. Maar dan we kijken alweer verder: dat doodsbericht. De tijd haalt je zomaar in. Je plannen, goede voornemens. Te laat. De dood die gruwelijke spelbreker. Je wereld staat stil, stort in, de grond onder je voeten verdwijnt. En uitgerekend dan zegt Jezus - Wees niet bang, heb vertrouwen. Dat zegt Hij! Is het je opgevallen?! In de Bijbel is het tegenovergestelde van geloof ANGST. Als je bang bent, heb je geen leven. Geloven is beteugelen van de angst leerde mij ooit een man die ernstig ziek was en in zijn ziek zijn tot geloof kwam. Geloof is beteugeling van de angst 'Ik kan niet wachten tot de dag dat wij ons zelf zijn, zonder vlag, zonder oordeel, zonder de angst die ons verblindt 'zingt de Zeeuwse band Blof. Dat is waar het om draait. De angst voorbij... om te léven, om jezelf te zijn, je eígen wonder,

5 om je op een liefdevolle manier aan te laten raken. Als we in iemand teleurgesteld zijn houden we vaak onbewust en soms bewust afstand. We willen ons niet kwetsbaar opstellen, niet nog eens pijn in ons gevoel ervaren. Maar dat is geen leven. Niet echt leven. Echt leven is voorbij de angst je laten raken, geraakt worden. Dan vier je het leven, dan ervaar je de liefde. Jezus gaat er op af. En Hij zegt dat ze slaapt. In alle verdriet wordt Hij uitgelachen het is de lach van het ongeloof, de echo van de lach van Sara die niet kon geloven dat zij een zoon zou baren. Maar ongeloof houdt de dingen zoals ze zijn. t Is nu eenmaal zo, zo is het leven. Dat is de echte dooddoener zo is het leven Jezus gooit ze de deur uit! 'Leg haar de handen op', had Jaïrus gevraagd. Maar als je goed lees doet Jezus dat niet Hij vat haar hand, reikt haar de hand. En zij staat op! Ten leven! Zonder angst, zonder schuldgevoel.talitha koemi Meisje, sta op. Ze moet op eigen benen gaan staan. Die ruimte heeft zij nodig om echt te kunnen gaan leven. Alle ouders zullen het herkennen; nog vaak zul je zeggen. Doe je voorzichtig, kijk je uit, eet je genoeg, zorg je voor genoeg rust. En als kind denk je, zeg je 'nou weet ik het wel.' En toch, eigenlijk is het telkens een zegen als je op eigen benen gaat staan, je goede woorden krijgt aangezegd en een hand in een zegenend gebaar je uitgeleide doet, lettterlijk zelfs als iemand je uitzwaait. Kijk zo eens naar de mensen die je groot lieten groeien. Ze lieten je los, gaven je vertrouwen en zegenden jou in woord en gebaar. Daardoor kon je jezelf worden. Je bent een bemind kind van God. Leef daaruit leef daarvan. Geef dat door. Wees niet bang, heb vertrouwen en laat het bij je zijn: Als in woorden van Marianne Williamson, geciteerd door Nelson Mandela Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn. Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis

6 waar we het allerbangst voor zijn. We vragen ons af: Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn? Maar waarom eigenlijk niet? Je bent toch een kind van God? Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker zouden gaan voelen. We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont. Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal. Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen. Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen. Daarom, leg je niet meer bij nood en dood. Sta op, lééf voorbij de angst in Gods naam LEEF!!! Amen