Datum van inontvangstneming : 28/02/2018

Transcriptie

1 Datum van inontvangstneming : 28/02/2018

2 Vertaling C-37/18-1 Zaak C-37/18 Verzoek om een prejudiciële beslissing Datum van indiening: 19 januari 2018 Verwijzende rechter: Cour de cassation (Frankrijk) Datum van de verwijzingsbeslissing: 10 januari 2018 Eiseres tot cassatie: Vueling Airlines, S.A. Verweerder in cassatie: COUR DE CASSATION (hoogste rechter) [OMISSIS] De COUR DE CASSATION, CHAMBRE SOCIALE (kamer voor arbeidsgeschillen), heeft het volgende arrest gewezen: De Cour de Cassation doet uitspraak op het cassatieberoep dat is ingesteld door de naamloze vennootschap naar buitenlands recht Vueling Airlines, die haar zetel heeft in [OMISSIS] Barcelona (Spanje) en die een vestiging heeft in Frankrijk [OMISSIS] in Parijs, tegen het arrest dat op 4 maart 2016 is gewezen door de cour d'appel (arbeidsrechter in tweede aanleg) van Parijs [OMISSIS] in het geding tussen Vueling Airlines en [OMISSIS] met woonplaats [OMISSIS] in Frankrijk [OMISSIS], verweerder in cassatie; Eiseres tot cassatie voert ter ondersteuning van haar cassatieberoep drie cassatiemiddelen aan, die aan het onderhavige arrest zijn gehecht; NL

3 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-37/18 [Alleen het tweede cassatiemiddel wordt in dit arrest onderzocht; het eerste middel heeft betrekking op de weigering in het afwijzende arrest van de cour d'appel om een verzoek om een prejudiciële beslissing in te dienen bij het Hof van Justitie, en het derde middel heeft betrekking op het oordeel van de cour d'appel dat de beëindiging van de arbeidsovereenkomst aan Vueling kon worden toegerekend en de gevolgen had van een ontslag zonder werkelijke en ernstige reden.] [OMISSIS] [Or. 2] [OMISSIS] Tweede middel en het verzoek om een prejudiciële verwijzing Gelet op artikel 267 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie; Overwegende dat volgens het bestreden arrest op 21 april 2007 bij de vennootschap Vueling Airlines in dienst is getreden als copiloot op grond van een overeenkomst naar Spaans recht die was opgesteld in de Engelse taal en dat hij op grond van een aanvullende detacheringsovereenkomst van 14 juni 2007 is gedetacheerd bij de luchthaven Roissy-Charles de Gaulle; dat de werknemer bij brief van 30 mei 2008 zijn ontslag heeft ingediend en dit bij van 2 juni 2008 heeft herroepen; dat hij bij brief van 9 juni 2008 akte heeft genomen van de beëindiging van zijn arbeidsovereenkomst; dat hij met het verzoek tot herkwalificering van zijn ontslagname in beëindiging van de arbeidsovereenkomst met de gevolgen van een ontslag zonder werkelijke en ernstige reden, waarvan hij akte heeft genomen, meerdere vorderingen heeft ingediend bij de Franse arbeidsrechter in eerste aanleg uit hoofde van de uitvoering en de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en uit hoofde van zwartwerk; Overwegende dat de chambre criminelle (strafkamer) van de Cour de Cassation bij arrest van 11 maart 2014 (Crim., 11 maart 2014, nr , Bull. nr. 75) het cassatieberoep heeft verworpen dat door Vueling Airlines was ingesteld tegen een arrest van 31 januari 2012 van de chambre des appels correctionnels (correctionele kamer voor hoger beroep) van de cour d'appel van Parijs, die de vennootschap Vueling Airlines had veroordeeld tot een strafrechtelijke boete van EUR voor zwartwerk en tot betaling van diverse geldbedragen aan elf werknemers, onder wie uit hoofde van schadevergoeding; Overwegende dat de cour d'appel van Parijs, waarbij hoger beroep was ingesteld tegen de beslissing van de arbeidsrechter in eerste aanleg, bij arrest van 4 maart 2016 de werkgever heeft veroordeeld tot betaling van meerdere geldbedragen aan de werknemer uit hoofde van een vaste schadevergoeding voor zwartwerk; [Or. 3] Overwegende dat de werkgever het verwijt maakt dat hij bij dit arrest is veroordeeld tot betaling van meerdere geldbedragen aan de werknemer uit hoofde van een vaste schadevergoeding voor zwartwerk, uit hoofde van de aanpassing 2

4 VUELING AIRLINES naar Frans recht van het salaris van de werknemer van april 2007 tot en met mei 2008 en van het bijbehorende vakantiegeld, alsmede uit hoofde van schadevergoeding ter compensatie van het vakantiegeld en schadevergoeding voor het niet afdragen van sociale lasten in Frankrijk, terwijl, volgens het middel: 1 / pas dan sprake is van het delict zwartwerk wanneer de onderneming of de ondernemer heeft verzuimd om de verplichte opgaves te doen bij de socialezekerheidsinstanties of bij de belastingdienst; op grond van het beginsel van de eenheid van de toepasselijke socialezekerheidswetgeving en krachtens artikel 13 van verordening (EEG) nr. 1408/71 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, de personen op wie deze verordening van toepassing is aan de wet van slechts één lidstaat zijn onderworpen; volgens verordening (EEG) nr. 574/72 een persoon die werkzaamheden verricht op het grondgebied van twee of meer lidstaten hiervan de instantie op de hoogte brengt die hiertoe is aangewezen door de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de betreffende persoon woont, welke instantie dan een E 101-verklaring afgeeft (tegenwoordig A1-formulier) waarin wordt verklaard dat de betreffende persoon is onderworpen aan de wetgeving van die lidstaat; zolang de E 101-verklaring niet wordt ingetrokken of ongeldig wordt verklaard de afgifte van deze verklaring een vermoeden creëert van regelmatige aansluiting bij een socialezekerheidsregeling; de Franse rechter bij wie een vordering tot veroordeling voor zwartwerk wordt ingediend niet de geldigheid in twijfel kan trekken van de aansluiting van werknemers bij een socialezekerheidsinstantie van een andere lidstaat die de onderneming of de ondernemer een dergelijke verklaring heeft verstrekt; een strafrechtelijk vonnis met gezag van gewijsde deze bepalingen van Europees recht niet in de weg kan staan; in casu de vennootschap Vueling Airlines tijdens de terechtzitting de detacheringsverklaring (E 101) heeft overlegd die voor was afgegeven door de Spaanse overheid en heeft aangevoerd dat deze geldige en niet ingetrokken verklaring op grond van de Europese regelgeving het bewijs was dat de werknemer was aangesloten bij de Spaanse socialezekerheidsregeling, waarmee zwartwerk uit hoofde van het niet aangesloten zijn van de werknemer bij de Franse socialezekerheidsinstantie was uitgesloten; eiseres tot cassatie dienovereenkomstig heeft aangevoerd dat met een beroep op het beginsel van het gezag van gewijsde niet kan worden afgeweken van het Europees recht, dat voorrang heeft; door zich desondanks te baseren op het gezag van gewijsde van een arrest van de cour d'appel van Parijs van 31 januari 2012 teneinde de vennootschap Vueling Airlines te veroordelen uit hoofde van zwartwerk zonder in te gaan op dit doorslaggevende middel, de cour d'appel artikel 455 van de code de procédure civile (wetboek van burgerlijke rechtsvordering) heeft geschonden; 2 / door zich te baseren op het gezag van gewijsde van het arrest van de cour d'appel van Parijs van 31 januari 2012 teneinde de vennootschap Vueling Airlines te veroordelen uit hoofde van zwartwerk zonder te onderzoeken of de afgifte door de Spaanse overheid aan van een E 101-verklaring van aansluiting bij de Spaanse socialezekerheidsregeling diens [Or. 4] aansluiting bij de Franse 3

5 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-37/18 socialezekerheidsregeling niet uitsloot en dientengevolge geen beletsel vormde voor de veroordeling van de vennootschap Vueling Airlines uit hoofde van zwartwerk, de beslissing van de cour d'appel geen rechtsgrondslag vindt in artikel 267 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, in artikel 11, lid 1, van verordening (EG) nr. 574/72 van 21 maart 1972, in de artikelen 13 en 14 van verordening nr. 1408/71, in de artikelen 11 en 12 bis van verordening nr. 574/72 en in artikel 5 van verordening (EG) nr. 987/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009; 3 / de civiele rechter gebonden is aan het oordeel van de strafrechter ten aanzien van de voor de strafrechtelijke beslissing noodzakelijke feiten; in casu de cour d'appel van Parijs zich in het arrest van 31 januari 2012 heeft beperkt tot de vaststelling dat de werknemers van de vennootschap Vueling Airlines die werkzaamheden verrichten op de luchthaven Roissy-Charles de Gaulle hadden moeten zijn aangesloten bij de Franse socialezekerheidsregeling; een dergelijke beslissing de bevoegdheid van de civiele rechter onverlet liet om de draagwijdte te beoordelen van de afgifte van een E 101-verklaring door de Spaanse socialezekerheidsinstantie aan en, dientengevolge, de mogelijkheid onverlet liet om de kwalificatie van zwartwerk op basis van civielrechtelijke criteria achterwege te laten; door zich op het tegenovergestelde standpunt te stellen de cour d'appel artikel 1351 van de code civil (burgerlijk wetboek) en de artikelen 4 en 4-1 van de code de procédure pénale (wetboek van strafvordering) heeft geschonden, welke artikelen tezamen het beginsel van gebondenheid van de civiele rechter aan een strafrechtelijke beslissing met gezag van gewijsde vormen; Overwegende dat de vennootschap Vueling Airlines voorts verzoekt tot het voorleggen van de volgende prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie van de Europese Unie: Kan een onderneming de mogelijkheid worden ontnomen om werknemers te detacheren op grond van artikel 14, lid 1, onder a), van verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening (EG) nr. 118/97 van de Raad van 2 december 1996 (PB 1997, L 28, blz. 1), zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 647/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 13 april 2005 (PB L 117, blz. 1), louter op de grond dat de onderneming tot de luchtvaartsector behoort, hetgeen tot gevolg zou hebben dat op deze onderneming uitsluitend de bepalingen van artikel 14, lid 2, onder a), i) en [ii)], van verordening (EEG) nr. 1408/71 van toepassing zouden zijn? ; Overwegende dat op grond van artikel 13, lid 2, onder a), van verordening (EEG) nr. 1408/71 van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen [...] op degene die op het grondgebied van een Lid-Staat werkzaamheden in loondienst uitoefent [Or. 5] 4

6 VUELING AIRLINES de wetgeving van die Staat van toepassing [is] zelfs indien hij op het grondgebied van een andere Lid-Staat woont of indien de zetel van de onderneming of het domicilie van de werkgever waarbij hij werkzaam is, zich bevindt op het grondgebied van een andere Lid-Staat ; Overwegende dat de versie van artikel 14 die op het geding van toepassing is als volgt luidt: Ten aanzien van de toepassing van de in artikel 13, lid 2, onder a), neergelegde regel gelden de volgende uitzonderingen en bijzonderheden: 1. a) Op degene die op het grondgebied van een Lid-Staat werkzaamheden in loondienst verricht voor een onderneming waaraan hij normaal verbonden is, en door deze onderneming gedetacheerd wordt op het grondgebied van een andere Lid-Staat teneinde aldaar voor haar rekening arbeid te verrichten, blijft de wetgeving van eerstbedoelde Lid-Staat van toepassing, mits de te verwachten duur van die arbeid niet meer dan twaalf maanden bedraagt en hij niet wordt uitgezonden ter vervanging van een andere persoon wiens detachering beëindigd is; b) Indien de te verrichten arbeid door onvoorziene omstandigheden de oorspronkelijk voorziene tijdsduur overschrijdt en meer dan twaalf maanden duurt, blijft de wetgeving van eerstbedoelde Lid-Staat van toepassing tot aan de beëindiging van die arbeid, mits de bevoegde autoriteit van de Lid-Staat op het grondgebied waarvan de betrokkene gedetacheerd is, of het door deze autoriteit aangewezen lichaam, hiervoor toestemming verleent; deze toestemming moet vóór het einde van het oorspronkelijke tijdvak van twaalf maanden worden aangevraagd. Deze toestemming mag echter niet voor een langer tijdvak dan twaalf maanden worden verleend; 2. Op degene die op het grondgebied van twee of meer Lid-Staten werkzaamheden in loondienst pleegt uit te oefenen, wordt de toepasselijke wetgeving als volgt vastgesteld: a) op degene die behoort tot het rijdend, varend of vliegend personeel van een onderneming welke voor rekening van anderen of voor eigen rekening internationaal vervoer van personen of goederen per spoor, over de weg, door de lucht of over de binnenwateren verricht en op het grondgebied van een Lid-Staat haar zetel heeft, is de wetgeving van laatstbedoelde Staat van toepassing. Niettemin: i) is op degene die werkzaam is bij een filiaal of een vaste vertegenwoordiging welke die onderneming heeft op het grondgebied van een andere Lid-Staat dan die, op het grondgebied waarvan zij haar zetel heeft, de wetgeving van de Lid- Staat op het grondgebied waarvan zich dat filiaal of die vaste vertegenwoordiging bevindt, van toepassing; 5

7 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-37/18 ii) is op degene die in hoofdzaak werkzaam is op het grondgebied van de Lid- Staat waar hij woont, de wetgeving van die Staat van toepassing, zelfs indien [Or. 6] de onderneming waarbij hij werkzaam is, noch haar zetel, noch een filiaal, noch een vaste vertegenwoordiging op dit grondgebied heeft; [...] Overwegende dat uit de bevindingen van het arrest van de cour d'appel blijkt dat de vennootschap Vueling Airlines in Frankrijk een exploitatiebasis heeft op de luchthaven Roissy-Charles de Gaulle, dat wil zeggen een filiaal in de zin van artikel 14, lid 2, onder a), i), van verordening (EEG) nr. 1408/71; dat voorts uit de bevindingen van het arrest van 31 januari 2012 van de chambre des appels correctionnels en uit de processtukken blijkt dat de E 101-verklaring die door de Spaanse autoriteiten is afgegeven en door partijen is overlegd aan de Cour de cassation louter op grond van artikel 14, lid 1, onder a), is afgegeven aan de vennootschap Vueling Airlines en de luchthaven Roissy-Charles de Gaulle vermeldt als de plaats waar de gedetacheerde werknemer werkzaam is, en dat louter uit deze elementen kon worden opgemaakt dat de E 101-verklaring op frauduleuze wijze was verkregen; Overwegende dat op grond van artikel 11, lid 1, van verordening (EEG) nr. 574/72 van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van verordening nr. 1408/71 het orgaan dat is aangewezen door de bevoegde autoriteit van de lidstaat waarvan de wetgeving van toepassing blijft op verzoek van de werknemer of zijn werkgever in de gevallen als bedoeld in artikel 14, lid 1, van verordening nr. 1408/71 een verklaring verstrekt (E 101-verklaring genoemd) waarin wordt verklaard dat de werknemer aan deze wetgeving onderworpen blijft en tot welke datum dit het geval is; Overwegende dat op grond van artikel 12 bis, lid 1 bis, van verordening nr. 574/72, indien ingevolge de bepalingen van artikel 14, lid 2, onder a), van verordening nr. 1408/71 degene die behoort tot het rijdend, varend of vliegend personeel van een onderneming die internationaal vervoer verricht, onderworpen is aan de wetgeving van de lidstaat op het grondgebied waarvan zich ofwel de zetel of het domicilie van de onderneming, ofwel het filiaal of de vaste vertegenwoordiging waar de persoon werkzaam is bevindt, dan wel de woonplaats van de persoon en de plaats waar hij in hoofdzaak werkzaam is, de instantie die is aangewezen door de bevoegde autoriteit van de betreffende lidstaat deze persoon een verklaring verstrekt waarin wordt verklaard dat hij is onderworpen aan de wetgeving van die lidstaat; Overwegende voorts dat het bij wet nr van 2 augustus 2005 vastgestelde artikel L van de code du travail (wetboek van arbeidsrecht) (huidig artikel L van de code du travail) als volgt luidt: Een werkgever kan zich niet beroepen op de bepalingen die van toepassing zijn op de detachering van werknemers wanneer zijn activiteiten volledig zijn gericht 6

8 VUELING AIRLINES op het nationaal grondgebied of worden verricht in een ruimte of met voorzieningen op het nationaal grondgebied van waaruit, respectievelijk waarmee de activiteiten op vaste, stabiele en voortgezette wijze worden uitgeoefend; de werkgever kan zich in het bijzonder niet op deze bepalingen beroepen wanneer zijn activiteiten de acquisitie van klanten en de werving van personeel op [Or. 7] dit grondgebied omvatten. In de gevallen zoals bedoeld in de eerste alinea is de werkgever onderworpen aan de bepalingen van de code du travail die van toepassing zijn op ondernemingen die op Frans grondgebied zijn gevestigd. ; Dat in artikel R van de code de l'aviation civile (burgerluchtvaartwetboek) het volgende is bepaald: Artikel L van de code du travail is van toepassing op luchtvaartmaatschappijen uit hoofde van hun exploitatiebases op Frans grondgebied. Een exploitatiebasis is een verzameling gebouwen of voorzieningen van waaruit, respectievelijk waarmee een onderneming op vaste, stabiele en voortgezette wijze luchtvervoeractiviteiten verricht en die het feitelijke centrum vormt waar werknemers hun professionele activiteiten verrichten. In de zin van voornoemde bepalingen is het centrum waar de werknemer zijn professionele activiteiten verricht zijn vaste werkplaats of de plaats waar hij zijn dienst begint en waar hij na afloop van zijn dienst terugkeert. Overwegende dat artikel L van de code du travail, dat is gewijzigd in artikel L van de code du travail, als volgt is verwoord: Onder zwartwerk door het verhullen van activiteiten worden het met winstoogmerk verrichten van productie-, transformatie- en reparatieactiviteiten, alsook dienstverrichtingen en handelstransacties verstaan door natuurlijke personen en rechtspersonen die zich opzettelijk aan hun verplichtingen onttrekken: a) door zich niet in te schrijven in het beroepsregister of, in de departementen Moselle, Bas-Rhin en Haut-Rhin, in het ondernemingsregister of handelsregister wanneer dit verplicht is of door hun activiteiten voort te zetten nadat hun inschrijving is geweigerd of nadat zij uit het register zijn geschrapt; b) of door te verzuimen om de opgaves te doen bij de socialezekerheidsinstanties of bij de belastingdienst die op grond van de geldende wet- en regelgeving verplicht zijn. Van zwartwerk door het verhullen van arbeid in loondienst is sprake wanneer een werkgever zich opzettelijk onttrekt aan de formaliteiten die zijn bepaald in de artikelen L en L. 320 [...] ; 7

9 VERZOEK OM EEN PREJUDICIËLE BESLISSING VAN ZAAK C-37/18 Overwegende dat het vaste rechtspraak van de Cour de cassation is dat beslissingen van de strafrechter gezag van gewijsde met erga omnes-werking voor de civiele procedure hebben en dat het de civiele rechter niet is toegestaan om het oordeel van de strafrechter naast zich neer te leggen [verwijzingen naar nationale rechtspraak] [OMISSIS]; Overwegende tot slot dat het Hof van Justitie van de Europese Unie op het verzoek om een prejudiciële beslissing van de voltallige zitting van de Cour de Cassation (Ass. Plén., 6 november 2015 [OMISSIS]) bij arrest van 27 april 2017, C-620/15, EU:C:2017:309, voor recht heeft verklaard dat [a]rtikel 12 bis, punt 1 bis, van verordening (EEG) nr. 574/72 van de Raad [Or. 8] van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening (EG) nr. 118/97 van de Raad van 2 december 1996, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 647/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 13 april 2005, [...] aldus [moet] worden uitgelegd dat een E 101-verklaring die door het orgaan aangewezen door de bevoegde overheid van een lidstaat is afgegeven op grond van artikel 14, lid 2, onder a), van verordening nr. 1408/71, zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening nr. 118/97, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 647/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 13 april 2005, zowel de socialezekerheidsorganen van de lidstaat waar het werk wordt verricht als de rechterlijke instanties van die lidstaat bindt, zelfs indien zij vaststellen dat de voorwaarden waaronder de betrokken werknemer zijn activiteit uitoefent, kennelijk niet binnen de materiële werkingssfeer van die bepaling van verordening nr. 1408/71 vallen ; dat het Hof van Justitie zich niet heeft uitgesproken over artikel 14, lid 1, van voornoemde verordening nr. 1408/71; Dat derhalve in de eerste plaats de vraag rijst of de uitlegging die het Hof van Justitie van de Europese Unie in voornoemd arrest van 27 april 2017, C-620/15, EU:C:2017:309, heeft gegeven aan artikel 14, lid 2, onder a), van verordening (EEG) nr. 1408/71, zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening (EG) nr. 118/97, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 647/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 13 april 2005, van toepassing is op een geding ter zake van het strafbaar feit zwartwerk waarbij E 101-verklaringen zijn verstrekt uit hoofde van artikel 14, lid 1, onder a), op grond van artikel 11, lid 1, van verordening (EEG) nr. 574/72 van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van verordening nr. 1408/71, hoewel de situatie onder artikel 14, lid 2, onder a), i), viel aangezien er sprake was van werknemers die hun werkzaamheden verrichten in de lidstaat waarvan zij onderdaan zijn en waar de luchtvaartmaatschappij, die in een andere lidstaat is gevestigd, een filiaal heeft, en hoewel louter uit de lezing van de E 101-verklaring, die een luchthaven vermeldt als de plaats waar de werknemer zijn werkzaamheden verricht en die een luchtvaartmaatschappij vermeldt als werkgever, kon worden opgemaakt dat de verklaring op frauduleuze wijze was verkregen; 8

10 VUELING AIRLINES Dat bij een bevestigend antwoord de tweede vraag moet worden gesteld, namelijk of het voorrangsbeginsel van het recht van de Europese Unie aldus moet worden uitgelegd dat het eraan in de weg staat dat een nationale civiele rechter, die naar nationaal recht is gebonden aan het oordeel in een strafvonnis met gezag van gewijsde, gevolgen verbindt aan een met de rechtsregels van de Europese Unie strijdige beslissing van een strafrechter en een werkgever civielrechtelijk veroordeelt tot [Or. 9] betaling van schadevergoeding aan een werknemer louter op de grond dat deze werkgever strafrechtelijk is veroordeeld wegens zwartwerk; OM DEZE REDENEN wordt het Hof van Justitie van de Europese Unie verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen: 1) Is de uitlegging die het Hof in het arrest van 27 april 2017, C-620/15, EU:C:2017:309 [OMISSIS], heeft gegeven aan artikel 14, lid 2, onder a), van verordening (EEG) nr. 1408/71, zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening (EG) nr. 118/97, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 647/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 13 april 2005, van toepassing op een geding ter zake van het strafbaar feit zwartwerk waarbij E 101- verklaringen zijn verstrekt uit hoofde van artikel 14, lid 1, onder a), op grond van artikel 11, lid 1, van verordening (EEG) nr. 574/72 van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van verordening nr. 1408/71, hoewel de situatie onder artikel 14, lid 2, onder a), i), viel aangezien er sprake was van werknemers die hun werkzaamheden verrichten in de lidstaat waarvan zij onderdaan zijn en waar de luchtvaartmaatschappij, die in een andere lidstaat is gevestigd, een filiaal heeft, en hoewel louter uit de lezing van de E 101-verklaring, die een luchthaven vermeldt als de plaats waar de werknemer zijn werkzaamheden verricht en die een luchtvaartmaatschappij vermeldt als werkgever, kon worden opgemaakt dat de verklaring op frauduleuze wijze was verkregen? 2) Moet bij een bevestigend antwoord het beginsel van voorrang van het Unierecht aldus worden uitgelegd dat het eraan in de weg staat dat een nationale civiele rechter, die naar nationaal recht is gebonden aan het oordeel in een strafvonnis met gezag van gewijsde, gevolgen verbindt aan een met het Unierecht strijdige beslissing van een strafrechter en een werkgever civielrechtelijk veroordeelt tot betaling van schadevergoeding aan een werknemer louter op de grond dat deze werkgever strafrechtelijk is veroordeeld wegens zwartwerk? De behandeling van het cassatieberoep wordt geschorst tot de uitspraak van het Hof; [OMISSIS] [Or. 10] [OMISSIS] 9