Als een parel. Gedachtenisviering overleden personeelsleden 24 november 2015 Sint-Franciscuskerk Geel

Transcriptie

1 Als een parel Gedachtenisviering overleden personeelsleden 24 november 2015 Sint-Franciscuskerk Geel

2

3 Muziek voor de viering Welkom door secretaris Frank Jansen Openingswoord Kleine lichtritus Nu het kouder wordt en het licht verzwakt, bidden wij dat wij warmte geven en warmte ontvangen en dat ons nooit mag ontbreken het licht van vriendschap en liefde waarin wij elkaar herkennen. We steken 13 kaarsjes aan, één kaarsje voor ieder van wie we het voorbije jaar afscheid namen

4 Lied: Swing low Swing low, sweet chariot, comin fo to carry me home. Overwegingen bij afscheid nemen Men zegt Men zegt: Beter zo het was niets meer. Maar jij was alles voor mij Men zegt: Ze kende je niet meer, ze was al weg. Maar ik zag je nog, je was nog bij mij. Men zegt: iedereen gaat dood. Eens komt de tijd. Maar ik had nog geen haast, elk uur was nog kostbaar. Men zegt: Je moet loslaten, je moet verder. Maar ik bewaar je waar stilte spreekt, waar niemand komen kan.

5 Fluister haar Je naam wordt nog wel genoemd maar anders, en ook minder. Je naam is aan het vervagen in het leven dat doorgaat een ander zit al op je plaats. Je naam wordt vaker niet genoemd, niet opzettelijk maar ongemerkt. Onverwachts, ineens, noemt iemand jouw naam, alsof je er nog bent. Je naam, jouw naam, geschreven in mij. Noem haar, fluister haar, maar zwijg haar niet dood. Marinus van den Berg Lied: De Roos - Ann Christi

6 Parels van mensen Mensen die rouwen zijn vaak kwetsbaar. Net als een oester, met een harde buitenkant, maar zo week van binnen. En dan gebeurt het dat er bij die oester iets binnendringt, iets wat er eigenlijk niet thuishoort: een zandkorrel. Deze zandkorrel kan de pijn en het verdriet zijn om het verlies en de dood van iemand die men zo graag ziet. Een dergelijk verlies is een blijvend litteken, en zal nooit meer verdwijnen uit het leven van die persoon, net zoals de zandkorrel evenmin nog uit de oester geraakt. Maar dan komt het parelmoer. Flinterdun, laagje voor laagje, begint het parelmoer zich af te zetten rondom die verontreiniging; Uiteindelijk is die kwetsbare oester in staat om de zandkorrel te transformeren tot haar grootste innerlijke rijkdom: een parel. Als de rouwende omgeven wordt door liefhebbende mensen, als mensen de rouwende omhullend nabij zijn, kan de rouwende bij zijn levenskracht komen en de innerlijke pijn ombuigen tot de grootste bron van leven. Zo krijgen parels van mensen nog een grotere en een mooiere parel. Namen noemen Ik wandel door de dagen wachtend tot weemoed en gemis zich verbinden tot een parel van liefdevolle herinnering

7 Met liefde en respect noemen we de naam van Ward Peeters, gepensioneerd personeelslid van ACW-Kempen, overleden op 14 februari 2015 Doupagne Willy, gepensioneerd personeelslid van CM Turnhout, overleden op 1 januari Annie Van den Eynde, gepensioneerd personeelslid van CM Mechelen, overleden op 4 januari 2015 Jef Meskens, personeelslid van CM regio Mechelen, overleden op 8 januari 2015 Raymond Verrecht, gepensioneerd personeelslid CM Turnhout, overleden op 13 februari 2015 Paul Walravens, gepensioneerd personeelslid CM Mechelen, overleden op 13 februari 2015 Hilda Van Tricht, gepensioneerd personeelslid CM Mechelen, overleden op 4 juni 2015 Jozef Mertens, gepensioneerd personeelslid CM Turnhout, overleden op 9 juli 2015 Leon Verhaegen, gepensioneerd personeelslid CM Mechelen, overleden op 2 september 2015 Jos Van Beurden, gepensioneerd personeelslid KMSL-Muylenberg, overleden op 28 maart 2015 Hans Peeters, personeelslid KMSL-Muylenberg, overleden op 3 juli 2015 Jos Danneels, gepensioneerd personeelslid ACV Kempen, overleden op 16 november 2015 Jos Sprangers, personeelslid GAD-ACV Kempen, overleden op 15 mei 2015 Lied: Pie Jesu - G. Fauré

8 Evangelie volgens Johannes: Ik ben de goede herder Korte duiding Lied: Jerusalaim Jerusalaim, stad van God, wees voor de mensen een veilig thuis, Jerusalaim, stad van vrede, breng ons weer thuis. Onze Vader Vredeswens Na afscheid moet een mens zoeken naar een nieuwe levensbalans, maar innerlijke vrede kan je niet afdwingen, je ontvangt ze, op een bepaald moment voel je: ze is daar. Aan u, God, vragen wij : laat ons uw vrede voelen als armen om ons heen. Wees kracht die ons doet opstaan en verdergaan. Geven wij nu met een handdruk ons medeleven, onze verbondenheid en vrede door.

9 Zegen van de rouwende die mij nu niet uit de weg gaan. Ik ben dankbaar voor ieder mens die even naar mij glimlacht en mij de hand reikt als ik mij verlaten voel. die mij ook nu nog bezoeken hoewel ze bang zijn om iets verkeerds te zeggen. die mij de kans geven te praten over de overledene. Ik wil mijn herinneringen niet doodzwijgen. Ik zoek mensen tegen wie ik kan zeggen wat er in mij omgaat. die naar mij luisteren ook als de dingen die ik zeg zwaar om dragen zijn. die mij niet willen veranderen maar mij geduldig aanvaarden zoals ik nu ben. die mij troosten en mij verzekeren dat God mij niet verlaten heeft

10 Slotgebed God van leven, wij brachten onze overledenen in onze kring: onzichtbaar, maar heel voelbaar is hun gemis. Dat maakt ons kleiner dan ons hart en de nachten langer dan de slaap. In ons midden brandden we een licht voor wie we missen, hij of zij is nog vaak in onze gedachten. Spreken over haar of hem geeft ons troost. Ons samenzijn en ons delen van herinneringen: het doet goed en geeft wat licht in onze duisternis. Ons luisteren, onze aandacht voor elkaar, is als een zachte hand op onze schouder. Daarom vragen we u, God, leg ook uw zachte hand en eeuwige hand op de schouder van ieder van ons. Amen. Lied bij het buitengaan