DINSDAG 19 JUNI Opening van de vergadering. Ingekomen stukken: zie notulen

Transcriptie

1 2-001 DINSDAG 19 JUNI VOORZITTER: HANS-GERT POETTERING Voorzitter Opening van de vergadering (De vergadering wordt om 9.05 uur geopend) Ingekomen stukken: zie notulen Debatten over gevallen van schending van de mensenrechten, de democratie en de rechtsstaat (bekendmaking van de ingediende ontwerpresoluties): zie notulen Situatie in Palestina (debat) De Voorzitter. - Mijnheer de commissaris, geachte collega s, we zijn allemaal diep geraakt door de vreselijke gebeurtenissen en dramatische ontwikkelingen van de afgelopen dagen in de Gazastrook, en daar zeer bezorgd over. Zoals u weet heb ik het Midden-Oosten gekozen als bestemming voor mijn eerste reis buiten de Europese Unie, die intussen heeft plaatsgevonden. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat ik de president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, in Ramallah zou ontmoeten. Vanwege de toenemende conflicten tussen Fatah en Hamas heeft president Abbas me echter verzocht om hem in zijn regeringszetel in Gaza te bezoeken, waar hij verbleef om te bemiddelen. Ik ben op dat verzoek ingegaan. Precies drie weken geleden heb in Gaza met president Mahmoud Abbas gesproken. Ik was zeer onder de indruk van de rustige en vastberaden manier waarop president Abbas mij zijn visie heeft gegeven. Toch voelde ik buiten de kantoren de spanning die in de lucht hing. Geachte collega s, ik zou u willen aanbevelen om de gewelddadige aanslagen van de Hamas-militie op de legitieme veiligheidskrachten en instellingen van de Palestijnse Autoriteit nadrukkelijk te veroordelen, en president Abbas onze onvoorwaardelijke steun en solidariteit te geven. We staan achter het besluit van de Palestijnse president om de uitzonderingstoestand uit te roepen en een noodkabinet te vormen, om de politieke crisis in de Palestijnse gebieden zo snel mogelijk op te lossen. We hebben het volste vertrouwen in Salam Fayyad, de nieuwe minister-president, die me onlangs in Brussel heeft bezocht en die heeft bewezen dat hij leiding kan geven. Wanneer u mij hiervoor een mandaat geeft zal ik de nieuwe minister-president dit vertrouwen vandaag nog uitspreken. De nieuwe regering heeft een zware taak en zal de actieve steun van de Europese Unie en van de internationale gemeenschap hard nodig hebben. In overeenstemming met de conclusies die gisteren zijn aangenomen tijdens de Raad van ministers van Buitenlandse zaken in Luxemburg wil ik duidelijk maken dat ook wij, als Europees Parlement, diegenen met raad en daad en van ganser harte moeten steunen die strijden en blijven strijden voor de vrede in het Midden- Oosten. Het Europees Parlement heeft gisteren direct aan het begin van de vergaderperiode besloten de behandeling van een resolutie over het beleid van de Europese Unie voor het Midden-Oosten uit te stellen tot de vergaderperiode van juli. De situatie in die regio is nog steeds zeer labiel, en verandert voortdurend. Daarom was dit volgens mij een juist besluit. Dat betekent echter niet dat we van plan zijn om lijdelijk toe te zien hoe de situatie zich ontwikkelt. De Europese Unie en ook het Europees Parlement moeten een voortrekkersrol spelen. We moeten een nieuwe relatie opbouwen met het Palestijnse volk en zijn vertegenwoordigers. Beste collega s, we moeten onze verantwoordelijkheid dragen, en de daad bij het woord voegen. We moeten alles doen wat in onze macht ligt om er voor te zorgen dat overal in de Palestijnse gebieden weer een menswaardig leven mogelijk wordt. We moeten de bevolking steunen bij haar pogingen om de ergste nood te lenigen, maar we moeten ook bijdragen tot een duurzaam politiek perspectief. De Raad van ministers van Buitenlandse zaken heeft gisteren besloten om de relaties met de Palestijnse Autoriteit weer te normaliseren, en dat lijkt me een goede zaak. In dat verband is ook besloten om de nodige voorwaarden te creëren voor de hervatting van een efficiënte en transparante directe steun, en voor steun aan de opbouw van goed functionerende instellingen. We zullen de missie van het Gemeenschappelijk Buitenlands- en Veiligheidsbeleid en de politiële samenwerking voortzetten. Als essentieel onderdeel van de begrotingsautoriteit van de EU zou het Europees Parlement dit met nadruk moeten ondersteunen. Afgezien van deze maatregelen moeten wij als Europees Parlement echter ook een beroep doen op de Palestijnen om terug te keren naar de weg van de dialoog met elkaar. Op die manier kan de verzoening ontstaan die nodig is voor de opbouw van een toekomstige Palestijnse staat, bestaande uit alle Palestijnse gebieden. Niemand heeft er belang bij dat de burgeroorlog voortduurt en om zich heen grijpt. Zonder Israël kan er echter geen vrede komen. Ook Israël draagt een grote verantwoordelijkheid. Tijdens

2 6 19/06/2007 mijn bezoek in Israël, en vooral in mijn toespraak voor de Knesset, heb ik er met nadruk op gewezen dat het Europees Parlement een beroep doet op de Israëlische politiek om ondubbelzinnig steun te geven aan president Abbas. In dit verband zou ik nogmaals een beroep op Israël willen doen om de Palestijnse heffingen en belastingen, die al meerdere maanden worden achtergehouden, aan president Mahmoud Abbas uit te betalen. Het gaat om een bedrag van ongeveer 800 miljoen dollar. De Israëlische regering heeft verklaard hiertoe bereid te zijn, maar nu moet ze snel de daad bij het woord voegen. De Europese Unie moet een eerlijke tussenpersoon zijn, en ik beschouw het als een taak van het Europees Parlement om hiertoe bij te dragen. Israëli s en Palestijnen hebben dezelfde waardigheid. Ze hebben het recht om binnen veilige grenzen te leven. Ik hoop dat de dag zal komen dat Palestijnen en Palestijnen, maar ook Palestijnen en Israëli s, vreedzaam samen kunnen leven. Wij, als Europees Parlement, als de vertegenwoordigers van de Europese volkeren, moeten een dergelijk streven naar verzoening en begrip van ganser harte steunen, al lijkt het op dit moment nog zo ver verwijderd. Dat is onze verantwoordelijkheid. (Applaus) José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, namens de PPE-DE-Fractie. - (ES) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, geachte afgevaardigden, ik denk dat ons Parlement er goed aan heeft gedaan om de agenda te wijzigen, zodat we de situatie in het Midden- Oosten kunnen bespreken. Ik heb er echter, helaas, weinig vertrouwen in dat ons debat ook zal bijdragen aan het dichterbij brengen van een oplossing voor het conflict, maar in ieder geval was het duidelijk dat we dit debat moesten houden. Nog maar enkele dagen geleden hebben we in Brussel een debat over de situatie in het Midden-Oosten gehouden met de Hoge Vertegenwoordiger en commissaris Ferrero. Daarin hebben we de veertigste verjaardag van de Zesdaagse Oorlog herdacht, waarin Israël de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogte binnenviel. Nu, veertig jaar later, moeten we constateren dat de situatie nog steeds muurvast zit, dat er - zoals de Franse pers gisteren heeft gememoreerd - geen Palestijnse staat is opgericht en dat er in de praktijk twee regeringen zijn die elkaar bestrijden. Bovendien is er sprake van een zeer ernstige politieke, economische, sociale en humanitaire crisis. Mijnheer de Voorzitter, u hebt de vraag gesteld wat de internationale gemeenschap in het algemeen en de Europese Unie in het bijzonder kan doen. Het is zonneklaar dat we in de eerste plaats Mahmoud Abbas en de gematigde regering van Salam Fayyad moeten steunen, die niet alleen de regering van de Westelijke Jordaanoever, maar ook van de Gazastrook wil zijn. Ook moeten we - zoals u ook heeft gezegd, mijnheer de Voorzitter - de internationale blokkade tegen Palestina opheffen, die werd ingesteld nadat Hamas de verkiezingen won. Daarom moeten we het gisteren genomen besluit van de Raad Algemene Zaken om de rechtstreekse steun aan de Nationale Palestijnse Autoriteit te hervatten, verwelkomen, en we hopen dat het resultaat van de bijeenkomst van vandaag tussen de president van de Verenigde Staten en de premier van Israël in diezelfde richting zal wijzen. Het is nu ook tijd dat Israël de douanerechten overmaakt waar Palestina recht op heeft. Dit zijn allemaal noodzakelijke voorwaarden, mijnheer de Voorzitter, maar het is evident dat ze niet voldoende zijn. Wij weten immers allemaal dat er in de Gazastrook op dit moment een situatie van geweld heerst en dat er in het Midden-Oosten, op het dunne koord tussen oorlog en vrede, alleen vooruitgang kan worden geboekt als het gebruik van geweld als politiek instrument wordt afgezworen, als de staat Israël wordt erkend, en als acties worden ondernomen zoals die voor de vrijlating van de Britse journalist Alan Johnston, die kunnen bijdragen aan het verwezenlijken van de doelstelling van vrede. Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, wij hier in deze vergaderzaal zijn allemaal politici en we weten allemaal dat eenheid de hoogste politieke waarde is en dat zonder eenheid die droom van een levensvatbare Palestijnse staat die in vrede leeft met zijn buren, niet zal kunnen worden gerealiseerd. Mijnheer de Voorzitter, zoals u terecht heeft gezegd, is het tijd dat de wapens zwijgen en er voorrang wordt gegeven aan de dialoog, zodat er aan vrede kan worden gewerkt. Het is nu aan de Europese Unie om samen met andere spelers als de Verenigde Naties, de Arabische Liga en de andere leden van het Kwartet, alles in het werk te stellen om op een intelligente en ruimhartige wijze, in overeenstemming met haar tradities en waarden, en uiteraard ook vanuit het oogpunt van humanitaire hulp, een rechtvaardige en blijvende vrede in het Midden-Oosten tot stand te brengen Martin Schulz, namens de PSE-Fractie. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de gebeurtenissen van de afgelopen dagen zijn een dieptepunt in de geschiedenis van deze regio. Ze zijn volgens mij echter ook een dieptepunt in de relaties tussen de Europese Unie en het Midden-Oosten. De Raad van ministers van Buitenlandse zaken heeft gisteren besloten om de steun te hervatten. Waarom eigenlijk nu pas, nu de nationale orde is ingestort? (Applaus) Mijnheer de Voorzitter, u heeft net gezegd dat we directe steun aan Mahmoud Abbas moeten geven. Ik

3 19/06/ vraag me af of het misschien niet al te laat is. Hadden we de evenementen die nu plaatsvinden - het instorten van de nationale orde op de Gazastrook - misschien kunnen verhinderen als we die steun eerder hadden gegeven, en we ons niet hadden onderworpen aan de strategie om niet met Hamas te praten? (Applaus) Ik kan die vraag zelf niet beantwoorden, en we hebben zeker ook niet het recht om te zeggen dat het beter was verlopen als we het anders hadden aangepakt. Maar we mogen de vraag toch wel stellen. Dit is toch niet de eerste keer dat de Europese Unie en de hele gemeenschap van westerse landen worden geconfronteerd met dit proces? Ik zou het als volgt willen beschrijven: het volk kiest een regering, en die regering bevalt ons niet. We zijn tevreden met de verkiezingen, onze verkiezingswaarnemers hebben zelf vastgesteld dat ze onberispelijk waren, maar het resultaat bevalt ons niet. Als gevolg daarvan werpen we een blokkade op, en wel een volledige blokkade. Waarom hebben we eigenlijk niet gesproken met de leden van de regering van nationale eenheid die geen lid van Hamas waren? Heel wat ministers waren noch lid van Hamas noch van Fatah. Ook met de krachten die we op de korte termijn als ongewenst beschouwen, moeten we een dialoog voeren. Dat is de enige mogelijkheid om tot een vreedzame oplossing te komen. Ik kan me nog heel goed herinneren - net als u allemaal - dat toen ik nog een jonge man was, Yasser Arafat werd beschouwd als de grootste terrorist van de hele wereld. Later heeft deze man de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen. Ik vond het juist dat we een dialoog met hem voerden, en de geschiedenis heeft bewezen dat die dialoog een einde heeft gemaakt aan het geweld. Al Fatah wordt nu als onze partner beschouwd. Vroeger was Al Fatah overal ter wereld de terroristische organisatie bij uitstek! Daarom moeten we een les leren uit onze eigen fouten. Wanneer we kijken naar de feiten, is er volgens mij, volgens mijn fractie, en volgens de familie van sociaaldemocratische partijen, nog steeds maar één uitweg: we moeten proberen om alle betrokken partijen en belangen aan één tafel te krijgen. Iedereen die met Syrië spreekt komt in de ban, wordt een paria. Toch weten we allemaal dat er in afzienbare tijd onderhandelingen komen tussen Israël in Syrië. De voorbereidingen zijn al op gang gekomen. We weten dat de regering van Israël vorig jaar heeft geprobeerd om contact op te nemen met Syrië. Laten we toch wat eerlijker zijn en zeggen: natuurlijk moet Syrië ook aan die tafel worden uitgenodigd, zeker als we invloed willen uitoefenen op Hamas. Het heeft natuurlijk geen zin dat we ons uitsluitend concentreren op het verleden. We moeten alle directe steun geven die we nu nog kunnen geven. Ik weet niet of we nog invloed uit kunnen oefenen op wat er in de Gazastrook gebeurt, maar indien mogelijk moeten we met die steun vooral de infrastructuur van de staat opbouwen en de veiligheidskrachten steunen die werkelijk de veiligheid in hun vaandel hebben geschreven, en niet de onveiligheid. Het allerbelangrijkste is echter - en dat is volgens mij in al die debatten van de afgelopen twee dagen niet uit de verf gekomen - dat wij als Europese Unie zorgen voor humanitaire steun. Nu zien we namelijk dat een volk dat toch al in nood verkeert, in nog grotere nood terechtkomt door toedoen van radicale bewapende krachten die zich aan de rand van de samenleving bewegen. De gewone man is het slachtoffer. Die heeft geen water, geen stroom, geen medische voorzieningen, en zijn kinderen kunnen niet naar school. Daar moeten we iets aan doen. Dat is de enige manier om het klimaat van veiligheid te creëren dat Israël nodig heeft om in vrede te kunnen leven. Een ding is namelijk glashelder: een steeds sterkere radicalisering en een burgeroorlog maken Israël niet veiliger. Dat leidt alleen maar tot minder stabiliteit. Een absolute voorwaarde voor vreedzaam samenleven is altijd sociale zekerheid, en daar moeten we in die regio voor strijden. Dat is de primaire taak voor de Europese Unie, en niet het sturen van Europese soldaten, wat in de afgelopen dagen door bepaalde vertegenwoordigers van onze Unie is voorgesteld. Het is ondenkbaar dat we om politieke redenen geen geld uitgeven aan humanitaire steun, maar wel aan het sturen van strijdmachten. Dat is in iedere geval onze visie. Ik hoop dat we de dialoog in het Midden-Oosten kunnen hervatten. (Applaus van links) Graham Watson, namens de ALDE-Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, zoals de heer Schulz al zei, is er geen enkele rechtvaardiging voor de acties van de Hamas-militanten, hoe slecht de Palestijnen ook behandeld mogen zijn. Als de internationale gemeenschap een jaar geleden haar belofte voor het tot stand brengen van democratie in Palestina niet had gebroken, als wij niet hadden geweigerd om een dialoog met gematigde Hamasvertegenwoordigers aan te gaan, en als wij de rechtstreekse steunbetalingen aan een eerlijk gekozen regering niet hadden opgeschort, zou de situatie niet zo slecht zijn geweest als nu. Door de financiële sancties die tot doel hadden om erkenning van Israël af te dwingen of Hamas de macht volledig te ontnemen, zijn de Palestijnen nog wanhopiger en de vooruitzichten op vrede nog slechter geworden. Er dreigt een tweestaten-palestina te ontstaan, een Palestina van geweld, sektarisme en angst, en tegelijkertijd lijkt een tweestatenoplossing verder weg dan ooit. De ALDE-Fractie is teleurgesteld - maar niet verrast - over de gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Een jaar geleden hebben wij nog gewaarschuwd dat een

4 8 19/06/2007 nooddruftig Palestina tot meer extremisme zou leiden, met name in de gevangenisachtige situatie in Gaza, waar 1,4 miljoen burgers systematisch opgesloten worden en niet in hun primaire levensbehoeften kunnen voorzien. Uit de gewelddadige overname van Gaza vorige week spreekt een gebrek aan respect voor de rechtsstaat en dat is toch een de minimis-vereiste voor elke legitieme regering. Als Hamas niet oppast, verraadt het zijn eigen zaak. Dat zou in de woorden van de minister van Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië, de laatste nagel aan de doodskist zijn van de droom van een Palestijnse staat. Als wij niet willen dat de burgeroorlog het wint van de eenheid, moeten alle partijen uit de feiten de enige conclusie trekken die juist is, namelijk dat hun weigering om de dialoog aan te gaan, niets heeft opgeleverd. Thans is er behoefte aan een grote dosis pragmatisme, niet aan veroordelingen, noch aan sancties, en zeker niet aan een weigering om te onderhandelen. Dat is iets waarvoor alleen lafaards zouden kiezen, en dat geeft ook altijd een terugslag. Daarom is mijn fractie verheugd over niet alleen de vastbeslotenheid van ministerpresident Salam Fayyad om de veiligheid te herstellen, maar ook de inspanningen van president Abbas om een dialoog op gang te brengen. Wij verwelkomen eveneens de hervatting van de rechtstreekse steun aan de Palestijnse Autoriteit en de verwachte vrijgave door de Israëlische regering van een tot 800 miljoen dollar oplopend bedrag aan Palestijnse belastinginkomsten. Wij willen er echter voor waarschuwen dat wij de Westoever niet ten koste van Gaza moeten steunen. Als de Gazastrook als een terroristische entiteit wordt beschouwd - een benaming die door Israëlische functionarissen is gebruikt - komt de vrede in de regio geen stap dichterbij. Dan wordt alleen maar nog meer onveiligheid gecreëerd, aangezien een wanhopige bevolking, een van voedsel en andere primaire voorzieningen verstoken bevolking, dan tot de conclusie komt dat er niets meer te verliezen is. De controle van Hamas over Gaza is een nachtmerrie die werkelijkheid is geworden. De Europese Unie moet echter niet bereid zijn om het stuur uit handen te geven en passsief toe te kijken hoe Iran een speler in deze wedstrijd wordt. Als we dit jaar al iets hebben geleerd dan is het wel dat de politiek - en uitsluitend de politiek - de voorwaarden voor vrede in het Midden-Oosten kan creëren. Het Parlement is tenminste blijven praten, maar de Raad en de lidstaten zijn aan de zijlijn gaan staan. Het is dan ook nu de taak van die Raad en de lidstaten om de democratie, de menselijke waardigheid en de rechtsstaat weer centraal te stellen in het onderhandelingsproces en de vrede in de regio te bevorderen. (Applaus) Brian Crowley, namens de UEN -Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, het belangrijkste dat wij hier vandaag voor ogen moeten houden, zijn de levens van de mensen die te lijden hebben onder de nieuwe golf van geweld in de Palestijnse gebieden. Wij moeten daarbij met name aan de vrouwen en kinderen denken. Hun lijden is niet alleen een gevolg van de bezetting van Gaza door Hamas, of van de weigering van de Palestijnse en Israëlische autoriteiten om daadwerkelijk te onderhandelen; dat lijden is ook niet alleen een gevolg van het opschorten van de steun door de Europese Unie en de VS, want hun deerniswekkende situatie dateert namelijk al van dertig jaar geleden. Als u met iemand uit de Palestijnse gebieden spreekt, zult u telkens weer te horen krijgen dat de vrouwen en kinderen altijd het meest te lijden hebben gehad. Tegelijkertijd hebben zij ook altijd de meeste veerkracht getoond om te trachten de mislukte onderhandelingen weer op gang te brengen, het respect te herstellen en een oplossing te vinden, een oplossing voor het falen van zowel Israël en Palestina om hun toezeggingen na te komen en zich te houden aan de overeenkomsten die zij vrijwillig hebben ondertekend. Dan is er ook nog het falen van de Verenigde Staten van Amerika en de Europese Unie om hún toezegging gestand te doen met betrekking tot eenduidige en open onderhandelingen, en het falen van de buurlanden van Israël en Palestina om een meer proactieve en positieve rol te spelen met het oog op het uiteindelijke doel van een op levensvatbaarheid en gelijkwaardigheid gebaseerde tweestatenoplossing. Geachte collega s, u weet ongetwijfeld nog dat de Voorzitter van het Parlement enkele weken geleden een aantal winnaars van de Nobelprijs heeft uitgenodigd om in het gebouw van het Europees Parlement in Brussel te spreken over de toekomst van Europa en over onderwerpen en kwesties die hun zorgen baren. Wanneer je de speeches leest die er die dag door enkele winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede gehouden zijn, stel je vast - en dat is toch wel ironisch - dat zij allen van mening waren dat de vredesprocessen waar zij bij betrokken waren, alleen konden slagen dankzij dialoog, respect voor diversiteit, tolerantie en gelijkwaardigheid. Wat wij de afgelopen dertig jaar in Palestina hebben meegemaakt, voldoet aan geen van deze vier criteria. Toen Yasser Arafat nog de leider van het Palestijnse volk was, zei Israël dat het niet met hem wilde praten, laat staan onderhandelen. Nadat er een nieuwe president was gekozen, zei Israël dat het ook niet met hem kon praten of onderhandelen. Het land kon daarbij voortdurend op de steun rekenen van de Amerikanen en van bepaalde lidstaten van de Europese Unie. Om te denken dat het een ongeluk was wat er met Hamas in Gaza is gebeurd, is een verkeerde interpretatie - zelfs achteraf bezien - van de fouten die de Europese Unie en de VS hebben gemaakt door niet de vereiste oplossingen tot stand te brengen.

5 19/06/ Nu krijgen wij een nieuwe kans om iets te ondernemen, een nieuwe kans om onze moed te tonen ten overstaan van dood en rampspoed, om menselijkheid te tonen ten overstaan van onderdrukking en onrechtvaardigheid, om onze stem te laten horen en kenbaar te maken wat de enige juiste oplossing is, namelijk hulp aan het Palestijnse volk. Wij moeten erop aandringen dat Israël gaat onderhandelen met de democratisch gekozen vertegenwoordigers van het Palestijnse volk, en wij moeten de Palestijnse Autoriteit ondersteunen bij haar pogingen om in alle Palestijnse gebieden eerbiediging van de rechtsstaat te waarborgen. (Applaus) Daniel Cohn-Bendit, namens de Verts/ALE-Fractie. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, geachte collega s, wat we vandaag hebben beluisterd, is volgens mij een analyse, en die delen we allemaal. We hebben ongetwijfeld allemaal fouten gemaakt, en die moeten we nu duur betalen, en als ik zeg wij dan bedoel ik vooral de Palestijnen, maar mij dunkt ook de Israëli s en iedereen die er belang bij heeft dat deze regio ooit een toekomst krijgt, en wel niet zomaar een toekomst, maar een vreedzame toekomst. Ik zou me willen beperken tot de vraag: wat kunnen we doen? Ten eerste moet de Europese Unie, gezien alle fouten die er zijn gemaakt, eindelijk wakker worden, en de handen uit de mouwen steken. De Europese Unie is namelijk de enige politieke eenheid die in staat is om te bemiddelen. De Amerikanen kunnen dat niet, vanwege de oorlog in Irak, en de Russen en anderen kunnen het ook niet. Iemand moet het initiatief nemen. Iemand moet ja zeggen tegen directe betalingen, maar natuurlijk ook ja tegen hulp, ja tegen contacten met Gaza, met Hamas, om de humanitaire situatie in Gaza aan te pakken. We moeten niet wachten op een verklaring, maar de handen uit de mouwen steken, en dan komt de verklaring er ook wel. Dat is wat er moet gebeuren! Dat betekent dat we namens de Europese Unie direct op reis moeten, en direct aan de slag moeten gaan met een Europees kwintet - wat eigenlijk al gebeurt, maar het wordt niet zo genoemd - en dat we in de regio een grote conferentie moeten houden. Martin Schulz heeft gelijk: we moeten met Syrië spreken, en met iedereen met wie we toch al willen en moeten onderhandelen over Golan en over de grenzen van Libanon. Dat is nu aan de orde. En waarom? Omdat dit de enige kans is dat er in de regio weer hoop gloort. Waar hoop gloort, kan weer een politieke dialoog ontstaan, en niet omgekeerd! Er wordt altijd gezegd dat het gevaarlijk is als iemand van tevoren concessies doet. In deze regio zal echter niemand van tevoren concessies doen; dat is de les die we hieruit moeten leren. Dat betekent ook dat we natuurlijk humanitaire steun aan Gaza moeten bieden. Niemand heeft er belang bij dat de humanitaire hulp alleen maar van Iran komt. Dan zitten we weer met de brokken; dan zeggen we weer dat we dit niet hebben gewild. Wanneer we het niet willen, dan moeten we het verhinderen! En wanneer we het willen verhinderen, moeten we de handen uit de mouwen steken! Dat is het motto van de dag. Ook Israël moet begrijpen dat een bezetting, die gebaseerd is op een als onrechtvaardig beschouwde muur, niet kan leiden tot vrede en hoop. Dat moet Israël nu eindelijk eens onder ogen zien. Er is maar één uitweg: we moeten doen wat we tot nu toe niet hebben gedaan, we moeten met de nieuwe regering in Palestina onderhandelen over een veiligheidszone aan hun kant van de muur, en dan de muur afbreken, dat is glashelder. Dat betekent ook dat we financiële en humanitaire steun moeten bieden, en dat we een politiek initiatief moeten nemen. Als we dat niet doen, komen we elkaar hier iedere maand weer tegen en weeklagen Francis Wurtz, namens de GUE/NGL-Fractie. - (FR) Mijnheer de voorzitter, gezien het drama dat zich afspeelt in de Palestijnse gebieden, missen oproepen om het geweld te staken geheel en al hun werking, indien wij weigeren de oorzaken van deze voorspelbare ramp onder ogen te zien. Deze ongekende explosie van geweld is in de allereerste plaats het gevolg van die andere gewelddadigheden, die voortvloeien uit veertig jaar militaire bezetting. Zij is het resultaat van straffeloosheid die de gehele internationale gemeenschap de Israëlische leiders heeft toegekend, wie zij ook mogen zijn en wat zij ook mogen doen, met complete minachting voor het internationale recht. Dit geweld is de prijs voor het verlies van elke hoop in een Palestijnse staat die die naam waardig is. Er rust derhalve een zware verantwoordelijkheid op de schouders van de Europese leiders Europa is naar verluidt de grootste donor. Dat kan wel zo zijn, maar welk nut heeft die hulp indien wij het dodelijke gif van constante vernedering zijn werk laten doen? De situatie in de Gazastrook illustreert dit op groteske wijze, en het aanhoudende isolement van de Gazastrook kan dit alleen maar op de spits drijven. Het is een grote verantwoordelijkheid dat wij, in navolging van de dodelijke strategie van het Witte Huis, historische kansen hebben vergooid, zoals het vredesplan van de Arabische Liga uit 2002, het succes van het eerste democratische proces in Palestina in 2006 of, onlangs nog, de vorming van een regering van nationale eenheid waarop de laatste hoop is gevestigd! Enkelen onder ons hebben hier de ene noodkreet na de andere geslaakt. De laatste was een oproep van meer dan honderd leden van het Europees Parlement om een beleid te staken dat door regeringsboycots en intrekking van de directe hulp de wanhoop in stand houdt van een natie die op het punt staat te imploderen. Als antwoord kregen wij geruststellende woorden te horen over de intenties van het Kwartet, dat schaamlapje dat gebruikt

6 10 19/06/2007 wordt door de regering-bush om haar passieve houding te verhullen. Maar nu steekt de speciale VN-afgezant voor het Midden-Oosten persoonlijk een duidelijk requisitoir af tegen al degenen, inclusief Europeanen, die ten opzichte van de bezetter toepassen wat hij zelfcensuur noemt, en wier recente besluiten tot een boycot en het bevriezen van de hulp, naar zijn zeggen, verwoestende gevolgen hebben gehad. Dit historische echec en deze afkeuring door de belangrijkste vertegenwoordiger van de VN in deze regio vragen om een speciaal debat op het hoogste niveau. Indien wij ons niet meer medeplichtig willen maken aan een nieuw Irak, moeten wij nu dringend een fundamentele herziening van de strategie eisen op basis van het internationale recht, dat de afgelopen veertig jaar zou hebben moeten gelden voor iedereen. De geschiedenis zal een oordeel over ons vellen Bastiaan Belder, namens de IND/DEM-Fractie. - Mijnheer de Voorzitter, de zogenoemde Palestijnse eenheidsregering van Fatah en Hamas is vorige week bloedig uiteengevallen. Dit Huis ziet zich dus geconfronteerd met twee Palestijnse kabinetten die elkaars bestaansrecht ontkennen. Raad en Commissie hebben inmiddels een duidelijke keuze gemaakt voor het crisiskabinet van Salam Fayyad op de westelijke Jordaanoever. Deze opstelling wens ik voluit te steunen, want anders dan de Fatah-beweging onder leiding van Mahmoud Abbas, volhardt de top van Hamas binnen en buiten de Gazastrook in de ontkenning van Israëls bestaansrecht. Op puur religieuze gronden keert Hamas zich tegen een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict. Een kwestie waarin collega Schulz zich nog eens moet verdiepen, de religieuze grondslagen van Hamas. Dat deze destructieve houding van Hamas actief gevoed wordt door de islamitische republiek Iran en Syrië kan ik gezien het permanente regionale destabiliseringsbeleid van Damascus en Teheran rationeel duiden. Dat waarde collega's of zelfs fracties in ons Huis Hamas, toch doodsvijand van de staat Israël, als gelijke gesprekspartner wensen te vertrouwen en tegemoet te treden, acht ik daarentegen ronduit verbijsterend. Tot de dag van vandaag zelfs. Verwordt daarmee niet de politiek beleden tweestatenoplossing tot ongeloofwaardige lippentaal in dit Huis. Intussen gun ik het Palestijnse volk van harte een onzelfzuchtig leiderschap dat intern blijk geeft van een krachtig bestuur en extern oprecht de modus vivendi zoekt met Israël. Het aantreden van het noodkabinet Fayyad biedt die kans. Voor realisatie reken ik op de helpende, stuwende en controlerende handen van alle Europese instellingen Andreas Mölzer, namens de ITS-Fractie. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de Gazastrook is geen nieuwe Palestijnse staat. Het is een gevangenis, waarin het Palestijnse volk, vooral vrouwen, kinderen en ouderen, onder vreselijke omstandigheden gekazerneerd en achter slot en grendel zit. De meest recente explosie van geweld, de greep naar de macht in de Gazastrook door de Hamas-milities, werd natuurlijk mogelijk door allerlei beleidsfouten, ook van Europa, ook van de Verenigde Staten, ook van de Israëlische politiek en natuurlijk ook van Fatah. Verantwoordelijk voor deze toestand zijn Israël, dat het belastinggeld van de Palestijnse regering heeft achtergehouden en een muur om het Palestijnse volk heeft gebouwd, de VS, die dit allemaal hebben toegelaten en niet in staat blijken te zijn om alle bij het conflict betrokken partijen aan één tafel te krijgen, en tot slot Europa - ook wij in dit Parlement - dat niet in staat was steun te geven aan een democratisch gekozen regering die ook uit ons minder sympathieke en welgevallige krachten bestaat. Hadden wij dit wel gedaan, dan hadden we de gematigde politici kunnen steunen, en dan hadden zich ook binnen Hamas de krachten kunnen ontwikkelen die de weg van het gezond verstand willen bewandelen. We weten dat er in het Midden-Oosten na de machtsgreep door Hamas vier radicale factoren bestaan: Iran, Syrië, Hezbollah, en nu dus ook Hamas. We weten ook dat de radicale islam, die wordt gepreekt door Hamas, heel gevaarlijk is, dat er een bondgenootschap bestaat van krachten die de islamterreur overal ter wereld steunen, en we weten dat wij Europeanen ons daartegen natuurlijk met hand en tand moeten verdedigen. Aan de andere kant moeten wij echter ook strijden voor het recht van de Palestijnen op zelfbeschikking. Wij zijn er voor dat de Palestijnen de regering kiezen die zij zelf willen, en niet een regering die wij willen. We hebben het niet voor het zeggen. We mogen de oude fouten dus niet herhalen. We moeten spreken met de krachten in Palestina die de meerderheid van het volk achter zich hebben en hen steunen. De veiligheid van Israël is belangrijk voor Europa. Even belangrijk is echter een toekomstperspectief voor het Palestijnse volk. Als we daarin slagen, maken we een kans om in het Midden-Oosten vrede op de lange termijn te bewerkstelligen De Voorzitter. - Het debat is gesloten. Schriftelijke verklaring (artikel 142) Miroslav Mikolášik (PPE-DE), schriftelijk. - (SK) Ik maak mij ernstig zorgen over de huidige situatie in de Palestijnse gebieden. De Palestijnse Autoriteit is verdeeld. De uitslag van de verkiezingen ten spijt was het onvermijdelijk dat de door Fatah en Hamas gezamenlijk geleide regering het zwaar zou krijgen. Het was dan ook slechts een kwestie van tijd voordat de spanningen tot uitbarsting kwamen en uitmondden in een bloedig conflict. Hamas is er trots op dat het zichzelf in zijn oprichtingsakte tot doel heeft gesteld Israël te

7 19/06/ vernietigen. Te oordelen naar het huidige gedrag van Hamas kunnen we concluderen dat deze beweging nooit afstand heeft gedaan van haar terroristische daden en denkwijze. Hoe moeten wij in vredesnaam hulp bieden aan Palestijnse burgers die in vluchtelingenkampen wonen, werkloos zijn en in ellendige omstandigheden leven, als diezelfde Palestijnen een organisatie kiezen die zich van terrorisme bedient en ernaar streeft het buurland, Israël, te vernietigen? Hoe moeten we in vredesnaam werken aan de tenuitvoerlegging van de Oslo-akkoorden en de oprichting van twee gelijkwaardige staten, Palestina en Israël, wanneer een van de partijen ervan droomt het buurland waarmee het vreedzaam zou moeten samenleven, volledig van de kaart te vegen door middel van oorlog en terrorisme? Als lid van het politieke deel van Euromed roep ik het Parlement op alle vormen van terrorisme en alle allianties met terroristen van Hezbollah te veroordelen. De Europese Unie moet het vredesproces in zowel Palestina als Israël ondersteunen. En een laatst, maar zeker niet onbelangrijk punt is dat de humanitaire hulp die de EU daar verleent, niet via ondoorzichtige kanalen in de handen van terroristische organisaties terecht mag komen Crisis bij de Equitable Life Assurance Society - Verslag van de Enquêtecommissie (debat) De Voorzitter. - Aan de orde is de gecombineerde behandeling van - het verslag (A6-0203/2007) van Diana Wallis, namens de Enquêtecommissie crisis bij de Equitable Life Assurance Society, over de crisis bij de Equitable Life Assurance Society (2006/2199(INI)), en - de ontwerpaanbeveling (B6-0199/2007) van Diana Wallis, namens de Enquêtecommissie crisis bij de Equitable Life Assurance Society, betreffende het verslag van de Enquêtecommissie crisis bij de Equitable Life Assurance Society Diana Wallis, rapporteur. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, voor mijn medeleden van de Enquêtecommissie en mijzelf komt vandaag een einde aan een reis die achttien maanden duurde. Dit document kan nu eindelijk van mijn bureau naar uw bureau verhuizen, mijnheer de commissaris. Midden in de voorbereidingen voor vandaag vroeg een journalist mij vorige week of ik zelf een financieel product in het buitenland zou aanschaffen. Dat heeft mij aan het denken gezet, omdat ik een nogal weifelend antwoord gaf. Ik zei: Tsja, misschien weet ik te veel. Ik weet te veel door dit onderzoek en daardoor ben ik een beetje gaan twijfelen ik zou zeggen, een beetje veel gaan twijfelen. Zou ik überhaupt in mijn eigen land, in het Verenigd Koninkrijk, waar al deze gebeurtenissen zich hebben afgespeeld, nog een financieel product aanschaffen? En dan praten we hier nota bene over een financieel centrum waarvan gezegd wordt dat het tot de besten in de Europese Unie behoort. De hele kwestie van de trieste crisis bij Equitable Life raakt precies de kern van waar het bij het consumentenvertrouwen in de interne markt om draait. Zij raakt de kern van de vraag of de Europese burgers het vertrouwen hebben om geld opzij te zetten voor de toekomst, voor hun pensioen en voor andere beleggingen. Als wij als wetgevers er niet in slagen om het juiste regulerend kader voor de interne markt te ontwikkelen, zullen zich in de toekomst grote problemen opstapelen. Wat is er nu eigenlijk precies bij Equitable Life gebeurd? Anderhalf miljoen polishouders uit vijftien lidstaten zijn het slachtoffer geworden van die crisis bij Equitable Life. Dit is echt een crisis op Europese schaal, een crisis die ook op Europees niveau aangepakt moet worden. Naar mijn idee weten wij allemaal hoe belangrijk het is dat bedrijven die financiële diensten verlenen - evenals alle andere bedrijven trouwens - in staat zijn om zaken te kunnen doen in de gehele Europese Unie op basis van het beginsel dat soms wordt aangeduid als toezicht door de lidstaat van herkomst/gastlidstaat of controle door het land van herkomst. Als wij hier verbetering in willen brengen - en het is duidelijk dat wij dat gaan doen - zullen wij heel duidelijk moeten zijn over wie waarvoor verantwoordelijk is. In dit specifieke geval was dat zeer zeker niet duidelijk. Een aantal weken geleden, geachte commissaris, was ik aanwezig bij een bemiddelingsbijeenkomst, waar wij enkele uren hebben besteed aan een stuk wetgeving dat bekend staat onder de naam Rome II. Doel was om de juiste verhouding te creëren tussen controles door het land van herkomst en andere communautaire instrumenten. Overigens is dit voor ons niet alleen maar een semantische of formuleringsexercitie. Aan het eind van het proces zei iemand tegen mij: Ach, alle partijen kunnen hierin lezen wat ze zelf willen. Dat is echter niet de bedoeling. Wij moeten heel duidelijk zijn over de verdeling van de verantwoordelijkheden, ten behoeve van de mensen wier leven hierdoor zo negatief beïnvloed is. Mijn collega s en ik hebben in deze Equitable life-zaak ervaren dat slachtoffers uit bijvoorbeeld Duitsland of Ierland bij de toezichthouders in hun land aanklopten om vervolgens te horen zeggen: Sorry, u moet niet bij ons zijn, dit is niet onze verantwoordelijkheid. Daarna hebben die slachtoffers zich tot de toezichthouder in het Verenigd Koninkrijk gewend en die zei: Sorry, u moet niet bij mij zijn, dit is niet ons probleem. Een dergelijke houding is een gevolg van ofwel onze primaire wetgeving ofwel de wijze waarop deze in het Verenigd Koninkrijk of andere lidstaten ten uitvoer wordt gelegd. Dat moet uitgezocht worden. Wij moeten voor de toekomst duidelijkheid creëren over wie de verantwoordelijkheid draagt voor onze burgers, die aan het eind van deze hele kwestie toch al de rekening moeten betalen.

8 12 19/06/2007 Wij hebben geconstateerd dat er tekortkomingen bestaan in de reglementering in het Verenigd Koninkrijk, en dat er daarnaast een gebrek aan duidelijkheid is met betrekking tot de herkomstland/gastland-problematiek. Wellicht heeft het ook te maken met het feit dat er te veel respect is getoond voor een financiële instelling die al eeuwen lang bestond of met een reglementering die in gewone taal te soepel was. Wij beseffen dat wij niet alle risico s kunnen uitsluiten, maar het moet absoluut beter kunnen. Wij hebben weliswaar de markt opengesteld, maar over één ding moeten we duidelijk zijn: er is geen mobiliteit zonder aansprakelijkheid. Dat evenwicht is onontbeerlijk. Het beschermingsaspect is onontbeerlijk. En wat hebben wij met betrekking tot die bescherming geregeld? Er is een Europese groep regelgevers - CEIOPS - die af en toe bij elkaar komt. Daarbij wordt vooruitgang geboekt, maar het is slechts een soort vrijwillige bijeenkomst, zeg maar een vroegtijdig waarschuwingssysteem. Het is geen harde, zwart-op-wit geschreven wetgeving die de toegang tot de markt mogelijk maakt. Wij weten dat de grensoverschrijdende samenwerking beter verloopt, maar wij vinden dat er nog meer kan gebeuren. Wanneer hieraan aandacht wordt besteed in het kader van de herziening van het Protocol van Sienna, moeten die verbeteringen ook doorgevoerd worden. Het is uiteraard de bedoeling dat wij over alternatieve geschillenbeslechtingssystemen (AGS) beschikken om onze burgers te helpen wanneer dingen verkeerd gaan. Ik ben een groot voorstander van AGS, maar eerlijk gezegd is het systeem dat wij thans hanteren met het oog op een open markt eigenlijk erbarmelijk. De systemen van Ierland en het Verenigd Koninkrijk zouden nog de beste systemen moeten zijn. Ik twijfel er niet aan dat dit zo is, maar dan maak ik mij wel zorgen over wat er in andere lidstaten gebeurt. Laten wij ervoor zorgen dat FIN-NET, het netwerk voor AGS in de financiële dienstverlening, in elke lidstaat adequaat functioneert, opdat onze burgers erop kunnen vertrouwen dat zij ergens op terug kunnen vallen wanneer dingen mis gaan. Waar blijft het coherente systeem voor grensoverschrijdende toegang tot het justitiële apparaat in de EU? Dat systeem is er wellicht voor mensen met een goed gevulde portemonnee, die geld genoeg hebben om inzicht te krijgen in de complexiteit van de dingen die zich hebben afgespeeld. Indien wij dit probleem echt willen oplossen, is het volgens ons noodzakelijk dat burgers de mogelijkheid wordt gegeven om collectief grensoverschrijdende actie te ondernemen. Wij hebben dan ook een mechanisme nodig waarmee dat mogelijk wordt. Ik weet dat mensen hiervoor terugschrikken, maar voor ons is het heel duidelijk dat er op dit moment sprake is van een ongelijke behandeling en een gebrek aan toegang tot grensoverschrijdende gerechtigheid. Dat moet beter kunnen. De rekwestranten die zich in eerste instantie tot ons hebben gewend, waren volhardend en geduldig. Zij gaven niet op, ook al waren zij zich ervan bewust dat zij het op moesten nemen tegen de Britste staat. Zelfs de Commissie heeft ons in het begin meegedeeld dat er niets aan te doen was. Wij hebben tijdens onze zoektocht echter heel veel geleerd over het uitvoeringsproces. In de toekomst moet dat proces veel proactiever verlopen. Het moet meer omvatten dan alleen maar controlelijsten en het afvinken van hokjes. Wij weten dat er vooruitgang wordt geboekt, maar de kwaliteit van onze wetgeving dient nog transparanter te worden. Wij moeten samenvattingen voor de burgers maken, zodat zij begrijpen waar die wetgeving over gaat. Daarnaast hebben wij correlatietabellen nodig, zodat wij inzicht krijgen in de stand van zaken van die wetgeving in de lidstaten. Een betere uitvoering betekent een proactieve Commissie in combinatie met een waakzaam Parlement. Ik zou graag alle collega s en het secretariaat willen bedanken die samen met ons aan de totstandkoming van dit verslag hebben gewerkt. Als Parlementsleden hebben wij een unieke kans gekregen. Naar mijn mening kan dit verslag de slachtoffers ondersteunen om in een eendrachtige samenwerking met de Britse ombudsman wellicht uiteindelijk genoegdoening te krijgen. Bovendien hoop ik dat dit verslag een grote impuls zal geven aan onze instellingen op weg naar een beter wetgevingsproces en een effectiever Europees systeem voor gerechtigheid. Het is nu verder aan u, mijnheer de commissaris - zij het hopelijk niet alleen aan u! Het is ook een zaak van de commissarissen voor justitie en consumentenbelangen. Wij zijn nu in afwachting van uw reacties VOORZITTER: EDWARD McMILLAN-SCOTT Ondervoorzitter Charlie McCreevy, lid van de Commissie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, de crisis en feitelijke ineenstorting van de Equitable Life Assurance Society in 2000 is een tragedie voor honderdduizenden polishouders, gepensioneerden en lijfrenteverzekerden, niet alleen in het Verenigd Koninkrijk, maar ook in andere lidstaten van de EU waar Equitable Life actief was. Velen hebben een groot financieel verlies geleden en veel leed moeten doorstaan. Equitable Life werd in 1762 opgericht en was naar verluidt de oudste onderlinge levensverzekeringsmaatschappij ter wereld. Het bedrijf genoot een uitstekende reputatie. Hoe is het mogelijk dat een dergelijke gerenommeerde verzekeringsmaatschappij in zulke grote problemen terechtkwam? Welke conclusies dienen hieruit getrokken te worden met betrekking tot de interne EUmarkt in het algemeen, en de interne verzekeringsmarkt in het bijzonder? Het verslag van de Enquêtecommissie van het Parlement dat vandaag voor u ligt, vormt een zeer waardevol hulpmiddel bij het beantwoorden van deze vraag. Ik wil de Enquêtecommissie alle lof toezwaaien voor het

9 19/06/ voorbeeldige werk dat zij in dit verband heeft verricht. De voorzitter van die commissie, mevrouw McGuinness, en de rapporteur, mevrouw Wallis, kunnen hiervoor niet genoeg gecomplimenteerd worden. De Enquêtecommissie heeft zich tot het uiterste ingespannen om de waarheid boven tafel te krijgen en alle betrokkenen - slachtoffers, regelgevers, wetenschappers en de Commissie - de kans te bieden hun standpunten kenbaar te maken. Het verslag gaat over het toezicht op Equitable Life. In het verslag wordt benadrukt dat de wijze waarop de omzettings- en uitvoeringscontroles in het midden van de jaren negentig hebben plaatsgevonden, achteraf bezien niet adequaat was. De Enquêtecommissie is van mening dat de Commissie meer had moeten ondernemen om te waarborgen dat de communautaire verzekeringsvoorschriften beter uitgevoerd en toegepast werden. Ik bestrijd de bevindingen in het verslag niet. Het verslag is echter ook eerlijk genoeg om te erkennen dat dit de manier was waarop de dingen in die tijd gebeurden. In die tijd deed de Commissie haar uiterste best met de middelen die haar ter beschikking stonden. Het doet mij ook deugd dat in het verslag geconstateerd wordt dat de Commissie niet de regulerende instantie is die toezicht moet houden op de regelgevers en dat de Commissie dat ook niet kan zijn. Persoonlijk vind ik het meest opvallende en positieve aspect van het verslag dat de grootste nadruk op de toekomst en niet op het verleden ligt. Hoe kunnen wij verbetering in de situatie brengen om te voorkomen dat er in de toekomst weer een soort Equitable Life-affaire plaatsvindt? In het verslag worden 47 aanbevelingen gedaan. Een aantal is gericht aan het adres van de regering van het Verenigd Koninkrijk, een aantal aan de Commissie en een aantal aan de andere communautaire instellingen. Die aanbevelingen hebben betrekking op de omzetting en het reguleringsstelsel, de rechtsmiddelen, de rol van de Commissie en de rol van enquêtecommissies. Dit zijn zeer weloverwogen aanbevelingen die onze serieuze aandacht verdienen. Ik kan het Parlement de verzekering geven dat de Commissie alle tot haar gerichte aanbevelingen zorgvuldig zal bestuderen. Overeenkomstig de gangbare procedures zullen wij het Parlement te zijner tijd onze schriftelijke reacties doen toekomen. Staat u mij toe een paar woorden aan de verzekeringssector te wijden, aangezien deze centraal staat in de Equitable Life-affaire. Ik ben voornemens om in juli aanstaande het voorstel inzake Solvabiliteit II aan het college van commissarissen voor te leggen. Op basis van dit voorstel wordt het toezicht op en de regulering van het verzekeringswezen in de Europese Unie ingrijpend hervormd. Een belangrijk element van dit ontwerp is het streven om de kapitaalvereisten voor verzekeringsmaatschappijen veel strikter aan hun feitelijke risicoprofiel te koppelen. Hierdoor wordt de kans op fouten weliswaar niet tot nul gereduceerd, maar naar mijn idee is het door een dergelijke regeling wel veel onwaarschijnlijker dat er zich in de toekomst nog zo n crisis als bij Equitable Life zal voordoen. In het verslag worden ook meer algemene vraagstukken aan de orde gesteld. Hoe kan bijvoorbeeld gewaarborgd worden dat de Gemeenschapswetgeving correct wordt toegepast? En hoe kan het toezicht op de naleving van die wetgeving effectiever worden uitgeoefend? Binnenkort zal de Commissie met voorstellen komen met het oog op een betere toepassing van de Gemeenschapswetgeving. Daarbij vormen uw aanbevelingen een waardevol uitgangspunt. Staat u mij toe om het Parlement en de Enquêtecommissie nogmaals te bedanken voor hun werkzaamheden in verband met deze trieste affaire. Ik kan u de verzekering geven dat de Commissie alles in het werk zal stellen om ervoor te zorgen dat op EUniveau hieruit de noodzakelijke lering wordt getrokken Robert Atkins, namens de PPE-DE-Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, in 2004 heeft de Commissie verzoekschriften twee verzoeken ontvangen namens polishouders van Equitable Life uit de hele EU. Op mijn aandringen en met de steun van vele collega s uit alle hoeken van het politieke spectrum heeft het Parlement een enquête in gang gezet naar de gebeurtenissen bij Equitable Life, onder het eminente voorzitterschap van mijn geachte collega, mevrouw McGuinness. Wij hebben de verhalen gehoord van een aantal van de duizenden financieel en emotioneel gedupeerden uit het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Duitsland en vele andere landen. Wij hebben vragen gesteld aan functionarissen, adviseurs, journalisten en zelfs aan de algemeen directeur, ofschoon wij daar niet tevreden over waren. De vertegenwoordigers van de Britse regulerende instanties en de Britse regering schitterden echter door afwezigheid. Wij zijn erachter gekomen dat de communautaire wetgeving door de regering van het Verenigd Koninkrijk onjuist wordt geïmplementeerd, dat er sprake is van structurele tekortkomingen en een gebrek aan communicatie tussen de financiële reguleringsstelsels in het Verenigd Koninkrijk en andere lidstaten, dat de Commissie onvoldoende controle uitoefent op de uitvoering van de Gemeenschapswetgeving door de afzonderlijke lidstaten, dat medewerkers en directieleden van Equitable Life dubieuze activiteiten hebben verricht, dat de mechanismen voor schadeloosstelling van de slachtoffers ondoeltreffend zijn en dat de toezichthoudende instanties zich schuldig hebben gemaakt aan plichtsverzuim en een gebrek aan respect voor de gerechtvaardigde verwachtingen van de polishouders. Zoals de commissaris al heeft opgemerkt, hebben wij 47 aanbevelingen gedaan. De belangrijkste aanbeveling is dat de Derde Levensverzekeringsrichtlijn niet adequaat is omgezet, en dat er op dat gebied actie ondernomen

10 14 19/06/2007 dient te worden. Wij moeten ervoor zorgen dat de burgers van de EU overal in de Unie - dus niet alleen in het land waar het betreffende bedrijf gevestigd is - verhaal hebben in geval van klachten. Samen met mijn collega s van de conservatieve partij eis ik echter vooral dat de Britse regering alle polishouders schadeloos stelt die het slachtoffer zijn geworden van het falen van het regulerend systeem en de betrokken ministers Proinsias De Rossa, namens de PSE-Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, allereerst ben ik blij met de steun van de commissaris voor dit verslag. Volgens mij is dit een belangrijke stap op de lange weg die de polishouders hebben afgelegd om een oplossing voor hun problemen te vinden. Ik wil de rapporteur en de voorzitter voor hun inzet bedanken. Die dank gaat ook in de richting van de medewerkers en de leden van de Enquêtecommissie, die zeer zorgvuldig te werk zijn gegaan bij het onderzoek van de Equitable Life-affaire, teneinde conclusies te kunnen trekken en aanbevelingen te kunnen doen. Dit belangrijke en weloverwogen verslag gaat over de benarde situatie van 1,5 miljoen Europese burgers die met het oog op hun pensioen geld aan Equitable Life hadden toevertrouwd, een van de oudste en meest gerespecteerde en betrouwbare levensverzekeringsmaatschappijen in Europa. Het gaat om honderdduizenden mensen die aan echte ontberingen werden blootgesteld als gevolg van een tekortschietend nationaal toezicht in het Verenigd Koninkrijk en in andere landen waar Equitable Life actief was. De PSE-Fractie steunt dit verslag weliswaar, maar niet iedereen is even gelukkig met de conclusies van onze Enquêtecommissie. Dat zal hier vanochtend in een aantal bijdragen ook wel naar voren komen. Sommigen beweren dat de kritiek op de Britse regering overdreven is, en dat er te weinig erkenning is voor de vooruitgang die is geboekt sinds deze crisis zich heeft voorgedaan. Hoe het ook zij, de grote waarde van dit verslag is dat de Europese burgers nu weten dat ze bij het Europees Parlement terecht kunnen om hun zaak voor te leggen. Door naar die burgers te luisteren, hebben wij geleerd hoe wij het recht van de burgers op fair play op een interne markt beter kunnen beschermen. Er kan geen twijfel over bestaan dat de zogeheten soepele reguleringsaanpak het bedrijf ertoe heeft aangemoedigd om gedurende lange tijd meer te verkopen dan het zich kon permitteren, en dat het daardoor zijn eigen solvabiliteit heeft ondermijnd, hetgeen de belangrijkste oorzaak was voor deze ramp. Geen enkel speciaal pleidooi of muggenzifterij kan dit onmiskenbare feit verbloemen. Het is net zo onmiskenbaar dat de directie van het bedrijf een enorme verantwoordelijkheid draagt voor zijn onverantwoord optreden. Tegen die achtergrond is het legitiem dat het Parlement de autoriteiten in het Verenigd Koninkrijk oproept de mogelijkheid te onderzoeken om degenen die in sommige gevallen zelfs hun complete spaartegoed zijn kwijtgeraakt, daarvoor te compenseren. Het moge ook duidelijk zijn dat de Commissie noch over de wil noch over de middelen beschikt om voor een adequate omzetting van het Gemeenschapsrecht te zorgen, of om de toepassing van die wetgeving te controleren in de echte wereld van het bedrijfsleven. Daarnaast hebben wij ook geconstateerd dat de Derde Levensverzekeringsrichtlijn zelf ook ernstige tekortkomingen vertoont die aangepakt moeten worden. Staat u mij toe om op de situatie van de ongeveer achtduizend Ierse polishouders te wijzen, van wie er velen een aanzienlijk bedrag hebben verloren. Zij werden met twee problemen geconfronteerd in hun zoektocht naar schadeloosstelling. Hun werd voorgespiegeld dat zij geld investeerden in een zogeheten Iers fonds, maar pas later kwamen zij erachter dat een dergelijk fonds niet bestond. Zij ontdekten daarnaast dat de Ierse toezichthouder in de periode voorafgaand aan de crisis geen enkele belangstelling had getoond voor de bedrijfsvoering van Equitable Life. Bovendien had die instantie nagelaten om gebruik te maken van de optie om op grond van de Derde Levensverzekeringsrichtlijn gedragsregels voor de bedrijfsvoering te implementeren. In feite waren de Ierse polishouders daardoor overgeleverd aan een Britse toezichthouder, die echter weigerde om enige verantwoordelijkheid te nemen voor niet-britse polishouders. Ik wil de aandacht ook graag vestigen op de circa zeventig conclusies, aanbevelingen en rechtsmiddelen in dit verslag, die de neerslag vormen van onze conclusies. Hoewel de nationale regulering is verbeterd, zijn er nog steeds grote hiaten in de wijze waarop wij kunnen waarborgen dat de financiële dienstverlening adequaat functioneert buiten het land van herkomst. Dat is de reden dat ik tot slot de aandacht wil vestigen op het voorstel om consumenten de mogelijkheid te bieden collectieve rechtszaken aan te spannen voor nationale rechters. Daardoor krijgen ook mensen die geen miljoenen op de bank hebben, de kans om via de rechter gerechtigheid af te dwingen. Het is essentieel dat dergelijke collectieve rechtszaken voor nationale rechters tegen transnationale bedrijven of nationale toezichthouders mogelijk worden, indien wij daadwerkelijk inhoud willen geven aan het beginsel van geen mobiliteit zonder aansprakelijkheid Sharon Bowles, namens de ALDE-Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik volg deze zaak al vele jaren omdat ik een langdurige band heb met Aylesbury, de stad waar het hoofdkantoor van Equitable Life was

11 19/06/ gevestigd. Die stad telde niet alleen vele polishouders, maar werd door deze affaire ook geconfronteerd met een groot verlies aan banen. Ik ben dan ook zeer verheugd dat het Parlement de omstandigheden heeft onderzocht waaronder Equitable Life ter ziele is gegaan. Ik hoop dat onze conclusies de polishouders enige troost zullen bieden, nu blijkt dat veel van hun vermoedens en beschuldigingen door de feiten gestaafd worden. Ik ben de getuigen dankbaar voor hun openheid, ofschoon dit niet voor alle getuigen geldt. Een deel van het door ons verzameld bewijsmateriaal is verbazingwekkend, maar ook zeer nuttig met het oog op de toekomst. Wij hadden al zo n vermoeden dat het niet afdoende is dat de controle van de Commissie op de uitvoering van richtlijnen beperkt blijft tot het afvinken van hokjes. Ik ben blij dat nu uit de feiten blijkt dat dit inderdaad niet afdoende is. Wij hebben vaak te horen gekregen dat de omstandigheden waaronder het toezicht wordt verricht, al danig verbeterd zijn, en dat deze met de Solvabiliteit- II-richtlijn nog verder zullen worden verbeterd. In veel opzichten ben ik het daarmee eens. Wij hebben echter ook gehoord dat niet alle toezichthouders immuun zijn voor intimidatie, hetgeen ook een rol heeft gespeeld bij de onderhavige affaire. Zoals de commissaris al gezegd heeft, kan Solvabiliteit II niet garanderen dat er geen fouten meer worden gemaakt en daarvoor is het ook niet bedoeld. Uit deze enquête blijkt echter wel duidelijk dat consumenten en polishouders verwachten dat hun investeringen veilig zijn en dat er iemand verantwoordelijk en aansprakelijk gesteld kan worden als er iets mis gaat. Als dat niet het minimale uitgangspunt vormt, is het een loze gedachte om er vanuit te gaan dat mensen meer in hun pensioenvoorzieningen zullen investeren. Wat het risico op mislukking ook moge zijn, wij kunnen ons niet aan de kwestie van de schadeloosstelling onttrekken. Hoewel het wellicht niet passend is om van Solvabiliteit II een kerstboom te maken met kerstballen voor iedereen, is het wel absoluut noodzakelijk om parallelle activiteiten te ontwikkelen met het oog op die mechanismen voor schadeloosstelling. Daarnaast is er nog de beschamende verhulling van de feiten als gevolg van de veranderingen in het toezichthoudende regime in het Verenigd Koninkrijk, waarbij een verschuiving heeft plaatsgevonden van het ministerie van Handel en Industrie naar het ministerie van Financiën en vervolgens naar de FSA (Financial Services Authority). Op dit moment hebben wij dus een zogenaamd onafhankelijke FSA zonder enige aansprakelijkheid voor nalatigheid. Dat heeft, met het oog op de toekomst, zowel gevolgen voor de bedrijven die onder toezicht staan als voor de polishouders. Daar moeten wij iets aan doen. Dat is wellicht des te noodzakelijker nu de toezichthoudende structuren in andere landen opschuiven in de richting van het FSAmodel, waardoor wij wederom worden geconfronteerd met de bredere kwesties die verband houden met schadeloosstellingen. Met het oog op die toekomst moeten wij punt 14 van de rechtsmiddelen in de meest ruime zin dan ook zeer serieus nemen: Er moet altijd een volledig aansprakelijke keten van verantwoordelijkheid voor regelgeving bestaan. Er mag geen breuk in deze keten van rekenschap optreden, ook niet bij een hervorming van regelgevingsprocedures of reguleringsinstanties Seán Ó Neachtain, thar ceann an Ghrúpa UEN. A Uachtaráin, ba mhaith liom ar dtús buíochas a ghabháil leis an tuairisceoir Diana Wallis as ucht an tuairisc seo a chur os ár gcomhair. Ar ndóigh, táimid ar fad anois ar an eolas faoi an 1.5 milliún duine as Ballstáit an Aontais Eorpaigh, Éireannach ina measc, a chaill go leor airgid nuair a thit luach na bpinsean agus na gcláracha infheistíochta a bhí á reachtáil ag an gcomhlacht Árachais, Equitable Life. Maíonn an tuairisc go leor laigíochtaí rialaithe sa chomhlacht, laigíochtaí a thabharfadh le fios ag pointe i bhfad níos luaithe ná mar a tuigeadh go raibh fadhbanna airgeadais ollmhóra ag Equitable Life. Tagaimse leis an teoiric sin. Maíonn an coiste go mba chóir go n-iompródh Rialtas na Breataine an caillteanas mór airgid a d fhulaing go leor den phobal. Aontaím go láidir leis an moladh atá sa tuairisc, gur chóir do Rialtas na Breataine scéim chúitimh a chur i bhfeidhm dóibh siúd a chaill airgead mór tré chliseadh Equitable Life. Ba chóir go gcinnteofaí go bhfaigheadh Breatanaigh chomh maith le daoine ó thíortha taobh amuigh den Bhreatain, cúiteamh as a gcaillteanas. Ba chóir go gcuirfeadh Ballstáit an AE agus an Coimisiún Eorpach córas rabhaidh i bhfeidhm, a thabharfadh fadhbanna maidir le rialú comhlachtaí airgeadais le fios go luath. Mar fhocal scoir, ba chóir go nglacfadh agus go gcuirfeadh Rialtas na Breataine le aon mholtaí a dhéanfadh Ombudsman Pharlaiminteach an Ríocht Aontaithe, maidir leis na polasuithe a dhíol, a urraigh agus a riaraigh Comhlacht Árachais Equitable Life Heide Rühle, namens de Verts/ALE-Fractie. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, geachte collega s, ook ik zou de rapporteur heel hartelijk willen bedanken. We hebben het aan haar te danken dat het Parlement nu een uitvoerig en gedetailleerd verslag over de affaire Equitable Life krijgt, en er duidelijke en heldere conclusies uit kan trekken. Dat geeft 1,5 miljoen verzekerden in Groot-Brittannië en in andere Europese landen weer hoop op financiële compensatie voor de geleden schade. Het resultaat is overduidelijk: het Verenigd Koninkrijk heeft verstek laten gaan bij de omzetting van de EU-verzekeringsrichtlijn, en het Europees stelsel voor toezicht en regelgeving heeft structurele gebreken. Er was echter ook kritiek op de

12 16 19/06/2007 Duitse toezichthouders. Er is gezegd dat ze niet genoeg hebben gedaan om de belangen van de Duitse polishouders te behartigen. Met name voor niet-britse beleggers is er werkelijk een pingpongspel ontstaan over de mogelijke rechtsmiddelen en claims voor een schadevergoeding. Geen van de autoriteiten in de betrokken landen beschouwde zich als bevoegd. Er waren grote problemen bij de financiële controle en bij de regelgeving, en dat niet alleen in het Verenigd Koninkrijk. Nog erger is eigenlijk het feit dat er ook op het niveau van de EU ernstige tekortkomingen bestonden op het gebied van het toezicht en de financiële controle. Er waren schrikbarende problemen bij de communicatie tussen de nationale toezichthouders. Voor Europa is dat explosief, omdat Equitable Life haar polissen in lidstaten van de EU kon aanbieden op basis van de Derde Levensverzekeringsrichtlijn, en dus van het oorsprongslandsprincipe, waar wij als groenen kritiek op hadden. Daarin wordt bepaald dat uitsluitend de autoriteit in het land waar de onderneming haar zetel heeft er toezicht op houdt dat het bedrijf financieel betrouwbaar is, en over de nodige reserves beschikt. De zaak Equitable Life toont perfect aan dat er lacunes kunnen ontstaan in de rechtsbescherming en het financiële toezicht, als iemand een polis afsluit bij een verzekeringsbedrijf dat in een andere lidstaat van de Europese Unie gevestigd is. Die rechtsonzekerheid gaat ten koste van de consument, en dat is onaanvaardbaar, zeker op een gebied dat zo gevoelig ligt als de grensoverschrijdende markt voor financiële diensten, die permanent groeit. Daarom ben ik blij dat de Enquêtecommissie eist dat dit in de wet anders wordt geregeld, vooral met het oog op de voorbereidingen voor een regeling inzake de eisen die in het kader van het project Solvabiliteit II in de toekomst zullen worden gesteld aan het eigen vermogen van verzekeringsbedrijven. We vragen de Commissie ook om voor het einde van dit jaar een wetsontwerp voor te leggen voor de oprichting van het geplande garantiefonds voor de verzekeringssector. Daardoor kan in de wet worden voorgeschreven dat bepaalde financiële diensten moeten worden geleverd, dat reserves moeten worden opgebouwd voor verplichtingen, en dat er garantiesystemen moeten komen voor klanten uit eigen land en uit andere landen in heel Europa Godfrey Bloom, namens de IND/DEM-Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, als ik mij niet vergis, valt er in deze zaak voor niemand enige eer te behalen. Uiteraard heeft dit wederom te maken met het feit dat wij ons niet aan het caveat emptor-beginsel hebben gehouden. Als financieel econoom wist ik dat Equitable Life in het midden van de jaren negentig niet gezond was, maar het bedrijf verkocht zijn producten rechtstreeks aan de burgers, onder het motto: er zijn geen tussenpersonen. Tsja, de professionals waren de tussenpersonen, maar de iets-voor-niets-cultuur stak weer eens de kop op. En hoe zit het met de olifant in de porseleinkast, de National Provident Institution? Hetzelfde soort probleem eigenlijk, alleen beschikten zij niet over evenveel advocaten en politici als de bank die onder haar hoede stond. Hebben wij het nu eigenlijk over een gemeenschappelijk regulerend beleid dat vergelijkbaar is met het gemeenschappelijk landbouwbeleid of met het gemeenschappelijk visserijbeleid? Waarom hanteren wij op dit vlak niet onze controle- en boekhoudkundige systemen? De hemel sta ons bij! Gaan wij het geld van de belastingbetaler als compensatie voor mislukte investeringen gebruiken? Wij begeven ons op zeer glad ijs, geachte dames en heren. Marconi-aandelen? Institutionele pensioenfondsen? Waar eindigt dit? Soms gaat het mis met investeringen, dat is nu eenmaal de praktijk. Dat is jammer, maar wij zullen het toch moeten accepteren Ashley Mote, namens de ITS-Fractie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, in dit verslag wordt gesteld dat de Britse regering een compensatieregeling voor slachtoffers moet treffen. In een artikel in de krant Scotland on Sunday werd daaruit geconcludeerd dat er sprake is van een volledige schadeloosstelling. Was het maar waar! Tijdens het onderzoek van de Enquêtecommissie is er vrijwel geen sprake van partijpolitiek geweest. Het was een zoektocht naar de feiten, ondanks de weigering van een aantal belangrijke getuigen om voor onze Enquêtecommissie te verschijnen. Aan het eind van die zoektocht was het echter onvermijdelijk dat de partijpolitiek alsnog een voet tussen de deur kreeg. Daardoor is dit verslag een slappe afspiegeling geworden van wat het had kunnen zijn. Het heeft maar weinig tanden en kan daardoor niet hard genoeg bijten. De Britse parlementaire ombudsman heeft haar verslag over hetzelfde onderwerp opzettelijk vertraagd om ons verslag te kunnen overtroeven. Daar is de Enquêtecommissie ook voor gewaarschuwd. In plaats dat dit verslag de slachtoffers directe hulp en steun biedt, zal het in diskrediet gebracht en ondermijnd worden door een achterbakse list van de Britse regering, die bang is om haar eigen verantwoordelijkheid te nemen. In dit verslag had men categorisch moeten aandringen op een volledige schadeloosstelling van alle slachtoffers, ongeacht hun status. In dit verslag had men de Britse regering moeten oproepen om hen schadeloos te stellen voor al hun ontberingen en de opgelopen schade. Bovenal had men de Britse regering moeten oproepen om een dergelijke regeling ondubbelzinnig en zonder vertraging ten uitvoer te leggen. Tragisch genoeg laat dit verslag op al die punten verstek gaan. De gewone burgers in het Verenigd Koninkrijk hebben tot nu toe weinig rechtstreeks profijt van de EU gehad. Dit zou een geweldige kans zijn geweest om te laten zien dat de EU wel degelijk praktische steun aan de man in de straat kan bieden. Het is algemeen bekend dat ik geen fan van het Britse lidmaatschap van deze instelling ben, maar zelfs ik was van mening dat dit een unieke kans voor de federalisten was om hun nut te bewijzen. Het was een kans voor open doel en die is nu gemist.

13 19/06/ Meer dan dertig jaar geleden verdiende ik mijn brood als tekstschrijver voor een grote levensverzekeringsmaatschappij - overigens niet deze - en werd ik gevraagd om hun hele opleidingsprogramma te schrijven. Toen ik die klus af had, was ik zo geschokt dat ik al mijn levensverzekeringspolissen heb verkocht. Het lijkt erop alsof er dertig jaar later nog steeds niets is veranderd Jim Allister (NI). - (EN) Mijnheer de Voorzitter, dit verslag en dit debat zijn relevanter voor de praktische zorgen van veel van onze kiezers dan veel van de debatten die wij in het verleden hier in dit Parlement hebben gehouden. Voor veel mensen heeft het verlies dat zij door de crisis van Equitable Life hebben geleden, een behoorlijk dramatisch effect gehad. De beloofde rendementen en verwachte onbezorgde oude dag zijn van de ene op de andere dag in rook opgegaan. Tot op de dag van vandaag zijn deze mensen nog steeds de grote verliezers. In dit verslag wordt een aantal relevante conclusies getrokken, maar in zijn eentje kan het weinig bewerkstelligen om het leed te verzachten van de mensen die geld hebben verloren. Wellicht dat dit niet als een verrassing komt, nu de Enquêtecommissie niet de mogelijkheid heeft gehad om getuigen te verplichten voor haar te verschijnen. Dat betekent dat die commissie niet meer kon doen dan de betreffende kwesties in de schijnwerpers zetten en, in het gunstigste geval, wellicht in de toekomst soelaas bieden voor anderen. Alleen de regering van het Verenigd Koninkrijk kan middels een compensatieregeling praktische steun bieden aan de getroffen polishouders, waarvan er veel in mijn kiesdistrict wonen. Ik geloof niet dat meer EU-controle op de financiële dienstverlening, of een inmenging in de nationale wetgeving van de lidstaten een oplossing biedt. Wat nodig is, zijn strikte controlemaatregelen voor en een streng toezicht op de financiële sector, waarbij de bescherming van investeerders de hoogste prioriteit dient te krijgen. Dat dient bewerkstelligd te worden door nationale wetgeving en een strikt reguleringskader. Tot slot vertrouw ik erop dat het komende verslag van de Britse parlementaire ombudsman deze kwesties zal aanpakken en de druk zal weten te weerstaan om het Equitable Life-schandaal onder het tapijt te vegen VOORZITTER: LUIGI COCILOVO Ondervoorzitter De Voorzitter. - Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om een enorme delegatie van kiezers uit Salerno welkom te heten. Zij wonen vandaag onze vergadering bij op uitnodiging van de heer Andria Mairead McGuinness (PPE-DE). - (EN) Mijnheer de Voorzitter, staat u mij toe om allereerst de rapporteur, mevrouw Wallis, te bedanken voor haar toegewijde werkzaamheden met betrekking tot Equitable Life. Een woord van dank gaat eveneens in de richting van alle leden van de Enquêtecommissie, die zeer goed hebben samengewerkt en erin zijn geslaagd de partijpolitiek - in ieder geval meestentijds - buiten de deur te houden. Een speciaal woord van dank is bestemd voor de inzet van het secretariaat, dat overigens hier vandaag aanwezig is. Achttien maanden geleden heb ik het voorzitterschap van de Enquêtecommissie op mij genomen. Dat was een grote eer, en volgens mij leer je een hoop door alleen maar te luisteren. Ik ben blij dat de commissaris vanochtend zei dat wij van onze fouten leren. Ik heb nota genomen van zijn opmerking dat hij de bevindingen van het verslag niet bestrijdt, en ik sta positief ten opzichte van zijn plannen voor een betere regulering en toepassing van de EU-wetgeving in de toekomst. Er zijn echter meer dan één miljoen mensen die van dit debat kennis zullen nemen, en die hiervan de directe gevolgen zullen ondervinden. Wat er in ieder geval over dit debat en onze werkzaamheden gezegd kan worden, is dat zij de betekenis van de Europese Unie dichter bij de burgers hebben gebracht. Vandaag bevinden zich namelijk twee van de oorspronkelijke rekwestranten die ook voor de Enquêtecommissie zijn verschenen, in ons midden: Paul Braithwaite en Tom Lake. Ik heet hen van harte welkom. Zij hebben voet bij stuk gehouden. Ik vraag mij af waar wij zouden staan als zij dat niet hadden gedaan. Ik denk dat wij dan nog steeds automatisch dingen zouden goedkeuren, en hokjes zouden afvinken, en dat er dan niets veranderd zou zijn. Dus zelfs als wij er niet in slagen om voor schadeloosstelling te zorgen - hoewel ik wil benadrukken dat wij daar wel naar streven - hebben zij niet alleen hun eigen zaak, maar ook de algemene regulering van de financiële dienstverlening een grote dienst bewezen. Wat zijn onze conclusies na achttien maanden werk? Het Verenigd Koninkrijk is tekort geschoten bij de uitvoering van de Derde Levensverzekeringsrichtlijn. Jazeker, het heeft de hokjes afgevinkt, maar de dagelijkse toepassing was gebrekkig en inadequaat. Het Verenigd Koninkrijk is op een aantal verschillende gebieden tekortgeschoten door onder andere de dubbele rol van de aangestelde actuaris niet ter discussie te stellen en door een te beperkte focus op de solvabiliteitsmarges. Ook op andere belangrijke gebieden was sprake van tekortkomingen. Het hele soepele reguleringsbeleid, het buitenproportionele respect voor het management van Equitable Life zijn allemaal aspecten die in de richting wijzen van een gebrek aan controle en regulering. Te vaak hebben wij moeten constateren dat de autoriteiten van het herkomstland en het gastland elkaar de verantwoordelijkheid bleven toeschuiven, waardoor niet-britse polishouders in een vacuüm terechtkwamen. Uit de enquête is bijvoorbeeld gebleken dat zowel de Ierse als de Duitse toezichthouders een te passieve benadering hebben gehanteerd met betrekking tot

14 18 19/06/2007 Equitable Life. Als Ierse afgevaardigde in dit Parlement vind ik het met name betreurenswaardig dat geen enkele Ierse instantie verantwoordelijkheid neemt voor de inadequate maatregelen van de Ierse toezichthouder met betrekking tot Equitable Life in de periode voor Bij het onderzoek naar de mechanismen voor schadeloosstelling in gevallen waarin het verkeerd gaat, hebben wij een patroon van verwarring en veel ongelijke behandelingen blootgelegd. Daar hebben andere collega s reeds op gewezen. Dan nu onze aanbevelingen. Wij hebben onze rekwestranten en degenen die naar de Enquêtecommissie zijn gekomen om de verhoren bij te wonen, nimmer misleid. Wij hebben weliswaar nooit schadeloosstelling beloofd, maar wij zijn er rotsvast van overtuigd dat op de regering van het Verenigd Koninkrijk de verplichting rust om verantwoordelijkheid voor deze affaire te nemen. Dat betekent dat die regering de polishouders van Equitable Life in het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Duitsland en andere landen schadeloos zou moeten stellen. Daarnaast dient de Britse regering alle mogelijke aanbevelingen te aanvaarden en te implementeren die de Britse parlementaire ombudsman in haar tweede verslag over Equitable zal doen, een verslag waar reikhalzend naar wordt uitgekeken. Wij moeten veel kwesties rondom de regulering strikter aanpakken. Er is echter nog steeds een vraag die naar aanleiding van dit debacle beantwoord moet worden: kunnen wij het de consumenten in de EU kwalijk nemen dat zij niet meer aankopen in het buitenland doen als er onvoldoende rekening wordt gehouden met de grensoverschrijdende dimensie van de consumentenbescherming? Uit de vraag van een journalist aan onze rapporteur of zij deze producten zelf in het buitenland zou aanschaffen, blijkt dat het antwoord nog steeds niet echt duidelijk is. De aanbevelingen liggen nu voor ons op tafel in een verslag dat bijna vierhonderd pagina s telt. De commissaris gaat ermee aan de slag en dat waardeer ik. Ik zou dit Parlement willen verzoeken om dit verslag en de aanbevelingen onverkort te steunen. Ik dank u voor uw aandacht Peter Skinner (PSE). - (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil niet alleen mijn dank uitspreken aan het adres van de rapporteur en de collega s van de Enquêtecommissie, die zo hard aan deze zaak hebben gewerkt, maar wil ook de rekwestranten bedanken die hier vandaag aanwezig zijn. Ik ben benoemd tot rapporteur van dit Parlement voor Solvabiliteit II. Een aantal van deze punten zal niet voor niets in dit debat aan de orde zijn gesteld. Ik denk daarbij met name aan het toezicht door het herkomstland/gastland. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste mensen weten dat dit een van de dingen is waar wij een vervolg aan zullen geven. In de periode van de Equitable Life-crisis hebben zich ook aanzienlijke veranderingen voorgedaan in de wetgeving en de mechanismen op het gebied van het financiële toezicht. Overigens bestaat het bedrijf nog steeds. Het was geen faillissement, zoals oorspronkelijk in het verslag werd gesuggereerd, maar slechts een crisis, zij het een grote crisis, waarvan een miljoen mensen de negatieve gevolgen hebben ondervonden. Zoals iedereen weet, hebben wij echter met een proces te maken dat nog niet is afgerond. Dat betekent uiteraard dat de Britse, Ierse en Duitse klagers hun hoop kunnen vestigen op het verslag van de ombudsman dat later dit jaar zal verschijnen, zoals iemand hier al eerder heeft opgemerkt. Ik hoop dat de kwestie van de schadeloosstelling, evenals andere kwesties, op de daartoe geëigende plaats zal worden geregeld. Helaas staat er een aantal fouten in het verslag, en ik vind het niet echt plezierig dat ik degene ben die daarop moet wijzen. In de eerste plaats is gesteld dat de Britse regering nauwelijks of in het geheel niet gereageerd heeft, toen het ging om de thema s rondom de vraag of zij al dan niet voor de Enquêtecommissie moest verschijnen. De ministers hebben wel degelijk de bijeenkomsten bijgewoond die naar hun zeggen in hun schema paste, en het klopt niet dat zij die bijeenkomsten hebben proberen te vermijden, zoals in het verslag wordt gesuggereerd. Ik was erbij. Ik heb de Britse ministers op hetzelfde tijdstip ontmoet als alle anderen. Zij hebben zelfs correspondentie beschikbaar gesteld, wat andere regeringen niet hebben gedaan, en daar had men eerlijk gezegd naar mijn idee ook rekening mee moeten houden. Ik de derde plaats ben ik het er absoluut niet mee eens dat de uitvoering van deze specifieke richtlijn een mislukking was, zeker niet als er naar het proces wordt gekeken. Als het wel een mislukking was, kan sir Robert Atkins wellicht toelichten hoe het allemaal precies in zijn werk is gegaan, aangezien hij indertijd deel uitmaakte van de regering. Ik vrees dat dit verslag zwak is waar het sterk zou moeten zijn en spijkers met koppen zou moeten slaan, en dat het sterk is op punten waar het geen spijker met koppen kan slaan. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan het toezicht. Op dat punt kan het verslag iets bewerkstelligen, en zal het ook daadwerkelijk iets bewerkstelligen. Als rapporteur voor Solvabiliteit II beloof ik u dat wij iets zullen ondernemen met betrekking tot de coördinatie tussen herkomst- /gastlidstaten, zodat de slachtoffers nooit meer door de regelgevers van het kastje naar de muur kunnen worden gestuurd. Ik hoop dat de commissaris mij hierbij zal steunen Marcin Libicki (UEN). - (PL) Mijnheer de Voorzitter, ik ben uiteraard zeer ingenomen met het werk dat de Enquêtecommissie en mevrouw Wallis hebben verricht. Zoals gewoonlijk heet ik de aanwezige rekwestranten, evenals de heer Braithwaite en mevrouw Lake, van harte welkom. Het doet me plezier om u allen hier vandaag te zien.

15 19/06/ Ik zou erop willen wijzen dat het resultaat van vandaag het gevolg is van de vruchtbare inspanningen van de Enquêtecommissie en eveneens in aanzienlijke mate van de Commissie verzoekschriften, waar de werkzaamheden zijn aangevat. Deze Enquêtecommissie werd in het leven geroepen op basis van een door de Commissie verzoekschriften opgesteld verslag. Het is de taak van de Commissie verzoekschriften om gewone burgers bij te staan. Ik zou uw aandacht willen vestigen op het feit dat onze commissie tot dusver een brede waaier van zaken heeft behandeld, waarbij honderden, duizenden of zelfs miljoenen slachtoffers betrokken waren. Ik denk onder andere aan de kwestie van de accijnzen op wagens in Polen en aan de Lloyd s-zaak, die tal van overeenkomsten vertoont met de kwestie die we vandaag behandelen. Ik verwijs eveneens naar het probleem van de verwijzing naar God in de preambule van het Grondwettelijk Verdrag. Nog enkele andere voorbeelden zijn de zaak van de radiozender COPE en de geschillen ten gevolge van de onregelmatigheden in de wetgeving over ruimtelijke ordening in Valencia. Vandaag is de kwestie Equitable Life aan de beurt. Miljoenen burgers doen een beroep op de Commissie verzoekschriften. Hun zaken worden succesvol opgelost of op zijn minst publiekelijk bekendgemaakt Jean-Paul Gauzès (PPE-DE). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, commissaris, dames en heren, om te beginnen wil ik mijn waardering uitspreken voor het uitstekende verslag dat mevrouw Wallis heeft opgesteld onder de bezielende leiding van mevrouw McGuinness. Het onderzoek van de Enquêtecommissie naar de crisis bij de levensverzekeringsmaatschappij Equitable Life heeft de schadelijke gevolgen aan het licht gebracht van een gebrekkige tenuitvoerlegging van de Europese wetgeving, die zelf niet voldoende nauwkeurig was. De schade die de verzekerden hebben geleden, dient derhalve vergoed te worden, en de procedurele belemmeringen voor hun compensatie dienen uit de weg geruimd te worden. Ik sta derhalve achter de conclusies van dit verslag, waarmee de Britse regering wordt opgeroepen haar verantwoordelijkheid te nemen en een adequaat systeem te ontwikkelen om de verzekerden van Equitable Life in het Verenigd Koninkrijk en in het buitenland te compenseren. Deze trieste zaak moet ons ertoe aanzetten de wetgeving op het gebied van verzekeringen te verbeteren, zodat de consument vertrouwen blijft houden in verzekeringsproducten en in financiële diensten in het algemeen. Ons Parlement kan een bijdrage leveren aan de bescherming van investeerders tijdens de debatten over Solvabiliteit II. Deze richtlijn, die betrekking heeft op de prudentiële regels voor de verzekeringssector, dient met het oog hierop te voorzien in systemen die nationale reguleringsinstanties en de regulerende Europese instantie op het gebied van verzekeringen vroegtijdig waarschuwen. In een dergelijke richtlijn dienen het Parlement, de Raad en de Commissie, zoals het verslag aanbeveelt, zo weinig mogelijk of zelfs, indien mogelijk, helemaal geen gebruik te maken van de uitzonderings- of afwijkingsmogelijkheden. De lidstaten dienen op hun beurt geen aanvullende nationale eisen te stellen bij de omzetting van het gemeenschapsrecht en zodoende overregulering te voorkomen. Tevens moeten wij de omzetting van richtlijnen op het gebied van verzekeringen en op andere gebieden beter controleren. Dit betekent dat de Commissie proactief moet zijn ten aanzien van de controle op de kwaliteit en de doeltreffendheid van de omgezette wetgeving. Voorts zou een nauwere samenwerking tussen het Europees Parlement en de nationale parlementen in dit opzicht een echte stap voorwaarts zijn Harald Ettl (PSE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, we kunnen nog lang en breed discussiëren over het nut van een dergelijk verslag en van een dergelijke enquêtecommissie. In ieder geval zal het niet leiden tot de vergoeding van de schade die de consument heeft geleden. Bovendien wordt niet helemaal terecht de indruk gewekt dat we de Commissie en de betrokken regering op basis van dit verslag op het matje kunnen roepen. We kunnen echter wel lessen leren: hoe kunnen we de dingen beter doen? Hoe we kunnen zorgen voor betere regelgeving en controle? Degene die eigenlijk als enige verantwoordelijk is voor de schade, de verzekeringsmaatschappij, wordt door het verslag eigenlijk slechts marginaal geraakt. Het hoofdprincipe van het beleid van dit bedrijf was altijd versluieren. Commissaris McCreevy heeft zich voor de Enquêtecommissie toch maar laten verleiden tot de uitspraak dat de vrije markteconomie nu eenmaal zo werkt. Wanneer deze houding ertoe leidt dat men van mening is dat de voorzieningen die de burger zelf treft voor zijn oude dag, kunnen worden overgelaten aan een zo ongecontroleerde markt, dan ziet het er verdomd beroerd uit met onze gemeenschappelijke politieke verantwoordelijkheid! Dat geldt voor de wetgevers, voor de Commissie, die niet heeft gecontroleerd, en evenzeer voor de betrokken regering, die de regels op een slordige manier heeft toegepast. Als dit verslag enige zin heeft, dan is dat omdat we van de Raad, de Commissie en onszelf kunnen eisen dat er wetten komen inzake de regelgeving en de controle voor met name de voorzieningen voor de oude dag, zodat de consumenten kunnen profiteren van meer vertrouwen en meer zekerheid. Dat zeg ik als rapporteur voor Solvabiliteit I. Dat is de belangrijkste reden waarom ik voor dit verslag stem. Hiermee geven we een signaal, en ik denk dat de apostelen van de zogenaamde markteconomie overal in Europa er iets van zullen leren. Daarom moeten we de nodige maatregelen nemen Tadeusz Zwiefka (PPE-DE). - (PL) Mijnheer de Voorzitter, het verslag en de aanbevelingen die we

16 20 19/06/2007 vandaag behandelen, betreffen een erg concreet probleem, namelijk de crisis bij de Equitable Life Assurance Society. Het lijdt in deze specifieke kwestie geen twijfel dat de Britse regering niet heeft voldaan aan de eisen van de Derde Levensverzekeringsrichtlijn. Ze heeft evenmin voorzien in gepaste rechtsmiddelen voor beroep. Derhalve is de Enquêtecommissie de vaste overtuiging toegedaan dat de Britse regering in deze zaak verantwoordelijk is. We mogen evenwel niet uit het oog verliezen dat de crisis bij Equitable Life een sterke en zeer gerespecteerde onderneming heeft getroffen. Dat impliceert dat een gelijkaardige crisis zich in om het even welk bedrijf kan voordoen, niet uitsluitend in de verzekeringssector, en in bijna elke lidstaat. De huidige evaluatie door de Europese Commissie van het vermogen van de lidstaten om de wetgeving van de Europese Unie ten uitvoer te leggen en toe te passen, is mijns inziens onvoldoende. Ik ben het volkomen eens met de conclusies van de Enquêtecommissie. Die is van mening dat de Europese Commissie meer aandacht moet besteden aan de kwaliteit van de juridische bepalingen op communautair niveau en op het niveau van de lidstaten. De formalistische en statistische benadering van het toezicht op de omzetting van de Gemeenschapswetgeving is nu al absoluut ontoereikend. De aanbevelingen van de Europese Commissie voor de lidstaten zijn gebaseerd op de veronderstelling dat de EU-wetgeving daadwerkelijk ten uitvoer gelegd zal worden, zodra er genoeg voldoende opgeleide werknemers beschikbaar zijn en zodra hiervoor de nodige middelen zijn vrijgemaakt. Ik deel deze zienswijze niet volledig. Het aantal personeelsleden en de hoeveelheid beschikbare middelen zijn immers geen absolute criteria. We moeten vastberaden te werk gaan en actief betrokken zijn bij de tenuitvoerlegging van de Gemeenschapswetgeving. Deze maatregelen zullen pas geloofwaardig zijn wanneer de lidstaten de tenuitvoerlegging van de communautaire wetgeving overlaten aan daartoe gemachtigde, competente en verantwoordelijke instellingen waarvan de doeltreffendheid regelmatig zal worden geëvalueerd. Om de uitdagingen waarmee de lidstaten worden geconfronteerd op een correcte manier te kunnen aanpakken, hebben we de volgende drie factoren nodig: kennis, deskundigheid en bereidwilligheid. De eerste factor, kennis, is vandaag de dag geen probleem. De tweede factor, het vermogen om het acquis communautaire ten uitvoer te leggen, hangt af van de toewijzing van de gepaste middelen om het doel te bereiken en van de indienstneming van het juiste personeel. Dat aspect wordt op dit moment het sterkst benadrukt door de commissie. Naar mijn mening is de derde factor, bereidwilligheid, echter van het grootste belang Joel Hasse Ferreira (PSE). - (PT) Het verslag-wallis over de crisis bij de Equitable Life Assurance Society geeft ons de gelegenheid om duidelijkheid te verschaffen over dit onderwerp, druk uit te oefenen om vooruitgang te boeken met wetgeving en aanbevelingen, en grotere transparantie te bereiken in de verzekeringssector van de Europese Unie. Er ligt een pakket zeer interessante aanbevelingen op tafel die door de andere Europese politieke instellingen en de regeringen van de lidstaten zorgvuldig bestudeerd dienen te worden. Ik citeer de oorspronkelijke Engelse tekst: (EN) De commissie verlangt dat er in de wetgeving inzake financiële diensten bepalingen worden opgenomen voor preventieve vroegtijdige waarschuwingssystemen waarmee een doeltreffende signalering mogelijk is van potentiële problemen als gevolg van het toezicht op of de regulering van financiële dienstverlenende bedrijven, met name in gevallen waarbij het om grensoverschrijdende financiële verrichtingen gaat (PT) en voorts: (EN) De commissie beveelt ten zeerste aan om nog verfijndere mechanismen in te voeren die een optimale samenwerking tussen nationale toezichthoudende autoriteiten waarborgen (PT) Mijnheer de Voorzitter, collega s, dit verslag en het debat erover veroorzaken meerdere moeilijkheden. Wij dienen de burgers, consumenten en verzekerden, indien mogelijk, hoop te geven, maar die hoop mag niet overdreven of ongegrond zijn. Ik moet zeggen dat de houding tegenover de Engelse regering mij niet op adequate wijze lijkt onderbouwd. Integendeel, die houding lijkt me zelfs bijzonder gevaarlijk. Daarom heb ik bij dit verslag enkele voorbehouden, met name als het stelt dat (EN) [Bij ontstentenis van realistische alternatieven] heeft de regering van het VK naar mening van de commissie de morele plicht verantwoordelijkheid te nemen voor haar tekortkomingen, en moet zij de getroffen burgers schadeloos stellen (PT) Beste collega s, dat belet mij niet te erkennen dat er tijdens het debat over dit onderwerp grondig werk is verricht en te overwegen of het noodzakelijk is aan de ene kant duidelijker en degelijker Europese regelgeving te maken voor de verzekeringsbranche, en aan de andere kant een aantal regels te codificeren met betrekking tot het optreden van het Europees Parlement via enquêtecommissies Othmar Karas (PPE-DE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, dames en heren, de Enquêtecommissie heeft omissies opgespoord, nalatigheid van de managers van het bedrijf aangetoond,

17 19/06/ allerlei lacunes vastgesteld, en zeventig conclusies en aanbevelingen op tafel gelegd. Op die manier heeft het Europees Parlement zijn verantwoordelijkheid genomen. Het verslag is echter niet het laatste woord, en niet het einde van een schandaal. Veeleer toont het aan dat er op alle niveaus van de politiek en het bedrijfsleven in deze sector maatregelen moeten worden genomen. Het Verenigd Koninkrijk heeft de Derde Levensverzekeringsrichtlijn in onvoldoende mate omgezet, de Commissie heeft niet genoeg gedaan voor de controle, de toezichthouders in meerdere lidstaten hebben hun werk niet gedaan, het management van het bedrijf heeft het vertrouwen van de polishouders beschaamd, heeft de mensen belogen en is nalatig geweest. De controle heeft niet gefunctioneerd, en dat moet beter. We moeten echter ook duidelijk zeggen dat het Europese recht niet de oorzaak van het probleem is. De oorzaak is de gebrekkige omzetting en het ontbreken van politieke controle. Mijnheer de commissaris, ik ben een volgeling van de markteconomie, maar die mag niet als voorwendsel worden gebruikt. In het nieuwe Grondwettelijk Verdrag hebben we de vrije markt heel bewust vervangen door de sociale markteconomie. Nu is het aan ons om het juiste kader te creëren en voor de controle te zorgen: zo veel markt als mogelijk, maar niet meer overheidscontrole dan nodig. Dat is een spanningsveld, en we moeten de nodige conclusies trekken uit dit verslag. Het gaat om de sociale zekerheid, om pensioenen en gedane beloftes, en dus om de vraag hoe we omspringen met het vertrouwen van de burger in de maatregelen van de politiek en het bedrijfsleven Pervenche Berès (PSE). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, wij allen in dit Parlement streven ernaar goede wetgeving op te stellen en de adequate omzetting ervan te waarborgen. Wat dat betreft, hebben we hier te maken met een schoolvoorbeeld. De omzetting was duidelijk niet in overeenstemming met de kwaliteit van de wetgeving. Wij moeten verbetering brengen in deze situatie. Ten tweede stel ik vast dat Groot-Brittannië reeds conclusies heeft getrokken uit deze situatie, aangezien sommige toezichthoudende organen zijn gereorganiseerd naar aanleiding van deze zaak, maar het staat buiten kijf dat er nog meer moet gebeuren. Ten derde moeten wij in Europa vooruitgang boeken als het gaat om grensoverschrijdende activiteiten. We kunnen op dit gebied geen vooruitgang boeken tenzij we nadenken over de vraag wat we precies verstaan onder toezicht op actoren die in meerdere lidstaten van de Europese Unie financiële producten aanbieden. Ten vierde moeten wij de strategie verbeteren voor het op de markt brengen van producten. Het is onaanvaardbaar dat een financieel product wordt verkocht onder willekeurige voorwaarden. Er kan tevens geen sprake zijn van een geïntegreerde markt voor financiële diensten indien we de wijze waarop financiële producten worden aangeboden aan klanten, niet verbeteren. Anders zullen de gevallen van misleidende verkoop hand over hand toenemen. Ten vijfde heeft de Enquêtecommissie de Commissie economische en monetaire zaken verzocht haar conclusies over te nemen. In afwachting van die conclusies van de Enquêtecommissie staat het reeds buiten kijf dat de tenuitvoerlegging van de richtlijnen, de verbetering van de solvabiliteit van financiële ondernemingen en het waarborgen van kwalitatief goed toezicht op de financiële markten in het middelpunt staan van ons dagelijks werk. Het spreekt vanzelf dat dit schoolvoorbeeld onze vastberadenheid in dit opzicht slechts zal doen toenemen. Mijn laatste opmerking betreft ten slotte het recht van de slachtoffers op verhaal. Het gaat er vanzelfsprekend niet om toestemming te geven voor collectieve rechtszaken, voor class action. Indien wij serieus te werk willen gaan, moeten wij tevens in het kader van een wetgeving die investeerders en spaarders beschermt, de Europese wetgeving verbeteren als het erom gaat de rechtsmiddelen voor slachtoffers vast te stellen Marco Pannella (ALDE). - (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik wil het Bureau van dit Parlement er slechts aan herinneren dat het noodzakelijk is om zijn stem te verheffen en de verdiensten te benadrukken van dit Parlement, dat zich unaniem opstelt met betrekking tot een gebeurtenis die gisteren eindelijk heeft plaatsgevonden, in overeenstemming met het Europa waar we allemaal van houden, dat van Altiero Spinelli en van anderen. We weten dat het Parlement eensgezind heeft gestreden voor de afschaffing van de doodstraf. Dankzij dit eenstemmige Parlement hebben gisteren, naast het Italiaanse parlement, de zevenentwintig lidstaten unaniem vastgesteld dat wij tegen de doodstraf zijn De Voorzitter. - Dat was niet echt een motie van orde. We zullen deze kwestie echter zeker onder de aandacht van het Bureau brengen Neil Parish (PPE-DE). - (EN) Mijnheer de Voorzitter, allereerst wil ik mevrouw McGuinness graag bedanken voor de zeer kundige wijze waarop zij de Enquêtecommissie heeft voorgezeten en voor het feit dat zij er grotendeels in is geslaagd om de partijpolitiek buiten de deur te houden. Ik wil ook mevrouw Wallis bedanken voor al het werk dat zij als rapporteur in deze uiterst complexe zaak heeft gestoken. Uiteraard gaat het om echte mensen die echt geld hebben verloren. Veel van die mensen hadden dat geld opzij gezet voor hun pensioen, voor hun gezin, en zij hebben door deze crisis een zware tijd doorgemaakt. Het verdient alle respect dat zij deze zaak hier hebben aangekaart.

18 22 19/06/2007 Daarbij dient ook bedacht te worden dat Equitable Life een bedrijf was met een lange staat van dienst, waardoor de mensen veel vertrouwen in deze financiële instelling hadden. Zelfs ons eigen Lagerhuis in Westminster had pensioenvoorzieningen ondergebracht bij Equitable Life. Dan kunnen wij de mensen toch niet verwijten dat zij geld in polissen van dat bedrijf hebben gestoken. Wij hebben in de Enquêtecommissie ondubbelzinnige bewijzen gehoord voor het feit dat de betreffende winstdelingspolissen tegen een veel te hoog percentage werden aangeboden, en dat het bedrijf niet in staat was om de uitbetalingen vol te houden. Wij hebben verhalen van actuarissen gehoord dat het bedrijf in wezen failliet zou gaan als het door zou gaan met uitbetalingen tegen dat percentage. Maar uiteraard werden op het juiste moment de benodigde wijzigingen aangebracht, en toen het nieuwe bedrijf om de hoek kwam kijken en de nieuwe directie aantrad, konden zij niet meer verantwoordelijk worden gesteld voor hetgeen zich daarvoor had afgespeeld. In een interne markt verwachten mensen een schadeloosstelling als er iets misgaat met polissen die in Ierland, Duitsland of het Verenigd Koninkrijk zijn gekocht. Maakt het daarbij eigenlijk nog wel uit of de EU of de lidstaat daarvoor verantwoordelijk is? Waar het om gaat, is dat de mensen met dergelijke polissen schadeloos worden gesteld. Op dat punt sluit ik mij aan bij de eis van sir Robert Atkins en anderen dat de Britse regering serieus moet overwegen om de mensen die geld verloren hebben, schadeloos te stellen. Zoals gezegd, het is boven alle twijfel verheven dat de relevante regelgeving niet adequaat is uitgevoerd. Ik beveel het Parlement aan dit verslag te steunen Michael Cashman (PSE). - (EN) Mijnheer de Voorzitter, in de eerste plaats wil ik mijn collega, sir Robert Atkins, corrigeren. Hij zei dat de Enquêtecommissie op zijn aandringen is ingesteld. Degenen die lid zijn van de Commissie verzoekschriften zullen zich herinneren dat dit op mijn instigatie is gebeurd, maar ik zal de eer eerlijk met hem delen. Hij zei ook - en op dat punt moet ik hem eveneens corrigeren - dat de Britse regering en ook de toezichthouder schitterden door afwezigheid. Ik vraag me af waar hij was toen wij een ontmoeting hadden met de staatsecretaris van het ministerie van Financiën en met de toezichthouder? Helaas schitterde hij door afwezigheid. Wij hebben geen behoefte aan een preek van voormalige conservatieve regeringen die met hun duimen zaten te draaiden terwijl de pensioenpolissen van hun burgers onder vuur lagen. Ik verwelkom dit verslag, maar kan het helaas niet volledig ondersteunen. Het verslag begeeft zich namelijk op terreinen waar het niets te zoeken heeft. De maatregelen en voorzieningen die de Labour-regering sinds 1997 heeft getroffen, worden niet op adequate wijze erkend. Het verslag gaat in op onderwerpen als de rol van de rapporteur post-parlement en de rol van de rapporteur op het niveau van de lidstaten van de EU. Dat acht ik niet opportuun. Dat interfereert namelijk met de rol van de parlementen van de soevereine lidstaten en hun wettelijke verplichtingen op grond van het Verdrag. In het verslag worden inderdaad nuttige aanbevelingen gedaan voor de interne markt en de verantwoordelijkheid van het gastland voor de financiële dienstverlening, maar verandert hierdoor iets aan de benarde situatie van de slachtoffers, waarvan er vandaag twee op de tribune plaats hebben genomen? Helaas niet. Zij zijn het slachtoffer van verkeerde verkooppraktijken en het is vanwege hun trieste situatie dat wij deze tijdelijke Enquêtecommissie hebben opgericht. Ik heb ook alle respect voor de werkzaamheden van de voorzitter van de Enquêtecommissie. Helaas zijn de slachtoffers daar ook niet bij gebaat. Het verslag staat vol beloften, maar de garanties ontbreken. Daarom heb ik er voortdurend op aangedrongen dat wij van de betrokken partijen, inclusief de regering van het Verenigd Koninkrijk, verlangen dat zij de aanbevelingen opvolgen die door de Britse parlementaire ombudsman worden gedaan. Als er sprake is van schadeloosstelling moeten wij over één duidelijk zijn: uiteindelijk is het de Britse belastingbetaler die de rekening betaalt. De Labour-delegatie zal niet tegen het verslag stemmen, maar zich van stemming onthouden vanwege de zojuist door mij genoemde redenen. Helaas moet ik mij bij een eerdere bijdrage aansluiten, waarin geconstateerd werd dat er toch partijpolitiek in dit verslag is geslopen. Daarmee is de slachtoffers van de Equitable Life-crisis geen dienst bewezen Rainer Wieland (PPE-DE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, Italië heeft talloze getalenteerde artiesten voortgebracht. Ik vind het echter ongepast dat de heer Panella, die ik trouwens zeer respecteer, van het Parlement een circus maakt. Hij komt binnen, gaat even zitten in de achterste rij, vraagt het woord voor een motie van orde, en maakt een opmerking die niets met het debat te maken heeft. Dat getuigt van een gebrek aan respect voor zijn collega s, en ook voor het publiek dat dit debat volgt. Ik vind het niet juist, mijnheer de Voorzitter, dat u niet eerder heeft ingegrepen. Dan nu ter zake: deze kwestie is in allerlei opzichten een schoolvoorbeeld. Hier is het Parlement in een nieuwe dimensie terechtgekomen. We hebben de verzoekschriften ontvangen, en de Enquêtecommissie heeft haar werk vrijwel afgesloten. Ik heb een verzoek aan mevrouw Wallis en mevrouw McGuinness. We krijgen al eerste brieven, en als er na dit verslag van het Parlement niets gebeurt, dan verliezen de burgers het vertrouwen in Europa en in het Europees Parlement. Ik zou mevrouw Wallis en mevrouw McGuinness willen vragen om bij dit verslag, dat zal worden gepubliceerd, een korte inleiding te schrijven, waarin staat wat dit Parlement kan, en wat het niet kan. Onze instellingen hebben bepaalde gebreken, en we moeten dat in eenvoudige woorden en met grafieken uitleggen.

19 19/06/ Het is niet juist dat het Verenigd Koninkrijk geen systeem voor schadevergoeding heeft, maar de aansprakelijkheid is er anders geregeld. Daar bestaat aansprakelijkheid voor strafbare feiten met voorbedachte rade, maar niet voor nalatigheid, slecht beheer, of voor andere fouten waarvoor men in andere lidstaten wel degelijk aansprakelijk kan worden gesteld. En dat is de kern van de zaak. We moeten in de Europese Unie uit de oude loopgraven komen. Er moet een brug komen tussen het oorsprongslandsprincipe en het bestemmingslandsprincipe. Dat zijn extreme concepten, die niet zinvol zijn, en we zijn er tot nu toe niet in geslaagd om een gulden middenweg te vinden. Dat leidt tot talloze onregelmatigheden. We moeten proberen om een nieuw systeem te ontwikkelen, juist voor sectoren die zo ingewikkeld zijn als de financiële diensten. Anders komen we er nooit uit. Ik hoop dat de Engelse regering een oplossing vindt om de schade te vergoeden, en dat die oplossing dan voor alle Europeanen geldt. De Engelse belastingbetaler heeft tot nu toe namelijk geprofiteerd van het succes van Equitable Life, zeer zeker ook dank zij haar activiteiten op de interne markt, die burgers in andere lidstaten schade hebben berokkend John Purvis (PPE-DE). - (EN) Mijnheer de Voorzitter, veel investeerders, inclusief gepensioneerden, hebben op de baissemarkt tussen 2000 en 2003 verliezen geleden. Het verschil met de Equitable Life-zaak zit in het woordje nalatigheid. De actuariële functie werd buitenspel gezet en het bedrijfsmodel had veel weg van het rijden op een wankele fiets: zo lang er verzekeringen verkocht werden, bleef het bedrijf nog net overeind. Maar wat gebeurde er toen de muziek ophield? Er leek sprake van een verkoopmachine die eeuwen van opgebouwde eerbiedwaardigheid kapitaliseerde, maar in feite ging het om een kaartenhuis dat op drijfzand was gebouwd. De directie van Equitable Life en de toezichthouder waren zich daarvan bewust. Op welke manier is Equitable Life dan de dans ontsprongen? Hun bedrijfsactiviteiten werden gereguleerd door een richtlijn van de EU en de verantwoordelijke Britse regulerende instantie had toezicht moeten houden op de naleving ervan. Die toezichthouder wist dat het fundament van Equitable Life krakkemikkig was, maar hoopte tegen beter weten in dat alles in de loop der tijd wel weer goed zou komen, of dacht wellicht dat er een rijke ridder op een wit paard voorbij zou komen om het bedrijf over te nemen. Daarom kon er met de verkoop van die verzekeringsproducten doorgegaan worden tot lang nadat dit al verboden had moeten zijn. Waarom werd een structuur toegestaan waarin de wettelijke actuaris tevens de algemeen directeur was? Waarom mocht Equitable Life in het Verenigd Koninkrijk en in andere lidstaten door blijven gaan met de verkoop, terwijl de verantwoordelijke Britse toezichthouder volledig op de hoogte was van de deplorabele situatie waarin die verzekeringsmaatschappij verkeerde? Dit is niet slechts een triest verhaal; dit is een verhaal over nalatigheid. Het is niet acceptabel dat lidstaten hun toezichthouders vrijspreken van nalatigheid als wij willen dat het herkomst/gastlandstelsel voor de regulering goed functioneert op de interne markt voor financiële dienstverlening. Geachte commissaris, in de toekomst dient u erop aan te dringen - met name met het oog op Solvabiliteit II - dat lidstaten en hun toezichthouders volledig aansprakelijk zijn voor nalatigheid. Het kan niet zo zijn dat lidstaten ontheven worden van deze aansprakelijkheid Charlie McCreevy, lid van de Commissie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, het debat van vanochtend heeft aangetoond dat een adequate omzetting van en een effectieve controle op de communautaire wetgeving essentieel zijn voor een goed functionerende interne markt. Persoonlijk vind ik het een goede zaak dat de Enquêtecommissie verder gekeken heeft dan alleen maar de Equitable Life-zaak en vanuit een breder perspectief heeft onderzocht hoe de omzettings- en uitvoeringscontroles in het algemeen plaatsvinden. De aanbevelingen zijn gebaseerd op ervaringen uit de praktijk en belangrijk om te waarborgen dat wij in de Europese Unie van zevenentwintig lidstaten zicht houden op wat er in de werkelijkheid gebeurt. Uw werkzaamheden zijn cruciaal voor de lopende activiteiten in verband met de toepassing van het Gemeenschapsrecht, en met uw voorstellen zal in onze komende mededeling rekening worden gehouden. Uw werkzaamheden zijn ook cruciaal voor de vele slachtoffers die hun spaargeld in rook hebben zien opgaan. Het moge duidelijk zijn dat een rechtstreekse schadeloosstelling een zaak is van de Britse autoriteiten en de Britse rechterlijke macht. In het verslag van de Britse parlementaire ombudsman, dat later dit jaar verschijnt, zal ook nog nader op deze kwestie worden ingegaan. De Commissie kan hierover geen uitspraak doen. Het is echter essentieel voor ons en voor de interne markt en het consumentenvertrouwen dat polishouders gelijkwaardig worden behandeld, ongeacht de lidstaat waar zij wonen. De Commissie heeft ook kennis genomen van de meer algemene aanbevelingen over schadeloosstelling. De aanbevelingen waarin opgeroepen wordt om een antwoord op Europees niveau te geven, worden door ons nader onderzocht. Een goede omzetting begint bij een goede wetgeving, maar twijfelachtige compromissen waarin iedereen kan lezen wat hij of zij wil, vormen alleen maar een goede voedingsbodem voor een slechte uitvoering. Het gaat dus om een gezamenlijke verantwoordelijkheid van alle betrokken instellingen. Ter afsluiting wil ik de Enquêtecommissie en de rapporteur, mevrouw Wallis, feliciteren met het goed

20 24 19/06/2007 stuk werk. Alle partijen zijn op een eerlijke wijze gehoord. Wij hebben belangrijke lessen geleerd en zullen daar in de toekomst een vervolg aan geven De Voorzitter. - Het debat is gesloten. De stemming vindt later vandaag plaats Maatregelen ten behoeve van jonge vrouwen in de Europese Unie om gezin en studies met elkaar te verzoenen (debat) De Voorzitter. - Aan de orde is het verslag (A6-0209/2007) van Marie Panayotopoulos-Cassiotou, namens de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid, over een regelgevend kader voor maatregelen ten behoeve van jonge vrouwen in de Europese Unie om gezin en studies met elkaar te verzoenen (2007/2276(INI)) Marie Panayotopoulos-Cassiotou (PPE-DE), rapporteur. - (EL) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, geachte collega s, de toekomst van de Europese economie en de versterking van het concurrentievermogen en de werkgelegenheid in de Europese Unie hangen in grote mate af van het studieen opleidingsniveau van de burgers en met name de jongeren, en dus van de mate waarin zij kunnen bijdragen aan de economische ontwikkeling en de sociale samenhang in Europa. De zowel op Europees als nationaal vlak ondernomen inspanningen hebben vruchten afgeworpen. In 2004 volgden in het Europa van de Vijfentwintig de meeste jongeren van 20 tot 24 jaar hoger onderwijs. Door de langere studietijd, door scholing, bij- en herscholing, levenslang leren, enzovoort, neigen de jongeren er evenwel toe om te wachten met de vormgeving van hun persoonlijk leven, van hun privé-leven, met het stichten van een gezin en het in vervulling doen gaan van hun wensen. Zoals ook in het Groenboek over demografie staat, strookt hetgeen de Europese burgers graag zouden willen met betrekking tot het stichten van een gezin en het krijgen van kinderen, niet met de huidige realiteit. Kinderen krijgen op wat latere leeftijd kan ook problematisch zijn om gezondheidsredenen. Dit is een last voor de volksgezondheid en een hinderpaal voor de bevolkingsaanwas in Europa. Daarom is het voor de totstandbrenging van een gezinsvriendelijke samenleving - waar ook in het Europees Jeugdpact gewag van wordt gemaakt - noodzakelijk dat mogelijkheden geboden worden om privé-leven, gezinsleven en beroepsleven maar ook studie - die zoals wij zien heel lang duurt - te combineren. Het verslag dat vandaag ter stemming wordt voorgelegd wil duidelijk maken dat het noodzakelijk is de jongeren te ondersteunen met beleid. Zij moeten de mogelijkheid krijgen om enerzijds hun studieplannen uit te voeren en anderzijds zich te kwijten van hun taken in het gezinsleven, of het nu gaat om de opvoeding van kinderen of om de ondersteuning van ouderen in hun familie. We weten immers dat over enkele decennia tweederde van de Europeanen ouderen zijn. Het leven van veel studenten wordt al gekenmerkt door studeren en gezin. Het percentage hiervan verschilt echter van land tot land: in Zweden is dit 41 procent, in Griekenland 12 procent, in Oostenrijk 10 procent en in Letland 10 procent. Er zijn dus grote verschillen tussen de lidstaten, waardoor de mobiliteit en de toegang tot onderwijs worden bemoeilijkt. Met ons verslag tornen wij niet aan de subsidiariteit, maar vragen wij om erkenning van de economische en sociale behoeften van jonge mannen en vrouwen die naast hun studie en opleiding ook gezinsverantwoordelijkheden hebben. Het is de taak van de lidstaten om met speciale sociale maatregelen steun te geven aan de jongeren die gezinsverantwoordelijkheden op zich willen nemen, zonder rekening te houden met het feit of ze al dan niet beroepsactiviteiten verrichten of hun ouders een goed inkomen hebben. De financiële faciliteiten kunnen de vorm krijgen van leningen, goedkope huisvesting, toereikende kinderopvang op de universiteit, sociale en ziekteverzekering, meer soepelheid tijdens de studietijd, sensibilisering van het onderwijzend personeel met betrekking tot de behoeften van studenten met kinderen of studenten met familieverantwoordelijkheden, en het gebruik van de moderne technologie om deze studenten tegemoet te komen. Ook moet het beleid inzake gelijke kansen worden versterkt, opdat men gaat inzien dat niet alles op de schouders van de studerende vrouw terecht mag komen. Ik ben bijzonder voldaan over het feit dat de Commissie in haar mededeling erkent dat studie, opleiding en gezinsleven met elkaar gecombineerd moeten kunnen worden. Ik hoop dat mijn verslag een bron van inspiratie zal zijn voor toekomstige voorstellen voor gezinsvriendelijke maatregelen, voor maatregelen ter ondersteuning van de jongeren en voor een toekomstgerichte aanpak van het demografisch probleem. Ik wilde de collega s bedanken voor de amendementen die het verslag hebben verbeterd. Ik wil u echter vragen geen steun te geven aan de amendementen die tot doel hebben de inhoud van het verslag in te korten of dingen toe te voegen die niets met het daarin behandeld thema hebben uit te staan. Ik hoop dat mijn verslag uw steun zal krijgen Charlie McCreevy, lid van de Commissie. - (EN) Mijnheer de Voorzitter, aangezien commissaris Špidla met vertragingen op weg hierheen te kampen heeft, zal ik dit verslag voor mijn rekening nemen. Allereerst wil ik mevrouw Panayotopoulos-Cassiotou feliciteren met de grote kwaliteit van het verslag en de