Geloofsvrae: Ongeloof en Ongehoorsaamheid

Transcriptie

1 Geloofsvrae: Ongeloof en Ongehoorsaamheid Geloofsvrae: Ongeloof en Ongehoorsaamheid Adrio König Die wese van sonde 6. Ongeloof en ongehoorsaamheid Tradisioneel is ongehoorsaamheid dikwels as die eintlike sonde en die bron van alle ander sondes beskou, en wel om duidelike redes. Adam en Eva is aan God ongehoorsaam, die enigste eienskap van God in die Apostoliese Geloofsbelydenis is sy almag, wat beteken die groot saak vir ons is om aan Hom gehoorsaam te wees, en die Tien Gebooie eis juis gehoorsaamheid van ons. Verder word ongehoorsaamheid baie sterk aan ongeloof verbind, en ongeloof is ook een van die kernbegrippe vir sonde. In terme van die mensbeskouing wat hier veronderstel word, is dit belangrik om ook aan hierdie grondvorme van sonde aandag te gee. Terwyl liefdeloosheid die verwringing van een van ons analogiese eienskappe is (omdat ons die beeld van God is moet ons soos Hy liefhê), is ongehoorsaamheid en ongeloof die verwringing van twee van ons komplementêre eienskappe (ons is ook bondgenote van God wat sinvol op sy gesag met gehoorsaamheid moet reageer, en op sy trou met vertroue of geloof). Ongeloof word dikwels in die Bybel uitgesonder as dié sonde. Jesus sê as die Gees kom, sal Hy die wêreld oortuig van sonde omdat hulle nie in Jesus glo nie (Joh 16:8-9). Hier word die totale verskeidenheid van sondes ongeloof genoem, wat n mens veral by Johannes kon verwag omdat geloof in Jesus die groot rede is waarom hy sy evangelie skryf (Joh 20:31), en geloof

2 volgens hom die sentrale eis van God aan alle mense is (Joh 6:28-29). Ons lees nie in die Bybel soveel oor ongeloof nie maar wel oor geloof. Daarom moet n mens uitvind wat geloof is en dit dan omdraai om te weet wat ongeloof is. Trouens ons doen dit deurgaans. Liefdeloosheid is die teendeel van liefde, en ongehoorsaamheid van gehoorsaamheid. Dit is kenmerkend dat die positiewe duideliker na vore kom in die Bybel as die negatiewe. Om te verstaan wat geloof is, moet ons begin by betroubaarheid of getrouheid in die OT. Dit word van God en mens gebruik, maar ons leer eintlik by God wat dit is. Dat God betroubaar is, beteken dat Hy sy verbond in stand hou en aanhou om ons lief te hê (Deut 7:9). Omdat Hy getrou en betroubaar is, word sy liefde `troue liefde genoem en staan sy verbond vas (Jes 55:3; Ps 89:29). Hy bewys sy liefde tot in die duisendste geslag (Eks 20:6). Trouens as een ding uit die lang geskiedenis van God met Israel duidelik is, is dit die ongelooflike trou en geduld van God wat vir eeue lank aanhou ondanks Israel se ontrou en ongehoorsaamheid. En dit is nie n dooie, passiewe geduld omdat dit nie eintlik vir Hom saak maak wat ons doen nie. Op n positiewe manier hou Hy aan om Israel te aanvaar terwyl Hy telkens nuwe inisiatiewe neem om hulle na Hom te probeer terugbring. Dat Hy in toorn só ver gaan as om hulle in ballingskap te laat wegvoer, en só die totale geskiedenis wat Hy met hulle gemaak het, op die spel plaas, is n skokkende getuienis van hoe skeef dinge tussen Hom en Israel kon loop, maar as Hy dan nogtans tydens die ballingskap met hulle voortgaan, sien ons n onoortreflike bewys van die geduld en die trou van God. Van Israel word dan twee dinge verwag: om aan Hom getrou (of gehoorsaam) te wees, en om Hom te vertrou (of in Hom te glo). Die een reaksie van Abraham op die inisiatiewe van God waarna

3 die NT telkens terugverwys, is dat hy in God geglo het en dat dit die rede is waarom God hom aangeneem het (Gen 15:6). Ook Israel word opgeroep om op die Here te vertrou wat beteken om sy beloftes te glo en sy gebooie te gehoorsaam (Num 14:11; Deut 1:32; Ps 106:12; 119:66). Israel se geloof en gehoorsaamheid moet `eksklusief én `inklusief wees. Dit moet `eksklusief wees omdat hulle net op Hom mag vertrou. Trouens die woord vir hulle geloof en vertroue in God word nooit vir die houding teenoor die afgode gebruik nie. Net op die Here kan n mens werklik vertrou. Maar Israel moet Hom `inklusief vertrou, dit beteken met hul hele hart, nie met n verdeelde hart nie. n Verdeelde hart is n mens wat deels op n ander God gerig is, en dit word n vals hart genoem (Hos 10:2). Die Here aanvaar nie so n hart nie. Dit kom ook na vore in die ou uitdrukking wat nog in die OAV gebruik is, dat Hy n jaloerse God is, wat beteken dat Hy omgee of ons Hom liefhet. Dit is van die uiterste belang want as Hy nie omgegee het of ons Hom liefhet en vertrou nie, het dit eenvoudig beteken dat ons nie regtig vir Hom saak gemaak het nie. En dit sou ons einde gewees het. Ook in die NT kom hierdie saak sterk na vore. Vir ons is daar net één Here, skryf Paulus (1 Kor 8:6). Dit beteken die keiser is nie `Here nie en ons weet dit het vir heelwat Christene ernstige probleme en selfs vervolging beteken as hulle nie by die openbare feeste die keiser `Here wou noem nie. Ons vertroue en gehoorsaamheid moet dus volkome op Hom gerig wees. Dit is ook wat sy opsomming van die wet beteken: Om die Here lief te hê met jou hele hart, en met jou hele siel, en met jou hele verstand, en met al jou kragte. Dit het niks te doen met afsonderlike dele van die mens nie, maar dit wil benadruk dat ons Hom moet liefhê en vertrou met alles wat ons is en het. As dit nie so plat geklink het nie, sou n goeie vertaling gewees het: ons moet Hom pens en pootjies liefhê. Ongeloof loop uit op eensaamheid en selfverheerliking. Geloof het nie besondere waarde in sigself asof dit so n besondere

4 daad is nie. Die waarde van geloof lê nie in die geloof nie maar in die Een in wie ons glo. Geloof is vertroue op Hom en daarom gehoorsaamheid aan Hom. Dit beteken dat ons verbind is aan Iemand wat n verskil in ons lewe maak. Ons kan reken op Hom en op die vervulling van sy beloftes. Om te glo, beteken dus om nie alleen en eensaam te wees nie, om verbonde te wees aan Iemand wat kan help, wat alreeds oorwin het, én wat omgee. Die teendeel is net so waar: om nie op Hom te vertrou en na Hom te luister nie, beteken om alleen en eensaam te wees. Omdat n mens wesenlik n verhoudingswese is, isoleer eensaamheid jou. As surrogaat moet jy dan probeer om jouself te handhaaf, om jouself so op te blaas dat jy jouself kan oortuig dat jy in staat is om alleen reg te kom. Só lei ongeloof en ongehoorsaamheid tot selfverheerliking. Ons is wesenlik op God gerig. As ons hierdie verhouding verbreek, moet ons vir onsself n God maak: ons eie belang, ons gesin, n held, die volk. Dit is alles om die wesenlike behoefte aan verbondenheid aan God te probeer opvul. Uiteindelik kan dit op angs uitloop, want sonder God het ons geen uitsig op sy groot toekoms van die nuwe aarde, of op ons eie klein toekoms nie. Hy is die God van die beloftes en die toekoms. Om uit ons eensaamheid te probeer kom, raak ons by oormatig betrokke by duisend `goeie dinge (sosiale, kulturele, of politieke bedrywighede, by die werk of die kerk) óf by slegte dinge! Maar ons hart bly onrustig in ons totdat dit rus vind in Hom Augustinus. Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Fokus op 300 Geloofsvrae deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn verduideliking van 300 geloofsvrae bied.

5 Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en Lux Verbi.BM vir hierdie vergunning. Skrywer: Prof Adrio König